Auðvelt að verjast biti lúsmýs

 

  Til er sprey sem heitir Aloe Up INSECT REPELLENT.  Það heldur öllum bitvargi í skefjun.  Það inniheldur lyktarefni sem bitvargurinn forðast eins og heitar lummur.  Ef hinsvegar svo illa tekst til að lúsmýið nær að narta í mann er næsta ráð að bera á sárið hraðgræðandi hreint Aloe Vera gel.  Þá er vandamálið úr sögunni svo hratt sem augað eygir.  Svona einfalt er þetta.

 

Lúsmý dreifir úr sér

Ævintýri í Skerjafirði

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar ekið er eftir Suðurgötu í átt að Reykjavíkurflugvelli er ástæða til að beygja ekki inn Þorragötu heldur halda áfram sem leið liggur að Einarsnesi.  Sama skal gera þegar ekið er eftir Njarðargötu.  Nema í því tilfelli er best að beygja til hægri við Þorragötu og til vinstri þegar komið er að Suðurgötu.

  Við Einarsnes stendur ævintýralegasta veitingahús landsins,  Bike Cave.  Nafnið eitt og sér (hjólahellir) staðfestir að þetta er ekki hefðbundið veitingahús.  Samt er það afskaplega "kósý" og heimilislegt í aðra röndina.  En líka "töff" og "öðruvísi" í hina röndina.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar komið er að húsinu vekur athygli að fyrir utan er fjöldi mótorhjóla.  Aðallega svokallaðar vespur.  Þegar inn er komið blasa við allskonar hlutir sem tengjast viðgerðum á hjólum.  Á gafli hússins er stór rennihurð.  Stærstu mótorhjól komast lipurlega inn í hús.

  Veitingahúsið Bike Cave er nefnilega einnig hjólaverkstæði.  Verkstæði þar sem hjólatöffarinn gerir sjálfur við hjólið sitt með bestu græjum (lyfta,  hjólastandur, dekkjavél,  jafnvægistillingarvél,  stærsta og fullkomnasta verkfærakista...) og varahlutum og getur notið aðstoðar fagmanns á staðnum.  Reynslan hefur kennt að gestum þykir sömuleiðis gaman að hlaupa undir bagga.  Í Bike Cave eru allir ein stór fjölskylda.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ástæðan fyrir vespunum fyrir utan Bike Cave er sú að veitingahúsið er líka reiðhjóla- og vespuleiga.  Staðurinn er í göngufæri frá Reykjavíkurflugvelli.  Það er bráðsniðugt fyrir ferðamenn utan af landi - eða útlendinga - að hefja Reykjavíkurdvöl á því að fá vespu hjá Bike Cave.  Þaðan í frá er leigubílakostnaður úr sögunni en auðvelt að skottast út um allt á litlu vespunni.  

   Margt fleira er í boði í Bike Cave.  Til að fátt eitt sé nefnt má tiltaka að þar er þvottavél og þurrkari. Svokallað "laundromat".  Viðskiptavinurinn hendir í þvottavél,  sest síðan niður með kaffibolla og gluggar í dagblöð og hjólatímarit sem liggja frammi.  Eða fer í internet í tölvu staðarins.

  Risastór flatskjár er á vegg.  Hann nýtur vinsælda meðal gesta þegar íþróttaviðburðir eru í beinni útsendingu.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í einu horni staðarins er "svið" (ekki upphækkað),  "diskókúla" og hljóðkerfi með hljóðnema - og píanó í grennd.  Þarna troða upp trúbadorar og hver sem er.  Upplagt fyrir nýliða (leikmenn) til að spreyta sig fyrir framan áheyrendur;  vini og kunningja.   

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þar fyrir utan:  Þetta er veitingahús.  Eitt ódýrasta og besta veitingahús landsins.  Dæmi:  Ljúffeng kjötsúpa kostar 995 kr.  Til samanburðar kostar kjötsúpudiskurinn 1200 kr. í kaffiteríu Perlunnar, 1490 kr. í Café Adesso,  1590 kr. í Kænunni og 1790 kr. í Matstofunni Höfðabakka.

 Matseðil Bike Cave má sjá með því að smella HÉR  

 

Hlegið að hryðjuverkasamtökum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd boðuðu komu sína til Færeyja um miðjan júní.  Þar hyggjast þau standa vakt fram í október.  Yfirlýstur tilgangur er að koma í veg fyrir hvalveiðar eyjaskeggja.  Raunverulegur tilgangur er þó fyrst og fremstur sá að safna fjárframlögum frá vellauðugum rokkstjörnum og kvikmyndaleikurum.

  Á dögunum blésu samtökin í herlúðra og héldu blaðamannafund í Færeyjum.  Þar ætluðu þau að upplýsa heimspressuna um baráttuna gegn hvalveiðum Færeyinga og svara spurningum.  Fjórir vígalegir fulltrúar SS komu sér makindalega fyrir við fundarborð og höfðu með sér bæklinga og fleiri gögn til að dreifa meðal blaðamanna,  ljósmyndara,  útvarpsfréttamanna og sjónvarpsfólks.

  Aðeins einn fjölmiðlamaður mætti á fundinn.  Það var kvikmyndatökumaður færeyska sjónvarpsins,  Kringvarpsins.  Niðurlútir og skömmustulegir reyndu SS-liðar að bera sig vel og gera gott úr þessu.  Kvikmyndatökumanninum var boðið að leggja spurningar fyrir gestgjafana.  Sjónvarpsmaðurinn afþakkaði það.  Sagðist ekkert hafa við SS að tala.  Við það varð fundurinn ennþá vandræðalegri og kvikmyndatökumaðurinn hélt á brott.

