Sea Shepherd er ósvífið þjófahyski

 

 

  Sea Shepherd eru bandarísk samtök herskárra aðgerðarsinna sem berjast gegn veiðum á hákörlum, hvölum, sel og hinu og þessu.  Víða um heim eru samtökin skilgreind sem hryðjuverkahópur.  Meðal "afreka" hópsins er að 1986 sökkti hann tveimur rammíslenskum hvalveiðibátum.    

 

  Paul Watson stofnaði Sea Shepherd 1977 í kjölfar þess að hann var rekinn úr Greenpeace.  Þar á bæ þótti hann of herskár og koma óorði á Grænfriðunga.  Fjöldi bandarískra auðmanna,  kvikmyndastjarna,  rokkstjarna og fleiri ausa peningum í Sea Shepherd.  Þeirra á meðal eru söngvari Red Hot Chili Peppers,  upptökustjórinn Rick Rubin og leikararnir Martin Sheen,  William Shatner og Daryl Hannah.  Samtökin njóta skattaívilnana í Bandaríkjunum.  Þau eiga vísan stuðning margra helstu fjölmiðla Bandaríkjanna.  Þar er hampað fegraðri mynd af Sea Shepherd; hópi hugsjónafólks í sjálfboðavinnu gegn gráðugum útlendingum sem myrða með köldu blóði af illmennsku krúttleg og gáfuð sjávardýr.  Dýr sem vilja synda frjáls um heimsins höf og eru stórtækari í áti á fiski en fiskveiðimenn.  Fiskurinn er hvort sem er heimskur.  Og hvalurinn étur selinn.   

 

  Nú eru Sea Shepherd með átak í gangi í Færeyjum.  Markmiðið er - að sögn - að stöðva hvalveiðar Færeyinga.  Í morgun kynntu samtökin átakið á blaðamannafundi.  Færeyskir fjölmiðlar sýndu fundinum lítinn áhuga.  Það voru aðallega bandarískir fjölmiðlar sem mættu á svæðið.  

 

  Að morgni sunnudags safnaðist hópur Færeyinga á bryggjuna þar sem bátur Sea Shepherd liggur bundinn.  Einhverjir köstuðu kveðju á bátsverja.  Við það greip um sig gríðarleg hræðsla um borð.  Bátsverjar forðuðu sér niður í lúkar,  læstu kyrfilega á eftir sér og hringdu í mikilli geðhræringu í lögregluna.   Lögreglumenn mættu óðara og báðu menn um að hræða ekki líftóruna úr vesalingunum um borð.  Hópurinn tók vel í það.  Enda kirkjur farnar að hringja til messu.  

 

   Sama morgun komu nokkrir félagar í Sea Shepherd til Færeyja með Norrænu.  Færeyingur um borð tók eftir því að við morgunverðarhlaðborð stálu SS-liðarnir öllu steini léttara.  Þetta voru greinilega þaulvanir þjófar.  Þeir báru sig svo fagmannlega að.  Þeir fylltu heilu töskurnar af brauði,  smjöri,  áleggi o.s.frv.  án þess að nærstaddir yrðu nokkurs varir.  Aðferðin sem þjófarnir notuðu var að leggja kæruleysislega munnþurrkur yfir matvælin,  hinkra svo í smástund áður en þýfinu var laumað ásamt munnþurrkunni ofan í tösku.

 

 

 

  Færeyingurinn hnippti í borðfélaga sína og benti þeim á hvað var í gangi.  Þeir urðu svo dolfallnir af undrun yfir ósvífninni að þeir frusu;  höfðu ekki rænu á að gera neitt í málinu.  Einn tók þó að lokum ljósmynd af þjófunum.  Einn var þá farinn burt með troðfulla ferðatösku af þýfi.  

 

  Við hlið svarthærðu konunnar sést glitta í rauðan makka konu sem kom með stóra húfu á höfðinu en enga tösku.  Kella fyllti húfuna af mat.  Ef myndin er stækkuð (með því að smella á hana) þá má greina að svarthærða konan heldur í sína tösku undir borðinu.

 

  Maðurinn sem horfir á ljósmyndarann var nokkrum mínútum síðar kominn á barinn.  Þar reyndi hann að æsa fulla Færeyinga upp í slagsmál.  Færeyingarnir virtu hann ekki viðlits.   

 

  Í gær sigldu þjófarnir til Nolsoy.  Þar stálu þeir bjórflöskum úr verslun.     

Spaugileg prófsvör barna

  Drengur þreytti próf í svokölluðum gagnfræðiskóla í Varmahlíð í Skagafirði fyrir hálfri öld.  Eða því sem næst.  Ein spurningin hófst á þessum orðum:  "Getur þú lýst því..."  Strákur svaraði:  "Nei."  Prófdómarinn skráði svarið rangt.  Sá úrskurður skipti máli,  réði því hvort að drengurinn féll á prófinu eða rétt náði.  Strákur kærði niðurstöðuna.   Vísaði til þess að það hefði verið spurt hvort að hann gæti lýst tilteknu fyrirbæri.  Hann gæti það ekki og hefði svarað spurningunni rétt.  Skólastjórinn féllst á rök stráksa og hann slapp með skrekkinn.

  Í sama skóla um svipað leyti voru nemendur beðnir um að skrifa niður fyrstu hendingar kvæðisins Skúlaskeið.  Það hefst á þesum orðum:

  Þeir eltu hann á átta hófahreinum

og aðra tvenna höfðu þeir til reiðar.

  En Skúli gamli sat á Sörla einum

svo að heldur þótti gott til veiðar.

 

   Prófdómari fylgdist með því að einn nemandi skrifaði niður ranga byrjun:

  Þeir eltu hann á átta hófahreinum

og aðra tvenna höfðu þeir til vara.

  En Skúli gamli sat á Sörla einum

 

  Þarna lenti nemandinn í vandræðum með framhaldið.  Hann sat og klóraði sér í kollinum.  Vissi ekki sitt rjúkandi ráð.  Þegar próftímanum lauk hripaði hann í skyndi niður á blaðið.  Prófdómarinn var spenntur að komast að því hvort að nemandinn hefði náð áttum í kvæðinu.  Honum varð á að skella upp úr er hann las hvernig nemandinn leysti þrautina:  

 Þeir eltu hann á átta hófahreinum

og aðra tvenna höfðu þeir til vara.

  En Skúli gamli sat á Sörla einum

og vissi ekkert hvert hann átti að fara. 

