Hvernig getum við blóðmjólkað ferðamenn?

  Fyrir örfáum árum aflaði sjávarútvegurinn lungann af gjaldeyristekjum Íslands. Erlendir ferðamenn voru sjaldgæf sjón.  Nema yfir hásumarið.  Þá brá nokkrum bakpokaferðalöngum fyrir sjónir.  Þeir tjölduðu uppi á öræfum og létu lítið fyrir sér fara.  

  Nú er öldin önnur.  Á þessu ári koma 2,3 milljónir ferðamanna til Íslands.  7 sinnum fleiri en íbúar landsins.  Þeir koma með alla vasa fulla af gjaldeyri.  Dreifa honum út um allt land, eins og þegar fræjum er sáð í mold.  Til samans skilja þeir eftir í landinu 560 þúsund milljónir (næstum 7 milljónir á hverja 4ra manna fjölskyldu).  Þetta er næstum því helmingur af öllum gjaldeyristekjum þjóðarbúsins.  Til samanburðar er sjávarútvegurinn lítilfjörleg tómstundariðja.

  Einhverjum gæti dottið í hug að þessar gríðarmiklu nýju gjaldeyristekjur af túrisma - hreinar og klárar viðbótartekjur - gæfu svigrúm til að lækka allskonar skatta,  álögur,  tolla og gjöld á íslenska þegna.  Nýja gjaldeyrisgullnáman gæti niðurgreitt allt svoleiðis um helming.  Allir Íslendingar fengju ókeypis gleraugu og heyrnartæki.  Nei,  slíkt hvarflar ekki að neinum.  Þess í stað keppast landsmenn jafnt sem stjórnmálamenn við að stinga upp á nýjum álögum,  sköttum,  tollum og gjöldum:  Komugjöldum,  vegatollum,  gistináttagjöldum,  reisupössum,  klósettsköttum,  útsýnisgjöldum,  tryggingagjöldum,  flugmiðasköttum,  náttúrupössum og allskonar.

  Keppnin gengur út á að finna sem flestar leiðir til að blóðmjólka ferðamenn - og Íslendinga í leiðinni.  Hugmyndin er sú að ferðamaðurinn muni glaður í bragði borga sömu krónuna aftur og aftur við hvert fótmál.  Eftir því sem hann borgar fleiri gjöld þeim mun dýpra fer hann í vasa sinn og dregur upp sömu krónuna í hvert sinn.  

  Annar ávinningur verður sá að í atvinnuleysiskorti landsins hefjist stórfelldur innflutningur á útlendingum til að rukka fyrir okkur alla sem nálægt landinu koma.  Allt umhverfis höfuðborgarsvæðið verði reistar margar risastórar og gulli slegnar tollheimtustöðvar.  Líka við alla helstu ferðamannastaði landsins.  Prentsmiðjur framleiði dag og nótt glæsilega passa og skírteini af öllu tagi.  Út um allar grundir hlaupi eftirlitsmenn og gæti að því að ferðamenn laumist ekki til að horfa ókeypis á landið.

     

Ferðast 334 km til að þrífa kamra

Hrikalegar ofsóknir

  Tölvunarfræðingur vann um tíma við skjalavörslu.  Þar varð hann fyrir einelti.  Hann heldur úti heimasíðu og gerir grein fyrir þeim raunum og öðrum.  Það er svakaleg lesning.  Ég vil ekki gefa upp nafn eða slóð síðunnar.  Ástæðan er sú að þar er margt nafngreint fólk borið þungum sökum.

  Í kæru til landlæknis segir frá einkennilegum vinnubrögðum tannlæknis.  Sá boraði fjórar holur í tennur mannsins án þess að fylla upp í þær.  Maðurinn varð sjálfur að kaupa kröftugt lím og troða í holurnar.  Ein holan varð eftir.  Hún er í endajaxli og örðugt að komast að henni.  Eðlilega telur maðurinn fullvíst að tannlæknirinn sé á mála hjá dönsku krúnunni.

