Frakkar stelpur

  Ég sat í rólegheitum í kyrrstæðum bíl og las Stundina.  Ég átti mér einskis ills von.  Skyndilega var bankað kröftuglega á bílrúðuna. Mér krossbrá.  Úti fyrir stóð unglingsstúlka.  Ég renndi bílrúðunni niður.  Hún heilsaði ekki né kynnti sig heldur bar umsvifalaust upp erindið:  "Viltu gefa mér 300 kall?"

  Ég:  "Hvers vegna í ósköpunum ætti ég að gefa þér 300 kall?"

  Hún:  "Af því að mig langar í smávegis nammi í nammibarnum í 10-11."

  Þetta þótti mér vera sanngjörn og góð rök fyrir því að gefa henni 300 kall.  Svo heppilega vildi til að ég var með 300 kall í vasanum (reyndar aðeins meira.  En lét ekki á því bera).  Annars hefði ég þurft að fara í 10-11 - sem var þarna rétt hjá - og biðja kassastrákinn um að skipta fyrir mig seðli.  

  Þegar ég horfði ringlaður á eftir stelpunni storma hröðum skrefum í 10-11 mundi ég skyndilega eftir því að það var ekki nammidagur.  En það var of seint að bregðast við því. Hún slapp í nammið á virkum degi.  

Vafðar inn í teppi á vespu um nótt

Þefaði uppi heimsmet

  Færni fólks á lyklaborð hefur aukist jafnt og þétt með tilkomu tölvu og internets.  Flestir eru orðnir leiknir og hraðhentir með það.  Flestir nota fingurna til að hamra á lyklaborðið.  Hálfþrítugum Indverja að nafni Mohammed Khursheed Hussain þykir það ekki vera nógu mikla áskorun.  Hann vélritar með nefinu á sér.  Það tekur hann 47.44 sek að slá inn 103 orð.  Það er heimsmet.  Gott þefskin piltsins hjálpar.  Hann þefar uppi stafina.  

Áhorfendur plataðir upp úr skónum

  Það er sívinsæll og skemmtilegur samkvæmisleikur að plata áhorfendur.  Oft í því formi að frægar poppstjörnur fara í dulargervi og þykjast vera óþekktar.  Þetta er líka stundum gert til að poppstjarnan fái að vera í friði.  Bob Dylan dulbjó sig eitt sinn sem gamla konu og rölti langa leið um nótt til að skoða hús Bruce Springsteens að utan.  Lögreglukona á vakt sá til hans,  handjárnaði hann snarlega og færði niður á lögreglustöð.  Samt upplýsti Dylan konuna strax um það hver hann væri.

  Það vakti kátínu á lögreglustöðinni þegar í ljós kom að konan kannaðist ekki við nafnið Bob Dylan og því síður við hans raunverulega nafn,  Robert Zimmerman.  Hún hafði það sér til afsökunar að lesa aldrei nein blöð,  horfa einungis á bíórásir í sjónvarpi og hlusta aðeins á RnB músík.

  Michael Jackson dulbjó sig stundum.  Þá setti hann upp stóran skrautlegan konuhatt,  risastór skreytt sólgleraugu, rykgrímu yfir nef og munn og klæddist lúðrasveitargalla með gullhnöppum og utanáliggjandi herðapúðum með dúski.  Aðal trixið var síðan að klæðast hvítum hanska á báðum höndum - í stað þess að vera með hanska á annarri hendi þegar hann mátti þekkjast.

  Þrátt fyrir gott felugervi föttuðu alltaf allir strax hver var þar á ferð.  Verra var þegar hann dulbjó sig svona í Bretlandi.  Þá var sólarlaust dumbungsveður.  Sólgerlaugun birgðu honum sýn.  Hann gekk á vegg, hurð, ljósastaur og allskonar.  Ráðið var að skipta um dulargerfi.  Hann hermdi eftir klæðaburði Yoko Ono frá því í lok sjöunda áratugarins.  Þóttist vera Yoko.  Já, til að fá að vera í friði.  Fékk sér svartan klæðnað frá toppi til táar.  Hatt og allt.  Og gleraugu með glæru rúðugleri.  Allir þekktu hann undir eins.  Samt var erfitt að bera kennsl á hann í dulargervinu.  Bretar eru bara svo ótrúlegir mannþekkjarar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þegar Stuðmenn túruðu í fyrsta skipti um Ísland földu þeir höfuð sitt innan í dýrahausum.  Það mátti enginn vita að þarna voru á ferð Jakob Magnússon úr Rifsberju,  strákarnir í Spilverki þjóðanna,  Preston Heyman (trommuleikari Tom Robinson Band) og einhverjir fleiri.

  Þetta svínvirkaði.  Enginn vissi hverjir Stuðmenn voru.

  Áratug síðar eða svo tóku Stuðmenn annan snúning á þessu.  Þá spiluðu tvífarar Stuðmanna á hljómleikum á Lækjartorgi.  Áhorfendur voru grunlausir uns hinir raunverulegu Stuðmenn ruddust upp á svið og hröktu tvífarana á brott.  

