Hneyksli ársins

  Á dögunum fór allt á hliðina í Færeyjum.  Samfélagsmiðlarnir loguðu:  Fésbók,  bloggsíður og athugasemdakerfi netmiðla fylltust af fordæmingum og undrun á ósvífni sem á sér enga hliðstæðu í Færeyjum.  Umfjöllun um hneykslið var forsíðufrétt, uppsláttur í eina dagblaði Færeyja,  Sósíalnum.  Opnugrein gerði hneykslinu skil í vandaðri fréttaskýringu.

  Grandvar maður sem má ekki vamm sitt vita,  Gunnar Hjelm,  lagði í stæði fyrir fatlaða.  Hann er ófatlaður.  Hann vinnur á sjúkraflutningabíl og hefur hreina sakaskrá.

  Hann brá sér í bíó. Að því loknu lagði hann bíl í svartamyrkri og snjóföl í bílastæði.  Hann varð þess ekki var að á malbikinu var stæðið merkt fötluðum.  Ljósmynd af bíl hans í stæðinu komst í umferð á samfélagsmiðlum.  Þetta var nýtt og óvænt.  Annað eins brot hefur aldrei áður komið upp í Færeyjum.  Viðbrögðin voru eftir því.  Svona gera Færeyingar ekki.  Aldrei.  Og mega aldrei gera.

  Gunnari Hjelm var eðlilega illa brugðið. Fyrir það fyrsta að uppgötva að stæðið væri ætlað fötluðum.  Í öðru lagi vegna heiftarlegra viðbragða almennings.  Hann var hrakyrtur,  borinn út,  hæddur og smánaður.  Hann er eðlilega miður sín.  Sem og allir hans ættingjar og vinir.  Skömmin nær yfir stórfjölskylduna til fjórða ættliðar.

  Svona óskammfeilinn glæpur verður ekki aftur framinn í Færeyjum næstu ár.  Svo mikið er víst.  

 

 

Jólaskip

  Sinn er siður í landi hverju.  Það kemur glöggt í ljós varðandi siði tengdum sólrisuhátíðinni jólum,  hátíð ljóss og friðar.  Jólasveinar leika stórt hlutverk ásamt ljósaskreytingum.  Íslendingar búa svo vel að eiga þrettán nafnkennda jólasveina,  svo og ófrýnilega foreldra þeirra,  Grýlu og Leppalúða.  Jólakötturinn er á hröðu undanhaldi.  Kannski blessunarlega.  Skepna sem étur börn er óvelkomin.

  Erlendis er jólasveinninn iðulega skilgreindur með ákveðnum greini.  Hann er einn.  Hann er jólasveinninn.  Oft nýtur hann liðsinni hjálpsamra jólaálfa,  svokallaðra nissa.  Þeir setja til að mynda glaðning í skóinn.

  Það skrýtna er að þrátt fyrir að jólasveinninn í útlandinu sé aðeins einn þá má engu að síður rekast á fjölda slíkra sveina samankomna á einum stað.  Það er ruglingslegt.  Eða hvað?  Skemmtilegt, jú.  

  Þannig er það í Færeyjum.  Einn jólasveinn og margir nissar.  Líka samt margir jólasveinar.  Um og upp undir miðjan desember sigla ljósum prýddir bátar í höfn í þorpum.  Um borð eru margir kátir jólasveinar.  Þeir gleðja börnin með söng og og leik og nammi.  Þetta mættu íslenskir jólasveinar taka upp.

   

   

Geislaskreytingar færast í aukana

Vinyllinn slær í gegn

  Geisladiskurinn kom á markað á níunda áratugnum.  Hann náði eldsnöggt að leggja undir sig plötumarkaðinn.  Vinylplatan hrökklaðist út í horn og lyppaðist þar niður.  Einnig kassettan.  Framan af þráuðust ráðamenn í tónlistariðnaðinum í Bandaríkjum Norður-Ameríku við.  Neituðu að taka þátt í geisladisksvæðingunni.  Rökin voru ágæt.  Ótti við að sala á tónlist myndi hrynja við innkomu disksins.

  Annarsvegar vegna þess að tilfinningin fyrir því að halda á geisladisk væri lítilfjörleg í samanburði við að halda á 12" vinylplötu.  Geisladiskurinn er aðeins fjórðungur af stærð vinylplötunnar.  Textinn hálf ólæsilega smár.  Myndefni ræfilslega smátt.  

  Hinsvegar var og er hljómplatan vinsæl gjafavara.  Vinylplatan var og er í veglegri stærð.  Myndarlegur pakki.  Til samanburðar er geisladiskurinn aumari en flest annað.  Minni en bók til dæmis að taka.  Disknum er troðið í vasa.

  Þegar Kaninn gafst upp fyrir þrýstingi - seint og síðar meir - og hleypti disknum inn á markaðinn þá brá hann á snjallt ráð:  Pakkaði disknum inn í glæsilegan og myndskreyttan pappahólk af sömu hæð og umslag vinylplötu og þrefalt þykkri.  Þetta virkaði.  En fjaraði út hægt og bítandi.  Markaðurinn vandist disknum og pappahólkurinn var einnota.

