Skemmtilegur lýðræðishalli

  Á samfélagsmiðlum og víðar hefur mátt sjá og heyra Íslendinga á ýmsum aldri hneykslast á kosningakerfi Bandaríkja Norður-Ameríku þegar þarlendir velja sér forseta.  Æ ofan í æ fer sá frambjóðandi sem þjóðin velur, hann fer ekki með sigur af hólmi.  Þess í stað fær sá sem þjóðin hafnar, hann fær forsetaembættið á silfurfati.

 Ástæðan liggur í því að forsetinn er ekki kosinn af almenningi heldur nokkur hundruð kjörmönnum.  Sauðsvörtum almenningi er ekki treyst fyrir fjöreggi lýðræðisins.  Hann myndi klúðra því og kjósa eitthvað vanhugsað og heimskulegt.  Eitthvað rugl.  Þess vegna þarf sérkjörna ábyrgðarfulla embættismenn til að velja af skynsemi heppilegasta forsetaefnið.

  Í galgopahætti kalla sumir þetta að lýðræðið hafi á dögunum valið Hildiríði Clinton en (kosninga) kerfið valið ljúflinginn Dóna Trump.

  Það er ekkert rosalega langt síðan Evrópubúar tóku að þreifa sig áfram í átt að lýðræði. Gerð var tilraun með því að leyfa eignamönnum að kjósa.  Það gafst vel.  Þá var gerð tilraun til að leyfa fleiri karlmönnum að kjósa.  Það virkaði ásættanlega.  Að því kom að óhætt þótti að leyfa konum einnig að kjósa.  Til öryggis framan af var notast við kjörmannakerfi eins og þetta bandaríska.  

  Kosningaaldur hefur verið lækkaður hægt og bítandi.  Þetta er allt ennþá á tilraunastigi.

  Íslendingar hafa ekki úr háum söðli að detta þegar kemur að fullkomnu lýðræði.  Enda er það ekki til.  En 1 atkvæði á mann væri nær því.  Í dag er það ekki svo.  Vægi atkvæða er ekki jafnt um allt land.  Í sumum kjördæmum vegur 1 atkvæði allt að því á við 2 atkvæði greidd í öðrum kjördæmum.  Einn dag í óræðinni framtíð leyfa veðurguðirnir sólinni að skína á Ísland sem þá verður eitt kjördæmi.  Hvert og eitt atkvæði um allt land hafi sama vægi.    

  

    

         

Forskot Clinton eykst enn

Smásaga um þorp

  Eftir gresjunni kemur maður.  Hann er á gönguskíðum.  Ferð sækist hægt á marauðri jörðinni.  Hann tekur stefnu að tveimur mönnum í útjaðri litla þorpsins.  Þeir bogra yfir opnu húddi á eldgömlu hjólalausu bílhræi,  beygluðu á öllum hliðum og illa farið af ryði.  Þeir heilsast með handabandi.

  - Sæll,  Jón bifvélavirki.

  - Sæll,  Páll öryrki.

  Þeir virða skíðamanninn ekki viðlits.  Hann þykist ekki sjá þá.  Gónir upp í himinn.  Þykist vera að skoða stöðu stjarnanna.  Það er ósannfærandi í glaða sólskini.  Að hálftíma liðnum áttar hann sig á því og spyr kæruleysislega:

  - Hvað er í gangi?  Stóra félagsheimilið þarna stendur í björtu báli.

  - Þetta er þriðja húsið sem brennuvargurinn brennir til kaldra kola í þessari viku,  útskýrir Jón.  Gamla metið var tvö hús á viku.  Fyrir misskilning var slökkviliðsbílnum hent á þrettándabrennuna í fyrra.            

  - Fær vargurinn að ganga laus?  Af hverju er hann ekki tekinn úr umferð?

  - Ertu eitthvað verri?  Mamma hans er varamaður í sóknarnefnd kirkjunnar og afi hans hitti einu sinni forsetann fyrir sunnan.  Talaði meira að segja við hann.  Eða heilsaði honum að minnsta kosti.  

  Skothvellur gellur við.  Jón fellur til jarðar alblóðugur í andliti.  Hann er þegar allur.  Páll dæsir og fussar:

  - Þvílík ósvífni.  Bölvaður aðkomumaður drepur Jón bifvélavirkja rétt áður en hann kom bílnum mínum í gang?  Það á ekki af þessum bíl að ganga.

  - Hvernig veistu að það sé aðkomumaður?

  - Það segir sig sjálft.  Lögregluþjónninn er í sumarfríi.  Áður en hann fór sendi hann miða í öll hús með ströngum fyrirmælum um að bíða með afbrot þangað til hann kæmi úr fríi.  Aðkomumaður veit ekki af þessu.     

