Jens Gu&eth;

- Hundur

- Boltabulla

- Skokkari

- Strákur skiptir um gír

- Morðsaga

- 27 ára

- Um borð

- Matarboð í sveitinni

- Í plötubúð

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/928198

Bækur | Breytt s.d. kl. 15:01 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (23)

11.9.2009 | 01:57

Stóri dagurinn runninn upp: 11. september

Dagsetningin 11. september er greypt í vitund okkar sem munum eftir því þegar fasistar steyptu í blóðugri byltingu lýðræðislega kjörinni stjórn í Chile 1973. Við tók ógnarstjórn Pinochets sem einkenndist af aftökum á pólitískum andstæðingum í þúsundatali, hryllilegum pyntingar á pólitískum andstæðingum í tugþúsundatali og frjálshyggja.

11. september er líka merkur dagur fyrir það að í kvöld verður nýtt íslenskt barnaleikrit, Horn á höfði, frumsýnt í Grindavík. Höfundar eru Bergur Þór Ingólfsson og Guðmundur Brynjólfsson leikhúsfræðingur. Um tónlistina sér Villi naglbítur.

Bækur | Breytt s.d. kl. 16:42 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (35)

7.9.2009 | 22:38

Hugljúf og örstutt saga af miðaldra manni

Líf Palla var eins og tilvera uppvaknings. Hann þurfti ekki að hugsa. Þess vegna sleppti hann því. Á hverjum degi endurtók hann án hugsunar sömu hluti og hann hafði áður gert í áratugi. Hann vaknaði á morgnana, fékk sér kókópöffs á meðan hann renndi í gegnum Fréttablaðið. Um leið og hann lagði frá sér blaðið var hann búinn að gleyma hvað stóð í því. Svo var mætt í vinnuna. Þar stóð Palli við færibandið og endurtók sömu handtökin allan daginn. Á kvöldin sofnaði Palli yfir heimskulegum þáttum á Skjá 1 sem eru alveg eins og allir hinir þættirnir.

Um helgar lá Palli yfir myndum sem hann leigði í Skjábíói. Margar þeirra hafði hann áður séð. Það skipti ekki máli. Hann mundi lítið eftir þeim.

Tilvera Palla breyttist í haust. Einn úfinn mánudagsmorgun í miðri viku vaknaði Palli við að hann var orðinn skólataska í ritfangaverslun. Honum þótti það kjánalegt og skammaðist sín dálítið. Skömmu síðar kom menntaskólastelpa og keypti töskuna. Við vinkonur sínar sagði stelpan: "Djöfull er þetta ljót og asnaleg taska. Mig hefur alltaf langað að eiga virkilega ljóta tösku." Palla sárnaði þessi orð. Á móti kom upp í honum stolt yfir að seljast svona fljótt. Hann fann til fyrirlitningar í garð skólataskanna sem voru óseldar í búðinni. Hann sendi þeim tóninn í huganum: "Þvílíkir lúserar. Þið seljist sennilega ekki fyrr en á útsölu og þá fyrir einhverja smáaura."

Síðan Palli var seldur hefur hann komið á marga staði sem hann hafði ekki áður komið á. Hann hefur hitt miklu fleira fólk en áður. Og það allra besta er að nú er stöðugt verið að troða í hann námsbókum. Það hafði ekki tekist áður.

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Leyndarmál stráks

- Ættleiðing

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/916687/

- Strákur með sög

- Hundur

- Boltabulla

- Skokkari

- Strákur skiptir um gír

- Morðsaga

- 27 ára

- Um borð

- Matarboð í sveitinni

- Í plötubúð

Bækur | Breytt 8.9.2009 kl. 14:31 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (10)

9.8.2009 | 22:47

Léttsteikt smásaga

Hrafnkell hefur aldrei verið jafn taugaóstyrkur á ævi sinni. Samt margfaldaðist sjálfstraust hans þegar hann sigraði í kvennahlaupi karla í Grindavík fyrir nokkrum dögum. Sigurinn gaf honum kjark til að kalla foreldra sína á fjölskyldufund. Hann á 16 ára afmæli eftir nokkra daga og ætlar að halda upp á daginn frjáls, laus við leyndarmál. Fjölskyldufundurinn er að hefjast.

