Svona matreiðir þú besta lambalæri í heimi

  Svokallaður skyndibiti (fast food) er einnig kallaður ruslfæði (junk food).  Réttilega.  Það þarf enga sérfræðikunnáttu í heilsu- og næringarfræði til að átta sig á því.  Til er brosleg bandarísk heimildarkvikmynd um þetta. Hún heitir Supersize me.  

  Andstæða skyndibitans er hægeldun (slow food).  Vandamálið er að fólk almennt kann ekki hægeldun.  Það stillir hita á of háa tölu.  Sama hvort er um að ræða eitthvað í potti eða á pönnu og þó einkum það sem er eldað í ofnskúffu.

  Tökum lambalæri sem dæmi.  Kúnstin við bragðbesta lambalæri er að rispa grunnt netmunstur á yfirborð þess. Ekki má rista ofan í sjálft kjötið.  Síðan er lærinu komið fyrir í ofnskúffu.  Salti, pipar og sítrónusafa er nuddað frekjulega ofan í rispurnar.  Olíu er penslað yfir.  Rósmarin og hvítlauksrifjum er plantað í óhófi yfir og undir lærið.  

  Í ofnskúffuna er hellt úr kældri hvítvínsbelju þannig að fljóti upp að börmum.  Í fallegt hvítvínsstaup er einnig hellt hvítvíni.  Það er sötrað og hellt í aftur og sötrað.  Fólk finnur á sér hvað oft þarf að endurtaka þetta.

  Til að halda safa í kjötinu þarf að þekja með steikarfilmu (eða álpappír) allt sem stendur upp úr hvítvínsleginum.  Skúffunni er stungið lipurlega inn í ofninn.  Hitinn stilltur á 78 - 80°.  Enginn má skipta sér af ofninum næstu klukkutíma. Best er að þykjast ekki sjá hann.  

  Að 14 klukkutímum liðnum er stokkið óvænt að ofninum,  hann opnaður og steikarfilmunni svipt burt með svo hröðum handtökum að líkist galdri.  Hitinn er aukinn í 187 - 190°.  Þannig standa mál í næstu 47 mínútur (þetta er trix til að fá ysta lag lærisins til að brúnast og herðast lítið eitt).  Á meðan er rifjað upp dæmið með að sötra hvítvín,  fá sér aftur í glas,  halda áfram að sötra o.s.frv.

  Lokahnykkurinn felst í því að merja (nú) mjúk hvítlauksrifin ofan í rispurnar á lærinu. Soðið má (það er ekki skylda) nota í bestu sósu sem til er.  Bragðbetra lambalæri færð þú aldrei og hvergi.

  Það er líka upplagt að endurtaka þetta stundum án lambalæris.   

      

   

   

         

Matvöruverslun án afgreiðslufólks

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Amsterdam er margt að sjá.  Hægt er að læra af sumu.  Til að mynda eru síldarflök seld í vögnum samskonar pylsuvögnum.  Kosturinn við síldarvagna er að þar þarf ekki pott til að hita mat í né rafmagn. Síldarflakið er þverskorið í hæfilega munnbita.  Það er ýmist afgreitt lagt á bréf eða í pylsubrauði.  Sósur,  laukur,  súrsaðar gúrkur og eitthvað fleira er hægt að sulla á.  Þetta er eðlilega vinsælt. Síld er holl.  Pylsan ekki.

  Í Amsterdam rakst ég inn í matvöruverslun án sjáanlegrar afgreiðslumanneskju. Ekkert annað starfsfólk sást heldur. Þó má ætla að einhverjir vinni á lager og við eftirlit.  Viðskiptavinir afgreiða sig sjálfir.  Skanna vörurnar inn og borga með korti. 

  Klárlega er töluverður launasparnaður við þetta fyrirkomulag.  Spurning hvernig svona verslun er varin gegn þjófnaði.  Það hljóta að vera öflugar þjófavarnir við útganginn.  Ef þetta gefst vel þá er næsta víst að þetta breiðist út um allan heim.  Hver verður fyrstur til að innleiða þetta á Íslandi?  Ekki Kaupfélag Skagfirðinga.     

  Í S-Kóreu er annar háttur hafður á.  Þar er matvöruverslun ósköp hefðbundin á að líta.  Þegar betur er að gáð þá eru engar vörur í hillum. Þess í stað eru myndir af vörunum.  Viðskiptavinurinn ýtir á myndir af þeim vörum sem hann vill kaupa.  Samstundis smalast vörurnar saman inni á lager.  Síðan koma þær á færibandi í poka eða pokum fram á afgreiðsluborðið.  Þarna er rýrnun vegna þjófnaðar 0%.  Hér er ljósmynd úr þannig búð:

          

Nakið starfsfólk og viðskiptavinir í London

 

 

 

 

 

 

 

 

   Innan skamms býðst Íslendingum í London að snæða kviknaktir á veitingastað.  Annarra þjóða kvikindum líka.  En einkum höfðar þetta til Íslendinga.  Grunar mig.  Starfsfólk staðarins verður einnig klæðalaust.  Samt ekki starfsfólk í eldhúsi.  Það er fyrst og fremst til að forðast slys með sjóðheitan mat.  Líka af hreinlætisástæðum.  Gestir sjá hvort sem er ekki inn í eldhúsið.  Þeir upplifa aðeins nekt hvert sem litið er.  

  Gestir fá ekki að hafa með sér neina hluti. Hvorki farsíma,  úr né skartgripi.

  Hugmyndafræðin á bak við veitingastaðinn er sú sama og með nektarnýlendur og nektarhjólreiðar:  Frelsi.  Jafnframt að vera í snertingu við náttúruna.  Allar innréttingar og áhöld eru sem náttúrulegust.  Ekkert plast,  engir málmhlutir.  Ekkert rafmagn.  Borð verða aðgreind með bambustjöldum.  Svigrúm til að góna mikið á ókunnuga á næstu borðum er þannig takmarkað.  Þetta er ekki staður fyrir perra.  Hinsvegar er staðurinn upplagður fyrir vinnufélaga til að styrkja móralinn og hrista hópinn saman.   

