Uppreisn Jóns Þorleifs

 

 

 

 

 

 

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var að sumu leyti Helgi Hóseason.  Þeir voru á svipuðum aldri.  Unnu saman í byggingarvinnu.  En varð ekki vel til vina.  Þvert á móti.  Hvor um sig taldi hinn vera öfgamann.  Barátta Helga snéri að því að fá ógilt skírn sína í ríkiskirkjuna.  Barátta Jóns snéri að því að afhjúpa verkalýðsforingja sem stéttarsvikara.  

  Eitt sinn mætti Jón heim til mín með stóra og dökkfjólubláa marbletti á höndum og handleggjum.  Þá hafði hann gert sér erindi á Hótel Loftleiðir.  Þar var einhverskonar hátíð eða samkunda verkalýðsfélags í kjallara.  Jón gerði þar þegar í stað hróp að ræðumönnum.  Á hann stukku margir menn sem fjarlægðu hann af staðnum.  

 Jón var lágvaxinn en mikill um sig.  Honum var fleygt láréttum á dyr.  Það gekk ekki lipurt fyrir sig.  Upp um stiga þurfti að fara.  Jón brá á aðferð krókódíslins.  Hann vatt stöðugt upp á sig eins hratt og hann gat og eins og kraftar leyfðu.  Við það misstu útkastarar takið hvað eftir annað.  Þá sætti Jón lagi og greip rígfast um handrið.  Þurftu menn ítrekað að plokka fingur hans af til að halda áfram að varpa honum á dyr. Við það hlaut Jón alla þessa stóru og ljótu marbletti.  Hann taldi að það hafi alveg tekið um 15 - 20 mínútur að henda sér út þann daginn.     

  Í annað skipti gerði Jón sér erindi á skrifstofu Sósíalistafélags Reykjavíkur svipaðs fyrirbæris.  Einn stafsmaður var á skrifstofunni.  Jón las honum pistilinn.  Sá vísaði Jóni á dyr.  Jón sýndi ekki á sér fararsnið heldur herti á skömmum.  Starfsmaðurinn rauk þá að Jóni og reyndi að henda honum út með afli.  Jón brást við með því að standa gleiður til að halda jafnvægi.  Hann hafði hendur í vösum og lét ekki haggast.  Gekk svo um hríð.  Maðurinn reyndi ýmist að hrinda Jóni eða toga hann til.  Leikar fóru þannig að maðurinn rykkti í nýjan sparijakka Jóns með þeim afleiðingum að jakkinn rifnaði.  En Jón stóð keikur í sömu sporum og gróf hendur dýpra í vasana.

  Þegar sparijakki Jóns rifnaði komst styggð að starfsmanninum.  Hann hljóp á brott.  Skildi Jón einan eftir á skrifstofunni.  Jón reiknaði út hversu langan tíma tæki fyrir starfsmanninn að skila sér til síns heima.  Þá hringdi Jón í hann.  Gerði honum grein fyrir því hversu óábyrgt var að skilja ókunnugan mann einan eftir á skrifstofunni. Hægur leikur hefði verað að rústað skrifstofunni,  stela öllu fémætu og gera annan óskunda.  Það væri hinsvegar ekki sinn siður.  Aftur á móti gerði hann þá kröfu að starfsmaðurinn bæði sig afsökunar á að hafa rifið jakkann.  Hinn tók það ekki í mál, setti upp snúð og skellti á Jón.  Jón hringdi nokkrum sinnum til viðbótar.  Án árangurs.  Hinn svaraði ekki.

  Nokkrum dögum síðar mætti Jón aftur á skrifstofuna.  Hann henti þar rifna jakkanum á borðið með þeim orðum að jakkinn væri best geymdur þarna sem tákn um að starfsmaðurinn væri vesalingur.  Frekari orðaskipti urðu ekki né fleiri samskipti Jóns við skrifstofuna.   

  Fleiri sögur af Jóni:  HÉR 

  Til gamans má geta að í nýjasta tölublaði tímaritsins Heima er bezt eru nokkrar sögur af Jóni Þorleifs.  

Furðufólk í útlöndum - Varúð! Rasismi!

  Sinn er siður í landi hverju.  Því lengra sem fólk er búsett frá Íslandi þeim mun furðulegar hegðar það sér.  Það er þumalputtaregla.  Tökum Japani sem dæmi.  Þegar heitt er í veðri þá klæða þeir ung börn sín í vatnsmelónur.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í tengslum við brúðkaup klæðist brúðguminn brúðarkjólnum og keppir í spretthlaupi fyrir hönd brúðurinnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanskar konur eru nýlega teknar upp á því að ganga í sundbol á baðströndinni.  Þær eru spéhræddar.  Til að slá á spéhræðsluna hylja þær andlitið með lambhúshettu.  Hugmyndina fengu þær frá rússnesku kvenpönksveitinni Pussy Riot.  Giska ég á.

 

 

 

 

 

 

 

 

   Vestrænar þjóðir eru vanar svokölluðum fingramat;  skyndibita sem einfaldast er að slafra í sig án hnífapara.  Japanir snerta ekki mat með berum höfnum.  Þeim þykir það vera sóðalegt og villimannslegt.  Japanir stinga upp í sig ruslfæðinu með prjónum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanir eru gríðarlega spenntir fyrir öllu sem tengist hugsanlegum geimverum.  Þeim finnst fátt skemmtilegra en klæða sig í furðubúning með ævintæýralegu geimveru-þema.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japönsk flugfélög hafa góðar tekjur af því að rúnta um með fólk á flugvöllum.  Japanirnir sitja þá ofan á flugvélinni.  Flugmönnum er stranglega bannað að taka á loft með þessa farþega.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar japanskir töffarar taka upp vestrænar tískubylgjur í hárgreiðslu þá fara þeir alla leið.  Trompa vestrænu fyrirmyndina  Sama hvort Elvis er stældur eða Smutty Smitt.  

 

 

.

Hryðjuverkamenn vængstífðir í Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í vor gengu í gildi ný lög í Færeyjum.  Þau voru og eru umdeild,  bæði innan og utan Færeyja.  Þau breyttust töluvert í meðförum færeyska Lögþingsins áður en samstaða náðist.  Lögin kveða á um það að hver sá sem reynir að hindra hvalveiðar Færeyinga skuli sektaður um 500 þúsund ísl. kr.  Einnig sá sem kemur auga á hvalvöðu í færeyskum fjörðum án þess að tilkynna "grindboð".  