  Í framhjáhlaupi upplýsir hann landlækni um eineltið á vinnustaðnum.  Kynntir eru til sögunnar gerendur.  Þeir eru:  Fulltrúi dönsku krúnunnar á Íslandi;  frímúrari;  fyrrum skátahöfðingi;  svo og maður sem myrðir íslenska þegna fyrir dönsku krúnuna.

  Þetta fólk sakaði manninn um sitthvað misjafnt sem hann er saklaus af.  Svo sem að vera gyðing.  Einnig hefur það haft í hótunum.  Þar á meðal að hann:

  - verði laminn í klessu með kúbeini.  Ekki aðeins risastóru heldur einnig ryðguðu.

  - verði skotinn ítrekað í afturendann með skammbyssu

  - fái óvart tölvuskjá ofan á hausinn 

  - verði stunginn í hálsinn og það framanfrá

  - verði grafinn ofan í holu án þess að mokað verði yfir

  - verði lokaður inni á geðveikrahæli ásamt köngulóm

  - verði étinn af ísbjörnum á Svalbarða

  - verði skilinn eftir fáklæddur uppi á hálendi

  Reynsla af lögreglunni hefur verið slæm.  Í skýrslum skráir hún hann ónákvæmt hitt og þetta og þar á meðal kvíðasjúkling.  Hið rétta er að hann hefur aðeins einu sinni fengið kvíðakast.  Þá var hann að keyra með pizzu.

 

  

Níðst á varnarlausum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hóflega drukkið vín gleður mannsins hjarta hóflega.  Gróflega drukkið vín gleður mannsins hjarta gróflega.  Ofurgróflega drukkið vín getur valdið því að vínsmakkarinn lognist út af;  sofni ölvunarsvefni.  Í því ástandi er hann eins og rotaður.  Getur hvorki hreyft legg né lið.  Veit ekki af sér.  

  Það er upplagt í einrúmi eða innan um traust og hrekklaust fólk.  Verra er þegar drykkjufélagarnir eru ósvífin hrekkjusvín.  Þá er tækifærið nýtt:  Búinn til hrekkur og fórnarlambið ljósmyndað.  

  Á myndinni fyrir ofan hefur ölvaður drengur verið hengdur upp til þerris.  Efsta myndin fyrir neðan er ósköp saklaus.  Ónotuðum túrtappa er stungið upp í drenginn.  Ósmekklegra hefði verið að rauðmála tappann.

  Á næstu mynd hafa kanínueyru verið sett á höfuð, raksápuhnoðri settur fyrir munn og klámblaði stillt upp.  Gæti verið ágæt auglýsing fyrir Playboy.

  Þriðja myndin sýnir heilsufæðisútfærslu.  Grænmeti og ávextir leika aðal hlutverk.  

Kona stal í búð

  Sá fáheyrði atburður átti sér stað í Þórshöfn,  höfuðborg Færeyja,  í fyrradag að kona stal í búð.  Þetta gerðist í sjoppu í miðbænum.  Afgreiðslumaður í búðinni sá út undan sér hvar konan tróð einhverju ofan í buxur sínar.  Síðan hvarf hún á braut eins og ekkert hefði í skorist.  Kvaddi ekki einu sinni.

  Afgreiðslumanninum var eðlilega illa brugðið.  Hann hringdi umsvifalaust í lögregluna og sagði tíðindin.  Í þessu 19 þúsund manna sveitarfélagi þekkja allflestir alla.  Kannski ekki endilega persónulega alla.  En vita deili á nánast öllum.  Líka lögregluþjónar.  Þeir eru meira að segja með símanúmer fingralöngu konunnar.

  Næsta skref er að öðru hvoru megin við helgina ætla þeir að hringja í konuna.  Ætla að freista þess að semja við hana um að skila þýfinu.  Ef hún fellst á það fæst góð lending í málið.  Þangað til harðneitar lögreglan að upplýsa fjölmiðla um það hverju konan stal.

