Boltaleikjamenn eru einhverfir

 

  Atvinnumenn í boltaleikjum eru ekki þekktir fyrir háa greindarvísitölu.  Þvert á móti þá tjá þeir sig í viðtölum í innihaldslausum og yfirborðskenndum klisjum.  Þegar boltaleikjamaður er beðinn um að spá fyrir um það hvernig leikur hans liðs muni fara er algengt svar:  "Við ætlum að gera okkar besta."  Í alvöru?  Ætlið þið ekki að gera ykkar næst besta til tilbreytingar?

  Algengur fylgifiskur atvinnumanna í boltaleikjum er óstjórn á skapi.  Þeir tryllast af minnsta mótlæti;  sparka, bíta, kýla, stanga og garga ókvæðisorð, líkt og þeir séu andsetnir. 

  Nú hefur sænsk rannsókn leitt í ljós að þrátt fyrir að boltleikjamenn skori ekki hátt á almennu greindarvísitöluprófi þá búi þeir yfir sérgáfu.  Hún felst í því að geta á sekúndubroti reiknað út aðstæður á vellinum og brugðist rétt við af eðlishvöt.  Á þessu sviði búa þeir yfir ofurgáfum langt umfram annað fólk.  

  Í tímaritinu PLoS One er ekki gengið svo langt að fella þetta undir Asperger heilkenni.  En það segir sig samt eiginlega sjálft að um einhverfu er að ræða.  Með fullri virðingu fyrir einhverfum einstaklingum og engri vanvirðingu í þeirra garð.  Þeir búa iðulega yfir ofurgáfu á einhverju sviði.   Þannig er það í tilfelli atvinnumanna í boltaleikjum.   

 

11 handboltadrengir horfnir á Jótlandi

Jón Þorleifs og gagnrýnendur

   

  Jón Þorleifs,  verkamaður,  var kominn hátt á sjötugsaldur er hann sendi frá sér fyrstu bókina.  Alls urðu bækurnar eitthvað á þriðja tug.  Þær voru af ýmsu tagi.  Fyrsta bókin,  Nútímakviksetning,  var sjálfsævisaga.  Síðan tóku við ljóðabækur,  skáldsaga og hugleiðingar um stjórnmál hérlendis og úti í heimi. 

  Jón fylgdist mjög vel með þjóðmálum.  Hann las öll dagblöð fram og til baka og gætti þess að ná flestum fréttatímum í útvarpi.  Á sjónvarp sagðist hann ekki horfa ótilneyddur.  Ég man ekki hver ástæðan var.  Hinsvegar gaf systir mín Jóni sjónvarp - þrátt fyrir mótbárur Jóns og fullyrðingar um að hann myndi ekki einu sinni stinga tækinu í samband.  Nokkrum dögum síðar átti mágur minn erindi til Jóns.  Kallinn kom seint til dyra vegna þess að hátalari sjónvarpsins var hátt stilltur.     

  Eins og vera vill með einyrkja sem gáfu sjálfir út fjölritaðar bækur og sáu sjálfir um sölu var á brattan að sækja.  Árlega koma út um 500 íslenskar bækur.  Fjölrituðu bækurnar mæta afgangi hjá fjölmiðlum og bókaverslunum.

  Jón var töluvert kjaftfor í bókum sínum þar sem við átti.  Líka reyndar í samtölum við fólk sem hann taldi sig eiga vantalað við.  Eins og oft er með yfirlýsingaglaða þá var Jón afskaplega viðkvæmur fyrir gagnrýni.  Nútímakviksetning fékk lofsamlegan dóm í tímaritinu Stéttabaráttunni.  Eitthvað var samt nefnt sem hefði mátt betur fara.  Jón einblíndi á þá athugasemd og var afar ósáttur.  Hann túlkaði gagnrýnina sem hnífstungu í bakið.  Tímaritið Stéttabaráttan væri ómerkilegt málgagn stéttasvikara og kjölturakka Gvendar Jaka. 

  Jón fékk mikla og vaxandi andúð á þeim sem skrifaði dóminn.  Fann honum allt til foráttu næstu árin.  Jón velti sér upp úr dómnum árum saman.

  Næst birtist dómur í dagblaðinu Þjóðviljanaum um ljóðabók eftir Jón.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Jóni var illa misboðið.  Hann gekk með dóminn útklipptan í vasanum til að vitna orðrétt í hann.  Svo fletti hann upp á einhverri vísu í bókinni sem var alveg laus við heift,  las hana og spurði:  "Hvar er heiftin?"  Í kjölfarið orti Jón nokkrar níðvísur um þann sem skrifaði dóminn.  Og skilgreindi viðkomandi sem leigupenni Gvendar Jaka.

  Jóni gekk illa að koma bókum sínum inn í bókaverslanir.  Einhver eintök voru keypt af bókaverslun Máls & Menningar.  Eintökin voru falin á bak við aðra bókatitla í hillu.  Umsókn Jóns um inngöngu í Rithöfundasambandið var fellt.  Nokkrir félagsmenn beittu sér hart gegn inngöngu Jóns.  Fór þar fremst í flokki Guðrún Helgadóttir,  þáverandi alþingiskona.  Það var þess vegna ekki úr lausu lofti gripið að Jón upplifði sig sem ofsóttan.  Í aðra röndina fannst Jóni upphefð af því.  Hann sagði:  "Það er merkilegt hvað vissum aðilum telja sig stafa mikil ógn af skrifum mínum.  Ég hef sannleikann mín megin.  Ég er að afhjúpa glæpamenn.  Auðvitað skjálfa þeir og bregðast til varnar."

  Þrátt fyrir andstöðuna og "þöggun" náði Jón að selja alveg upp í 600 eintök af stakri bók.  Flest til fólks sem Jón hitti á förnum vegi.  Hann var með árangursríka sölutækni.  Sagði fólki frá nýjustu bók sinni.  Spurði:  "Myndi þetta vera bók sem þú hefðir gaman af að lesa?"  Svarið var oftast:  "Já, já. Alveg þess vegna."  Næsta spurning:  "Viltu eintak af henni?  Ég er með eintak hér í vasanum.  Þú mátt fá það."  Svo dró Jón eintakið upp úr vasanum,  rétti viðmælandanum og hélt áfram að spjalla.   Sá setti bókina í vasa sinn eða ofan í töskuna sína.  Þegar þeir kvöddust sagði Jón:  "Þetta er ekki nema 2000 kall.  Rétt fyrir prentkostnaði."

  Ég varð mörgum sinnum vitni að svona samtali og sölu.  Þetta hljómaði fyrst eins og Jón ætlaði að gefa eintakið.  Þegar hann svo rukkaði þá var viðmælandinn kominn í erfiða stöðu með að hætta við. 

  Jón fór með eintak af bók til Ellerts Schram sem var ritstjóri dagblaðsins Vísis.  Ellert lofaði Jóni að hann myndi sjálfur lesa bókina og skrifa dóm um hana.  Ekkert bólaði á því vikum saman.  Jón gekk þá aftur á fund Ellerts og krafðist skýringar á svikunum.  Ellert fór í bunka á skrifstofuborði sínu.  Þar var bókin ofarlega.  Ellert veiddi hana úr bunkanum og sagði að röðin væri alveg að koma að bókinni.  Jón kippti bókinni eldsnöggt úr hendi Ellert sem dauðbrá við og spurði:  "Hva? Ertu að rífa af mér bókina sem þú gafst mér?"   Jón svaraði:  "Ég vil ekki að neinn þurfi að snerta bók sem hefur farið um þínar lúkur."  Svo reif Jón bókina í tvennt,  henti rifrildinu í gólfið og stormaði burt.   

