Flottasta bókin á jólamarkaðnum

  Ein lang flottasta bókin á jólamarkaðnum heitir  Allir í leik.  Í henni er lýst fjölda sunginni leikja og birtar nótur laglínanna.  Þetta eru leikir sem ömmur og afar,  mömmur og pabbar og börn eldri en sex ára þekkja.  Óvíst er að allir þekki alla leikina.  Þeim mun skemmtilegra er að læra þá.  Nokkrir leikir eru frá Færeyjum og Grænlandi.  Þeir eru frábærir.  Það er Una Margrét Jónsdóttir sem safnaði leikjunum saman.   

  Þetta er bók sem passar flestum bókum betur í jólapakka handa fólki á öllum aldri yfir sex ára.

Útdráttur úr skemmtilegri og fróðlegri bók - annar hluti

  Í gær birti ég - með leyfi útgefanda - útdrátt úr bókinni  Niðri á sextugu.  Það vakti mikla ánægju.  Enda sagan hressileg og gamansöm.  Þess vegna er ekki um annað að ræða en halda áfram þar sem frá var horfið.  Hér kemur annar hluti.  Góða skemmtun!

  Pillsbury’s Best

  Ein af mergjuðustu Austragreinum Magnúsar Kjartanssonar í Þjóðviljanum á sinni tíð bar yfirskriftina Pillsbury’s Best. Kona ein, sem var á framboðslista Alþýðuflokksins við borgarstjórnarkosningar í Reykjavík, hafði ekki annað til saka unnið en að sigra í bökunarsamkeppni sem umboðsmaður Pillsbury’s Best hveitis hélt um þær mundir. Ritstjórinn ýjaði að því að slík manneskja, sem Pillsbury hafði heiðrað með hrærivél og hveitipoka í verðlaun, myndi sóma sér vel í borgarstjórn fyrir Alþýðuflokkinn. Nú leyfðist þetta ekki nokkrum manni og mundi vera kölluð argasta karlremba sem það var náttúrlega.
Því er þessi inngangur hafður að vorið 1973 þegar Tryggvi Guðmundsson lögfræðingur kom í bjargið var hann með nýja hvippu sem amma hans, Bjargey Pétursdóttir fyrrum húsfreyja í Hælavík, hafði saumað um veturinn handa drengnum. Hvippan var skjannahvít, gerð úr hveitipoka frá Pillsbury’s Best. Í fyrstu ferð datt Tryggvi á afturendann í brekkunni undir fíringavírnum og braut flestöll eggin í hvippunni. En hvippan var pottþétt og hélt öllu gumsinu að fyglingnum.
Tryggvi varð allreiður, stóð upp, leysti af sér hvippuna og lét hana falla utan af sér með öllu saman. Hvippan lá þarna í brekkunni síðast þegar menn vitu til. Upp frá því klæddist Tryggvi nethvippunni og ekki voru höfð fleiri orð um hvippuna Pillsbury’s Best.


Kjöldregnar gallabuxur

Í annan tíma voru þeir félagar að koma úr bjargferð og bar fatnaður þeirra ljóst vitni um það, allur grútdrullugur og illa lyktandi. Á heimstíminu tekur Tryggvi eftir því að Kjartan er að bjástra við að setja festingar í strenginn á gallabuxum sínum og bindur síðan í snæri. Lokaði buxnaklaufinni vandlega og henti síðan buxunum fyrir borð. Dró þær svo nokkra hríð á eftir bátnum og þegar honum fannst nóg dregið innbyrti hann fatið.
En með því að eggjalögur, fugladrit og annar almennur skítur úr bjarginu er sterk blanda vildu buxurnar ekki hreinkast. Kjartan hugsaði sig lengi um en fór síðan niður í lúkar og hafði þá fest handsápu á stagið svona hálfum metra framan við buxurnar. Var nú kastað aftur og buxurnar kjöldregnar inn allt Ísafjarðardjúp og inn undir höfn á Ísafirði. Voru þær þá orðnar tandurhreinar því handsápan hafði myndað löður sem gekk gegnum flíkina. Sáu menn nú fyrir sér að lítið yrði að gera fyrir þvottavélar á flotanum þar sem ný aðferð hafði verið fundin upp til að vaska gallana. Kjartan Sigmundsson var nefnilega frjór og hugmyndaríkur og hafði gaman af hvers kyns tilraunum.


