Sjötugir og alltaf jafn strákslegir

  Breska blúsrokkhljómsveitin The Rolling Stones er um það bil elsta rokkhljómsveit heims.  Hún er jafnframt ein örfárra rokkhljómsveita frá sjöunda áratugnum sem hefur aldrei hætt.  Flestar rokkhljómsveitir frá sjöunda áratugnum hafa hætt.  Sumar hafa alveg hætt.  Aðrar hafa verið endurlífgaðar mörgum árum eða áratugum síðar.

  The Rolling Stones hefur lítið skipt sér af eiginlegum rokkhátíðum.  Það er að segja hátíðum sem standa í marga daga og bjóða upp á langa dagskrá með fjölda skemmtikrafta.  Þess í stað hefur The Rolling Stones farið í stórar hljómleikaferðir vítt og breitt um heim.  Það er mikið í þær lagt.  Sérhönnuð sviðsmynd er sett upp á hverjum stað og allt er mjög stórt í sniðum.  Eitt sinn hitti ég kokk sem vann ásamt fleirum við að elda ofan í liðsmenn The Rolling Stones og starfsmenn þeirra.  Hópurinn var á við heilt þorp.  Fyrir utan fjölda aðstoðarhljóðfæraleikara, bakraddasöngkvenna, rótara, hljóðmanna, ljósameistara, smiði, förðunarfræðinga og lífverði voru með í för læknir, líkamsræktarþjálfari og eitthvað þess háttar lið.  Þó að kokkurinn hafi unnið daglega með hópnum í lengri tíma hafði hann einungis spjallað við gítarleikarann Ronnie Wood.  Ronnie hafði spurnir af því að kokkurinn safnaði málverkum og málaði sjálfur í frístundum.  Ronnie hafði frumkvæði af því að spjalla við kokkinn um myndlist af og til.  Hina Rollingana hitti kokkurinn aldrei til að eiga orðaskipti við.

  Hljómleikaferðir The Rolling Stones hafa alltaf vakið athygli og fengið mikla umfjöllun í fjölmiðlum.  Þær hafa jafnframt viðhaldið ímynd The Rolling Stones sem stærstu rokkhljómsveitar heims (eftir að Bítlarnir hættu). 

  Í vor brá hinsvegar svo við að liðsmenn The Rolling Stones höfðu frumkvæði af því að koma fram á stærstu árlegri útitónlistarhátíð heims,  Glastonbury.  Hún er alltaf haldin síðustu vikuna í júní.  Það var gítarleikarinn Ronnie Wood sem suðaði í þeim hinum þangað til að þeir létu undan hans ósk:  Að spila á alvöru útihátíð.  Ronnie er krakkinn í hópnum.  Sá eini Rollinga sem fær ekki gamalmennaafslátt í sund og strætó.  Hann er nær því að fá afhentan barnamatseðil á veitingastöðum út á barnslegt andlit. 

  Ákvörðunin reyndist happadrjúg,  bæði fyrir The Rolling Stones og Glastonbury.  Ég var úti í Englandi þegar dagskrá Glastonbury var kynnt fjölmiðlum.  The Rolling Stones var á forsíðum bresku dagblaðanna og músíktímarita næstu daga.  Þetta var aðalfrétt í útvarps- og sjónvarpsstöðvum.  Spjallþræðir Breta á netinu voru undirlagðir umræðu um The Rolling Stones og Glastonbury.  Fréttir af nú afstaðinni Glastonbury hátíðinni snúast meira og minna um The Rolling Stones.  Allt mjög jákvætt.  Eftir því var tekið hvað þessir sjötugu rokkarar eru strákslegir. 

  Þetta er eldri mynd af strákunum.  Á Glastonbury voru þeir eins og fermingardrengir.  Það hjálpaði upp á að Keith var málaður um augun (eyeliner) og Mick með fagurgrátt hár sitt litað brúnt. 

Áríðandi! Ekki missa af!

  Það er orðið alltof langt síðan færeyska álfadísin,  Eivör,  hefur haldið hljómleika á Íslandi.  Ennþá lengra er síðan hún hefur haldið hljómleika á litlum stað þar sem hún er í nálægð við áheyrendur.  Nú ber heldur betur til tíðinda:  Næstkomandi föstudag (12.  júlí) verður Eivör með hljómleika á Gamla Gauknum.  

  Eins og allir vita sem hafa verið á hljómleikum hjá Eivöru þá er það miklu áhrifaríkari og stórkostlegri upplifun en að hlusta á plötur með henni eða lög í útvarpi.  Samt eru plöturnar hennar ljómandi góðar en ólíkar hver annarri.  Á hljómleikum nær Eivör að framkalla töfra.  Hún dáleiðir áheyrendur.  Þeir sitja opinmynntir umvafðir fegurð tónlistarinnar;  frábærum söng og túlkun Eivarar.  Stór þáttur í magnaðri stemmningunni ræðst af sterkum sviðsþokka Eivarar,  útgeislun og spjalli hennar á milli laga og kynningum á lögunum.

  Ekki missa af þessum hljómleikum!  Miðasala er hafin á www.gamligaukurinn.is .  Það er algjörlega óvíst hvenær Eivör heldur næst hljómleika á Íslandi.  Vinsældir hennar út um heim vaxa jafnt og þétt með tilheyrandi spurn eftir hljómleikum.  Sem dæmi þá hafði nýjasta plata hljómsveitar hennar,  Vamp,  selst í 130 þúsund eintökum í Noregi síðast þegar ég vissi (í fyrra).   Þá fékk Eivör afhenta þrefalda platínuplötu fyrir söluna.  Næsta víst er að platan sé í dag til á nálægt 200 þúsund norskum heimilum.  Hún var nefnilega enn í 1. sæti norska sölulistans þegar Eivör fékk þreföldu platínuplötuna.

  Á undan Eivöru á Gauknum stígur á stokk önnur flott færeysk söngkona,  Dorthea Dam.  Hún átti eitt mest spilaða lag í færeysku útvarpi í fyrra.  Það heitir Candy og hefur eitthvað verið spilað í íslensku útvarpi.  Fleiri lög með Dortheu hafa fengið góða spilun í færeysku útvarpi.

  Eftir að Dorthea og Eivör hafa heillað salinn upp úr skónum svífa á svið stuðboltinn Sigurður Ingimars og hljómsveit.  Sigurður var sigurvegari í Íslensku trúbadorkeppninni og á færeyska konu.  

  Daginn eftir,  laugardaginn 13. júlí,  er Eivör með hljómleika á Græna hattinum á Akureyri.