  Staðurinn verður opnaður eftir rúman mánuð.  Þegar er byrjað að taka við borðpöntunum.  Þrátt fyrir töluverða gagnrýni og efasemdir liggja fyrir bókanir 16 þúsund gesta.  Aðallega Íslendinga - giska ég á.  Þó getur verið að þetta sé blandaður hópur.  Óljóst er hvort að 365 miðlar eigi hlut í veitingastaðnum. Kannski bara í öllum hinum veitingastöðum í hverfinu.    

Fróðleiksmolar sem gott er að vita

 - Hrá gulrót er lifandi þegar þú borðar hana.  Hún sýnir mælanleg óttaviðbrögð þegar þú bítur í hana.  Hún er skelfingu lostin.

 - Víða í Afríku borðar fólk með bestu lyst köku sem kallast kunga.  Meðal hráefna í henni eru mýflugur.  Hellingur af þeim.

 - Í að minnsta kosti 2000 ár var kakó aðeins þekkt til drykkjar.  Það var ekki fyrr en um miðja 19. öld sem menn föttuðu að hægt væri að gera súkkulaðistykki úr kakói. Við það tóku margir gleði sína. 

 - Vinsældir súkkulaðis bárust nýverið til Kína.  Þar breiðast þær hratt út.  Þetta veldur innan örfárra ára kakóskorti í heiminum.  Þá hækkar verð á súkkulaði svo bratt að einungis auðmenn með falda peninga í skattaskjóli hafa efni á því.  Ráð er að hamstra súkkulaði þegar í stað og geyma til mögru áranna.

 - Ef sniglum er gefið geðlyfið Prozak þá tapa þeir hæfileikanum til að framleiða límkennt slím.  Það er betra að leyfa þeim að vera geðveikum.  

 - Stinningarlyfið Viagra var upphaflega notað gegn brjóstsviða.  Fljótlega urðu sjúklingar varir við einkennilega hliðarverkun. 

 - Allir þurfa svefn.  Án hans þyrfti fólk ekki heimili.  Fjölskyldur myndu flosna upp.  Fyrirbærið lögheimili væri ekki til.  Þá væru stjórnmálamenn ekki skráðir til heimilis á eyðibýli norður í landi.  Lengsti skrásetti samfleytti vökutími einnar manneskju er tæpir 19 sólarhringar.  Ekki er mælt með svo löngum vökutíma. Án svefns lætur margt undan á örfáum dögum. Fólk fer að sjá ofsjónir og geðraskanir mæta á svæðið.      

 - Rannsóknir hafa leitt í ljós að fólk yfir meðalgreind gengur ver að vakna á morgnana en öðrum.  Er morgunsvæfara.  Undantekning er gáfað fólk með geðveilu.  Fólk sem sefur reglulega í örfáa klukkutíma á sólarhring (4 - 5 klukkutíma) er í andlegu ójafnvægi.    

 - Fuglinn næturgali kann og man yfir 200 mismunandi laglínur sem hann tístir til að heilla gagnstæða kynið. Reyndar ekkert merkilegar laglínu. Raggi Bjarna kann álíka mörg lög. Miklu betri lög.

 

Klúður sem verður að rannsaka

  Það er auðvelt að vera vitur eftirá.  Það hef ég sjálfur sannreynt.  Í mörgum tilfellum er einnig auðvelt að vera vitur í tæka tíð.  Vera forsjáll og hafa vaðið fyrir neðan sig.  Einkennilegt verður að teljast að gatnagerðamenn Reykjavíkur helluleggi við Hverfisgötu viðkvæmar og brothættar gangstéttarhellur sem molna þegar í stað eins og hrökkbrauð við notkun.

  Spurningar vakna:  Hefur enginn rænu á að kanna aðstæður áður en gengið er til verka?  Leyndi seljandi í útboði kaupanda hvert burðarþol gangstéttarhellunnar er?  Eða laug hann?  Það er ekki sjálfgefið að hellur sem eiga að þola þunga barnavagna beri rútur jafn léttilega.  Eða fór ekki fram útboð?  Var um klíkuskap að ræða?  

  Hugsanleg afsökun er að rútur eigi ekki erindi upp á gangstéttir.  Málið er að fyrir lá að rútur fara stöðugt upp á stéttina við Hótel Skugga.  Auðvelt er að sporna gegn því með auðskildu skilti sem bannar rútum að laumast upp á stétt.  Ef það er ekki virt er rútufyrirtækið sektað umsvifalaust og látið borga allan kostnað við skemmdir.  

  Eðlilegast er samt að leggja gangstéttir með þokkalegu burðarþoli.  Annað er vítavert og kallar á rannsókn þegar í stað.  Svona vinnubrögð mega ekki endurtaka sig.  Borgarsjóður hefur ekki efni á því.  

.  

Hellur brotna undan flugrútum

Óþolandi forsjárhyggja

  Það er alltaf gaman að rölta um Fríhöfnina í Flugstöð Leifs Eiríkssonar í Sandgerði.  Andrúmsloftið þar er sérstakt (spes).  Þetta er öðruvísi en að væflast um 10-11 eða Pennann.

  Fýlupokar hafa verið að fetta fingur út í Fríhöfnina.  Saka hana um að vera í samkeppni við aðrar íslenskar verslanir.  Þetta er della.  Í dag er Fríhöfnin fyrst og fremst að þjónusta hálfa aðra milljón útlenda ferðamenn.  Eða eitthvað svoleiðis.  Fríhöfnin í Sandgerði er aðallega í samkeppni við útlendar Fríhafnir.  Vonandi stendur hún sig sem allra best í þeirri samkeppni. Ekki viljum við tapa þeim viðskiptum til útlanda.  Okkur bráðvantar útlendan gjaldeyri.