  Blaðamannafundurinn hefur þegar verið útnefndur neyðarlegasti blaðamannafundur aldarinnar.

  Um helgina bar svo við vart varð við marsvínavöðu (grind) í Færeyjum snemma morguns.  Hvalurinn var í snatri veginn fyrir framan nokkra SS-liða sem áttu að standa vakt en höfðu sofnað.  Vakti þetta ennþá meiri kátínu heimamanna en blaðamannafundurinn.  Nú eru SS uppnefndir Sleep Shepherd.

 

 

 

 

 

 

 

 

  SS gáfu um daginn út yfirlýsingu þess efnis að í sumar yrði öll áhersla lögð á baráttuna gegn hvalveiðum Færeyinga.  Skip samtakanna yrðu kölluð frá Asíu og Ástralíu og plantað í færeyska firði.  Þar á meðal eitt aðal skipið,  Sam Simon.  Einhverra hluta vegna hefur það ekki ennþá skilað sér til Færeyja heldur lagðist við bryggju í Tromsö í Noregi.  Þar virðist það vera í reiðuleysi og án tilgangs.   

Vigdís kom mér í opna skjöldu. Og aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrir nokkrum árum átti ég erindi í Pósthúsið á Eiðistorgi á Seltjarnanesi.  Þar var töluverður erill.  Tvær dömur stóðu vakt við afgreiðsluborðin.  Ég var að venju með smá frekju.  Tróðst fram fyrir raðir og bað um tiltekna límmiða og og eitthvað fleira. Þá snýr sér við í röð kona og segir við mig:  "Mikið er gaman að heyra skagfirskan framburð."  Þetta var Vigdís Finnbogadóttir.  

  Ég er fæddur og uppalinn í Skagafirði.  Flutti þaðan á unglingsárum fyrir næstum hálfri öld og hélt að skagfirski framburðurinn hefði fjarað út strax á unglingsárum.  En greinilega ekki alveg miðað við viðbrögð Vigdísar.

  Ég efast um að fleiri en Vigdís nemi það sem ennþá eimir eftir af skagfirskum framburði mínum. Það er ekki tilviljun að hún reki Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur.  Sú stofnun hefur allt að segja um allskonar tungumál.  Ég hef skrautskrifað ýmsa diplóma fyrir hana - án þess að hitta Vigdísi þar.      

 1983 skrifaði ég af hvatvísi og í miklu tímahraki ömurlega bók sem heitir Poppbókin. Bókaforlag Æskunnar gaf hana út.  Bókin mokseldist. Því miður.  Einn góðan veðurdag birtist Vigdís inn á gólfi hjá Æskunni og óskaði eftir því að kaupa eintak af bókinni.  Viðbrögð urðu þau að vilja gefa henni eintak af bókinni.  Hún tók það ekki í mál.  Áreiðanlega er þetta versta bók í bókasafni hennar.   

  Ég kaus Vigdísi í forsetakosningunum.  Og er stoltur af.  

 

Vigdísi fagnað í miðborginni

Fátt er hollara en sól

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar sól hækkar á lofti hér á Norðurslóðum þá tekur náttúran við sér.  Tré laufgast,  blóm spretta út,  fuglar hefja söng og hreiðurgerð,  kindur og kýr bera,  skordýr skríða úr híði,  mannfólkið fækkar fötum og tekur gleði sína.  Gamalt bros tekur sig upp,  rykið er dustað af grillinu og hlátrasköll einkenna stemmninguna.

  Á undanförnum árum hefur á vesturlöndum verið rekinn hávær áróður gegn sólinni.  Hann hefur náð hæðum öfgafyllsta hræðsluáróðurs með ýktustu viðbrögðum.  Fólk hefur allt að því verið hvatt til þess að fela sig kappklætt niðri í gluggalausum kjallara til að halda lífi á meðan sólin skín.  Lög hafa verið sett sem banna stranglega 18 ára og yngri að láta sólargeisla skína á bert hörund.  

  Afleiðing hræðsluáróðursins hefur ekki látið á sér standa.  Beinþynning er orðin faraldur ásamt lélegri tannheilsu og allskonar húðsjúkdómum á borð við bólur, exem, sóríasis og svo framvegis.  Svo ekki sé talað um andlegan vanlíðan eins og þunglyndi,  kvíða,  félagsfælni og þess háttar.

  Karólínska vísindastofnunin í Svíþjóð hefur fylgst með og skrásett hegðun og heilsu 30.000 kvenna í á þriðja áratug.  Niðurstaðan er sláandi:  Konur sem forðast sólargeisla tvöfalda líkur á ótímabæru dauðsfalli til samanburðar við konur sem stunda sólböð.      

    

Allt að 22 stiga hiti í dag

Aldrei flugvöllur í Hvassahrauni

  Á árum áður kvörtuðu ferðamenn hástöfum undan gríðarlegu og stöðugu hvassviðri í hrauninu á milli Voga á Vatnsleysuströnd og Hafnarfjarðar. Alla tíð síðan hefur hraunið gengið undir nafninu Hvassahraun. Það er í dag formlegt heiti hraunsins.  

 Nú ber svo til að rokrassgatið í hrauninu hefur ratað í fréttir dagsins.  Svokallaður stýrihópur,  einnig kallaður Rögnunefnd,  ber ábyrgð á því.  Í stýrihópnum er enginn flugmaður.  Enginn flugkennari.  Enginn læknir af bráðamóttöku.  Enginn fulltrúi landsbyggðarinnar.  Enginn notandi innanlandsflugs.  Enginn rokkari.  