  Í gær féllu fyrstu dómar yfir fimm einstaklingum sem brutu þessi lög í sumar.  Þar var um að ræða liðsmenn bandaríska hryðjuverkahópsins Sea Shepherd.  Aðeins einn þeirra var dæmdur til 500 þúsund króna sektar.  Annar fékk aðeins 100 þúsund króna sekt.  Ástæðan var sú að sá náungi var illa áttaður þegar hann var handtekinn fyrir að trufla hvalveiðar.  Hann var eins og vankaður.  Kannski vegna vímuefnaneyslu.  Kannski vegna andlegrar vanheilsu.  Kannski hvorutveggja í bland.

  Fyrir rétti var hann jafn ringlaður.  Saksóknari og dómarar sáu aumur á vesalingnum.

  Tveir SS-liðar voru dæmdir hvor um sig til 600 þúsund kr. sektar.  Til refsiþyngingar var metið að um samantekin ráð var að ræða.  Einnig að þeir sinntu ekki fyrirmælum lögreglu.

  Rosemarie hlaut 700 þúsund kr. sekt.  Til refsiþyngingar var metið að hún sé foringi og forsprakki SS í Færeyjum;  beri þar með höfuðábyrgð á starfseminni þar.

  Önnur kona þóttist ekkert kannast við Sea Shepherd.  Hún þóttist vera óbreyttur túristi í Færeyjum og hefði ekkert áttað sig á að þar væru hvalveiðar í gangi.  Myndbandsupptökur af henni og ljósmyndir sýndu að hún var í klæðnaði merktum Sea Shepherd í bak og fyrir.  Jafnframt er hún formlega skráð í áhöfn Sea Shepherd-skipsins Sam Simon.  

  Hún lýsti því jafnframt yfir að hún hafnaði færeyskum lögum.  Þau gætu átt við Færeyinga en kæmu sér ekki við.  

  Til viðbótar þeim einstaklingum sem hlutu dóm voru hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd dæmd til sektar upp á hálfa aðra milljón ísl. kr. Rökin fyrir því eru þau að eigur Sea Shepherd (skip og litlir spíttbátar) voru notaðar til óhæfuverkanna.  Spíttbátarnir og allskonar dót (myndavélar,  vídíóupptökutæki og sitthvað fleira) var gert upptækt.

  Það verður áhugavert að fylgjast með framhaldinu.  Sumir dæmdra SS-liða hafa lýst því yfir að þeir muni frekar sitja af sér skuldafangelsi í Færeyjum en borga sektirnar. Á samfélagsmiðlum hafa þeir talað um að það geti kostað sig 8 ára fangelsi.  Aldrei áður hefur reynt á slíkt í Færeyjum. Líklegra er að vangreidd sekt kosti 2 vikur í fangelsi.   

  Annar möguleiki er sá að dómunum verði áfrýjað til danskra dómstóla.  Að því er ég best veit eru allar líkur á að það verði aðeins gálgafrestur.  Danskur dómstóll geti ekki ógilt færeysku lögin.  Nema þá aðeins að einhver stórvægileg mistök hafi átt sér stað við málsmeðferðina í Færeyjum.  

  Tveir SS-liðar til viðbótar hafa verið ákærðir.  Dómur yfir þeim verður felldur síðar.  

    

Hrokafullir Íslendingar virða Færeyinga ekki viðlits

 

 

 

 

 

 

 

  Það er komið á þriðju viku frá því að íslenska umhverfis-,  auðlindar-, landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherranum,  Sigurði Inga Jóhannssyni,  barst bréf frá færeyskum kollega sínum. Sá heitir Jacob Vestergaard.  Hann hefur verið sjávarútvegsráðherra meira og minna út alla þessa öld.  

  Í bréfinu óskar Jacob skýringar á því hvers vegna færeyska fiskveiðiskipinu Nærabergi var meinað að sigla til Íslands 20. júlí.  Skipið var á leið til Íslands þegar það var stöðvað 12 mílur frá landi.  Erindið var að sækja áhöfn sem hafði flogið frá Grænlandi.

  Gráir fyrir járnum tilkynntu íslenskir embættismenn skipstjóra Nærabergs að færeysk skip væru óvelkomin til Íslands.  Færeyingar séu á svörtum lista sem óvinir Íslendinga.  

  Færeyski ráðherrann óskaði eftir skjótum svörum.  Hann hefur engin svör fengið.  Íslenski ráðherrann,  Sigurður Ingi, og embættismenn hans virða Færeyinga ekki viðlits.  Sigurður Ingi svarar ekki færeyskum fjölmiðlum neinu.  Hann leyfir þeim ekki að ná á sér og sinnir ekki beiðnum um viðtal.  

  Hrokinn og rembingsleg framkoman í garð Færeyinga er ekki nýlunda.

  Í fyrra var Næraberginu siglt með bilaða vél til Íslands.  Áhöfninni var meinuð landganga.  Hún fékk hvorki að kaupa mat né drykk eða annað.  Það var afar niðurlægjandi fyrir íslenskan almenning að fylgjast með.  Góðmenni tóku sig til og báru í Færeyingana hamborgara, gosdrykki,  pizzur og kex með súkkulaðikremi.

  Sigurður Ingi flissaði að þessu í íslenskum og færeyskum fjölmiðlum.  Hann fullyrti að þessu yrði snarlega kippt í lag.  Svona ætti ekki að koma fram við Færeyinga.  Engu að síður sinnti hann þessu engu.  Gerði dögum saman ekkert í málinu annað en flissa yfir því.  

  Rök íslenskra embættismanna fyrir hrokafullri framkomu gagnvart Færeyingum eru þau að Færeyingar veiði makríl í grænlenskum sjó án þess að semja við íslendinga um það.  

  Færeyingar benda á móti á Hoyvíkursamninginn. Þar er skýrt tekið fram og undirstrikað að Ísland og Færeyjar séu sameiginlegt efnahagssvæði.  Þjóðirnar skuldbindi sig til að mismuna ekki á neinn hátt hvor annarri.

  Að auki benda Færeyingar á að Íslendingar dekstri rússnesk fiskveiðiskip sem eru að makrílveiðum á sama stað.  Rússar hafa ekki samið við íslendinga um þessar veiðar.

    HÉR má lesa um vandræði Nærabergs í fyrra.