  Hávær sprengignýr rýfur samræðuna.  Skólabygging í útjaðri þorpsins jafnast við jörðu eins og tvíburaturn.  Páll ræður sér ekki fyrir kæti.  Hann hoppar,  veifar höndum og hrópar:  

  - Ég er bænheyrður!  Þegar ég var sex ára þá bað ég heitt og innilega í kvöldbænum mínum um að skólahúsið yrði sprengt í loft upp.  Ég er ótrúlega bænheitur! 

  Skíðagarpurinn óskar þess í huganum að vera líka bænheitur.  Til að leyna þeim hugsunum segir hann:

  - Afskaplega er bleika íbúðarhúsið þarna með gulu gluggatjöldunum fallegt.  Sniðugt að hafa flugvélavængi út úr þakinu.

  - Þetta er stoltið okkar,  viðurkennir Páll.  Elliheimili fyrir hesta.  Núna eru þrjú hross í vist þarna.  Ég málaði hvítar rendur á Gamla-Rauð.  Þá halda hinir hestarnir að hann sé útlendur sebrahestur.

  Garnirnar í skíðamanninum gaula allt í einu svo hátt að sker í eyru.  

  - Talandi um hesta:  Ég var í þrjá sólahringa á leiðinni hingað.  Ég er glorsoltinn.  Veistu hvort að í bakaríinu sé afsláttur fyrir innskeifa?

  - Ekki lengur.  Það var komið út í vitleysu.  Menn voru orðnir svo innskeifir að einn var farinn að ganga afturábak.  Tímarnir breytast og mennirnir með.  Þorpsfíflið komst í jarðýtu fyrir viku.  Jafnaði bakaríið við jörðu.  Það verður ekki endurbyggt.  Bakarinn var innandyra.  Til allrar lukku sá ekki á ýtunni.  Hún er eins og ný.  Meira að segja ennþá hlífðarplast yfir sætinu.  Það eina sem er að er að ýtuhúsið er beyglað niður að sætinu.  Allar rúðurnar brotnar.  Líka þakljósin.  Púströrið er beyglað.  Samt ekki illa beyglað. Meira svona að það liggi út á hlið.  Pabbi stelpunnar sem á ýtuna velti henni.  Hann var að kanna hvað hún gæti verið í miklum halla án þess að velta.  Hann komst aldrei að því.  Rotaðist með það sama.  Hefur verið einkennilegur síðan,  eins og allt hans móðurfólk.  Talar ekki lengur.  Mjálmar bara og er sílepjandi mjólk.  Malar ef hann kemst í rjóma.

  Tröllsleg kona kemur kjagandi á ógnarhraða úr þorpinu.  Hún beinir spenntum lásaboga að komumanni og kallar frekjulega:  

  - Palli,  má ég skjóta hann?  

  - Nei,  við gætum lent í vandræðum.  Síðan þú drapst prestinn og organistann í gær veit ég ekki einu sinni hvernig við getum staðið að útför þeirra.

  Páll bendir á skíðakappann:

  - Hann er hvort sem er að fara.  Þarf að drífa sig suður.  Er það ekki?

  - Jú, ég ætlaði einmitt að hefjast handa við að kveðja ykkur.  Ég var sendur hingað af Vikublaðrinu.  Átti að skrifa um daglegt líf í dæmigerðu litlu sjávarþorpi.  Það er greinilega aldrei neitt um að vera á svona stað.  Ekkert til að skrifa um.                            

  Hann losar af sér skíðin og gengur að Páli.  Þeir kveðjast með þéttu faðmlagi og kossi á sitthvora kinn.  Hann kveður tröllslegu konuna á sama hátt.  Bætir nokkrum kossum á munninn við.  Svo er tekið á sprett eins hratt og fætur toga út sléttuna.  Það síðasta sem hann heyrir er hrópandi geðhræringslega höstug, skipandi og skræk rödd Páls:

  - Nei, ekki!  Það má aldrei skjóta í bakið!  Neiiiii!

   

-------------------------------------------------

  Fleiri smásögur ef þú smellir HÉR

 

       

Gríðarleg fagnaðarlæti í Pakistan

  Fáir fagna kosningasigri ljúflingsins Dóna Trumps - til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku - meira og ákafar en Pakistanar.  Þar í landi er altalað að hann hafi fæðst í fjárhúsjötu í landinu;  þá barn að aldri.  Skömmu síðar féllu foreldrar hans frá, að því er sagan segir.  Var hann þá ættleiddur til Bandaríkjanna - með stuttri viðkomu í Englandi.

  Pakistanar kunna nöfn blóðforeldra hans utanbókar.  Jafnframt eru til ljósmyndir af drenghnokkanum frá æskuárunum í Pakistan.  Eðlilega hafa pakistanskir fjölmiðlar gert málinu góð skil.  Enda þjóðin stolt af sínum manni.  Hún hamstrar ljósmyndir af honum til að hengja upp á besta stað í stássstofunni. Hávær krafa er um að dagurinn sem Trump verður formlega settur í forsetaembætti verði gerður að opinberum frídegi í Pakistan til frambúðar.  