  Með tilkomu tónlistar á netinu, USB-lykilsins, niðurhals og allskonar hefur diskurinn hopað hraðar en Grænlandsjökull.  Á sama tíma hefur vinyllinn sótt í sig veðrið.  Ástríðufullir tónlistarunnendur upplifa gömlu góðu tilfinninguna við að handleika 12" hlunkinn;  vanda sig við að setja grammafónnálina niður á réttan stað á plötunni;  skynja plötuna í aðgreindri hlið 1 og hlið 2;  standa upp og snúa plötunni við. Það er alvöru skemmtun.  

  Nú er svo komið að á Bretlandi er sala á vinyl orðin stærri en niðurhal tónlistar.  Hvergi sér fyrir enda á þeirri þróun.  Vinylplötuspilarar seljast eins og heitar lummur.  Plötubúðir eru aftur orðnar að gömlu góðu hljómplötubúðunum.  

 

Vínyll vinsæll í Bretlandi

Að tala skýrt með tungum tveim

  Löngum hefur háð Íslendingum að tala óskýrt um hlutina.  Reglugerðir og lög eru loðin og óljós.  Fróðasta fólk er í vandræðum með að átta sig á þeim.  Fyrir bragðið einkennast samskipti af ágreiningi.   

  Nýjasta dæmið er bankabrask hæstaréttardómara.  Þeir dæmdu á færibandi bankanum í vil í hverju málinu á fætur öðru.  Bankanum sem þeir áttu sjálfir hlut í.  Sumir telja að þarna hafi verið um grófa hagsmunaárekstra að ræða.  Hæstaréttardómarar eru því ósammála.  Þvert á móti.  Þetta auðveldaði þeim í stöðunni.  Þeir sáu málið frá báðum hliðum á meðan þeir sátu beggja vegna borðsins.      

  Þessu er öfugt farið í sjávarútvegi á Austurland.  Þar tala menn skýrt.  Þegar útgerðarmaður segir við hafnarvörð:  "Drullaðu þér í burtu!" þá fer ekkert á milli mála hvað það þýðir.  Hann vill að hafnarvörðurinn fari eitthvað annað.  Þegar hann síðan fylgir málinu eftir með því að dúndra bumbunni í hafnarvörðinn er það ítrekun á fyrirmælunum. 

  Léttvægur ágreiningur vitna er um það hvort að upp úr útgerðarmanninum hrökk um leið:  "Ég drep þig, ég drep þig!"  Eða hvort að hann sagði aðeins einu sinni:  "Ég drep þig!" - ef hann sagði það á annað borð.  Hvort heldur sem er þá hefur hafnarvörðurinn sofið á bak við harðlæstar eftir þetta.  Til öryggis.  

  Það var auðvelt fyrir héraðsdómara að komast að niðurstöðu í málinu.  Þrátt fyrir að menn greini á um það hvort að hafnarverðinum hafi stafað ógn af framkomu útgerðarmannsins eða mikil ógn.  Til refslækkunnar var metið að hann bað hafnarvörðinn afsökunar síðar sama dag.  Hæfileg refsing er mánaðardvöl í fangelsi sem kemur ekki til fullnustu ef kauði heldur sig á mottunni í tvö ár.  Ef hann hefði ekki beðist afsökunar fyrr en daginn eftir er ljóst að dómur væri þyngri.

 

          

Dæmdur fyrir að hóta hafnarverði

Aðgát skal höfð

  Á níunda áratugnum voru gjaldeyrishöft við líði á Íslandi.  Eins og stundum áður.  Forstjóri stórs ríkisfyrirtækis náði með "lagni" að komast yfir erlendan gjaldeyri,  töluverða upphæð.  Á núvirði sennilega um 20 - 30 milljónir.  Veruleg hjálp við söfnunina var að karl seldi vörur úr fyrirtækinu undir borði.  Peningurinn fór óskiptur í hans vasa.  

  Eftir krókaleiðum komst hann í samband við íslenskan mann sem gat selt honum hús á Spáni.  Allt svart og sykurlaust.  Ekkert mál.  Húseignin hvergi skráð hérlendis.  

  Áður en gengið var frá kaupunum flaug sölumaðurinn með hann til Spánar í einkaflugvél.  Hann flaug niður að húsinu eins nálægt og við var komist og hringi umhverfis það.  Einnig sýndi hann kaupandanum ljósmyndir af húsinu innan dyra.  

  Þegar heim var komið var gengið frá kaupunum.  Kaupandinn fékk lykla og pappíra á spænsku (sem hann kunni ekki),  afsal, staðfestingu á að húsið væri hans eign.

  Skömmu síðar hélt kaupandinn í sumarfrí til Spánar.  Þá kom í ljós að uppgefið heimilisfang var ekki til.  Hann hafði verið plataður.

  Þungur á brún hélt hann heim á ný.  Hann hafði þegar í stað samband við seljandann.  Þá brá svo við að sá var hortugur.  Hvatti hann til þess að fara með málið til lögreglunnar.  Leggja spilin á borðið.  Upplýsa hvernig hann komst yfir gjaldeyri og hvernig átti að fela hann í fasteign í útlöndum.  

  Það var ekki góður kostur í stöðunni.  Það eina sem hann gat gert var að fara - nafnlaus - með söguna til DV.  Vara aðra við að lenda í því sama.

  Fyrir nokkrum árum hitti ég seljandann.  Hann sagðist hafa verið dáldið að fá sér í glas á þessu tímabili.  Þetta var fyrir daga bjórsins.  Sterkt vín fór illa í hann.  Gerði hann kærulausan og espaði upp í honum hrekkjalóm.

