Þess vegna er ævilengd karla töluvert styttri en kvenna

  Íslenskar konur lifa allra kerlinga lengst.  Ævilengd karla er töluvert styttri.  Þeir eru áhættusæknir.  Sem krakki gerðum við strákarnir tilraunir með að búa til sprengjur og eitthvað svoleiðis.  Eftir á að hyggja var um glannaskap að ræða.  Lítið mátti út af bera til að illa færi. Fjórtán ára skaut ég skólabróðir minn,  Jóa á Korná,  með kindabyssu.  Ég fjarlægði hluta af púðrinu úr skotinu til að hann myndi aðeins rotast.  Sem gekk eftir.  Ég hef ekki þekkingu á því hvort að um heppni var að ræða að ekki fór verr eða réttan útreikning.

  Á gamals aldri hrýs mér hugur við að rifja upp glannaakstur á unglingsárum.  Það var látið reyna á hvað hægt væri að keyra hratt á Keflavíkurveginum og fleiri og verri vegum.  Ég man ekki hvort að metið var 180 km hraði eða eitthvað annað. 

  Klifur í byggingum og allskonar einkenndust af áhættu.  Einnig að laumast til að "teika" bíla við ýmsar aðstæður.  Og svo framvegis.  Strákar á öllum aldri halda að þeir séu ódauðlegir.  

 

.   

Jón Þorleifs og símhleranir

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var góðum gáfum gæddur.  Hann var fjölfróður.  Ótrúlega fjölfróður miðað við stutta skólagöngu og kunni ekkert erlent tungumál,  sér til lestrar og fróleiks.  Honum dugði að fylgjast vel með íslenskum dagblöðum og tímaritum.  

  Á gamals aldri gerðist Jón rithöfundur.  Sendi frá sér tugi bóka af ýmsu tagi.  Þetta voru ljóðabækur,  sjálfsævisaga og hugleiðingar um heimsmál.  

  Jón var gagnrýninn á menn og málefni í þessum bókum.  Bækurnar seldust ótrúlega vel miðað við að Jón seldi þær "maður á mann".  Hann seldi 400 - 600 eintök af hverri bók. 

  Á þessum tíma,  áttunda og níunda áratugnum,  voru heimilissímar allsráðandi.  Þar heyrðust stundum smellir og skruðningar.  Einkum í eldri símtækjum.  Jón brást ókvæða við slíkum óhljóðum.  Hann hætti þegar í stað að beina orðum að viðmælanda.  Þess í stað hellti hann sér yfir meinta njósnara og símhleranadólga bandarísku leyniþjónustunnar CIA. Las þeim pistilinn tæpitungulaust.  

 Örfáum vikum eftir að Jón féll frá voru stórfelldar símhleranir á Íslandi afhjúpaðar  Fátt bendir til þess að Jón hafi verið hleraður.  Ekkert bendir heldur til þess að hann hafi ekki verið hleraður.  Næsta víst er að Jón hefði fagnað fréttunum af símhlerunum.  Sigri hrósandi hefði hann sagt eitthvað á þessa leið:  "Hvað sagði ég ekki?  Svo var því haldið fram að ég væri ímyndunarveikur og geggjaður."  

 

 

Fleiri sögur af Jóni: Hér  

Íslenska frekjan og oftrú á ökuhæfileika sína

 

  Íslenskir ökumenn eru einstaklega frekir og sjálfhverfir.  Einkum þeir sem aka um á Range Rover eða álíka jeppum.  Þetta sýnir fjöldi ljósmynda af slíkum bílum sem lagt er í stæði frátekin fyrir fatlaða.  Einnig myndir af sömu bílum lagt á ská í tvenn og alveg upp í fern bílastæði.  Skýring frekjuhundanna er sú að þeir vilji ekki að fíni bíllin verði "hurðaður".

  Frekjurnar láta ekkert stoppa sig.  Þegar snó hleður niður og lokar flestum götum aka þær af stað fullar sjálfstraust.  Og verða alltaf jafn undrandi þegar bíllinn situr fastur og spólar sig niður í næsta skafli.