------------------------

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1403663/

Er Ísland bráðum að skríða inn á 21. öldina?

   Íslenska mannanafnalöggan er aðhlátursefni út um allan heim.  Réttilega og verðskuldað.  Íslenska áfengislöggjöfin er annað aðhlátursefni.  

  Hvað er svona merkilegt við bjór og annað áfengi að það kalli á strangari reglur umfram súkkulaði?  Hvað er svona merkilegt við það að skipta um dekk á vörubíl?  Aldursmörk á þeim sem kaupa áfenga drykki eru óvirk.  Það vita allir.  Hver sem er 14 eða 15 ára kemst léttilega yfir áfenga drykki.  Í mörgum tilfellum reyndar með kaupum á landa,  brugguðum í klósettskál eða við aðrar sóðalegar aðstæður.  

  Hvað er svona nauðsynlegt við að hafa höft og reglur um áfenga drykki?  Hvers vegna er sala á áfengum drykkjum utan veitingastaða rígbundin við að ríkisstarfsmenn afgreiði það?  Á hvern hátt eru ríkisstarfsmenn hæfari til að selja og afhenda áfenga drykki en aðrir?

  Hvers vegna þarf að einskorða sölu á áfengum drykkjum utan veitingastaða við aldur og ríkisreknar verslanir?  Það þarf ekki einu sinni að vísa til ágætrar  reynslu nágrannaþjóða af sölu á áfengum drykkjum í matvöruverslunum.   Bjór og vín eiga að lúta sömu frjálsu reglum og sala á súkkulaði.   

  Sú var tíð að mjólk og mjólkurvörur voru seldar í ríkisverslunum.  Forræðishyggjumenn ottuðust að úrval á mjólkurvörum myndi hrynja ef sala á þeim yrði gefin frjáls.  Einnig að verðið myndi rjúka upp úr öllu valdi.   Hver er reynslan? 

  Sú var tíð að ríkið sá um sölu á útvarpstækjum.  Forræðishyggjumenn óttuðust að úrval á útvarpstækjum myndi hrynja ef einkaaðilum væri hleypt að sölunni.  Sömuleiðis að verð á útvarpstækjum myndi rjúka upp úr öllu valdi.  Hver er reynslan? 

 

„Svo mikil forræðishyggja á Íslandi“

Hver sigraði? Hver tapaði?

  Í dag var í Héraðsdómi Reykjavíkur kveðinn upp dómur í einskonar prófmáli.   Gunnar Þorsteinsson,  löngum kenndur við Krossinn (síðan var hann rekinn úr Krossinum. Það er önnur saga),  stefndi fyrir dóm tveimur talskonum fjölda kvenna sem saka Gunnar um kynferðisbrot.   Einnig ritstjóra Pressunar fyrir að hafa eftir þeim ummæli. Gunnar krafðist 15 milljóna íslenskra króna í reiðufé fyrir ærumeiðingar.  Jafnframt kærði hann 21 ummæli sem að sögn voru ærumeiðandi.  Vissulega voru þau ærumeiðandi,  hvort heldur sönn eða ósönn. 

  Þetta er vel þekkt aðferð kynferðisbrotamanna;  að kæra stuðningsfólk þolenda.  Bæði til að valda ótta og ekki síður til að valda fjárhagsskaða. 

  Héraðsdómur komst að þeirri niðurstöðu að 16 af ummælum standi óhögguð og í fullu gildi.  15 milljón króna skaðabótakröfunni var hafnað sem tilhæfulausri með öllu.  Sem þýðir að ásakanir voru ekki hraktar og þar með ekki skaðabótaskyldar. 

  Gunnar hrósar sigri.  Sigurinn felst í því að talskonur kvennanna sem saka Gunnar um kynferðislegt áreiti sitja uppi með lögfræðikostnað upp á 1,8 milljónir króna.  Málskostnaður ríkisins var felldur niður.  Gunnar situr sjálfur uppi með sinn lögfræðikostnað.  Sem getur ekki talist vera sigur.

   Hver sú manneskja sem upplifir að vera áreitt kynferðislega á að koma þeim skilaboðum til geranda að hann hafi brotið á sér.  Það er sigur fyrir hana að opinbera sök og koma skömminni alfarið yfir á geranda.  Bara það eitt að rísa upp,  upplýsa og mótmæla - á hvað hátt sem það er gert - er sigur.   Það er að standa með sjálfri sér - og ekki síður stuðningur við aðra í sömu aðstæðum.  

  Skilaboðin skipta öllu máli.  

   Burt séð frá því þá kristallast í niðurstöðu dómsins þessi orð:  "Þá verður að telja heldur langsóttar þær skýringar af hálfu stefnanda að framburður þeirra allra stafi af skipulegri rógsherferð gegn honum vegna safnaðarpólitíkur eða vegna skilnaðar eða vegna núverandi eiginkonu hans." 

  Lögfræðikostnaður þeirra sem Gunnar reyndi - án árangurs - að ná 15 milljónum frá  í sinn vasa er 1,8 milljónir.  Stofnaður hefur verið söfnunarreikningur til að mæta þeim kostnaði.  

Kennitala: 111183 - 2959
Banki: 0114
Höfuðbók: 05
Reikningsnúmer: 061840

  Á morgun legg ég 10.000 kall inn á þennan reikning og hvet aðrar til að leggja í púkkið.  Upphæðin skiptir minna máli en víðtæk þátttaka. 1000 kall,  1500 kall, 5000 kall.  Allt telur.  Líka sem móralskur stuðningur.  Vinsamlegast deilið á Fésbók og víðar bankaupplýsingunum. 

  Dóminn i heild má lesa hér:  http://home.tb.ask.com/index.jhtml?p2=^HJ^xdm310^YYA^is&n=780c1eaf&ptb=A3DBB36E-2129-4A8B-A42D-07C19CF5B8D4&si=pconvCh&qs=fn

www.stigamot.is

www.aflidak.is 

www.solstafir.is

www.blattafram.is 

   

    

  

„Hefði ekki viljað breyta neinu“

Karlmenn hætta að hugsa um útlitið 46 ára

 

  Ungar konur hætta að hugsa um karlmenn sem kynverur þegar þeir ná 39 ára aldri.  Þetta er niðurstaða rannsóknar í útlöndum.   Niðurstaðan er trúverðug.  Þá eru karlarnir komnir á aldur við feður þeirra.  Vitaskuld með undantekningum.  Moldríkar poppstjörnur og frægir kvikmyndaleikarar halda áfram að telja.  Allt frá Paul McCartney og Mick Jagger til George Clooney og Sean Connery.  

  Önnur rannsókn,  framkvæmd af breska Beneden Health,  leiðir í ljós að karlmenn hætta að hirða sérstaklega um útlit sitt 46 ára.  Þaðan í frá ræður kæruleysi frá degi til dags.  Samkvæmt sömu könnun hirða konur um útlit sitt 13 árum lengur.  Það er ekki fyrr en á 59 ára afmælisdeginum sem þær leyfa kæruleysinu að ráða för.  

  Fólkið heldur samt alveg áfram að slá rykið úr hárkollunni og skola af gervigómnum.  En það hættir að eltast við tískustrauma í klæðnaði, hárgreiðslu, gleraugnaumgjörðum, heyrnartækjum, göngugrindum og svo framvegis.   