 

  Í bandarískum grunnskólum er spurt á prófi:  "Hvað endaði 1896?"  Eitt barnið svaraði:  "1895"

  Þar er líka spurt:  "Hvar var sjálfstæðisyfirlýsing Bandaríkja Norður-Ameríku undirrituð?"  Eitt svarið var:  "Neðst á blaðinu."  

  Spurning:  "Miranda sér ekki neitt þegar hún horfir í smásjána.  Nefndu eina ástæðu hvers vegna."

  Svar:  "Hún er blind"  Niðurstaða kennarans:  "Góð ágiskun." 

 

  Vatn er skilgreint hart eða mjúkt eftir því hvað það er steinefnaríkt.  Hart vatn inniheldur hátt hlutfall af steinefnum.  Þarna telur nemandi að hart vatn sé ís.

   

Fúsk leikmanna

 

  Margir hafa tekið eftir því hvað forsetar Bandaríkja Norður-Ameríku eldast hratt í embætti.  Þegar þeir setjast í forsetastól geislar af þeim æskuljómi.  Þeir eru strákslegir í útliti og til orðs og æðis.  Er þeir fara úr forsetastóli er annað upp á teningnum.  Þá eru það hokin og útslitin gamalmenni sem staulast á braut.  Hárið hefur gránað (sumir fela það með ósannfærandi hárlit),  hrukkur marka ennið,  baugar undir augum.  Í stað brosandi galgopasvips er kominn alvörugefinn áhyggjusvipur.  Ástæðurnar fyrir breytingunni eru einmitt áhyggjur.

  Bandarískir forsetar burðast ætíð með gríðarlegar áhyggjur.  Þessa dagana nær Hussein Obama,  forseti Bandaríkjanna,  varla að festa blund á nóttunni.  Áhyggjurnar halda fyrir honum vöku.  Ekki síst yfir því hvað illa gengur að drepa fanga í Bandaríkjunum.  Fangadrápin einkennast af fúski áhugamanna um dráp.  Treglega gengur að fá vandvirka fagmenn í verkið.    

  Á sama tíma hefur Hussein ennþá stærri áhyggjur af því að Íslendingar drepa hval.  Bandarískir embættismenn hleypa Íslendingum ekki inn á alþjóðlega ráðstefnu um sjóinn - vegna siðleysis og hvalréttindabrota Íslendinga.  Þeir skella aftur hurðinni á nefið á Íslendingum.  Allt vegna þeirrar villimennsku Íslendinga að drepa hval.     

  Á móti vega góðar fréttir af því að hvaladráp Bandaríkjamanna ganga mun betur og snurðulausar fyrir sig en fangadrápin.  Svo vel ganga þau að Bandaríkjamenn drepa fleiri hvali en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Það kitlar stoltið að vera númer 1.  

Aftökuteymið algörlega vanhæft

Lulla frænka og Jón Þorleifs

 

  Jón Þorleifs,  rithöfundur,  og Lulla frænka áttu ekki skap saman.  Þau voru bæði það sem kalla má heimagangar hjá mér.  Og einnig hjá Júlíu systur minni.  Oft bar þau að á svipuðum tíma.  Enda komu þau helst að kvöldi til.  Stundum fyrr um helgar.  

  Einhverra hluta vegna virtu þau hvort annað vart viðlits.  Lulla hafði engan áhuga á frásögnum Jóns af óréttlæti heimsins og þeirri baráttu sem hann stóð í við verkalýðsforingja.  Hún tók aldrei undir neitt sem hann sagði né sýndi önnur viðbrögð.  Það var frekar að hún snéri tali að einhverju allt öðru.  Greip þá stundum orðið af Jóni og fór að tala um drauga eða eitthvað annað.  Jón lét eins og hann heyrði ekki í henni.  Þagði á meðan hún talaði.  Þegar hún þagnaði hélt hann áfram að tala um Gvend Jaka og Eðvarð Sigurðsson.

  Lulla og Jón bjuggu á sama blettinum.  Hann við Hlemm og hún á Skúlagötu fyrir neðan Hlemm.  Jón var bíllaus.  Ótal oft,  einkum þegar kalt var í veðri,  var stungið upp á því að Jón fengi far með Lullu heim á leið.  Nei,  það kom aldrei til greina af hálfu Jóns.  Hann kaus heldur að ganga - þó að leiðin væri margir kílómetrar;  alveg frá Skipasundi eða Ásgarði.  

  Ég tel víst að Lulla hafi lítið skilið í því sem Jón talaði mest um.  

  Eitt sinn var afmælisveisla heima hjá systur minni.  Ég og mitt fólk mætti.  Líka Lulla og Jón.  Þegar sest var við veisluborð kveikti Lulla sér í sígarettu.  Eftir smá stund spratt Jón óvenju snöggur í hreyfingum fram í eldhús.  Að vörmu spori kom hann með öskubakka,  lagði hann á borðið fyrir framan Lullu og tilkynnti:  "Hér er öskubakki fyrir þig."   Öskubakkinn kom sér vel því að Lulla keðjureykti að venju.  

  Síðar,  þegar Lulla og fleiri gestir,  höfðu kvatt sagði systir mín við Jón:  "Takk fyrir að sýna Lullu frænku þessi almennalegheit;  að sækja fyrir hana öskubakka."

  Það hnussaði í Jóni og hann svaraði:  "Ég var ekkert að sýna henni nein almennalegheit.  Ég sá að konubjálfinn hafði enga rænu á að slá ösku af sígarettunni.  Ég var að bjarga gólfteppinu." 

-----------------------

Fleiri sögur af Jóni:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1396811/

Of af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1390234/

 

Eru Íslendingar of bláeygir?

  Fyrir nokkrum áratugum hafði aldrei verið framið bankarán á Íslandi.  Sú staðreynd var svo eðlileg að enginn hugsaði út í þann möguleika að eitthvað slíkt gæti gerst á Íslandi.  Svo gerðist það að maður með lambhúshettu bankaði á bakdyr í banka í Breiðholti.  Þetta var eftir lokun bankans.  Starfsmaður bankans opnaði dyrnar og hleypti lambhúshettumanninum inn.  Hvorugur sagði orð.  Starfsmaðurinn gekk út frá því sem vísu að þetta væri einhver að sækja konuna sína úr vinnu í bankanum.

  Lambhúshettumaðurinn gekk að gjaldkerastúku og hrifsaði til sín alla seðlana þar.  Starfsfólk bankans horfði á og hugsaði með sér:  "Þetta er nú meiri grínistinn!"  Svo hélt það áfram að vinna.  Lambhúshettumaðurinn yfirgaf bankann.  Starfsfólkið reiknaði með að hann kæmi aftur og segðist hafa verið að grínast.  En það gerðist ekki.  Síðan hefur ekkert til mannsins né peninganna spurst.  