  Þegar heiðar verða ófærar er þeim lokað af lögreglunni. Frekjurnar taka ekkert mark á því. Þær taka krappa beygju framhjá lokunarskiltinu.  Nokkru síðar er bíllinn pikkfastur í næsta snjóskafli.  Þá er hringt í Björgunarsveitina og heimtað að hún reddi málunum.  "Komið með heitt kakó handa mér í leiðinni og pizzu með pepperoni.  Mér er hálf kalt.  Ég er á lakkskóm og þunnum leðurjakka.  Ég vil líka Andrés Önd blað til að skoða á leiðinni heim.  Ha?  Ég á víst rétt á þessu. Ég hef borgað skatta. Ha?  Er Björgunarsveitin ekki rekin fyrir skatta?  Það er ekki mitt vandamál."  

  Um hríð bjó ég í Ásgarði.  Þá þurfti ég á hverjum morgni að aka inn á Bústaðaveg. Það tók sinn tíma.  Frekjurnar á jeppunum gáfu engan sjéns.  Það var ekki fyrr en kom að gömlum ryðguðum Skóda eða Lödu að líkur jukust verulega á því að mér væri hleypt inn í bílaröðina.  

 

Fastur í lakkskóm og leðurjakka

Útilokað að olía finnist í íslenskri lögsögu

Ég fylgist reglulega með leit Færeyinga að olíu í færeyskri lögsögu.  Líkur á að olía finnist í færeyskri lögsögu eru komnar niður í 10%.  Sem er svo sem ekkert lágt hlutfall.  Enn er von. Sumir Færeyinqar eru andvígir þessu olíubrölti vegna margvíslegra neikvæðra hliðarverkana.   

  Forstjóri færeyska olíkuleitarfélagsins Faroe Petrolum,  Nils Sörensen,  hefur kveðið upp úr með það að fullreynt sé að olía finnist á íslenskum grunni.  Líkur á olíufundi í íslenskri lögsögu séu 0%.

  Niðurstaðan er ekki verri en svo að á síðustu tveimur árum er  ferðamannatraffíl til Íslands að skila íslensku samfélagi meiri gjaldeyri en sjávarútvegur (kvótakónganna).  Íslendingar eru um 300.ooo. Túristar eru 1,100 milljón.  Og hvergi sér fyrir enda á.  Við höfum ekkert með olíu að gera.

 

Stórtækt minnisleysi

  Það er margt að í Héraðsdómi Reykjavíkur.  Hugsanlega er það kaffið þar. Hugsanlega er það drykkjarvatnið.  Hugsanlega hefur það eitthvað að gera með vonda rafmagnaða strauma.  Vandamálið er það að þegar dómsstólar taka fyrir bankarán síðusutu ára þá tapa bankaræningjarnir minni umsvifalaust á sama tíma og þeir mæta í dómssal. Þeir lamast og skilja hvorki upp né niður. Þeir sturlast og kannast ekki við neitt.  Allt er þurrkað út.  Þeir ofan koma af fjöllum eins og Andrés utangátta.

 

„Ég man ekkert eftir þessu“

Borgum þjórfé

  Í löndum þar sem tíðkast að borga þjórfé er þjórféð laun starfsmannsins. Vinnuveitandinn borgar honum afar lág grunnlaun.  Uppistaðan af launum starfsmannsins er þjórfé.  Sá sem borgar ekki þjórfé er í raun að stela af launum starfsmannsins.

  Alltof oft hef ég heyrt Íslendinga hæla sér af því að hafa á ferðalagi erlendis þóst ekki fatta að borga þjórfé.  Sumir Íslendingar þykjast vera Þjóðverjar.  Þjóðverjar eru þekktir fyrir að borga ekki þjórfé.  Á útlendum ferðamannastöðum er umburðarlyndi gagnvart því að þessi fjölmennasta þjóð Evrópu kunni ekki og viti ekki og skilji ekki þjórfé.  

  Í löndum þar sem þjórfé tíðkast er fólk í þjónustustörfum láglaunafólk.  Þrátt fyrir þjórfé eru mánaðartekjur lágar.  Þetta er fólkið sem rétt svo skrimtir og munar um hverja krónu.  Þjónar á veitingstöðum,  pizzusendlar,  töskuberar,  klósettverðir og skúringafólk á hótelum og leigubílstjórar.