"Ég ætla ekki að sitja undir einhverju andskotans rugli," þrumar pabbi hans eins og sá sem valdið hefur. "Ég ætla að standa!"

Pabbinn gnæfir yfir Hrafnkel sem horfir vandræðalegur niður fyrir sig. Pabbinn er 2ja metra hár rumur og breiður eftir því. Hann er með krosslagða handleggi. Netabolurinn leyfir ótal húðflúrum af hauskúpum, sveðjum og blóðugum aftökum að njóta sín. Þykkt og fagurgult hárið er skipti í miðju og nær niður á mitt bak. Skeggið hefur ekki verið snyrt í áratugi.

Mamman situr, lítil og nett. Ljóst hár hennar er stuttklippt. Hún er alltof mikið máluð í andlitinu. Hún er áhyggjufull.

"Það er erfitt fyrir mig að segja þetta," viðurkennir Hrafnkell. Hann slær á kjólinn sinn eins og til að slétta ósýnilega krumpun á honum. Svo togar hann í síðar svartar fléttur sínar eins og 10 ára stelpa, herðir upp hugann og lætur vaða: "Ég er Kínverji."

"Hvurn djöfulinn ertu að segja, drengur?" öskrar pabbinn. "Nú verður einhver drepinn!" Heiftarleg reiði og kvíðakast hellast samtímis yfir hann. Það er að líða yfir hann. Á síðustu stundu nær hann að snúast á hæl og hlaupa öskrandi fram í eldhús. Þar rífur hann langan og flugbeittan skurðarhníf upp úr hnífaparaskúffunni. Hann heldur áfram að öskra að nú verði einhver drepinn. Með eldsnöggum hreyfingum sækir hann tertudisk upp í skáp og raðar snyrtilega á hann nokkrum niðurskornum brauðsneiðum. Úr ísskápnum sækir hann smjör, tómata, agúrku og fleira. Hann smyr brauðsneiðarnar vandvirknislega, sneiðir grænmetið ofan á þær, sprautar majónesi yfir miðjuna, setur ýmist rauðan eða svartan kavíar ofan á, rífur upp dós með niðursoðnum apríkósum og sker örlitlar sneiðar sem hann setur á miðju hverrar brauðsneiðar. Apríkósurnar eru frekar til skrauts en bragðbætis. Samt passa þær vel við. Það fá Hrafnkell og mamman að sannreyna eftir að pabbinn hefur lagt diskinn á stofuborðið á milli þeirra.

Mamman er hágrátandi en pabbinn hefur náð jafnaðargeði. Hann spyr þó hálf ringlaður: "Heitir þú þá ekki Hrafnkell? Hvert er kínverska nafnið þitt?"

"Þetta hefur ekkert með nafnið að gera," leiðréttir Hrafnkell. "En ætlarðu að segja mér að þig hafi aldrei grunað neitt?"

"Ójú, mig hefur grunað," viðurkennir pabbinn með fullan munn af brauði. "Á tímabili var ég viss um að mamma þín væri að halda framhjá mér. Hún hvarf úr húsi allar nætur - nema þegar hún var á túr - og kom ekki aftur fyrr en undir morgun. Eina helgina þurfti ég út á land. Vegna óveðurs varð ég að snúa við. Ég náði aftur heim um miðja nótt. Ég læddist inn til að vekja engan. Niðri í gangi sá ég ókunnuga fjallgönguskó. Ég læddist upp á loft í myrkri og heyrði að mamma þín var ekki ein í svefnherberginu. Ég stökk öskrandi inn í herbergið. Þá lágu þær þarna naktar mamma þín og Sigga sæta í næsta húsi. Þær voru að hamast í píkunni hvor á annarri. Þær sögðu mér að lús væri að ganga og presturinn eða hreppsstjórinn hefði beðið þær um að leita að lús. Það voru þær einmitt að gera þegar ég truflaði þær.