  

Lögreglan varar við íbúðasvindli

Móðursýkiskast vikunnar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Kanínur eru krútt.  Vinsæl krútt.  Þær eru frjósemistákn.  Á frjósemishátíðinni miklu, Páskum,  leikur kanínan stórt hlutverk - í bland við önnur frjósemistákn,  svo sem egg og hænsnaunga.  Súkkulaðikanínur eru í mörgum þjóðfélögum vinsælli en súkkulaðiegg.  Einhverra hluta vegna eru páskaeggin hinsvegar allsráðandi hérlendis.  Kannski af því að Nóa-eggin eru svo vel heppnuð.  Kannski af því að kanínan er sjaldséð á Íslandi.

  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku og víðar er kanínan tengd kynþokka.  Þegar konur setja sig í eggjandi stellingar er algengt að kanínueyru séu spennt á höfuð.  

  Þvers og kruss um heim eru svokallaðir Playboy næturklúbbar,  Allt frá Japan til Jamaíka.  Flestir í Bandaríkjunum.  Léttklæddar dömur sem vinna þar kallast Playboy-kanínur.  Þær bera kanínueyru á höfði.

 Í Bandaríkjunum hefur löngum tíðkast að mynda með vísifingri og löngutöng kanínueyru fyrir aftan höfuð þess sem stendur fyrir framan mann.  Í sumum tilfellum hefur þetta kynferðislegan undirtón.  Par gerir þetta gjarna í tilhugalífi.  Gerandi vísar til þess að hinn aðilinn sé kanínan sín.  Verra er að í sumum kreðsum táknar þetta ásökun um framhjáhald.  Spurning hvort að það eigi við á myndinni hér fyrir neðan af Bush eldri að merkja kellu sína með kanínueyrum.    

  Algengasta túlkunin er sú að þetta sé saklaust vinabragð án kynferðislegs undirtóns.  Einskonar gleðilæti sem sýna að vinátta viðkomandi sé komin á það stig að hún leyfi gáska og sprell.  Í Bandaríkjunum er hefð fyrir því að vinir forsetans galsist á þennan hátt á myndum með honum.     

  Í gær lögðust samfélagsmiðar á Íslandi á hliðina.  Ástæðan var sú að forseti Íslands og þingkona brugðu á leik.  Hún gaf honum kanínueyru.  Það var sætt.  Besta framlag Pírata til stjórnmála frá kosningum.  Meira þurfti þó ekki til að virkir í "kommentakerfum" netmiðla og vanstilltir á Fésbók fengju móðursýkiskast (vont orð) og blóðnasir.  Fyrst móðguðust þeir fyrir hönd Guðna.  Mest móðguðust þeir sem fyrir forsetakosningar ötuðu Guðna auri.  Nú var hann orðinn heilagur forseti þeirra og þingkonan ófyrirleitin geimvera.  Hún var sökuð um landráð og kölluð öllum illum nöfnum.  Ötuð tjöru og fiðri.

  Fljótlega var upplýst að Guðni hefði tekið viljugur þátt í gamninu.  Mynd af honum í samskonar leik með eiginkonu sinni komst í umferð.  Þá hljóðnaði móðgaða hjörðin og laumaði heykvíslunum aftur fyrir bak.  Tók andköf og er enn að jafna sig - fyrir næsta flogakast.

 

   

Eggjahræra

  Uppskriftin er fyrir fjóra.  Hún miðast við að eggjahræran sé ein í boði.  Það er að segja ekki hluti af hefðbundnum enskum eða skoskum morgunverði ásamt pylsum, beikonstrimlum, bökuðum baunum, grilluðum tómatsneiðum, steiktum sveppum,  ristuðu brauði og einhverju svoleiðis.

  Heppilegast er að vera með fjórar pönnur.

12 brúnegg

160 gr beikonkurl

160 ml rjómi

Rammíslenskt smjör

salt og pipar 

4 flöskur af kældu hvítvíni

  Beikonkurlið er léttsteikt á einni pönnu.  Á meðan eru eggin skrúbbuð hátt og lágt (til að ná af þeim músaeitrinu).  Að því loknu er skurnin brotin og innihaldið látið gusast ofan í djúpa glerskál.  Rjómanum er hellt út í.  Beikonkurlinu er sturtað með.  

  Áður en þessu er hrært vandlega saman skal vænni smjörklípu skellt með látum á hverja pönnu.  Nægilega stórri til að hún komi til með að fljóta yfir allan pönnubotninn.  Pönnurnar eru látnar volgna.  Þegar smjörið hefur bráðnað er hrærunni hellt yfir pönnurnar.  Örlítið er skerpt á hitanum.  Samt ekki mikið.  Salti og pipar er stráð yfir.  Bara smá.  Fylgist spennt með hrærunni steikjast.  Áður en hún nær að steikjast í gegn er slökkt undir pönnunum.  Síðan er tekið til við að þamba hvítvínið á meðan hræran fullsteikist.  Að því loknu er hún tilbúin.  Þá verður kátt í kotinu.