  

Íhaldssamur kennari með einfaldan smekk

  Það er kúnst að vera kennari.  Eða öllu heldur er það kúnst að vera góður kennari.  Hvað er góður kennari?  Svar:  Sá sem laðar fram það besta hjá nemendum og - það sem skiptir jafnvel meira máli:  lætur þeim líða vel í skólanum.  Ákjósanlegasta staðan er þegar nemendur hlakka til að mæta í skólann.

  Kennarinn er fyrirmynd.  Afstaða hans til námsefnisins hefur mótandi áhrif á nemendur.  Framkoma hans,  talsmáti og jafnvel klæðaburður verður nemendum til eftirbreytni.  

  Skólamyndir af kennara - sem nú hefur sest á helgan stein - í Dallas í Texas hafa vakið athygli.  Í 40 ár hefur hann haldið sig staðfastur við nokkurn veginn sama stíl: Hárgreiðslu,  gleraugu, yfirvararskegg,  skyrtu með stórum flaksandi kraga og brúna vestispeysu.  Að vísu skóf hann af sér yfirvararskeggið 1975.  En skeggið kom aftur sterkt til leiks 1976.  

Límdi fyrir munn sjö ára stúlku

Lausn á vandamáli þingmanna

  Eitt af stóru vandamálunum sem íslenska þjóðin glímir við er klæðaburður þingmanna.  Margir þingmenn eru á þunglyndislyfjum vegna kvíðahnútar sem þeir eru með í maganum á kvöldin.  Þeir eru í öngum sínum og bryðja svefntöflur til að létta á andvökunóttunum.  Áhyggjurnar eru svo gríðarlegar af því hverju skuli klæðast daginn eftir.  Hvað má?  Hvað má ekki?

  Það er auðvelt að bæta bölið og heilsu þingmanna.  Það þarf aðeins að samræma klæðnað þingmanna.  Þetta er gert við presta.  Þeir klæðast flestir samskonar kjólum.  Þetta er gert við fermingarbörn.  Þau klæðast samskonar hvítum kjólum.  Þingmenn tækju sig vel út í bleikjum kjólum.  Sérstaklega Sigmundur Davíð.  

Elín Hirst lofar að skipta um buxur

Þetta vissir þú ekki!

  Geitur eru merkilegri skepnur en margur heldur í fljótu bragði.  Til að mynda hafa í aldir geitaspörð verið notuð til að lina þjáningar gigtveikra.  Það þarf aðeins að taka inn fimm geitaspörð á fastandi maga í átta daga.  Spörðunum er skolað niður með hvítu víni.  Við magakveisu hefur öldum saman gefist vel að þamba geitahland.  Það slær einnig á eyrnaverk.  Geitalifur heldur draugum og öðrum framliðnum ófreskjum í skefjum.  Ekki má gleyma því að þurrkað og mulið geitareista (af hafri) tekið inn með nægu vínmagni er kröftugasta meðal sem til er gegn ófrjósemi kvenna.

  Þessi lyf og þessar aðferðir eru mörg hundruð árum eldri en nútímakukl lækna sem dæla í sjúklinga hættulegum pillum framleiddum af fégráðugum og glæpsamlegum auðhringum.  Nútímalækningar eru svo ungar að þær eru í raun óhefðbundnar á meðan aldagamlar aðferðir með geitaafurðir eru hefðbundnar lækningar.  

  Geitur éta allt.  Þær éta gaddavír,  girðingastaura,  niðursuðudósir,  smásteina og hvað sem er.  Þær vilja ekki vera skilgreindar grænmetisætur og vera þar með settar í flokk með Hitler.  Geitur éta grasamat aðeins eins og meðlæti.  Á sama hátt og annað fólk en Hitler nartar í grænmeti með kjöti, fiski og þess háttar.  

  Geitur eru húmoristar.  Þeim þykir fátt skemmtilegra en að hræða fólk og hrella.  Þá hlæja geiturnar inn í sér.   

Fólki sem er fífl hjálpað að fóta sig í tilverunni

  Fólk er fífl.  Það vita allir.  Nema fólkið sjálft.  Það þarf leiðbeiningar um hvert skref.  Annars fer allt í rugl.  Þess vegna er brýn þörf á sem flestum umferðarmerkjum.  Fjöldi embættismanna á launaskrá ríkisins vinnur að því hörðum höndum að hanna og koma fyrir sem víðast merkingum til að leiðbeina fólki sem er fífl.  Í dag bættust 17 ný umferðarmerki í hóp þeirra tuga umferðarmerkja sem þegar eru út um allt. 

  Það er gott til þess að vita að ríkisstarfsmenn geri fleira en naga blýanta allan daginn alla daga.  Þeir leggja sig líka fram um að leiðbeina kjánum.  Einmitt núna þegar sól hefur verið minni í sumar (hún á kannski eftir að stækka) en elstu menn muna hefur innanríkisráðherra boðað að í nálægð við allar ísbúðir landsins verði komið upp skilti sem sýnir gamaldags (klassískan) rjómaís úr vél.  Án þessa skiltis er veruleg hætta á að fólk sem er fífl kaupi sér í óvitaskap ís úr frystikistum stórmarkaða.  Lítill fugl hvíslaði að mér að þetta væri gert að ósk Sigmundar Davíðs.  Hann ku vera sólginn í rjómaís beint úr vél. 

  Áður en þetta skilti er fest upp sannreyna embættismenn Vegagerðarinnar og Framkvæmdastofnunar samgöngumála að ísinn sé afgreiddur í brauðformi og að það sé rjómabragð af honum. 

  Eitt af mörgu góðu við að fjölga umferðarskiltum á Íslandi er að það er atvinnuskapandi.  Ekki endilega þannig að það fjölgi störfum heldur þannig að embættismenn innanríkisráðuneytisins (og stofnana sem heyra undir það) hafi eitthvað fyrir stafni.  Það gerir engum gott að slæpast í vinnunni og hanga á fésbók.  Samkvæmt óáreiðanlegum heimildum er ríkur vilji hjá Framkvæmdastofnun samgöngumála að setja í næsta átaki upp skilti sem gefur til kynna hvar megi nálgast rammíslenska pylsu með öllu og hvar sé mögulegt að kaupa kalda mysu. 

  Gríðarlega mikil stemmning er fyrir því að setja upp við allar götur nálægt vínveitingastöðum skilti sem upplýsir að hætta sé á að þar fari ölvuð manneskja til síns heima (eða út í buskann).  Aðgát skal höfð í nærveru drukkinna. 

  Þetta bráðnauðsynlega skilti sýnir hættu á að nautgripir detti ofan á bíla.  Eina vandamálið er að bílstjóri getur á engan hátt komið í veg fyrir það.  En þegar nautgripur dettur ofan á bíl getur bílstjórinn verið nokkuð viss um að það var nautgripur sem datt ofan á bílinn (en ekki geimskip eða loftsteinn).  Það veitir öryggiskennd að vera ekki í vafa. 

