Stórmerkilegur launalisti

 

  1969 var haldin merkasta hljómleikahátíð sögunnar.  Hún fór fram í Woodstock í New York ríki.  Yfirskriftin var "3ja daga friður og tónlist".  Þegar á reyndi teygðist dagskráin yfir fjóra daga. 

  Í upphafi var áætlað að hátíðin gæti laðað 15 þúsund manns að.  Er nær dró var ljóst að töluvert fleiri kæmu.  Aðstaða var þá bætt og gerð fyrir 25 þúsund gesti.

  Svæðið og næstu sveitabæir hurfu í mannhafi.  Hátt í hálf milljón mætti (á milli 470 - 480).  Allt fór í klessu:  hreinlætisaðstaða,  matur og drykkir...  Rigning og troðningurinn breyttu jarðvegi í drullusvað. 

  Eitt af mörgu sem gerði hátíðina merkilega er að allt fór friðsamlega fram.  Engar nauðganir eða annað ofbeldi.  Enginn drepinn. 

  Forvitnilegt er að skoða í dag hverjar voru launakröfur tónlistarfólksins:

Jimi Hendrix:  18 þúsund dollarar (7 milljón ísl kr. á núvirði).

Blood, Sweat & Tears:  15.000 dollarar.

Creedence Clearwater Revival og Joan Baez:  10.000 dollarar hvor.  

Janis Joplin,  Jefferson Airplane og The Band:  7500 dollarar hver.

The Who, Richie Havens,  Canned Heat og Sly & The Family Stone:  7000 dollarar hver.    

Arlo Guthrie og Crosby, Stills,  Nash & Young:  5000 dollarar hvor.

Ravi Shankar:  4500 dollarar. 

Johnny Winter:  3750 dollarar.

Ten Years After:  3250 dollarar.

Country Joe and the Fish og The Grateful Dead:  2500 dollarar hvor. 

Incredible String Band:  2250 dollarar. 

Tim Hardin og Mountain:  2000 dollarar hvor. 

Joe Cocker:  1375 dollarar.    

Sweetwater:  1250 dollarar.

John Sebastian:  1000 dollarar.

Melanie og Santana:  750 dollarar hvor

Sha Na Na:  700 dollarar.

Keef Hartley:  500 dollarar.

Quill:  375 dollarar.

Gleymdi barni

  Ég var úti að aka.  Langaði að hlusta á eitthvað áheyrilegt í útvarpinu.  Tók upp á því - í óeiginlegri merkingu - að sigla á sjóbrettum um öldur ljósvakans.  "Sörfa".  Að því kom að ég heyrði spjall tveggja manna.  Annar spurði hinn um ævi og störf.  Þar á meðal um barneignir.

  - Ég á þrjú börn,  upplýsti hann.

  - Á hvaða aldri eru þau?

  - Nei,  heyrðu,  ég á fjögur börn.  Ég gleymdi yngsta stráknum! 

Brjálaður glæfraakstur Önnu frænku á Hesteyri

  Áratugum saman var vegurinn niður í Mjóafjörð einn brattasti,  versti og hættulegasti vegur landsins.  Ökumenn - með stáltaugar - fóru fetið.  Einu sinni var Vilhjálmur Hjálmarsson í Brekku í Mjóafirði að leggja í hann niður í fjörð.  Það var svartaþoka.  Nánast ekkert skyggni.  Hann kveið ferðalaginu.  

  Hann var ekki langt kominn er bíll Önnu Mörtu frænku á Hesteyri blasti við.  Bíllinn mjakaðist löturhægt niður veginn.  Anna ók reyndar alltaf mjög hægt.  Vilhjálmur fann fyrir öryggi í þessum aðstæðum. 

  Skyndilega gaf Anna hressilega í.  Hún brunaði inn í þokuna.  Vilhjálmi var illa brugðið.  Hann sá í hendi sér að´hún gæti ekki haldið bílnum á veginum á þessum hraða.  Síst af öllu í engu skyggni.  Hann ákvað að tapa ekki sjónum af afturljósum Önnu.  Hann yrði að komast á slysstað þegar - en ekki ef - bíllinn brunaði út af.  Skelfingu lostinn þurfti hann að hafa sig allan við að halda í við Önnu. 

