Stærstu rokkstjörnur heims auglýsa íslenskt áfengi

Hryðjuverkahóp meinuð landganga og sparkað frá Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í sumar hafa hvalveiðar gengið vel í Færeyjum.  Liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd hafa reynt að trufla þær eftir bestu getu.  Án árangurs.  Þeir hafa verið snúnir niður í fjörunni,  hnepptir í handjárn,  hent inn í fangaklefa,  sektaðir um hálfa milljón hver fyrir sig og sumir rösklega það.  Síðan hafa þeir fengið frímerki á rassinn og verið sendir úr landi án möguleika á að snúa aftur.

  Síðast í gær voru þrír SS-liðar handteknir í fjörunni í Fuglafirði. Tveir frá Ameríku og einn franskur.

  Í gær kom svo 21. manna SS-sveit til Færeyja siglandi á skipinu Bob Barker.  Henni var ætlað að fylla í skörð í stað hinna frímerktu.  Færeyska lögreglan meinaði henni landgöngu.  Á grundvelli þess að tilgangurinn með komunni til Færeyja væri að fremja lögbrot og spellvirki þá var henni gert að yfirgefa eyjarnar þegar í stað.  Hún má skilja skipið eftir í Færeyjum.  Það er engin krafa gerð um slíkt.  En ef hún vill skilja skipið eftir þá er það vel þegið.  Það gæti komið sér vel að gera skipið upptækt síðar í áframhaldandi átökum við SS-liða.

    

Smásaga um reiðan mann

 

 Litla fjölskyldan er um það bil að halda út úr heimkeyrslunni.  Mamma, pabbi, börn og bíll.  Þau eru að fara í fimm vikna sumarfrí til Spánar.  Nema bíllinn.  Hann passar í bílastæði við flugstöðina í Sandgerði.  Í sama mund og mamman startar bílnum ber að póstmanninn.  Pabbinn rýkur út úr bílnum og gefur ströng fyrirmæli um að fá póstinn í sínar hendur þegar í stað.  Svo er ekið af stað.  Pabbinn er með póstinn í fanginu og horfir reiðilega á hann.  

  Helstu reikningar eru auðþekkjanlegir af umslaginu.  Pabbinn urrar um leið og hann rífur þau umslög eitt af öðru í tætlur ásamt innihaldi.  Bölvandi og ragnandi kastar hann rifrildinu út um bílgluggann.  Hann lætur vel valin orð fylgja í kjölfarið;  einskonar kveðju til póstsins um að hann skuli ekki fá að eyðileggja sumarfríið.

  Síðasta umslagið er merkt verktakafyrirtækinu Pétri & Páli.  Pabbinn horfir undrandi á það í smástund.  Svo opnar hann það klunnalega og dregur upp reikning fyrir tjöru og vinnu við tjöruburð á þak. Nú fýkur í pabbann.  Hann rekur upp bjarndýrsöskur.  Um leið leitar hann titrandi að símanúmeri á reikningnum.  Hann pikkar það á símann sinn.  Símadregnum sem svarar er ekki gefið færi á að vísa erindinu til gjaldkera.  Hann fær aðeins öskrandi hótun um að ef reynt verði að innheimta þennan ósvífna reikning þá verði húsnæði Péturs & Páls sprengt í loft upp og ekið á jarðýtu yfir alla bíla fyrirtækisins.  Pabbinn hefur aldrei heyrt af þessu verktakafyrirtæki.  Aldrei skipt við það.  Þannig vill hann hafa það áfram.  Hann endar símtalið með því að grýta símanum af alefli út um bílgluggann.  Hrópar um leið að hann sé kominn í sumarfrí og vilji ekkert af fávitum vita.

  Sumarfríið gengur sinn vanagang.  Fjarri daglegu argaþrasi á Íslandi.  Meira í friði og ró í bland við áflog við innfædda.  Þeir eru svo ókurteisir og ögrandi.  Þá þarf pabbinn að verja sig.  Stundum með þeim afleiðingum að friður og ró í fangelsisklefa tekur við.

  Eftir langþráð, þarft og gott sumarfríið renna mamma,  pabbi,  börn og bíll inn í heimreiðina í Reykjavík.  Inni fyrir útidyrahurðinni bíður haugur af fimm vikna pósti.  Þar efst í bunka er umslag merkt verktakafyrirtæki Péturs & Páls. Pabbinn hendir sér á það eins og sá sem skutlar sér til sunds.  Hann rífur það upp og horfir furðulostinn á reikning samskonar þeim gamla.  Sama upphæð en ný dagsetning.  Honum er nóg boðið. Hann snýst á hæl og hleypur öskrandi inn í bílskúrinn.  Þar tekur hann bensínbrúsa og stóran sýl.  Því næst brunar hann á næstu bensínstöð.  Fyllir þar á brúsann.  Heldur svo beina leið að höfuðstöðvum verktakafyrirtækis Péturs & Páls.  Á bílaplaninu hleypur hann á milli allra sex bílanna á planinu og stingur göt á dekkin.  Því næst hellir hann bensíni yfir þá og ber eld að.  Þetta gengur hratt fyrir sig.  Hann er horfinn áður en nokkur verður neins var.  Eftir sitja bílarnir í eldhafi.