    

Svívirðileg framkoma

  Hjálparsveitir,  björgunarsveitir og eiginlega allar sveitir - líka lúðrasveitir - vinna gott starf hérlendis (og víðar).  En ekki alltaf óaðfinnanlegt starf,  þrátt fyrir eflaust góðan hug.  Mörgum er illilega brugðið við fréttaflutning af frönskum ferðamanni sem björgunarsveitir Landsbjargar fundu á Hornströndum.  Að honum var veist og tilraun gerð til að troða upp í hann ógeðstuggu af útlendu ullabjakki sem kallast Snickers.

  Vitaskuld varðist nýfundni Frakkinn fimlega.  Það hefði næstum því verið meiri mannsbragur af því að bjóðast til að æla upp í hann máltíðum síðustu tveggja daga.  

  Það er forkastanlegt að íslensk björgunarsveit þrammi um óbyggðir og ógni  rammvilltum útlendum strandaglópum með útlendum viðbjóði.  Hvað segir Guðni Ágústsson við þessu?  Hvar er harðfiskurinn með rammíslensku smjöri (nýhækkað í verði um tæp 12%)?  Hvar er metnaðurinn?  Hvar er Nóa konfektið með fallegum myndum af íslenskri náttúru?  Besta konfekt í heimi?      

 

 

 

 

 

Afþakkaði Snickers

Voru Bítlarnir írskir?

 

  Seint á níunda áratug síðustu aldar dvaldi ég í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Bítlarnir njóta mikilla vinsælda þar á bæ.  Í sjónvarpinu var daglega í barnatíma sýnd teiknimyndasería um Bítlana.  Ég nennti ekki að fylgjast með henni.  Lét barnunga syni mína um það.  Merkilegra þótti mér að horfa á heimildarmynd um Bítlana.  Af henni mátti ráða að Bítlarnir væru bandarísk hljómsveit.

  Töluverðu púðri var varið í hljómsveit George Harrison gítarleikara Bítlanna,  Traveling Vilburys.  Með honum í hljómsveitinni voru bandaríkjamennirnir Bob Dylan,  Tom Petty og Roy Orbison.  Bretinn Jeff Lynn slæddist með.  Eiginkona Georges,  barnsmóðir og tengdamóðir íslenskrar dóttur Kára Stefánssonar,  Ólavía,  er fædd mexíkósk en bjó í Bandaríkjunum.

  Af framsetningu mátti ráða að Traveling Wilburys væri bandarísk hljómsveit.  Sem er ekki alrangt.  

  George Harrison söng með sínu nefi Vestmannaeyarlag.

Tvískinnungur hryðjuverkaforingja

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Fyrir nokkrum dögum skrifaði ég um líflátshótanir sem dönskum stjórnmálamönnum hefur borist frá liðsmönnum bandarísku hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd.  Þetta má sannreyna með því að smella á þennan hlekk: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1887118/ 

  Nú hefur yfirhryðjuverkaforingi SS,  Páll Watson,  tjáð sig um málið.  Hann segist sjálfur hafa fengið ófáar líflátshótanir.  Ekki síst frá Færeyingum.  En hafi dönskum stjórnmálamönnum verið hótað lífláti þá sé það borgaraleg skylda þeirra að kæra slíkt umsvifalaust til lögreglunnar.  Líflátshótanir megi ekki líða.

  Sjálfur hefur Páll Watson aldrei kært líflátshótun.

  Hryðjuverkasamtökin eru fjármögnuð af nokkrum vellauðugum poppstjörnum og kvikmyndaleikurum.  Einkum bandarískum.  En líka breskum,  frönskum og áströlskum m.a. Þorri heimsbyggðarinnar lætur sig hinsvegar SS engu varða.

  Páll Watson hefur 500 þúsund skráða fylgjendur á Fésbók.  Það er lágt hlutfall af 7 milljörðum jarðarbúa.  Vandræðalegra er að fylgjendurnir eru fæstir virkir.  Hans vinsælustu statusar fá um 1000 "læk" og 1500 deilingar.  

  Til samanburðar er bandaríski kántrýsöngvarinn Willie Nelson með hálfa fimmtu milljón skráða fylgjendur á þráð um marijuana í Colorado.  Statusar hans fá 15.000 "læk" og hátt í þrjú þúsund deilingar.  

    

Karllægt bloggsamfélag

  Þegar ég byrjaði að blogga á Moggabloggi - sennilega um 2008 - voru kvenbloggarar áberandi í efstu sætum yfir vinsælustu blogg.  Þetta voru Jenný Anna,  Jóna Á. Gísladóttir,  Áslaug Ósk,  Ragnhildur Sverrisdóttir,  Gurrí Haralds,  Helga Guðrún Eiríksdóttir,  Ásthildur Cesil,  Salvör Gissurardóttir,  Rannveig Höskuldsdóttir,  Halla Rut,  Heiða B.,  Heiða Þórðar,  Birgitta Jónsdóttir,  Kolbrún Baldursdóttir,  Katrín Snæhólm,  Kristín Björg Þorsteinsdóttir,  Vilborg Traustadóttir,  Hjóla-Hrönn, Sóley Tómasdóttir,  Anna Kristjánsdóttir og margar fleiri sem ég vona að móðgist ekki þó að ég muni ekki eftir í augnablikinu.  

  Nokkru síðar hurfu þessir frábæru kvenbloggarar nánast eins og dögg fyrir sólu af Moggablogginu á sama tíma.  Þeir/þær færðu sig yfir á Fésbók eða á aðrar bloggsíður.  Eftir sátum við karlpungarnir á Moggablogginu.  Nú er svo komið að Moggabloggið er nánast einskorðað við okkar einsleita karlaheim.  Það er miður.  Spurning vaknar um hvað veldur kúvendingunni.  

  Rétt er að halda til haga að Ásthildur Cesil,  Kolbrún Baldursdóttir, Salvör Gissurardóttir og Hjóla-Hrönn eiga það til að henda inn bloggfærslu hér endrum og eins.  Þær fá jafnan góðar viðtökur.  það er alltaf fagnaðarefni.  Eftir stendur að í dag er Moggabloggið karlasamkunda. Öfugt við Fésbók,  twitter og alla þá aðra samfélagsmiðla sem skarta sjónarmiðum beggja/allra kynja í þokkalega jöfnum hlutföllum.         