Neitar að klæða Melaniu Trump

Gott að vita

  Hvaða þjóð drekkur mest af cola-drykkjum miðað við höfðatölu?  Íslendingar?  Nei, ekki alveg.  Næstum því.  Bandaríkjamenn?  Nei,  ekki heldur. En næstum því.  Það eru Mexíkóar.  

  Allir þekkja þunglyndislyfið Prozak.  Kannski ekki af persónulegum kynnum.  Frekar af umtali.  Ef snigill kemst í tæri við Prozak þá tapar slím hans límkenndum eiginleika.

  Tungan í tígrisdýri er hrjúf eins og sandpappír.  Sleiki dýrið bert mannsskinn þá verður það blóðrisa.

  Lúðvík XIII Frakklandskonungur fór fyrst í bað fyrir sjö ára afmæli sitt.  

  Bandaríkjamenn sporðrenna yfir 10 milljörðum kleinuhringa á ári.  Þar af eru kleinuhringir uppistaðan af daglegu fæði lögregluþjóna.  

  Karlmenn eru í margfalt meiri hættu á að fá hjartaáfall í leik með viðhaldi en innan hjónabands. 

  Strútur hleypur léttilega fullt maraþon á þremur korterum.

  

Íslensk tunga

  Í dag er dagur íslenskrar tungu.  Honum er fagnað um land allt.  Eðlilega.  Í dægurmálaþáttum ljósvakamiðla er rætt um íslenska tungu,  stöðu hennar í dag og í áranna rás.  Ljóðskáld sem fara vel með íslenskt mál eru verðlaunuð ásamt kjarnyrtum rithöfundum.  Dagur íslenskrar tungu veitir aðhald.  Knýr okkur til að staldra við og líta í eigin barm.  Velta fyrir okkur íslenskri tungu.

  Hvaða tunga er íslenskari en sú sem sleikir íslenskt gras alla daga?  Nagar Ísland af áfergju?  Blæs út af íslenskum gróðri frá því að vera smátt lamb upp í að verða stór og stæðilegur gemlingur?  Það er rammíslensk tunga.

Sigurður hlýtur verðlaun Jónasar

Leon Russell - persónuleg kynni

  Á fyrri hluta áttunda áratugarins lagði ég stund á svokallað gagnfræðinám á Laugarvatni.  Einn af skólabræðrum mínum var ákafur aðdáandi bandaríska tónlistarmannsins Leons Russells.  Við vorum (og erum enn) báðir með tónlistarástríðu á háu stigi.  Þess vegna urðum við góðir vinir til lífstíðar og herbergisfélagar.  

  Ég man ekki hvernig við afgreiddum tónlistarval herbergisins.  Báðir með sterkar og öfgakenndar skoðanir á músík. Okkar gæfa var að vera með afar líkan tónlistarmekk.           

  Leon Russell var iðulega spilaður undir svefninn.

  Um miðjan áttunda áratuginn átti ég erindi til Amarillo í Texas.  Sex vikna heimsókn til tengdafólks.  Þá hélt Leon Russell þar hljómleika.  Útihljómleika. 

  Tengdapabbi þekkti hljómleikahaldarann.  Bað hann um að passa vel upp á okkur turtildúfurnar frá Íslandi.  Hann staðsetti okkur fyrir miðju fremst við sviðið.  Þetta var mín fyrsta utanlandsferð og allt mjög framandi.  Áhorfendur sátu á grasinu.  Margir höfðu teppi eða púða til að sitja á.  Þétt var setið fyrir framan sviðið.  Margir - mjög margir - reyktu gras og létu vindlingana ganga til næsta manns.  Þetta var hippastemmning.

  Þegar Leon Russell mætti á svið ávarpaði hann áheyrendur.  Tilkynnti að á hljómleikana væri mættir aðdáendur alla leið frá Íslandi.  Í sama mund var ljóskösturum beint að okkur kærustuparinu. Við stóðum upp og veifuðum undir áköfu lófaklappi áhorfenda.  Hann bauð okkur velkomin.  

  Þetta var skrítin og skemmtileg upplifun.  Góð skemmtun fyrir tvítugan sveitastrák úr Skagafirði að vera á hljómleikum hjá æskugoði í Amarillo í Texas 1976.