  Nokkru áður en Elvis Presley dó var sagt frá því í bandaríska vikublaðinu Weekly World News að hann hafi - undir dulnefni - tekið þátt í Presley eftirhermukeppni.  Með góðum árangri.  Hann náði 3ja sætinu og var alsæll.  Hann ku hafa endurtekið leikinn af og til eftir dauða sinn.    

  Út um allan heim er fjöldi manna sem telur sig vera Presley endurfæddan.  Eða launson hans. Eða tvíburabróðir hans sem dó í fæðingu.  Þeir herma nákvæmlega eftir Presley í söng, útliti og klæðnaði.  Það er enginn munur á þeim og Presley.  Eina vandamálið er að þeir eru farnir að hverfa til Valhallar eða Heljar hver á fætur öðrum.  Enda flestir fæddir mörgum árum á undan Presley.  

 

U2 hélt tónleika í dulargervi

Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Bakk

 - Handrit:  Gunnar Hansson

 - Leikstjórn:  Gunnar Hansson og Davíð Óskar Davíðsson

 - Leikendur:  Gunnar Hansson,  Víkingur Kristjánsson,  Saga Garðarsdóttir,  Ágústa Eva...

 - Tónlist:  Snorri Helgason

 - Einkunn: ****

  Í fljótu bragði hljómar ekki spennandi kvikmynd um fólk að bakka bíl hringinn í kringum Ísland.  En kvikmyndin Bakk er góð skemmtun.  

  Myndin hefst á því að ungur leikari frá Hellissandi,  Gísli (Gunnar Hansson),  er á sviði í leikhúsi í Reykjavík.  Hann er í lítilvægu hlutverki.  Er "drepinn" í upphafssenu og leikur dauðan mann á sviðinu þaðan í frá.  Þetta reynist vera táknrænt fyrir raunverulegt lífshlaup hans.  Hann er með allt niðrum sig.  Hann er ekki endurráðinn hjá leikhúsinu.  Konan sparkar honum.  Hann flýr vestur til pabba síns á Hellissandi. Pabbinn hefur meiri metnað fyrir hans hönd en hann sjálfur.  

  Í fljótfærni hörfar Gísli undan stjórnsemi pabbans með því að ákveða að bakka bíl í kringum Ísland. Tilgangurinn - í og með - er að safna peningum fyrir langveik börn.  Hann suðar í og neyðir æskuvin sinn,  Viðar (Víkingur Kristjánsson) til að slást með í för. Á leiðinni taka þeir upp puttaferðalang sem heitir því fagra nafni Blær (Sara Garðarsdóttir).

  Ferðalagið verður viðburðarríkt.  Samt ekki þannig að eins og sé verið að troða atburðum inn í söguna.  Framvindan er öll trúverðug og lipur.  Sagan rennur eðlilega áfram.  Ekki átakalaus en eins og búast mátti við eftir á að hyggja.

  Þar komum við að einum helsta styrkleika myndarinnar:  Persónusköpun er svo sterk að áhorfandinn fær þegar í stað samkennd með öllum persónunum.  Gallar þeirra og kostir er eitthvað sem við þekkjum í kunningjahópi okkar.

  Annar styrkleiki myndarinnar er að hún er verulega fyndin.  Ég hef ekki hlegið jafn oft upphátt í bíóhúsi síðan ég sá Klovn og Bjarnfreðarson.  Ég stóð mig ítrekað að því að garga úr hlátri.  

  Jú, jú.  Það slæðast með fimmaurabrandarar og endurnýttir góðir brandarar.  Það jaðrar við að vera ofnotað flotta stilbragðið að hafa viðmælanda næst myndavél úr fókus í samtölum en viðmælanda lengra frá í fókus.  Á móti kemur að allt er þetta afgreitt svo skemmtilega að útkoman er harla góð.  Leikararnir vinna hvern leiksigur á fætur öðrum.  Valinn maður í hverju rúmi.  Mest mæðir á Gunnari Hanssyni og Víkingi Kristjánssyni.  Þeir fara á kostum.  Eins og allir aðrir.

  Í bland við brandarana er sagan drama í aðra röndina.  Allt í réttum hlutföllum og í góðum takti myndina út í gegn.  

  Kántrýblús-skotin þjóðlagakennd tónlist Snorra Helgasonar leikur stórt og áhrifamikið hlutverk.  Skemmtileg og vel við hæfi tónlist.  Hún neglir í mark í öllum tilfellum. Gerir mikið fyrir myndina.  Líka fagurt íslenskt landslag.

  Ég mæli með og hvet til þess að fólk fari í bíó og upplifi góða kvöldskemmtun.  Virkilega vel heppnuð mynd.  Sem lærður grafískur hönnuður er ég að auki hrifinn af "lógói" myndarinnar.

           

Slóttugheit Skota

  Fyrir nokkrum árum kusu Skotar um hugsanlegan aðskilnað frá breska heimsveldinu.  Um tíma leit út fyrir að sjálfstæðissinnar myndu fara með sigur af hólmi.  Þegar betur er að gáð þá var sigurinn þeirra þó að niðurstaða kosninganna sýndi annað - í fljótu bragði.  Ég sá strax í gegnum þetta.