Húðflúr heimska fólksins

  Fyrir tveimur árum eða svo var hugur í mörgum stjórnmálamanninum í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þeir vildu taka húðflúr föstum tökum.  Banna öll húðflúr önnur en þjóðleg og þjóðholl.  Banna í leiðinni "piercings" (ég veit ekki hvert íslenska orðið er yfir það þegar húð er götuð og hringar eða annað glingur þrætt í).  Lengst var gengið í Arkansans.  Þar var lagt fram frumvarp til laga.  Það fékk góðar móttökur til að byrja með en tók einhverjum breytingum.  Ég veit ekki hvernig það endaði.

  Húðflúralögga er jafn geggjað fyrirbæri og mannanafna- og hundanafnanefnd ríkisins.  Húðflúr heimska fólksins eru ekkert nema góð skemmtun.  Ekki aðeins vegna þess að þau eru iðulega illa teiknuð.  Líka vegna þess að stafsetning er sjaldan rétt.  Þessi ætlaði að flagga ágætri fullyrðingu,  "Þekking er vald".  Í stað orðsins "knowledge"  er orðskrípi sem bendir til þess að þekkingu höfundarins á réttritun sé ábótavant.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Elvis Presley er í uppáhaldi hjá heimska fólkinu eins og öðrum.  Munurinn er sá að í fyrrnefnda hópnum teikna menn sjálfir andlit rokkstjörnunnar.  Taka verður viljann fyrir verkið.  Málið er að gera fremur en geta.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Mér vitanlega hefur engum dottið í hug að láta húðflúra andlit Presleys á sitt andlit.  En heimska fólkið lætur húðflúra önnur andlit á andlitið á sér.  Þaðan er komið orðið tvíhöfði.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ein af þeim gryfjum sem heimska fólkið fellur í - aftur og aftur - er að merkja sig dægurflugu.  Tískufyrirbæri sem eru öllum gleymd daginn eftir.  Hver man í dag eftir Gangnam Style eða Harlem Shake?  Twitter-krossinn verður jafn gleymdur og tröllum gefinn á morgun og Ircið.  

 

 

 

 

 

 

     Flísalagningamann langar í húðflúr.  Hann er allan daginn að leggja svartar og hvítar flísar á baðgólf,  eldhúsgólf og önnur gólf.  Hvernig húðflúr sér hann fyrir sér?  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Auglýsing fyrir Helga í Góu. 

„Þetta er ekki nógu mikið rannsakað“

Hryðjuverkamenn hóta stjórnmálamönnum lífláti

 

 

 

 

 

 

 

 

  Barátta bandarísku hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd í sumar gegn hvalveiðum Færeyinga tekur á sig ýmsar myndir. Að sumu leyti ber baráttan merki örvæntingar - vegna árangursleysis. Hvorki gengur né rekur í "rétta" átt.  Þvert á móti.  Allt gengur á afturfótunum.  Spaugilegasta dæmið (af mörgum) var þegar skip SS,  Birgitta Bardot,  rak fyrir klaufaskap 200 hvali upp í fjöru.  Þar slátruðu Færeyingar fengnum og kunnu SS bestu þökk fyrir.    

  SS-liðum gengur illa að átta sig á danska sambandsríkinu.  Færeyjar eru ásamt Grænlendingum hluti af því.  En hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og sjálfstæða sjávarútvegsstefnu.  Danmörk er í Evrópusambandinu.  Ekki Færeyingar og Grænlendingar.  Færeyingar hafa aldrei verið í Evrópusambandinu.  Grænlendingar voru það en sögðu sig úr því. Fyrsta og eina þjóð sem stigið hefur það gæfuríka skref.

  Sem aðildarríki Evrópusambandsins eru Danir á móti hvalveiðum.  Þeir geta samt ekki gengið gegn sjálfstæðri sjávarútvegsmálastefnu Færeyinga og hvalveiðum þeirra.  

  Fyrir nokkrum dögum skipulögðu SS-liðar mótmælastöðu í Englandi fyrir utan danska sendiráðið.  Mótmælastaðan snérist öll um slagorð gegn meintum hvalveiðum Dana (sem engar eru).  Kveikt var í danska fánanum við fagnaðarlæti og Dönum formælt sem aldrei fyrr.

  Á dögunum skrifaði bandaríska leikkonan,  módelið og Strandvarðarpían (Bay Watch) Pamela Anderson danska forsætisráðherranum bréf.  Þar fordæmdi hún hvalveiðar Dana.  Jafnframt áréttaði hún fyrri fullyrðingar um að hvalir séu fallegir,  gáfaðir og fjölskylduhollir.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í fyrra hélt hún því fram að fjölskyldutengsl hvala séu hornsteinn hvalasamfélagsins.  Þegar einn hvalur sé drepinn þá syrgi öll fjölskyldan:  Systkini,  foreldrar,  afkvæmi og meira að segja fjarskyldir.

  Þetta er della hjá kellu.  Hvalir eru heimskir,  ljótir og hafa enga rænu á neinum fjölskyldutengslum nema rétt á meðan kálfar eru nýfæddir.

  Hvalveiðar Færeyinga koma danska forsætisráðherranum ekkert við.

  Ýmsir danskir ráðherrar hafa einnig fengið póst frá SS-liðum með líku erindi.  Sumir allt upp í 200 bréf.  Þar á meðal hafa slæðst með ruddalegar morðhótanir (líflátshótanir eru kannski alltaf dálítið ruddalegar).    

 

"Fölsk" netárás á færeyska fréttasíðu og útafkeyrsla hryðjuverkamanna

  Átök á milli bandarísku hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd og Færeyinga fara harðnandi.  Hryðjuverkamennirnir beita öllum ráðum - flestum klaufalegum - til að hindra hvalveiðar Færeyinga.   Um helgina varð færeysk netsíða, portal.fo, fyrir árás. Hún var skotin niður og yfirtekin af SS-liðum er þóttust vera á vegum hóps aðgerðarsinna í netheimum sem kalla sig Anonymous.  

  Ég veit fátt um þann félagsskap.  Hinsvegar spratt fram hópur Færeyinga sem er mér fróðari um Anonymous.  Hann benti á sitthvað sem passaði ekki við að þarna væri Anonymous á ferð.  Þar á meðal orðfæri ólík því sem fólk þekkir frá Anonymous en einkennir málflutning SS og áróðursmyndefni þeirra.  Að auki búa liðsmenn Anonymous yfir mun meiri tölvufærni en þessir skemmdarverkamenn.

  Nú hafa Anonymous staðfest að hafa hvergi komið nærri.  Þau samtök taki frekar afstöðu með Færeyingum en SS, án þess að taka þátt í deilum þeirra.