  Áreiðanlega hefði verið minnsta mál í heimi að heilsa upp á Leon fyrir eða eftir hljómleikana. Ég hef hinsvegar hvorki þá né síðar haft löngun til að hitta útlendar (eða íslenskar) poppstjörnur til þess eins að heilsa þeim.  Það er miklu skemmtilegra að hitta gamla vini. Ég átti aldrei orðastað við Leon.  En hann afrekaði það að kynna mig (samt ekki með nafni, vel að merkja) fyrir aðdáendum sínum og bjóða mig velkominn á hljómleika sína.  Það var til fyrirmyndar á hans ferilsskrá.         

          

        

Auglýsingabrella

  Bestu auglýsingarnar eru þessar óbeinu;  að komast í fréttirnar.  Tróna á forsíðum dagblaða.  Verma toppsætið yfir mest lesnu fréttir í netmiðlum.  Vera fyrsta frétt í fréttatímum ljósvakamiðla.  Vera dag eftir dag umfjöllunarefni í dægurmálaþáttum ljósvakamiðla.  Vera í umræðunni á samfélagsmiðlum dögum saman.  Þetta vita markaðsmenn og kunna hjá Ikea.  Enda löng reynsla komin á þetta hjá þeim.  Erlendis og hérlendis.

  Hvenær hefst jólavertíðin?  Hún hefst þegar jólageitinni er stillt upp.  Þetta er ekki alvöru geit heldur geit úr afar eldfimu efni,  þurrheyi.  Utan um hana er reist girðing.  Lág og ræfilsleg.  Hún heldur hrossum og kindum frá því að éta heyið.  En mannfólk stikar yfir hana.  Til þess er leikurinn gerður.

  Þetta ögrar.  Þetta er ungum mönnum áskorun um að kveikja í kvikindinu.  Sem þeir gera.  Ár eftir ár.  Í fyrra varð óvænt bið á því.  Þá kveikti geitin í sér "sjálf".

  Ef að geitin væri eitthvað annað en auglýsingabrella þá væri hún byggð úr eldheldu efni.  Nóg er til af svoleiðis í Ikea.  Jafnframt væri girðingin utan um hana höfð mannheld.  Ikea býr að hópi fólk sem hannar eldhúsinnréttingar, baðherbergi, stóla og borð.  Meira að segja kjötbollur.  Þýðir að segja einhverjum trúgjörnum frá því að þetta fólk kunni ekki að hanna mannhelda girðingu?

      

Jólageitin brann í nótt

Tónlistarjöfur fallinn frá

 

  Tónlistarstjörnur sem hófu feril á sjötta og sjöunda áratugnum eru margar komnar uppundir og á aldur meðalævilengdar.  Þeim fjölgar ört sem hverfa yfir móðuna miklu.  Kanadíska söngvaskáldið Leonard Cohen, breska kamelljónið David Bowie og nú Suðurríkjarokkarinn Leon Russell.  Sá síðastnefndi féll frá fyrr í dag.  Hann á merkilegri feril en margur gerir sér grein fyrir.  Hann var ekki áskrifandi að toppsætum vinsældlalistanna.  Samt var hann ekki ókunnugur vinsældalistum.  Ekki svo oft undir eigin nafni heldur í slagtogi með öðrum.  Hann spilaði með Bítlum (öllum nema Paul), Stóns, Dylan, The Byrds, Eric Clapton og Elton John, svo örfáir meðreiðarsveinar séu nefndir af ótal.

  Leon spilaði á mörg hljóðfæri en var þekktastur sem píanóleikari.  Hann var farsæll söngvahöfundur.  Fjöldi þekktra flytjenda hefur spreytt sig á söngvum hans.  Söngrödd hans var sérstæð.  Að sumu leyti svipuð Willie Nelson nema Leon gaf betur í.

 

  Það er ekki á allra vitorði að hann spilaði á píanó í jómfrúarlagi The Byrds,  "Mr. Tambourine Man".  Það toppaði vinsældalista víða um heim 1965.

  1969 fór Bretinn Joe Cocker mikinn á vinsældalistum með lag Russels, "Delta Lady".  Þeir Joe túruðu saman undir heitinu Mad Dogs and the English man.

  Tónlistarstíll Leons heyrir undir samheitið americana (rótartónlist); hrár og ópoppaður blús,  kántrý,  soul, djass... Þegar hann gekk lengst í kántrý-inu þá var það undir nafninu Hank Wilson.  

  1972 náði plata Russels,  "Carney",  2.sæti bandaríska vinsældalistans.  Var með svipaða stöðu á vinsældalistum annarra landa.  2010 náði platan "The Union" 3ja sæti bandaríska vinsældalistans. Sú plata er dúettplata með Eltoni John.  Hann hafði frá unglingsárum dreymt um að spila með uppáhalds píanóleikara sínum,  Leon Russell.  Fyrir sex árum lét hsnn verða af því að bera draumaóskina undir Leon.  Til óvæntrar ðánægju tók Leon vel í erindið.        

  Á morgun blogga ég um persónuleg samskipti við Leon Russell.      