  Hvar er hægt að fóðra krókódíla með fötluðum?

  Sumt fólk er "mannýgt".  Það stangar bíla.  Erlendis hefur gefist vel að setja upp skilti nálægt bílum með hvatningu um að mannýgir stangi spegla á bílunum frekar en sjálft "boddýið".  Þannig má komast hjá því að dælda bílana.    

17 ný umferðarmerki taka gildi

plötuumsögn

  - Titill:  A Little Trip

  - Flytjandi:  Binni Rögnvalds

  - Einkunn: **** (af 5)

  Binni Rögnvalds er skagfirskur trúbador.  Hann er söngvaskáld,  gítarleikari og söngvari.  Faðir hans,  Rögnvaldur Valbergsson,  er kunnur tónlistarmaður í Skagafirði;  kórstjórnandi og hljómborðsleikari helstu hljómsveita Skagafjarðar,  svo sem Trico og Hljómsveitar Geirmundar.  

  A Little Trip er fyrsta plata Binna.  Í gamla daga hefði svona plata verið skilgreind sem Ep.  Hún er sex laga (mitt á milli smáskífu og "stórrar" Lp plötu).

  Fyrstu tvö lögin eru í svipuðum stíl:  Þau falla undir skilgreiningu á "krúttpoppi".  Þetta eru áferðarfögur lög.  Róleg lög með minimalískum hljóðfæraleik.  Upphafslagið,  Hamburg,  leiðir huga að With Or Without You með írsku hljómsveitinni U2.  Seyðmögnuð og dáleiðandi fegurð umlykur þessi lög.  Einfaldleiki,  látleysi og klingjandi gítar laða fram ljúfa og notalega tilfinningu.

  Í lagi nr. 2,  Fly,  bætist við í viðlagi söngur Dönu Ýr Antonsdóttur.  

  Þegar ég hlustaði fyrst á plötuna var ég kominn í þannig stemmningu að þriðja lagið var eins og þruma úr heiðskíru lofti.  Heldur betur skipt um gír.  Call In Sick er hart pöbbarokk;  rythmablús.  Mér kæmi ekki á óvart að það lag hafi verið hljóðritað "live" í hljóðveri.  Rífandi gítar og fjör.  Hressilegt lag. Binni fer úr hlutverki ljúfa söngvarans og þenur raddböndin. 

  Fjórða lagið er Fame and Fortune.  Fyrstu þrjú lögin eru ekki með rífandi krækjur (hooks).  Þau eru frekar með vinalegar laglínur sem vinna stöðugt á við ítrekaða hlustun.  Fame and Fortune er með krækju bæði í laglínu og stefi í undirleik.  Útvarpsvænasta lag plötunnar.   Gítarinn jaðrar við að nálgast reggí-takt. Kannski er það óskhyggja hjá djassgeggjaranum mér að greina smá djasskeim í þessu lagi.  

  Fimmta lagið,  Daddy´s Lullaby,  kallar fram hughrif í átt að Nick Cave.  Leiðandi píanólína og falleg laglína.  Afskaplega snoturt lag.  

  Lokalagið,  Who Belongs To Me,  sver sig í sömu ætt.   Þessi plata Binna Rögnvalds er afskaplega vel heppnuð.  Góð lög,  góður flutningur.  Allt snyrtilega afgreitt.  Engir stælar í hljóðfæraleik eða öðru.  Enginn rembingur.  Bara allt flott.  Flott plata. 

The Rolling Stones

  Jú,  reyndar vissir þú þetta ef þú ert sýslumaður Árnessýslu.  Annars vissir þú það ekki.  Kannski sumt af þessu.  En ekki allt. 

  -  Fyrsti trommuleikari The Rolling Stones varð síðar heimsfrægur sem trommari The Kinks. Hann  heitir Mick Avory. 

  -  Annar tveggja gítarleikara The Rolling Stones heitir Ronnie Wood.  Fyrir daga The Rolling Stones gerði bróðir hans það gott á breska vinsældalistanum.  Það var 1961 sem Ted Wood og hljómsveit hans,  Temperance Seven,  sló í gegn með laginu You´re Driving Me Crazy. 

 

  -  Vörumerki The Rolling Stones er útfærsla á tungu og vörum söngvarans,  Micks Jaggers.  Vörumerkið er jafnframt sótt í tákn eins af guðum Hindúa,  Kali the Destroyer. 

  -  Bítlarnir uppgötvuðu The Rolling Stones,  urðu ákafir aðdáendur og komu The Rolling Stones á plötusamning.  Það var gítarleikari Bítlanna,  George Harrison,  sem gekk á fund forráðamanna plöturisans Decca og benti þeim á að þarna væri tækifæri til að rétta hlut sinn eftir að Decca hafði hafnað Bítlunum og orðið að athlægi fyrir klúðrið.  Bítlarnir voru orðnir ofurstjörnur þegar hér var komið sögu.  Forráðamenn Decca tóku ábendingu Harrisons með þökkum og gerðu plötusamning við The Rolling Stones í snatri.

  -  Fyrsta smáskífa The Rolling Stones náði ekki þeim árangri sem að var stefnt.  Það var lag eftir Chuck Berry,  Come On.  Smáskífan náði ekki inn á Topp 20 vinsældalistans.  En næstum því (21. sæti).  Bítlarnir John Lennon og Paul McCartney tóku sig þá til og sömdu fyrir The Rolling Stones lag sem átti að koma hljómsveitinni inn á Topp 20.  Það gekk eftir.  Lagið,  I Wanna Be Your Man,  flaug í 12 sæti breska vinsældalistans.  Sögusagnir hafa verið um að þetta lag hafi upphaflega verið samið fyrir trommuleikara Bítlanna,  Ringo Starr,  til að syngja.  Löngu löngu síðar upplýsti forsprakki Bítlanna,  John Lennon,  að þeir Paul McCartney hafi verið búnir að skilgreina þetta lag sem ekki nógu gott fyrir Bítlana.  En það sem þeir Lennon og McCartney skilgreindu sem ekki nógu gott fyrir Bítlana myndi engu að síður skila The Rolling Stones inn á Topp 20.  Sjálfir voru Lennon og McCartney þegar orðnir áskrifendur að 1. sæti breska vinsældalistans. 

  -  Bítlarnir John Lennon og Paul McCartney kenndu liðsmönnum The Rolling Stones galdurinn við að semja lög. 