  Löngu síðar komst starfsfólk bankans að þeirri niðurstöðu - í samráði við lögregluna - að um bankarán hafi verið að ræða.  Vandamálið var það að starfsfólkið hafði eiginlega ekki veitt manninum neina athygli.  Það átti í erfiðleikum með að muna klæðaburð hans eða annað.  Nema að allir mundu eftir því að hann var með lambhúshettu.  Einhver taldi sig hafa séð út undan sér er maðurinn hvarf út í myrkrið að göngulag hans hefði verið fjaðrandi er hann steig yfir þröskuldinn.  Sá sami taldi sig hafa tekið eftir herðablöðum mannsins.   Þau hafi vísað út.  

  Þegar ljóst var að bankaþjófurinn myndi ekki gefa sig fram af sjálfsdáðum auglýsti lögreglan eftir manni með lambhúshettu,  útstæð herðablöð og fjaðrandi göngulag.   

  Það eina sem kom út úr því var niðurstaða aldraðrar konu sem fór - sjálfviljug - á ballettsýningu.  Hún tók eftir því að göngulag sumra dansaranna var fjaðrandi.  Hinsvegar var enginn þeirra með útstæð herðablöð.   

  Um svipað leyti tókst ungu pari að svíkja fé út úr pósthúsi.  Það hringdi í pósthús og sagðist vera að hringja frá banka.  Peningur hafi verið lagður inn í bankann og yrði sóttur í pósthúsið.  Svo var mætt í pósthúsið og sagt:  "Það á að vera kominn peningur til mín sem var lagður inn á banka."  Afreiðslukonan kannaðist við það og afhenti peninga án spurningar.   Það hafði aldrei hvarflað að neinum að neinn myndi misnota þetta einfalda og þægilega fyrirkomulag.

  Í mars var eldri maður dæmdur í tveggja og hálfs árs fangelsi fyrir að svíkja á annað hundrað milljónir út úr 16 manneskjum.  Í lok síðustu aldar var hann dæmdur í 20 mánaða fangelsi fyrir samskonar brot.  Þá brá svo við að hann var náðaður á þeirri forsendu að honum myndi líða illa í fangelsi.  Hann væri vanur að reka hótel,  tívolí,  billjardstofu og sjoppu og búa við lífsstíl sem er ólíkur þeim sem stela samloku og snærisspotta.  Líklegt væri að depurð myndi sækja að honum í fátæklega búnum fangaklefa.   

  Af dómnum í mars verður ekki ráðið annað en að maðurinn hafi síðustu áratugi verið í fullri vinnu við að svíkja fé út úr fólki.  Hann vann ekkert annað.  Hann þóttist vera auðmaður - og var það í raun vegna þess hve vel honum gekk að komast yfir fé annarra.   Hann bauðst til að gera fólk ríkt.  Það eina sem það þyrfti að gera væri að láta hann hafa allan sinn pening.  Svo myndi hann sjá um rest.  Ekkert gerðist annað en fólkinu var sagt að það þyrfti að láta manninn fá meiri pening svo að það yrði ennþá ríkara.       

Ævintýraleg ákæra yfir „Sigga hakkara“

Fara verður varlega að álfabyggðum

  Ég treysti ekki Ragnhildi Jónsdóttur til að túlka rétt afstöðu álfa til vegastæðis nýs Álftanesvegar í Garðahrauni.  Ég hef sannfrétt af álfum sem eru ekkert áfjáðir í að hopa vegna vegaframkvæmda.  Þeir eru eins og álfar út úr hól(i) þegar kemur að svona stóru verkefni.  Hvað með huldufólkið þarna?  Hefur það ekkert að segja?  Má vaða með skítugum skóm yfir það?  Ég veit um einn huldumann sem á huldu-Land Rover bíl.  Það kemur þessu máli ekkert við.  En huldubíllinn er góður.  Og sparneytnari en margur Land Rover.  Það munar 17%.

  Undanfarin 2 ár hefur verið unnið að byggingu Hofs (bænahúsi Ásatrúarmanna) í Efra-Ási í Hjaltadal í Skagafirði.  Hofinu er ekki ætlað að höfða til ferðamanna.  Það er fyrst og fremst til heimabrúks fyrir íbúa í Efri-Ási.  Þeir sækja styrk til Óðins, Týs,  Þórs og allra hinna aðal guðanna.  

   Svo skemmtilega vill til að ég er fæddur og uppalinn í Hjaltadal.  Þekkti að góðu einu Sverri,  föður bóndans í Efri-Ási.  Eitt sinn sat Sverrir ásamt fleirum fyrir utan hús í Efri-Ási eftir hádegismat þegar í hlað renndi trúboði frá Fíladelfíu.  Sá tilkynnti heimamönnum að hann væri að selja guðs orð.  Sverrir spurði:  "Selur þú það eftir vigt eða orðafjölda?"  Trúboðinn snérist á hæli og brunaði burt án frekari orðaskipta.  

 

Álfakirkjan verður færð

Útlendingahræðsla

 

  Jón heitinn Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var ekki rasisti í þeim skilningi að honum væri illa við útlendinga.  Hann var oftast réttsýnn og mannréttindasinnaður.  Það var fjarri honum að sýna fólki af öðrum kynþáttum andúð og ókurteisi.  Að vísu voru djasstónlist og blús eitur í hans beinum.  Ekki vegna þess að það væri blökkumannatónlist heldur vegna þess að þetta var bandarísk músík.  Hann hafði horn í síðu bandaríska hersins á Miðnesheiði.  Einhverra hluta vegna setti hann rokkið ekki undir sama hatt.  Sennilega vegna þess að fjölmargir breskir og íslenskir tónlistarmenn spiluðu rokk.

  Jón hafði ekkert gaman af rokki en dáðist að vinsældum bresku Bítlanna,  Stóns og fleiri á heimsmarkaði.  Það hlakkaði í honum yfir því að breskir rokkarar væru vinsælli á alþjóðavettvangi en bandarískir.  Jón fylgdist með framvindunni og var nokkuð vel að sér um bresku rokkarana.  Einkum Bítlana.  Hann var óvenju vel að sér um Bítlana miðað við að músík þeirra höfðaði ekki til hans.  

  Reyndar var Jón fjölfróður um ótal margt.  Hann kunni ekkert erlent tungumál.  En  fylgdist vel með íslenskum fjölmiðlum.  Oftar en einu sinni og oftar en tvisvar var Jón í heimsókn heima hjá mér þegar spurningaþættir á borð við Útsvar og Gettu betur voru í sjónvarpinu.  Jón gaf keppendum þar ekkert eftir.  Var iðulega snöggur til rétts svars.  