  Í bandarísku dagblaði var viðtal við nokkra þarlendra starfsmenn skyndibitastaða.  Viðtalinu fylgdu "komment" frá lesendum.  Ótrúlega margir upplýstu að föstum viðskiptavinum sem eru nískir á þjórfé sé refsað.  Það er hrækt í matinn þeirra. Af viðtölunum og "kommentum" má ráða að þetta sé allt að því regla.     

  Þrátt fyrir bankahrunið 2008 og það allt þá eru Íslendingar í hópi ríkustu jarðarbúa.  Við eigum með bros á vör,  stolt og af reisn að borga lágmark 10 - 15% þjórfé.  Það er að segja þegar við erum á ferðalagi í landi þar sem tíðkast að borga þjórfé.  

 

Snuðuðu pítsasendil um þjórfé og fengu það óþvegið

Þetta vissir þú ekki um Dave Grohl, trommara Nirvana og framvörð Foo Fighters

 

 Dave Grohl var boðin staða í bandarísku Seattle-gruggsveitinni Nirvana áður en hún sló í gegn.  Hann hafði einu sinni séð hljómsveitina á hljómleikum.  Og var heillaður.  Hann var þá í hljómsveitinni Scream sem var stærra nafn en Nirvana.  

 

  - Dave er af slóvenskum ættum.  Bassaleikari Nirvana er af króatískum ættum  (áður hluti af Júgóslavíu).  

 

  - Dave hefur ekki hlustað á plötur Nirvana síðan forsprakki hljómsveitarinnar,  Kurt Cobain,  svipti sig lífi.  Minningarnar eru honum of sárar.

 

  - Dave hefur hlotið Grammy-verðlaun.  Hann ber litla virðingu fyrir þeirri upphefð.  Lengst af notaði hann verðlaunagripinn fyrir hurðarstoppara.  Núna er hann hinvegqar uppi í hillu.

 

  - Dave er frá borginni Warren í Ohio.  Þar ber gata nafn hans,  Dave Grohl Alley.

 

  - Dave er ofvirkur.  Sem barn mátti hann varla vera að því að sofa.  Hann vaknaði fyrir allar aldir því að það var svo margt sem hann langaði að gera.  

 

  - Fyrir 15 árum var Dave í Ástralíu sviptur ökuleyfi vegna ölvunaraksturs.  Hann var fullur á skellinöðru.

 

  - Sem unglingur vann Dave í plötubúð.  Hann hataði vinnuna þar. Það er furðulegt.  Ég rak plötubúð í nokkur ár og það var rosalega gaman. 

 

  - Frambjóðendur republikana í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru stöðugt ótrúlega klaufalegir við val á baráttusöngvum.  2004 gerði Brúskur (George W. Bush) lag Davíðs,  "Time Like These",   að baráttulagi sínu.  Dave mótmælti því opinberlega með yfirlýsingu um að hann styddi frambjóðanda demókrata,  John Kerry.  Hann fylgdi yfirlýsingunni eftir með því að troða upp á kosningafundum Jóns Kerrys.     

  

  - Dave þykir súrrealískt að vera auðmaður.  Rauðháls (redneck) frá Suðurríkjum Bandaríkjanna. Dæmigerði rauðhálsinn er blanki sveitalubbinn sem reddar sér fyrir horn (og er aðhlátursefni fyrir bragðið). 

 

  - Dave spilaði á öll hljóðfæri og söng á fyrstu plötu Foo Fighters,  hljómsveitarinnar sem hann stofnaði eftir að dagar Nirvana voru taldir.

 

  -  Þegar Foo Fighters spilaði á Íslandi fyrir nokkrum árum uppgötvaði Dave íslensku hljómsveitina Nilfisk.   Hann fékk dálæti á hljómsveitinni.  Bauð henni að hita upp fyrir Foo Fighters og henni eru gerð skil á DVD heimildarmynd um Foo Fighters. 

 

  - Dave hefur spilað með mörgum hljómsveitum og tónlistarmönnum.  Þar á meðal Killing Joke,  Queens of the Stone Age og Paul McCartney.  

 

  

 

  

Courtney Love og dóttirin sameinaðar á ný

Vandræðalegt bílnúmer

  Fyrir vestan haf standa yfir málaferli.  Og það fleiri en ein og fleiri en tvenn.  Ein málaferli snúast um bílnúmer.  Kona nokkur keypti sér nýjan bíl.  Hún keypti einkanúmer á hann með orðinu 8THEIST (þýðir TRÚLAUS).  Þegar konan fékk bílinn í hendur blasti við á honum bílnúmerið BAPTIST (stendur fyrir þann sem hefur tekið niðurdýfingarskírn).