  Hitt er annað mál að það er ekki allt sem sýnist með Fríhöfnina í Sandgerði. Þar má kaupa eins mikið af M&M og hugurinn girnist.  Það má kaupa eins mörg stykki af Toblerone og hugurinn girnist. Það má kaupa allskonar í því magni sem hugurinn girnist.  Alveg eins og má í 10-11 og Pennanum. Ekkert við það að athuga.  Við búum í frjálsu landi án skömmtunarseðla.  Ísland er lýðræðisríki þar sem almenningur velur sér forseta á fjögurra ára fresti.  Aftur og aftur.  

 Víkur þá aftur sögu að Fríhöfninni.  Þar má kaupa eiginlega allskonar vörur í ótakmörkuðu magni. Nema áfenga drykki.  Það er út í hött.  Hvað er svona frábrugðið við bjór í samanburði við súkkulaði að hann er skammtaður en súkkulaði ekki?  Hvorutveggja er lögleg vara.  Bjórinn inniheldur B-vítamín og súkkulaði er steinefnaríkt.  Af hverju þurfa stjórnmálamenn að taka sér það vald að skammta ofan í fólk hvað það má kaupa?  Hvað kemur alþingismanni við hvort að mig langar í 3 bjórdósir eða 25 þegar ég á leið um flugstöð í Sandgerði?  Eða ef mig langar bara í 5 bjórdósir en verð að kaupa lágmark 6.

        

          

Meira af bjór og léttvíni í tollinum

Hvaða Bítlalög eru vinsælust?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvernig á að finna út hvaða lög bresku hljómsveitarinnar Bítlanna (The Beatles) eru vinsælust?  Ein leiðin er að skoða sölutölur;  sjá hvaða smáskífur Bítlanna hafa selst best.  Gallinn við þessa aðferð er sá að verulega hátt hlutfall af lögum Bítlanna kom aldrei út á smáskífu.  Þar fyrir utan voru flestar smáskífurnar merktar sem A hlið og B hlið.  Einungis lagið á A hliðinni telur.  Hugsanlegt er að einhverjir - jafnvel margir - hafi keypt smáskífur vegna lagsins á B hlið fremur en A hlið.

  Einstakar smáskífur voru aðeins gefnar út í tilteknum löndum en ekki á alþjóðavísu.  Til að mynda var "Yesterday" einungis gefið út á smáskífu í Bandaríkjunum.    

  Nú er loks hægt að komast að því hvaða Bítlalög njóta í raun mestra vinsælda heims um ból:  Það er með því að skoða hvaða lög eru mest spiluð á Spotify.  Þá bregður svo við að fæstir Bítlafræðingar hefðu að óreyndu giskað á hvaða lag trónir í toppsætinu. Það hefur ekki einu sinni verið gert myndband við það.  Né heldur er til filma af Bítlunum að spila það í hljóðveri eða á hljómleikum.  Fyrir bragðið er lagið ekki spilað í sjónvarpsstöðvum,  hvorki tónlistarstöðvum á borð við MTV né öðrum. Svona lítur listinn út:  

1.  Come Together

2.  Let It Be

3.  Hey Jude 

4.  Love Me Do

5.  Yesterday

6.  Here Comes the Sun

7.  Help!

8.  All You Need Is Love

9.  I Want To Hold Your Hand

10. Twist and Shout

  Þegar listar eru skoðaðir eftir löndum þá er niðurstaðan svipuð.  Einstök lög hafa sætaskipti.  "Come Together" er mest spilaða lagið í Bandaríkjunum en þar er "Hey Jude" í öðru sæti og "Let it Be" í 4. sæti,  svo dæmi séu tekin.

.

Meira um mat í Amsterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Starfsmenn veitingastaða í Amsterdam eru næstum því óþægilega ágengir. Eða þannig. Þegar stansað er fyrir framan veitingastað til að lesa matseðil úti í glugga eða á auglýsingatrönu sprettur skyndilega upp þjónn eða annar starfsmaður staðarins. Hann reynir hvað hann getur til að lokka mann til viðskipta.  Fer yfir "tilboð dagsins" og þylur upp fleiri kosti. Ef maður er tvístígandi færist hann í aukana.  Lofar desert sem kaupauka.  Ef það dugir ekki lofar hann einnig ókeypis drykk með matnum. Þetta er barátta um brauðið.  Eða öllu heldur þjórfé. Þegar margir veitingastaðir eru staðsettir hlið við hlið munar um harkið.  Bera sig eftir björginni.  Túristar fylla götur miðbæjarins.

  Bob Marley er í hávegum í Amsterdam.  Myndir af honum skreyta allskonar kaffihús og verslanir. Í sumum kaffihúsum eru hass og marijúana til sölu.  Það höfðar ekki til mín.  Ég hef á árum áður prófað þannig jurtir í þrígang.  Víman heillar mig ekki. Ég held mig við bjórinn. Enda inniheldur hann B-vítamín.

  Víða í Amsterdam eru sölubásar með franskar kartöflur.  Bara franskar kartöflur og majonesklessu.  I einhverjum tilfellum er hægt að velja um fleiri sósur.  Ég skipti mér ekki af því.  Alveg áhugalaus um franskar kartöflur. Við þessa bása eru langar biðraðir.  Þetta fyrirbæri er þvílíkt vinsælt.  Á sumum stöðum eru svona básar hlið við hlið.  Á öðrum stöðum er stutt á milli þeirra.  Allstaðar er löng biðröð fyrir framan þá.  Samt gengur afgreiðslan mjög hratt fyrir sig.  Ég horfði upp á starfsmenn moka þeim frönsku í kramarhús eins og í akkorði.  Eldsnöggir.