 

Kynþokkann þrýtur um 39 ára

Vandræðalegar reglur sem eru bara kjánalegar

  "Það verður að vera agi í hernum," sagði Góði dátinn Svejk þegar kjánalegar reglur hjá hernum bar á góma.  Reglur eru til að fara eftir þeim.  Því fastar og ákveðið sem farið er eftir reglunum þeim mun betri agi er á skrílnum.  Fyrir mörgum árum skrapp maður nokkur á Akureyri að kvöldlagi út og færði bílinn sinn til úti á bílastæðisplani fyrir utan heimili sitt.  Áður hafði gestkomandi lagt í bílastæði mannsins.  Hann lagði þess vegna í annað stæði.  Þegar hans bílastæði losnaði þá færði hann bílinn í það stæði.  Í þann mund kom löggan að.  Kallinn var ekki með öryggisbeltið spennt.  Löggan sektaði kauða umsvifalaust.

  Kallinn var vissulega að brjóta lög.  En öryggisbeltið þjónaði engum tilgangi undir þessum kringumstæðum.  

  Við megum ekki tala í farsíma undir stýri án þess að nota handfrjálsan búnað.  Samt hefur fjöldi rannsókna sýnt að enginn munur er á árvekni ökumanna hvort heldur sem þeir nota handfrjálsan búnað eða blaðra í síma með því að halda honum við eyra.  Það er refsilaust að blaðra undir stýri allskonar vitleysu í talstöð.  Það notfæra lögreglumenn og fleiri sér ótæpilega.  

  Ég kom við í Vínbúð.  Var að kanna stöðuna á færeyskum bjór og færeyskum cider.  Staðan var ekki góð í þessari Vínbúð.  Þá keypti ég mér Saku bjór.  Til að gera eitthvað.  Á undan mér í röð við afgreiðslukassann var ungt par.  Það keypti glannalega mikið af allskonar áfengum drykkjum.  Ég get mér til að rauðvín hafi átt að fara út í sósuna,  hvítvín yfir ofnbakaðan fiskrétt og eitthvað svoleiðis.  Kannski átti að gefa blómum í blómapotti cider.

  Nema það að ekki reyndist vera nægileg inneign á korti drengsins fyrir veisluföngunum.  Hann bað dömuna að hlaupa undir bagga með það sem upp á vantaði.  Afgreiðsludaman - sem virtist kannast við parið - sagði ábúðafull:  "Það má ekki.  Hún er ekki orðin tvítug.  Hún má ekki borga."

  Parið dró upp snjallsíma sína.  Fyrir framan afgreiðslukonuna millifærði stelpan úr sínum heimabanka upphæðina sem upp á vantaði yfir á kort drengsins.  Þetta tók aðeins nokkrar sekúndur.  Afgreiðslukonan var alsæl.  Hún fór eftir reglum sem henni eru settar.  Þeim var framfylgt út í ystu æsar.  Allir voru glaðir með málalok.  En þetta var vandræðalega kjánalegt.  

 

Til er betri og hagkvæmari lausn - ekki síst fyrir flugfarþega

 

  Gríðarlega mikil stemmning hefur myndast fyrir því að komið verði á laggir hraðlest á suðvesturhorninu.  Nánar tiltekið á milli BSÍ,  Umferðarmiðstöðvarinnar við Hringbraut,  og Flugstöðvar Leifs heitins Eiríkssonar í Sandgerði.  Kostnaður hefur verið reiknaður út fram og til baka.  Hann er ekki nema eitthvað smávegis á annað hundrað milljarðar rammíslenskra króna.  Beisk reynsla segir okkur að sú upphæð sé líklegri að enda í á þriðja hundrað milljarða króna.  Sem eru smáaurar í samanburði við gjaldþrot Björgúlfs.    

  Til er miklu ódýrari lausn.  Ekki síst fyrir flugfarþega.  Hún er sú að flytja Keflavíkurflugvöll til Reykjavíkur.  Inn í þetta spilar að margir Keflvíkingar vilja losna við flugvöllinn.  Hávaði frá flugvélum vekur keflavísks börn og fullorðna af værum blundi síðla nætur og heldur fyrir þeim vöku síðla kvölds.  Gífurleg bílaumferð til og frá flugvellinum veldur mengun.  Þess vegna hósta Keflvíkingar svona mikið og margir þjást af astma og ótímabærri streitu.  

  Með flutningi á Keflavíkurflugvelli til Reykjavíkur sparast risavaxnar upphæðir,  bæði í íslenskum krónum og ekki síst í beinstífum gjaldeyri.  Nánast allir flugfarþegar eiga leið til og frá Reykjavík.  Við erum að tala um árlegan akstur fram og til baka með hátt á aðra milljón manns.  Bensínið sem knýr áfram ökutækin með þennan hóp hendir gjaldeyrisforða okkar út um gluggann í bílförmum.  

  Fargjald með hraðlestinni er áætlað 800 til 3800 kall.  Fargjaldið verður ALDREI 800 kall á þessari leið.  ALDREI.  Upphæðin verður nær því sem það er nú hjá Kynnisferðum,  um 2000 kall (um 4000 kalla fyrir ferð fram og til baka). Það kemur sér vel fyrir fjöldann að spara þennan pening.  Menn rölta bara í flugstöðina í Reykjavík.   Það er hressandi.  

  Í dag þurfa flestir íslenskir flugfarþegar að geyma bílana sína í rándýrum stæðum við flugstöðina í Sandgerði.  Er þeir snúa aftur heim frá útlöndum þurfa þeir að grafa upp úr seðlaveskinu sína síðustu 10 þúsund kallana til að ná bílnum út af stæðinu.  

  Verði Keflavíkurflugvöllur fluttur til Reykjavíkur þarf ekki lengur að halda keflavíkurveginum opnum með snjómokstri yfir vetrarmánuði.   Það þarf ekki að halda veginum við.  Samgöngur á milli Suðurnesja og höfuðborgarsvæðisins leggjast sjálfkrafa af.  Það þarf ekki einu sinni að hafa kveikt á ljósastaurunum við Keflavíkurveginn.      

  Margt fleira get ég nefnt til að sýna fram á hagkvæmni af því að flytja Keflavíkurflugvöll til Reykjavíkur.  Það sem ég hef talið upp er aðeins toppurinn á ísjakanum.   

 

Stofnkostnaður hraðlestar 100 milljarðar

Sex dauðsföll í einni hljómsveit

 

  Frá lokum blóðugrar seinni heimsstyrjaldar á fjórða og fimmta áratug síðustu aldar varð bandarísk tónlist allsráðandi í Evrópu og langt utan Evrópu.  Bandarískir raularar á borð við Frank Sinatra og Bing Crosby fóru mikinn í útvarpsviðtækjum heims.  1955-56 skall yfir heimsbyggðina bylgja bandarískra rokkara:  Bill Haley,  Chuck Berry,  Elvis Presley,  Little Richard,  Fats Domino...  Rokkbylgjan hvarf snögglega um og upp úr 1958.  Við tók bandarískt dú-vúbb og síðan twist,  limbó og eitthvað svoleiðis.  

  1964 gerðust þau undur og stórmerki að ensk unglingahljómsveit,  Bítlarnir,  lagði óvænt undir sig heimsmarkaðinn.  Svo rækilega að í júní 1964 áttu Bítlarnir öll lög í efstu sex sætum bandaríska vinsældalistans.  Í árslok 1964 kom í ljós að 60% af öllum seldum plötum í Bandaríkjunum það árið var með Bítlunum.  Samt voru Bítlarnir óþekkt fyrirbæri í Bandaríkjunum fram að vordögum. 