  Á seinni hluta síðustu aldar bjó Jón háaldraður í íbúð við Hlemm.  Á þeim tíma var dálítill straumur af fólki frá Asíu til Íslands.  Aðallega víetnömskum flóttamönnum og kvenfólki frá Tælandi og Filippseyjum.   Jón beit það í sig að kínverska eiturlyfjamafían væri búin að leggja undir sig Hlemm-svæðið.  Þar voru á stuttum tíma komin fjögur asísk veitingahús.  Jón taldi að stutt væri í að kínverska eiturlyfjamafían myndi leggja Ísland undir sig.  

  Rök hans voru:  "Af hverju þrífast íslensk veitingahús ekki við Hlemm?  Af hverju gengur kínverskum veitingahúsum betur?  Getur verið að þar sé selt eitthvað fleira en matur?  Hvar segir löggan að eiturlyfjasala fari helst fram?  Er það ekki við Hlemm?  Hvers vegna hreiðra Kínverjar um sig við Hlemm af öllum stöðum?  Hvað dregur þá að Hlemmi?  Fyrir hvað er kínverska mafían þekkt út um allan heim?  Er það ekki fyrir eiturlyfjasölu?  Ég er ekki fæddur í gær.  Ég legg saman 2 og 2.  Ég er búinn að átta mig á því hvað er í gangi."

  Þegar ég maldaði í móinn og gerði lítið úr hræðslu Jóns við kínversku eiturlyfjamafíuna sagði hann:  "Þú áttar þig á alvöru málsins þegar leigumorðingjar kínversku eiturlyfjamafíunnar fara að taka til sinna ráða.  Þetta eru engin lömb að leika sér við." 

  Þarna - fyrir aldarfjórðungi eða svo - átti Jón sér mörg skoðanasystkini sem deildu með honum hræðslu við að kínverska eiturlyfjamafían væri að leggja íslenska dópmarkaðinn undir sig.  Nokkrum árum síðar færðist hræðslan yfir á rússnesku mafíuna.  Það tímabil stóð stutt yfir.  Það færðist eldsnöggt yfir á litháísku mafíuna.  Í undirheimum Reykjavíkur - þar sem handrukkun komst í tísku - þótti árangursríkt um tíma að hóta því að menn myndu fá heimsókn frá litháísku mafíunni.  

  Í dag gráta framsóknarkellingar - þar á meðal Savíð - sárt undan eigin hræðsluáróðri gegn múslímum.  

 

-------------------- 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1225402/

   

Segir umræðuna viðbjóðslega

Af hverju strýkur fólk af elliheimilum?

 

  Iðulega má sjá og lesa í blöðum fréttir af gömlu fólki sem strýkur af elliheimilum.  Oftast til að komast í einhvern gleðskap.  Þetta vekur upp margar áleitnar spurningar:  Hvers vegna strýkur fólk af elliheimilum?  Af hverju þarf það að strjúka?  Hvað er til ráða svo draga megi úr stroki fólks af elliheimilum?

  Hugsanleg lausn er að leyfa fólkinu að vera frjálst ferða sinna.  Þá getur það ekki strokið.  Það bara fer þegar því langar til að bregða sér bæjarleið.   

  Önnur lausn er að bjóða reglulega upp á partý inni á elliheimilum.  Villt partý með þungarokki, dópi og fjölbreyttu kynlífi.   

 

Strauk af elliheimili fyrir partí

Hvað lokkar fólk í stórmarkaði?

 

  Hver einasti stórmarkaður á Íslandi er hannaður samkvæmt vel útfærðri uppskrift.  Uppskrift sem viðskiptavinurinn stendur höllum fæti gagnvart.  Hann fer inn í búðina til að kaupa mjólkurfernu.  Út úr búðinni fer hann með fulla poka af allskonar.  Til að kaupa mjólkina þarf hann að fara innst inn í búðina.  Á leiðinni þangað garga á hann freistingar úr öllum áttum.  Tilboð á hinu og þessu.  Lykt af nýbökuðu brauði eða heitum mat vekur upp hungurtilfinningu.  Í biðröð við kassann glenna sig tyggjópakkar og ýmislegt smánammi sem kitlandi er að grípa með í leiðinni.  Og Séð og heyrt eða Vikuna.  Eða bæði tímaritin.    

  Með sérhannaðri músík (ekki tónlist.  Stórmarkaðamúsík er ekki list í bókstaflegri merkingu orðsins) er hægt að auka sölu í stórmarkaði um fjórðung.  Það er ótrúlega há tala.   

  En hvað er það sem lokkar og laðar fólk inn í stórmarkaði?  Á tímabili reyndu íslenskir stórmarkaðir að búa til viðskiptatryggð með sérstökum afsláttarkortum.  Eitt það fyrsta hét Samkort.  Það er minnisstæðast fyrir að hafa reynst smákrimmum fjötur um fót.  Tveir vitgrannir ungir menn sviku út Samkort og fóru til Flórída í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hugðust þeir lifa eins og kóngar út á sviknu Samkortin.  Þegar á reyndi kannaðist enginn í Flórída við Samkortið (sem gefið var út af Sambandi íslenskra Samvinnufélaga og gilti einungis í Kaupfélagsverslunum og Miklagarði).  

  Strákarnir lentu í miklum hremmingum.  Peningalausir og allslausir.  Þetta var fyrir daga internets, e-mails,  farsíma og annarra slíkra hjálpargagna.  Ég man ekki hvort að þeim tókst að hafa upp á ræðismanni Íslands í Flórída eða hvort að þeir leituðu á náðir Flugleiða.  Eða kannski hvorutveggja.  Einhvernvegin rataði frétt af aulagangi og örlögum þessara drengja á forsíður dagblaðanna.

  Víða erlendis,  kannski aðallega í Bandaríkjum Norður-Ameríku,  er hægt að klippa út úr auglýsingabæklingum allskonar afsláttarmiða til að lokka fólk inn í stórmarkaði.  Lítið fer fyrir þeim hérlendis.  Hinsvegar eru bornir í hús hér auglýsingapésar frá ýmsum stórmörkuðum.  Þeir skila einhverju.  En í fjölbýlishúsum má sjá að fáir skipta sér af pésunum.  Uppistaðan af þeim fer beint í ruslið.  Það er dapurlegt að fylgjast með því mikla magni af ólesnum auglýsingapésum sem borið er í hús og hleðst þar upp áður en ruslatunnan tekur við öllum þessum pappír.  Mikil sóun á prentbleki og pappír.   