   Hópurinn telur nokkra ágæta andstæðinga Reykjavíkurflugvallar.  Ljúfa embættismenn sem aldrei eiga erindi með flugvél út fyrir 101 Reykjavík.  En troðast fremstir í flokki þegar utanlandsferðir eru í boði.  Þeim fylgja feitir dagpeningar í útlöndum.

  Rögnunefnd amatöranna hefur boðað að vænlegasti kostur sé að flytja Reykjavíkurflugvöll til Hvassahrauns.  Rökin eru rýr,  illa útfærð og eiginlega út í hött.  

  Inn í dæmið vantar að Reykvíkingar hafa ekkert með Hvassahraun að gera.  Það er bratt að ráðstafa Reykjavíkurflugvelli til niðursetningar í önnur sveitarfélög að þeim forspurðum.  Íbúar og ráðamenn í Vogum á Vatnsleysuströnd eru ekkert á þeim buxum að leggja hraunið undir flugvöll fyrir Reykvíkinga.  Þeir vilja frekar fá álver.  Það hefur ólyginn Vogabúi sagt mér.

  Þar fyrir utan:  Allur kostnaður við flutning Reykjavíkurflugvallar til Hvassahrauns er vanreifaður.  Flutningurinn myndi kosta gríðarleg útgjöld við gatnamál til og frá Reykjavík.  Innanlandsflug myndi að mestu leggjast af.  Það færi allt í klessu. Reynsla er af beinu flugi á milli Keflavíkur og Akureyrar.  Þegar sú staða er uppi kjósa flestir fremur að keyra á milli.  Með tilheyrandi sliti og álagi á þjóðvegi.  Allt eftir því.  Sem skiptir svo sem engu máli.  Það verður aldrei lagður flugvöllur í Hvassahrauni.  Hvað kostaði Röggunefndin?  Af hverju er himinninn blár?  

Dálæti Jóns Þorleifs á Hólmfríði Karlsdóttur

  Jóni Þorleifssyni,  verkamanni og rithöfundi,  varðaði lítið um fræga fólkið.  Hann var afar gagnrýninn á flesta íslenska stjórnmálamenn.  Líka á erlenda stjórnmálamenn.  Nema Stalín, Maó, Lenín og kannski einhverja örfáa aðra.  Á tímabili fékk hann dálæti á Davíð Oddssyni.  Þá fordæmdi hann að venju íslenska stjórnmálamenn á einu bretti.  Sakaði þá um að vera glæpamenn, mútuþega,  svikara.  drullusokka og eitthvað álíka.  En bætti við:  "Nema Davíð Oddsson.  Hann er meira í listum og menningu."

  Margir urðu til að fussa yfir afstöðu Jóns.  Þá gaf hann í.  Vísaði til Doddssonar sem snjalls höfundar skopseríunnar Matthildar (naut vinsælda á Rás 1 á áttunda áratugnum).  Eitthvað fleira tíndi hann til.  Ég man ekki hvort að Davíð var á þessum tíma búinn að senda frá sér sögur og leikrit á prenti. Held ekki.

  Jón hafði gengið á fund Doddssonar,  þáverandi borgarstjóra, og upplýst hann um meinta glæpastarfsemi verkalýðsforingjanna Gvendar Jaka og Eðvarðs Sigurðssonar.  Davíð tók undir gagnrýni Jóns.  Jón vildi gefa honum bækur sínar.  Doddsson krafðist þess að fá að borga fyrir þær fullu verði.

  Jón orti nokkur kvæði Doddssyni til dýrðar.  Síðar móðgaðist hann út í kappann.  Fannst hann sýna glæpamönnum verkalýðshreyfingarinnar algjört fálæti.

  Um svipað leyti,  1985, var Hólmfríður Karlsdóttir krýnd alheims fegurðardrottning.  Jón fékk mikið dálæti á henni.  Hann las öll viðtöl við hana,  keypti öll tímarit og blöð með viðtölum við hana;  gekk með þau á sér og vitnaði óspart í þau.  Að mati Jóns var hún ótrúlega vel gerð í alla staði.  Jón mætti ítrekað í heimsókn til mín með blaðaviðtöl við hana og sagði. "Þetta er einstaklega trygglynd kona.  Hún getur valið úr öllum strákum heims.  En hún sýnir kærasta sínum fulla tryggð.  Það er mikið varið í þessa stelpu."

  Einnig:  "Hún hefur möguleika á að vera heimsfrægt módel.  En hún hefur ákveðið að halda áfram að vera leikskólakennari í Garðabæ.  Svona er hún heilsteypt og hænd að börnum.  Það er gott í þessari stelpu."

  Hólmfríður Karlsdóttir spilaði á klarínett með Stuðmönnum í áramótaþætti sjónvarpsins.  Jón hreifst af því:  "Henni er margt til lista lagt.  Hún gæti orðið heimsfræg poppstjarna en hún vill bara vera barnfóstra í Garðabæ og halda tryggð við æskuástina sína.  Það er afskaplega mikið varið í þessari stelpu."  

  Jón var bókelskur mjög.  Keypti hann nánast einungis "hágæðabækur".  Það er góðar ljóðabækur og merkar skáldsögur.  Eina "léttúðuga" bókin sem hann keypti á sinni löngu - næstum tíræðu - ævi var myndabók um alheimsfegurðardrottninguna Hólmfríði Karlsdóttur.  