  Bandaríski markaðurinn brást klaufalega og seint við þessari óvæntu bresku innrás.  Hver markaðsfræðingurinn á fætur öðrum í bandaríska skemmtiiðnaðinum reiknaði dæmið vitlaust.  Til eru ótal bókanir hjá bandarískum plötufyrirtækjum og umboðsskrifstofum frá þessum tíma sem sýna hve illa bandaríski skemmtiiðnaðurinn var tekinn í bóli.  Afneitun var algjör.  Því var haldið fram að Bítlaæðið næði í hæsta lagi fram að hausti 1964.  Í vetrarbyrjun væru Louis Armstrong og Barbra Streisand búin að valta yfir Bítlana.  Það myndi ekki heyrast meira í Bítlunum í Bandaríkjunum. 

  Þessi markaðsgreining gekk ekki eftir.  Ensku Bítlarnir festu sig í sessi í Bandaríkjunum til frambúðar.  Ekki nóg með það.  Bítlarnir opnuðu upp á gátt bylgju breskra rokk- og blúshljómsveita sem toppuðu bandaríska vinsældalistann næstu árin:  The Rolling Stones,  The Who,  The Kinks,  The Animals,  Manfred Man... Listinn er endalaus.

  Það var ekki fyrr en 1965 sem bandaríski tónlistariðnaðurinn játaði sig sigraðan.  Þá var gefið út fyrsta bandaríska lag sem svar við ensku Bítlunum.  Á þessum tímapunkti var vísnatónlist í þjóðlagastíl mjög vinsæl í Bandaríkjunum:  Bob Dylan,  Kingston Trio,  Joan Baez,  Peter, Paul & Mary...

  Skrefið sem var stigið fólst í því að blanda saman vísnasöng eftir Bob Dylan og Bítlarokki.  Blandan var góð og lag Dylans,  Mr. Tambourine Man, í rokkútsetningu fyrstu bandarísku bítlahljómsveitarinna,  The Byrds,  sló rækilega í gegn.  Það kom út vorið 1965.  Til varð nýr tónlistarstíll,  þjóðlagarokk (folk-rock).  Lagið náði 1. sæti vinsældalista víða um heim. 

  Vinsældunum var fylgt eftir með öðru Dylan-lagi,  All I really Want to do.  Það náði ekki flugi.  Þá var leitað í smiðju Petes Seegers,  eins ástsælast vísnasöngvara Bandaríkjanna.  The Byrds náðu aftur að toppa vinsældalista með lagi hans,  Turn, Turn, Turn. 

  Næstu ár á eftir var The Byrds þungavigtarhljómsveit í þróun og sögu rokksins.  Hafði meðal annars mikil áhrif á Bítlana og The Rolling Stones.  Var brautryðjandi í tónlistarstílum á borð við raga (indversk-blönduð músík),  geimrokk (space rock), kántrý-rokk,  sýrurokk,  spunadjassrokk og svo framvegis. 

  Liðsmenn The Byrds sukkuðu.  Dópuðu all svakalega og drukku sterkt áfengi af stút.  Leikar fóru þannig að sex liðsmenn The Byrds féllu frá fyrir aldur fram.  Hljómborðsleikarinn Gram Parson var aðeins 26 ára er hann lauk jarðvist í kjölfar rosalegrar eiturlyfjaneyslu.

  Gítarleikarinn Clarance White dó sama ár, 1973.  Hann var ekinn niður af ölvuðum ökumanni.  Söngvarinn,  lagahöfundurinn og gítarleikarinn Gene Clark dó fyrir aldarfjórðungi eftir langvarandi gríðarlega drykkju.  Hann fékk hjartaslag og var með ónýtan maga.  Trommarinn Michael Clarke dó tveimur árum síðar.  Næsti trommari,  Kevin Kelley,  dó nokkrum árum síðar.  Bassaleikarinn Skip Batten dó því næst.

  Einn mesti dópisti The Byrds,  gítarleikarinn,  lagahöfundurinn og söngvarinn David Crosby,  er mörgum til furðu ennþá á lífi.  Hann hefur fengið ígrædda splunkunýja lifur.  Og gott ef ekki nýru líka.  Hann hafði gott af því að sitja í fangelsi í Texas í heilt ár vegna gríðarlega mikils magns sem hann lumaði á af dópi á borð við heróíni,  kókaíni og einhverju þannig.  Hann hresstist við það. 

  Ég held - og vona - að engin önnur hljómsveit rokksögunnar hafi tapað sex liðsmönnum yfir móðuna miklu.  Hljómsveitin starfar ekki lengur.  Nema kannski í Valhöll.

 

Hryðjuverkasamtök aðhlátursefni

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd standa þessa dagana í átaki gegn veiðum Færeyinga á marsvíni (grind).  Blásið var í herlúðra í júní.  Boðuð var koma og mótmælastaða þúsunda manna hvaðanæva af úr heiminum.  Aðallega jörðinni, að því er virðist.  Skip Sea Shepherd sigldi inn í færeyska höfn.  Nokkrir mótmælendur komu með Norrænu til Færeyja.  Þeir stálu mat í Norrænu.  Fylltu heilu ferðatöskurnar af stolnum mat.  Komnir til Færeyja héldu þeir uppteknum hætti:  Stunduðu búðarþjófnað.

  Ekki verður hjá því komist að velta fyrir sér tvískinnungi þegar einstaklingar ferðast heimshorna á milli til að fordæma fólk sem nær sér á heiðarlegan og löglegan hátt í hvalkjöt í matinn; en stelur sjálft sér til matar.  Ekki einum sykurmola heldur fyllir fjölda ferðataska af stolnum mat.  Og stelur úr búðum.  Um það má lesa hér:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1399541/

  Fáfræði hryðjuverkahópsins um eitt og annað er aðhlátursefni.  Liðsmenn hans halda því fram að marsvínin séu myrt á kvalarfullan hátt. Það er rangt.  Marsvín eru drepin með stungu sem tekur sekúndubrot.  Meðferð á öðrum dýrum í Bandaríkjunum og víðar er langvarandi dýraníð;  kjúklingar,  svín og fleiri dýr í verksmiðjubúskap búa við óhugnanlegar aðstæður.  Hænur eru aldar í þröngum búrum.  Þær afmyndast,  fætur skemmast af saurbruna,  í þær er dælt fúkkalyfjum,  fjaðrir hrynja af þeim og skilja eftir sig skallabletti og svo framvegis.  Flestar hænur í þessum aðstæðum verða fljótlega geðbilaðar.  Þær eru ekki hamingjusamar hænur.  

  Einn félagi í Sea Shepherd bloggaði um komu sína til Færeyja.  Þetta var kona sem sagðist hafa byrgt sig upp af dósamat áður en haldið var til Færeyja.  Hún hélt að erfitt yrði að finna eitthvað ætilegt í Færeyjum.  Henni til mikillar undrunar uppgötvaði hún að í Færeyjum var hægt að kaupa ávexti í búð.  Meira að segja banana.  

  Átak Sea Shepherd gegn marsvínaveiði Færeyinga i sumar hefur algjörlega mistekist.   Fyrir það fyrsta hafa tiltölulega fáir liðsmenn svarað kallinu.  Í annan stað hefur ekkert borið til tíðinda.  Marsvínaveiðar Færeyinga eru tilfallandi.  Þegar vart verður við marsvínatorfu í einhverjum firði er útkall.  Tugir mótorbáta mæta á svæðið og smala torfunni upp í fjöru.  Sérhæfðir slátrarar deyða dýrin af öryggi.  Þetta gengur hratt fyrir sig.  Jú,  vissulega litar blóðið sjóinn.  Það lítur ekki vel út fyrir borgarbörn sem aldrei hafa séð dýri slátrað.

  Ég vann til fjölda ára í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki.  Er þar að auki fæddur og uppalinn í sveit og þaulvanur heimaslátrun.  Marsvínaslátrun Færeyinga er alveg jafn hraðvirk og dýrunum sársaukalaus og dráp á öðrum dýrum.  Fyrir utan það að marsvínakjöt er einstaklega gott snöggsteikt.     