  -  Bítlarnir innleiddu nýja byltingarkennda hárgreiðslu:  Að greiða hárið fram á enni og leyfa hárinu að vaxa yfir eyrun.  Liðsmenn The Rolling Stones gengu lengra og lögðu sig fram um að vera með síðara hár en Bítlarnir. 1963 keyptu The Rolling Stones auglýsingar í dagblöðum undir jólakveðju sem hljómaði þannig:  "Bestu óskir til sveltandi hárskera og þeirra fjölskyldna."  Meiningin í textanum er:  "Bestu óskir um gleðileg jól til..."

  -  Kvikmyndaleikstjórinn Martin Scorsese hefur notað The Rolling Stones lagið Gimme Shelter í fjórum af sínum kvikmyndum.  Hann er einlægur og ákafur aðdáandi.  Hann gerði líka heimildarkvikmynd um The Rolling Stones,  Shine A Light.  Alveg fjögurra stjörnu mynd.

  -  Nafnið á The Rolling Stones er sótt í samnefnt lag með bandaríska blúsaranum Muddy Waters.

  -  Nafnið The Rolling Stones er iðulega ranglega þýtt á íslensku sem Rúllandi steinar.  Rétt þýðing er Flækingarnir. 

  -  Söngvari The Rolling Stones,  Mick Jagger,  er eldheitur áhugamaður um ballettdans. 

  -  Það kom mörgum á óvart þegar upplýst var að besti vinur bandaríska háðfuglsins,  gítarsnillingsins og söngvahöfundarins Frank heitins Zappa var Mick Jagger,  söngvari The Rolling Stones.  Hvorugur þeirra hafði upplýst um þetta fyrir fráfall Zappa.  Þeir voru ekki á nákvæmlega sömu línu í tónlist.  En þeir náðu saman í heimspekilegu spjalli um heimsmálin,  pólitík,  listir og menningu og þess háttar.  Báðir bráðgáfaðir.  Þeim þótti fyrst og fremst gaman að spjalla saman.  Þegar Mick var á ferð í námunda við heimili Zappa kom hann ætíð þar við og dvaldi jafnvel dögum saman hjá Zappa.  Músík var sjaldnast á dagskrá.   

  -  Trommuleikari The Rolling Stones,  Charlie Watts,  er lítið fyrir rokk.  Hann er harðlínu djassgeggjari. 

  -  Eitt sinn voru The Rolling Stones á hóteli.  Að mig minnir á 3ju hæð.  Söngvaranum,  Mick Jagger,  varð það á að tala um Charlie Watts sem trommuleikarann sinn.  Charlie snöggreiddist.  Hann stökk á Mick og ætlaði að henda honum út um glugga.  Gítarleikarinn Keith Richard kom Mick til bjargar með því að skakka leikinn.  Ástæðan sem Keith gaf var sú að Mick var í uppáhalds jakka Keiths.  Keith vildi ekki sjá á eftir jakkanum út um gluggann.

  -  1977 var gítarleikari The Rolling Stones,  Keith Richard,  böstaður fyrir að vera með dóp.  Sanngjarnir dómarar dæmdu hann til að taka út refsingu með því að halda hljómleika fyrir blinda í Toronto.  Hugmyndina fengu dómarar út frá frétt af því að Keith hafði áður tekið upp á því að hjálpa blindri konu að komast á hljómleika hjá The Rolling Stones.  Keith var að sumu leyti sáttur við dóminn en líka í uppreisn.  Hann lagði því allt undir með því að bjóða þeim blindu upp á glæsilegasta myndræna "show" sem mögulegt var.  En vitaskuld sáu blindu "áhorfendurnir" ekkert af þessu "showi".  Það er púki í Keith. 

  - Textarnir á plötu The Rolling Stones Exile On Main St.  voru samdir eftir uppskrift bandaríska skáldsins William S. Burrough.  Uppskriftin var sú að klippa niður texta og raða honum aftur tilviljunarkennt upp.  Þannig fengju setningar og meiningar óvænt annað samhengi.  William S.  Burrough er eitt mesta skáld Bandaríkjanna.  Meðal annars gerði Kurt Cobian (Nirvana) plötu við ljóð Williams S. Burroughs.  Líka Michael Frant í Beatnigs og Spearhead.  Fremur en að telja upp uppátæki Burroughs hvet ég til þess að þið "gúglið" kallinn.  Hans saga er svo mikið dæmi.

Bráðskemmtileg og holl aðferð við að matreiða eggjahræru

  Mörgum vex í augum að matreiða eggjaköku (ommilettu).  Enda er það töluvert stúss.  Það er fráhrindandi.  Fólk þarf helst að hafa skál og þeytara eða písk við höndina.  Það eiga bara ekki allir skál og þeytara eða písk.  Þá er gott að kunna hina aðferðina.  Hún er þannig:  Þú tekur hrátt egg og vefur því innan í handklæði.  Því næst vefur þú snæri þétt utan um handklæðið sitthvoru megin við eggið og hnýtir rembihnút á.  Eggið þarf að sitja pikkfast innan í handklæðinu og vera vel dúðað. 

  Þessu næst bindur þú snærisspotta í sitthvorn enda handklæðisins.   Snærisspottarnir þurfa að vera nógu langir til að þeir ásamt handklæðinu myndi sippuband.  Svo er bara að vippa sér út á mitt gólf og sippa 20 sinnum.  Gæta skal þess vandlega að sá hluti handklæðisins sem er vafinn utan um eggið lendi ekki í gólfinu.  Að minnsta kosti ekki mjög harkalega.  Enginn skal efast um hollustu þess að sippa.  Betri líkamsrækt er vandfundin ef frá eru taldir göngutúrar,  sund,  hjólreiðar,  skokk...  

  Að þessu loknu er sömu aðferð beitt við næsta egg.  Og þar næsta.  Og öll þau egg sem fjölskyldan ætlar að snæða þann daginn.  Þar á eftir eru eggin soðin í vatni alveg eins og venja er.  Þegar skurnin er fjarlægð af soðnum eggjunum kemur þessi fínasta ommiletta í ljós.    

Hvað er að gerast með unga fólkið í dag?

  Nýverið hlustaði ég á Útvarp Sögu.  Reyndar hlusta ég á Útvarp Sögu á hverjum degi.  Í þessu tiltekna dæmi sagði maður nokkur (að mig minnir Kristinn Snæland.  Kannski einhver annar)  áhugaverða sögu.  Hún var af vini sögumanns.  Vinurinn fékk það skemmtilega verkefni að sækja afadóttur sína,  12 ára stelpu,  reglulega úr einhverju námskeiði og skutla henni heim.  Afinn hlakkaði til að fá þetta tækifæri til þátttöku í lífi stelpunnar.  Hann sá fram á mörg skemmtileg samtöl.