Kjartan hvað hættast kominn

Gamlir sjóarar, sem hafa marga ölduna stigið, gera flestir lítið úr lífsháska sínum og muna ekki mikið eftir brotsjóum fyrri ára þegar öllu nema mönnum skolaði útbyrðis. Kjartan Sigmundsson gerir ekki heldur mikið úr lífsháskum sínum í Hælavíkurbjargi og Hornbjargi, enda þótt ýmsir hefðu talið hann í stöðugum háska þarna í björgunum. Þó er eitt atvik sem honum er ofarlega í sinni þótt liðin séu rúmlega sextíu ár frá atburðum og er lítillega getið hér að framan. Hann var þá við störf suður við Faxaflóa, en römm er föðurtúnataugin og í sumarleyfi sínu 1945 fór hann vestur að Hornbjargsvita, þar sem foreldrar hans bjuggu, ásamt frænda sínum Kjartani Guðmundssyni sem var fæddur og uppalinn á Búðum í Hlöðuvík. Þarna dvöldust þeir frændurnir í góðu yfirlæti í nokkra daga og nutu veðurblíðunnar á Ströndum. Einn daginn fóru þeir út í Stórubrekkuhillu í Hornbjargi að snara fugl. Til þess var notuð fuglastöng sem var með lykkju á endanum. Þetta var létt bambusstöng, en báðar hendur þurfti á stöngina þegar fuglinn var snaraður og lykkjan herti að höfði hans.
Kjartan sest nú á þúfu framarlega í brekkunni og dingla fætur fram af. Fer svo að bera sig til við að snara fugl. Fara verður afar varlega svo fuglinn styggist ekki því þá flýgur ekki bara fyrirhugaður fugl heldur líka allt næsta nágrenni og færa verður sig á annan stað. Með mikilli stillingu hafði Kjartani tekist að koma snörunni niður yfir hálsinn á foglinum, en í sama vetfangi og hann ætlar að kippa í stöngina og herða að hálsi fuglsins losnar þúfan sem hann situr á. Sleppir náttúrlega stönginni um leið og hún stingst fram af hengifluginu með fuglinn fastan í snörunni. Var nú líkt á komið með Kjartani Sigmundssyni og Þorgeiri Hávarssyni í Hornbjargi forðum nema Kjartani tókst að grípa í jurt af grasaættinni en Þorgeir hélt dauðahaldi í graðhvannarnjóla sem er ögn ofar settur í flórunni en grasið. Báðar urtirnar gerðu þó sitt gagn við að bjarga mannslífum og gat Kjartan híft sig upp á grastónni. Þormóður Kolbrúnarskáld barg hins vegar Þorgeiri fóstbróður sínum upp á bjargbrúnina án þess þó hann bæði um hjálp sem ekki var samboðið virðingu hans og hetjuskap. Varð samvera þeirra fóstbræðra ekki söm eftir lífgjöfina.
Allt gerðist með svo miklum flýti í dæmi Kjartans að hann segist ekki einu sinni hafa haft tíma til að verða hræddur, hvað þá að eitthvað flygi gegnum huga hans. Nafna hans Guðmundssyni brá aftur á móti illilega enda gat hann ekkert að gert annað en að horfa á atburðarásina og vona það besta. Ekki sannaðist þarna hið fornkveðna að oft velti lítil þúfa þungu hlassi.

Hælavíkurfólkið hefur einatt verið dálítið dómhart hvert um annað og erfitt að fá álit þess á því sjálfu svona manna í millum. En hvernig bjargmaður var Kjartan Sigmundsson? Að því er Arnór Stígsson spurður þá orðinn áttatíu og átta ára gamall.
,,Hann var þrælflinkur í bjargi en talinn svolítið djarfur; maður heyrði þær sögur af honum. Hann hlaut líka að vera flinkur úr því hann lenti aldrei í neinu slysi öll þessi ár sem hann var í bjargi.“

  Svo bar það við eitt sinn að fara þurfti yfir hættustað mikinn í Hvolfinu. Ofurhugar gefa sig jafnan fram til slíkra verka og var Hallgrímur, sem jafnan er kallaður Lalli, strax fús fararinnar. Þarna voru skörð í þræðingana og mjórra á einum stað en öðrum. ,,Þurfti allt að því að nota miðflóttaaflið þegar maður hljóp,“ segir Hallgrímur, ,,og auðvelt að klúðra því; þá var það búið.“ Gamli maðurinn kvað þá upp úr með það að Lalli færi ekki. Hann hafði lokið stúdentsprófi og fyrsta ári í læknisfræði og sagðist Kjartan ekki vilja missa þarna heilt ár í læknisfræði niður í fjöru. Sagnamenn úr Hornbjargi orðuðu þetta öðruvísi; Kjartan hefði sagt að Lalli væri orðinn of dýr og gildir einu um orðalagið, meiningin var sú sama. Kjartan Sigmundsson bar virðingu fyrir menntun, en hennar hafði hann ekki sjálfur notið formlega.