  SS hreykir sér af því að engar hvalveiðar hafi verið í Færeyjum frá því að hryðjuverkasamtökin hófu átak sitt gegn þeim í sumar.  Það er þó ekki SS að "þakka" heldur því að engin marsvínatorfa hefur komið inn í færeyskan fjörð á þessu tímabili.  SS-liðar standa vaktina í erindisleysu niðri í fjöru dögum saman.  Það er aðhlátursefni í Færeyjum.   Þarna standa þeir og góna út á haf en ekkert gerist.  

  Engu að síður herðir SS á hvatningu til félaga að koma til Færeyja og standa vaktina við að góna út á haf.  En ekkert gerist.  Það hefur verið tíðindalaust á vígstöðvum í júní.  Dag eftir dag,  viku eftir viku,  má sjá 3 - 4 félaga SS standa samviskusamlega vaktina niðri í fjöru allan daginn og reyna að koma auga á marsvín.  Þetta var verulega fyndið fyrstu dagana. Svo varð það ennþá meira fyndið.  Í dag er það meiriháttar fyndið.  Og heldur áfram að vera meira og meira fyndið.  

  

Í fangelsi fyrir að safna regnvatni

 

  Í alríki Husseins í Vesturheimi eru margar vistaverur og margt bannað.  Þess vegna er það kallað Bannríki Norður-Ameríku.  Ríkin 50 sem mynda alríkið eru mörg hver afar ólík hvert öðru.  Þau eru með sín eigin lög og eigin reglur um margt.   Til að mynda eru áfengislög ólík,  svo og lög um giftinga- og ökuprófsaldur.  Bara svo örfá dæmi séu nefnd.  Að því leyti og fleiru svipar þetta til Evrópusambandsins.  

  Í Oregan-ríki á vesturströnd BNA var stórtækur glæpamaður dæmdur í fangelsi og fjársekt fyrir að safna regnvatni.  Hann safnaði því í tank inni á sinni landareign.  Með því braut hann gróflega gegn lögum um einkarétt Vatnsveitunnar til að höndla með viðskipti á vatni.  Með því að nota regnvatnið hafði glæpamaðurinn fé af Vatnsveitunni vegna þess að þá keypti hann ekki af henni það magn af vatni er hann þurfti.  

  Vatnsberinn ósvífni var umsvifalaust dæmdur í mánaðarlanga fangelsisafplánun.  Honum var jafnframt gert að greiða hátt í 200 þúsund króna sekt.  Sem er ekki upp í kött á Nesi til samanburðar við lögfræði- og dómskostnað.  

  Við dómsuppkvaðningu mætti fjöldi manns.  Hópurinn bar mótmælaspjöld vatnsberanum til stuðnings.  Hussein Obama er vitaskuld kennt um lögin sem dæmt var eftir.  Þau hafa verið í gildi í 89 ár og eru bundin við Oregan en ekki alríkið.  Í sumum öðrum ríkjum,  svo sem Maryland og Florida,  eru íbúar skattaðir fyrir regnvatn.  Í staðinn mega þeir safna því og jafnvel nota það.   

    

Obama þykir sá lélegasti

Ekki segja löggunni að þú sért að segja satt

  Ég er hugsi og ringlaður yfir niðurstöðu Héraðsdóms Suðurlands í nauðgunarmáli kenndu við Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum um verslunarmannahelgina 2012.  Fyrir það fyrsta eru tvö ár liðin frá meintri nauðgun.  Það er fyrir neðan allar hellur að kynferðisbrotskæra velkist í "kerfinu" í tvö ár áður en Héraðsdómur kveður upp sinn dóm.  Verði málinu áfríað til Hæstaréttar gætu önnur ár liðið áður en málinu lýkur.  Unglingar sem málið snýst um verða orðnir rígfullorðið fólk.

 Vissulega er þetta ekkert einsdæmi.  Kynferðisbrotamál eru afgreidd á hraða snigilsins.  Þau þurfa að njóta forgangs.

  Málsatvik eru þau í stuttu máli að strákur og stelpa hittust á tjaldstæði í Herjólfsdal.  Þau kysstust og létu vel hvort að öðru.  Leikurinn barst inn í tjald stelpunnar.   Að hennar sögn vildi drengurinn fljótlega hafa kynmök.  Hún vildi það ekki á þeim tímapunkti.  Vildi fyrst kynnast drengnum betur.  Þá nauðgaði hann henni,  samkvæmt kærunni.  Hann heldur því fram að kynmök hafi átt sér stað með vilja beggja.

  Í dómsniðurstöðum er rakið að stelpan hafi við læknisskoðun verið aum í hársverði og lengri vöðvum;  vitni segja hana hafa verið í sjokki,  miklu áfalli og grátið mikið eftir atburðinn.   Hún hafi átt erfitt með að tjá sig.  Sálfræðingur Barnahúss vitnaði um að andleg líðan hennar væri slæm.  Framburður hennar hafi verið stöðugur,  bæði hjá lögreglu og fyrir dómi.  

  Engu að síður kemst Héraðsdómur að þeirri niðurstöðu að sýkna beri ákærða.  Rökin eru þessi orðrétt:

  "Hins vegar verður ekki horft fram hjá því við mat á trúverðugleika framburðar brotaþola að hún taldi í tvígang ástæður til þess í yfirheyrslu hjá lögreglu að taka fram að hún væri að segja satt og rétt frá."

  Tengdasonur Kára Klára í Íslenskri erfðagreiningu gerði sér lítið fyrir og stal lagi frá Ekki háttvirtum löngu áður en hann samdi það.  Með trommu-intrói og öllum pakkanum.  Eins og gengur.   

 

Skrítnar og spaugilegar merkingar

  Texti á sumum aðvörunarskiltum og öðrum merkingum virðast stundum vera saminn af bjánum.  Það þarf þó ekki að vera raunin.  Til að mynda í Bandaríkjum Norður-Ameríku þurfa ýmsir að tryggja sig í bak og fyrir gegn málaferlum og himinháum skaðabótakröfum.  Þar í landi er heill herskari lögfræðiteyma sérhæfður í að sækja stjarnfræðilega háar skaðabætur til allt frá McDonalds - sem seldi heitt kaffi án viðvörunartexta - til borgaryfirvalda sem sýna kæruleysi við að hafa allar gangstéttarhellur jafnar og sléttar.  Fólk getur dottið um ójafnar gangstéttarhellur og uppskorið í kjölfarið kvíðaköst og þunglyndi. 

  Fataframleiðendur vara við því að ekki skuli strauja flíkur þegar fólk klæðist þeim. 

  Jafn áríðandi er að fólk gleypi ekki herðatré.  Það getur fests í hálsinum.  Var þetta útbreitt vandamál áður en viðvörun var sett á miðann?

 

  Sömuleiðis er áríðandi að fólk andi ekki þegar það er undir yfirborði vatns.  Mörgum gæti svelgst á af minna tilefn. 

 

  Snerting við rafmagnsvír veldur bráðadauða.  Ekki nóg með það.  Slíkt uppátæki kostar jafnframt sekt upp á 200 bandaríska dali.  Það er óskemmtileg staða að vera bæði steindauður og fá á sig 200 dala sekt í ofanálag.  Við erum að tala um 23 þúsund ísl. kr.

    

   Á Tælandi er ósyndum víða bannað að synda.  Geta ósyndir synt?

  Til gamans má geta að Færeyingum þykir broslegt að heyra Íslendinga tala um að synda;  ætla að fara að synda eða hafi verið að synda.  Á færeysku þýðir það að drýgja synd.  Og er í hugrenningum tengt við að drýgja hór. 