  Ég er sannfærður um að Jón skilgreindi það ekki þannig;  en ég hef grun um að hann hafi verð pínulítið skotinn í Hólfríði - á sinn hátt.   

______________________________

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: hér 

         

Synir Hófíar Karlsdóttur unnu í WOW cyclothon

Varasöm matvæli

 Oft er ekki allt sem sýnist þegar kemur að mat í útlöndum.  Sjálfur formaður Framsóknarflokksins,  Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, hefur vakið athygli á því.  Hann hefur sagt frá veirum eða einhverju álíka í útlendu kjöti sem breytir hugunarhætti og hegðun heilu þjóðanna;  það með svo afgerandi hætti að enginn framsóknarmaður finnst í öllu útlandinu.  Ekki einu sinni í Kína þó að það sé fjölmennasta land heims.

  Margur Íslendingurinn hefur bjargað sér frá hættulegri kjötvöru í útlöndum með því að seðja sárasta hungrið með rjómaköku.  Betra er að skoða kvikindið vandlega.  Oft leynist padda í henni.   

 

 

 

 

 

 

 

  Enn aðrir snúa sér að súkkulaðibollu.  Í henni leynist iðulega súkkulaðiormurinn ægilegi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ýmsir veðja á ferskt salat í útlöndum.  Salat er bara gras.  Hvað getur verið varasmat við gras?  Mörg dýr lifa góðu lífi á grasi.  Salat geymir samt eitt og annað fleira en grasið grænt.  Til að mynda haus af eðlu.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Svo ekki sé talað um blessaða músina.  Hún finnur sér ætíð leið í allskonar mat og drykk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Meira að segja í gosdósirnar.  Þetta er þráhyggja.  Hún vill vera hluti af fæðu mannsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Maðurinn lifir ekki á brauði einu saman.  Það er músarkenningin í hnotskurn

 

 

 

 

 

 

 

 Djúpsteiktir kjúklingabitar luma stundum á skemmtilegu viðbiti í formi flugu.

. 

Fundu áratugagamalt frosið kjöt

Vegir morðingja og aðstoðarmanna þeirra eru órannsakanlegir

  Bandarísk kona heitir Joyce Mitc-HELL.  Hún vann í fangelsi í Nýju-Jórvík.  Þar reyndi ofbeldisfullur morðingi að kyssa hana.  Hún brást ókvæða við og útvegaði honum þegar í stað allskonar tæki og tól til að brjóta sér leið út úr fangelsinu við annan morðingja.

 Eiginmaður hennar til 14 ára tekur þessu með jafnaðargeði.  Mestu skiptir að kella stundaði lítið sem ekkert kynlíf með morðingjunum.  Og ennþá minna kynlíf með öðrum föngum. Til að taka af allan vafa sór hún við líf sona þeirra að hún væri nánast óspjölluð jómfrú.  

  Kallinn hafði aldrei hugmynd um að kella hefði aðstoðað morðingjana tvo við að flýja úr fangelsinu.  Þeir eru enn í dag eftirlýstustu morðingjar Bandaríkjanna.  Ekki nóg með það.  Þeir eru einnig taldir vera ofbeldisfullir. 

 Eftir að kella var handtekin og játaði við yfirheyrslur að hafa aðstoðað morðingjana við flóttann runnu tvær grímur á kallinn.  Undir annarri grímunni renndi hann í grun um að kella væri viðriðin strok fanganna.  Undir hinni grímunni var hann hinsvegar pollrólegur vitandi það að kella virti hjónaband þeirra í hvívetna.  Leitun væri að jafn trygglyndri og heiðarlegri konu.  

  Eina ósvaraði spurningin í stöðunni sé:  "Hvar eru morðingjarnir?"

 

„Hvernig gat hún gert þetta?“

Kínversk húðflúraklúður

  Fyrir nokkrum dögum skrifaði ég bloggfærslu um húðflúraklúður.  Þorleifur Ugluspegill Ásgeirsson sagði þá frá húðflúri,  kínversku tákni, sem átti að standa fyrir "karma" en uppgötvaðist síðar að táknaði "súrsætt svínakjöt".  Rifjaðist þá upp fyrir mér samtal sem ég átti við unga stúlku með húðflúrað kínverskt tákn.  Hún stóð á sínum tíma í þeirri trú að táknið stæði fyrir "ást og frið".  Svo hitti hún Kínverja sem upplýstu hana um að táknið þýddi "hrár fiskur" (kannski sushi?).  Þetta var fyrir tveimur áratugum eða svo.    

  Um þetta leyti gekk yfir vesturlönd tískubylgja kínverskra húðflúra.  Vandamálið var að húðflúrararnir kunnu ekki kínversku.  Internetið var ekki komið á skrið.  Gúglið ekki heldur.  Eftir á að hyggja er ljóst að ýmsir húðflúrarar tóku bara einhver falleg kínversk tákn og lugu að viðskiptavinum að þau þýddu eitthvað fallegt.  

  Í öðrum tilfellum héldu húðflúrarar kannski að þeir væru með rétta þýðingu á kínverskum táknum en voru það ekki.  

  Hér er dæmi af badmintongarpi sem ber táknið "Api":

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Annar snillingur skartar textanum "Húsbóndahendur".  Sem er dálítið kjánaleg yfirlýsing.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Annar aulinn er merktur sem "Líkkistugaur".  Það er svo ósvalt að engu tali tekur.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Hvað má segja um táknið "Ódýr óþverri"?  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Eða þá "Gyllt svín"?  Og orðið svín að auki skrifað á hvolfi.  Það er alvanalegt í kínversku húðflúrtáknunum að orð snúi á haus.  Eða aftur á bak.  