  Greinilega hafði eitthvað komið yfir Önnu.  Hún hélt áfram að auka hraðann. Vilhjálmur þorði ekki að líta á hraðamæli.  Honum var ekki óhætt að líta sekúndubrot af afturljósunum. 

  Þegar þau komu niður í dal létti þoku.  Anna ók út í kant og stöðvaði.  Vilhjálmur gerði það einnig; hljóp til Önnu,  reif upp hurðina og spurði hvað væri í gangi.  Hún kom ekki upp orði um stund.  Hún var í losti;  andaði eins og físibelgur og starði með galopin augu í angist á Vilhjálm.  Loks tókst henni að stynja upp:

  "Ég óttaðist að þú reyndir að taka framúr.  Vegurinn býður ekki upp á framúrakstur.  Í svona svartaþoku er lífshættulegt að reyna það.  Ég varð að gera hvað ég gat til að hindra það!"  

  

Hlálegur misskilningur

  Fyrir næstum hálfri öld átti ungur Íslendingur erindi til Lundúnaborgar.  Á þessum árum voru menn ekkert að ferðast til útlanda bara að gamni sínu.  Enda ferðalög dýr,  sem og hótelgisting og uppihald.

  Sameiginlegur kunningi okkar ákvað að nýta tækifærið.  Hann bað vininn um að kaupa fyrir sig Labb-rabb tæki.  Þau voru nýlega komin á markað og kostuðu mikið á Íslandi.  Sögur fóru af því að þau væru mun ódýrari í Bretlandi. Labb-rabb eru handhægar talstöðvar með nokkurra kílómetra drægni.

  Er Íslendingurinn snéri heim voru engin Labb-rabb tæki meðferðis.  Hafði kappinn þó þrætt samviskusamlegar allar verslanir í London sem voru líklegar til að selja tækin.  Enginn kannaðist við Labb-rabb.  

  Þetta vakti undrun í vinahópnum.  Eftir miklar vangaveltur kom í ljós að ferðlangurinn hafði ekki áttað sig á að Labb-rabb er íslensk þýðing á enska heitinu Walkie Talkie!   

 

Áthylisverð nöfn á bæjum og götum

  Fólk er áhugasamt og sumt viðkvæmt fyrir nöfnum á götum,  bæjum og þorpum.  Í Þýskalandi er bær sem heitir því líflega nafni Fucking.  Hann lokkar að enskumælandi ferðamenn í halarófu.  Það gerir gott fyrir sveitarfélagið.  Verra er að þessir ferðamenn eru fingralangir.  Þeir stela skiltum sem bera nafn bæjarins.

  Í Bandaríkjunum gera heimamenn út á þorpið Hell.  Þeir bjóða gestum og gangandi upp á ótal söluvarning merktan því.  Í Noregi er líka bær sem heitir Hell.  Þar stela ferðamenn einu og öðru.

  Í miðbæ Þórshafnar í Færeyjum er gata sem heitir Tittlingsvegur.  Íslendingum þykir gaman að smella í sjálfu við götuheitið.

  Í Hollandi er gata sem áður bar nafn sem hljómaði líkt og víagra.  Þegar stinningarlyfið Viagra kom fram á sjónarsvið og öðlaðist vinsældir höfðu heimamenn ekki húmor fyrir nafninu.  Þeir skiptu um nafn á götunni. 

  Á síðustu öld reisti Sjálfstæðisflokkurinn bækistöðvar í Bolholti.  Frammámenn í flokknum fengu að skrá húsið við Háaleitisbraut.  Ég veit ekki af hverju. 

Ótrúleg ósvífni

  Kunningi minn,  Nonni,  bætti við sig áfanga í skóla fyrir nokkrum árum.  Til að fagna  ákvað hann að blása til matarveislu.  Sá hængur er á að hann kann ekki að matreiða.  Vandamálið er ekki stærra en svo að á höfuðborgarsvæðinu eru ótal veitingastaðir.  Þar á meðal einn asískur í göngufæri frá vinnustað Nonna. 

  Hann mætti á staðinn og spurði eftir yfirmanni.  Sá birtist brosandi út að eyrum og einstaklega góðlegur á svip.  Hann sagðist heita Davíð og vera eigandi.

  Nonni bar upp erindið;  hann væri að leita tilboða í 20 manna veislu.  Davíð brosti breiðar og sagði:  "Þú þarft ekki að leita tilboða.  Ég gef þér tilboð sem undirbýður öll önnur veitingahús.  Þú velur einn tiltekinn rétt fyrir hópinn og ég gef þér 50% afslátt!  Til að það gangi upp erum við að tala um pappírslaus viðskipti."