  Skotar eru lúmskir.  Þeir hafa þurft á því að halda öldum saman.  Það hefur verið illa farið með þá,  svo sem sjá má í kvikmyndinni Braveheart.  Þeir hafa verið fótum troðnir og fátækir.  Þegar skotið er úr fallbyssum 12 skotum (með litlu s) á hádegi þvers og kruss um Bretland þá hinkra Skotar um klukkutíma og skjóta einu skoti klukkan eitt.

  Þegar Skotar kusu gegn aðskilnaði frá breska heimsveldinu voru þeir í raun að styðja sjálfstæði Skotlands.  Bara á annan og metnaðarfyllri hátt.  Óopinbert markmið Skota er að tilheyra áfram breska heimsveldinu en yfirtaka það.  Leggja það undir yfirráð Skota.  Skoski þjóðarflokkurinn hefur þegar hafið stórsókn í Bretlandi.  Kosningarnar í fyrradag færðu honum 56 þingsæti á breska þinginu.  Hann bætti við sig 50 þingsætum. Flokkurinn er jafnframt búinn að úthýsa öðrum flokkum úr Skotlandi.  Skotland er svo gott sem einsflokks kjördæmi skoska þjóðarflokksins í dag.  Það eru fleiri ísbirnir í Skotlandi en breskir Íhaldsmenn.  Breska Verkamannaflokknum var sömuleiðis sparkað endanlega út úr Skotlandi í kosningunum.

 

Vekur upp fjölda spurninga

Á misjöfnu þrífast börnin best

 

  Mörgum myndi bregða í brún ef þeir vissu hvernig hreinlætismálum er háttað í eldhúsi sumra veitingahúsa.  Kona er vann sem unglingur á pizza-stað er bólusett gegn pizzum til frambúðar.  Lúkur pizza-gerðarfólks voru ekki alltaf hreinar í upphafi vinnudags.  En urðu hægt og bítandi tandurhreinar eftir að hafa hnoðað nokkur pizza-deig.  Það þótti sport að þeyta deiginu með snúningi hátt á loft þannig að í smástund festist það við óhreint loft eldhússins.

  Breski sjónvarpskokkurinn Ramsey Gordon hefur sýnt okkur inn í eldhús margra bandarískra veitingastaða.  Þar er iðulega pottur brotinn hvað varðar hreinlæti.  Á einum stað var kjúklingaréttur afgreiddur á tréprjóni.  Viðskiptavinir nöguðu kjötið af prjónunum.  Þeir voru notaðir aftur handa næstu viðskiptavinum.  Jafnvel með kjötleifum frá fyrri viðskiptavinum.  

  Konu sem vann á Hressingarskálanum á síðustu öld var brugðið er hún uppgötvaði að þeyttur rjómi var margnýttur.  Með tertusneið og heitu súkkulaði fylgdi skál með þeyttum rjóma. Fæstir átu allan rjómann.  Leifarnar voru seldar næsta kúnna.  Vandræðalegt atvik kom upp þegar kúnni drap í sígarettustubbi í rjómanum.  Hann gerði það svo snyrtilega að það sást ekki.  Næsti kúnni hrökk í kút er hann mokaði sígarettustubbi út á tertusneiðina sína.  

  Fyrir nokkru las ég í bandarísku dagblaði viðtal við starfsfólk veitingastaða.  Umræðan snérist um þjórfé.  Fleiri en einn upplýsti að nískum fastakúnnum væri refsað með því að skyrpa í matinn þeirra.

  Eftir tilkomu internetsins hafa ófá myndbönd birst af starfsmönnum veitingastaða hreykja sér sóðaskap.  Meðal annars með því að troða frönskum kartöflum upp í nefið á sér áður en þær eru bornar fram handa kúnnanum.  

  Stóra skeiðarmálið á Akureyri skilur eftir eina áleitna spurningu.  Sleikt skeið er ekki stóra málið.  Það er að segja ef hún var snyrtilega sleikt.  Þá er hún næstum því hrein.  Spurningin snýr að fullyrðingu eiganda veitingastaðarins um að diskar með sósu slettri á þá úr sleiktri skeið hafi aldrei farið út úr eldhúsinu.

  Staðurinn var undirmannaður.  Fjögurra manna starfslið sat uppi með vinnu átta manna.  Það er dáldið skrítið að undir þeim kringumstæðum hafi vinna verið lögð í að útbúa fjölda veisludiska sem aldrei fóru út úr eldhúsinu. 

  Til varnar einu og öðru í veitingum á matsölustöðum er ráð að skola þeim niður með góðu hvítvíni.  Ennþá betra er að taka eitt eða tvö vodka-skot með.  Eða þrjú.  Þau eru sótthreinsandi.  Og gera máltíðina skemmtilega þegar upp er staðið.  

    

Yfirmaður kokksins sem sleikti skeiðina miður sín

Stóri bróðir í góðu stuði

  Ráðherrar eiga það margir sameiginlegt að hrökkva úr sambandi við raunveruleikann á milli þess sem þeir mæta í kokteilboð,  viðra sig í útlöndum á Saga Class og og skutla sér á tertusneið hvenær sem þeir fá vitneskju um súkkulaðitertu á boðstólum.

  Það er góð skemmtun að setja lög.  Og breyta reglum.  Það þarf ekkert að hugsa málið til enda.  Hitt skiptir meira máli.