         

Leon Russell látinn

Uppreisn gegn stjórnmálaelítunni

  Margt þokkalega vel gefið fólk túlkar kosningasigur Dóna Trumps til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku sem uppreisn gegn stjórnmálaelítunni og uppreisn gegn "kerfinu".  Uppsafnaðri þreytu og óþoli gagnvart spillingu. Á ensku er það kallað "rage against the machine".

  Sumir vilja meina að Brexit,  kosning Breta út úr Evrópusambandinu,  hafi ráðist af sömu viðhorfum.  Einnig uppgangur nýrra íslenskra stjórnmálaflokka:  Allt frá Besta flokknum til Pírata, Bjartrar framtíðar og Viðreisnar.  

  Söluhæsta og áhrifamesta breska tónlistarblaðið,  New Musical Express (NME),  hefur tekið saman lista yfir bestu uppreisnarsöngva rokksins. Blessunarlega er ekki farin auðvelda leiðin (Bítla-Revolution, Bob Dylan,  Sex Pistols og The Clash). Niðurstaðan hefur skemmtanagildi.  Lögin eru assgoti skemmtileg - burt séð frá uppreisnaranda textans.  Þetta er skoðun NME en ekki mín.  Ég geri samt ekki athugasemd.  Er sáttur.  Lögin eru svo skemmtileg.   

 

1.  Creedence Clearwater Revival - Fortunate son

  Á dögum hernaðar Bandaríkjahers í Víetnam var herskylda í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Synir stjórnmálaelítunnar kunnu hinsvegar ýmsar aðferðir til að koma sínum sonum undan herskyldu.  Höfundur sönglagsins,  John Fogerty,  beinir spjótum gegn þessum forréttindum stjórnmálaelítunnar.

 

2.  Gang of Four - Natural´s Not in It

  Bresku frumherjar fönk-pönksins (í lok áttunda áratugarins.  Fyrirmynd Red Hot Chili Peppers og Franz Ferdinand) kenna kapítalisma um allt sem miður fer.  Jafnvel misheppnuðu kynlífi. 

3.  Björk - Declare Independence 

  Björk hvetur Grænlendinga og Færeyinga til að rífa sig lausa frá danska sambandsríkinu og krefjast sjálfstæðis.  Á hljómleikum í Kína reitti hún yfirvöld til reiði er hún snéri textanum upp á Tíbeta.  Síðan er Björk bönnuð í fjölmennasta ríki heims.  

 

Þrjú mál í forgangi hjá Trump

Stórsigur kvenna

  Ég hef verið að skoða kosningaúrslit gærdagsins. Sú skoðun leiðir í ljós - þegar vel er að gáð - að staðan er glettilega góð og ánægjuleg fyrir konur.  Við getum talað um stórsigur kvenna.  Það er aldeilis jákvætt svo ekki sé fastar kveðið að orði.  Mér reiknast til að eftir sveitastjórnarkosningarnar í gær séu átta af þrettán borgarfulltrúum Þórshafnar,  höfuðborgar Færeyja, konur.  Þvílík bomba!  Ég segi og skrifa B-O-B-A!   

  Þær eru:  Annika Olsen (Fólkaflokkur),  Björghild Djurhuus, Helena Dam og Halla Samuelsen (Jafnaðarmannaflokkur),  Gunnvör Balle, Marin Katrina Frýdal og Túrid Horn (Þjóðveldi) og Bergun Kass (Framsókn).

  Mér segir svo hugur að Annika verði næsti borgarstjóri Þórshafnar. 

   

Hverju breytir sigurinn á alþjóðavísu?

Stoltir aðdáendur forsetaframbjóðanda

  Á www.visir.is er frétt af íslenskum aðdáendum Dóna Trumps.  Þeir eru sagðir læðast með veggjum.  Humma, afsaka sig og draga í land þegar á þá er gengið.  Um þetta má lesa með því að smella HÉR.  Ég held að þetta sé misskilnungur hjá annars ágætum netmiðli. Það er engin ástæða fyrir hógværð í hrifningu af manninum.  Eins og staðan er í dag þá er hann annar tveggja frambærilegustu þegna Bandaríkja Norður-Ameríku. Það er til fyrirmyndar að dást að þeim sem skara fram úr af mannskostum þar á bæ.        

  Misserum saman hefur bandaríska þjóðin leitað logandi ljósi að þeim sem er hæfastur til að gegna æðsta embætti heims.  Ábyrgð þjóðarinnar er mikil.  Hún gerir sér grein fyrir því.  Þess vegna hefur verið vandað til verks.  Mátað fjöldann allan við hlutverkið.  Hver er traustastur?  Klárastur?  Líklegastur til að sameina landsmenn að baki sér?  Hver lýgur minnst?  Líklegastur til að verða landi og þjóð til sóma?  Hver í Bandaríkjunum er flestum dyggðum prýddur? 