  Þegar á reyndi varð lítið um spjall.  Stelpan var aldrei fyrr sest inn í bílinn hjá afa en hún dró upp síma og hamaðist stöðugt á lyklaborði hans.  Hún mátti ekkert vera að því að spjalla við afa.  Síminn átti allan hennar hug.  

  Þessi frásögn rifjaðist upp fyrir mér í dag.  Þá átti ég erindi í matvöruverslun.  Mig langaði í kalt Malt.  Á stéttinni fyrir utan urðu á vegi mínum þrjár unglingsstúlkur.  Þær voru á leið inn í verslunina.  En hömuðust allar steinþegjandi á síma sína.  Það vakti undrun mína hvað þær gengu hratt og örugglega þrátt fyrir að vera með augu límd á símaskjái.  

  Eins og oft vill verða þegar farið er inn í matvöruverslun ílengdist ég örlítið.  Mér varð á að kaupa fleira en Malt þegar upp var staðið.  Þegar ég hélt að afgreiðslukassa lenti ég í röð á eftir stelpunum.  Þær voru ennþá að hamast á símunum.  Rétt á meðan þær borguðu fyrir sælgæti og gosdrykki fékk síminn smá frí.  Við það tækifæri skiptust þær á örfáum orðum.  Það sannaði að þær voru ekki mállausar.  Samt þögðu þær á leið út,  allar að hamast á símanum.

  Er þetta það sem koma skal?  Hættir fólk að tjá sig munnlega?  Færist spjall og önnur samskipti fólks inn í síma og tölvur?

 

 

 

 

 

 

 

 

   Ég held að það hafi verið 1998 eða 1987 sem ég var staddur í Kaupmannahöfn.  Þar rölti ég eftir gangstétt.  Við hlið mér gekk  ókunnugur danskur maður.  Það voru ekki fleiri staddir þarna nálægt.  Við röltum nánast hlið við hlið.  Skyndilega heilsar Daninn á dönsku.  Ég tók undir kveðjuna.  Hann spurði hvað væri títt.  Ég svaraði að ég segði allt gott.  Áfram hélt spjallið í smá stund.  Mér þótti einkennilegt að Daninn horfði aldrei til mín.  En spjallið hélt áfram.  Ég horfði á Danann þegar ég svaraði honum.  Svo tók ég allt í einu eftir því að hann var með tól á eyranu og þráð sem hékk þaðan niður í brjóstvasa.  Það var í fyrsta skipti sem ég sá það sem kallast handfrjálsan búnað.  Daninn var að tala í síma - við einhvern annan en mig.  

Einfalt sparnaðarráð fyrir þá sem eiga ekki ljósmyndavél

  Flestir eiga sér draum.  Draum um að taka ljósmyndir.  Margir þeirra eiga sér einnig annan draum.  Draum um að eiga ljósmyndavél.  Draum um að taka á hana ljósmyndir.  Ljósmyndir til að hengja upp á vegg.  Skreyta húsakynni sín - og jafnvel annarra - með þessum ljósmyndum.

  Vandamálið er það að sumt af þessu draumórafólki er fátækt.  Það á engan pening fyrir ljósmyndavél.  Sumt af þessu draumórafólki á að vísu pening fyrir ljósmyndavél.  En það á engan pening fyrir því að láta framkalla myndina yfir á pappír. 

  Hvað er þá til ráða?  Lausnin er einföld.  Hún felst í því að teikna myndir sem líta út alveg eins og ljósmyndir.  Eiginlega þarf lítið annað til en þolinmæði.  Það er seinlegt að rissa upp þannig myndir.  En hvað liggur svo sem á?  Hver er að flýta sér?  Er einhver að missa af strætó?

  Þetta er sömuleiðis gott sparnaðarráð fyrir hvern sem er.  Málið er að nostra við smáatriðin.  Nostra og nostra.  Það má til að mynda fá ókeypis brúnan innpökkunarpappír á næsta pósthúsi og dusta rykið af trélitunum.  Þá verður útkoman svona:

   

Ef enginn er pappírinn þá er málið að teikna á vegginn. 

Ef engir litir eða málning er til taks er hægt að nota kolamola.  Útkoman verður eins og svart-hvít ljósmynd.

Ef illa gengur að ná tökum á teikningunni getur verið ráð að vinna myndina á haus.  Það gefst oft betur.   

Mjög örstutt smásaga um bíl

 

  Sólin skín á himni og varpar hlýjum geislum til jarðar.  Blessuð sólin elskar allt.  Það er heppilegt að hún skíni á himni en ekki einhvers annars staðar.  Þá væri ekki eins gott veður.  Tóti litli tindilfætti hefur lokið námi í Háskólanum.  Hann er staurblankur eftir margra ára nám.  Vikum saman voru aðeins kínverskar núðlusúpur í matinn.  Þetta er erfitt.  Hann hefur fyrir fjölskyldu að sjá.  En nú er hann útskrifaður úr sínu fagi,  kominn með vinnu og fastar tekjur.  Hann er samt auralaus eftir þrengingar námsáranna.

  Tóti er laghentur.  Hann er þúsund þjala smiður.  Allt leikur í höndunum á honum.  Hann dreymir um að eignast stóran alvöru amerískan glæsikagga.  Fjármálin leyfa það ekki.  Þennan sólríka dag hittir Tóti frænda sinn.  Sá er að láta afskrá gamlan Kadilják sem fékk ekki skoðun.  Bíllinn er gangfær.  "Boddýið" er hinsvegar ónýt ryðhrúga og að auki dældað á öllum hliðum.

  Tóti er snöggur að suða Kadiljákinn út úr frænda.  Hans næsta verk er að taka á leigu bílskúr til fjögurra mánaða.  Öll næstu kvöld og allar helgar fara í að gera gamla bílinn upp.  Tóti fjarlægir af bílnum króm,  ljós, rúður og annað slíkt.  Hann fer með slípirokk yfir ryðblettina,  réttir beyglur og ryðbætir öll göt.  Það er sparslað og grunnmálað.  Að næstum fjórum mánuðum liðnum er bíllinn tilbúinn undir sprautun.  Tóti fer í Bílanaust og finnur þar fallegustu bílamálningu sem hann hefur séð:  Gull-sanseraða málningu í úðabrúsa.  Í samráði við sölumann kaupir Tóti þá spreybrúsa sem til þarf í verkið.  Sölumaðurinn ráðleggur honum að æfa sig fyrst á að spreyja á pappa til að fá tilfinningu fyrir fjarlægð og því hvað þarf að úða miklu á fastan flöt bílsins.