  Í síðustu ríkisstjórn bannaði Álfheiður Ingadóttir fólki undir 18 ára að fara í sólbað.  Enginn hefur eftirlit með því.  Samt er það farið að skila sér í D-vítamínskorti og beingisnun.  

  Reisupassinn er annað dæmi um geggjaða hugmynd um nefskatt / gjaldtöku sem var dauðadæmd della frá fyrsta degi.  En þráast var við fram á síðasta dag.  Icesave I, II og III vvar ítrekað reynt að troða þversum ofan í landsmenn.  Tölum ekki ógrátandi um makrílfrumvarpið.  

  Ég veit ekki hver það var sem stytti gildistíma vegabréfa úr 10 árum niður í 5 ár.  Það var út í hött.  Síðan hefur allt verið í klessu hjá vegabréfadeild Sýslumannsins í Kópavogi.  Álagið er að sliga embættið.  Einnig allskonar sérviskulegar reglur.  Svo sem að það verði að póstsenda ný vegabréf til sýslumannsembætti viðkomandi.  Fólk sem mætir á staðinn má ekki fá afhent vegabréf þó að starfsmaður embættisins sé með það í höndunum.  Computer says no.

 Vegabréf miðaldra og eldri eiga að duga alveg í 10 - 15 ár.  Ljósmynd sýnir sömu manneskju.  Ólíklegt er að hæð hennar breytist verulega, fæðingardagur eða augnlitur.  

    

Hafa fengið nóg

Hárþvottur upp úr kúahlandi

  Í aldir hafa vel hærðar konur þvegið hár sitt upp úr kúahlandi.  Kúahlandið er í raun jurtasjampó.  Beljan lifir alfarið á grasi.  Hún er sólgin í gras.  Grasið inniheldur ýmis góð næringarefni.  Meðal annars fyrir hárið.  

  Ókosturinn við að þvo hárið upp úr kúahlandið er að beljan pissar ekki eftir klukkunni.  Fagurhærðar konur þurfa þess vegna að sitja tímum saman úti í fjósi og bíða eftir því að belju verði mál.  Þegar að því kemur er nauðsynlegt að hafa snör handtök og setja höfuðið undir bununa.  Til að hámarks árangur náist þarf kúahlandið góða stund til að koma sér fyrir í hársverðinum og næra hann.  Kannski hálftíma eða svo.

  Kostur við að næra hárið með kúahlandi er að það skilur eftir sig þægilega fjósalykt.

  Önnur hárnærandi aðferð til að þrífa hárið er að þvo það upp úr hreinu Aloe Vera geli.  Það hefur hreinsandi eiginleika og nærir hársvörðinn af 75 vítamínum og steinefnum.  Ókosturinn er að þá vantar fjósalyktina.  

 

Má bjóða þér hland í hárið?

Bjánapopp, hamfarapopp

  Fyrir nokkrum dögum skrifaði Jón Gnarr hnyttinn pistil um bjánapopp.  Þetta er nýyrði hans og samheiti yfir það sem hingað til hefur verið kallað hamfarapopp.  Orðið hamfarapopp varð til þegar Gunnar Jökull Hákonarson sendi frá sér sólóplötuna Hamfarir.  

  Pistill Jóns Gnarrs hefur vakið hörð viðbrögð.  Þó aðeins vegna þess að hann blandaði Gunnari Jökli í dæmið.  Fólk hefur - að mér vitanlega - ekki gert athugasemd við annað í hans pistli.

  Það sem fer fyrir brjóst á sumum er að Gunnar Jökull var í andlegu ójafnvægi þegar hann gerði plötuna Hamfarapopp.  Platan vitnar glöggt um það.  Mjög svo.  

  Vegna þess að Gunnar Jökull var áður besti trommuleikari heims þá vilja sumir fela plötuna eins og óhreinu börn Evu.  Með því að minnast á þessa plötu er verið að ráðast á veikan mann.  Það er ljótt.  Þessu á að sópa undir teppið.  Það má enginn vita af þessu.  Hann var nefnilega frábær trommuleikari.  Fólk má aðeins muna og vita það.

  Það er allt í lagi með hina bjánapopparana.  Þeir hafa hvort sem er alltaf verið bjánapopparar.  

  Vissulega er hugtakið bjánapopp óþægilega gildishlaðið.  Líka orðið hamfarapopp.  Í enskumælandi löndum er það kallað utangarðspopp.  Kannski má fara milliveg og kalla það utanvegarpopp.  Samt.  Plata Gunnars Jökuls heitir Hamfarir.  Hún er fullkomlega dæmigerð fyrir nævískt Casio-skemmtarapopp sem í almennu tali hefur síðan verið kallað hamfarapopp.

  Í stað þess að stinga höfðinu í sandinn,  fela óhreinu börn Evu og fara í afneitun er ráð að vekja athygli á og gera sem mest úr glímunni sem Gunnar Jökull tapaði við eiturlyfjadjöfulinn.  Þessi frábæri tónlistarmaður átti möguleika á heimsfrægð og var skær rokkstjarna í hæstu hæðum á Íslandi.  Klár náungi,  stórhuga,  kappsamur og allt það.  En varð skaðlegustu eiturlyfjum að bráð.  Hann fárveiktist og lést langt fyrir aldur fram.