 

    

Dýraníð í Kína og á Íslandi

  Kínverjar beita hunda hrottalegu ofbeldi á árlegri hundaátshátíð í borginni Ylin. Þeir eru fláðir lifandi og steiktir lifandi.  Þetta á reyndar ekki aðeins við um hunda.  Á þútúpunni má finna mörg myndbönd af Kínverjum að flá lifandi loðdýr.  Þar fyrir utan: Vestrænir ferðamenn fjölmenna á hundaátshátíðina.  Þeir ljósmynda dýraníðið í bak of fyrir,  taka af því myndbönd og skemmta sér vel.  Á þann hátt espa þeir heimamenn upp í að ganga sem lengst í dýraníðinu gestunum til mikillar gleði.

  Íslendingar hafa ekki úr háum söðli að detta þegar rætt er um dýraníð.  Hérlendis hefur tíðkast til áratuga að gelda gelti.  Þeir eru hvorki deyfðir né svæfðir.  Enda rýta þeir eins og stunginn grís af sársauka.  Í leiðinni er rófan skorin af þeim. 

  Margoft hafa farið í umferð á netinu myndbönd af Íslendingum beita hross ofbeldi.  Athæfið hefur verið klagað og kært.  Ég minnist þess ekki að neinn hafi fengið dóm fyrir.  Í mesta lagi hefur verið tekið af ofbeldismanninum loforð um að draga verulega úr ofbeldinu.

  Á sumrin stundar margur Íslendingurinn það sport að krækja öngli í fisk.  Aðal skemmtunin við það er að láta fiskinn engjast sundur og saman í örvæntingarfullri baráttu við að sleppa.  Þegar hann er orðinn örmagna þá er hann dreginn í land,  öngullinn rifinn úr honum og skepnunni hent stórslasaðri aftur út í ána.  Svo er hún veidd aftur og aftur uns hún er orðin viti sínu fjær af hremmingunum og nær aldrei að vinna sig út úr angistinni. 

  Átölulaust fær fólk að innrækta hunda til að selja fyrir háar fjárupphæðir.  Dýrin eru fárveik og sárkvalin af verkjum vegna innræktarinnar.

  Þá bregða margir Íslendingar landi undir fót;  ferðast til Spánar og Portúgals.  Þar borga þeir beinharðan gjaldeyri fyrir að horfa á heimamenn murka lífið úr nautum.  Það tekur heilu og hálfu tímana að stinga nautið nógu oft í bakið til að það drepist.  Eini tilgangurinn með nautaati er skemmtanagildið.

  Sama má segja um hanaat sem margir Íslendingar sækja í Mexíkó, Bandaríkjunum og víðar.  Íslendingar eru dýraníðingar.  Þeir skemmta sér sjaldan betur en við að horfa á dýr kveljast.

  

  

„Viðbjóðsleg meðferð á hundum“

Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Albatross

  - Handrit og leikstjórn:  Sævar S.  Sölvason

  - Leikendur:  Pálmi Gestsson,  Ævar Örn Jóhannsson,  Finnbogi Dagur Sigurðsson, Birna Hjaltalín Pálmadóttir,  Gunnar Kristinsson...   

  - Tónlist:  Halldór Gunnar Pálsson (og vinsæl íslensk dægurlög)  

  - Einkunn: ***1/2

  Söguþráðurinn hljómar ekkert áhugaverður:  Ung stúlka á Ísafirði reddar reykvískum kærasta sumarvinnu á golfvelli í Bolungarvík.  Þar ber til tíðinda að Golfsamband Íslands hefur hug á að halda golfmót á staðnum.  Eða á Ísafirði.  Golfvöllurinn í Bolungarvík uppfyllir ekki alveg öll skilyrði.  En næstum því.  Það þarf aðeins að græja nokkra hluti.

  Einnig ber til tíðinda að kærastan tekur upp á því að slíta sambandinu.  "Taka hlé" kallar hún það.    

  Söguþráðurinn er hálfgert aukaatriði.  Það eru samskipti vinnufélaganna á vellinum,  vallarstjórans og fleiri er koma við sög sem telur.  Þetta er gamanmynd og dálítið drama í bland.  Mörg skondin atvik koma upp og sum töluvert fyndin.  En þetta er líka hlý og manneskjuleg mynd.  Áhorfandinn finnur til samúðar með helstu persónunum.  Líka þeim groddalegu.  Það koma upp óvæntir snúningar í framvindunni og spenna á milli persóna og því hvort að tekst að halda mótið í Bolungarvík eða missa það til Ísafjarðar.         

  Vestfirska landslagið leikur stórt hlutverk með sínum tignarlegu fjöllum.  Samt er hvergi ofgert í því.  Myndataka er góð.  Alltaf sól og sumarylur í Bolungarvík.  Tónlistin er fín.  "Gúanóstelpan" með Mugison smellpassar við dæmið.  Pabbi hans,  Muggi,  leikur vonda kallinn og fer vel með.  Hann er kynntur skemmtilega til leiks með tilvísun í "Dollaramyndirnar".  Ef ég væri neyddur til finna eitthvað að þá er aðeins hægt að nefna að beita hefði mátt skærum örlítið grimmar á sumar senur.  Og þó.  Þetta er alveg ljómandi eins og það er.

  Pálmi Gestsson á stjórnuleik sem vallarstjórinn. Mikið mæðir á Ævari Arnari Jóhannssyni sem aðkomumanninum í Bolungarvík.  Hann kemst vel frá sínu.  Sem og allir aðrir.    