  Hvort heldur sem Dóni eða Hildiríður verði í dag kosinn forseti þá segja úrslitin þetta:  Manneskjan er framúrskarandi afbragð samlanda í 320 milljón manna þjóð vestur í Ameríku.  Það er ástæða til að vera stoltur aðdáandi.  Það er heldur ekkert að því að lenda í 2. sæti:  Vera næst mesti mannkostaþegn Bandaríkja Norður-Ameríku.

  Hildiríður liggur undir grun um að hafa kosið sjálfa sig í dag.  Óvíst er með Dóna.  Hann er gamalgróinn Demókrati.  Öfugt við Clinton.  Hún er gamalgróin Reppi.           

Teikn um sigur Trumps í N-Karólínu

Framsókn þarf þrjá ráðherrastóla

  Framsóknarflokkurinn logar stafna á milli.  Eins og gengur.  Flokksmenn þora ekki lengur að "læka" við vitlausar Fésbókarfærslur.  Þeim sem hefur orðið slíkt á er hvergi vært.  Það er hringt í þá og lesið yfir hausamótunum á þeim.  Ekkert "elsku mamma" heldur er tekið í hnakkadrambið á þeim og þeir hristir og hrærðir uns allur vindur er úr þeim.  

  Nú er gerð sanngjörn krafa um að Sigmundur Davíð verði ráðherra.  Helst forsætisráðherra með 19 aðstoðarmenn.  Annars verður engin sátt.  Aðeins ófriður og illindi.  Sigurður Ingi hlaut ekki nema 40 atkvæðum meira í formannsslagnum.  Aðeins 817 kjósendur Framsóknarflokksins í NA-kjördæmi strikuðu yfir nafn Sigmundar.  Hann á þess vegna skýlausa kröfu um ráðherraembætti.  Það er eina leiðin til að hann verði glaður.

  Þetta þýðir að Framsókn þarf þrjú ráðherrasæti í komandi ríkisstjórn.  Formaðurinn og varaformaðurinn sitja vitaskuld fyrir.  Þetta getur orðið vandamál.  Stærsta vandamálið er það er alls óvíst að Framsóknarflokkurinn verði í ríkisstjórn.  Þá verður langt í að gleði ríki á eyðibýli á NA-landi.

   

Krefjast sætis fyrir Sigmund

Ofsóttur eyðibýlisbóndi

  Hvergi sér fyrir enda á ofsóknum vondra manna gegn Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni.  Í skúmaskotum í New York,  Brussel,  Svíþjóð og eiginlega út um allan heim hafa óþokkar tekið höndum saman um að gera strákinn óvígan.  Einskis er látið ófreistað.  Svo langt er gengið að algengum vírus,  svokölluðum Trójuhesti, var plantað í tölvu hans.  Sá hestur njósnar um auglýsingar sem stráksi skoðar.  Hann er ógn við heimsyfirráð vondra karla.  Þeir skjálfa af ótta við það eitt að heyra nafn hans nefnt.  

  Verra er að samflokksmenn hans taka þátt í ofsóknunum.  Ekki af léttúð heldur af fullum þunga. Í nýafstöðnum kosningum voru brögð að því að krotað væri yfir nafn Sigmundar á kjörseðlum.  Vel á níunda hundrað Framsóknarmanna tók þátt í þessum ljóta leik.  18% í NA-kjördæmi.  Jafnframt er staðfest að í öllum öðrum kjördæmum reyndu kjósendur Framsóknarflokksins með öllum ráðum að strika yfir nafn eyðibýlisbóndans.  Það reyndist hægara sagt en gert af því að nafn hans var ekki á kjörseðlinum.  Í einhverjum tilfellum brugðu kjósendur á það ráð að skrifa nafn hans á kjörseðilinn til þess eins að strika yfir það. Enn aðrir skrifuðu nafnið á servíettur og dagblöð til að strika yfir það.  Þetta er galið.  Snargalið.  

  Góðu fréttirnar eru að Sigmundur Davíð safnar notuðum flugeldaprikum.  Söfnunin gengur vel.

       

Skoðanakúgun í flokknum

Eindregin ósk um forsætisráðherra

 

  Mér er að mestu sama um það hvernig ný stjórn verður sett saman.  Það er að segja hvaða stjórnmálaflokkar mynda meirihluta og þar með ríkisstjórn.  Eða hvort að það verður minnihlutastjórn varin af utanstjórnarflokki.  Þetta eru hvort sem er allt kratar.  Það sem skilur á milli er smotterí sem er ekki á dagskrá næstu árin.  Til að mynda upptaka nýs gjaldeyris eða umsókn um inngöngu í Evrópusambandið.