  Nýjasta aðferðin til að lokka fólk inn í stórmarkaði er að bjóða upp á ókeypis kaffibolla.   Sú aðferð virkar vel.  Hún býr til meiri viðskiptatryggð en afsláttakort.  

  Markaðssetning stórmarkaða er hönnuð samkvæmt vel rannsakaðri og reyndri markaðsfræði (sem byggir á sálfræði).  Framboð stjórnmálaflokka gera það einnig.  Ég vann á auglýsingastofum til fjölda ára.  Vann meðal annars við nokkrar vel heppnaðar kosningabaráttur margra ólíkra stjórnmálaflokka.  Þekking og reynsla staðfesta orð Jóns Sigurðssonar,  fyrrverandi formanns Framsóknarflokksins,  um að kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík hafi verið úthugsuð og hönnuð frá A - Ö.  Út frá stöðlum markaðsfræði var kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík vel hönnuð.  Hún skilaði því sem markaðsfræðingar vissu upp á tíu fingur að virkaði.  Það virkar að höfða til lægstu hvata "skrílsins".  Svínvirkar ALLTAF.  Hitler kunni þetta.     

 

Hagar orðið fyrir grófum aðdróttunum

Friðsælustu lönd heims

 

  Sú var tíð að Íslendingar voru afskaplega friðsamir.  Elskuðu friðinn og struku friðinn.  Sú stemmning náði hæstum hæðum á hippaárunum svokölluð (seinni hluta sjöunda áratugarins og fyrri hluta áttunda áratugarins).  Auðvitað tuskuðust strákar.  Það er eðli stráka.  Þeir spreyta sig.  Maður á mann.  Ef annar féll var dæmið útkljáð.  

  Ég veit ekki hvenær eða hvernig það gerðist að tveir eða jafnvel fleiri létu eftir sér að ráðast í sameiningu á einn.  Og þegar sá er ofurliði borinn fellur í götuna er gengið í skrokk á honum með spörkum í höfuð.  Í mínu ungdæmi hefði þannig hegðun umsvifalaust verið skilgreind sem aumingjaskapur vesalinga.  

  Með tilkomu Fésbókar og "kommentakerfis" netmiðla fundu vesalingarnir

sér nýjan vettvang.  Þar belgja þeir sig digurbarkalega.  Nú eru þeir farnir að hóta ókunnugu fólki lífláti.  Það er brýnt að taka með festu á líflátshótunum.  Kæfa svoleiðis dólgshátt í fæðingu.  

  Íslendingar vilja búa í friðsömu samfélagi.  Við erum stolt yfir því að búa í tiltölulega friðsælu samfélagi.  Samfélagi þar sem ágreiningsmál eru leyst í bróðerni í stað ógnana og líflátshótana.

  Samkvæmt bandarískum netmiðli,  Amerikanki,  er Ísland 6. friðsælasta land í heimi.   

  Amerikanki fjallar um helstu hugðarefni kvenna:  Snyrtivörur,  fatnað,  innkaup (shopping),  matreiðslu og svo framvegis.  Einnig um ferðalög.

  Amerikanki sækir sína heimild um friðsælustu lönd til fyrirbæris sem kallast Global Peace Index.  Þannig er listinn:

1.  Danmörk.  Danir eru sagðir vera afskaplega hjálpsamir,  vingjarnlegir og opinskáir.  Greinarhöfundur segist hafa tvívegis komið til Kaupmannahafnar og vottar að þetta sé rétt mat.

2.  Noregur.  Vísað er til þess að fjöldamorð Breivíks gefi alranga mynd af Noregi.  Þetta sé eitt friðsælasta land í heimi og öruggast að búa í við mikla velsæld.

3.  Singapore.  Öryggisgæsla er góð.  Glæpatíðni mjög lág og morð fátíð.

4.  Slóvenía.  Greinarhöfundur samþykkir þetta mat GPI.  

5.  Svíþjóð.  Fegursta landið í Skandinavíu.  Þrátt fyrir að Svíar séu stórtækastir Evrópubúa í útflutningi á vopnum þá hafa Svíar ekki staðaið hernaði gegn öðrum þjóðum síðustu tvær aldir.  Glæpatíðni er svo lág að rán eru aðeins 8000 á ári.  Til samanburðar eru rán í Bandaríkjunum 350.000.  

6.  Ísland.  Ótrúleg náttúrufegurð.  Ísland tekur ekki þátt í stríðsátökum heimsbyggðarinnar og hefur eingöngu verið í fréttum vegna bankahruns.  

  Þarna skeikar greinarhöfundi.  Tveir menn skráðu Ísland á lista yfir stríðsfúsar þjóðir sem gerðu innrás í Írak 2003 með skelfilegum afleiðingum fyrir Írösku þjóðina.  Það sér hvergi fyrir enda á þeim hörmungum.      

Kærir hatursfull ummæli

Viðbjóður

  Miley Cyrus kallar ung bandarísk söngkona sig.  Hún heitir í raun eitthvað annað.  Hún syngur hrikalega leiðinlegt píkupopp.  Einhver þarf að gera það.  Stelpunni er gjarnt að reka út úr sér tunguna.  Það er allt að því vörumerki hennar.  Verra er að tungan er þakin þykkri hvítri skán.

 

  Tungan er gargandi mælitæki á heilbrigði eða heilsuleysi.  Tunga heilbrigðrar manneskju er "hrein" og rauðleit allan hringinn.  Þykk hvít skán á tungu Miley opinberar að magaflóra hennar er í klessu.  Stelpan er löðrandi í gersveppasýkingu (candid albicans).  Munnholið lyktar eins og klóakrör.  Ég fer ekki út í frekari lýsingar.  Það gæti valdið náttúruleysi og velgju.    

 

  Pabbi Miley Cyrus,  Billy Ray Cyrus,  er ekki þekktur fyrir að reka út úr sér tunguna.  Hann er þekktur fyrir lagið um Eika bleika.  

 

 

 

   

Brotist inn hjá Miley Cyrus

Færeyingar vilja ensku í stað dönsku

 

Á allra síðustu árum hefur færeyska færst mjög hratt í átt að dönsku.  Sjónvarpinu er kennt um.  Færeyska sjónvarpið sendir út mikið af dönsku efni.  Einnig útlendu sjónvarpsefni með dönskum undirtexta.  Mikil umræða er um þetta í Færeyjum í dag.  Ný skoðanakönnun sýnir að 71% Færeyinga vill efla enskukennslu í grunnskóla á kostnað dönsku.   Inn í afstöðuna spilar að margir Færeyingar - um helmingur - aðhyllist sjálfstæði Færeyja og aðskilnað frá danska sambandsríkinu.