  Ég mæli með því að fólk leggi leið sína í kvikmyndahús og eigi notalega kvöldstund horfandi á skemmtilega mynd fyrir alla aldurshópa.  

 

 

Húðflúraklúður

  Húðflúrum er ætlað að vera varanleg merking.  Þess vegna hugsa flestir sig vel og lengi um áður en þeir láta merkja sig til frambúðar.  Þó er það svo að ungt fólk áttar sig ekki alltaf á því hvað það lifir blýfast í núinu. Það er ástfangið og heldur að ástarsambandið endist ævilangt.  Það heldur sömuleiðis upp á dægurlagasöngvara eða hljómsveit.  Áttar sig ekki á því að margt sem þykir flottast í dag í músík er það hallærislegasta sem til er nokkrum árum síðar. Tiltölulega fáar poppstjörnur standast tímans tönn.

  Þá er ekki um annað að ræða en fela húðflúrið á einhvern hátt.  Eða breyta því á annan veg.  

  Þessi dama lét húðflúra á herðablað nafn kærastans,  Andys.  Svo slettist upp á vinskapinn.  Stelpan sár og svekkt.  Hún reynir að gera hið besta í málinu með því að láta bæta við nafn Andys "Screw You".  Á vondri íslensku má þýða það sem "farðu til fjandans".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Piltur lét húðflúra nafn kærustunnar á sig.  Svo lauk sambandinu.  Þá þarf að útskýra fyrir þeim sem sjá merkinguna fyrir hvað nafn hennar stendur.  Skýringin er:  "Mín stóru mistök".

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það á ekki af sumum að ganga.  Enn einn gaurinn með nafn kærustunnar húðflúrað á sig. Sambandið slitnar. Hann ætlar að vera voða sniðugur og setja yfir nafn hennar orðið "ógilding",  eins og stimpil.  Til að skerpa á tilfinningunni fyrir stimpli lætur hann fylgja með mynd af stimpilpúðanum.  EN klaufinn fattar ekki að textinn á stimpilpúðanum þarf að vera spegilmynd.  Þvílíkur auli.   Að auki er stimpilpúðinn töluvert minni en stimpillinn.  

 

 

 

 

 

 

 

  

   Stúlka lætur húðflúra á sig þann sérkennilega texta:  "Við Colvid deyjum á morgun".  Spáin rættist ekki heldur dó ást þeirra hvort á öðru.  Textanum var þá breytt í "Við gætum dáið á morgun".  Í leiðinni er röng stafsetning á orðinu "tomorrow" leiðrétt.  Þetta kostar nokkrar aukastjörnur.  En rauðhálsinn kippir sér aldrei upp við slíkt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Daman átti í ástarsambandi við Nick.  Hún var svo ánægð með það að hún lét húðflúra nafn hans á bringuna á sér.  Svo brást hann henni.  Þá breytti hún nafninu í Dick (skaufa).  Það er að vísu mjög kjánalegt að flagga bringu með áletruninni "Skaufi".  En kella tekur ekki eftir því.  Hún er fyrst og fremst að senda Nick tóninn.  Hann brást henni.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku eru rauðhálsarnir vanir að redda sér.  Þeir gera ekki greinarmun á fagmennsku og fúski.  Þeir bara redda sér einhvernvegin.  Sumir reyna ekki að hugsa út fyrir boxið.  Þeir afskrifa úrelt húðflúr með massífum svörtum fleti,  hvort heldur sem er ferhyrndum eða stjörnulaga.  Ljótt?  Jú.  En þetta er redding.

 

. 

Sjáðu fyrsta tattúið hennar Kendall Jenner

Frönskurnar og franskarnar

   Í fyrirsögn fréttar á mbl.is segir "Frönskurnar seldust upp".  Í meginmálstextanum er sagt frá því að "franskarnar seldust upp á fjórum klukkustundum".  Það er gaman að þessu.  Gott að nýr veitingastaður í Reykjavík fái góðar viðtökur.  Hinsvegar vekur orðalagið í fréttinni athygli.  Ekki að það sé neitt rangt við það.  Ég hef bara ekki heyrt þessi orð áður.    

  Er þetta unglingamál að tala um franskar kartöflur sem frönskurnar og franskarnar?  Eða eru þetta nýyrði sem eiga að krydda tunguna? Eða er þetta gamalt og rótgróið tungutak sem hefur farið framhjá mér í öll þessi ár? 

 

Frönskurnar seldust upp

Hulunni svipt af "VERUM NÆS"

  Nýverið ýtti Rauði krossinn úr vör verkefninu "VERUM NÆS".  Verkefnið mun standa yfir í tvö ár.  Því hefur þegar verið vel tekið og fagnandi af Íslendingum á öllum aldri.  Eina vandamálið er að fólk veit ekki hvernig það getur verið NÆS.  Það veit ekki einu sinni hver NÆS er.  

  Næs er færeysk tónlistarkona.  Mjög góður lagahöfundur,  söngkona og túlkandi.  Hún spilar líka á gítar.  Hér er myndband með henni.  Þar flytur hún frumsamið lag við ljóð afa síns.   

Enn eitt klúðrið við val á kosningalagi

  Ótrúlega oft opinbera frambjóðendur til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku gargandi skilningsleysi og ranghugmyndir við val á kosningalagi.  Þetta er einkennilegt.  Meðal annars vegna þess að framboð kostar meira en alltof dýr pylsa í Bæjarins bestu.  Bara til að eiga möguleika á að ná árangri í forvali kostar nokkur þúsund milljónir íslenskra króna.  Stór hluti kostnaðarins rennur til allskonar rándýrra ímyndunarfræðinga,  spunameistara,  almannatengla,  auglýsingafræðinga,  sálfræðinga og þannig mætti lengi áfram telja.  