  Nonni gekk að þessu.  Þeir innsigluðu samkomulagið með handabandi og Davíð knúsaði þennan nýja vin sinn.

  Nokkrum dögum síðar mætti Nonni með gesti sína.  Þeim var vísað til sætis og matur borinn fram:  Væn hrúga af hrísgrjónum og örfáir munnbitar af svíni í sósu.

  Afgreiðsludaman tilkynnti ítrekað að gestir með sérrétt mættu ekki fá sér af nálægu hlaðborði.

  Í lok máltíðar grínuðust menn með að vera enn glorhungraðir eftir þennan litla "barnaskammt".  Nonni hnippti í afgreiðsludömuna og spurði hvort möguleiki væri á ábót fyrir þá sem væru ennþá svangir.  Hún tók erindinu vel.  Snaraðist inn í eldhús og sótti stóran hrísgrjónapott.  Spurði hvort einhver vildi aukaskammt af hrísgrjónum.  Einhverjir þáðu það en nefndu að löngun væri meiri í kjötbita.  Það var ekki í boði. 

  Með ólund rétti Nonni afgreiðsludömunni 29000 kall.  "Nei,  pakkinn er 58000 kall,"  mótmælti daman.  "Davíð samdi um 50% afslátt,"  útskýrði hann.  Hún fullyrti á móti að það væri aldrei gefinn afsláttur.  Eftir þref bað hann dömuna um að hringja í Davíð.  Nonni skildi ekki asíumálið en þótti undarlegt að konan hló og flissaði.   Eftir símtalið sagði hún Davíð ráma í að hafa boðið 10% afslátt.Nonni þyrfti því að borga "aðeins" 52200 kall.

  Þungt var í Nonna er hann gekk heim.  Hann er sannfærður um að Davíð hafi sviðsett leikrit.  Ekki síst núna þegar Davíð er opinberlega sakaður um mansal og fleiri glæpi. 

Bráðsniðug uppfinning

  Einn kunningi minn er það sem kallast "þúsund þjala smiður".  Hann á létt með að gera við alla bilaða hluti;  hvort heldur sem er heimilistæki,  bíla eða hvað sem er.  Allt leikur í höndunum á honum.  Sjaldnast þarf hann annað en svissneska hnífinn sinn til að koma hlutunum í lag.  Hann grípur það sem hendi er næst og breytir því í varahlut.  Þetta getur verið tappi af kókflösku,  spýtubrot eða plastpoki.  

  Maðurinn er frjór í hugsun og stöðugt að finna upp nýja nytjahluti.  Eitt sinn hannaði hann dósapressu með teljara.  Mjög flott græja.  Er hann fór að kanna með að setja hana í fjöldaframleiðslu kom í ljós að samskonar tæki var til sölu í Húsasmiðjunni. 

  Þá snéri hann sér að því að hanna blaðsíðuteljara.  Dögum saman kannaði hann hina ýmsu möguleika.  Hann reiknaði og teiknaði.  Markmiðið var að tækið yrði ódýrt,  einfalt og þyrfti hvorki batterí,  rafmagn né aðra orkugjafa. 

  Eftir margra daga puð mætti uppfinningamaðurinn á bar í Ármúla,  Wall Street.  Hann sagði viðstöddum frá blaðsíðuteljaranum og vinnunni við að koma honum á koppinn.  Gleðitíðindin voru þau að hönnunin var komin á lokastig.  Þetta yrði jólagjöf næstu ára því margir fá bækur í jólagjöf.  Næsta skref yrði að koma tólinu á heimsmarkað.

  "Er ekki einfaldara að fletta upp á öftustu síðu til að sjá blaðsíðufjöldann?" spurði Siggi Lee Lewis.    

  Aldrei aftur var minnst á blaðsíðuteljarann.  

Hver mælti svo?

  Eftirfarandi gullmolar hrukku upp úr einum og sama manninum fyrir nokkrum árum þegar hann var áberandi í umræðunni.  Hver er það?

  - Ég veit að manneskja og fiskur geta átt friðsamleg samskipti!

  - Sífellt meira af innflutningi okkar kemur frá útlöndum!

  - Eitt það frábæra við bækur er að stundum innihalda þær flottar myndir!