Fæðingarstofnun, kirkja og kálfsmagi

Einangrað sveitabýli var altæk stofnun þar sem húsbændur skipuðu fyrir verkum og frjálsræði svokallað á nútímavísu var lítið. Enda datt engum í hug að vera með eitthvert múður eða skella hurðum og fara út í fússi. Hvert átti svo sem að halda? Hver hafði sitt hlutverk og vissi að hverju hann gekk og ekkert meira um það. Öll fjölskyldan bar ábyrgð á því að hún skrimti áfram og nóg væri að borða. Eiginlega voru margar stofnanir í einni í Hælavík. Ein var fæðingardeild þar sem hagleiksmaðurinn Sigurður var ljósmóðir og fæðingarlæknir þegar ekki náðist til ljósmóður. Einnig var hann héraðsdýralæknir staðarins. Hann rak líka tæknifyrirtækið í plássinu og endaði með því að láta Bæjarána knýja rennibekk sinn sem hann smíðaði nýtt hús yfir uppi með ánni. Hælavíkurbærinn breyttist stundum í kirkju og á heimili Kjartans tók Sigmundur faðir hans að sér hlutverk prestsins, en móðir hans var kirkjukórinn. Hælavík var ekki síst barnaskóli þar sem börnin lærðu að lesa og draga til stafs. Aðalkennari Kjartans var Sigmundur faðir hans og þá urðu börn síst ólæsari með bandprjónsaðferðinni en þau urðu síðar með útlendum formúlum. Á bænum var líka rekin matvælavinnsla í tengslum við landbúnað og eggjatekju með langa hefð í að súrsa egg og salta fugl svo eitthvað sé nefnt. Fiðurgerð vortímann þegar allur fugl var plokkaður og fiðrið söluvara. Smér strokkað og skyr hleypt með maganum úr kálfinum, og slíkt skyr engu líkt í veröldinni. Úrvinnsla sláturafurða upp á líf og dauða á haustin í stóru iðnaðareldhúsi með pott á hlóðum undir berum himni. Þvottahús var rekið og keppur aðalverkfærið og skolunarprógrammið í bæjarlæknum endalaust. Ullarverksmiðjan Framtíðin var við Frakkastíg í Reykjavík og önnur norður á Gleráreyrum á Akureyri. Hefðu eins getað verið í Ástralíu. Því þurfti að starfrækja ullarverksmiðju í Hælavík og vélar framleiddar á staðnum sem voru forláta rokkar Sigurðar skipasmiðs. Búsáhaldadeildin var líka undir forstöðu Sigurðar. Það var langt til Þórðar úra á Ísafirði og því var úrsmíðavinnustofa rekin í Hælavík og úrmakarinn sjálflærður á bænum. Hvorki kola- né olíuskip lagðist inn á Hælavíkina með orkugjafa. Það þurfti bara að líta í kringum sig. Atlantshafið sendi þeim rekann alla leið frá Síberíu og ármilljónirnar höfðu framleitt mó úr jurtaleifum sem bara þurfti að stinga og þurrka. Orkulindirnar voru á staðnum og bóndinn eigin orkumálaráðherra.
Gjaldeyrir Hælavíkur var í lömbum sem send voru til slátrunar og innleggs á Ísafjörð á haustin, eitthvað fékkst fyrir svartfuglsegg og fiður og svo náttúrlega komu einhverjir aurar inn fyrir rokka og aðra smíð Sigurðar skipasmiðs. Annað var það nú ekki.

Útdráttur úr spennandi bók

  Hér fer á eftir útdráttur úr bókinni frábæru  Niðri á sextugu:

Samkeppnisvorið 1972

Svo haldið sé á með samvinnu Kjartans Sigmundssonar og frænda hans, Tryggva Guðmundssonar, var það vorið 1972 að Tryggvi er kominn vestur eftir lögfræðinám vetrarins og með honum Þórunn Guðmundsdóttir sem varð eiginkona hans. Kemur þá Kjartan til Tryggva og falar hann með sér í bjargið. Tryggvi brást vel við því og fór konuefni hans með bjargmönnum norður. Þá var svo komið að tvö gengi voru í bjarginu og vantaði Kjartan sárlega mann. Mikið af eggjum hafði verið borið saman í bjarginu og nú þurfti bara að slaka þessu niður og koma því á markað. Með Kjartani voru í liði þeir Brynjólfur Óskarsson og Sigurður Bjarnason frá Ísafirði. Finnbogi Jónasson úr Bolungarvík á Ströndum var foringi fyrir hinu liðinu á Bryndísi sinni og með honum Trausti Sigmundsson, Konráð Eggertsson, síðar hrefnuskytta, Gísli Hjartarson Ísfirðingur og Hálfdán Guðröðarson frá Kálfavík í Djúpi. Voru liðin hvort í sínu húsinu á Horni og ekki laust við að glímuskjálfti gerði vart við sig. Allt var þetta einvalalið hugaðra manna. Nú er þar til að taka að stíf norðanátt hafði ríkt síðustu viku og þungur sjór og hvorugt liðið treyst sér undir bjargið frá sjó til þess að ná í kúlu þá sem jafnan var send niður og vaðurinn var hnýttur við í þeim tilgangi að koma vírnum upp. Slík gnægð eggja hafði verið borin saman í hrúgur í bjarginu að ekki var viðlit að bera það allt á bakinu niður enda hvergi hægt að koma báti að. Vill þá svo til að kemur maður gangandi yfir fjall og er kominn alla leið úr Veiðileysufirði. Er þar kominn Björn nokkur Karlsson leikari sem verið hafði við kennslustörf á Ísafirði. Björn var hörkumaður og hann fer með Kjartani undir bjarg að skoða aðstæður. Skiptir engum togum að Bjössi kastar sér fyrir borð og syndir í gegnum brimgarðinn og kraflar sig upp í grýtta fjöruna. Hinir eru þá álengdar á Bryndísinni stórhneykslaðir í talstöðinni á þessu framferði Bjössa.