  Einhverra hluta vegna hefur hér verið talin þörf á að taka fram að hárþurrkuna á hótelinu megi einungis nota á höfuðhár.  Hér hlaðast upp spurningarmerki. 

  Sterkur grunur leikur á að skilti hafi ruglast.  Þetta hafi átt að vera fyrir ofan vaskinn.  Hér er boðað að áður en vatnið sé drukkið skuli það fá að renna í hálfa mínútu.  Spurning hvað stendur á miðanum fyrir ofan vaskinn.    

  Annað mál er hvort að einhver tekur mark á fyrirmælum. Á þessu skilti segir að ekki megi klifra á skólplögninni,  leika sér á henni né í námunda við hana. 

Jón Þorleifs og krimmarnir á Hlemmi

 

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  bjó lengi í leiguíbúð við Hlemm.  Einu sinni sem oftar átti sonur minn - þá þrettán ára - leið um Hlemm ásamt nokkrum vinum sínum 1999.  Þeir mæta Jóni og strákurinn kastar kveðju á Jón.  Drengnum til mikillar undrunar tók Jón ekki undir kveðjuna heldur setti undir sig hausinn,  herti hraustlega á göngu sinni og nánast hljóp við fót í burtu.

  Jón var heimagangur hjá okkur.  Hann hafði dálæti á sonum mínum og þeir á honum.  Frá því að þeir fæddust var hann duglegur að leika við þá.  Hann skreið á fjórum fótum,  velti sér um gólfið og lék við þá eins og jafningi tímunum saman.  Þrátt fyrir þröngan fjárhag þá hlóð hann á þá dýrum gjöfum af ýmsu tilefni.  Ekki bara afmælis- og jólagjöfum heldur einnig páskaeggjum,  sumardagsgjöfum,  verðlauna þá fyrir námsárangur o.s.frv.  Jón reyndi alltaf að toppa.  Til að mynda kom hann með stærstu páskaeggin og spurði jafnan hvort að þetta væru ekki stærstu páskaegg sem drengirnir hefðu fengið það árið.      

  Það voru ætíð fagnaðarfundir þegar Jón kom í heimsókn.     

  Næst þegar Jón kom í heimsókn sagði ég honum frá því að stráknum mínum hefði þótt leiðinlegt að ekki var tekið undir kveðju hans.  Jón kom af fjöllum.  Kannaðist ekkert við að hafa mætt honum.  Þegar ég upplýsti Jón betur um stað og stund kom skýringin.  Jón sagði:

  "Ég er logandi hræddur við krimmana á Hlemmi.  Þeir eru sturlaðir af eiturlyfjaneyslu.  Ganga með hnífa og ganga í skrokk á fólki.  Þegar ég sé þessa ógæfumenn þá bjarga ég mér á flótta.  Ég gef mér ekki tíma til virða þá fyrir mér.  Það kemst ekkert annað að en að forða sér."

  Jón hafði að óathuguðu máli haldið að sonur minn og kunningjar hans væru krimmar á Hlemmi.  Þeir voru í dauðapönkssveitinni Gyllinæð,  allir nær 2 metrum á hæð og dáldið dauðapönkslegir.  

  Mér þótti verra að Jón væri svona hræddur við gesti og gangandi í og við Hlemm.  Ég benti honum á að það væru engin glæpagengi á Hlemmi.  Hlemmur sé strætómiðstöð.  Starfsmenn á Hlemmi gæti þess að gestir séu ekki áreittir.  Hlemmur er við hliðina á Lögreglustöðinni.  Það er fljótgert að fá lögregluna til að fjarlægja vandræðagemsa.  Hlemmur er í raun öruggara svæði fyrir gangandi en flestir aðrir staðir.

  Jón blés á þetta.  Hann sagðist vita um hvað hann væri að tala.  Hann hefði sjálfur lent í leiðindum er hann gekk framhjá Hlemmi.  Þá vék sér að honum maður með frekju.  Jón lýsti því þannig:  "Þetta var ungur maður í leðurjakka.  Allur hlaðinn keðjum og göddum.  Afskaplega ófrýnilegur drengur,  hálf rangeygur af eiturlyfjaneyslu,  hás af óreglu og ógnandi.  Hann spurði hvort að ég gæti bjargað honum um 500 kall.  Ég sagði að ef ég ætti 500 kall þá myndi ég frekar nota hann fyrir skeinispappír heldur en láta eiturlyfjapésa fá hann.  Svo varð ég að forða mér eins hratt og ég gat því að þessi ofbeldismaður var til alls vís."   

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

--------------------------------------------

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1398305/

Tóku lögin í sínar hendur

Sítt hár bannað

  Í upphafi áttunda áratugarins lá leið mín í svokallaðan Héraðsskóla á Laugarvatni (3ja og 4ða bekk gaggó).  Áður en haldið var af stað áleiðis barst bréf frá skólastjóranum.  Þar upplýsti hann að drengjum væri stranglega bannað að vera með sítt hár.  Slíkum peyjum yrði umsvifalaust snúið við á hlaði skólans og sendir til baka með næstu rútu.  Þetta væri af illri nauðsyn til að forða skólanum frá bráðum lúsafaraldri.

  Það var auðvelt að hafa fullan skilning á þessari varúðarráðstöfun.  Það er enginn leikur fyrir skólastjóra að sitja uppi með hálft annað hundrað af nemendum og starfsfólki löðrandi í lús.  Og vont til afspurnar fyrir skólann.

  Þegar mætt var í skólann blasti við að helmingur nemenda var með mjög sítt hár.  Það voru stelpurnar.  Skólastjórinn mat stöðuna þannig að engin hætta væri á lús í stelpnahári.   Sem reyndist rétt.  Enginn varð var við lús á Laugarvatni.

   Um vorið bar svo við að skólastjórinn greip einhverjar stelpur glóðvolgar með sígarettu í munnviki.  Það kostaði brottrekstur úr skólanum.  Við það snöggreiddist móðir einnar stúlkunnar.  Hún hellti sér yfir skólastjórann.  Sakaði hann um að vera úr tengslum við nútímann.  Hann stjórnaði skólanum eins og fasisti.  Væri með sama viðhorf og Hitler til reykinga og hársíddar á drengjum.  

  Skólastjóranum var verulega brugðið undir reiðilestrinum.  Hann boðaði þegar í stað alla nemendur á fund.  Þar lýsti hann því yfir að hann ætlaði ekki að sitja undir ásökunum um að stjórna skólanum með fornaldarhugmyndum.  Þess vegna hefði hann tekið skyndiákvörðun um að endurskoða rækilega skólareglur og nútímavæða skólann.  Daginn eftir myndi hann hringja í Menntamálaráðuneytið og óska eftir því að fá að hausti nýjan og ungan kennara sem væri síðhærður hippi og helst að hann spilaði bítlagarg í hljómsveit.

  Okkur nemendum til furðu þá stóð skólastjórinn við þetta.  Hann afnam í hasti reglur um hársídd og "leyfði" nemendum að reykja í laumi.  Einni kennslustofunni var breytt í æfingarpláss fyrir rokkhljómsveit, Frostmark, og hún fyllt af græjum.  Þá var gaman.  Þangað til ég var rekinn fyrir fjörlegt fyllerí.  Það var ekkert umburðarlyndi gagnvart því.  Það var ekki eins gaman.  En gaman samt.