          

„Hanga á Facebook-síðum almennings“

Gróft dýraníð

  Mikið lifandi skelfingar ósköp sem var óhugnanlegt að fylgjast með aðförum Sea Shepherd-liða í Færeyjum í fyrrasumar og sumarið þar áður.  Steininn tók úr þegar þeir reyndu að kenna marsvínum að kafa undir báta Færeyinga er þeim var smalað upp í fjöru.  Til að koma dýrunum í skilning um að þau ættu að kafa þá sigldu SS-liðar ofan á þau.  Við það ristu bátskrúfurnar djúpa skurði í hold hvalanna.  Þeir öskruðu af gríðarmiklum sársauka.  Ekki tók betra við þegar saltaður sjórinn nuddaði salti í sárin.  Þeir skildu hvorki upp né niður í þessu sadíska dýraníði.  Ekki ég heldur.

  

Sea Shepherd-liði dæmdur fyrir dýraníð

Hugmyndafræði pönksins

  Pönkbyltingin á seinni hluta áttunda áratugarins var uppreisn gegn ráðandi öflum í dægurlagaiðnaðinum:  Plöturisunum,  umboðsmönnum sem stýrðu dæminu,  stóru prog-hljómsveitunum,  þreytta hippaliðinu með löngu gítarsólóin, taktskiptingar og svo framvegis.  Pönkið var afturhvarf til einfalda rokksins.  Líka áskorun til þess að rokkarar "kýldu á það",  gerðu hlutina sjálfir (Do-It-Yourself).  Allir máttu vera með:  Að gera þó að eitthvað vantaði upp á að geta.  Það útilokaði samt ekki flinka tónlistarmenn frá því að vera með.  Allir máttu vera með.  

  Ég set spurningamerki við það að njörva pönkið niður í bás hugmyndafræðinnar.  Pönkið táknar frelsi.  Frelsi til að gera það sem þér dettur í hug.  Vera þátttakandi í pönki án þess að þurfa að uppfylla alla reiti uppskriftar pönksins.

  Það er ekkert nema gaman að sonur þeirra sem hönnuðu pönkið,  Malcolms McLarens og Viviennar,  skuli gera róttæka uppreisn gegn fortíðarhyggju gagnvart pönki.  Allt svona mætir mótsögn.  Þetta beinir athygli að pönki og rifjar upp pönkbyltinguna.  Gróflega.  

  Eftir stendur að fátt er skemmtilegra en pönk.  Það er góð skemmtun.    

 

  

Alvöru pönk hér á ferð

Aukasýning - aðeins í þetta eina skipti!

  Nýverið kom út ný heimildarmynd um Bítlana,  "Eight Days a Week".  Í henni er fjöldi viðtala,  m.a. við alla liðsmenn.  Þar á meðal ný viðtöl við Paul McCartney, Ringo Starr og samstarfsmenn.  Einnig áður óbirt viðtöl við John Lennon og George Harrison.  Myndin dregur upp áhugaverða og skýra drætti af því hvaða áhrif velgengnin og síðan ofurfrægðin hefur á sálarlíf þeirra og þroska.

  Að sjálfsögðu skipar tónlistin háan sess.  

  Sem kunnugt er komu öskur í áheyrendum iðulega illa niður á hljómleikaupptökum með Bítlunum.  Hljóðkerfi sjöunda áratugarins voru ekki nógu öflug til að yfirgnæfa öskrin.  Einmitt þess vegna gáfust Bítlarnir upp á hljómleikahaldi 1966.  Þeir heyrðu ekki í sjálfum sér.

  Með nýjustu stafrænu tækni tókst framleiðendum myndarinnar að dempa svo mjög niður áheyrendaöskrin að tónlistin heyrist hvellskýr.  Við það opinberast Bítlaunnendum nýr heimur.

  Myndin hefur hvarvetna hlotið einróma lof,  jafnt gagnrýnenda sem almennings.  Í Rotten Tomatoes fær hún meðaleinkunnina 95% (af 100).

  Á morgun,  sunnudaginn 27.nóv, er aukasýning á myndinni í Háskólabíói klukkan 18.00.  Aðeins i þetta eina sinn.  DVD útgáfa er ekki í sjónmáli vegna þess að höfundarrréttarsamningar fóru í hnút.  Þar fyrir utan er meiriháttar upplifun að heyra tónlistina í hæstu hljómgæðum.  Það er nánast eins og að sitja hljómleika með Bítlunum.  

  Aukasýningin er hvergi auglýst sérstaklega.  Vinsamlegast deilið þessum upplýsingum á Fésbók og bloggi.  

   

       

Hjarðeðli Íslendingsins

  Það þarf ekki mikið til að æra óstöðugan;  breyta annars dagfarsprúðum og óframfærnum Íslendingi í villidýr.  Öskrandi villidýr sem veit ekki í þennan heim né annan.  Stjórnast af hjarðeðlinu einu.  

  Ef auglýst er að á morgun eða næsta dag verði verslun opnuð þá dettur landinn í hjarðeðlið.  Hann hleypur eins hratt og fætur togar að versluninni og stillir sér upp í röð.  Röð sem stækkar jafnt og þétt allt kvöldið og alla nóttina.  Það sér hvergi fyrir enda á henni þegar búðin er opnuð um morguninn. 

  Það skiptir ekki máli hvort að í versluninni séu seld leikföng eða kleinuhringir eða skrúfjárn.  