  Hér er myndband sem tölvuþrjótar SS póstuðu undir fölsku nafni inn á færeyskan netmiðil.

  Þegar SS-liðar óku um færeyskar götur í fyrra vakti athygli hvað þeim gekk illa að halda sig á vegi.  Þeir góndu eftir hvölum.  Þess vegna óku þeir út af.  

  Sagan endurtekur sig í ár.  Þeir eru staðnir að því að keyra út af.  Sem er afar óvenjulegt í Færeyjum.  Þar keyrir enginn út af.  Nema SS-aularnir.

  Löggan hefur nú gefið SS-liðum fyrirmæli um að horfa á götuna en ekki skima eftir hval þegar þeir eru úti að aka.

 

Hryðjuverkamenn aðhlátursefni í Færeyjum

  Í júní komu liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd til Færeyja.  Þeir komu á tveimur stórum skipum,  Birgittu Bardot og Sam Simoni.  Meðferðis voru nokkrir litlir spíttbátar (uppblásnar gúmmítuðrur með mótor).  Erindið er að hindra hvalveiðar Færeyinga í sumar.  Það hefur algjörlega misheppnast.

  Fyrsta hvalvaða sumarsins var veidd síðla nætur fyrir framan trýnið á hrjótandi hryðjuverkamönnum.  Þeir áttu að standa næturvakt.  Í tíðindaleysi fyrri parts nætur kallaði draumalandið á þá og hafði betur.  Ekkert hafði borið til tíðinda á þeim hálfa mánuði sem var liðinn frá komu SS til eyjanna.  Kæruleysi var komið í mannskapinn.

  Nú í vikubyrjun varð vart annarrar hvalvöðu.  Þá tóku SS-liðar við sér.  Mættu á svæðið á Sam Simoni,  hentu út spíttbáti og ætluðu að bruna af stað og fæla vöðuna.  Í sömu svifum handtók lögreglan þá tvo SS-liða sem í tuðrunni voru.  Tuðran var gerð upptæk og fólkinu stungið í varðhald.  Þá greip um sig ofsahræðsla hjá þeim sem eftir voru á Sam Simoni.  Af ótta við að skipið yrði einnig gert upptækt var í angist sett á fullt stím alla leið til Hjaltlandseyja.  Þar hefur skipið síðan verið í felum.  

  SS-liðar halda fram öðru.  Þeir segja að skyndilegur flótti Sam Simonar - á sama augnabliki og spíttbátur var gerður upptækur og SS-liðar færðir í járn - eigi sér augljósa og einfalda skýringu:  Skipstjórinn hafi einmitt á þessu andartaki fengið þá snjöllu hugmynd að sækja vistir til Hjaltlandseyja;  fremur en fylgjast með einhverju sem skipti engu máli.  Eins og til að mynda hvaladrápi.

  Hitt skipið,  Birgitta Bardot,  dólaði úti fyrir færeyskum fjörðum.  Í fyrradag urðu skipsverjar varir við stóra hvalvöðu.  Í viðleitni til að kvikmynda hana og ljósmynda í návígi tókst ekki betur til en svo að vaðan lagði á flótta - beinustu leið upp í fjöru.  Færeyingar brugðust við skjótt,  ræstu sína mótorbáta og lokuðu marsvínunum (grind) leið úr fjörunni.  Náðist þar að slátra hátt í 200 hvölum.  Þökk sé aulahætti skipverja á Birgittu Bardot.  

  Í leiðinni voru fimm SS-liðar handteknir.  Samtals hafa sjö SS-liðar verið sektaðir um hálfa milljón ísl. kr. hver og margvíslegur búnaður haldlagður. 

  Þegar konan sem fyrst var handtekin var færð fyrir dómara sór hún af sér öll tengsl við Sea Shepherd.  Hún sagðist aldrei hafa heyrt á það fyrirbæri minnst.  Hún væri aðeins óbreyttur ferðamaður á eigin vegum.  

  Klæðnaður hennar var merktur SS í bak og fyrir.  Hún er formlega skráð sem skipverji á Sam Simoni.  Fjöldi ljósmynda af henni er á heimasíðu SS.  Hún hélt að saksóknari og dómari myndu ekki fatta þetta.

  SS-liðar eru úr tengslum við raunveruleikann.  Þeir lifa í fantasíuheimi.  Lítið þarf til að ímyndunaraflið fari á flug.  Þannig komu nokkrir þeirra auga á hnísu að leik á haffletinum.  Skyndilega hvarf hún og sást ekki meir.  SS-liðarnir sturluðust.  Í örvæntingu hóuðu þeir í lögregluna og báðu um að dýralæknir yrði sendur á vettvang.  Hnísan væri áreiðanlega slösuð.  Hún hafi verið að biðja um hjálp á haffletinum en örmagnast.  Þess vegna sæist ekkert til hennar lengur.   

  Í annað sinn varð á vegi SS-liða olíubrák á sjónum.  Töldu þeir að um skemmdarverk væri að ræða.  Óprúttnir aðilar væru að menga sjóinn til að drepa allt lífríki í honum.  Löggan mætti á svæðið.  Bletturinn reyndist innihalda innan við desílítra af olíu.  Það þótti ekki vera nægilegt magn til að hefja rannsókn á málinu.

  Ennþá taugaveiklaðri urðu SS-liðar er á vegi þeirra varð stór hvítur blettur á sjónum upp í fjöru.  Töldu þeir fullvíst að þarna væri um gríðarmikið magn af eitri að ræða.  Löggan kannaði málið.  Í ljós kom að þetta var mjólkurblandað affallsvatn frá mjólkurbúi.  

  Margt fleira mætti upp telja sem valdið hefur SS-liðum óþarfa ofsakvíðakasti.  Það þarf fátt til.  Þeir höfðu meira að segja samband við lögregluna út af einni stakri bauju á hafi úti.  Óttuðust að hún væri staðsetningarmerki fyrir eitthvað varhugavert sem lónaði undir henni.  Kannski sprengju eða annað sem gæti valdið skipum SS tjóni.  Löggan sinnti ekki því útkalli.  

  

    

Hryðjuverkamenn snúnir niður í Færeyjum og handjárnaðir

 

 

 

 

 

 

 

   Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd komu til Færeyja með látum 14. júní.  Ætlunin er að standa vakt og hindra hvalveiðar Færeyinga fram á haust.  Allt hefur gengið á afturfótunum hjá SS-liðum síðan.  En þeir bera sig vel á heimasíðu SS.  Láta eins og dvölin í Færeyjum sé sigurganga.