  Elstu Færeyingar muna ekki til þess að þarlend kona hafi áður stolið úr búð.  Hinsvegar eru dæmi þess að Íslendingar hafi stolið úr búðum og bílum í Færeyjum.

  Meðfylgjandi myndband er ekki frá Færeyjum.

 

  

Manneskjan er vanþroskuð fram að þrítugu

  Lengi hefur verið skrafað um að unglingur taki ekki út fullan þroska fyrr en átján ára.  Reyndar má hann aka eins og ljón ári fyrr.  Engu að síður fær hann ekki sjálfræði fyrr en átján ára.  Þrátt fyrir það er honum forboðið að kaupa áfengi.

  Samkvæmt tímaritinu Neuron hafa nýjar rannsóknir í Harvard háskóla leitt í ljós að heilinn er ekki fullþroskaður fyrr en í 30 ára afmælinu.  Þetta getur verið skýring á því hvers vegna margir þráast við að flytja úr foreldrahúsi fyrr en þetta.  Vanþroskinn lýtur að þáttum eins og einbeitingu, athyglisgáfu, ákvarðanatöku, varkárni.  Þetta er ástæðan fyrir því að fyrir þrítugt er maðurinn glanni;  tekur lífshættulegar áhættur.  Finnst hann vera ódauðlegur.  Komist upp með næstum því allt.  

  Þetta er líka ástæðan fyrir því að vandræðagemsar vaxa upp úr glæpahneigð með aldrinum. Hlutfallslega miklu færri yfir þrítugt stunda innbrot, bílaþjófnað og þess háttar.  Ábyrgðarlausustu einstaklingar breytast í ráðvanda og yfirvegaða manneskju á fertugsaldri.

 

Af hverju allur þessi saltaustur?

  Í gær var sprengjudagur.  Þá var sprengt sem aldrei fyrr í Vaðlaheiðargöngum.  Landsmenn fögnuðu með því að sötra hnausþykka baunasúpu ásamt því að japla á saltkjöti, kartöflum og rófum eða gulrótum.  Í útvarpsauglýsingum hljómaði:  "Saltskert saltkjöt, sama bragð!" og "Helmingi minna salt, óbreytt bragð!"

  Getur þetta staðist?  Eru aðrir kjötsalar - aðrir en þeir sem auglýstu - að bruðla með salt algjörlega að óþörfu?  Þarf aðeins helming af því saltmagni sem áður var notað til að ná fram nákvæmlega sama bragði?  Er það af því að margir eru hættir að nota götusalt (iðnaðarsalt) í matinn?

  Hver sem skýringin er þá grunar mig að margir geti tekið undir óvæntan fróðleiksmola næringarfræðings Landlæknisembættisins:  "Saltkjöt er í eðli sínu mjög saltrík vara."

 

  

Einkennileg þjónustulund hjá N1

 

 

 

 

 

 

 

  Kunningjahjón mín áttu erindi í bensínsjoppuna Neinn í Lækjargötu 46 í Hafnarfirði.  Það var í gær.  Þau ætluðu að steikja sér egg, beikon og bandarískar pönnukökur með sýrópi, smjöri og bláberjum.  Þá kom í ljós að gaskútur eldavélarinnar var ekki á vetur setjandi.

  Hjónin renndu í Neinn.  Konan skottaðist inn. Kom út að vörmu spori og sagði afgreiðslumanninn neita að selja sér gas.  Það væri snjór úti.  Líka þar sem gasið er geymt.

  Húsbóndinn tók tíðindunum illa.  Hann snaraðist inn í bensínsjoppuna og endurtók erindið.  Hann fékk sama svar.  Þá spurði hann hvort að málið væri ekki að moka snjóinn frá gaskútageymslunni.  "Nei, þetta er töluverður snjór," var svarið. Hann spurði:  "Er ekki nein skófla á bænum?"  "Jú, í næstu dyrum," viðurkenndi starfsmaður á plani fúslega.