  Nú eru íslenskar búðarlokur farnar að afgreiða töðugjöld (þeldökkur fössari.  Á ensku "Black friday" vegna þess að hjörðin lendir í black-out) á sama hátt.  Kitla hjarðeðli landans með sama árangri.  Þetta er skemmtilegt.  Einna mestur troðningur varð í búðarholu í Hafnarfirði sem bauð 7% afslátt á sprittkertum (samt voru þau miklu dýrari en í Ikea).  Fólki er ekki sjálfrátt.  En fær adrenalínbombu.  Hún skilur eftir sig vellíðan.  Það besta er að hún er vanabindandi.  

 

   

Vefur Elko hrundi vegna álags

Lestrarkunnátta Trumps

  Blíðmennið Dóni Trump hefur góða tilfinningu fyrir því sem hvítir kjósendur í Bandaríkjum Norður-Ameríku vilja heyra forsetaframbjóðanda segja. Hann er sömuleiðis næmur á að tala í einföldum texta sem smellpassar í fyrirsagnir dagblaða, netmiðla og sem fyrsta frétt í fréttatímum ljósvakamiðla. 

  Þetta er ástæðan fyrir því að hann vantar ekki nema tvær milljónir atkvæða til að komast upp að hlið Hildiríðar Clinton,  keppinautar hans um embætti forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hugsanlega hjálpuðu rússneskir tölvuhakkarar og Julian Assange. Það er sama hvaðan góður liðsauki berst.  Menn geta alltaf á sig blómum bætt.

  Hitt er verra að Dóni Trump er ólæs á tónlistardeildina.  Þar á bæ nýtur hann því sem næst einskis stuðnings.  Jú, reyndar studdi rapparinn Kenya West framboð hans.  En hafði ekki rænu á að kjósa hann.  Fárveikur andlega.  

  Frá fyrstu kosningafundum Trumps varð honum fótaskortur á vali á baráttusöngvum framboðsins.  Fram til þessa dags hefur hann neyðst til að skipta út baráttusöngvum vegna mótmæla höfunda og flytjenda.  Þrátt fyrir að margir þeirra hafi verið í hans vinahópi.  En reyndar flestir ekki í hans vinahópi.  Frekar í hópi andstæðinga hans.

  Meðal þeirra sem mótmæltu notkun Trumps á söngvum þeirra má nefna Njál Unga,  R.E.M.,  The Rolling Stones,  Aerosmith,  Queen,  Adela...Ég er að gleyma mörgum.  Eins og gengur. Ótal fleiri heimsfrægir tónlistarmenn önduðu og anda köldu að Dóna.  Allt frá Páli McCartney til Madonnu.  

  Þegar nýr forseti er settur formlega í embætti Bandaríkjaforseta þá er mikið húllumhæ.  Tónlist skipar hæsta sess í hátíðarhöldunum.  Þetta eru jafnan meiriháttar hljómleikar með mörgum stærstu tónlistarnöfnum heims.  Spurning er hvernig Dóni afgreiðir dæmið. Fyrsta nafn sem opinberað var við innsetningarhátíð hans var breska tónlistarmannsins Eltons Johns.  Það átti að undirstrika jákvæð viðhorf Dóna til samkynhneigðra.  Elton var snöggur að "beila". Hann vill ekkert með Dóna að gera.

  Hvað með hægri-jaðar-frjálshyggjurokkarann Mojo Nixon?

   

Elton John mun ekki spila fyrir Trump

Leyndarmál Bowies

 

  Breski fjöllistamaðurinn Davíð Bowie var um margt sérkennilegur náungi.  Það er að segja fór ekki alltaf fyrirsjáanlega slóða.  Opinskár um sumt en dularfullur um annað.  Hann féll frá fyrr á þessu ári.  Varð krabbameini að bráð.  Þrátt fyrir vitneskju um um dauðadóm sinn sagði hann engum frá.  Þess í stað hljóðritaði hann í kyrrþey plötu,  Blackstar,  með djasstónlistarmönnum.  Platan kom út í kjölfar dauða hans. Flott plata.  Um margt ólík fyrri plötum hans.

  Aðdáendur kappans fóru þegar að lesa út úr textum plötunnar ýmis skilaboð.  Hann var ekki vanur að kveða þannig.  Það skiptir ekki máli.  Vitandi um dauðdaga sinn hugsar manneskjan öðruvísi en áður.  

  Nú hefur komið í ljós að umbúðir plötunnar eru margræðari en halda má í fljótu bragði.  Ef umslagið er skoðað frá hlið í tiltekinni birtu sést móta fyrir mynd af vetrarbrautinni.  Ef ljós fellur á sérstakan hátt á sjálfa vínylplötuna þá varpar hún stjörnu á nálægan vegg.

  Með því að telja og leggja saman stjörnur í plötubæklingi, blaðsíðutal og eitthvað svoleiðis má fá út fæðingarár Bowies, ´47 (blaðsíðutal blaðsíða með mynd af stjörnu), og aldur á dánardægri, 69.  

  Sumir teygja sig nokkuð langt í að lesa út úr plötuumbúðunum.  Einhverjir telja sig sjá augu Bowies þegar stjörnurnar eru speglaðar til hálfs.  

 

Skemmtilegur lýðræðishalli

  Á samfélagsmiðlum og víðar hefur mátt sjá og heyra Íslendinga á ýmsum aldri hneykslast á kosningakerfi Bandaríkja Norður-Ameríku þegar þarlendir velja sér forseta.  Æ ofan í æ fer sá frambjóðandi sem þjóðin velur, hann fer ekki með sigur af hólmi.  Þess í stað fær sá sem þjóðin hafnar, hann fær forsetaembættið á silfurfati.