  Þetta er auðsjáanlega góður bisness. Húsnæðið er álíka stórt og pylsuvagn.  Kartöflurnar afhentar út á stétt miklu hraðar en pylsur.  

 Svo eru það sjálfsalar með heitum skyndibita.  Þeir eru rosalega vinsælir. Þeir eru eins og hefðbundnir sjálfsalar. Réttirnir sjást í hólfi:  Hamborgarar, pylsur,  kjúklingabitar og allskonar djúpsteiktir réttir.  200 - 300 kall eða svo er settur í sjálfsalann og hólf opnast.  Einfalt og notalegt.

    

    

Matur í Amsterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég hef áður skýrt undanbragðalaust frá því að ég skrapp til Amsterdam um páskana.  Sennilega var um áratugur síðan ég heimsótti þá ágætu borg síðast.  Þetta var þess vegna dáldið eins og fersk heimsókn.  

  Við innritun á gistiheimili tilkynnti afgreiðsludaman mér að ættingi minn væri gestur þarna. Ég varð eitt spurningamerki. Daman fletti upp í tölvunni og sagði: "Hún er hérna,  Sabrína Guðmundsson.  Þetta er nákvæmlega sama ættarnafnið, stafsett með ð og allt."

  Ég þakkaði fyrir upplýsingarnar.  En veit ekkert meira um Sabrínu. 

  Í einni plötubúð sem ég heimsótti spurði afgreiðslumaðurinn fljótlega:  "Íslendingur?".  Ég játti.  Hann sagði:  "Ef maður hefur heyrt í sjónvarpinu viðtal við Björk og Sigur Rós þá er íslenski enskuframburðurinn auðþekkjanlegur." Hann sagðist hafa komið til Íslands og sannreynt þetta.  

  Athygli vekur að fjöldi veitingastað býður upp á nákvæmlega sömu rétti:  Lambakótelettur, svínarif,  grillaðar kjúklingabringur,  rib eye steik og eitthvað svoleiðis.  Sama meðlæti:  Kál, tómatsneiðar, agúrkusneiðar, franskar, tómatsósa og majónes.  Á auglýsingatrönum og úti í gluggum veitingastaðanna eru sömu ljósmyndir af þessum réttum.  Samt eru staðirnir ýmist kenndir við Argentínu, Ítalíu, Istanbúl,  Tæland eða eitthvað annað.  Enginn munur er á þessum réttum hvort heldur sem veitingastaðurinn er fínn háklassa eða skyndibitastaður.  Verðið er 10 - 11 evrur (um 1400 - 1500 íslenskar kr.).

  Biðja þarf sérstaklega um bakaða kartöflu.  Alltaf fylgja með tómatsósan og majonesið.  Þegar bita er stungið ofan í þær báðar er útkoman kokteilsósa.    

 Mér dettur í hug að einn og sami birginn afgreiði alla þessa staði.  Fremur en að þeir séu allir í eigu sama aðila.  Þetta er skrítið.  Ekki síst vegna þess að víða liggja þessir staðir saman hlið við hlið.

  Fyrri blogg um Amsterdam-heimsóknina má lesa með því að smella á þessa hlekki:

http://http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/2169441//blog/jensgud/entry/2169441/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/2170260/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/2170473/

        

Sá svalasti

  Enski gítarleikarinn Keith Richards er einn svalasti töffari rokksögunnar.  Það eru ekki meðmæli út af fyrir sig.  Þannig lagað.  En í tilfelli Keiths er það heillandi. Þegar ég sé forsíðuviðtal við hann í poppblöðum þá kaupi ég þau. Vitandi um að góðan  skemmtilestur er að ræða. Gullmolarnir velta upp úr honum. Óviljandi ekki síður en viljandi. Hann lætur allt flakka.  Hvort heldur sem er um félaga sína í Rolling Stones,  aðra tónlistarmenn eða sjálfan sig.  Stundum reynir hann klaufalega að fegra sinn hlut.  Jafnan leiðréttir hann það síðar.  Dæmi:  Það rataði í heimsfréttir er hann slasaðist við að klifra í tré fyrir nokkrum árum.  

  Til að byrja með sagðist hann hafa dottið niður úr trénu.  Svo fór að hann dró það að hluta til baka.  Sagðist hafa í raun flækst í lággróðri,  runnaþyrpingu,  fælst, lent í áflogum við hríslurnar og slasast.  Hann snöggreiddist.  Barðirst um á hæl og hnakka með þeim afleiðingum að bein brákuðust. Hann skammaðist sín svo mikið fyrir að hafa farið halloka í áflogum við trérunna að fyrstu viðbrögð voru að segjast hafa dottið úr tré.  

  Eins þegar hann missti út úr sér að hafa tekið öskuna af föður sínum í nefið. Blaðafulltrúar Rolling Stones kepptust í kjölfarið við að upplýsa að þar hafi verið um óhappaverk að ræða en ekki ásetning.  Kauði missti öskuna fyrir klaufaskap ofan í síðasta kókaín-skemmtinn sem hann átti þann daginn.  Það var ekki hægt að greina öskuna frá kókaíninu undir þeim kringumstæðum.  Ekki var um annað að ræða en sniffa öskuna með.  Síðar upplýsti Keith að einungis hluti öskunnar hafi blandast kókinu. Hann hafi þess vegna aldrei tekið alla öskuna af pabba sínum í nefið.  

  Til eru ótal brandarar um Keith.  Einn slíkur hermir að einungis kakkalakkar og hann lifi af kjarnorkuárás.  Er þá vísað til lífernis hans sem dópista og drykkjubolta.  Neyslufélagar hans hafa fallið frá hver á fætur öðrum.  En Keith er alltaf sprækur. Miðað við allt og alla ber hann aldur vel.  Að vísu er andlitið rúnum rist og fingurnir orðnir hnúóðttir og snúnir eins og roð í hundskjafti.