  Þetta er á föstudegi.  Tóti hefst þegar handa.  Hann byrjar á að sprauta bílinn aftan frá.  Allt gengur rosalega vel.  Tóti nær að mála aftari hluta bílsins eins og best verður á kosið.  Vandvirkni ræður för.  Upp úr miðnætti gerir Tóti hlé á.  Hann heldur áfram daginn eftir.  Og næstum líkur verkinu þegar komið er að kvöldi.  Þá þagnar síðasti spreybrúsinn.  Bíllinn er allur fagurlitaður gull-sanseraða litnum.  Nema frambrettið vinstra megin.  

  Þegar hér er komið sögu var Hvítasunnuhelgi.  Tóti er svo spenntur fyrir því hvað bíllinn sé fínn að hann dundar sér alla Hvítasunnuhelgina við að koma aftur fyrir í bílnum rúðum,  ljósum og krómi.  Á þriðjudeginum mætir hann fyrstur manna í Bílanaust til að kaupa einn málningarbrúsa til viðbótar svo vinstra frambrettið fái sama lit og bíllinn.  "Því miður.  Þessi litur er ekki til.  Hann er uppseldur," svarar afgreiðslumaðurinn.  

  Tóti biður hann um að panta meira af þessum lit.  Við eftirgrennslan kemur í ljós að framleiðslu á þessum lit hefur verið hætt.  Góðu fréttirnar eru þær að ómálaða brettið er farþegamegin.  Tóti kemst þess vegna hjá því að horfa á það.  Að nokkrum dögum liðnum er hann búinn að steingleyma ómálaða brettinu.  Aðeins farþegar og aðrir sjá það.  Þeim þykir þetta kjánalegt.  

 

Fleiri smásögur og leikrit:

 - Barátta góðs og ills

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1221278

- Skóbúð

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1195115

- Rómantísk helgarferð

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1289612/

- Álfar

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1167432/

.

- Bóndi og hestur

 http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1122498/

.

- Í plötubúð:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/260037

.

 - Gömul hjón

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1098829/

.

 - Hnefaleikakeppni aldarinnar:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1077689/

.

 - Peysuklúbburinn

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1059543/

.

 - Vinalegur náungi:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1041105

.

 - Gamall einbúi

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1036775

.

- Saga af systrum

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1017021/

.

 - Jólasaga

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1008279/

.

- Á rjúpnaveiðum:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/988782/

.

- Ólétta nunnan:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/978349/

.

- Gullfiskur:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/965433

.

- Flugvélamódel:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/955702

.

- Miðaldra maður:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/944608

.

- Leyndarmál stráks:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/928198

.

- Ættleiðing:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/916687/

.

- Strákur með sög:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/903540

.

- Hundur:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/863130

.

- Boltabulla:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/718347

.

- Skokkari:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/606929

.

- Strákur skiptir um gír:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/538649

.

- Morðsaga:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/320299

.

- 27 ára:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/299380

.

- Um borð:

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/278812

.

- Matarboð í sveitinni:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/266411

Byltingarkennd aðferð við kartöflurækt

 

  Um þessar mundir eru margir Íslendingar að setja niður kartöflur;  gróðursetja þær í von um væna uppskeru síðsumars.  Gallinn er sá að vinnubrögð eru ekki eins og best er á kosið.  Það er einkennilegt að ekki hafi borist til Íslands almennileg vinnubrögð við kartöflurækt.  Þó þarf ekki að sækja þá þekkingu lengra en til Færeyja.  Þar fær maður bestu kartöflur í heimi.

  Í Færeyjum er jarðvegur afskaplega grunnur.  Þar er varla svigrúm til að grafa þokkalega holu sem kartöflunni er troðið niður í.  Þess í stað er móðurkartöflum raðað ofan á jörðina með stuttu millibili.  Síðan eru þunnar torfþökur lagðar ofan á.  Grasið snýr niður.  Moldarhliðin snýr upp.  

  Snilldin við þetta er að nýju kartöflurnar spretta upp úr torfþökunum.   Það þarf ekkert að grafa þær upp.  Auðveldast er að raka þeim bara saman og setja í poka.  Það þarf ekki einu sinni að þvo af þeim mold eða neitt.  Þær eru tilbúnar beint í pottinn.

  Til gamans má geta að í Færeyjum heita kartöflur epli.  Á veitingastað í Þórshöfn var um tíma boðið upp á rétt sem var bökuð kartafla og túnfiskssalat.  Hann hét á matseðlinum "Epli í túni".  Mér varð það á að upplýsa starfsfólk um það hvernig nafn réttarins hljómaði í íslensk eyru.  Mönnum var brugðið og rétturinn tekinn af matseðlinum.  Færeyingar vilja ekki að matseðlar virki broslegir þegar Íslendingar renna í gegnum þá.  Það er metnaður í gangi.

  Kartöflurækt heitir á færeysku að "velta epli".  Fyrstu kynni Íslendinga af eplum voru með þeim hætti að hingað komu kartöflur frá Færeyjum.  Íslendingar héldu að þær væru epli og snæddu kartöflurnar hráar.  Það þótti heilmikið sport þó að engum þættu "eplin" bragðgóð.  Síðar bárust til Íslands alvöru epli.  Þau voru auglýst sem "epli er bragðast eins og perur."  Þau epli þóttu bragðbetri. 

  Fróðleiksmoli:  Höfundur sönglagsins um kartöflugarðana heima,  Leadbelly,  hafði þann vonda kæk að drepa menn.  Hann lenti í fangelsi eins og fleiri sem hafa sungið þetta lag.

Misskilningur

  Það er glæsileg sýning hjá farandsirkusnum.  Í einu atriði kemur maður með stóran krókódíl inn á svið.  Maðurinn klæðir sig úr rándýrum jakkanum og brýtur hann rækilega saman.  Síðan bankar hann tvö högg á höfuð krókódílsins.  Viðbrögð krókódílsins eru þau að opna ginið upp á gátt.  Maðurinn leggur jakkann á neðri skolt krókódílsins.  Krókódíllinn lokar þegar í stað kjaftinum svo hvergi sést í fína jakkann.

  Maðurinn bankar aftur tvö högg á höfuð dýrsins.  Það opnar ginið.  Maðurinn tekur jakkann úr kjafti krókódílsins,  fer í jakkann,  snýr sér í hring og hneigir sig.  Síðan spyr hann áhorfendur hvort að einhver þeirra hafi kjark og þor til leika þetta eftir.  

  Gömul kona stendur upp.  Hún staulast hægt og með erfiðismunum upp á svið.  Þegar hún er komin að manninum segir hún:  "Þú mátt ekki banka mjög fast í höfuðið á mér.  Ég er svo gömul og veikburða."   