Ég notaði þetta vandræðalega augnablik til að spyrja út í næturferðir kellu. Hún sagðist stundum verða heitt á nóttunni. Þá væri hressandi að fara út og láta norðangarrann lemja sig í andlitið í nokkra klukkutíma. Það passaði við að hún kom alltaf rjóð og sæl inn aftur. Það sem ég skammaðist mín fyrir að hafa vantreyst þessari elsku." Pabbinn varð hálf klökkur og klappaði grátandi konunni á kinn.

Hrafnkell lætur þessa ljúfu sögu ekki slá sig út af laginu og heldur áfram: "Pabbi, hefur þér aldrei fundist skrýtið að ég sé svarthærður, skáeygður og með gula húð?"

"Nei, Hrafnkell minn," fullyrðir pabbinn glaður í bragði. "Björk er uppáhaldssöngkonan mín og það er gaman hvað þú líkist henni. Þess vegna hef ég alltaf keypt á þig samskonar kjóla og hún er í á myndböndunum sínum. Það er næstum eins og að hafa Björk daglega inni á heimilinu. Þetta eru forréttindi. En án þess að mér komi það við: Áttar þú þig á því hvers vegna þú ert Kínverji?"

Hrafnkell verður vandræðalegur og tautar stamandi: "Ja, Sigga sæta var búin að eignast stelpu. Fólkið í næsta húsi var búið að eignast tvíbura og einn strák til viðbótar. Þá fæddist ég. Samkvæmt tölum frá Sameinuðu þjóðunum er fimmta hvert barn sem fæðist Kínverji. Ég var einfaldlega fimmta barnið í þessu tilfelli."

"Ég hefði getað sagt mér þetta sjálfur," segir pabbinn drjúgur með sig. Hann lítur á klukkuna og bætir við: "Ég ætla að fara og fá mér bjór með strákunum. Ég styð þig alltaf strákur minn. Mér kemur ekkert við hvort þú ert Kínverji, Reyðfirðingur eða Skoti svo framarlega sem þú ert ekki Dani. Ég er samt ekki sáttur við framkomu ykkar í garð Tíbeta."

Áður en pabbinn stekkur út úr dyrunum kallar hann: "Burt séð frá skammarlegu ofríki ykkar gagnvart Tíbetum er ég að mörgu leyti stoltur af þér, Hrafnkell minn. Þú hefur náð íslenskunni ótrúlega vel. Yfirleitt eiga Kínverjar erfitt með að læra íslensku."

----------------------------------------

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Matarboð í sveitinni

- Morðsaga

- Um borð

- Í plötubúð

- Hundur

- 27 ára

- Strákur skiptir um gír

- Skokkari

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/916687/

- Ættleiðing

- Boltabulla

- strákur með sög

Bækur | Breytt 10.8.2009 kl. 13:50 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (20)

19.7.2009 | 02:57

Falleg smásaga af ættleiðingu

Jón Jónsson er kominn á fimmtugsaldur. Hann hefur aldrei verið við kvenmann kenndur. Hann hefur ekki mátt vera að því. Hann hefur verið upptekinn við að verða ríkur. Til þess hefur hann prófað margar leiðir: Sett upp sólbaðsstofu og bónstöð, opnað gervinaglastofu og tekið þátt í öllum píramídasölukerfum sem hann hefur frétt af: New skin, Herbalife, Living Forever Products, Topperware, Rainbow ryksugur, gullmyntusölu, Noni drykk, keðjubréf af ýmsu tagi og svo framvegis.