Tekist á um hárið í hæstarétti

Útvarpsþáttur sem má ekki hætta

 

  Eitt af flaggskipum Rásar 2 síðustu fjögur ár er þátturinn Plötuskápurinn.  Hann gleður og fræðir útvarpshlustendur á föstudagskvöldum.  Umsjónarmenn hans hafa allir yfirgripsmikla þekkingu á fjölbreytilegustu tónlist.  Þeir kunna utan að sögu rokksins í smáatriðum.  Engu að síður er auðheyrt að þeir vinna heimavinnuna samviskusamlega fyrir hvern þátt.  Það er ekkert verið að giska á ártöl eða hver spilaði með hverjum í hinu og þessu laginu.  Allar slíkar upplýsingar eru sannreyndar.  Hlustendum er ekki boðið upp á annað en nákvæmustu staðreyndir.  Það má greina að kynningar eru lesnar af blaði.  

  Sigurður Sverrisson,  Halldór Ingi Andrésson og Gunnlaugur Sigfússon skiptast á umsjón með Plötuskápnum.  Allir hafa þeir áheyrilega og notalega útvarpsrödd.  Þeir eru hoknir af reynslu.  Hafa átt komu að tónlist frá öllum hliðum.  Hafa verið tónlistarblaðamenn til margra áratuga,  plötugagnrýnendur,  unnið hjá plötufyrirtækjum,  stýrt plötuútgáfu,  stýrt og rekið plötubúðir,  staðið fyrir umfangsmiklu hljómleikahaldi og svo framvegis.  

  Plötuskápurinn á marga trygga hlustendur.  Þarna eru spiluð lög sem annars heyrast ekki í útvarpi.  Eða lög sem hafa ekki heyrst í útvarpi í allt að því hálfa öld.  Fróðleiksmolarnir sem fylgja með vega þungt og staðsetja tónlistina í tíma og rúmi.

  Sem málmhaus hef ég ekki síst gagn og gaman af Plötuskápi Sigurðar Sverrissonar.  Einkum þegar hann fer á slóðir harðkjarna,  svartamálms,  þrass,  dauðarokks og annarra harðra metalstíla.  Sérlega lofsamlegt er að þungarokkið sem Sigurður býður upp á er ekki bundið við engilsaxneska markaðinn.  Hann beinir sjónum og heyrn að öllum heimshornum.    

  Heilu Plötuskápar Sigurðar hafa verið samanpakkað safn laga sem aldrei og hvergi er spilað í neinum útvarpsþætti í allri íslensku útvarpsflórunni.

  Oftar en einu sinni hefur Plötuskápur Sigurðar verið það spennandi að ég endurspila þáttinn upp í 7 - 8 sinnum á heimasíðu Rúv.  Ég hef líka bent ungum þungarokksunnendum á Plötuskápinn.  Sumir þeirra hafa aldrei áður stillt á Rás 2.  Húrra fyrir Rás 2!  Megi Plötuskápurinn lengi lifa sem góð rök fyrir því að Rúv sé útvarp allra landsmanna!

    

  Þó að þungarokk sé ekki meginstraumur (main stream) eins og létt rokk og popp þá nýtur það mikilla vinsælda.  Þungarokkshljómleikar eiga aðsóknarmet.  Til að mynda sóttu 12 þúsund hljómleika Rammstein í Laugardalshöll og 18 þúsund hljómleika Metallca í Egilshöll. 

Þungarokkarar vilja að Plötuskápurinn lifi

Íslensk hljómsveit í stórræðum á heimsmarkaði

 

. 

  Ein merkasta og frábærasta hljómsveit íslensku rokksögunnar,  Sólstafir,   sendir frá sér plötuna Ótta í ágústlok.  Titillagið - ásamt opnunarlaginu Lágnætti - er nú þegar hægt að heyra á vefsíðum ýmissa helstu rokktímarita heims,  svo sem Revolver, Metal Hammer og Steriogum.

  Platan er byggð upp á hinu forníslenska eyktartímatali.  Þar er sólarhringnum skipt í átta parta.  Við af Lágnætti tekur Ótta. Því næst Rismál, Dagmál, Miðdegi, Nón og að lokum Miðaftann og Náttmál.

. 

40 þúsund fyrsta sólarhringinn

. 

  Lögin hafa fengið einróma og hástemmt lof frá aðdáendum og tónlistarfræðingum.   Lögunum tveimur var til samans "streymt"  40 þúsund sinnum á fyrsta sólarhringnum!   Það staðfestir ásamt ýmsu öðru hversu stórt nafn Sólstafir er á heimsmarkaði.  Ég hef áður sagt frá því á þessum vettvangi er ég átti leið um Finnland fyrir 2 eða 3 árum.  Þar var plötum Sólstafa stillt upp í gluggum plötubúða.  Það vakti undrun mína.  Ég spurði í einni plötubúðinni hverju sætti.  Svarið var að Sólstafir væri vinsæl hljómsveit.  Plötur hljómsveitarinnar færu inn á Topp 15 finnska sölulistans (allt upp í 12. sæti). 

. 

Ljósmynd RAX prýðir plötuumslagið

. 

  Framhlið umslags Ótta prýðir ljósmynd eftir hinn góðkunna RAX (Ragnar Axelsson).  Oft hefur verið haft á orði að ljósmyndir hans kallist á við tónlist Sólstafa og öfugt.

. 

15 stórhátíðir

 

  Sólstafir eru önnum kafnir á hljómleikaferð um þessar myndir. Þeir fóru í sína fyrstu hljómleikaferð til Ameríku í maí.  Þar var þeim hvarvetna afskaplega vel tekið.  Í kjölfar fylgir fjöldi hljómleika í Evrópu. Hljómsveitin er bókuð á 15 tónlistarhátíðir í Evrópu í sumar.  Þar á meðal stórhátíðirnar Sweden Rock, Rock Hard Festival, Hellfest, Graspop, Party San og Getaway Rock Festival.

. 

Ótta á Eistnaflugi

. 

  Einu hljómleikar Sólstafa á Íslandi í sumar verða á Eistnaflugi á Neskaupstað.  Þar verða - auk hefðbundinni hljómleika með Sólstöfum -  einnig haldnir sérstakir hljómleikar með einungis lögum af nýju plötunni.

  Ótta er gefin út af fransk-ameríska plötufyrirtækinu Season of Mist.  Útgáfudagurinn er 29. ágúst í Evrópu og 2. september í Ameríku.

  Sólstafir syngja á íslensku.  Útlendingar elska það.  Ég líka.  Það er metnaður og sjálfsvirðing þegar tónlistarmenn syngja á móðurmáli sínu - í stað þess að rembast við að syngja á ensku eða kínversku í misskilinni viðleitni til að ná eyrum heimsmarkaðarins.  En mestu máli skiptir að tónlist Sólstafa er stórfengleg.  Sólstafir eru framarlega í hópi flottustu hljómsveita heims.  

Bestu plötur allra tíma

  Breska popptónlistarblaðið Mojo hefur tekið saman lista yfir bestu reggí-plötur allra tíma.  Þar á bæ leyfa menn ska-plötum að vera með í pakkanum.  Það er alveg sanngjarnt.  Ska er dálítið hraðari og léttari útgáfa af mento og rock steady.  Línan þar á milli er hárfín og skarast iðulega.  Þetta er niðurstaðan:

 

1.  Bob Marley & The Wailers:  Catch A Fire  (1973)

  Þetta er fyrst plata Bobs Marleys & The Wailers fyrir vestrænan markað.  Frábær plata.  Í sögulegu samhengi er hún brautryðjendaverk.  Opnaði dyr inn á heimsmarkað fyrir tónlistarstíl fámenns (2,7 millj) 3ja heims ríkis í Karabíahafi.  Reggí var ekki einu sinni aðal tónlistin á Jamaíka á þessum tímapunkti.  Hún var bundin við sérkennilegan 20 þúsund manna sértrúarsöfnuð,  Rastafarian.  Áður en hendi var veifað voru ólíklegustu hljómsveitir um allan heim farnar að gefa út reggí-lög. Frá og með 1976 varð reggí fastur fylgifiskur pönkbyltingarinnar sem tröllreið rokkheiminum til fjölda ára.  Fræbbblarnir,  Utangerðsmenn,  Þeysarar og allir hinir spiluðu reggí í bland við pönk.  