Fífldirfska

Einkum hafði Konráð Eggertsson stór orð um þá fífldirfsku að senda mann út í brimgarðinn, eiginlega út í opinn dauðann. Þeim frændum Kjartani og Tryggsinni. Nema að egg voru óborin saman úr Gránefjunum. var kom saman um að Konni hefði ekki hneykslast jafnmikið á þessu atferli hefði það verið honum í hag. Björn hefur engar vöfflur á, tekur kúluna og syndir gegnum brimgarðinn og er halaður upp í bátinn hjá Kjartani. Þar með voru þeir í góðum málum og blasti nú við að þeir hefðu forskot í markaðsmálum á Ísafirði og víðar um land. Þannig stóðu málin þegar Tryggvi Guðmundsson kom norður með Þórunni heitkonu Nema að egg voru óborin saman úr Gránefjunum.

Gáfaðasti fuglinn

Nú þótti liði Finnboga Jónassonar í nokkurt óefni komið og líklegt að þeir yrðu að láta í minni pokann fyrir Kjartani Sigmundssyni og félögum. Endaði með því að Trausti Sigmundsson lagðist undir feld og kom ekki undan honum fyrr en hann hafði upphugsað aðferð til þess að koma vírnum upp við ófærar rætur Hælavíkurbjargs. Fara þeir nú upp í bjargið og skipaði Trausti Hálfdáni Guðröðarsyni að færa sér lifandi svartfugl sem nóg var af í bjarginu. Dáni hafði vaðið fyrir neðan sig og kom með fjóra fugla í fanginu. Virti hann fyrir sér andlitssvip hvers og eins og einkum gogg og augnaráð, hver mundi gáfaðastur af þessum fuglum. Loks valdi hann einn sem hann taldi fluggáfaðan. Bundið var netagarn í fætur fuglsins og garnrúllan sett upp á sívala járnstöng sem tveir menn héldu á milli sín. Þegar allar tilfæringar voru klárar kastaði Hálfdán Guðröðarson fuglinum upp í loftið og hann flaug náttúrlega fram af bjarginu eins og eðli hans sagði honum. Féll hann brátt lóðrétt niður þegar tók í bandrúlluna og kom niður rétt hjá bátnum Bryndísi þar sem Finnbogi Jónasson var um borð. Var nú léttur eftirleikurinn að koma upp talíu við bjargið. Á þessum tíma voru komnar handstöðvar svo menn gátu talað saman í bjarginu á meðan eitthvert rafmagn leyndist á rafhlöðum. Hálfdán Guðröðarson barnaði aðeins söguna eins og hans var von og vísa. Finnbogi Jónasson, sem alltaf hefur verið seigur til aðdrátta, hafði víst ekki sleppt hinum gáfaða fugli og verið kominn með hann hálfa leið í pottinn þegar Hálfdán greip í taumana gegnum kalltæki sitt. Dáni sagðist mundu snúa Finnboga úr hálsliðnum ef hann dræpi fuglinn eftir afrek hans að fljúga með spottann og bjarga þar með heiðri allra í liðinu.

  Framhald í næstu færslu.

 

Hressileg og gamansöm saga

  Ein allra áhugaverðasta bókin í bókaflóði þessara jóla heitir  Niðri á sextugu.  Þar segir sagnameistarinn Finnbogi Hermannsson sögu annars meistara,  Kjartans Sigmundssonar sjómanns og meistara bjargsins.  Þetta er afskaplega hressileg og gamansöm saga um makalausa atburði.  Frásögn um fólkið á Hornströndum er áhrifamikil og hrífandi;  baráttan við náttúruöfl,  ást í meinum og óhapp sem fylgdi ævilangt.  Þetta er ein magnaðasta jólabókin í ár.

  Í næstu færslum ætla ég að birta útdrátt úr bókinni - með leyfi útgefanda.  Hlakkaðu til.

Mikilvægt að leiðrétta

   Mánudags- og þriðjudags tölublað DV þessa vikuna er sérdeilis skemmtilegt.  Það er úttroðið af áhugaverðri umfjöllun um eitt og annað forvitnilegt og fróðlegt.  Meðal annars er opnugrein um bók eftir Roger Boye breskan blaðamann The Times,  Meltdown Iceland.  Ingi F.  Vilhjálmsson gagnrýnir bókina og finnur henni margt til foráttu.  Til að mynda er hann afar ósáttur við eftirfarandi texta í bókinni:

  "Björk Guðmundsdóttir,  sem virtist deila þeirri trú landsbyggðarfólks,  að til væri ósýnilegt fólk,  álfar,  sem gætu gert mönnum erfitt fyrir í lífinu ef þeim væri ekki sýnd tilhlýðileg virðing..."

  Um þetta segir bókargagnrýnandinn: 

  "Við þurfum að fara að kveða niður þessar tröllasögur um álfatrú Íslendinga.  Ég veit ekki hvaðan þær koma í nútímanum,  ekki þekki ég einn mann sem trúir á eða talar um álfa."

  Gagnrýnandinn stingur upp á að ríkisstjórnin grípi í taumana til að þagga niður í þeim sem nefna álfatrú Íslendinga í eyru útlendinga.