 Ástæðan liggur í því að forsetinn er ekki kosinn af almenningi heldur nokkur hundruð kjörmönnum.  Sauðsvörtum almenningi er ekki treyst fyrir fjöreggi lýðræðisins.  Hann myndi klúðra því og kjósa eitthvað vanhugsað og heimskulegt.  Eitthvað rugl.  Þess vegna þarf sérkjörna ábyrgðarfulla embættismenn til að velja af skynsemi heppilegasta forsetaefnið.

  Í galgopahætti kalla sumir þetta að lýðræðið hafi á dögunum valið Hildiríði Clinton en (kosninga) kerfið valið ljúflinginn Dóna Trump.

  Það er ekkert rosalega langt síðan Evrópubúar tóku að þreifa sig áfram í átt að lýðræði. Gerð var tilraun með því að leyfa eignamönnum að kjósa.  Það gafst vel.  Þá var gerð tilraun til að leyfa fleiri karlmönnum að kjósa.  Það virkaði ásættanlega.  Að því kom að óhætt þótti að leyfa konum einnig að kjósa.  Til öryggis framan af var notast við kjörmannakerfi eins og þetta bandaríska.  

  Kosningaaldur hefur verið lækkaður hægt og bítandi.  Þetta er allt ennþá á tilraunastigi.

  Íslendingar hafa ekki úr háum söðli að detta þegar kemur að fullkomnu lýðræði.  Enda er það ekki til.  En 1 atkvæði á mann væri nær því.  Í dag er það ekki svo.  Vægi atkvæða er ekki jafnt um allt land.  Í sumum kjördæmum vegur 1 atkvæði allt að því á við 2 atkvæði greidd í öðrum kjördæmum.  Einn dag í óræðinni framtíð leyfa veðurguðirnir sólinni að skína á Ísland sem þá verður eitt kjördæmi.  Hvert og eitt atkvæði um allt land hafi sama vægi.    

  

    

         

Forskot Clinton eykst enn

Smásaga um þorp

  Eftir gresjunni kemur maður.  Hann er á gönguskíðum.  Ferð sækist hægt á marauðri jörðinni.  Hann tekur stefnu að tveimur mönnum í útjaðri litla þorpsins.  Þeir bogra yfir opnu húddi á eldgömlu hjólalausu bílhræi,  beygluðu á öllum hliðum og illa farið af ryði.  Þeir heilsast með handabandi.

  - Sæll,  Jón bifvélavirki.

  - Sæll,  Páll öryrki.

  Þeir virða skíðamanninn ekki viðlits.  Hann þykist ekki sjá þá.  Gónir upp í himinn.  Þykist vera að skoða stöðu stjarnanna.  Það er ósannfærandi í glaða sólskini.  Að hálftíma liðnum áttar hann sig á því og spyr kæruleysislega:

  - Hvað er í gangi?  Stóra félagsheimilið þarna stendur í björtu báli.

  - Þetta er þriðja húsið sem brennuvargurinn brennir til kaldra kola í þessari viku,  útskýrir Jón.  Gamla metið var tvö hús á viku.  Fyrir misskilning var slökkviliðsbílnum hent á þrettándabrennuna í fyrra.            

  - Fær vargurinn að ganga laus?  Af hverju er hann ekki tekinn úr umferð?

  - Ertu eitthvað verri?  Mamma hans er varamaður í sóknarnefnd kirkjunnar og afi hans hitti einu sinni forsetann fyrir sunnan.  Talaði meira að segja við hann.  Eða heilsaði honum að minnsta kosti.  

  Skothvellur gellur við.  Jón fellur til jarðar alblóðugur í andliti.  Hann er þegar allur.  Páll dæsir og fussar:

  - Þvílík ósvífni.  Bölvaður aðkomumaður drepur Jón bifvélavirkja rétt áður en hann kom bílnum mínum í gang?  Það á ekki af þessum bíl að ganga.

  - Hvernig veistu að það sé aðkomumaður?

  - Það segir sig sjálft.  Lögregluþjónninn er í sumarfríi.  Áður en hann fór sendi hann miða í öll hús með ströngum fyrirmælum um að bíða með afbrot þangað til hann kæmi úr fríi.  Aðkomumaður veit ekki af þessu.     

  Hávær sprengignýr rýfur samræðuna.  Skólabygging í útjaðri þorpsins jafnast við jörðu eins og tvíburaturn.  Páll ræður sér ekki fyrir kæti.  Hann hoppar,  veifar höndum og hrópar:  

  - Ég er bænheyrður!  Þegar ég var sex ára þá bað ég heitt og innilega í kvöldbænum mínum um að skólahúsið yrði sprengt í loft upp.  Ég er ótrúlega bænheitur! 

  Skíðagarpurinn óskar þess í huganum að vera líka bænheitur.  Til að leyna þeim hugsunum segir hann:

  - Afskaplega er bleika íbúðarhúsið þarna með gulu gluggatjöldunum fallegt.  Sniðugt að hafa flugvélavængi út úr þakinu.

  - Þetta er stoltið okkar,  viðurkennir Páll.  Elliheimili fyrir hesta.  Núna eru þrjú hross í vist þarna.  Ég málaði hvítar rendur á Gamla-Rauð.  Þá halda hinir hestarnir að hann sé útlendur sebrahestur.