  Það er alveg sanngjarnt að Catch A Fire sé í 1. sæti yfir bestu reggíplöturnar.  Eða að minnsta kosti einhver Bob Marley plata.  Hann og hans plötur gnæfa yfir hina í reggí-senunni.   Aðrar Marley plötur koma alveg eins til greina.  Til að mynda Natty Dread og Exodus.  

 

2.  Augustus Pablo:  King Tubbys Meets Rockers Uptown (1975)

   Bráðskemmtilegt afbrigði í reggí er svokallað dub.  Það byggir á hljóðblöndunarleik.  Söngur er að mestu þurrkaður út ásamt því sem hljófærum er skipt út og inn.  Tromman og bassinn fá að halda sér.  Eiginlega allir jamaískir reggí-söngvarar bregða á dub-leik.  Það skiptir ekkert miklu máli hvort að þessi plata sé nákvæmlega besta dub-platan.  Þær eru flestar áþekkar.  Þessi hefur með sér að hafa verið ein af þeim fyrstu - af mörgum síðar - sem tókust virkilega vel.   

 

 3.  Ýmsir:  The Harder They Come (1973)

    Jamaíska kvikmyndin The Harder They Come náði góðu flugi hægt og bítandi eftir að reggí-bylgjan skall yfir heimsbyggðina.  Tónlistin í myndinni er í dag "klassík".

  Síðar skemmdi jamaísk-ættaði þýski viðbjóðurinn Boney M fyrir.  Tröllreið diskóheimi með ógeðs-útgáfu af Rivers Of babylon.  

  Það hefur ekki farið hátt að söngkona í Boney M settist að í Stykkishólmi með íslenskum manni.  Meira veit ég ekki um það og hef ekki áhuga á að vita meira.     

 

4.  The Skatalites:  Ska Bu-Da-Ba (1966)

  Hátt hlutfall af jamaískri ska og reggí músík er án söngs (instrumental).  Þetta er ska.    

  

5.  The Congos:  Heart Of The Congos (1977)

 

6.  Toots & The Maytals:  Funky Kingston (1973) 

Ótvíræðir ofurkostir pínulitlu sjúkrabílanna

  Umræðan um litlu nýju sjúkrabílana er á villigötum.  Hún snýst öll um það að læknar geti ekki athafnað sig með sjúklingi inni í bílnum.  Þetta vandamál má auðveldlega leysa með því að hafa einungis smávaxna og horaða lækna í bílnum.  Ásamt því að velja netta sjúklinga í þessa bíla.  Heppilegast er að læknarnir séu hoknir í baki.  Þá eiga þeir svo auðvelt með að fara í keng.

  Í umræðunni gleymist það sem skiptir mestu máli:  Litlu sjúkrabílarnir eru ódýrari í innkaupum en stærri bílar.  Allur rekstrarkostnaður við þá er minni.  Þeir eru sparneytnir.  Það er auðvelt að leggja þeim við þröngar aðstæður.  Það er auðvelt að ýta þeim úr snjóskafli eða forarvilpu.  Pínulitlu sjúkrabílarnir eru auðþekktir í umferðinni sem einkennist af stórum jeppum.  Foreldrar og aðrir forráðamenn benda börnum sínum á sjúkrabílana og allur hópurinn hlær að smábílunum.   Þannig læra börnin að þekkja þá og gæta sín á því að stíga ekki á þá.  

  Gagnrýnendur smáu sjúkrabílanna geta sleppt ótímabærum kvörtunum.   Ending þessara bíla er ekki nema í mesta lagi 8 - 10 ár.  Eftir þann tíma má endurskoða stærð sjúkrabíla.  Læra af reynslunni.

  Kostir smábílanna séu ótvíræðir.  Þó verður að viðurkennast að þegar bílarnir voru pantaðir þá virtust þeir vera stærri á myndinni í auglýsingabæklingnum.   

     

Geta illa sinnt neyðarútköllum

Þess vegna lifa karlar skemur en konur

  Um daginn hélt einhver erindi um bága stöðu karla.  Það er að segja í samanburði við stöðu kvenna.  Karlar klúðra öllu sem hægt er að klúðra - nema DOddsson.  Þeir fara halloka á öllum sviðum sem máli skiptir.  Karlapar getur ekki gengið með og fætt börn.  Ekki einu sinni í Brazilíu.  Það getur kvenpar.  Næstum hvar sem er.  Fer létt með það.  

  Á ensku heitir erindið Men Are The Niggers Of The World. 

  Ein besta sönnun þess hvað karlar eiga bágt er að þeir ná ekki sömu ævilengd og konur.  Þessar myndir sýna hvers vegna.

  Þegar skipt er um peru í ljósastaur þarf hvorki körfubíl né háan stiga.  Nóg er að finna fjögur eldhúsborð.  Þó að yfirborð þeirra sé svellhált þá er ekki víst að "skransi" undan litlu töppunum.  Ef þau "skransa" þá er ekkert víst að maður slasist verulega mikið við 6 metra hátt fall.  Það fer eftir því á hverju maður lendir.  Það er ólíklegt að fá borðfót í gegnum maga eða lungu eða höku. 

  Þegar mála þarf glugga að utan í skoti er minnsta mál að skella tveimur spýtum á gluggasyllur.  Að vísu brakar í þeim.  Þær þola ekki meiri þunga en svo að nauðsynlegt er að hafa annan fótinn á gluggasyllu.  Þannig má dreifa þunganum.  Ef spýturnar gefa sig eða renna til má alltaf halda sér í málningarpensilinn þangað til hjálp berst.    

  Engar áhyggjur.  Kláraðu að mála efst.  Ég gríp stigann ef hann dettur.

  Vatn og rafmagn eiga sjaldan góða samleið.  Síst af öllu þegar ungir menn eru á fylleríi í sundlaug.  En slys má forðast með því að láta framlengingarsnúruna fljóta á inniskóm.  Ef illa fer og rafmagnið fer í vatnið eru góðar líkur á að rafmagnstaflan slái út.  Jafnvel áður en drengirnir stikna í lauginni.     

  Ef vel er að gáð má sjá að eldglæringarnar þeytast á gaskútana.  Einn lítill neisti + gas og verkstæðið er horfið.  Það er til nóg af verkstæðum hvort sem er..  

 

 

Ronaldo tekur mikla áhættu ef hann spilar

Farsímar eru fitandi

  Nýjustu rannsóknir sýna að mikil notkun farsíma leiðir til gríðarmikillar þyngdaraukningar.  Þetta er alveg skelfilegt.  Ég kann ekki efnafræðina að baki þessu.  Og nenni ekki að setja mig inn í hana.  Þetta er bara svona.  Leikfimiæfingar og sprikl út í allar áttir breyta engu um niðurstöðuna.  Enda er það bara leiðindi út í eitt.  

  Þegar einhver finnur fyrir löngun til að hreyfa sig er best að fá sér kókómalt og leggjast fyrir þangað til löngun til að hreyfa sig líður hjá.  Og hlusta í leiðinni á sígildan færeyskan sumarsmell með Dortheu Dam:

 

Léttist þú ekki þrátt fyrir að æfa mikið?