  Sögu hans á að nota til fræðslu í forvörnum í grunnskólum um skaðsemi eiturlyfja.  Ekki beita þöggun. Þöggun og afneitun eru af hinu vonda.

 

 

Heimskir glæpamenn

  Hér má sjá skjáskot af Fésbókarsíðum nokkurra heimskra afbrotamanna.  Lögreglan hafði hendur í hári þeirra allra.  Einmitt vegna þessara Fésbókarfærslna.  

 

 

 

 

Þessi segist halda að hann sé smákrimmi.  Var að aka á einhvern bíl á bílastæði  Sem betur fer hafi ekkert vitni verið að atvikinu svo hann stakk af. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gaurinn birtir ljósmynd af bílnum sínum með brotna framrúðu.  "Þetta er það sem gerist þegar gangandi vegfarandi ákveður að verða á vegi manns."

  Spurt:  "Er allt í lagi með þig og þennan gangandi?"

  Svar:  "Allt í lagi með mig en get ekki sagt það sama um gaurinn."

  Athugasemd:  "Ég vona að þú sért ekki búinn að koma þér í kast við lögin."

  Svar:  "Af hverju segir þú það?"

 

 

 

 

  "Ölvunarakstur...sígildur :) en ég bið eiganda ökutækisins sem ég klessti á afsökunar hver sem hann er. :P"

 

 

 

 

  "Stal úr búð - við Charlestown torg."

Fésbókin tengdi statusinn sjálfvirkt við samnefnda verslun um leið og honum var póstað.

 

 

 

  "Kynntist virkilega svalri 15 ára. Ástin spyr ekki um aldur."

  Svar:  "En alríkislög Bandaríkjanna gera það."

Lét handtaka 10 ára son sinn

Jón Þorleifs í einkennilegum mótmælagöngum

  Ég hef áður sagt frá því hvers vegna Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var reglulega fjarlægður af lögreglunni 1. maí.  Um það má lesa með því að smella á hlekk hér neðst.  Jón tók aftur á móti virkan þátt í mörgum öðrum mótmælagöngum.  En gekk ekki í takt við aðra göngumenn.  Þvert á móti.  Hann gekk í öfuga átt;  á móti göngumönnum.  Hann þandi út olnbogana til að gera sig sem breiðastan.  Göngumenn urðu að taka stóran sveig til að komast framhjá honum.  Stundum til vandræða,  til að mynda þegar tveir eða fleiri héldu á lofti breiðum borða.  Eða hópur foreldra í einni kös ýtti á undan sér barnavögnum.  Eða þegar nokkrir fatlaðir voru hlið við hlið í hjólastólum.  Aldrei vék Jón fyrir neinum.  Hann stoppaði við svona aðstæður og beið eftir því að hinir sveigðu til hliðar.   

  Jón þurfti ekki að vera ósammála baráttumálum göngunnar til að bregðast svona við.  Þó var það í sumum tilfellum.  Oftar var þetta þó vegna þess að Jón var ósáttur við einhverja þá sem stóðu að göngunni eða auglýsta ræðumenn.  Það þurfti ekki mikið til.

  Síðustu áratugi ævi sinnar sinnaðist Jóni við ættingja sína.  Mér skilst að upphaf þess megi rekja til andúðar hans á verkalýðsforingjunum Gvendi Jaka og Eðvarði Sigurðssyni.  Bróðir Jóns hafi reynt að leiðrétta einhverjar ranghugmyndir hans varðandi þessa menn eða eitthvað í gjörðum þeirra.  Jón tók því illa.  

  Tekið skal fram að ættingjar Jóns voru og eru afskaplega gott og vandað fólk.  Suma þeirra þekki ég.  Samhljóða vitnisburð hef ég frá öðrum um þá sem ég þekki ekki.

  Í fyrsta skipti sem ég heyrði Jón nefna bróðir sinn var í sambandi við verkalýðsforingjana.  Jón úthúðaði þeim og sagði síðan óvænt:  "Ég skil ekki hvað ég þoldi helvítið hann Kristján bróðir lengi."

 Ég hissa:  "Ha?  Af hverju segir þú þetta?"

 Jón:  "Þetta fífl trúir öllu sem Gvendur Jaki og Eðvarð ljúga að honum."

 Ég:  "Hvernig þá?"

 Jón:  "Hann er trúgjarnasti maður sem ég þekki.  Hann er svo trúgjarn að þegar hann lýgur einhverju sjálfur þá trúir hann því samstundis."  

----------------

Fleiri sögur af Jóni  hér   

  

Tónlistarsmekkur staðnar við 33ja ára aldur

  Fyrir nokkru heimsótti ég í fyrsta skipti eftir hálfrar aldar hlé æskuvin.   Við erum að detta inn á sjötugs aldur.  Hann á gott plötusafn.  Allar plötur Led Zeppelin,  Deep Purple,  Jimi Hendrix,  The Doors,  Janis Joplin og svo framvegis.  Eftir að hafa flett í gegnum hans stóra plötusafn (sem þekur stóran vegg) uppgötvaði ég að hann á enga plötu með neinum tónlistamanni sem hefur komið fram á sjónarsvið eftir miðjan áttunda áratug.