  Raunveruleikinn er annar.  SS-liðar eru aðhlátursefni í Færeyjum.  Aftur og aftur.  Bara tvö dæmi af mörgum:  SS-liðar boðuðu til blaðamannafundar með þéttri dagskrá:  Fyrirlestrum, setið fyrir svörum og bæklingum dreift.  Í fyrra mættu fulltrúar 15 stærstu fjölmiðla heims á samskonar blaðamannafund.  Í ár mætti aðeins ein manneskja.  Það var myndatökumaður frá færeyska sjónvarpinu,  Kringvarpinu.  Honum var boðið að leggja spurningar fyrir fulltrúa SS.  Hann afþakkaði.  Sagðist ekkert hafa við þá að tala.  

  Nokkru síðar varð vart við litla hvalvöðu við Sandey.  Þetta var snemma morguns.  SS-liðar voru þar á vakt í bíl.  En þeir sváfu.  Hvalirnir voru veiddir fyrir framan nefið á þeim.  Þegar SS-liðar loks vöknuðu var í fjörunni aðeins það sem ekki var hirt af marsvínunum (grindinni).  Síðan tala Færeyingar um Sleep Shepherd.  

  Í morgun varð vart við aðra vöðu.  Að þessu sinni í Kalsoyarfirði í norðri.  SS-liðar voru vakandi að þessu sinni og hugðust fæla vöðuna.  Þeir voru snarlega snúnir niður á asnaeyrunum, handjárnaðir og fjarlægðir af vettvangi.  Um er að ræða Súsönnu, fertuga bandaríska konu, og þrítugan drengstaula. Hvort um sig er sektað um hálfa milljón ísl. króna.  Þar með reynir í fyrsta skipti á ný færeysk lög.  Þau kveða á um að hver sá sem reynir að fæla hvalvöðu skuli sæta sekt að þessari upphæð.  Sama sektarupphæð liggur við því að koma auga á hvalvöðu og láta ekki vita af henni.

  Nýju lögin eru umdeild í Færeyjum.  Sumir óttast að þau muni gera SS-liða að píslarvættum,  ofsóttum fórnarlömbum harkalegra laga.  Forvitnilegt verður að fylgjast með framhaldinu.  Vegabréf eru tekin af SS-liðunum sem voru handteknir.  Sömuleiðis var hald lagt á dót þeirra,  svo sem myndavélar og bátdruslu.  Aularnir eru fastir í Færeyjum uns sektin verður greidd.  

  Af hvalvöðunni er það að frétta að hún samanstóð af ungum og smávöxnum marsvínum (grind).  Þarna er töluvert dýpi.  Dýrin náðu að kafa undir færeysku bátana og sleppa. Það hendir og kemur framkomu SS-liða ekkert við. Þeir hreykja sér engu að síður af því að hafa bjargað kvikindunum frá því að lenda á matardiskum Færeyinga. Næstum allt sem þú lest á heimasíðum SS-hryðjuverkasamtakanna er lygi.  

 

 

Fésbókin sannar sig

  Samfélagsmiðillinn Fésbók er öflugt eftirlitskerfi.  Ekki síst hérlendis  Yfir 8 af hverjum 10 Íslendingum eru skráðir notendur.  Þar af heimsækja margir hana daglega.  Jafnvel oft á dag.  Þegar mynd af stolnum bíl,  tjaldvagni eða öðru er sett inn á Fésbók og óskað eftir aðstoð við leit að gripnum líður ekki má löngu uns myndinni hefur verið dreift/deilt mörg þúsund sinnum.  Þá er stutt í að hluturinn finnist,  sem og þjófurinn.  

  Þetta sannreyndi ég nokkrum vikum eftir að ég skráði mig fyrst inn á Fésbók.  Það eru nokkur ár síðan.  Þá kom ég seint heim úr vinnu og kíkti á "bókina".  Sá að verið var að deila mynd af stolnum bíl.  Ég deildi myndinni.  Hálftíma síðar fékk ég póst frá fésbókarvini.  Hann hafði ákveðið að kíkja á síðuna mína.  Sá myndina af bílnum;  fór út á hlað,  skimaði yfir bílastæðin, kom auga á bílinn og hafði samband við eigandann.  Sá kom með hraði í leigubíl og endurheimti bílinn.  Aðeins örfáum klukkutímum eftir að honum var stolið. 

  Þess eru dæmi að menn hafi fundið sjálfan sig á Fésbók.

.

Fann þjófana með hjálp Facebook

Neyðarlegur happdrættisvinningur

 Á sjöunda áratugnum - og eflaust fyrr og síðar - urðu flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum sjálfkrafa áskrifendur að árlegum happdrættismiða flokksins.  Þar á meðal foreldrar mínir.  Svo bar til að einn miðaeigandi,  Grétar á Goðdölum í Skagafirði, fékk langlínusímtal frá Reykjavík.  Erindið var að tilkynna honum að hann hefði unnið glæsibifreið í happdrættinu.

 Á þessum tíma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins,  var heilmikið mál að ferðast landshluta á milli. Helsta ráð var að leita uppi vörubíl á leið suður.  Björninn var ekki unninn þegar komið var til höfuðborgarinnar.  Þá var eftir að finna hótel og gistingu næstu daga.  Það skaust enginn eina dagstund suður og til baka samdægurs. Í bestu færð við góð skilyrði fór dagurinn í ferð aðra leið.

  Farið til Reykjavíkur fékk Grétar á föstudegi.  Sanngjarnt þótti að hann tæki þátt í bensínkostnaði við ferðina.  Þar við bættist að það sprakk á tveimur dekkjum á leiðinni með tilheyrandi kostnaði.  Þetta var í tíð gúmmíslöngunnar og dekk voru fljót að étast upp á grófum malarvegum.  Farþeginn deildi kostnaði af hrakförunum með vörubílstjóranum.  Útgjöldin voru ekki óvænt.  Svona var þetta fyrir hálfri öld.

  Kominn til Reykjavíkur naut Grétar aðstoðar leigubílstjóra við að finna rándýra gistingu næstu örfáa daga. Hann gisti á Hótel Sögu.  Það var gaman.  Um helgina voru dansleikir á hótelinu.  Matartímar á Grillinu á Hótel Sögu voru glæsilegar veislur en dýrar.  