  Viðskiptavinurinn gerði sér lítið fyrir:  Sótti skóflu og mokaði frá geymslunni.  Það tók 3 mínútur.  Snjórinn var mjúkur og léttur eins og fiður.  Það hefði verið auðveldara að sópa honum í burt.

  Undir lok snjómokstursins kom starfsmaðurinn út.  Hann sagði:  "Það þarf ekki að moka meira.  Ég næ gaskútnum."  Sem reyndist rétt.  

  Útnefnir Neinn ekki fyrirmyndarstafsmann mánaðarins?

  Hvernig er það:  Var Neinn ekki að fá einhverja milljarða afskrifaða vegna tapreksturs eða eitthvað svoleiðis?  Kannski vegna vafnings með aflandskrónur í Dubai.  Eða hvort að það var bótasjóður Sjóvá.  Eða hvort að þetta blandaðist saman í vafning.

  Annað tengt snjómokstri:  Bíllinn minn var í morgun innilokaður í 4ra metra snjóskafli sem náði upp að gluggum.  Ég mokaði og mokaði í hálftíma.  Lengst af létt verk vegna þess hvað snjórinn var mjúkur og léttur.  Síðasta spölinn syrti í álinn.  Þar var hár ruðningur frá snjóbíl.  Samanfrosinn pakki.  Bar þá að ungan mann á snjóbíl.  Hann gerði sér lítið fyrir;  tók krók inn á innkeyrsluna hjá mér og ruddi öllum snjó burt.  Sparaði mér að minnsta kosti hálftíma snjómoksturspuð.  Hafi hann bestu þökk fyrir.

             

„Hún ætlar að moka alla götuna“

Einföld og auðveld aðferð til að laga rjómabollur

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á morgun,  mánudag,  er bolludagurinn haldinn hátíðlegur um land allt.  Líka í útlöndum.  Einkenni hátíðarhaldanna eru rjómabollur. Allar bragðvondar sykurklessur nema svokallaðar vatnsdeigsbollur.  Þær sleppa.  Annað vandamál rjómabollunnar er hvað hún er asnaleg í laginu:  Eins og hálfur bolti.  Skelfilegt á að horfa.    

  Góðu fréttirnar eru að auðvelt er að laga útlit hennar snöfurlega.  Það eina sem þarf til er straujárn og álpappír.  Straujárnið er stillt á hæsta styrk.  Álpappír er lagður yfir bolluna (vel að merkja áður en troðið er í hana sultu og rjóma og ofan á hana glassúri). Síðan er straujárninu haldið þéttingsfast ofan á álpappírinn/bolluna í 83 sek.      

  Árangurinn er sá að rjómabollan verður skemmtilega lík samloku.

   

Ekki er allt sem sýnist

  Fyrirtækið Mmr (Market and media research) stóð fyrir skemmtilegri skoðanakönnun.  Þátttakendum var stillt upp við vegg og spurðir:  "Hversu hlynnt/ur eða andvíg/ur ertu að leyft verði að selja eftirfarandi flokka áfengis í matvöruverslunum á Íslandi?"  Flokkarnir sem spurt var um voru: a) sterkt áfengi b) létt vín og bjór.

  Niðurstaðan er sú að þriðjungur landsmanna er áhugasamur um að fá létt vín og bjór í matvöruverslanir.  15,4% þyrstir í sterkt áfengi í matvöruverslanir.  

  Ýmsir túlka útkomuna á þann veg að hún sýni stuðning um og yfir helmings landsmanna við óbreytt ástand í áfengissölu.  Það er óvarleg túlkun.  Ég kannaði málið.  Þá kom vissulega í ljós að meirihlutinn vill ekki áfengi í matvöruverslanir heldur í fataverslanir, skóbúðir og bensínsjoppur.  Einn nefndi ísbúð.  

 

Hnuplað með húð og hári

  1965 sungu Ellý Vilhjálms og Ragnar Bjarnason - við fjörlegan undirleik hljómsveitar Svavars Gests - fjölmörg lög í hljóðveri Ríkisútvarpsins á Skúlagötu.  Þau komu út á þremur fjögurra laga plötum,  svokölluðum Ep.  Öll nutu mikilla vinsælda í óskalagaþáttum útvarpsins til margra ára.  