  Konan brást hin versta við.  Vandamálið er hinsvegar það að samkvæmt lögum má ekki skipta um bílnúmer.  Nýr bíll er skráður á tiltekið bílnúmer og skal bera það óbreytt uns honum er fargað (eða seldur til annars ríkis).

  Á skráningarstofunni er konan sökuð um að hafa handskrifað einkanúmerið illa.  Það hafi valdið mislestri.    

 

 

  

Bókstafstrúarmenn stálu styttu af keltneskum guði

Merkilegur listi söngvara Flaming Lips yfir plöturnar sem breyttu lífi hans

  Bandaríska hljómsveitin Flaming Lips er ein sú stærsta í alt-rokkdeildinni (framsækið rokk).  Hún hefur margoft verið nefnd til Grammy-verðlauna og iðulega landað verðlaunagripunum.  Hún hefur tvívegis haldið hljómleika á Íslandi fyrir troðfullu húsi.

  Í breska tónlistarblaðsins Music Radar opinberar aðalkallinn í Flaming Lips,  Wayne Coyne, lista yfir plöturnar sem breyttu lífi hans.  Plöturnar í 1. og 2. sæti koma ekki á óvart. Hinsvegar vekur platan í 3. sætinu verðskuldaða athygli.

1.  Strawberry Fields Forever smáskífan með Bítlunum

2.  Hvíta albúmið með Bítlunum

3.  Debut með Björk 

  Listann í heild má sjá hér

Smásaga um fárveikan mann

  Jón á Hrakhólum vaknar með erfiðismunum.  Hann langar ekkert til að vakna.  En hann kemst ekki hjá því.  Það er líkast því að sleggja lemji höfuð hans út í eitt.  Hver taug í höfði hans er eins og lúbarin.  Þessu fylgir ógleði.  Hann staulast fram á klósett og ælir eins og múkki.  Það slær ekkert á þrautir líkamans.  Beinverkir,  kaldur sviti og kvalirnar leggjast á eitt.  

  Jón skríður fram úr bælinu og hringir á bíl.  Hann skríður sárkvalinn á fjórum fótum til móts við bílinn.  Bíllinn reynist vera stór vörubíll.  

  Bílstjórinn er neikvæður.  Hann segist ekki vera leigubíll.  Jón veit það.  Enginn bilstjóri er leigubíll.  Engin manneskja er bíll.  Jón nær að tala hann til og lætur skutla sér á Slysavarðstofuna.  Þar tekur við löng bið.  Loks kemur röð að Jóni.

  Læknirinn tekur vel á móti Jóni.  Sendir hann í rannsóknir.  Seint og síðar meir er hann kallaður upp.  Læknirinn tilkynnir:  "Það eina sem er að þér er að það mælist mjög hátt hlutfall af áfengi í blóðprufu þinni.  Hvaða áfengi ertu að drekka þessa dagana?  Bjór?  Brennivín?  Whiský?  Vodka?"

  Jón svarar ekki strax.  Veltir niðurstöðunni fyrir sér í dálitla stund.  Svo svarar hann hikandi:  "Mér finnst þetta vera full snemma dags fyrir minn smekk.  En fyrst að læknirinn býður þá þigg ég hvort heldur sem er whiský eða vodka."

-------------------------

 

Fleiri smásögur: hér   

 

Byggingaklúður

  Arkítektar og húsasmiðir eru ekki alltaf samstíga í úfærslu á húsnæði.  Stundum misskilja þeir hvern annan.  Stundum hunsa þeir teikningar hvers annars.  Stundum eru þeir fullir og allt fer í rugl.  Hér eru dæmi um útkomuna:

Girnilegasti áfangastaðurinn 2015

 

 

 

 

 

 

  Ég var að kanna með hótelgistingu í Þórshöfn í Færeyjum.  Ætlaði að kíkja þangað seinni partinn í apríl.  Í ljós kom að allt gistirými í Þórshöfn er uppbókað.  Við nánari athugun reyndist allt gistirými í Færeyjum vera uppbókað.  6000 gistirými!  