  Þá varð mér hugsað til fleiri jafnaldra okkar.  Staðan er lík. Jú,  einhverjir Bítlageggjarar hafa meðtekið Oasia.  Stónsarar hafa bætt Primal Scream í púkkið.  Kinksarar hafa tekið Blur opnu örmum.  Í öllum þeim tilfellum er um að ræða smekk fyrir sömu músík þó að flytjendur séu aðrir.

  Rannsókn byggð á spilun tónlistar á spotify.com hefur leitt í ljós að tónlistarsmekkur almennt staðnar við 33ja ára aldur. Þetta er hærri aldur en áður hefur verið talið.  Hingað til hefur verið útbreidd skoðun að tónlistarsmekkur mótist á unglingsárum og staðni um það leyti sem framhaldsskólanámi lýkur.  Það er að segja á þeim árum sem nýstofnað fjölskyldulíf tekur við af skólagöngu.  Nú hefur þeirri kenningu verið hnekkt.

Ekki borða pizzu beint úr pizzukassanum!

  Ítalskt fátækrafæði,  svokölluð pizza eða flatbaka,  nýtur rosalega mikilla vinsælda á Íslandi.  Þetta er stór hringlaga ofnbökuð hveitiflatbaka,  bökuð með margvíslegum matarafgöngum úr ísskápnum sem álegg. Hún er vinsæl í heimsendingu.  Einnig til að grípa með heim (take away).   

  Hún er afgreidd í flötum pappakassa,  skorin í misstórar sneiðar (líkt og rjómaterta).  Fólk gúffar græðgislega í sig sneið og sneið.  Á meðan malla óétnu sneiðarnar eftir í pizzakassanum þangað til röðin kemur að þeim.  

  Í pappanum eru skaðleg flúorefni sem berast auðveldlega í pizzuna.  Komin inn í líkama neytandans safnast þau þar fyrir.  Sem dæmi um skaðsemi þeirra má nefna að tíðni fósturláta sextánfaldast.  Barátta gegn þessu er mikilvægari en barátta gegn hefðbundnum fóstureyðingum.      

  Til að sporna gegn skaðsemi pizzu í pappakassa er ráð að færa hana eldsnöggt á stóran disk um leið og heim er komið.

  Ef að pizzakassinn er merktur svansmerki er öllu óhætt.  

  

Af hverju má ekki vera skemmtilegt?

 Súpuvagnar hafa sett skemmtilegan svip á bæjarlífið á síðustu árum.  Ekki síst kjötsúpuvagnarnir á Skólavörðuholti og í Lækjargötu.  Einnig humarsúpuvagninn í Hafnarstræti.

  Styttan af Leifi Eiríkssyni á Skólavörðuholti hefur gríðarlega sterkt aðdráttarafl á erlenda ferðamenn.  Einkum Bandaríkjamenn.  Það var Kaninn sem gaf Íslendingum styttuna í þakklætisskini fyrir að Lucky Luke fann Ameríku og týndi henni aftur.

  Margir skemmta sér konunglega við að góna á furðubygginguna Hallgrímskirkju.  Á nöprum sumardegi þykir túristum á Skólavörðuholti fátt notalegra en að bragða á heitri íslenskri kjötsúpu úr Warm Farmers Soup.  

  Súpubílnum hefur ekki fylgt neinn ókostur.  Enginn.  Aðeins kostir.  En nú skal bílnum bolað út.  Breytingar hafa verið gerðar á samþykkt Reykjavíkurborgar þar um.  Súpuvagn sem á einhverjum tímapunkti hefur verið með mótor má ekki lengur standa í stæði.  Það er leiðinlegt.  Það þykir kostur.  Það má ekki vera skemmtilegt og þægilegt.

 

Missir stæðið og selur vagninn

Alltaf markaður fyrir spennandi tónlist

 

  Á allra síðustu árum hefur sala hérlendis á plötum einstakra listamanna verið ævintýraleg. Svo dæmi sé tekið þá hafa stakar plötur með Mugison og Ásgeiri Trausta selst í 30 - 40 þúsund eintökum á útgáfuári.  Eða því sem næst.  

  Nú stefnir ný plata með rapparanum Gísla Pálma í gull.  Á útgáfudegi mynduðust biðraðir við plötubúðir.  Slíkur var ákafinn í plötuna.

  Það vekur athygli að plötukaupendurnir eru unga kynslóðin.  Fólk sem ólst ekki upp við vinylplötur í 12" formi.  Fólk sem neytir tónlistar í stórum stíl með því að spila hana á netsíðum á borð við spotify.com og youtube.com.  

  

  Fyrir nokkrum áratugum var fátt í boði annað en kaupa vinylplötur.  Fyrir kaup hafði kaupandinn ekki heyrt nema eitt eða tvö lög af plötunni.  Stundum ekkert lag.  Platan var keypt út á að önnur plata með sama flytjandi hljómaði vel.  Oft urðu menn fyrir vonbrigðum með nýju plötuna sína.  Það skipti flytjandann ekki máli.  Hann var búinn að selja plötuna sína.