  Eitt þessara laga heitir "Sveitin milli sanda".  Höfundur er Magnús Blöndal Jóhannsson.  Testinn er nettur og auðlærður.  Hann er nokkur "Aaaaaa". 

  Næst bar til tíðinda að ég hlustaði á þýska listamenn syngja og leika.  Hraut þar um lag sem kallast "Die Liebe ist ein Raubtier" með Nik Page.  Það hljómar kunnuglegt við fyrstu hlustun.  Gott ef þarna hefur ekki verið hnuplað í heilu lagi "Sveitinni milli sanda".  Ætli STEF viti af þessu?

Fann mannabein í fötu

  Danskri konu að nafni Dorte Maria Kræmmer Möller mætti undarleg sjón um helgina.  Eins og oft áður átti hún erindi í Assistens kirkjugarðinn í Kaupmannahöfn.  Þangað hefur hún farið reglulega til fjölda ára.  Í þetta skipti kom hún auga á stóra og ljóta málningarfötu í einu horni garðsins.  Hana hafði hún aldrei áður séð í garðinum.  Forvitni rak hana í að kanna málið betur.  Er hún leit ofan í fötuna blöstu við nýleg mannabein og mannakjöt.  Ekki fylgir sögunni hvernig hún þekkti hvað þetta var.

  Hún tók ljósmynd af fötu og innhaldi.  Fjölmiðlar höfðu samband við þann sem hefur yfirumsjón með garðinum.  Viðbrögð voru kæruleysisleg.  Skýringin væri sennilega sú að starfsmaður hafi grafið þetta upp fyrir rælni og gleymt fötunni.  Vandamálið sé ekki stærra en svo að innihaldið verði grafið á ný. Málið úr sögunni.

  Lögreglan er ekki á sama máli.  Hún hefur lagt hald á fötu og innihald.  Málið er í rannsókn.

 

Tvífarar af sitthvorum kynþætti

  Hver kannast ekki við að vera staddur í erlendri borg - eða þorpi - og rekast á kunnuglegt andlit?  Ganga að viðkomandi og heilsa með tilþrifum.  Við undrunarsvipinn á manneskjunni - og allt að því óttasvip - uppgötvast að þetta er ekki sá eða sú sem þú hélst.  Við nánari skoðun er viðkomandi ekki einu sinni af sama kynþætti.  

  Fræga fólkið á líka svona tvífara.  Hér eru nokkur skemmtileg dæmi af George Clooney, Hussein Obama, Nicolas Cage, Schwarzenegger og Rihanna.

 

Stórmerkilegur fróðleiksmoli um áfengisfrumvarpið

  "Einu sinni, einu sinni enn," segir í dægurlaginu.  Þar er vísað til þess að einu sinni, einu sinni enn er á Alþingi lagt fram frumvarp til laga um að svalandi heilsudrykki megi selja í fleiri búðum en vínbúð íslenska ríkisins.  Sauðsvartur almúginn er ekkert að æsa sig yfir Borgun eða 44% launahækkun þingmanna og sveitastjórnarmanna á meðan hann er upptekinn við að þrefa um bjór.

  Víkur þá sögu að manni.  Sá heitir Ólafur Grétar Gunnarsson.  Hann er fræðimaður og veit hvaða áhrif sala á áfengi í matvörubúð hefur á konur.  Í aðsendri grein á www.kvennabladid.is upplýsir hann stöðuna:  Aukið aðgengi að áfengi veldur því að konur eru yngri þegar þær verða mæður.  

  Ég get staðfest að opnun vínbúðar í Ólafsvík (í barnafataverslun) í lok síðustu aldar olli því að kona í Ólafsvík varð yngri þegar hún varð móðir.  

   

   

Af hverju?