  Athyglisvert er að ungir Færeyingar eru mun áhugasamari um enskukennslu á kostnað dönsku.  Stuðningur 29 ára og yngri við enskuna á kostnað dönsku er 87%.  Það er einmitt yngra fólkið sem jafnframt vill aðskilnað Færeyja frá danska sambandsríkinu.

  Ein rök hinna,  sem vilja óbreytta áherslu á dönskukennslu,  benda á Ísland.  Þeir telja að það hái Íslendingum verulega að kunna hvorki dönsku né önnur norræn tungumál.  Verði að tjá sig á ensku í samskiptum við aðrar Norðurlandaþjóðir.

  Sumir ganga svo langt að vilja að áhersla á enskukennslu gangi fyrir og þýska komi þar á eftir.  Þýskumælandi eru,  jú,  næst fjölmennastir í Evrópu á eftir enskumælandi.  Danska eigi að mæta afgangi.  Færeyingar læri hvort sem er dönsku af sjónvarpsglápi og lestri danskra slúðurblaða og glanstímarita.  

  Þar fyrir utan eru Færeyingar almennt næmir fyrir erlendum tungumálum.  Ótrúlega margir þeirra tala þýsku og frönsku - til viðbótar við að vera reiprennandi í ensku, dönsku, sænsku og norsku.  Og skilja talaða íslensku.   

Klúður!

  Það eru ekki allir með alla hluti á hreinu alltaf.  Ólíklegustu hlutir geta þvælst fyrir hverjum sem er.  Sumir geta dvalið í Abu Dhabi í heilan mánuð án þess að koma auga á eina einustu kirkju.  Fyrir bragðið standa sumir í fullvissu um að þar séu engar kirkjur,  "eðli málsins samkvæmt" - þrátt fyrir að þar séu margar reisulegar kirkjur.

  Sumir eru urrandi ósáttir við að Reykjavíkurborg hafi úthlutað grísku rétttrúnaðarkirkjunni lóð undir kirkjubyggingu.  Það má mótmæla af minna tilefni.  Þrátt fyrir að gríska rétttrúnaðarkirkjan hafi aldrei sótt um lóð í Reykjavík.  Kannski er það einmitt þess vegna sem Reykjavíkurborg hefur ekki úthlutað grísku rétttrúnaðarkirkjunni lóð. 

  Sumir komast upp með að skila nýkeyptri þráðlausri fjarstýringu vegna þess að það "vantaði" tengisnúru.  Fulltrúinn í skiladeild verslunarinnar gerir enga athugasemd og skráir "gallann" samviskusamlega.    

 

  Það er gaman að kunna að fótósjoppa.  Það býður m.a. upp á að bæta við nokkrum lóðum á lyftingastöngina og pósta myndinni á Fésbók.  Jú, jú.  Gaurinn virðist vera kraftakall.  Þegar betur er að gáð má sjá spegil á veggnum fyrir aftan.  Hann sýnir aðeins eitt par af lóðum á lyftingastönginni.  Dáldið neyðarlegt klúður.   

 

  Sumir eru ekki með landafræðina á hreinu.  Vita ekki að Miami er í Flórída. 

 

  Nestissamloka með osti.  Æ,  gleymdist að taka plastið utan af ostsneiðinni. 

 

  Lesskilningur fólks er misjafn.  Ekki síst þegar kemur að skammstöfun. 

 

  Úps! 

Kvikmyndarumsögn

 

  - Titill:  Bad neighbours

  - Leikarar:  Seth Rogen,  Zag Efron...

  -  Leikstjóri:  Nicholas Stoller 

  -  Einkunn: **

  Söguþráðurinn býður upp á gott grín:  Vitgrönn hjón í Bandaríkjum Norður-Ameríku,  nýorðin foreldrar,  flytja í fjölskylduhverfi.  Svokallað bræðralagsfélag framhaldsskóla flytur inn í næsta hús.  Svona bræðralagsfélög eru afskaplega kjánalegt.  Kvikmyndin deilir í aðra röndina á þann aulahátt.  það skerst í odda á milli hjónanna og bræðralagsins.  Um hríð gengur á með skæruhernaði;  hefndum og gagnhefndum á víxl.  Þarna hefði mátt leggja meiri vinnu í handritið.  Það er ekkert fyndið við að rusli sé hent á lóð eða vatnslögn höggvin í sundur.  Loftpúðahrekkur er hinsvegar skemmtilega útfærður. 

  Allir sem við sögu koma eru verulega heimskir.  Ekkert ótrúverðugt við það út af fyrir sig.    

  Í upphafi er grínið í stíl aulahúmors og fíflaláta.  Niðurlagskafli er dauflegur og þunnur þrettándi.  EN þar á milli slæðast með nokkrir ágætir brandarar.  Í millikaflanum vottar sömuleiðis fyrir spennu í einstaka atriði.  Allt er þetta þó fyrirsjáanlegt og myndin nær aldrei flugi.

  Engu að síður:  Ef fólk hefur ekkert annað að gera þá er upplagt að skella sér í bíó.  Það má brosa nokkrum sinnum undir þessari mynd.  Hún er ekkert leiðinleg.        

  

Lulla frænka kaus

  Lulla föðursystir mín fylgdist ekkert með stjórnmálum.  Var að mestu áhugalaus um þau - ef undan er skilið að hún gætti þess vandlega að mæta ætíð á kjörstað.  Þar kaus hún Sjálfstæðisflokkinn,  eins og bræður sínir og fleiri ættingjar.  Hún lét Sjálfstæðisflokkinn sjá um pólitíkina;  þá þurfti hún þess ekki sjálf.  Einu áhyggjurnar sem hún hafði voru af því hvort að hún myndi gleyma að kjósa eða kjósa vitlaust fyrir klaufaskap eða ógilda kjörseðilinn.

  Lulla gerði ráðstafanir í tæka tíð til að tryggja að ekkert færi úrskeiðis.  Hún samdi við einhvern um að fylgja sér á kjörstað.  Eitt sinn fylgdi henni kona sem var afar stríðin og mikill stuðbolti.  Hún fylgdi Lullu að kjörklefanum svo langt sem það mátti.  Þetta var á áttunda áratugnum og reglur frjálslegri en í dag.  Njósnarar frá stjórnmálaflokkunum sátu við kjörklefann og skráðu hjá sér hverjir mættu á kjörstað og hvenær.  