  Næst á dagskrá er endurreisn heilbrigðiskerfisins,  bættur hagur öryrkja og aldraðra,  meiri spilling og meira pönkrokk.  Allir geta náð sátt um það.

  Mín ósk um nýja ríkisstjórn er að Óttar Proppe verði forsætisráðherra.  Hann hefur samið langbestu lögin af öllum sem sæti eiga á Alþingi. Hann hefur ort flottustu og skondustu textana.  Hann syngur töffaðast.  Hann hefur gert bestu myndböndin.  Sjá hér fyrir ofan og neðan.  Hann á flottustu fötin.

   

Vilja Benedikt sem forsætisráðherra

Ég nenni ekki að tala um Sigmund Davíð

  Einn kunningi minn er afar áhugasamur um að láta banna hitt og þetta.  Eiginlega flest.  Næstum því daglega nefnir hann eitthvað sem hann telur brýnt að verði bannað.  Hann telur sig vera frjálslyndan og hefur óbeit á forræðishyggju.  Enda byrjar hann setningar jafnan á orðunum:  "Eins og mér er illa við öll boð og bönn þá finnst mér að það eigi að banna..."

  Þetta næstum því sama á við um þá sem mest og oftast tala um Sigmund Davíð Gunnlaugsson.  Þegar þeir hafa masað og þvaðrað um hann þá endar umfjöllunin á orðunum:  "Annars nenni ég bara ekki að tala um Sigmund Davíð."  

   

Nennir ekki að tala um Sigmund Davíð

Kostir útstrikana

  Nöfn tiltölulega fárra frambjóðenda eru strikuð út á kjörseðli í kosningum.  Ástæðan er sú að almenningur þekkir lítið sem ekkert til frambjóðenda.  Í nýafstöðnum alþingiskosningum voru hátt í 1300 manns í framboði.  Hvorki ég né aðrir þekkja haus né sporð á sumum sem skipuðu efsta sæti á framboðslistum.  Hvað þá þeirra sem skipuðu önnur sæti.  

  Fyrir bragðið er eðlilegt að útstrikaðir frambjóðendur séu upp með sér.  Kjósendur vita á þeim deili.  Þekkja meira að segja nógu vel til verka þeirra til að krota yfir nafn þeirra.  

  Montnastur allra í dag er Sigmundur Davíð Gunnlaugssonar.  Hann er kóngur -  útstrikanakóngur á eyðibýli.  Svo gott sem fimmti hluti kjósenda Framsóknarflokksins í NA-kjördæmi krassaði yfir nafn hans.  Það hefur verið skálað í kampavíni af minna tilefni.     

Rúm 8% strikuðu Þorgerði Katrínu út

Smásaga um stolinn bíl

   Útidyrahurð á sjoppunni er hrundið upp með látum.  Inn um dyrnar stekkur eldri maður.  Hann er náfölur.  Hárlubbinn stendur í allar áttir.  Augun uppglennt.  Hann veifar höndum og hrópar:  "Sími, sími!  Fljótt, fljótt!"

  Afgreiðsludömunni er brugðið.  Hún hörfar frá afgreiðsluborðinu og spyr skelkuð:  "Hvað er að?  Hvað er í gangi?"

  Maðurinn bendir út og hrópar óðamála:  "Það er miði á ljósastaurnum;  auglýst eftir stolnum bíl.  Lánaðu mér síma!  Fljótt, fljótt!"

  Konan fálmar taugaveikluð eftir farsímanum sínum og réttir manninum.  Hann brettir eldsnöggt upp vinstri ermina.  Á handlegginn hefur hann skrifað símanúmer stórum stöfum.  Það auðveldar honum að slá inn númerið á símann.  Hann er varla fyrr búinn að hringja en það er svarað.  Við það er eins og þungu fargi sé af manninum létt.  Hann róast allur og segir hægt, skýrt og fumlaust.

  "Góðan daginn.  Ég hringi úr sjoppunni við Grensásveg.  Á ljósastaur hér fyrir utan er auglýst eftir stolnum bíl.  Það er mynd af BMW og upplýsingar um bílnúmer, ásamt því að spurt er:  Hefur þú séð þennan bíl?  Ég get upplýst undanbragðalaust að þennan bíl hef ég aldrei séð.  Ég fullvissa þig um það.  Vertu svo blessaður, góði minn."

 

 

 

 

 

 

 

------------------------------------

Fleiri smásögur má finna með því að smella HÉR

Vanmetinn styrkur

  Fyrir helgi spáði ég fyrir um úrslit alþingiskosninganna sem fóru fram á laugardaginn.  Gekk þar allt eftir.  Það er að segja innan skekkjumarka.  Einn var þó hængur á.  Mér reiknaðist til að ef öll helstu skyldmenni Júlíusar K.  Valdimarssonar mættu á kjörstað gæti H-listi Húmanistaflokksins fengið 30 atkvæði.  Þá að því tilskyldu að Júlíus myndi sjálfur greiða sér atkvæði.  Það þurfti ekki að vera. 