  Hugsanlega má rekja þetta til þess að fjöldi stærstu fjölmiðla heims valdi um áramótin Færeyjar girnilegasta eða einn girnilegasta áfangastaðinn 2015.  Þ.á.m. New York Times,  The Gardian,  CNN,  CBS og National Geographic.  

  Einnig má ætla að inn í þetta spili glæsilegur sólmyrkvi í Færeyjum 20. mars.  Það skiptir samt ekki öllu máli.  Ég athugaði einnig með hótelgistingu í Þórshöfn í lok júlí.  Allt gistirými er uppbókað líka þá.  Þvílíkur ferðamannastraumur til Færeyja í ár!

   

   

  

Völdu Ísland áfangastað ársins

Lægri laun, hærri ráðstöfunartekjur, eldra whiský

  Því lægri sem launahækkun til handa skófluskrílnum verður þeim mun meira aukast ráðstöfunartekjur heimilanna.  Þetta liggur í augum úti.  Það þarf ekki útreikning Samtaka atvinnulífsins til.  Þetta segir sig sjálft.  

  Töluverður áhugi er fyrir því að ganga skrefi lengra og lækka launin.  Það verður að fara varlega.  Ráðstöfunartekjur heimilanna myndu aukast óhóflega.  Við það er stutt í verðbólgu.  Ennþá styttra er þá í að launalækkunin éti sig upp.  

  Eina vörnin í þeirri stöðu er að hækka verulega laun hátekjufólks.  Vandamálið er að strembið verður að fá hátekjufólk til að taka þátt í þeim leik - svona stuttu eftir síðustu 30-50% launahækkanir þess.  Til að liðka fyrir er ráð að dekstra það með hlunnindum:  Skattaívilnunum,  bílafríðindum,  utanlandsferðum og þorramat.  

Minna skilar meiru

Skaut besta vin sinn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Byssur drepa engan,  að sögn margra.  Ekki fremur en hnífar,  sprengjur eða sinnepsgas.  Engu að síður geta byssur verið varasöm leikföng.  Það fengu tveir nánir vinir,  Philip og Ian, að sannreyna á dögunum.  Báðir höfðu þeir dálæti á byssum,  hermennsku,  stríði og þess háttar.  

  Philip kíkti inn í verslun í London sem höndlar með allskonar stríðsdót.  Þar keypti hann meðal annars skothelt vesti.  Hann varð þegar í stað gríðarlega montinn yfir vestinu.  Hann státaði sig af því við hverja einustu manneskju sem hann hitti.  Líka fólk sem hann þekkti ekkert en varð á vegi hans.

  Suma bað hann um að skjóta sig.  Enginn vildi það þann daginn.  Samt fullyrti Philip að það yrði ekkert nema gaman.  Algjörlega skaðlaus skemmtun.  Vestið væri, jú, skothelt.

  Dagur kom að kveldi.  Philip gat varla beðið eftir því að fara á hverfispöbbinn til að flagga vestinu.  Philip til mikilla vonbrigða uppveðraðist enginn á barnum yfir vestinu.  Og enginn fékkst til að skjóta hann.  Fyrr en besti og nánasti vinur hans,  Ian,  mætti.  Sá var dolfallinn af hrifningu yfir vestinu.  Það þurfti ekki að mana hann til að skjóta vin sinn.  Hann henti hugmyndina umsvifalaust á lofti.  Hann dró upp byssuna sína,  þeir fóru út á tún og Ian skaut Philip.  Hann lést úr innvortis meiðslum.

  Ian hefur nú fengið sjö ára dóm fyrir sína þátttöku í leiknum.  Þar af er helmingurinn óskilorðsbundinn.  Dómarinn hafði samúð með Ian.  Trúði því að hann væri niðurbrotinn eftir leikinn.  Gráti stöðugt og fái hryllilegar martraðir á nóttunni.  Hann hefði jafnframt þegar í stað ekið með Philip á Slysó.  Hinsvegar hafi hann viljugur tekið þátt í heimskulegum og lífshættulegum glannaskap:  Að skjóta vin sinn úr nokkurra feta fjarlægð.  Menn eiga að skjóta óvini,  samkvæmt skilgreiningu ríkisins,  en ekki vini sína.  