  Á mánudeginum mætti Grétar glaður og hamingjusamur á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins til að veita glæsibifreið móttöku.  Þá kom babb í bátinn.  Happdrættismiðinn sem hann framvísaði passaði ekki við vinningsnúmerið.  Þar skeikaði síðasta tölustaf. Við nánari athugun kom í ljós að bróðir Grétars,  Borgar,  átti vinningsmiðann.  Borgar bjó einnig í Goðdölum.

  Aldrei var fyllilega upplýst hvað fór úrskeiðis.  Kannski víxluðustu happdrættismiðar bræðranna þegar þeir voru póstlagðir.  Líklegra þótti þó að lélegt og frumstætt símasamband ætti sök að máli.  Hringja þurfti frá einni símstöð til annarrar til að koma á símtali.  Ein símadama þurfti að biðja aðra um að ná sambandi við þann sem kallaður var til.  Nafnið Borgar á Goðdölum varð við þessi skilyrði Grétar á Goðdölum.  Hugsanlega spilaði inn í að Grétar fékk oft langlínusímtöl en ekki Borgar.  

  Spenningurinn og tilhlökkun Grétars við að eignast nýjan bíl breyttist í spennufall.  Bílar voru ekki á öllum heimilum,  eins og í dag.  Hlutfallslega voru bílar miklu dýrari og meiri lúxus.  Grétar var gráti nær.  Að auki var hann að eyða mörgum dögum í ferðalagið,  mikilli fyrirhöfn og heilmiklum útgjöldum í platferð suður.

  Næsta skref var að á skrifstofu flokksins var hringt í Borgar.  Hann var upplýstur um stöðu mála.  Hann þurfti ekki að framvísa happdrættismiðanum.  Númer miðans var skráð á hann.  Er leið á símtalið var Grétari rétt tólið.  Hann sagði síðar þannig frá:  "Það var eins og nudda salti í sárið þegar Borgar bað mig um að grípa bílinn með norður fyrst að ég væri á norðurleið hvort sem er."

  Næstu ár bjó Grétar við það að horfa upp á glæsikerru Borgars í heimreiðinni á Goðdölum.  Á þeim tíma voru aðeins gamlir jeppar á öðrum sveitabæjum.  Ef þar var bíll á annað borð.

    

Framhaldsskólakennari vann Mercedes-Benz

Íslendingar mjakast hægt í humátt að nútímanum

 Fyrsta aldarþriðjung ævi minnar var bannað að selja bjór á Íslandi.  Utan Keflavíkurflugvallar,  vel að merkja.  Fólk laumaðist til að kaupa bjór af bandarískum hermönnum á Vellinum.  Þeim þótti þetta vitaskuld vera furðulegt og geggjað.  Og jafnframt verulega sprenghlægilegt.  Þeir voru allir af vilja gerðir að hjálpa til við smygl á bjór ofan af Velli.  Þaðan barst hann í bílförmum áratugum saman. 

  Bjórbannið stóð frá 1915 til 1989.  Eitthvað var um að veitingastaðir hefðu á boðstólum svokallað bjórlíki.  Þar var Kláravíni blandað út í óáfengt öl.  Eftirspurn var góð.  En þetta var meiriháttar kjánalegt.  

  Svo mátti ekki selja áfengi á skemmtistöðum á miðvikudögum  (þann dag átti að renna af mönnum).  Það mátti ekki sýna sjónvarpsdagskrá á fimmtudögum (það átti að vera fjölskyldukvöld) og ekki allan júní-mánuð (þá átti fjölskyldan að njóta sumarfrís).  Það mátti ekki selja mjólk nema í sérstökum mjólkurbúðum.  Það mátti ekki selja útvarpstæki nema í útvarpsverslun ríkisins.  Það mátti ekki selja ost nema í Osta- og smjörsölunni.  Það mátti ekki hafa verslanir opnar lengur en til klukkan 18.00.  Nema á föstudögum.  Þá mátti hafa opið til klukkan 19.00 (það þurfti að sækja formlega um leyfi til þess).  Á laugardögum máttu verslanir vera opnar á milli klukkan 11.00 til 14.00.  Allt lokað á sunnudögum og hátíðisdögum.

 Það mátti ekki halda rokkhljómleika í námunda við hátíðisdaga ríkiskirkjunnar.  Gríntímaritið Spegillinn var gert upptækt og útgefandinn sendur í gjaldþrot vegna góðlátlegs gríns um fermingarbörn.  Það var guðlast.  Engu mátti muna að Spaugstofan hlyti sömu örlög fyrir orðaleik um að Jesú gæfi blindum sýn (í útfærslu Spaugstofunnar gaf Jesú blindum áskrift að sjónvarpsstöðinni Sýn).  

  Það mátti ekki selja föt eða annað utandyra í göngugötu.  Sala á vöfflum bökuðum á staðnum utandyra var stöðvuð af því að það vantaði 4 cm upp á lofthæð þar sem deigið var hrært.  Ábúðafullir embættismenn fengu gott "kikk" út úr því að passa upp á að strangasta lögstaf væri fylgt í hvívetna.    

  Svona mætti lengi lengi lengi telja.  Enn í dag er starfandi manna- og hundanafnanefnd sem bíður á bak við skírnarfontinn og stekkur fram þegar henni mislíkar nafn.  Bann,  bann, bann!

  Ísland var og er ótrúlega forpokað land.  Öll skref í átt frjálsu og nútímalegu samfélagi eru stigin seint og hægt og mæta öflugu mótlæti.  

  Árið 2015 er það uppsláttarfrétt í fjölmiðlum að veitingastaðir tengdir bensínsölu ætli að selja bjór með mat.  Danskan Tuborg bjór í örfáa daga á örfáum matsölustöðum. Það að þetta sé frétt og til umfjöllunar á bloggsíðum sýnir hvað Ísland á langt í land með að komast inn í nútímann.  Í nágrannalöndum þykir sjálfsagt að kaupa bjór í úrvali á bensínstöðvum,  hverfissjoppum og hvar sem er.     

Bjór á bensínstöðvum Olís

Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss

2. hluti - Hvað verður um ungt fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

 

  Barátta bandarísku Verndarsamtaka foreldra,  PMRC,  gegn þungarokki á níunda áratugnum gekk út á að þungarokkið stæði fyrir ofbeldi, sado-masókisma, djöfladýrkun,  klám og sjálfsmorð.  Þessi afstaða byggði ekki á öðru en tilgátum.  Röngum tilgátum.  Hún var ekki studd neinum rannsóknum.  Þess í stað var vísað á örfá plötuumslög og afmörkuð dæmi án samanburðar við þá sem hlusta á aðra músíkstíla.