  Fylgi stjórnmálaflokka var fastara í hendi en í dag.  Kjósendur fylgdu sínum flokki fram í rauðan dauðann hvað sem á gekk.  Þetta var eins og trúarbrögð eða áhang við fótboltalið.  Þeir sem mættu seint á kjörstað fengu upphringingu frá sínum flokki og voru hvattir til að drífa sig.  Þeim var boðin aðstoð í formi aksturs eða annars liðsinnis.   

  Lulla staulaðist inn í kjörklefann.  Síðan leið og beið.  Hún kom ekki aftur út úr honum.  Allir viðstaddir urðu langeygir.  Þeir horfðu með undrunar- og ráðaleysissvip hver á annan.  Svo mændu þeir á fylgdarkonu Lullu eins og hún gæti leyst málið.  Hún brosti glaðlega á móti og þótti biðin brosleg.

  Að mörgum mörgum mínútum liðnum heyrðist Lulla kalla hátt og snjallt:  "Er það D eins og drottinn?"

  Stríðna fylgdarkonan svaraði um hæl af hvatvísi:  "G eins og guð!" 

  Sumir viðstaddra hvesstu reiðilega augu að fylgdarkonunni.  Einn sýndi henni manndrápssvip.  Allir voru mjög alvörugefnir.  Henni þótti það gera hrekkinn við Lullu ennþá fyndnari.  Höfuðandstæðingur Sjálfstæðisflokksins,  Alþýðubandalagið,  var með listabókstafinn G.  Sjálf nýtti hún ekki kosningarétt sinn.  

  Nú gengu hlutir hraðar fyrir sig.  Lulla skilaði sér glaðbeitt að vörmu spori út úr kjörklefanum og stakk kjörseðlinum í kjörkassann.

  Þegar þær stöllurnar voru komnar út og sestar inn í bíl sagði Lulla:  "Það er skelfilega ruglingslegt að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki X-S.  Það ruglar mann í ríminu að hann sé með einhvern annan staf.  Ég var alveg á nálum.  Ég var svo hrædd um að kjósa vitlaust út af þessu rugli með stafinn!"   

--------------------

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1382276/

--------------------

Staðgengill borgarstjóra hefur afnot af bíl hans

Hverjir eru "mestu" söngvararnir?

  Bestu og flottustu söngvarar eru ekki endilega þeir sem eru með breiðasta raddsvið.  En það er kostur að búa yfir breiðu raddsviði.  Býður upp á fleiri möguleika en þröngt raddsvið.  Færeyska álfadísin Eivör ræður yfir mjög breiðu raddsviði.  Þýska söngkonan Nína Hagen líka. 

 

  Nú hafa grallarar mælt út raddsvið frægustu söngvara rokksögunnar.  Sigurvegarinn kemur kannski einhverjum á óvart.  Hann er Axl Rose, söngvari Guns N´Roses. 

 

  Næst á eftir Axl Rose í þessari röð:  Maiah Carey og Prince. 

  Því næst Steven Tayler (Aerosmith),  James Brown og Marvin Gaye.  David Bowie er í 8. sæti og Paul McCartney i 9. sæti.  

   Það kemur pínulítið á óvart að Elvis Presley og John Lennon séu með nákvæmlega sama raddsvið (í 12. sæti).  Söngrödd Elvisar er dekkri og ábúðarfyllri.  Lennon er með mun "strákslegri" söngrödd.  En raddsvið þeirra spannar nákvæmlega sömu lægstu nótu og hæsta tón.  

 

Hér er listinn í heild:  http://www.concerthotels.com/worlds-greatest-vocal-ranges

.

Ekki er allt sem sýnist

  Ljósmyndir eru heimild. En stundum þarf að horfa á ljósmynd tveívegis til að átta sig hvað er í gangi.  Þessi náungi er að spjalla við Boris Jeltsin og virðist hafa allt á hornum sér.  Þegar rýnt er í bakgrunn myndarinnar kemur skýring í ljós.   

  Hér gæti austurískur söngvari verið að taka lagið.  Þegar betur er að gáð er það hár dömunnar sem sveiflast yfir andlitið og myndar eins og skegg (hægt er að smella á myndina til að hún verði stærri og skýarari.  

 

 

 

  Hundur horfir á skuggamynd.  Svo virðist sem tveir ókunnugir gangandi vegfarendur séu að kyssast á næsta andartaki.   

                                                                                               

   Kona flytur ávarp á strönd.  Hún virðist svífa yfir ströndina.  Skuggi af fána brenglar sjónarhornið.

  Andlitsmynd af rappara á skyrtubol á herðaslá virðist vera sem kauði sé að kíkja þarna á milli bolanna.  

Ósvífin markaðseinokun

 

 

     Íslenski útvarps- og sjónvarpsmarkaðurinn er óheilbrigður.  Honum var og er skipt á milli 365 miðla og Ríkisútvarpsins.  Öðrum var og er haldið úti í kuldanum með slóttugheitum.  Og ósvífni.  Dæmi um það er að fyrir sjö árum - í skjóli nætur - keyptu 365 miðlar og Ríkisútvarpið í sameiningu tækjabúnað sem mælir notkun á tilteknum útvarps- og sjónvarpsstöðvum rafrænt.  Þessu næst var skoðanakannanafyrirtæki fengið til að fylgjast með því sem tækjabúnaðurinn sýnir og birta niðurstöður.

  Auglýsingastofur,  birtingahús og helstu auglýsendur byggja sínar auglýsingaherferðir á þessum niðurstöðum.  Máta markhópa við tölurnar yfir aldurshópa,  kyn,  stétt og stöðu þeirra sem hlusta á útvarp og horfa á sjónvarp.  Síðan er reiknað út snertiverð (það er hver krónukostnaður er við að ná til rétta markhópsins).

  Stóri gallinn við þetta er að tækjabúnaðurinn góði og dýri mælir aðeins hlustun og gón á sjónvarps- og útvarpsstöðvar í eigu eigenda tækjabúnaðarins.  Þar með vinna auglýsingastofur,  birtingahús og helstu auglýsendur með tölur yfir aðeins þá ljósvakamiðla.  Allar aðrar útvarps- og sjónvarpsstöðvar eru ekki með.  Þær eru dæmdar úr leik.  Þeir sem stýra auglýsingabirtingum eru ekkert að skipta sér af öðrum fjölmiðlum en þeim sem eru mældir.  

  Í fimm ár hafa forráðamenn Útvarps Sögu kvartað undan þessu við samkeppnisyfirvöld og menntamálanefnd Alþingis.  Í fimm ár hafa svörin verið á þá leið að málið sé í athugun.