  - Ég held að við getum verið sammála um að fortíðin er liðin!

  - Hvað hef ég heilsað mörgum með handabandi?

  - Ég vona að við komumst til botns í svarinu.  Ég hef áhuga á að vita það.

  - Ef þú hefur engan málstað að verja þá hefur þú engan málstað að verja!

  - Washington DC er staðurinn þar sem fólk stekkur út úr tófugreninu áður en fyrsta skotinu er hleypt af!

  - Þegar ég tala um mig og þegar hann talar um mig þá erum við báðir að tala um mig!

Gullmolar

  Sagan segir að lagið Good Vibration hafi verið samið í sýrutrippi. Hið rétta er að ég samdi það í hassvímu! (Brian Wilson,  Beach Boys)

  Ég var eina manneskjan á Woodstock sem var ekki á sýrutrippi (Joe Cocker.  Hann var "bara" blindfullur). 

  Ég dópaði aldrei.  Djússaði bara.  Mér gast ekki að hugmyndinni að vera stöðugt í slagtogi með lögreglunni! (Robert Wyatt)

  Það skemmtilega við elliglöp er að maður rekst stöðugt á nýtt áhugavert fólk! (Paul McCartney) 

  Einhver líkti því við kynmök við górillu að prófa dóp.  Þú sleppur ekki fyrr en górillan ákveður það! (Peter Tork,  Monkees)

  Ef þú ert svalur þá veistu ekki af því! (Keith Richards)

  Keith gerir út á vorkunn.  Hann reddar sér oft fyrir horn með því að segjast vera heilaskaddaður! (Ronnie Wood,  Rolling Stones)

  Led Zeppelin keppti ekki við neina.  Við vorum besta hljómsveitin.  Enginn gat keppt við okkur! (Robert Plant).

  Lagasmíðar verða að vera mitt lifibrauð.  Ég kann ekkert annað! (Ray Davis,  Kinks)

  Ég verð að vera bjartsýnn.  Annars yrði ég að semja píkupopp og græða sand af seðlum! (Steve Earle).

  Ef þú verður að setja mig í bás þá er uppáhaldsbásinn minn ásatrú. (Neil Young)

  Í 4000 ár hafa skipulögð trúarbrögð reynt að fela þá staðreynd að tunglmánuðirnir eru 13.  Þau reyna að fela töluna 13 af því þau vilja ekki að náttúran sé samkvæm sjálfri sér. (Björk) 

  

Gapandi hissa

  Ég veit ekkert um boltaleiki.  Fylgist ekki með neinum slíkum.  Engu að síður fer ekki framhjá mér hvað boltafólk gapir mikið.  Það er eins og stöðug undrun mæti því.  Það gapir af undrun.  Að mér læðist grunsemd um að einhverskonar súrefnisþörf spili inn í.  Fólkið berjist við - í örvæntingu - að gleypa súrefni.  Þetta er eins og bráðasturlun.

 

Anna frænka og hraðsuðuketillinn

  Þegar móðir Önnu frænku,  Lára,  féll frá varð hún einstæðingur.  Faðir hennar féll frá einhverjum árum áður.  Hún sló á einmanaleikann með því að hringja oft og títt í innhringitíma Rásar 2.  Fyrir ofan síma hennar voru spjöld með símanúmerum nánustu ættingja.  Eitt spjaldið var tvöfalt stærra en hin.  Símanúmer Rásar 2 fyllti út í það.

  Lára var jörðuð í fjölskyldugrafreit á Hesteyri,  eins og afi minn og amma.  Að jarðarför lokinni fylgdi Anna presthjónunum inn í kaffi.  Þar setti hún hraðsuðuketil í samband.  Rafmagnsnúran var klædd tauefni.  Einhverra hluta vegna hafði hún slitnað í sundur.  Anna splæsti hana saman með álpappír.   

  Anna bauð prestfrúnni að grípa um álpappírinn. 

  "Það er svo gott að koma við hann þegar ketillinn er í gangi,"  útskýrði Anna og skríkti úr hlátri.  "Hí hí hí,  það kitlar!"

 

Bítlasynir taka höndum saman

  Það hefur ýmsa kosti að eiga fræga og dáða foreldra.  Því miður hefur það einnig ókosti.  Meðal kosta er að börnin eiga greiðan aðgang að fjölmiðum.  Kastljósið er á þeim.  Af ókostum má nefna að barnið er alltaf borið saman við það allra besta sem eftir foreldra liggur.  Þetta hafa synir Bítlanna sannreynt.  