  Sérfræðingastóðið virðist aldrei læra hvernig á að standa að vali á kosningalagi.  Það sækir um leyfi hjá umboðsskrifstofu viðkomandi söngvahöfundar og flytjanda.  Þar á bæ er venja að samþykkja á færibandi notkun á öllum lögum,  hvort heldur sem er til notkunar í auglýsingar fyrir bíla eða sjampó,  í sjónvarpsþætti,  í bíómyndir eða hvað sem er.  Spilun á lagi á sem flestum vígstöðvum er fagnað - að öllu jöfnu.    

   Vandamál frambjóðenda Republikanaflokksins er að margar rokkstjörnur eru ekki stuðningsmenn þeirra.  Þó að umboðsskrifstofan hafi samþykkt notkun á lagi þeirra þá bregðast þær hinar verstu við.  Dæmi um þetta er þegar George W. Bush gerði út á lag Toms Pettys,  "Won´t Back Down".  Tom brást hinn versti við.  Vegna andúðar á flestu sem Bush stóð fyrir fordæmdi hann "misnotkun" á laginu. Þetta varð Bush til töluverðrar háðungar.

  Minna þekktur frambjóðandi "misnotaði" annað lag eftir Tom Petty,  "American Girl",  höfundinum til lítillar gleði.

  Ronald Reagan gerði lag Brúsa frænda "Born in the USA" að sínu kosningalagi.  Jafnframt vitnaði hann til Brúsa í framboðsræðum.  Brúsi samþykkti uppátækið með þeim skilyrðum að Reagan myndi hlusta á plötuna "Nebraska".  Þar syngur Brúsi um fátæka fólkið í Bandaríkjunum.

  Nú hefur auðmaðurinn Donald Trump skotið sig í fótinn með því að hefja framboð sitt í forvali Republikanaflokksins til forsetaembættis með lagi Njáls Unga,  "Rockin´ in the Free World".  Njáll hefur tekið uppátækinu illa.  Í frétt tímaritsins Rolling Stone er hann sagður styðja tiltekinn frambjóðanda Demókrataflokksins.  Í yfirlýsingu sem Njáll sendi frá sér í gærkvöldi segist hann aftur á móti ekki styðja bandaríska pólitík.  Hún hafi verið tekin yfir af stórfyrirtækjum.  

  Frambjóðandi Republikana,  John McCain,  lenti í þeirri neyðarlegu stöðu 2008 að Dave Grohl krafðist þess að hann hætti að nota Foo Fighters lagið "My Hero".  Áður hafði McCain neyðst til að hætta við að nota sitthvert lagið frá John Mellencamp og Jackson Brown vegna mótmæla þeirra. 

  Mörg fleiri dæmi mætti rifja upp.  Líka í öðrum löndum.  Núna er færeyska álfadísin Eivör heldur betur ósátt við það að færeyski Fólkaflokkurinn notar lag með henni í sínum auglýsingum.  Hún er ekki stuðningsmaður þess flokks.

  Á sínum tíma þótti bratt þegar breska Margrét Thatcher gerði lag Johns Lennons,  "Imagine", að sínu kosningalagi. Rökin voru þau að í eina skiptið sem John neytti atkvæðisréttar þá kaus hann ungur drengur Íhaldsflokkinn.    

Young ekki ánægður með Trump

Afmyndaður Íslendingur

  Færeyskir fjölmiðlar eru duglegir við að segja fréttir af Íslendingum og Íslandi.  Mun duglegri en íslenskir fjölmiðlar við að segja fréttir af Færeyingum og Færeyjum.  Þeir þegja þunnu hljóði um Færeyinga og Færeyjar.  Samt eiga svoooo margar færeyskar fréttir erindi við Íslendinga.  Aðdáendur færeysku álfadrottningarinnar Eivarar eru ótal margir. Hún selur alveg um 10 þús. eintök af stakri plötu á Íslandi.  Fyllir alla tónleikasali og svo framvegis.  En íslenskir fjölmiðlar hafa ekki rænu á að flytja fréttir af því að hún sé komin í stríð við færeyska Fólkaflokkinn.  Í ljósvakaauglýsingum gerir hann út á lag með Eivöru í óþökk hennar.  

  Í íslenskum fjölmiðlum er hljótt um að bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherds séu að streyma til Færeyja þessa dagana.  Innanborðs hafa þau frægan breskan leikara og njóta - að því er virðist - stuðnings danska forsætisráðherrans.  

  Þó að íslenskir fjölmiðlar leiði Færeyinga og Færeyjar hjá sér þá gleyma færeyskir fjölmiðlar ekki Íslendingum.  Ein aðalfréttin í færeyskum fjölmiðlum þessa dagana er af bassafantinum knáa,  Hauki Viðari Alfreðssyni (Morðingjarnir,  Hellvar).  Hann sofnaði í sófa.  Vinnufélagarnir tóku ljósmynd af honum sofandi.  Á færeysku heitir það að vera "afmyndaður".  Svo var brugðið á leik með myndirnar.  Sjá hér:

http://www.vp.fo/islendingurin-haukur-sovnadi-a-arbeidsplassinum/

Óþokkabragð

  Þetta er svo langt síðan að ég veit ekki hvort að það sé leyndarmál lengur.  Samt veit ég ekki betur en að svo sé.  Fólkið sem um ræðir er aldrað í dag en vonandi allt á lífi og við góða heilsu.  Ég hef ekkert heyrt frá því né um það til áratuga.