  Í gær hlustaði ég á síðustu sólóplötu kappans. Hún er nokkuð góð og skemmtileg.  Þar krákar hann sitthvort lagið eftir jamaísku reggí-stjörnuna Gregory Isaacs (Love Overdue) og bandaríska þjóðlaga-blúsistann Leadbelly (Goodnight Irene).  Virkilega flott. Frumsömdu lögin eru líka alveg ljómandi flott.

 

Það er flugmaðurinn sem talar

  Þegar skroppið var til Amsterdam á dögunum þá flaug ég með flugfélaginu Wow.  Það geri ég alltaf þegar því er við komið.  Fyrstu árin voru flugfreyjur Wow uppistandarar.  Þær reittu af sér vel heppnaða brandara við öll tækifæri sem gafst.  Eðlilega gekk það ekki til lengdar.  Það er ekki hægt að semja endalausa brandara um björgunarbúnað flugvélarinnar,  útgönguleiðir og svo framvegis.  Því síður er boðlegt að endurtaka sömu brandarana oft þar sem fjöldi farþega ferðast aftur og aftur með Wow.

  Ennþá er létt yfir áhöfn Wow þó að brandarar séu aflagðir.  Ein athugasemd flugmannsins kitlaði hláturtaugar farþega á leið frá Amsterdam.  Hún kom svo óvænt í lok þurrar upptalningarþulu.  Þið kannist við talanda flugmanns í hátalarakerfi.  Röddin er lágvær, blæbrigðalaus og mónótónísk:  "Það er flugmaðurinn sem talar.  Við fljúgum í 30 þúsund feta hæð... Innan skamms verður boðið upp á söluvarning.  Upplýsingar um hann er að finna í bæklingi í sætisvasanum fyrir framan ykkur.  Í boði eru heitir og kaldir réttir,  drykkir og úrval af sælgæti. Mér finnst Nóa kropp best!"  

      

Verið er að skoða töskur mannsins

Fagnaðarefni

  Það er fátt neikvætt við að fráfarandi forsætisráðherra Íslands,  Sigmundur Davíð Gunn-LAUG-sson, sé aðhlátursefni út um allan heim. Heimspressan - netmiðlar,  dagblöð og sjónvarpsstöðvar - keppast við að búa til, fara lengra með og teygja brandara og skemmtiefni úr klaufaskap hans við að ljúga.  Það er ekkert nema kostur að kæta heimsbyggðina með safaríku grínfóðri.  

  Í framhjáhlaupi má skjóta því inn að vandræðagangur kauða,  stam og óðagot, sannar að hann er ekki siðblindur.  Hann þekkir mun á réttu og röngu.  Afhjúpandi einkenni siðblindra er að þeir eiga jafn auðvelt með að ljúga og segja satt. Þetta eru góðar fréttir.

  Ennþá betri fréttir er að mikil umfjöllun um Ísland í heimspressunni vekur athygli á Íslandi og skilar auknum ferðamannastraumi.  Útlendingar þyrpast til Íslands sem aldrei fyrr með fangið fullt af gjaldeyri.  Okkur bráðvantar þann gjaldeyri í stað allra peninganna sem Íslendingar fela í skattaskjólum á Tortóla.

   

      

    

Sigmundur Davíð skotspónn spéfugla beggja vegna Atlantshafs

Íslensk tónlist í Amsterdam

  Þegar ég fer til útlanda þá fagna ég því að hafa ekki áhuga á búðarápi.  Ég hef engan skilning á fólki sem fer í búðir í útlöndum.  Það eru búðir á Íslandi.  Þar fást föt og allt annað sem Íslendingar kaupa í útlöndum - og borga síðan 20 þúsund kall fyrir yfirvigt við innritun.

  Einu búðir sem ég stíg fæti inn í útlöndum eru plötubúðir.  Reyndar er heimsókn í útlendar plötubúðir langt í frá sama skemmtun og fyrir daga internets.  Á síðustu öld fór ég jafnan klyfjaður allt að 40 - 50 plötum út úr plötubúðum í útlöndum.  Í dag eru plötubúðir í útlöndum óspennandi. Þær selja aðeins vinsælustu plötur dagsins og plötur með stærstu nöfnum tónlistarsögunnar, svo sem Bítlunum,  Stóns og Dylans.

  Þrátt fyrir þessa annmarka þá fletti ég hverri einustu plötu í plötubúðum sem verða á mínum vegi í útlöndum. Núna síðast í Amsterdam um páskana. Þar eru í dag aðeins tvær plötubúðir sem selja geisladiska.  Mér til undrunar er úrval íslenskrar tónlistar þar nokkuð gott.

  Plötur þessara flytjenda er að finna í plötubúðunum í Amsterdam:

Björk (15 titlar)

Sigur Rós (10 titlar)  

Ólafur Arnalds (5 titlar) 

Emilíana Torríni (4 tilar) 

John Grant (4 titlar)

Vaccines (3 titlar)

Ásgeir Trausti (2 titlar)

Jónsi í Sigur Rós (2)

Of Monsters and Men (2 titlar)

Hilmar Örn Hilmarsson (1 titill)

  Hér fyrir neðan er lag af plötu Hilmars Arnar.

            

Og þá voru eftir níu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Stöðugt bætist við í hóp forsetaframbjóðenda.  Líka í hóp þeirra sem kallað er eftir að fari í framboð.  Um þessar mundir stefnir í að frambjóðendur verði um eða yfir tuttugu.  Eru þá frátaldir tveir sem hafa hætt við framboð. Fyrst var það riddari drottins,  Árni Björn.  Síðan riddari heilbrigðs lífstíls,  Þorgrímur Þráinsson, baráttumanns gegn sígarettum og að mæður horfi ekki í augu nýfæddra barna við brjóstagjöf.

  Fleiri eiga eftir að heltast úr lestinni.  Ástæðan er þríþætt:  Í fyrsta lagi vegna skorts á úthaldi.  Það kostar mikla elju og mikinn tíma að standa í framboði af fullri alvöru.  