  Seinni tíma rannsóknir hafa leitt í ljós að Verndarsamtök foreldra fóru villu vegar. 

  Reyndar þarf engar rannsóknir til.  Hérlendis höfum við langa reynslu af þungarokkshátíðinni Eistnaflugi í Neskaupstaði.  Um og yfir 2000 gestir hafa aldrei sýnt af sér annað en góða hegðun.  Þar er ekkert ofbeldi.  Engir þjófnaðir.  Engar nauðganir.  

  Til samanburðar höfum við skallapoppshátíðir á borð við Þjóðhátíð í Eyjum um verslunarmannahelgina.  Þar er aldrei spurt um það hvort að einhverri manneskju hafi verið nauðgað eða hvort einhver hafi verið laminn.  Þar er aðeins spurt um fjölda nauðgana og barsmíða.

  Stærsta árleg þungarokkshátíð í Evrópu,  Wacken í Þýskalandi, telur 80 þúsund gesti.  Þar hafa aldrei komið upp vandamál.  Engar nauðganir.  Engar barsmíðar.  Enginn þjófnaður.

  Nú hefur verið birt í tímaritinu Self and Identidy niðurstaða rannsóknar á þungarokkurum.  Niðurstaðan passar við allar aðrar alvöru kannanir.  Hún staðfestir að ungir þungarokkarar eru almennt hamingjusamari en jafnaldrar sem hlusta á aðra músík.  Þeir eru heiðarlegri og í betra andlegu jafnvægi.  Gáfaðri og með meiri félagslega færni. Þungarokkarar spjara sig betur í lífinu en þeir sem hlusta á aðra músíkstíla.    

  Rannsóknin nær aftur til ársins 1980 (hálfan fjórða áratug).  Þá voru þungarokkarar að hlusta á Iron Maiden og Metallica.  

  Á síðasta ári voru þungarokkarar virkustu notendur Spotify.  Á síðasta ári toppaði rokkmúsík aðra músíkstíla í plötusölu í Bandaríkjunum.

  Heimska fólkið stillir á FM957 og Léttbylgjuna.   

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP37654

Hvað verður um fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

  Frá því að rokkið kom fram á sjónarsvið um miðjan sjötta áratuginn hefur það verið skilgreint sem afkvæmi djöfulsins.  Meðal þeirra sem héldu þessu fram var bandaríski sjónvarpspredikarinn Jimmy Swaggart.  Í dag má oft sjá hann fara á kostum í sjónvarpsstöðinni Omega.  Sonur hans hefur komið til Íslands,  predikað og fordæmt homma.

  Nýverið sá ég Jimmy Swaggart hæla sér af því að vera náfrændi Jerry Lee Lewis,  eins af frumherjum rokksins.  Hann er hættur að skilgreina rokk og ról sem afkvæmi djöfulsins.  Hann benti hinsvegar á að þungarokkið væri afkvæmi djöfulsins.  Því til sönnunar nefndi hann að norskar þungarokkshljómsveitir brenni kirkjur til kaldra kola.

  

  Um miðjan níunda áratuginn dvaldi ég - eins og stundum áður og síðar - í Bandaríkjunum í hálfan annan mánuð.  Þar fóru mikinn svokölluð Verndarsamtök foreldra,  PMRC.  Fremstar í flokki voru eiginkonur bandarískra öldungadeildarþingmanna.  Tipper Gore,  eiginkona Als Gores,  leiddi baráttuna.  Baráttuna gegn þungarokki.  Það var sagt upphefja grófasta ofbeldi,  klám,  guðlast og djöfladýrkun.

  Konurnar drógu fram plötuumslög hljómsveitanna Twisted Sisters og WASP máli sínu til stuðnings.  Þær náðu töluverðum árangri.  Plötufyrirtæki voru skikkuð til að setja aðvörunarmiða á plötur með hættulegum boðskap.  Þau voru skikkuð til að prenta söngtextana á plötuumbúðir (til að foreldrar gætu sannreynt um hvað söngtextarnir fjölluðu án þess að þurfa að hlusta á djöflarokkið).  Jafnframt var bannað að selja plötur til 16 ára og yngri.  

  Frægt dæmi kom upp þegar 15 ára strákur í Flórída var fangelsaður fyrir að kaupa plötu.  

  Lögin eru enn í gildi.  Verndarsamtökin beittu þeirri aðferð að herja á auglýsendur útvarpsstöðva sem spiluðu þungarokk.  Útvarpsstöðvarnar eiginlega hættu að þora að spila þungarokk.  Þá kom sænska hljómsveitin Europe til sögunnar eins og frelsandi engill.  Snoppufríðir drengir sem ómögulegt var að tengja djöflum,  klámi og sadó-masókisma.  Allar konurnar í Verndarsamtökum foreldra bráðnuðu undir léttu og sakleysislegu þungarokki Europe.  Rokkútvarpsstöðvar sem höfðu lagt til hliðar allar plötur með Twisted Sisters og Black Sabbath fögnuðu sem aldrei fyrr né síðar að geta spilað "Final Countdown" án þess að auglýsendur sættu ofsóknum og þvingunum Verndarsamtaka foreldra.

  

Bíll og sími eiga ekki samleið

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er bannað að tala í "ófrjálsan" síma og stjórna bíl á sama tíma.  Við brot á lögum þar um liggur sekt.  Sennilega fimm eða tíu þúsund kall.  Samt fer næstum því enginn eftir þessu.  Enda hafa rannsóknir í útlöndum leitt í ljós að það er enginn munur á einbeitingu ökumanns hvort heldur sem hann talar í handfrjálsan síma eða heldur á honum við eyrað.  

  Þar fyrir utan er refsilaust að tala í talstöð og stjórna bíl á sama tíma.  Næsta víst er að það truflar einbeitingu ökumanns jafn mikið og þegar blaðrað er tóma vitleysu í síma.

  Sömuleiðis er refsilaust að senda sms eða djöflast í snjallsíma og aka bíl á sama tíma.  Engu að síður má ætla að það trufli einbeitingu við akstur miklu meira en kjaftæði í síma. Ef ekki verður tekið snöfurlega á þessu og fólk láti þegar í stað af glannaskapnum verður þess ekki langt að bíða að óhapp verði í umferðinni.

   

„Sé bíl koma fljúgandi á móti mér“