  Nú bregður svo við - eftir fimm ár - að Samkeppniseftirlitið hefur fallist á að rafrænu mælingarnar - með tækjabúnaðinum góða - skekki samkeppnisstöðu, tryggi yfirburðarstöðu risanna á markaðnum og brjóti samkeppnislög.  

  Með þessum snöfurlegu viðbrögðum Samkeppniseftirlitsins (tók ekki nema fimm ár að skoða málið) er fjölmiðlakannanafyrirtækinu gert að hleypa öðrum en eigendum rafræna tækjabúnaðarins að markaðnum.     

   Hafandi unnið á auglýsingastofum til fjölda ára og stýrt mörgum auglýsingaherferðum skil ég að sumu leyti vinnubrögð auglýsenda með þessi gögn í höndunum frá fjölmiðlakannanafyrirtækinu en ekki önnur gögn.  Það er svo auðvelt að velja fyrirhafnarminnstu leiðina fremur en vinna heimavinnuna.  Að vera mataður í stað þess að leggjast í sjálfstæða rannsókn á fjölmiðlamarkaðnum.  

  Sömuleiðis:  Hafandi þekkingu á markaðnum var ég gapandi af undrun yfir því þegar bjartsýnir menn - utan 365 - réðust í það að setja upp sjónvarpsstöðvar á borð við Miklagarð og Bravó.  Það voru engar forsendur fyrir því að dæmið gengi upp.  Ekki fremur en þegar NFS stöðin var sett á laggir á sínum tíma.   

   

365 eignast Bravó og Miklagarð

Íslensk hljómsveit í 55. sæti

  Ég rakst á vandaðan og vel rökstuddan lista á Myspace yfir bestu goth-hljómsveitir rokksögunnar.  Tilefnið er að 22. maí er alþjóðlegi goth-dagurinn (greinin er frá 22. maí í fyrra).  Fyrirsögnin er "Frá Bauhause til Nick Cave,  heimsreisa með 80 böndum".  Í 55. sæti listans er íslenska hljómsveitin Q4U. 

  Þetta er enn ein staðfestingin á því hve Q4U er vel kynnt erlendis.   Meira má finna um það með því að smella á þessa slóð:   http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1345886/   

  Heildarlistann yfir bestu goth-hljómsveitirnar sérð þú með því að smella á þessa slóð:  https://myspace.com/discover/editorial/2013/5/22/its-a-celebration-from-bauhaus-to-nick-cave-around-the-world-in-80-goth-bands

 

ICELAND

55. Q4U

Breiðabόlsstaður

Q4U

Years active: 1980–1983
Q4U, from Reykjavik, may have been influenced by U.K. punk, and a big part of the Icelandic punk scene, but they created a sound that leaned more towards post-punk. Hear their unpronounceable but fantastic track, above.

Íslenska Bítlahreiðrið

  Þetta eru fjórir guttar í barnaskóla í enskri hafnarborg á sjötta áratugnum.  Sá sem er lengst til vinstri á myndinni var með annan fótinn á sjúkrahúsi.  Alltaf veikur og ekki hugað langlífi.  Hann er þó ennþá lifandi og sprækur meira en hátt í sjö áratugum síðar.  Hann hefur margoft komið til Íslands.  Fyrst til að spila með Stuðmönnum.  Síðan til að syngja með Plastic Ono Band í Háskólabíói.  Þess á milli og í framhjáhlaupi til að taka þátt í því þegar kveikt er árlega á Friðarsúlunni,  kenndri við John Lennon,  í Viðey.  Guttinn heitir Richard Starkey en er þekktur sem bítillinn Ringo Starr.

 

 

 

  Sá sem er næst lengst til hægri er John Lennon.  Eiginkona hans,  Yoko Ono,  reisti í Viðey Friðarsúluna Imagine Peace Tower.   John átti sér ósk um svona friðarsúlu.  Ljósasúlu sem myndi lýsa óendanlega langt upp í himinn og vera tileinkuð friði.  Friðarsúla Lennons í Viðey er fræg um víða veröld.  Þegar "Imagine Peace Tower" er gúglað koma upp milljón síður.  Utan enska málsvæðisins heitir súlan öðrum nöfnum,  svo sem á Íslandi þar sem hún heitir Friðarsúlan.  

 

  

 

  Í hvert sinn sem kveikt er á Friðarsúlu Lennons í Viðey kemur fjöldi erlendra tónlistarmanna til Íslands.  Fyrir utan Yoko Ono,  Sean son þeirra Lennons,  Ringo;  ekkju George Harrisons og son þeirra Harrisons hafa komið liðsmenn hljómsveita á borð við Wilco.

 

   Hinn sonur Johns,  Julian,  kom í leyniferð til Íslands fyrir tuttugu árum eða svo.  Dvaldi þá á Selfossi yfir helgi.  Það fór hljótt.

 

 

 

  Sá sem er lengst til hægri á myndinni,  George Harrison,  varð tengdafaðir íslenskrar konu,  Sólveigar Káradóttur (Stefánssonar).  Einkasonurinn,  Dhani Harrison, er tónlistarmaður og er með annan fótinn á Íslandi.  Hann hefur unnið með íslensku tónlistarmönnum.  Til að mynda Þórunni Agneu Magnúsdóttur.  Hann var í slagtogi með Jacobi Dylan (syni Bobs Dylan) um tíma.  Þeir kráka (cover song) lag Johns Lennon  Gimme Some Truth á plötunni Instant Karma - The Amnesty Internationa Campaign To Save Sudan.  

 

  Næst lengst til vinstri á myndinni er Paul McCartney.  Hann kom í skemmtiferð til Íslands með þáverandi eiginkonu sinni fyrir nokkrum árum.  

 

 

 

  Guttarnir á myndinni í hafnarborginni Liverpool í Englandi uxu úr grasi.  Þeir stofnuðu hljómsveit sem varð stærsta hljómsveit heims.  Hljómsveit sem toppaði allt sem hægt var að toppa.  Mótaði hugsunarhátt ungmenna sjöunda áratugarins um allan heim og fram eftir áttunda áratugnum.   Hljómsveitin hlaut nafnið The Beatles en er alltaf á Íslandi kölluð Bítlarnir.  Bítlarnir voru bylting.  Ekki aðeins í músík.  Líka í klæðaburði,  hárgreiðslu og eiginlega öllu.  Allsráðandi fyrirmynd heimsbyggðarinnar.  Svo bara allt í einu er Ísland Bítlahreiður,  margfléttað saman við Bítlana og þeirra arfleifð.  Litla og fámenna Ísland sem hýsir aðeins 325 þúsund íbúa.  Jafn marga og fámenn þorp í öðrum löndum.