 

  Í dag kaupa menn ekki lengur köttinn í sekknum. Sala á óspennandi tónlist hefur hrunið við þessar breyttu aðstæður.  Það veldur því að heildarsala á tónlist hefur dalað.  Það er eðlilegt.  Góðu fréttirnar eru þær að spennandi plötur seljast sem aldrei fyrr.  

 

      

Ríkisrekna mannanafnalöggan rassskelt eina ferðina enn

  Það er að verða dálítið staglkennt hjá mér að fjalla um ríkisreknu íslensku mannanafnalögguna.  Hún er brandari út í eitt.  Súrrealískt dæmi um leikhús fáránleikans.  Á dögunum átti ég samtal við kanadískan mann.  Íbúar Kanada eru rösklega 35 milljónir.  Þar hafa ekki komið upp nein vandamál með mannanöfn - þrátt fyrir að samfélagið sé blessunarlega laust við ríkisrekna mannanafnalöggu. Hann sagði mér að besti brandari sem hann geti sagt í Kanada sé af ríkisreknu íslensku mannanafnalöggunni. Þá leggjast þarlendir í gólfið í hláturskrampa yfir fáránleikanum.

  Íslenskur vinur minn,  búsettur í N-Karólínu,  hefur sömu sögu að segja.  Kaninn skríkir úr hlátri þegar honum er sagt frá ríkisreknu íslensku mannanafnalöggunni.  

  Fyrir helgi hnekkti Héraðsdómur Reykjavíkur banni mannanafnalöggunnar á millinafninu Gests.  Mannanafnalöggan taldi brýna nauðsyn á takmörkun svo léttúðugs nafns.  Almannahagsmunir væru í húfi.  Skipti engu að drengurinn var nefndur í höfuð á móðurbróðir sínum.  Jafnframt gekk einn þekktasti plötuútgefandi,  grínari,  trommuleikari og hljómsveitarstjóri Íslands áratugum saman undir nafninu Svavar Gests.  Gott ef stjórnmálamaðurinn Svavar Gests,  fyrrum ráðherra og sendiherra, er ekki einnig í daglegu tali kallaður Svavar Gests.  

  Íslenska ríkisrekna mannanafnalöggan er út í hött.  Hún hefur tapað hverju einasta dómsmáli bæði hérlendis og erlendis.  Það undirstrikar ruglið. En fyrst og síðast snýst málið um það að mannanafnalögga er í toppsæti yfir fáránlegustu ríkisreknu óþurftarfyrirbæri samfélagsins.    

    

Paul McCartney á flesta peninga

  Margir höfðu gríðarlega miklar áhyggjur af lausafjárstöðu breska tónlistarmannsins Pauls McCartneys fyrir örfáum árum.  Þá stóð hann í illvígum skilnaði við einfætta konu,  Heather Mills.  Hún er barnsmóðir hans og stóð ekki höllum fæti í kröfum sínum til bankabókar heimilisins.  Leikar fóru þannig að Heather náði að skrapa bankabókina.  Í kjölfarið keypti hún gervifót frá Össuri.  Búin að smella honum undir fór hún að dansa.  Það gustaði af henni og fætinum frá Össuri.  

  Paul var svo illa haldinn eftir skilnaðinn að hann lifði á grasi í langan tíma þaðan í frá.  

  Nú hefur bankabók Pauls braggast á ný.  Hún geymir 730 milljónir sterlingspunda (sinnum 208 krónur = 152 milljarðar).  Það gerir kauða að ríkasta tónlistarmanni Bretlands.  Íslendingar hafa löngum spreytt sig á að syngja í sjónvarpsþáttum söngva eftir Paul.  Það færir honum feitar höfundarréttargreiðslur.  

  Söngleikjahöfundurinn Andrew Loyd-Webber er í 2. sæti.  Hann á ekki nema 650 milljón pund,  ræfils tuskan.

  Í 3ja sæti er írska hljómsveitin U2.  Hún er rekin eins og fyrirtæki.  Fjármál liðsmanna eru sameiginleg.  Sjóðurinn telur 431 milljón punda.  

  Elton John er í fjórða sæti.  Hann á 270 milljónir.  Söngvari The Rolling Stones,  Mick Jagger, á 225 milljónir punda.  Það setur hann í fimmta sætið.  Félagi hans,  gítarleikarinn Keith Richards,  er með svipaða innkomu en eyðslusamari.  Þess vegna á hann ekki nema 210 milljónir undir koddanum.  

  Í sjöunda sætinu er írski margverðlaunaði flautuleikarinn Michael Flatley.  Hans helsta tekjulind er fyrir dansútsetningar.  Frægastur er Riverdansinn.  Einnig sá hann um dansa í Lord of the Rings og allskonar.  Hann á 195 milljónir punda.

  Ringo Starr og Sting eiga sitthvorar 180 milljónir punda.  Fyrrum bassaleikari Pink Floyd,  Roger Waters,  vermir 10. sætið með 160 milljón pund.   

Af hverju geta þessir menn ekki fengið sér vinnu eins og annað fólk? 