  Ég veit ekki hverja sá maður umgengst er þekkir ekki einn mann sem trúir á eða talar um álfa.  Það er um fátt annað talað þar sem ég þekki til.  Á uppvaxtarárum mínum í útjaðri Hóla í Hjaltadal bjuggu álfar í hinum ýmsu steinum og klettum.  Huldufólk (sem fellur undir víðan skilning á samheitinu álfar) bjó í nokkrum klettum.  Um þetta var rætt um leið og menn spáðu í veðrið.  

  Það er vel á fjórða áratug síðan ég flutti suður.  Ólíklegt er að viðhorf fólks fyrir norðan til álfa hafi breyst mikið.  

  Þvers og kruss um Ísland eru vegir lagðir í sveig framhjá álfabyggðum.  Þar sem það er illmögulegt er samið við álfana.  Það geta orðið langir og strangir samningafundir.  Álfarnir eiga til að vera þráir við að yfirgefa heimili sín.  En það borgar sig alltaf að semja við þá og ná góðri lendingu.  Þeir eru nefnilega hefnigjarnir þegar sá gállinn er á þeim.

  Íslendingar fjölmenna jafnan í svokallaðar álfagöngur.  Þar er rölt um álfabyggðir.  Sömuleiðis sýna Íslendingar Álfasetrinu á Stokkseyri mikinn áhuga.  Það er troðningur þar yfir sumartímann.  Komið hefur til tals að veiða meinlausan færeyskan álf og lauma honum í Álfasetrið.

  Íslendingum þykir fátt skemmtilegra en syngja um álfa.  Nema ef vera skyldi að hlusta á aðra syngja um álfa.  "Hann mun aldrei gleym´enni,"  söng Rúnar Júl í sívinsælu lagi með Unun.  Þar segir frá kynnum ungs manns af álfadís.  "Eru álfar kannski menn?" syngur Magnús Þór Sigmundsson og upp á síðkastið einnig Gísli Hvanndal.  Ekki má heldur gleyma  "Stóð ég úti í tungsljósi".   Bara svo örfáir söngvar um álfa séu nefndir.   

  Ein af helstu fjáröflunarleiðum SÁÁ er sala á SÁÁ álfum.  Þeir eru að vísu ekki lifandi verur.  En sýna hvað álfar skipa stóran sess í tilveru Íslendinga.  Einnig öll þessi vinsælu mannanöfn á borð við Álfdís,  Álfheiður,  Álfgerður,  Álfhildur,  Álfrún,  Álfgeir,  Álfur,  Álfþór,  Huld,  Hulda,  Hulddís,  Huldrún...  Sömuleiðis bregður álfum oft og tíðum fyrir í íslenskum málverkum og íslenskum bókum.

  Á seinni hluta sjöunda áratugarins fór að bera á gnómum hérlendis (afbrigði af álfum) í kjölfar vinsæls lags með Pink Floyd,  The Gnome.  Lag sem Facon frá Bíldudal krákaði með íslenskum texta.

  Að lokum má benda á að skoðanakannanir sýna ætíð að meirihluti Íslendinga trúir á tilvist álfa.  Hæst er hlutfallið hjá framsóknarmönnum.  Næstum 7 af hverjum 10 trúir á álfa.  Það á sér ýmsar skýringar.  Kannski helstar þær að margir framsóknarmenn eru í afdölum þar sem meira er um álfa en í þéttbýli.      

  Ath:  Myndin efst er ekki af alvöru álfum.  Þetta er samsett mynd.  

Smásaga um rjúpu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Jón A.  og Jón Ó.  eru systrasynir.  Nýverið sammæltust þeir um að vera áfram systrasynir næstu ár.  Jafnvel lengur ef vel gengur.  Jón A.  er ómerkilegur þjófur og lygari.  Jón Ó.  er merkilegur þjófur og lygari.  Hann er hér með úr sögunni.  Jón A.  er hinsvegar á heimleið.  Fyrst kemur hann við í Nóatúni.  Þar skokkar hann léttur á fæti - þrátt fyrir að vera 190 kíló - berfættur að kjötborðinu.  Á skokkinu reynir hann að láta hné ná hæstum hæðum.  Það er til að ná góðri teygjuæfingu á lærivöðvum.

  Jón A. dregur ekki erindið.  Hann vindur sér umsvifalaust að afgreiðslumanninum svo snöggt að þeir hrökkva báðir í kút.  Jón A. spyr hvort til séu ófrosnar rjúpur.  Afgreiðslumaðurinn biður Jón A. um að troðast ekki fram fyrir 10 manna röðina.  En bendir honum á að flestar rjúpur landsins séu ófrosnar.  Það sé góð tíð og rjúpan haldi á sér hita með því að fljúga um fjöll. 

  Jón A. spyr hvort ófrosnar rjúpur séu til sölu í búðinni.  Afgreiðslumaðurinn segir svo ekki vera.  Aftur á móti sé gott tilboðsverð á kjúklingum.  Við það "snappar" Jón A.  Hann missir stjórn á skapi sínu og öskrar:  "Ertu klikkaður?  Hvernig heldur þú að það komi út að hafa talið konunni trú um að ég sé búinn að vera á rjúpnaskytteríi alla helgina og segist svo hafa bara skotið hænur?"