  Til samans hafa synirnir spilað og sungið inn á um tvo tugi platna.  Þær standast ekki samanburð við Bítlana.  Og þó.  Sonur Ringos,  Zak,  er virkilega góður trommari.  Hann hefur meðal annars cerið trommari Oasis og Who.  

  Nú feta Sean Lennon og James McCartney nýja leið.  James hefur sent frá sér lag, "Primrose Hill", sem hann samdi og flytur með Sean.  Lagið er Bítla-Lennon-legt.  Það hefði varla verið boðlegt sem B-hlið á Bítlasmáskífu og aldrei ratað inn á stóra Bítlaplötu.  Því síður toppað vinsældalista. Sterk laglína og flottur texti hefðu hjálpað.   

  

Örstutt og snaggaralegt leikrit um handrið

  Persónur og leikendur: 

Miðaldra kvenforstjóri

Álappalegur unglingspiltur

----------------------------------------------------------------------------------

Forstjórinn (horfir í forundran á piltinn baslast við að koma stóru handriði inn á gólf).  Hvað er í gangi?

Piltur:  Ég fann gott handrið!

Forstjórinn:  Til hvers?

Piltur:  Þú sagðir á föstudaginn að okkur vanti gott handrið.  Ég leitaði að svoleiðis alla helgina og fann þetta í næstu götu.

Forstjórinn:  Ég hef aldrei talað um handrið.

Piltur:  Jú. þú sagðir að okkur vanti gott handrið til að taka þátt í jólabókaflóðinu í haust.

Forstjórinn:  Ég sagði handrit;  að okkur vanti gott handrit!

Tjaldið fellur.

 

 

Metnaðarleysi

  Einhver allsherjar doði liggur yfir Íslendingum þessa dagana.  Meðal annars birtist það í áhugaleysi fyrir komandi forsetakosningum.  Innan við sjötíu manns eru byrjaðir að safna meðmælendum.  Það er lágt hlutfall hjá þjóð sem telur nálægt fjögur hundruð þúsund manns.  Að vísu þrengir stöðuna að frambjóðandi verður að vera 35 ára eða eldri.  Einnig þurfa kjósendur að vera 18 ára eða eldri.  Samt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Steinunn Ólína byrjuð að safna undirskriftum

Eftirminnilegur jólapakki frá Önnu frænku á Hesteyri

  Móðir mín og Anna Marta á Hesteyri í Mjóafirði voru bræðradætur.  Kannski var það þess vegna sem þær skiptust á jólagjöfum.  Ein jólin fékk mamma frá Önnu langan og mjóan konfektkassa.  Hann var samanbrotinn í miðjunni.  Endarnir voru kyrfilega bundnir saman með límbandi.  Með fylgdi heimagert jólakort.  Anna var ágætur teiknari.  Hún skreytti kortið með teikningum af jólatrjágreinum og fleiru jólaskrauti.  Í kortið voru meðal annars þessi skilaboð: 

  "Láttu þér ekki bregða við að konfektkassinn sé samanbrotinn.  Það er með vilja gert til að konfektmolarnir verði ekki fyrir hnjaski í ótryggum póstflutningum."

  Þegar mamma opnaði kassann blasti við ein allsherjar klessa.  Einmitt vegna þess að hann var samanbrotinn.  Molarnir voru mölbrotnir.  Mjúkar fyllingarnar límdu klessuna saman við pappírinn. 

  Áfast pakkanum hékk límbandsrúlla.  Anna hafði gleymt að klippa hana frá.     

   

Páskagaman

  Páskarnir eru allskonar.  Í huga margra eru þeir forn frjósemishátíð með einkennandi frjósemistáknum á borð við kanínur, egg, unga og páskalamb.  Síðar blandaði kristna kirkjan sögunni af krossfestingu Jesú inn í páskana.  Dagsetningin sveiflast til og frá eftir tunglstöðu.

  Fyrir nokkrum árum var Hermann heitinn Gunnarsson með páskaþátt í sjónvarpsseríunni "Á tali hjá Hemma Gunn".  Hann ræddi við börn á leikskólaaldri.  Meðal annars spurði hann dreng hvers vegna væru páskar.  Hann sagði það vera vegna þess að Jesú hafi verið krossfestur. 