 Í öðru lagi fellir peningaskortur frambjóðendur.  Það þarf lágmark 10 - 15 milljónir króna til að eiga möguleika á árangri. Tvöfalt hærri upphæð ef frambjóðandinn er ekki þegar landsfrægur. Þegar nær kjördegi líður mun þessi staðreynd blasa við frambjóðendum.

 Í þriðja lagi eru það meðmælendur.  Hver frambjóðandi þarf lágmark 1500 meðmælendur.  Reynslan hefur sýnt að nauðsynlegt er að skila inn nöfnum 3000 meðmælenda.  Á síðustu fjórum áratugum hafa að minnsta kosti tvö framboð verið felld úr leik vegna ófullnægjandi meðmælalistam - þrátt fyrir að hafa skilað inn 3000 undirskriftum.  

  Það sem platar marga er að einungis fólk með kosningarétt má mæla með framboði.  Undirskrift yngra fólks er ógild.

  Annað vandamál er að á flestum meðmælendalistum slæðast með undirskriftir grínara.  Af raunverulegum dæmum um slíkt má nefna undirskrift "Karlsins í tunglinu" og "Andrésar Andar".  Einnig ósamræmi í kennitölum og lögheimili.  Svo og að einungis má mæla með einum frambjóðanda. Það verður stóra vandamálið í ár.  

  Framboð tuttugu sem skila inn undirskrift 3000 meðmælenda hver þýðir að við erum að tala um undirskrift 60 þúsund manna.  Það gengur ekki upp.  Þeir sem verða seinir til að fá meðmælendur lenda í vandræðum.  Þegar til kastanna kemur verður fjöldi frambjóðenda nær einum tug en tveimur.  Í dag hefur aðeins Sturla Jónsson náð 3000 meðmælendum.  En það er ekki öll nótt úti fyrir aðra áhugaverða frambjóðendur.  Slagurinn er rétt að byrja.     

  

               

Þorgrímur hættur við framboð

Ekkert lát á eineltinu

  Alveg frá því að leit hófst að frambærilegum frambjóðanda repúblikana til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku hefur framboð eins kandídats sætt stöðugum árásum.  Frambjóðandinn Donald Trump er hæddur, smáður og svívirtur úr öllum áttum.  Það er sama hvort hann segist vera fylgjandi frelsi kvenna til fóstureyðinga eða ætli að taka upp harðar refsingar við fóstureyðingum;  hann fær yfir sig sama gusuganginn.  Líka þegar hann segir tiltekinn kvenframbjóðanda vera of ljótan til að verða forseti eða þegar hann segir konuna ekkert vera svo ljóta.  Viðbrögð eru öll á einn veg.  Það er fussað,  sveiað og hneykslast.    

  Eineltið birtist einna best í vandræðum með kosningalag framboðsins.  Í vikunni var Donald bannað að nota síðast kosningalag sitt,  "Jump Around" með House of Pain.  Í yfirlýsingu frá liðsmönnum House of Pain er hann uppnefndur "piece of shit" og "scumbag".  Ekki er kurteisinni fyrir að fara hjá eineltispúkunum.

  Í upphafi kosningabaráttunnar notaði Trump lagið "Rocking in a free world" með Neil Young.  Þrátt fyrir langvarandi vinskap þeirra tveggja þá bannaði Njáll Ungi honum að nota lagið.  Það kom Trump illilega á óvart. Hann var búinn að borga plötuútgefandanum fyrir notkunarrétt á laginu.  

  Vegna vináttunnar kaus Trump að láta gott heita.  Hann skipti um kosningalag.  Nýja lagið var "It´s the end of the world" með REM.  Það átti ekki að vera vandamál. Hljómsveitin löngu hætt og liðsmenn hennar í litlu sem engu sambandi við hvern annan.

  Þar misreiknaði kappinn sig.  REM-ararnir tóku höndum saman og bönnuðu Trump að nota lagið.  Þeir létu fúkyrði um frambjóðandann fljóta með.  Þessir rokkarar kunna sig ekki.

  Þá var ekki um annað að ræða en leita í smiðju góðs vinar og golf-félaga,  Stebba Tylers,  söngvara Aerosmith.  Trump gerði lagið "Dream On" að kosningalagi sínu. Stebbi bað hann undir eins að hætta að nota lagið.  Hann hélt að Tyler væri að grínast í vini sínum út af vandræðunum með lög Njáls Unga og REM.  Hann hélt áfram að nota lagið.  Steve gerði sér lítið fyrir og setti lögbann á notkun lagsins.

  Nú var úr vöndu að ráða.  Lausnin var að leita í útlenda tónlist.  Bretar vita ekkert hvað gengur á í kosningabaráttu í Bandaríkjunum.  Ekki frekar en að Trump veit ekkert hvað gengur á í kosningabaráttu í útlöndum.  Næsta kosningalag var "Skyfall" með ensku söngkonunni Adele.  Sem aukalag notaði hann annað Adele lag,  "Rolling in the deep". 

  Svo ótrúlega vildi til að Adele frétti af þessu. Hún bannaði þegar í stað frekari notkun á sinni tónlist á kosningafundum auðmannsins knáa.

  Hvað var til ráða?  Jú,  það var að gera út á blökkumannarapp.  Blökkumenn mæta ekki á kosningafundi Trumps.  "Jump Around" með House of Pain var kjörið.  En þá fór þetta svona.  