   Jón A. bíður ekki svars.  Hann skokkar léttfættur út úr búðinni.  Er reiðari sem aldrei fyrr.  Utan við búðina spilar útlendingur á harmóniku.  Jón A.  hendir fjórum 5 þúsund köllum í kassa fyrir framan harmónikuleikarann.  Í þann mund sem Jón A.  klifrar upp í jeppann sinn fær hann bakþanka.  Hann sér eftir að hafa gefið harmónikuleikaranum svona mikinn pening og snýr við.  Hann fiskar 100 kall upp úr kassa harmónikuleikarans og hleypur með peninginn að jeppanum.

  Kominn inn í jeppann er Jón A. svo reiður að hann grípur riffilinn og ákveður að fara aftur inn í búðina og skjóta afgreiðslumanninn.  Í sama mund áttar hann sig á að hann er ekki í Bandaríkjunum.  Við það bráir af honum og hann leggur riffilinn varlega frá sér í farþegasætið.  Svo heldur hann áfram för heim á leið.  Áður en hann veit af er hann farinn að blístra sónötu fyrir píanó og selló eftir Chopin.  Jón A. er svo laglaus að hann þekkir ekki lagið.

   Konan tekur fagnandi á móti Jóni A.  "Hvernig gekk?" spyr hún glaðlega.  Jón viðurkennir skömmustulegur að illa hafi gengið.  Sem aldrei þessu vant er satt.  En bætir við að hann hafi gengið á 7 fjöll áður en hann fann rjúpur.  Þegar hann ætlaði að skjóta þær kom ekkert skot úr rifflinum.  Þá uppgötvaði hann að þetta var felgulykill sem hann var með í höndunum en ekki riffill.  Það var ekki um annað að ræða en ganga aftur yfir 7 fjöll og skipta á felgulyklinum og rifflinum.  Og ganga síðan aftur til baka yfir 7 fjöll.  Þegar þangað kom voru rjúpurnar horfnar.  "Einhver kom að í millitíðinni og stal rjúpunum,"  fullyrðir Jón A. og vonast eftir samúð.

  Sú von verður að engu þegar konan segir ávítandi:  "Ég verð að refsa þér fyrir þetta klúður.  Héðan í frá færð þú ekki að hafa vasa á þínum fötum."  Hún fer rakleiðis í fataskáp Jóns A. og klippir alla vasa af fötum hans.  Því næst rekur hún Jón A.  úr buxum,  jakka og skyrtu og klippir vasana af þeim.

  Með fötin í fanginu fer konan að gráta.  "Það er alltaf sama sagan með þig," segir hún hágrátandi.  "Þú gerir ekki annað en hlaða á mig verkefnum.  Nú þarf ég að sauma fyrir götin eftir vasana á öllum þínum fötum.  Af því að ég er bara húsmóðir leyfir þú þér að koma svona fram við mig.  Þetta er óþolandi."  Hún grætur með fólskuhljóðum.

   Jón A.  veit í fyrstu ekki hvað hann á að gera.  Þetta er vandræðalegt.  Hann skokkar léttfættur að heimabíóinu,  stingur myndinni "Blossa" í DVD spilarann og setur hana af stað.  Þegar myndin hefst segir Jón A. með ákveðni í röddinni:  "Nú hefur þú ástæðu til að gráta.  Og láttu það eftir þér.  Þó ekki sé nema vegna þess hvað myndin er illa gerð."   

-------------------------

Fleiri smásögur:

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/978349

Smásaga um ólétta nunnu

 

  Geislar sólar baða litla sumarbústaðinn í skóginum.  Haustfrostið bítur utan dyra.  Inni í bústaðnum er hlýtt og notalegt.  Sólarljósið smeygir sér lipurlega í gegnum glerið í litlum glugganum.  Það vekur allt með kossi sem getur vaknað. Í bústaðnum er það ólétta nunnan sem getur vaknað.  Hún geispar,  nuddar stírur úr augum og ákveður að kúra aðeins lengur undir sænginni.

.  Ólétta nunnan heyrir fugla kvaka í móa.  Í fjarlægð heyrist tígrisdýr öskra.  Þá veit nunnan að hún er ekki á Íslandi.  Það eru engin tígrisdýr á Íslandi.  Því eina Íslandi sem nunnan veit um:  Bresku matvöruverslunarkeðjuna Iceland.

.Eins og aðrar barnshafandi nunnur í klaustrinu áður hefur ólétta nunnan flúið úr þorpinu og hyggst dvelja í sumarbústaðnum þangað til útþaninn maginn hjaðnar.  Óléttar nunnur verða alltaf fyrir aðkasti í þorpinu.  Þorpsbúar eru fordómafulli.