Frá unglingsárum hefur Jón alltaf verið þumlungi frá því að verða milljarðamæringur. Árlega hefur hann sagt mörgum sinnum við kunningjana: "Á sama degi að ári verð ég sestur á helgan stein. Hættur að vinna við annað en fylgjast með milljörðum streyma inn á bankabækur mínar." Í kjölfar hefur fylgt glæsileg útlistun á því hvernig dæmin vinda upp á sig með þessum árangri.

2007 fór Jón út í bílapartasölu. Einn daginn fékk bílapartasalan upphringingu frá Færeyjum. Þar var Íslendingur að leita að peru í stefnuljós á gamlan bíl. Jón átti það og sendi Íslendingnum. Eftir þetta kallaði Jón sig útrásarvíking. Veldi hans var farið að teygja anga sína til útlanda.

Í vetur var ættleiðingalögum á Íslandi breytt. Nú mega einstaklingar ættleiða börn. Þá helltist yfir Jón löngun til að verða foreldri. Hann sótti í snarhasti um að fá að ættleiða dreng. Aldur skipti engu máli. Kostnaðurinn var um hálf milljón króna. Jón var ekki í vandræðum með að reiða hana fram. Hann hringdi í pabba sinn og náði að slá hann um upphæðina.

Nokkru síðar fékk Jón Jónsson tvö bréf frá ættleiðingastofu. Hann var boðaður á fund til að ganga frá málum.

Jón mætti tímalega. Honum var vísað inn til ábúðamikils embættismanns. Sá tilkynnti að nú væri allt klappað og klárt og aðeins þyrfti að undirrita pappíra og Jón yrði þaðan í frá einstætt foreldri. Barnið væri ekki mætt en til að nota tímann væri ekki eftir neinu að bíða. Bara vinda sér í undirskriftir.

Embættismaðurinn hamaðist í tölvunni sinni og sagði með þunga: "Þetta er drengur sem heitir Jón Jónsson, eins og þú. Það er skemmtileg tilviljun og einfaldar öll mál. Hann er fæddur...ja, bíðum nú við. Hann virðist vera jafnaldri þinn. Ég ætla aðeins að fletta upp á kennitölu þinni. Já, hér er hún. Þetta er skrítið. Þetta er sama kennitala. Þú ert að ættleiða sjálfan þig."

Jóni var brugðið: "Ha? Er ég að ættleiða sjálfan mig? Hvernig má það vera?"

Embættismaðurinn var líka hissa en sagði jafn ábúðafullur og áður: "Þú hefur greinilega fyllt út umsóknina svona. Þú hefur ættleitt sjálfan þig."

Jón rifjaði upp í huga sér að hann hafði ekki skilið upp né niður í umsókninni. Það hafði alltaf gefist vel að skrifa bara eitthvað á svona plögg.

Embættismaðurinn varð ennþá ábúðafyllri en áður og sagði: "Þú skráðir þig sem ættleiðanda sjálfs þíns. það erindi hefur verið samþykkt. Pappírar þínir eru í lagi og uppfylla öll skilyrði."

Jón maldaði í móinn: "Ég hef fyllt eitthvað vitlaust út. Það var ekki ætlun að ættleiða sjálfan mig." Svo bætti hann við ráðagóður: "Ég geri bara nýja umsókn."

Embættismaðurinn sýndi lit og var fullur samúðar: "Já, þú getur aftur sótt um eftir 7 ár. Þá höfum við fylgst með hvernig tekst til með þessa ættleiðingu. En drollum ekki yfir þessu. Við þurfum að skrifa hér undir örfáa pappíra til að ganga að fullu frá ættleiðingunni. "

Þeir hófust þegar handa. Þegar öllum formheitum var lokið gekk Jón Jónsson ringlaður út í góða veðrið. Hann gekk í þungum þönkum heim á leið. Hann gleymdi að hann hafði komið á bílnum sínum.