  Dómarinn fyrirskipaði að byssa Ians verði gerð upptæk og eyðilögð.  Hún sé greinilega hættulegt leikfang.  

   Við rannsókn málsins kom í ljós að skothelda vestið var ekki vandað alvöru skothelt vesti heldur eftirlíking.

  Myndin að ofan er af Philip heitnum.  Myndin hér er af banamanni hans og besta vini.

      

Helgi Hóseasson og Jón Þorleifs

  Ég skrifaði um Helga Hóseasson í gær.  Sjá hér .  Hann varð landsfrægur er hann skvetti skyri yfir þingmenn 1972.  Þannig mótmælti hann því að fá ekki að afturkalla það að hafa verið fermdur á barnsaldri,  14 ára krakki.  

  Helgi mætti allstaðar lokuðum dyrum í baráttu sinni fyrir afturköllun. Hann fylgdi eftir þessu baráttumáli sínu til dauðadags.  Og gaf engan afslátt.

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  átti margt sameiginlegt með
Helga. Jón barðist fyrir því að afhjúpa verkalýðsforingjana.  Hann kallaði þá verkalýðsrekendur.  Taldi þá vera fláráða og spillta.  Hann taldi þá hafa farið illa með sig og íslenskan verkalýð.  

  Fyrst þegar ég kynntist Jóni Þorleifs á fyrri hluta áttunda áratugarins var Jóni oft líkt við Helga Hóseasson.  Þeir voru róttækir uppreisnarmenn.  Þeir fylgdu baráttu sinni eftir og fóru ótroðnar slóðir í baráttunni.

  Jón og Helgi voru vinnufélagar.  Helgi var húsasmiður og Jón verkamaður í vinnu við að byggja Breiðholtið.

  Þrátt fyrir að vera skoðanabræður um flest varð vinnufélögunum ekki vel til vinar.  Báðir sökuðu hinn um að vera öfgamann.  Eftir stutt kynni töluðust þeir ekki við.  En gáfu sameiginlegum vinnufélögum þá skýringu að hinn væri svo mikill öfgamaður að hann verðskuldaði ekki samskipti.  

  Lengst gekk gagnkvæm andúð á hvor öðrum - en jafnframt sama afstaða - þegar vinnufélagi þeirra var borinn til grafar. Báðir mættu spariklæddir til jarðarfararinnar.  Hvorugur mætti þó til kirkjunnar þar sem útförin fór fram. Þeir stilltu sér upp fyrir utan kirkjugarðinn.  Höfðu um það bil 10 metra bil á milli sín.  Þar stóðu þeir án þess að talast við á meðan messað var yfir hinum látna.  Samt viðstaddir utan kirkjugarðs til að votta hinum látna virðingu sína.  Þeir stóðu sömu vakt utan kirkjugarðs á meðan kista hins látna var lögð í gröf.  Báðir tóku niður höfuðfat á meðan.  Svo héldu allir heim á leið.

  Þegar Jón sagði mér frá þessu spurði ég:  "Heilsuðust þið vinnufélagarnir ekki?" svaraði Jón:  "Nei,  ég átti ekkert vantalað við þennan öfgamann!"  

  Fleiri sögur af Jóni: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1541557/     

    

Endurreisum minnisvarðann um Helga Hóseasson

  Skömm sé þeim er eyðilögðu minnisvarðann sem settur var upp til heiðurs Helga Hóseassyni.  Helgi setti litríkan svip á gráa tilveruna á sínum tíma.  Árum saman stóð hann daglega við Langholtsveg.  Þar hélt hann á mótmælaspjaldi.  Það var ekki auðvelt að skilja allt sem á spjaldinu stóð.  Helgi notaði eigið tungutak og stafsetti orð á sinn máta.  Þegar RÍÓ stóð á spjaldinu var hann hvorki að vísa til Ríó tríós né Ríó-borgar í Brasilíu.  RÍÓ var skammstöfun Helga á Ríkisstjórn íslenskra óþokka.

  Það væri reisn yfir því að Reykjavíkurborg myndi þegar í stað koma minnisvarðanum í upprunalegt horf.  Á sínum tíma var hann reistur af nokkrum einstaklingum.  Ég veit ekki hverjir þeir eru.  Það er leiðinlegt ef kostnaður við lagfæringar lendir á þeim.  Sjái Reykjavíkurborg ekki sóma sinn í að hafa frumkvæði að viðgerðinni er þörf á að hefja söfnun.