  Leiðtogi Norður-Kóreu heitir Kim Jong-Un.  Hann er klikkaður.  Á ekki langt að sækja það. Þetta einkenndi pabba hans og afa.  Úr fjarlægð er greining á klikkun hans ekki auðveldlega skilgreind af nákvæmni.  Hún einkennist af ofsóknarkennd,  vænisýki og einhverju svoleiðis.  Vegna þessa nær hann ekki góðum svefni.  Eins og gengur.  Liggur andvaka flestar nætur.  Þjáist líka af þvagsýrugigt.  Er leiðandi frumkvöðull í hárgreiðslu sem kallast kústur.  Er í fjölmiðlum heimalands skilgreindur kynþokkafyllsti karlmaður heims og vitnað í útlenda "Baggalúts"-síðu því til sönnunnar.

  Kim Jong-Un er sakaður um að hafa látið myrða bróðir sinn.  Það væri ekki frétt nema vegna þess hvernig að því var staðið.  Tvær konur - önnur víetnamísk, hin frá Indónesíu - drápu hann með eitruðum nálum og eiturúða á flugvelli í Malasíu.  

  Af hverju var hann ekki drepinn í kyrrþey svo lítið bar á?  Af hverju að drepa hann í Malasíu?  Af hverju að fá til verksins útlendar konur?  Af hverju á flugvelli undir vökulum augum eftirlitsmyndavéla?  Þessum spurningum verður seint svarað.  Vegir Kim Jong-Uns eru órannsakanlegir.

  Það ku lengi hafa setið í Kim Jong-Un að bróðir hans fékk í afmælisgjöf á 16. ári ferð í tívolí í Japan.  Dagur hefndar hlaut að renna upp.  Þar að auki hafði brósi hvatt til þess að í N-Kóreu yrði tekið upp kínverskt markaðskerfi.     

  Ein tilgátan er sú að morðið eigi að vera skilaboð til allra í Kóreu og allra í heiminum:  Enginn sé óhultur og hvergi.  Ekki einu sinni nánustu ættingjar Kim Jong-Uns.  Hann hefur líka látið drepa háttsettan föðurbróður.  Einnig fræga kærustu sem var vinsæl leik- og söngkona.  Sú hefur ekki látið það hafa áhrif á feril sinn nema að óverulegu leyti.  

         

  

Myrtur af útsendurum bróður síns

Hleypt í brýnnar - kjánalegar augabrúnir

  Augabrúnir eru til gagns og gaman.  Þær vernda augun.  Koma í veg fyrir að sviti leki frá enni ofan í augu.  Skerpa á andlitsdráttum.  Hýsa orma sem bora sig ofan í húðina á augabrúnasvæðinu.  Þeir halda varnarkerfi líkamans í æfingu.  Engir sleppa við þessa orma.  Það er kostur.

  Margt fólk - aðallega konur - litar augabrúnir svartar.  Eins og með fleiri fegrunaraðgerðir verður þetta fíkn hjá sumum. Fólk hefur tilhneigingu til að ganga lengra og lengra í áranna rás.  Þá er oft gripið til þess ráðs að láta húðflúra augabrúnir á sig.  Varanleg lausn og góð út af fyrir sig.  Verra er að ekki er öllum gefið að hafa hemil á sér þegar út í það er farið.  Margir sækja í alltof langar augabrúnir eða alltof sverar.  Hérlendis eru blessunarlega húðflúrstofur mannaðar fagfólki.  Í útlöndum er það ekki alltaf tilfellið.  Í Suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku er kallinn sem reddar hlutunum stórtækur í húðflúri.  Hann er sjaldan smámunasamur þegar kemur að því að hafa augabrúnirnar nákvæmlega samhverfar.

  Kannski segir eitthvað að hlutfallslega margir sem skarta bjánalegum húðflúruðum augabrúnum hafa setið í fangelsi. 