Jón fékk skyndilega kvíðakast. Hann var búinn að stefna helstu ættingjum og vinum til hátíðarkvöldverðar til að fagna ættleiðingunni. Gestir eiga að mæta klukkan 20.00 á Hótel Nordica. Í engu er sparað í mat og drykk. Hljómsveit mun spila dinnermúsík á meðan borðhald stendur yfir og dansmúsík eftir það.

Hvernig á Jón Jónsson að útskýra að hann hafi ættleitt sjálfan sig? Þetta verður vandræðalegt. Allt í einu fær Jón góða hugmynd. Hann klappar sér blíðlega á aðra kinnina og segir: "Sonur sæll. Ég læt þig um að útskýra þetta fyrir fólkinu. Ef þú klúðrar einhverju er það þér sjálfum til minnkunar en ekki mér."

Við þessa góðu lausn verður Jón Jónsson svo glaður að hann rífur af sér harmónikutösku sem hann hefur burðast með á bakinu undanfarnar vikur. Töskuna setur hann á jörðina og tekur upp úr henni forláta harmóniku. Hann festir 5 metra langa keðju í töskuna og hinn enda keðjunnar krækir hann í beltið sitt. Því næst lítur hann eldsnöggt í kringum sig. Hann kemur auga á tvo fjúkandi innkaupapoka. Annar er merktur Bónusi og hinn Nóatúni. Jón hnýtir pokana með jöfnu millibili á keðjuna. Honum þykir litríkir pokarnir laða fram hátíðastemmningu.

Jón festir í snatri á sig harmónikuna og gengur hröðum skrefum með töskuna í eftirdragi. Hann spilar fjörugan slagara frá Utangarðsmönnum á harmónikuna. Glaðleg músíkin kætir Jón. Án þess að taka eftir því fer hann ósjálfrátt að syngja með. Hann tekur heldur ekki eftir því að þegar hann þrammar framhjá elliheimilinu Grund þá renna vistmenn á hljóðið. Þeir sleppa út á gangstétt og troðast í halarófu á eftir harmónikutöskunni. Flestir með stafi eða í göngugrind. Jón er horfinn inn í heim tónlistarinnar. Hann tekur ekki eftir umhverfinu. Fyrr en varir er hann farinn að syngja eins hátt og lungu og raddbönd leyfa. Íbúar í næstu húsum reka höfuð út um glugga eða flykkjast út á svalir beggja vegna götunnar. Allir taka hraustlega undir með Jóni um leið og þeir henda smákökum, pennum og kjötbeinun í gamla fólkið af Grund. Hverfið bergmálar í fjörlegum fjöldasöng:
Þið munuð öll, þið munuð öll,

þið munuð öll deyja!

Þið munið stikna, þið munið brenna!.

Þið munuð stikna, þið munuð brenna!

Feður og mæður, börn ykkar munu stikna...

--------------------------------------------------------------------

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Matarboð í sveitinni

- Morðsaga

- Um borð

- Í plötubúð

- Hundur

- 27 ára

- Strákur skiptir um gír

- Skokkari

- Boltabulla

- strákur með sög

Bækur | Breytt 7.9.2009 kl. 10:19 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (23)

1.7.2009 | 14:39

Spennandi framhaldssaga

Fátt lesefni er skemmtilegra en smáauglýsingarnar í Fréttablaðinu. Þar er jafnvel hægt að rekast á framhaldssögur sem taka fram skáldsögum Arnaldar Indriðasonar hvað spennandi framvindu varðar. Ein slík hefur verið í gangi undanfarna mánuði undir liðnum "Húsnæði í boði". Sagan hófst á því að nýuppgerð stúdíóíbúð með þvottavél, þurrkara og interneti var auglýst til leigu á 59 þúsund kall. Síðan hefur verðið trappast niður hægt og bítandi. Lengi var það 54 þúsund. Síðustu daga hefur íbúðin verið auglýst á 49 þúsund. Fólk út um allt land og nokkrir Íslendingar búsettir erlendis fylgjast spenntir með framhaldinu. Ég spái því að endirinn komi á óvart.