  Ungt par á sjöunda áratugnum sleit samvistum á sama tíma og konan varð ólétt.   Maðurinn settist á skólabekk.  Þetta var fyrir daga námslána í hans fagi.  Pilturinn þurfti að horfa í hverja krónu.  Klauf m.a. strætómiða til að spara fyrir mat (náði góðri tækni við það sem virkaði og kenndi mér hana).  Hann skipti sér ekkert af fæðingu barnsins.  Á einhverjum tímapunkti neitaði hann formlega að kannast við að vera faðir þess.  Jafnframt bjó hann þannig um hnúta að erfitt var að staðsetja hann.  Hann var ekki með skráðan síma né fast heimilisfang.  Hreiðraði um sig í Hafnarfirði á meðan aðrir leituðu hans í Reykjavík.  

  Seint og síðar meir mætti embættismaður (mig hálfminnir að það hafi verið Haukur Morthens en kannski er ég að rugla saman dæmum) í skólann til hans og bar honum erindi.  Honum var gert að mæta í blóðprufu á tilteknum tíma vegna barnsfaðernismáls.  Ef erindinu væri ekki sinnt yrði hann færður með lögregluvaldi í blóðprufu.

  Honum var brugðið.  Hann ætlaði ekki að láta kostnað vegna barnsins tefja fyrir náminu.  Ráðið sem hann greip til var að senda skólabróðir sinn í blóðprufuna.  Það gekk eftir.  Sá mætti með bréfið og var ekki beðinn um skilríki.

  Niðurstaða blóðprufunnar var eðlilega sú að viðkomandi kæmi ekki til greina sem faðir barnsins.  Já,  ég veit að þetta var ljótt.  Þetta voru erfið ár fyrir barnsmóðurina.  Einstæða móðir sem gat ekki feðrað barnið sitt.  Á þessum árum voru miklir fordómar gagnvart konum í þeirri stöðu.   

 

Sendi tvífara í faðernisprófið

Hér færð þú nýsteikta kótelettu og meðlæti

  Um helgina fór fram á Selfossi hátíðin Kótelettan 2015. Þriggja daga hátíð helguð kótelettunni.  Hugmyndin er góð.  Framkvæmdin var líka hin besta í alla staði.  Skilst mér.  Kótelettuunnendur lögðu land undir fót frá öllum landshornum.  Sumir færðu til sumarfrí sitt og utanlandsferðir til að komast í kótelettubita.  Einn kunningi minn brosir allan hringinn eftir helgina.  Hann náði ókeypis munnbita af gómsætu lambakjöti og náði að auki að kaupa heila nýsteikta kótelettu á aðeins 500 kr.  Akstur hans til og frá Keflavík var þess virði.  "Veðrið var líka frábært," sagði hann.

  Fæstir vita að á góðum degi er mögulegt að komast í kótelettu á nokkrum veitingastöðum á höfuðborgarsvæðinu.  Þar á meðal á þessum stöðum:

Kænan,  Hafnarfirði.  Verð 1750 kr.

Matstofan Höfðabakka.  Verð 1790 kr.

Pítan,  Skipholti.  Verð 2195 kr.

Múlakaffi  2250 kr.

Fljótt og gott á BSÍ  2890 kr.  

  Á öllum veitingastöðunum nema Pítunni eru kóteletturnar með raspi.  Ég held að það sé séríslensk útgáfa.  Að minnsta kosti hef ég ekki séð kótelettu í raspi í útlöndum.  

  Á Pítunni eru kóteletturnar bornar fram með bakaðri kartöflu og fersku salati. Á hinum stöðunum fylgir þeim salatbar, soðnar kartöflur, súpa, brauð og kaffi.  Mjög lystugir fá ábót.

  Á Pítunni og Fljótt og gott eru kótelettur í boði alla daga.  Á hinum stöðunum er það tilfallandi.  Hægt er að fylgjast með því á heimsíðum þeirra og Fésbókarsíðum.

  Á BSÍ eru kaldar kótelettur afgreiddar í bílalúgu allan sólarhringinn.  Verðið er 2250 kr.

 

  

 

Menn bjarga sér

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég fékk mér að borða á matsölustað.  Skömmu eftir að ég settist niður og tók til matar míns stóð aldraður maður upp frá borði fjarri mínu.  Hann hafði hugsanlega lokið við sína máltíð vegna þess að stefnan var tekin á útidyrnar.  Ferðin sóttist seint.  Maðurinn átti erfitt með gang. Hann riðaði allur,  sveiflaðist fram og til baka og til hliða, fór fetið og studdi sig við öll borð og stóla er á vegi urðu.  Hvað eftir annað lá við að hann félli í gólfið.  En hann tók þetta á seiglunni.  

  Mér varð hugsað til þess að kallinn þyrfti endilega að fá sér göngugrind.  Hann gæti hvorki boðið sér né öðrum upp á svona óstöðugt og erfitt göngulag.  Hann var allt að því ógangfær.

  Skyndilega spratt á fætur miðaldra maður sem hafði setið á næsta borði við þann aldraða.  Hann greip tvo stafi og tók á sprett á eftir hinum.  Kallaði:  "Fyrirgefðu,  eru þetta ekki stafirnir þínir?"  

  Sá aldraði rak upp stór augu,  hristi hausinn eins og hneykslaður á sjálfum sér,  tók við stöfunum og sagði afsakandi:  "Gat nú skeð!"

  Kominn með stafina í hendur gekk sá gamli styrkum fótum og hnarreistur út í sólina.