Fólk er fíklar

  Fólk elskar að ögra sér.  Fólk elskar að taka áhættu.  Fólk er fíkið í "adrenalínkikk".  Þetta er algengast hjá stálpuðum krökkum og seinþroska unglingum.  Þeir eru stöðugt að láta reyna á það hvað þeir þora að stökkva fram af háum byggingum,  hvað þeir þora að glannast mikið á hjólabrettum eða reiðhjólum.  Það eru stöðugar tilraunir í gangi.  Þessi ungmenni reikna síður með því að slasast og dauðsfall er ekki til í þeirra hugsun.

  Þegar unglingar ná fullum þroska hægir um.  Flestir eignast börn og verða ábyrgir uppalendur án glæfralegs glannaskapar.  Svo fljúga ungarnir úr hreiðrinu og hversdagurinn verður grár.  Þá blossar upp löngun í gamla adrenalínskammtinn.  Fólk fer að ögra sér með því að klífa fjöll,  fara í teygjustökk,  fallhlífastökk, kjósa Framsóknarflokkinn og allskonar.  Bölvaður glannaskapur alltaf hreint.

  Íbúar þessa turns á Indlandi láta lofthræðsluna kitla sig.  Aðrir þurfa stærri adrenalíngusu.  Þeir ganga á línu. 

   

  Mig grunar að þessi skemmtilegi fjallatroðningur sé í Asíu.  Útsýnið er fagurt en vegfarandur eru uppteknari af því að detta ekki. 

  Myndin fyrir neðan er af íslenskum fjallavegi.  Sumir kjósa fremur að ganga hann en aka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Adrenalínfíknir Spánverjar byggja bratt.

Háskaleg ljósmyndataka ferðamanna

Færeyingur bjargar júrivisjón

 

  Þegar neyðin er stærst er hjálpin næst.  Hjálpin er Færeyingur.  Þetta þekkjum við Íslendingar manna best.  Þegar allar þjóðir heims harðneituðu að lána Íslendingum gjaldeyri - í kjölfar bankahrunsins - komu Færeyingar með fullar hendur gjaldeyris til Íslands og lánuðu okkur.  Það var ekki einu sinni búið að biðja þá um hjálp.

  Sama hefur ítrekað gerst þegar Íslendingar lenda í öðrum hremmingum,  til að mynda snjóflóði.  Þá eru Færeyingar snöggir til hjálpar.

  Þetta fer ekki alltaf hátt.  Svo dæmi sé tekið þá vita fáir hver bjargaði byggingu tónlistar- og ráðstefnuhússins Hörpu.  Byggingin var svo flókin, snúin og nýstárleg að enginn Íslendingur fannst sem treystandi var fyrir svo erfiðu verki.  Að lokum var leitað til Færeyinga.  Þar fannst maður,  mikill snillingur,  sem taldi ekki eftir sér að bjarga byggingu Hörpu fyrir Íslendinga.  Það gerði hann með stæl - og var þó hlaðinn verkefnum út um allan heim.

  Á næsta ári verður söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva,  júrivisjón,  haldin í Danmörku.  Keppnin er orðin svo mikið og stórt batterí og í svo mörg horn að líta hvað tæknilegu hliðina varðar að danskir tæknimenn fóru á taugum við tíðindin.  Þeir óttast - eðlilega - að klúðra öllu.  Þess vegna leituðu þeir til Færeyja - viti sínu fjær af áhyggjum og ráðaleysi.  Færeyingur að nafni Per Zachariassen hefur látið undan grátbiðjandi Dönum og ætlar að halda utan um júrivisjón á næsta ári. 

  Þetta er Færeyingurinn sem bjargar júrivisjón.

Farðu nú að halda kjaftinum á þér saman!

  Nýverið skrifaði íslenskur dægurlagasöngvari ágæta grein um dónaskap Íslendinga.  Einkum eins og dónaskapurinn birtist í netmiðlum.  Ekki síst í svokölluðum "kommentakerfum".  Það er að segja þar sem fólk skráir athugasemdir við fréttir eða "statusa" á Fésbók. 

  Dægurlagasöngvaranum blöskrar dónaskapurinn.  Ummælin vekja honum undrun og sorg.  Í sumum tilfellum sé fólk ærumeiðandi.  Hann bendir á að enginn eigi að láta dónaskapinn viðgangast.  Nú sé nóg komið. 

  Þetta rifjaðist upp fyrir mér þegar ég renndi yfir athugasemdir við tiltekna frétt á dv.is.  Þar hafði fólk þetta að segja við og um söngkonuna Diddú (stafsetningin fær að halda sér.  Hún segir sitthvað).

  "Þvílíkt fífl er þessi tussa."

  "Þessi kelling er alger skítur."

  "Farðu nú að halda kjaftinum á þér saman frú miðaldra kelling."

  "Þessi kona kann sko ekki að singja."

  "Farðu nú að steinhalda kjafti."

  "Því miður er hún ömurleg söngkona."

  "Hún er náttúrulega kexrugluð greyið."

  "Þesa manneskja er sú laglausasta sem ég hef heyrt í."

  "Æi henni yrði greiði gerður ef einhver lokaði hana inná deild.  Konan er meira en lítið sjúk."

   "Hún þarf bara smá hjálp held ég."

  "Snillingurinn eina alt í folskum tonum sem fra henni kemur."

  "Greinilega ekki í lagi konugreyið."

  "Ein stórklikkuð."

  "Hún á verulega bágt þessi vesalings kona."

  "Íslendingar gerðu best í að gleima þessi maneskja sé til og hunsa hana með öllu."

  "Hún drullaði uppá bak hérna á íslandi sem annarstaðar."

  "Hún er mikið veik þessi kona vægt til orða tekið."

  "Hún er svo biluð þessi manneskja að þegar ég commentaði hjá henni blokaði hún mig...hljómar eins og köttur sem verið að murka lífið úr."

  "Hefur hún nokkurntímann verið í lagi?"

  "Hún er ekki í lagi þessi maneska hún ætti halda kafti."

  "Hún er klikkuð, leiðinlegt, athyglissjúk og afbyrðisöm því hún hljóðar eins og baulandi belja."

  "Hún er eitthvað lasin greyið."

  "Greinilega bæði veruleikafirrt, nautheims og hæfileikalaus."

  "Djöfull er hún klikkuð, þyrfti að leita sér hjálpar, að hún skuli segja að hún sé söngkonar er bara fááááránlegt!!!!"

  "Vá hvað þessi kelling er klikkuð þarf að leita sér hjálpar."

  "Ef hún væri ekki svo hrútleiðinleg og dónaleg myndi ég halda að hún gæti átt góðan séns í að verða heimsfræð í norður kóreu."