  Garnirnar í skíðamanninum gaula allt í einu svo hátt að sker í eyru.  

  - Talandi um hesta:  Ég var í þrjá sólahringa á leiðinni hingað.  Ég er glorsoltinn.  Veistu hvort að í bakaríinu sé afsláttur fyrir innskeifa?

  - Ekki lengur.  Það var komið út í vitleysu.  Menn voru orðnir svo innskeifir að einn var farinn að ganga afturábak.  Tímarnir breytast og mennirnir með.  Þorpsfíflið komst í jarðýtu fyrir viku.  Jafnaði bakaríið við jörðu.  Það verður ekki endurbyggt.  Bakarinn var innandyra.  Til allrar lukku sá ekki á ýtunni.  Hún er eins og ný.  Meira að segja ennþá hlífðarplast yfir sætinu.  Það eina sem er að er að ýtuhúsið er beyglað niður að sætinu.  Allar rúðurnar brotnar.  Líka þakljósin.  Púströrið er beyglað.  Samt ekki illa beyglað. Meira svona að það liggi út á hlið.  Pabbi stelpunnar sem á ýtuna velti henni.  Hann var að kanna hvað hún gæti verið í miklum halla án þess að velta.  Hann komst aldrei að því.  Rotaðist með það sama.  Hefur verið einkennilegur síðan,  eins og allt hans móðurfólk.  Talar ekki lengur.  Mjálmar bara og er sílepjandi mjólk.  Malar ef hann kemst í rjóma.

  Tröllsleg kona kemur kjagandi á ógnarhraða úr þorpinu.  Hún beinir spenntum lásaboga að komumanni og kallar frekjulega:  

  - Palli,  má ég skjóta hann?  

  - Nei,  við gætum lent í vandræðum.  Síðan þú drapst prestinn og organistann í gær veit ég ekki einu sinni hvernig við getum staðið að útför þeirra.

  Páll bendir á skíðakappann:

  - Hann er hvort sem er að fara.  Þarf að drífa sig suður.  Er það ekki?

  - Jú, ég ætlaði einmitt að hefjast handa við að kveðja ykkur.  Ég var sendur hingað af Vikublaðrinu.  Átti að skrifa um daglegt líf í dæmigerðu litlu sjávarþorpi.  Það er greinilega aldrei neitt um að vera á svona stað.  Ekkert til að skrifa um.                            

  Hann losar af sér skíðin og gengur að Páli.  Þeir kveðjast með þéttu faðmlagi og kossi á sitthvora kinn.  Hann kveður tröllslegu konuna á sama hátt.  Bætir nokkrum kossum á munninn við.  Svo er tekið á sprett eins hratt og fætur toga út sléttuna.  Það síðasta sem hann heyrir er hrópandi geðhræringslega höstug, skipandi og skræk rödd Páls:

  - Nei, ekki!  Það má aldrei skjóta í bakið!  Neiiiii!

   

-------------------------------------------------

  Fleiri smásögur ef þú smellir HÉR

 

       

Gríðarleg fagnaðarlæti í Pakistan

  Fáir fagna kosningasigri ljúflingsins Dóna Trumps - til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku - meira og ákafar en Pakistanar.  Þar í landi er altalað að hann hafi fæðst í fjárhúsjötu í landinu;  þá barn að aldri.  Skömmu síðar féllu foreldrar hans frá, að því er sagan segir.  Var hann þá ættleiddur til Bandaríkjanna - með stuttri viðkomu í Englandi.

  Pakistanar kunna nöfn blóðforeldra hans utanbókar.  Jafnframt eru til ljósmyndir af drenghnokkanum frá æskuárunum í Pakistan.  Eðlilega hafa pakistanskir fjölmiðlar gert málinu góð skil.  Enda þjóðin stolt af sínum manni.  Hún hamstrar ljósmyndir af honum til að hengja upp á besta stað í stássstofunni. Hávær krafa er um að dagurinn sem Trump verður formlega settur í forsetaembætti verði gerður að opinberum frídegi í Pakistan til frambúðar.  

Neitar að klæða Melaniu Trump

Gott að vita

  Hvaða þjóð drekkur mest af cola-drykkjum miðað við höfðatölu?  Íslendingar?  Nei, ekki alveg.  Næstum því.  Bandaríkjamenn?  Nei,  ekki heldur. En næstum því.  Það eru Mexíkóar.  

  Allir þekkja þunglyndislyfið Prozak.  Kannski ekki af persónulegum kynnum.  Frekar af umtali.  Ef snigill kemst í tæri við Prozak þá tapar slím hans límkenndum eiginleika.

  Tungan í tígrisdýri er hrjúf eins og sandpappír.  Sleiki dýrið bert mannsskinn þá verður það blóðrisa.

  Lúðvík XIII Frakklandskonungur fór fyrst í bað fyrir sjö ára afmæli sitt.  

  Bandaríkjamenn sporðrenna yfir 10 milljörðum kleinuhringa á ári.  Þar af eru kleinuhringir uppistaðan af daglegu fæði lögregluþjóna.  

  Karlmenn eru í margfalt meiri hættu á að fá hjartaáfall í leik með viðhaldi en innan hjónabands. 

  Strútur hleypur léttilega fullt maraþon á þremur korterum.