Bækur | Breytt 16.9.2009 kl. 12:25 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)

25.6.2009 | 22:53

Örleikrit - Bannað börnum og viðkvæmum!

Persónur og leikendur:

Strákur á fermingaraldri, snyrtilega klæddur í jakkaföt og með hálsbindi

Mamma, spariklædd í pels og með áberandi gullhringa á flestum fingrum

Ljótur hundur

Sviðið er myrkvað af reyk. Taktföst sögunarhljóð heyrast og fara hækkandi. Þau hljóma eins og grófri handsög sé beitt á undinn planka í sögunarverksmiðju í Brasilíu. Smám saman þynnist reykurinn. Þá sést strákurinn sitja við eldhúsborð. Hann hefur brett upp fyrir vinstri olnboga jakka og skyrtu og er í rólegheitum að saga af sér framhandlegginn. Blóð gusast úr sárinu og spýtist út um allt.

Mamman kemur inn úr dyrunum. Hún er með stóran úttroðinn innkaupapoka úr matvöruverslun.

Mamman (glaðleg): Hæ, ég keypti jógúrt í matinn handa okkur.

Strákurinn (kátur): Frábært. Ég var að byrja að fá leið á að borða alltaf rúgbrauð með spægipylsu í matinn.

Mamman (ennþá glaðleg): Af hverju ertu að saga af þér höndina?

Strákurinn: Mig klæjaði í handlegginn.

Mamman: Það er út af bómullarskyrtunni. Bómullin er erfðabreytt. Þess vegna veldur hún ofnæmi og kláða. Þú hefðir getað farið úr skyrtunni. Þá hefði þig hætt að klæja. Það getur líka verið að þú verðir ófrjór af að vera í skyrtunni. Fuglar í nágrenni erfðabreyttra akra verða ófrjóir.

Strákurinn: Þetta skiptir svo sem engu máli. Ég er of ungur til að fara að hrúga niður börnum. Svo er ég viss um að Óli einhenti í blokkinni hér fyrir neðan fer að hrökkva upp af. Hann er orðinn svo gamall og hrörlegur. Þá get ég fengið gervihöndina hans fyrir slikk.

Mamman (flissandi): Þú ert nú meiri kjáninn, elskan mín. Óla einhenta vantar hægri höndina. Þú ert að saga af þér vinstri höndina.

Strákurinn (nær að saga af sér höndina. Hún fellur með þungum slink í gólfið. Pirraður): Þú hefðir mátt segja mér þetta fyrr.

Mamman: Já, ég ætlaði að segja þér þetta í morgun. Ég reyndi að hringja í þig en það var slökkt á símanum þínum. En það gerði ekkert til. Ég hringdi í vinkonu mína í staðinn og sagði henni þetta. Hún ætlar að láta þetta berast. Það er áreiðanlega komið út um allt núna.

Mamman (hellir úr innkaupapokanum. Í honum voru tvær jógúrtdollur vafðar innan í sitthvora stóru kúluna úr loftblöðruplasti): Mikið er ég fegin að jógúrtdósirnar eru heilar. Ég hef alltaf áhyggjur af því að þær springi á heimleiðinni síðan ég datt á mjólkurkælinn í Nóatúni og sprengdi allar jógúrtdollurnar þar. Jeminn eini. Það var neyðarlegt. Á leiðinni út úr Nóatúni mætti ég, öll útbíuð í jógúrt, konu sem horfði svo skringilega á mig að hún hélt greinilega að ég hefði lent í kynsvalli með starfsmönnum Nóatúns. Láttu mig þekkja augnráðið. Komdu nú að borða, vinurinn. Settu höndina fyrst í matarskálina hjá Ljóti. Hann borðar hvort sem er ekki jógúrt. (Bíðlega) Óskaplega verður hann glaður, blessaður kallinn. Það er langt síðan hann hefur fengið svona mikið kjöt og góð bein til að naga.