  .Ólétta nunnan veit að hún er ekki barnshafandi.  Hún hefur ekki haft kynmök við nokkurn mann.  Aldrei.  Nema helst prestinn.  Og einstaka sinnum kirkjuorganistann þegar presturinn er ekki í þorpinu.  Og einungis á miðvikudagskvöldum.  Nunnurnar skrifta á fimmtudögum.  Það er létt verk að bera synd rétt á meðan sofið er yfir blánóttina.  Strax á fimmtudagsmorgni er minnsta mál í heimi að losna við syndina með því að fara með nokkrar skemmtilegar Maríubænir.

.

  Útþaninn maginn er áreiðanlega uppþemba.  Hún mun hjaðna með réttu mataræði.  Presturinn hefur sjálfur sagt að útilokað sé að hann barni nunnu.  Hann hefur áður áratugum saman haft kynmök við allar nunnur klaustursins.  Nema þær allra ljótustu.  Engin hefur eignast barn. 

 

  .Skyndilega er bankað á dyr sumarbústaðarins.  Nunnunni er brugðið.  En hún er óttalaus.  Enda með hreina samvisku.  Hún opnar dyrnar.  Fyrir utan er geit.  Nunnan skynjar að geitin er að snýkja kex.  Nóg er til af kexi. 

 

  .Næstu daga bankar geitin upp hjá nunnunni allt að þrisvar á dag.  Og alltaf fær hún kex.

  Einn daginn gefur geitin með höfuðhnykk nunnunni bendingu um að elta sig.  Þetta þykir nunnunni spennandi.  Þær stöllur þræða stíga um þétt skógarþykknið.  Allt í einu eru þær staddar fyrir framan ókunnugan sumarbústað.  Geitin bankar á dyr.  Út kemur maður sem horfir undrandi á nunnuna.  Þetta er ást við fyrstu sýn hjá manninum og nunnunni.  Maðurinn er miklu fallegri en presturinn.  Presturinn er reyndar mjög ljótur.

.

  Maðurinn býður nunnunni upp á óblandaðan vodka.  Nokkru síðar drepast þau bæði áfengisdauða á gólfi sumarbústaðarins. 

  Daginn eftir vekur geitin þau með banki á galopnar útidyrnar.  Með höfuðhnykk biður hún parið um að elta sig.  Parið fylgir henni grúttimbrað út úr skóginum og niður á steypta bryggju sem liggur út í sjó.  Hafsýnin er fögur.  Nokkrar eyjar rísa úr hafi.  Bakuggar á hákörlum rista hafflötinn fyrir framan bryggjuna.  Parið stendur í faðmlögum nánast dáleitt af áhrifamikilli fegurðinni. 

.

  Bakvið parið tekur geitin tilhlaup.  Hún stangar þau síðan eldsnöggt og kröftuglega fram af bryggjunni út í kaldan sjóinn.  Parið berst um og reynir að klöngrast aftur upp á bryggjuna.  Geitin varnar þeim lipurlega landgöngu.  Með hörðum hornum neglir hún á krókloppnar hendur parsins sem öskrar af sársauka.

  Hákarlarnir taka við sér.  Innan skamms er sjórinn við bryggjuna litaður rauðu blóði.  Hákarlarnir hafa komist í óvænta veislu.

  Þegar ekkert er eftir nema blóðrauður sjórinn röltir geitin aftur inn í skóginn.  Hún er glöð í bragði.  Dagurinn hefur verið kryddaður frá fábrotinni tilveru.   

----------------------------------------- 

 

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Gullfiskur

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/965433

- Flugvélamódel

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/955702

- Miðaldra maður

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/944608

- Leyndarmál stráks

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/928198

- Ættleiðing

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/916687/

- Strákur með sög

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/903540

- Hundur

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/863130

- Boltabulla

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/718347

- Skokkari

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/606929

- Strákur skiptir um gír

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/538649

- Morðsaga

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/320299

- 27 ára

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/299380

- Um borð

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/278812

- Matarboð í sveitinni

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/266411

- Í plötubúð

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/260037

Rosalega skemmtileg bók

  Ég var að lesa bókina  Íslenskar gamansögur 3.  Hún er nýkomin út.  Ég hef ekki lesið fyrri tvö heftin.  En þessi #3 er virkilega skemmtileg og um margt fróðleg. Sögurnar eru sannar íslenskar gamansögur,  flestar um nafngreinda einstaklinga.  Fæstar eru sögurnar brandarar af því tagi sem enda með "pöns-læn" (endahnykk).  Þetta eru frekar spaugilegar sögur af áhugaverðu fólki. 

  Margar söguhetjurnar eru kynntar rækilega í formála að sögunum um þær.  Þannig nær lesandinn betur að skynja andrúmsloftið í atburðarrásinni og hugsunarhátt þeirra sem fjallað er um.  Sumar sögurnar spanna tvær heilsíður og allt upp í 3 síður.  Inn á milli eru stuttir brandarar og gamanvísur.  Fjölbreytni er þess vegna með ágætum.

  Svo skemmtilega vill til að einn kafli bókarinnar heitir Jens Guð.  Hann samanstendur af sögum af blogginu mínu.   Mér þótti gaman að lesa þær.  Var búinn að gleyma sumum þeirra.  Einnig kannast ég við sögur af blogginu mínu sem "dúkka" upp í öðrum köflum án þess að þess sé getið sérstaklega.  Og bara gaman að því líka.   