  

Íslensk tunga

  Í dag er dagur íslenskrar tungu.  Honum er fagnað um land allt.  Eðlilega.  Í dægurmálaþáttum ljósvakamiðla er rætt um íslenska tungu,  stöðu hennar í dag og í áranna rás.  Ljóðskáld sem fara vel með íslenskt mál eru verðlaunuð ásamt kjarnyrtum rithöfundum.  Dagur íslenskrar tungu veitir aðhald.  Knýr okkur til að staldra við og líta í eigin barm.  Velta fyrir okkur íslenskri tungu.

  Hvaða tunga er íslenskari en sú sem sleikir íslenskt gras alla daga?  Nagar Ísland af áfergju?  Blæs út af íslenskum gróðri frá því að vera smátt lamb upp í að verða stór og stæðilegur gemlingur?  Það er rammíslensk tunga.

Sigurður hlýtur verðlaun Jónasar

Leon Russell - persónuleg kynni

  Á fyrri hluta áttunda áratugarins lagði ég stund á svokallað gagnfræðinám á Laugarvatni.  Einn af skólabræðrum mínum var ákafur aðdáandi bandaríska tónlistarmannsins Leons Russells.  Við vorum (og erum enn) báðir með tónlistarástríðu á háu stigi.  Þess vegna urðum við góðir vinir til lífstíðar og herbergisfélagar.  

  Ég man ekki hvernig við afgreiddum tónlistarval herbergisins.  Báðir með sterkar og öfgakenndar skoðanir á músík. Okkar gæfa var að vera með afar líkan tónlistarmekk.           

  Leon Russell var iðulega spilaður undir svefninn.

  Um miðjan áttunda áratuginn átti ég erindi til Amarillo í Texas.  Sex vikna heimsókn til tengdafólks.  Þá hélt Leon Russell þar hljómleika.  Útihljómleika. 

  Tengdapabbi þekkti hljómleikahaldarann.  Bað hann um að passa vel upp á okkur turtildúfurnar frá Íslandi.  Hann staðsetti okkur fyrir miðju fremst við sviðið.  Þetta var mín fyrsta utanlandsferð og allt mjög framandi.  Áhorfendur sátu á grasinu.  Margir höfðu teppi eða púða til að sitja á.  Þétt var setið fyrir framan sviðið.  Margir - mjög margir - reyktu gras og létu vindlingana ganga til næsta manns.  Þetta var hippastemmning.

  Þegar Leon Russell mætti á svið ávarpaði hann áheyrendur.  Tilkynnti að á hljómleikana væri mættir aðdáendur alla leið frá Íslandi.  Í sama mund var ljóskösturum beint að okkur kærustuparinu. Við stóðum upp og veifuðum undir áköfu lófaklappi áhorfenda.  Hann bauð okkur velkomin.  

  Þetta var skrítin og skemmtileg upplifun.  Góð skemmtun fyrir tvítugan sveitastrák úr Skagafirði að vera á hljómleikum hjá æskugoði í Amarillo í Texas 1976.

  Áreiðanlega hefði verið minnsta mál í heimi að heilsa upp á Leon fyrir eða eftir hljómleikana. Ég hef hinsvegar hvorki þá né síðar haft löngun til að hitta útlendar (eða íslenskar) poppstjörnur til þess eins að heilsa þeim.  Það er miklu skemmtilegra að hitta gamla vini. Ég átti aldrei orðastað við Leon.  En hann afrekaði það að kynna mig (samt ekki með nafni, vel að merkja) fyrir aðdáendum sínum og bjóða mig velkominn á hljómleika sína.  Það var til fyrirmyndar á hans ferilsskrá.         

          

        

Auglýsingabrella

  Bestu auglýsingarnar eru þessar óbeinu;  að komast í fréttirnar.  Tróna á forsíðum dagblaða.  Verma toppsætið yfir mest lesnu fréttir í netmiðlum.  Vera fyrsta frétt í fréttatímum ljósvakamiðla.  Vera dag eftir dag umfjöllunarefni í dægurmálaþáttum ljósvakamiðla.  Vera í umræðunni á samfélagsmiðlum dögum saman.  Þetta vita markaðsmenn og kunna hjá Ikea.  Enda löng reynsla komin á þetta hjá þeim.  Erlendis og hérlendis.

  Hvenær hefst jólavertíðin?  Hún hefst þegar jólageitinni er stillt upp.  Þetta er ekki alvöru geit heldur geit úr afar eldfimu efni,  þurrheyi.  Utan um hana er reist girðing.  Lág og ræfilsleg.  Hún heldur hrossum og kindum frá því að éta heyið.  En mannfólk stikar yfir hana.  Til þess er leikurinn gerður.

  Þetta ögrar.  Þetta er ungum mönnum áskorun um að kveikja í kvikindinu.  Sem þeir gera.  Ár eftir ár.  Í fyrra varð óvænt bið á því.  Þá kveikti geitin í sér "sjálf".

  Ef að geitin væri eitthvað annað en auglýsingabrella þá væri hún byggð úr eldheldu efni.  Nóg er til af svoleiðis í Ikea.  Jafnframt væri girðingin utan um hana höfð mannheld.  Ikea býr að hópi fólk sem hannar eldhúsinnréttingar, baðherbergi, stóla og borð.  Meira að segja kjötbollur.  Þýðir að segja einhverjum trúgjörnum frá því að þetta fólk kunni ekki að hanna mannhelda girðingu?

      

Jólageitin brann í nótt