 Til skamms tíma í fyrra fékk Trump leyfi góðs vinar,  söngvara Twister Sisters,  til að nota lag hans "We are not gonna take it" sem kosningalag. Sá þekkti Trump sem jafnaðarmann og anti-rasista. Kosningabarátta Trumps kom söngvaranum Snider í opna skjöldu. Kauði var skyndilega - að mati Sniders - allt önnur persóna;  rasísk og fordómafull herská ofbeldisbulla. Snider skilur ekki upp né niður í leikriti Trumps.  Hann bað vin sinn,  Trump, um að hæta að nota "We are not gonna take it",  sem kosningalag.  Það er eina kosningalagið sem Trump hefur hætt að nota í vinsemd og af skilningi við sjónarmið höfundar.  

 

    

      

Yfirgefa flokkinn ef Trump vinnur

Misskildasti maður heims

  Áðan var hringt í mig frá Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Í símanum var maður sem ég hef aldrei áður rætt við í síma. Hafði aðeins keypt af honum vörur í fyrrasumar.  Samskiptin þá fóru fram í gegnum ópersónulegan tölvupóst.  

  Erindið í dag var að viðkomandi sagðist vera eitt spurningamerki og verulega forvitinn vegna frétta í bandarískum fjölmiðlum um að allt væri "crazy" á Íslandi. Hann spurði hvernig íslenska heilbrigðiskerfið taki á persónulegum vandamálum hátt settra.  Ég skildi ekki spurninguna og gat engu svarað.  Stamaði þó út úr mér að það væri áreiðanlega gott að taka sopa af lýsi á morgnana.     

  Í dag hringdi einnig í mig Íslendingur búsettur í Noregi. Hann sagði að Íslendingar væru aðhlátursefni í Noregi.  

  Það þarf ekki að fara stóran rúnt um netsíður helstu fjölmiðla heimspressunnar til að sjá að Ísland og Íslendingar séu uppspretta ótal brandara í dag.  Íslenskum ráðamönnum er líkt við klaufana í dönsku sjónvarpsþáttunum Klovn og dauða páfagaukinn hjá bresku Monty Python: "Hann er bara að hvíla sig."

  Það má líka líkja ástandinu við vaktaseríurnar og kvikmyndina Bjarnfreðarson.  Þetta er allt misskilningur. 

  Forsætisráðherrann,  Sigmundur Davíð Gunnlaugsson,  þrætti við sænskan sjónvarpsmann um að tengjast skattaskjóli í útlöndum. Að vísu játaði hann hugsanleg tengsl við verkalýðsfélög sem ættu snertiflöt við peninga í útlöndum.  En hann þrætti kokhraustur fyrir það sem í dag liggur fyrir:  Að hann og eiginkona hans hafa til fjölda ára geymt hundruð milljóna króna í útlöndum í skjóli frá íslenskum gjaldeyrislögum.

  Hann þrætti hraustlega fyrir að hafa selt eiginkonunni hlut sinn í peningasjóði þeirra.  Reykjavík Medía hefur undir höndum afrit af undirskrift hans á þeirri leikfléttu. Svo sat hann beggja vegna borðs í samningum við hrægamma föllnu bankanna.  Segist þar hafa gengið harkalega fram gegn heimilistekjum sínum.  En enginn vissi eða átti að vita það.  Kröfuhafar eru þó nokkuð sáttir með allt að 97% afslátt.  

 Þegar 10 þúsund manns boðuðu mótmælastöðu á Austurvelli fullyrti SDG með hæðnistóni að þetta fólk myndi ekki mæta. 22.427 mættu. Munurinn bendir til þess að SDG sé úr tengslum við þjóðina.  

  Ítrekað aðspurður um afsögn vísaði SDG því út í hafsauga.  Allt tal um það væri misskilningur.  Ekkert slíkt kæmi til greina.  Í sömu andrá sagði hann af sér.

  Í gærmorgun skrifaði SDG Fésbókarfærslu.  Þar tilkynnti hann að næsta skref væri að rjúfa þing (og hefna sín þannig á Sjálfstæðisflokknum sem treysti sér ekki til að lýsa yfir stuðningi við SDG). Forsetanum var misboðið.  Hann hafnaði því að embættið yrði dregið inn í reiptog á milli formanna stjórnarflokkanna.  Þetta útskýrði forsetinn á blaðamannafundi.  SDG brást við blaðamannafundinum með því að saka forsetann um lygar.  SDG segist hafa upplifað eitthvað allt annað á fundinum með forsetanum.  Gott ef ekki að þeir hefðu bara horft á kúrekamynd saman og maulað poppkorn.  

  Sigurður Ingi Jóhannsson dýralæknir kvaddi sér hljóðs og tilkynnti að hann væri orðinn forsætisráðherra.  SDG væri búinn að segja af sér.

  Blaðafulltrúi SDG sendi í kjölfarið út fréttatilkynningu til allra helstu fjölmiðla heims um að SDG væri hvergi búinn að segja af sér. Hann væri aðeins að stíga til hliðar. Heimspressan hendir gaman að þessu um leið og hún játar vandræði við að skilja dæmið. Hún spyr:  Hver er munurinn á því að segja af sér eða stíga til hliðar?  Þetta er gott grín. Það er hið besta mál að Íslendingar kæti heimsbyggðina.  Líka að framsóknarmenn allra sveita landsins syngi:  "Should I Stay or Should I go?"

  Brýn ástæða er til að taka fram og undirsstrika að hvorki SDG né eiginkona hans eru á leið út í geim í geimskutlu.  Það er alveg eins hægt að fara "Eight Miles High" á eyðibýli norður í landi.  

Sigmundur: Anna vildi ekki út í geim

Vilji þjóðarinnar

  Frá því löngu fyrir síðustu alþingiskosningar hafa háværar raddir hrópað eftir því að Sigurður Ingi Jóhannsson verði leiðtogi þjóðarinnar.  Á þessar raddir var lengi vel aldrei hlustað af þeim sem fóru með æðstu völd.  Röddunum fjölgaði og létu hærra í sér heyra.  Að lokum söfnuðust 22.427 manns saman niður á Austurvelli í gær og hrópuðu í kór eftir leiðtoga lífs síns:  "Við viljum Sigurð Inga Jóhannsson dýralækni!  Við viljum Sigurð Inga Jóhannsson dýralækni!"  Nú hefur þeim orðið að ósk sinni.  Ráðandi öfl létu undan þrýstingnum. Sigurður Ingi er orðinn kóngur.