  "Klikkun þessarar kellingar var lengi vel nokkuð fyndin en bullið í henni fer að verða leiðinlegt."

  "Hún er aðhlátunarefni konu greyið."

  "Hún gengur nú ekki alveg á öllum blessuð konan."

  "Hún er bara athyglissjúkur geðsjúklingur."

  "Hún laglaus og hann jarmandi."

  "Leoncie er athyglissjúk og getur ekki sungið tek undir "Leoncie farðu að þegja."

 

  Þetta eru aðeins nokkur sýnishorn af mörgum hliðstæðum athugasemdum við einu og sömu frétt.  Það er rangt hjá mér að þessi skilaboð og umsagnir séu til og um Diddú.  Þær snúast um Leoncie.  Með því að heimfæra þær á Diddú komast dónaskapurinn og meiðyrðin betur til skila (fyrirgefðu,  Diddú, að ég blandi þér í dæmið.  Ég veit að þú tekur þessu vel vegna tilefnisins).  Það dettur engum í hug að skrifa svona um Diddú.  En svona leyfa sumir sér að tala til Leoncie. 

 

  Dægurlagasöngvarinn sem hóf umræðuna bendir réttilega á að kominn sé tími á að fólk beri ábyrgð á því hvernig það skrifar og talar um aðra.  Aðgát skal höfð í nærveru sálar.  Þessi dæmi sem ég vitna í ganga nálægt því að falla undir einelti (svo mjög sem mér er illa við að gengisfella það orð). 

  Og, já, vel að merkja:  Ég er að kasta grjóti úr glerhúsi.  Þaulvanur því.  Engu að síður:  Þetta er umhugsunarvert.  Hvað finnst þér?  Af óþarfri nærgætni við þá sem "kommenta" svona læt ég nöfn þeirra ekki fylgja með. 

 

Þekkir þú skepnuna?

  Fólk ofmetur iðulega þekkingu sína á dýrum.  Fólk heldur að það þekki dýr sem það umgengst oft.  Jafnvel daglega.  Það heldur líka að það þekki dýr sem ber sjaldnar fyrir augu.  Látum reyna á þekkinguna.  Hér eru myndir af nokkrum dýrum.  Langt þar fyrir neðan eru nöfnin á þeim.

Mynd A

Mynd B

Mynd C

Mynd D

Mynd E

Mynd F

Mynd G

Mynd H

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mynd I 

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Mynd A:  Þetta er augabrúnamaur.  Hann lifir í augabrúnum á okkur og víðar á skrokknum.  En aðallega í augabrúnum.  Þar grefur hann sig niður að hluta og skemmtir sér vel.  Sú er ástæðan fyrir því að okkur klæjar stundum örlítið í augabrún.  Þá er maurinn að krafsa.  Af sömu ástæðu fáum við stundum eins og örlitla flösu í augabrúnir.  Við varla sjáum hana reyndar.  Við sjáum ekki maurinn eiginlega heldur.  Nema vera með öflugt stækkunargler fyrir framan spegil.  Góðu fréttirnar eru að maurinn styrkir ofnæmiskerfi líkamans.  Hann heldur því sívakandi. 

Mynd B:  Höfuðlús.  Þarna er hún að fikra sig áfram á mannshári,  kvikindið atarna.  Lengi vel þótti mikil prýði af höfuðlúsinni.  Þeir lúsugustu voru eftirsóttir.  Hvort heldur sem var til vinnu eða undaneldis.  

Mynd C:  Húsaflugulirfa. 

Mynd D:  Vespa

Mynd E:  Fiðrildalirfa.  Hún er krútt.

Mynd F:  Skógarmítill.  Hann er alveg að springa.  Hann er svo uppbelgdur af blóði.  Þetta er stórhættuleg skepna.  Leitið upplýsinga um skógarmítil.  Gúglið kvikindið. 

Mynd G:  Sæormur.  Hann er örsmár.

Mynd H:  Vatnabjörn.  Hann er líka örsmár.  Þú verður ekkert var við hann þó að drekkir hann.

Mynd I:  Britney Spears

Ruglið um elstu karla

   Á dögunum var því haldið fram í Morgunblaðrinu að elsti karl hafi náð 116 ára aldri.  Ég skil ekkert í mínum kæru vinum,  Doddssyni og Guðna Einars, að hafa ekki rekið þessa fullyrðingu öfuga ofan í blaðamanninn.  Það þarf ekki að leita lengra aftur en í Gamla testamentið til að komast að annarri niðurstöðu: 

Adam var 930 ára.  Þá dó hann.

Set var 912 ára.  Þá dó hann.

Enos var 905 ára.  Þá dó hann.

Kenon var 912 ára. Þá dó hann.

Mahalelel var 895 ára. Þá dó hann.

Jared var 962ja ára.  Þá dó hann. 

Enok var 365 ára.  Þá dó hann.

Metúsala var 969 ára.  Þá dó hann.

Lamek var 777 ára.  Þá dó hann.

Nói var 950 ára.  Þá dó hann.

  Sumir halda því fram að Jesús lifi ennþá.  Það kæmi ekki öllum í opna skjöldu aö rétt sé.  Þá er hann orðinn vel á 3ja þúsund ára gamall.  Hann er þar með sigurvegarinn:  Elsti karl sögunnar.   Minna er vitað og skrásett um elstu konur og elstu börn.

.

Einvígi indverskrar prinsessu og geltandi frosks

 

  Í gær kvaddi Bubbi Morthens sér hljóðs.  Hann skipaði indversku prinsessunni,  Leoncie (Icy Spicy),  að halda kjafti.  "Leoncie, farðu að þegja,"  sagði hann.  Indverska prinsessan hlýddi ekki.  Þess í stað kallaði hún Bubba geltandi frosk.  Eða réttara sagt:  Hún sagði hann hljóma eins og geltandi frosk.  Það er eiginlega það sama.  Til viðbótar dró indverska prinsessan hæfileika Bubba í efa.  Mjög svo í efa.  Bubbi hafði áður efast um hæfileika indversku prinsessunnar og sakað hana um að vera dóna.  Þau gefa lítið fyrir hæfileika hvors annars.  Hvað er til ráða?

  Leoncie hefur komist að sanngjarnri niðurstöðu.  Niðurstöðu sem gengur út á það að þau etji kappi hvort við annað.  Fari í tónlistareinvígi.  Eðlilega á hlutlausu svæði.  Indverska prinsessan stingur upp á Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Hún hefur sterkan grun um úrslitin:  Að Bubbi fari grátandi heim. 

  Þorir Bubbi?   Tekur hann áskorun indversku prinsessunnar?  Eða lúffar hann? Í umræðunni á fésbók hallast flestir að því að hann setji skottið niður og þori ekki.