Len Blatvatnik ríkasti maður Bretlands

Fegursta kona heims er á sextugsaldri

  Útlent tímarit,  People,  hefur lagst í mikla rannsóknarvinnu til að finna út hver sé fegursta kona heims.  Niðurstaðan er afhjúpuð í tölublaði sem kom á markað í fyrradag,  miðvikudaginn 22. apríl.  Svo ótrúlegt sem það hljómar þá fann tímaritið fegurstu konu heims í Bandaríkjunum.  Ólíklegt er að það tengist því að tímaritið sé bandarískt.  Það er óháð og frjálst. En þetta er þeim mun merkilegra að bandarískar konur eru aðeins rúmlega 2% af jarðarbúum.

  Samkvæmt vísindalegri könnun og rannsókn People er fegursta kona heims kvikmyndaleikkonan Sandra Bullock.  Hún er á sextugsaldri.  Niðurstaðan verður ekki vefengd.  Sandra er hugguleg.  Hún ber þess sterk merki að vera hálf þýsk.

  Svo skemmtilega vill til að bróðurdóttir mín,  tæplega tvítug Fjóla Ísfeld,  hefur löngum verið talin ótrúlega lík Söndru Bullock.  Það bendir til þess að hún muni líta svona út á sextugsaldri:

  

   

Klámfengin brjóst

  Bæjarráð Venice strandar í Kaliforníu-ríki í Bandaríkjum Norður Ameríku fer full bratt í að breyta reglum um sólbað í ríkinu.  Í gær samþykkti bæjarráðið að leyfa konum að njóta sólar berbrjósta.  Fyrirmyndin er teprulaus - frjálslynd - ríki í Evrópu.  Samkvæmt bestu heimildum hefur ekkert verulegt tjón skapast af berbrjósta konum í sólbaði í Evrópu.   

  Í sunnanverðum Bandaríkjum Norður-Ameríku hefur bert kvenmannsbrjóst verið skilgreint sem gróft klám.  Sjónvarpsstöðin CBS var sektuð um mörg hundruð milljónir króna eftir að í beinni útsendingu sást í brjóst á Janet Jackson (þegar Justin Timberlake svipti af brjóstinu taupjötlu).  Sektinni var hnekkt eftir margra ára rándýr réttarhöld.  CBS til bjargar varð að geirvarta sást ekki.  Stjarna var límd yfir hana.  Án stjörnunnar hefði CBS átt á hættu að missa starfsleyfi.

  Samþykkt bæjarráðs Venice strandar í Kaliforníu hefur þegar vakið upp harða umræðu.  Svo mjög klámfengin sem hún þykir vera.  Klókara - til að ná sátt - hefði verið að taka skrefið til hálfs í fyrstu atrennu:  Að leyfa aðeins annað brjóstið bert í sólbaði næstu 5 ár. Að þeim tíma liðnum mætti meta árangurinn og hugsanlega taka ákvörðun um að leyfa hinu brjóstinu að njóta sólar.

   

Vilja leyfa berbrjósta sólböð

Kynsvall með markmiði

  Fréttir af Eiturlyfjastofnun Bandaríkjanna,  DEA,  vekja upp spurningar.  Um leið og þær vekja til umhugsunar.  Fjöldi starfsmanna stofnunarinnar,  lögreglumenn,  var ofdekraður af eiturlyfjamafíunni.  Hún hlóð á þá gjöfum af ýmsu tagi.  Þar á meðal þykkum seðlabúntum og skemmtilegum byssum.  Til viðbótar voru lögreglumennirnir ofaldir í langvarandi og fjölbreyttu kynsvalli með vændiskonum á snærum eiturlyfjabaróna.  Sumir starfsmenn DEA þurftu meira en aðrir. Þá var gripið til þess ráðs að borga vændiskonum með beinhörðum peningum af tékkareikningi Eiturlyfjastofnunar Bandaríkjanna.  

  Í síðasta mánuði var flett ofan af vinnubrögðum lögreglumannanna.  Nokkrir þeirra voru í kjölfarið skammaðir.  Þar af voru sumir leystir frá störfum í tvær vikur.  

  Lögreglumennirnir hafa sitthvað sér til málsbóta.  Sumir stunduðu kynsvallið í von um að veiða upp úr vændiskonunum leyndarmál um eiturlyfjabarónana.  Aðrir höfðu ekki hugmynd um það hver bauð þeim í kynsvallið.  Þeir héldu að það væru bara einhverjir ókunnugir góðviljaðir og gestrisnir menn úti í bæ.  Það hefði verið dónaskapur að hafna því sem þeir buðu.  

  Þegar fjölmiðlar komust í málið hitnaði undir yfirmanni Eiturlyfjastofnunar Bandaríkjanna.  Góðri konu sem má ekki vamm sitt vita.  En í útlöndum segja yfirmenn stofnana af sér undir svona kringumstæðum.  Hún lætur af störfum um miðjan maí.  Þegar dómsmálaráðherra Bandaríkjanna tilkynnti um afsögn hennar þá hlóð hann á hana lofi.  Önnur eins sómamanneskja hefur ekki gengið á jörðinni síðan María mey rölti kasólétt um torg og grundir með barn undir belti eftir kvöldstund með guði. 

  

Segir af sér vegna kynsvalls