  Þarna vanmat ég illilega styrk Húmanistaflokksins.  Þegar atkvæðabunki hans var talinn reyndist framboðið mun öflugra en bjartsýnustu spár gerðu ráð fyrir.  33 atkvæði skiluðu sér í hús.  Upp á það var haldið með húrrahrópum,  flauti og blístri út allan sunnudaginn og langt fram á mánudagsmorgun.  Vantaði aðeins hársbreidd - nokkur þúsund atkvæði - að Húmanistar kæmust á fjárlög. 10.000 atkvæði hefðu tryggt þeim þingsæti.  Þar skall hurð nálægt hælum.   

40 milljónir til Flokks fólksins?

Bestu lög Dylans

  Fyrir röskum hálfum mánuði tilkynnti sænska Nóbelsakademían frá þeim tíðindum að bandaríska söngvaskáldið Bob Dylan fengi Nóbelsverðlaunin í bókmenntum þetta árið.  Frá þessu var skýrt á heimasíðu skáldsins og einnig á Fésbókarsíðu hans.  Nokkrum dögum síðar var fréttin fjarlægð af heimasíðunni en ekki af Fésinu.  

  Ekki náðist á Dylan sjálfum.  Hann var á hljómleikaferð erlendis og sinnti ekki síma.  Vegna þessa óttaðist Nóbelsakademían að hann myndi ekki veita verðlaununum viðtöku.  Taugaveiklun greip um sig í herbúðunum.  

  Bob Dylan er ólíkindatól og ekki fyrirsjáanlegur.  Nú hefur hann komist í síma og hringt í Nóbelsakademíuna.  Hann er snortinn yfir heiðrinum og ætlar að mæta við afhendingarathöfnina.  Akademían andar léttar og hefur tekið gleði sína á ný.  Það er fyrir mestu.

  Í maí varð Dylan hálfáttræður.  Við þau tímamót birti ég á þessum vettvangi vandaða samantekt breska tímaritsins Uncut yfir bestu lög Dylans.  Þetta má sjá með því að smella HÉR   

Dylan var orðlaus

Sjö tónlistarmenn á sjúkrahús eftir að hafa neitað að fara úr jökkunum

 

  Það er vandlifað í heimi tískunnar.  Konur stórskaða á sér fæturna þegar þær ganga í skóm með alltof háum hælum.  Fjöldi þarf að fara reglulega í aðgerð á sjúkrahúsi vegna þessa.  Samt lætur engin sér segjast.  Tískan kallar.  

  Í tónlistarheimi ríkja tískustraumar.  Leðurfatnaður hefur löngum fylgt rokkinu.  Strax á upphafsárum rokksins um miðjan sjötta áratuginn klæddist Elvis Presley leðurgalla á sviði.  Fyrirmyndina sótti hann í kvikmyndaleikarann Marlon Brando.

  Bítlarnir klæddust leðurgalla á fyrri hluta sjöunda áratugarins.  Á seinni hluta áratugarins klæddust hippar leðurfatnaði.  Til að mynda Jim Morrison forsprakki The Doors.  Á áttunda áratugnum fóru þungarokkarar í leðurgalla.  Þegar pönkið mætti til leiks á síðari hluta áratugarins varð leðurjakkinn einkennistákn.  Á hann var smellt fjölda járngadda ásamt því sem barmnælum var hlaðið á.

  Í heitari löndum er leðurgalli vandamál.  Hann hitnar og getur breyst í hraðsuðuketil.  Leðrið er svo þétt efni að það hleypir hvorki hita né svita út.  Þetta fengu liðsmenn bandarísku pönksveitarinnar AIDs Monkey að reyna á hljómleikum í Arizona.  

  Hljómleikarnir hófust síðdegis.  Hitastigið 47° á selsíus.  Hljómleikahaldaranum leist ekki á blikuna.  Hann vildi fresta hljómleikunum til klukkan hálf 10.  Þá væri farið að kólna.  Hljómsveitin tók það ekki í mál.  Né heldur að fara úr leðurjökkunum á sviði.

  Sem betur fer var aðsókn afar dræm.  Fólk hélt sig heima fyrir framan kæliviftur. Aðeins 15 borguðu sig inn.  

  Þegar tímasetningunni varð ekki haggað hvatti hljómleikahaldarinn viðstadda til að fara úr jökkunum.  Því var harðneitað.  Hljómsveitinni tókst að spila í 17 mínútur áður en hún leið útaf.  Fjórir liðsmenn voru í snarhasti fluttir rænulitlir á sjúkrahús ásamt 3 áhorfendum úr annarri hljómsveit.   

    

Þessi jakki er að gera allt vitlaust