  "Hvers vegna var hann krossfestur?"  spurði Hemmi.

  Stráksi svaraði að bragði:  "Menn voru orðnir leiðir á honum!" 

 

 

 

Allir góðir saman!

  Fyrir nokkrum árum stálpuðust barnabörn mín.  Þau lærðu að lesa og lásu mikið;  allskonar blöð,  tímarit, bækur og netmiðla.  Gaman var að fylgjast með því.  Nema að mér varð ljóst að margt í fjölmiðlum er ekki til fyrirmyndar.  Þá datt mér í hug að setja sjálfum mér reglu:  Að skrifa og segja aldrei neitt neikvætt og ljótt um neina manneskju.

  Þetta var U-beygja til góðs.  Það er miklu skemmtilegra að vakna og sofna jákvæður og glaður heldur en velta sér upp úr leiðindum.  Til viðbótar ákvað ég að hrósa einhverjum eða einhverju á hverjum degi.  Svoleiðis er smitandi og gerir öllum gott.

        

Kennaramorð

  Sex ára frænka mín hóf nám í grunnskólanum.  Hún hefur sterkt og afskaplega ríkt hugmyndaflug.  Í hennar huga stækka hlutirnir og verða sveipaðir ótrúlegasta ævintýraljóma.  

  Í aðdraganda skólagöngunnar viðurkenndi pabbi hennar að hann hafi stundum verið óþekkur í skólanum.  Hann hafi lent í útistöðum við kennarann.  Stelpan rak upp stór augu.  Svo kom skólasystir hennar í heimsókn.  Þær spjölluðu um skólann.  Pabbanum var illa brugðið er hann heyrði dótturina einlæga og alvörugefna segja:  "Pabbi var rosalega óþekkur í skóla.  Hann steindrap kennarann!" 

 

   

Maður með nef

  Margir kannast við ævintýrið um Gosa spýtukall.  Hann er lygalaupur.  Hann kemur jafnóðum upp um sig.  Þannig er að í hvert sinn sem hann lýgur þá lengist nef hans.  Þetta er ekki einsdæmi.  Fyrir áratug fór að bera á svona hjá breskum hermanni á eftirlaunum,  Jóa lygara,  Þegar hann laug bólgnaði nef hans.  Að því kom að nefið formaðist í stóran hnúður.  Þetta hefur eitthvað að gera með taugaboð og örari hjartslátt þegar hann fer með fleipur.  

  Þetta lagðist þungt á 64 ára mann.  Hann einangraði sig.  Læddist með Covid-grímu út í matvörubúð að nóttu til þegar fáir eru á ferli.  Fyrir tveimur árum leitaði hann til lýtalæknis.  Sá fjarlægði hnúðinn, lagaði nefið í upprunalegt horf og gaf Jóa ströng fyrirmæli um að láta af ósannindum..  

    

Ánægjuleg kvikmynd

  -  Titill:  BOB MARLEY: One Love

  -  Einkunn:  **** (af 5)

  Bob Marley ólst upp í mikilli fátækt á Jamaica.  Hann vann sig upp í að verða skærasta,  stærsta og í raun eina ofurtónlistarstjarna þriðja heimsins.  Súperstjarna ofarlega á lista yfir merkustu tónlistarmenn sögunnar. Kvikmynd um 36 ára ævi hans var fyrir löngu tímabær.

  Kvikmyndin stendur undir væntingum.  Í og með vegna þess að músíkin er yndisleg.  Hljóðheimur (sánd) Kringlubíós er frábær.  Sérlega skilar hann bassagítar flottum.

  Einstaka sena er allt að því full róleg.  Þannig er það með myndir sem byggja á raunverulegum söguþræði.  Enski leikarinn Kingslay Deb-Adir túlkar Marley.  Hann er ágætur.  Honum tekst þó ekki fullkomlega að fanga sjarma Bobs.  Það er ómöguleiki.     

  Blessunarlega upphefur myndin Bob ekki sem breyska guðlega veru.  Né heldur ofhleður hana með rasta-trúarbrögðum hans.  Sem samt voru stór þáttur í lífi hans.  

  Margt má segja um myndina gott og misgott.  Eftir stendur að ág mæli með henni sem skrepp í kvikmyndahús og upplifa "feel good").