  Best væri að skemmdarvargarnir fyndust.  Þá væri hægt að skikka þá til að borga fyrir viðgerð.  Og borga væna sekt að auki.  Það er líklegt að einhverjir hafi séð til þeirra.  Bílaumferð um Langholtsveginn er töluverð en fáir á rölti.  

  

Skemmdu minnisvarða um Helga

Stríð hefur aldrei verið háð vegna trúarbragða

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Virtur og vinsæll enskur biskup,  Mark Davies,  hefur vakið athygli fyrir þá skemmtilegu kenningu / fullyrðingu að stríð hafi aldrei verið háð vegna trúarbragða.  Rót stríðs sé alltaf syndir mannsins.  Aldrei trúarbrögð.  

  Það má alveg vera rétt.  Kveikjan að kenningu biskupsins er fordæming hans á sönglagi Johns Lennons,  Imagine.  Í snoturlega ljóðrænum texta sönglagsins telur John Lennon upp helstu ástæður fyrir styrjöldum:  Landamæri,  græðgi,  hungur og trúarbrögð.  

  Biskupinn sakar John Lennon um að falsa söguna með því að kenna trúarbrögðum um stríð.  

  Til gamans má geta að Alheimskirkjuráðið fór á sínum tíma formlega fram á það að fá að nota sönglagið Imagine sem einkennissöng.  Reyndar með ósk um að fá að breyta "no religion" í "one religion".  Kjaftfori bítilinn hafnaði því með ókurteisu svari um að Alheimskirkjuráðið væri ekki að fatta uppskrift textans.  

  Imagine er jafnan ofarlega á lista yfir bestu söngva dægurlagasögunnar.  Þetta dægurlag var útgefið 1971 og hefur stimplað sig rækilega inn sem sívinsælt.  Árlega krákar (cover song) fjöldi tónlistarmanna það inn á plötu.  Sömuleiðis er það ítrekað spilað í útvarpi ár hvert.

  Breska járnfrúin Margrét Thatcher notaði það sem einkennislag í kosningabaráttu eitt árið. Rök hennar fyrir valinu voru þau að í eina skiptið á ævinni sem Lennon kaus í þingkosningum þá kaus hann Íhaldsflokkinn (nýrík Bítla-rokkstjarna).   

  Eftir morðið á Lennon gaf Yoko Ono mannréttindasamtökunum Amnesty International sönglagið Imagine.  Allar höfundargreiðslur af laginu renna óskiptar til Amnesty International.  Þær eru svo háar árlega að þær toppa öll önnur fjárframlög til Amnesty International.  

  Ég veit ekki hvort að ég kann söguna rétt.  Mig minnir að popparinn George Michael eigi hvíta píanóið sem Lennon spilaði á.  Gítarleikarinn Þorleifur Ásgeirsson hafi svo dvalið á Lennon-svítunni í Liverpool og Sverrir Stormsker spilað á það heila nótt.  Það var einhvernveginn þannig.  

  Óháð því hvar nákvæmlega lagið er staðsett á lista yfir bestu sönglög síðustu aldara þá ætla ég að nánast allir,  hversu gamlir sem þeir eru,  þekki þennan sívinsæla slagara.   

 

 

 

Fær ekki að vera við jarðarförina

Bar á Laugaveginum kemur til móts við erlenda ferðamenn

  Enskumælandi túrhestar á Íslandi láta jafnan verða sitt fyrsta verk að leita uppi eintak af Fréttablaðinu.  Þeir lesa það í bak og fyrir en skilja ekki neitt.  Vitaskuld vekur það þeim undrun.  Þeir trúa vart sínum eigin augum.  Þess vegna endurtaka þeir leikinn á hverjum degi á meðan á Íslandsdvölinni stendur.  

  Nú hefur pöbb á Laugaveginum komið til móts við vesalingana.  Hann kallast Lebowski Bar (sennilega í höfuðið á ágætri bíómynd,  The big Lebowski).  Í Fréttablaðinu í dag er auglýsing frá staðnum.  Yfirskriftin er menu (sem þýðir matseðill). Þar eru taldar upp 9 gerðir af heitum samlokum kenndum við þýsku hafnarborgina Hamborg;  svo og kjúklingavængir.  Réttunum og meðlæti er lýst á íslensku.  Það sem skiptir öllu máli fyrir enskumælandi túrhesta er að efst í hægra horninu stendur skýrum stöfum:  OPEN FROM 11 AM EVERY DAY.