  Algeng útfærsla er að augabrúnir séu húðflúraðar fyrir ofan augabrúnasvæðið.  Það á að túlka glaðværan persónuleika.  Oftar er raunveruleikinn sá að þetta túlkar kjánalegan persónuleika.  Sumt sem virkar tímabundið töff á "flippuðu" ungmenni verður hræðilega aulalegt á miðaldra eða eldri manneskju.        

 

Óvenjulegur fata- og fataleysissmekkur forsetahjóna

 

 Forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Dóni Trump, er vel giftur.  Ekki í fyrsta sinn.  Ekki í annað sinn.  Hann er þaulvanur - þrátt fyrir að Biblían fordæmi skilnað hjóna.  Nýjasta eiginkona Trumps,  Melanía, er slóvenskur innflytjandi,  nýbúi í Bandaríkjunum.  Fyrsta útlenda "the First Escort Lady" í Hvíta húsinu.

  Trump-hjónin hafa íhaldssaman og einfaldan fatasmekk - þrátt fyrir að fjárráð leyfi "flipp".  Herrann er fastheldinn á dökk jakkaföt, hvíta skyrtu og rautt bindi.  Gott val.  Konan er ekki fyrir föt.  Til að gæta fyllsta siðgæðis sleppi ég öllum þekktustu ljósmyndum af henni.  Hér eru tvær af annars hlutfallslega fáum siðsömum.  Ótal aðrar fatalausar myndir af henni eiga ekki heima hér "dannaðri" bloggsíðu.  

 

     

Ætlar að lækka kostnaðinn við múrinn

Rekinn og bannaður til lífstíðar

  Um tíma leit út fyrir að heimurinn væri að skreppa saman.  Að landamæri væru að opnast eða jafnvel hverfa.  Að jarðarbúar væru að færast í átt að því að verða ein stór fjölskylda.  Járntjaldið hvarf.  Berlínarmúrinn hvarf.  Landamærastöðvar hurfu eins og dögg fyrir sólu.  Tollmúrar hurfu.  Líka vörugjöld.  Talað var um frjálst flæði fólks.  Frjálst flæði vinnuafls.  Frjálst fæði.  Frjálsan markað.

  Þetta gat ekki gengið svona til lengdar.  Allt að fara í rugl.  Tvö skref áfram og eitt afturábak.  Fasískir taktar njóta nú vinsælda víða um heim.  Til að mynda í Tyrklandi.  Þökk sé ljúfmenninu Erdogan.  

  Færeyskur prestur hefur búið og starfað í Tyrklandi í fjögur ár.  Kirkjan hans hefur vinsamleg samskipti við Kúrda og og sýrlenska flóttamenn.  Hugsanlega er það ástæðan fyrir því að tyrkneska lögreglan sótti hann til yfirheyrslu.  Hann var yfirheyrður í marga klukkutíma.  Forvitnir lögreglumenn vildu vita nöfn þeirra sem hann hefur hitt í Tyrklandi,  hverja hann þekkir og umgengst.  Eins og gengur.  Í spjallinu kom reyndar fram að þeir vissu þetta allt saman.  Þá langaði aðeins að heyra hann sjálfan segja frá því.  

  Að spjalli loknu var honum gerð grein fyrir því að hann væri rekinn.  Rekinn frá Tyrklandi.  Ekki nóg með það.  Hann er gerður brottrækur til lífstíðar.  Hann má aldrei aftur koma þangað.  Honum var umsvifalaust varpað upp í næstu flugvél.  Hún flaug með hann til Danmerkur.  Það var hálf kjánalegt.  Hann á ekki heima í Danmörku.  Hann þurfti sjálfur að koma sér á heimaslóðir í Færeyjum.  Nánar tiltekið í Hvannasund.       

    

Vísað úr landi eftir 22 ár

Breyttar kröfur í lögreglunni

  Ekki veit ég hvaða hæfniskröfur eru gerðar til okkar ágætu íslenskra lögregluþjóna.  Ég ætla að óreyndu að þær séu töluverðar.  Gott ef flestir þeirra þurfi ekki að hafa farið í gegnum strangt nám í Lögregluskólanum;  ásamt því að vera í góðu líkamlegu formi.  Kannski líka góðu andlegu formi.