  Bókin  Íslenskar gamansögur 3  er vel heppnuð og kostar aðeins um 2000 kall.   Hún á eftir að laða fram bros og hlátur hjá mörgum um jólin.  Þetta verður vinsæl jólagjöf.  

Mæjónes-söfnuðurinn

  Í DV í dag er staðfest flökkusaga um að fjölskyldufyrirtækið Gunnars mayonnaise hafi breyst í einskonar sértrúarsöfnuð.  Þar á bæ hefur verið settur forstjóri,  Kleopatra Kristbjörg,  andlegur leiðtogi fjölskyldunnar.  Að sögn starfsmanns kemur Kleopatra ekki nálægt rekstrinum og hefur enda enga þekkingu á til þess.  Sumir starfsmenn fyrirtækisins hafa aldrei séð hana. 

  Helen Gunnarsdóttir,  einn eiganda fyrirtækisins,  fullyrðir að Kleopatra sé heiðarlegasta kona sem til er.  Engin af rösklega 3,3 milljörðum kvenna heims kemst með tær þar sem Kleopatra hefur hæla.  Hún er hlý með afbrigðum.  Góð umfram allar manneskjur.  Gáfuðust allra kvenna á Íslandi.  "Ofsalega vel gefin og mælsk".  Jafnframt er hún þeim einstæða hæfileika gædd að fá "fólk til að sjá ljósið".  Hallelúja!

  Helena segir Kleopötru vera hæfileikaríkan rithöfund.  "Bókin hennar,  Hermikrákuheimur,  er besta bók sem til er,"  að sögn Helenar.  Hallelúja! Biblían,  Góði dátinn Sveijk og Sjálfstætt fólk eru prump til samanburðar við Hermikrákuheim. 

  Helena vill ekki meina að klíka sé í kringum Kleopötru heldur styrktaraðilar (hver er munurinn?). 

  Ég veit ekki hver Kleopatra er umfram það að í gegnum tíðina hafa birst í dagblöðum heilsíðuauglýsingar þar sem hún er hlaðin lofi.  Þar er fullyrt að  ALLIR  vilji snerta hana og konur jafnt sem karlar bugti sig og beygi fyrir henni.  Hún veki  ALLSSTAÐAR  aðdáun og fólk falli að fótum hennar.  Jafnframt að hún sé  mjög  andleg og gædd dulrænum hæfileikum.  "Að vera nálægt henni er engu líkt."  Hallelúja! 

  Í umræddum auglýsingum eru sýnishorn af ritsnilld hennar og andlegri leiðsögn.  Einnig í auglýsingum um bækur hennar.  Þau sýnishorn styðja ekki fullyrðingar um hæfileika hennar.  Þeir hljóta að opinberast á öðrum vettvangi.

  Ég fann ekki mynd af andlegum leiðtoga mæjónes-safnaðarins.  Ég læt samnefnara hans/hennar duga.

Spennandi bók

  Ég rakst á auglýsingu um splunkunýja bók.  Hún heitir  Íslenskar gamansögur 3.  Virðist sem sagt vera 3ja bókin í þessum bókarflokki.  Á forsíðunni stendur þessi áhugaverði texti: 

  "Gurrí Haralds hringir í Rannsóknarlögregluna. Púlli og Haraldur Á. Sigurðsson, leikari, eru góðglaðir á Þingvöllum. Dávaldur fer á kostum á Norðfirði. Gvendur dúllari gefur vini sínum heilræði í brúðkaupsgjöf. Siggi á Fosshóli ekur í þoku. Össur Skarphéðinsson ætlar í kápu. Svavar Gests rekur á eftir gítarleikara. Sprengju-Tóti rífur úr sér annað augað og  Jens Guð  situr í hjá leigubílstjóra – með athyglisbrest.

Hvað sagði Ólafur Ragnar aldrei? Vegna hvers er Lilja Mósesdóttir áþjáð? Við hvað var Arnór Hannibalsson hræddur? Og hvaða sjósóknarar dóu ekki ráðalausir í baráttu við franska skútusjómenn?"

  Í auglýsingatextanum um bókina er henni lýst þannig:

  "Í Íslenskum gamansögum 3 er samsafn af sprenghlægilegum gamansögum.

Þar kemur við sögu ekki ómerkara fólk en Gurrí Haralds, Púlli og Haraldur Á. Sigurðsson, leikari, Gunnar Finnsson, Ólafur Sigurðsson, skólameistari, Gvendur dúllari, Lúðvík Jósepsson, Sprengju-Tóti, Kristófer Reykdal, Garðar Sigurðsson, Siggi á Fosshóli, Lási kokkur, Arnór Hannibalsson, Lilja Mósesdóttir og  Jens Guð. Eru þá sárafáir nefndir af þeim sem stíga hér fram á sviðið.

Íslenskar gamansögur 3 ættu að vera til á hverju heimili.

Leiðbeinandi verð: 2.280-."

  Þetta hljómar virkilega spennandi.  Er þetta ekki jólagjöfin í ár?  Eitthvað sem laðar fram góða skapið?