  Samkvæmt skoðanakönnun Stöðvar 2 og Fréttablaðsins nýtur hann trausts alveg 3% þjóðarinnar (og Fiskistofu).  Það skiptir máli.    

  

Sigurður Ingi taki við af Sigmundi

Heimsfrægur í útlöndum

  Þetta er allt einn stór misskilningur.  Samfélagsmiðlarnir loga.  Í fljótu bragði virðist þetta vera flest á einn veg:  Menn túlka atburði gærdagsins sem svo að forsætisráðherra þjóðarinnar,  hinn rammíslenski og þjóðholli Sigmundur Davíð Gunnlaugsson,  hafi lagt land undir fót og flúið með skottið á milli lappanna undan meinleysislegum spurningum forvitinna drengja.  Einungis vegna þess að hann var kominn í einhverskonar ógöngur;  rak í vörðurnar með taugarnar þandar og þurfti ferskt útiloft til að ná jafnvægi á ný.

  Samkvæmt mínum heimildum er ástæðan önnur.  Sveitastrákinn af eyðibýli á Norðurlandi langaði skyndilega í súkkulaðitertu.  Þegar mallakúturinn kallar á djöflatertu þá þolir það enga bið.  Þetta vita allir sem hafa ástríðu fyrir súkkulaðitertu.  Við erum að tala um bráðatilfelli.

  Bestu fréttirnar eru þær að núna er súkkulaðistrákurinn orðinn frægasti Íslendingurinn í útlöndum.  Það er meira fjallað um hann í heimspressunni í dag en Björk.  Miklu meiri.  Hann er á forsíðu stórblaðanna í sex heimsálfum.  Öllum nema Suðurskautslandinu.

http://www.theguardian.com/world/video/2016/apr/03/icelands-prime-minister-walks-out-of-interview-over-tax-haven-question-video?CMP=share_btn_fb 

http://indianexpress.com/article/world/world-news/as-iceland-collapsed-its-pm-sigmundur-david-gunnlaugsson-parked-money-in-offshore-firm/

http://www.b.dk/globalt/et-internationalt-skattecirkus-af-ufattelige-dimensioner-rammer-magtfuldt-persongal

http://panamapapers.sueddeutsche.de/articles/56fec0cda1bb8d3c3495adfc/

http://www.aftenposten.no/nyheter/uriks/Islendinger-om-avsloringene---Det-kan-komme-til-a-eksplodere-8415870.html

http://www.svtplay.se/video/7373606/agenda/agenda-3-apr-21-15

 

Lögregla kölluð að heimili Sigmundar

Páskar í Amsterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég fagnaði frjósemishátíð vorsins fyrir austan haf. Hún er kennd við vorgyðjuna Easter.  Í þjóðsögum gyðinga er frjósemishátíðin kölluð páskar.  Þá snæða þeir nýfætt páskalamb.

  Leið mín lá til Amsterdam í Hollandi.  Sennilega er áratugur eða svo frá síðustu dvöl minni þar.  Margt hefur breyst.  Til að mynda eru allar geisladiskabúðir horfnar nema tvær.  Það er rýrt í borg sem telur hátt í milljón íbúa (og annað eins þegar allt stór-Amsterdamsvæðið er saman talið).  Til viðbótar tekur Amsterdam árlega við mörgum milljónum ferðamanna.  

  Önnur geisladiskabúðin er hluti af stærri verslun,  Media Markt. Henni má líkja við Elkó hvað vöruúrval varðar.  Hin er stór og mikil plötubúð.  Hún heitir Concerto.  Þar er gríðarmikið og gott úrval af geisladiskum af öllu tagi.  Heill salur lagður undir djass og klassík.  Annar salur lagður undir þjóðlagatónlist og blús.  Þriðji salurinn lagður undir vinylplötur.  Þannig mætti áfram telja.

  Í Concerto er einnig að finna fjölda tónlistarbóka og -tímarita.  Þessi búð er gullnáma fyrir músíkdellufólk.

  Þrátt fyrir fáar geisladiskabúðir í Amsterdam þá eru margar búðir sem selja aðeins vinylplötur.  Ekkert annað.  Kannski er það tímanna tákn.  

  Til samanburðar við Ísland er framboð á páskaeggjum í Amsterdam snautlegt.  Aðeins ein stærð.  Hún jafngildir stærð 3 eða svo.  Svo er að vísu líka hægt að fá pínulítil páskaegg á stærð við brjóstsykursmola.  

  Meira fer fyrir súkkulaðikanínum.  Þær fá betra hillupláss en eggin og eru glenntar framan í viðskiptavini matvöruverslana.  Enda breytti vorgyðjan Easter á sínum tíma uppáhaldsfuglinum sínum í kanínu.  Kanínan gladdi svo börn á öllum aldri með því að gefa þeim páskaegg.  

           

Ákall og áskorun

  Wim Van Hooste er belgískur aðdáandi íslenskrar rokktónlistar.  Hann lætur sér ekki nægja að hlusta á íslenskt rokk í ró og næði út af fyrir sig. Hann veltir íslensku rokki fyrir sér. Veltir því fram og til baka. Mátar það við nútímann og allskonar.  Hann hélt upp á þrítugsafmæli "Rokks í Reykjavík" með hávaða, látum og Rokki í Reykjavík 2.0.  

  Nú blæs Wim Van Hooste til hátíðarhalda vegna þrítugsafmælis lagsins "Ammæli" með Sykurmolunum og plötunnar "Life´s Too Good".  Hann óskar eftir flutningi annarra á lögum Sykurmolanna.  Þetta er spennandi.