  Í Bretlandi hefur lengst af verið gerð sú krafa til lögregluþjóna að þeir kunni að lesa og skrifa.  Nú hefur þessari kröfu verið aflétt að hluta í London.  Í dag dugir að þeir þekki einhvern sem kann að lesa og skrifa.

Alþjóðlegi Clash-dagurinn

  Pönkið varð til í Bandaríkjum Norður-Ameríku um miðjan áttunda áratuginn.  Ekki sem tónlistarstíll heldur afstaða og uppreisn gegn svokölluðu prog-rokki.  1976 bætti breska hljómsveitin Sex Pistols um betur og formaði pönkið sem tónlistarstíl;  pönkrokk.  Eldsnöggt skutust upp undir hlið Sex Pistols lærisveinar í bresku hljómsveitinni The Clash.

  The Clash dvaldi ekki lengi við pönkrokkið heldur fór út um víðan völl. Þróaði pönkið yfir í fjölbreytta nýbylgju.  Forsprakkarnir,  Sex Pistols, sendu aðeins frá sér eina alvöru plötu.  The Clash dældu plötum inn á markaðinn. Fengu snemma viðurnefnið "Eina bandið sem skiptir máli." (The only band that matter).

  The Clash náði ofurvinsældum í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það varð banabiti.  Annar tveggja framvarða, söngvarinn Joe Strummer, átti erfitt með að höndla það dæmi.  Það var ekki hans bjórdós.  Hinn forsprakkinn,  gítarleikarinn og lagahöfundurinn Mick Jones,  var hinsvegar áhugasamur um að gera enn frekar út á vinsældalista.  Þar með sprakk hljómsveitin í loft upp.  

  Í Bandaríkjunum - og um heim allan - er árlegur Clash-dagur haldinn hátíðlegur 7. febrúar.  Þá spila útvarpsstöðvar einungis Clash-lög frá morgni til klukkan 18.00.  Fjöldi bandarískra borga hefur gert 7. febrúar,  Clash-daginn,  að formlegum hátíðardegi.  Þær eru:  Austin í Texas, Seattle, San Francisco,  Kent, Van Couver,  Washington DC, Tucson, Ithaca, svo og og enska borgin Bridgwater.  Kannski slæst Reykjavík í hópinn á næsta ári. Eða Garðabær. 

       

 

Íslensk gælunöfn útlendra heimilisvina

 

  Íslendingar hafa löngum íslenskað nöfn útlendinga.  Ekki allra útlendinga.  Alls ekki.  Eiginlega bara þeirra útlendinga sem okkur líkar virkilega vel við.  Þeirra sem við lítum á sem einskonar heimilisvini.  Dæmi um það eru Prince Charles sem við köllum Kalla Bretaprins.  Annað dæmi er Juan Carlos sem var lengst af kallaður Jóhann Karl Spánarkonungur.  

  Bandaríski rokkarinn Bruce Springsteen er iðulega kallaður Brúsi frændi.  Í Bandaríkjunum er hann kallaður the Boss.  Kántrý-boltinn Johnny Cash er Jón Reiðufé.  Breska hljómsveitin the Beatles er Bítlarnir.  The Rolling Stones eru Rollingarnir.  John Lennon er Hinn eini sanni Jón.  Kántrý-söngonan Emmylou Harris er Emma frænka.

  Bandaríski kvikmyndleikarinn John Wayne var ýmist kallaður Jón Væni eða Jón Vein.  Leikkonan Catherine Zeta Jones er kölluð Kata Sæta-Jóns.  

  Nú höfum við eignast nýjan heimilisvin.  Hann er sá ljúfi og litríki forseti Bandaríkja Norður-Ameríku, Donald Trump.  Beinast liggur við að kalla gleðigjafann - á vinarlegum nótum - Dóna Trump.  Ekki Dóna Prump.              

  

            

Einangraður og finnst að sér þrengt