Tjaldið fellur. Mamman heyrist kalla vinalega á Ljót. Hundurinn geltir. Hávær höggsmellur heyrist og hundurinn ýlfrar hátt. Mamman heyrist segja: Já, var það ekki? Þú ofleikur, helvítis kvikindið þitt. Ég ætti að sparka í þig aftur og miklu fastar. Ennþá hærri höggsmellur heyrist og hundurinn ýlfrar miklu hærra. Mamman hlær tryllingslega. 3 skothvellir heyrast og allt verður hljótt.

------------------------------------------------

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Matarboð í sveitinni

- Morðsaga

- Um borð

- Í plötubúð

- Hundur

- 27 ára

- Strákur skiptir um gír

- Skokkari

- Boltabulla

Bækur | Breytt 17.8.2009 kl. 14:18 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (21)

25.4.2009 | 02:26

Smásaga um hund

Einu sinni var fjárhundur á sveitabæ. Hann hét Geir Finnur Þór. Enginn vissi af því. Þess vegna var hann kallaður Snati. Einn góðan veðurdag síðsumars fékk hann að fara í göngur með húsbónda sínum. Húsbóndinn reið með björgunum fram og Snati elti. Snata þótti ósanngjarnt að þurfa að hlaupa alla þessa leið á meðan húsbóndinn sat óþreyttur á hestbaki. Snati sagði ekki neitt. En hugsaði þeim mun meira. Eftir að hafa velt málinu fyrir sér á hlaupum inn dalinn komst Snati að þeirri niðurstöðu að húsbóndinn væri ójafnaðarmaður.

Innst í dalnum hafði safnast saman hópur fólks á hestum og hundar. Snati kom þar auga á fallegustu tík sem hann hafði augum litið. Snati vonaðist til að þau yrðu samferða í fjársmöluninni. Honum varð ekki að ósk sinni. En þau hittust aftur þegar komið var með féð í réttirnar. Snati vissi ekki hvernig hann átti að stofna til samskipta við tíkina. Í ráðaleysi sínu réðist hann á hana með kjafti og klóm. Hún varði sig af hörku. Þá kom eigandi hennar og sparkaði fantalega í Snata og lamdi hann með píski. Snata þótti það svínslegt. Leikurinn var orðinn ójafn. Tvö á móti einum. Snati rölti ýlfrandi heim á leið. Það var hundur í honum.

Næsta dag sendi Snati tíkinni bréf. Þar stóð:

Voff, voff.

Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff.

Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff. Voff, voff, voff, voff. Voff, voff, voff.

Undir þetta skrifaði hann:

Voff, voff, voff.

Voff, voff.

Snati hefur ekki fengið neitt svar í 8 ár. Fyrstu 5 árin var hann ekkert að stressa sig á því. Honum þótti eðlilegt að tíkin tæki sér tilfinngalegt svigrúm áður en hún svaraði. En nú hefur læðst að honum grunur um að hann hafi orðað hlutina klaufalega í bréfinu. Tíkinni hafi þótt hann full ákafur og tekið erindinu illa. Hún ætli ekki að svara.

Þegar Snati komst að þessari niðurstöðu rölti hann í rólegheitum vestur fyrir hús og gróf upp gamalt bein sem hann hafði áður falið þar. Það var orðið meyrt undir tönn. Snati var alsæll. Þetta var ljúfmeti. Næst langar Snata í bjúgu.

----------

Fleiri kjánalegar smásögur og örleikrit

- Matarboð í sveitinni

- Morðsaga

- Um borð

- Í plötubúð

- 27 ára

- Strákur skiptir um gír

- Skokkari

- Boltabulla