  Úlendingarnar eru engu nær um matseðilinn.  Þeir vita ekkert hvað er verið að auglýsa.  En það kemur sér vel fyrir þá að vita að staðurinn opni fyrir hádegi.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Samlokan á myndinni er ekki frá Lebowski heldur McDonalds.  Það er dapulegt hrun samdrátturinn þar á bæ á síðasta ári.  Út um allan heim og ekki síst í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  

Heimspressan heldur áfram að mæla með Færeyjum

 

  Í nóvember upplýsti ég undanbragðalaust á þessum vettvangi að lesendur stórblaðsins National Geographic hafi valið Færeyjar sem mest spennandi áfangastað ársins 2015.  Um það má lesa hér .

  Mánuði síðar sagði ég frá því bandaríska sjónvarpsstöðin CNN valdi Færeyjar sem einn af 10 girnilegustu áfangastöðum ársins 2015.  Um það má lesa hér .

  Í millitíðinni greindi ég frá nýútkominni bók,  The White Guide Nordic.  Hún inniheldur vel rökstuddan lista yfir bestu veitingastaði á Norðurlöndunum.  Þar ofarlega trónir færeyski veitingastaðurinn Koks.  Nokkru neðar er annar færeyskur veitingastaður,  Barbara.  Um þetta má lesa hér .

  Nú var bandaríska stórblaðið New York Times að bætast í hóp þeirra sem mæra Færeyjar.  Þar eru Færeyjar númer 9 yfir helstu áfangastaði ársins 2015.  Einmitt vegna framúrskarandi veitingastaða.  Fyrir utan Koks og Barböru tiltekur New York Times Áarstovuna (franska línan úr færeysku hráefni) og Etika (sushi),  ásamt færeyskum bjór.  

  Þannig er topp 10 listi New York Times:

1  Mílan á Ítalíu

2  Kúba

3  Fíladelfía

4  Yellowstone National Park

5  Elqui Valley í Chile

6  Singapore

7  Durban í Suður-Afríku

8  Bólivía

9  Færeyjar

10 Makedónía

  Til viðbótar þessu hefur ólyginn sagt mér að bæði breska dagblaðið The Gardian og bandaríska sjónvarpsstöðin CBS séu búin að mæla með Færeyjum sem áfangastað 2015. 

Bestu íslensku plöturnar 2014

  Vegna fjarveru frá tölvu yfir jól og áramót hef ég ekki skilað áramótauppgjöri varðandi bestu plöturnar 2014.  Inn í það spilar að þetta er fyrsta árið til áratuga þar sem enginn fjölmiðill leitaði eftir áramótauppgjöri mínu.  Þess vegna var ekkert sem "hastaði".  Hinsvegar hafa einstaklingar verið að spyrja mig að því hver sé besta plata ársins 2014.  Svarið er  Ótta  með Sólstöfum.

  Fast á hennar hæla er Skálmaldarplatan  Með vættum 

Síðan hver á fætur annarri:  Prins Póló - Sorry  (Samt er Paradís Norðursins ekki á plötunni).

  Ein allra merkilegasta platan 2014 er  Árleysi árs og alda. Þetta er spikfeit safnplata;  21 lag við mögnuð kvæði Bjarka Karlssonar.  Flytjendur eru allt frá Skálmöld og Vinum Dóra til Erps Blaz Roca,  Megasar og Steindórs Andersen.  Að ógleymdum allsherjargoðanum Hilmari Erni Hilmarssyni.  Þungarokk,  blús,  rapp,  kvæðasöngur...  Pakkinn inniheldur m.a. margverðlaunaða metsölu ljóðabók Bjarka,  Árleysi alda. 68 bls. bókin er skreytt snilldar teikningum Matthildar Árnadóttur.  Hún er 14 ára en var 13 ára þegar hún afgreiddi þær.      

Dimma - Vélráð

Gæðablóð - Með söng í hjarta

Gísli Þór Ólafsson - Ýlfur