  Er hann skilar sér heim hendir hann sér örþreyttur aftur á bak í stofusófann.  Ennþá fullur reiði.  En svo dasaður eftir árásina á bílaflotann að hann nánast dottar þegar í stað.  Þegar augun lokast spyr yngsta barnið:  "Hvað þýðir kredit?"  Rólegur í adrenalínvímu spyr pabbinn á móti:  "Í hvaða samhengi?  Kredit getur þýtt frádráttur eða afturkallað eða eitthvað."

  Barnið:  "Efst á reikningnum sem þú ert svo reiður yfir stendur kredit."  

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------

Fleiri smásögur:  HÉR

Ómerkilegur hræðsluáróður

  Á seinni hluta síðustu aldar komust sólbaðsstofur í tísku hérlendis.  Þær spruttu upp eins og gorkúlur.  Ekkert þorp var svo fámennt að þar blómstraði ekki sólbaðsstofa um og upp úr 1980.  Í fjölmennari kaupstöðum voru sólbaðsstofur á hverju horni.  Líka í útlöndum.  

  Um svipað leyti hófst ákafur og hávær áróður gegn sólbaðsstofum.  Hann magnaðist jafnt og þétt.  Hámarkinu var náð þegar stjórnmálamenn stukku á vagninn.  Settu lög á sólbaðsstofur.  Síðan hefur 18 ára og yngri verið stranglega bannað að koma nálægt sólbaðsstofum.  

  Á níunda áratug síðustu aldar fækkaði sólbaðsstofum hratt.  Áróðurinn gegn þeim var slíkur að almenningur faldi sig kappklæddur ofan í myrkvuðum kjallara í ofsahræðslu við ljós.

  Í dag er engin sólbaðsstofa í heilu landshlutunum.  Sólbaðsstofa er vandfundin utan höfuðborgarsvæðisins og Akureyrar.  Samt sem áður er ekkert lát á áróðri gegn sólbaðsstofum.  Hann er orðinn vandræðalega holur að innan.  Jafnframt kominn í hrópandi innbyrðis mótsögn.

  Í sunnudagsblaði Morgunblaðsins er sagt frá því að sortuæxli sé ört vaxandi vandamál hérlendis.  Þar á meðal séu sortuæxli farin að herja á 15 ára stúlkur.  Ljósabekkjum er kennt um.  Enn og aftur.  

  Blasir ekki bullið við?  Til fjölda ára hefur 18 ára og yngri ekki verið hleypt inn á sólbaðsstofum.  Í kjölfarið hellast sortuæxli yfir 15 ára stúlkur.  Þær hafa aldrei stigið fæti inn á sólbaðsstofu. Þrátt fyrir það er sólbaðsstofum kennt um.  Jafnframt eru sortuæxli vaxandi vandamál hjá 19 ára og eldri.  Einkum í sólbaðsstofulausum landshlutum.

  Staðreyndin er sú að sólböð eru bráðholl.  Þau vinna gegn krabbameini af flestu tagi.  Þau vinna gegn allskonar húðsjúkdómum,  þunglyndi,  beinþynningu,  kyndeyfð og styrkja tennur, hár og húð.

  Sólbað er besta uppspretta D-vítamíns.  Í dýraríkinu velja kvikindin sér til undaneldis þau dýr sem búa að mestum D-vítamínforða.  Það tryggir heilbrigði afkvæma.

  Rannsóknir hafa sýnt að sólbrúnir einstaklingar hafa miklu meira aðdráttarafl á hitt kynið en þeir sem eru guggnir og gráir.  Væntanlega af sömu ástæðu.  Sólbrún húð geislar af heilbrigði.  Fölhvít húð bendir til heilsuleysis.  

  Hafa má í huga að sólböð eru í beinni samkeppni við framleiðendur D-vítamíns í ýmsu formi,  lýsis,  kalktaflna,  svo og framleiðendur ótal húðkrema fyrir exem,  sóríasis,  unglingabólur og svo framvegis.  Þetta er harður bisness. Öllum meðölum beitt. 

Fróðleikur

  

  

  

   

Sortuæxli aðal krabbamein ungra kvenna

Þér er boðið á ókeypis færeyska hljómleika á Menningarnótt í Hörpu

  Færeyska sendistofan á Íslandi býður upp á einstaklega spennandi og glæsilega tónlistardagskrá í Hörpu á Menningarnótt.  Aðgangur er ókeypis.  Færeyska dagskráin hefst klukkan 17.00 í Flóasal og stendur til 19.00.  

  Fyrstur stígur á stokk vísnasöngvarinn Hanus G.  Hann er merkur tónlistarmaður á heimsmælikvarða.  Eldri maður sem semur ofurfalleg lög og flutningur hans er dáleiðandi og draumkenndur.  Fegurðin er slík að áheyrendur jafnvel tárfella undir fegurstu köflum.  

  Hanus G.  nýtur mikillar hylli ungra færeyskra tónlistarmanna.  Til að mynda hefur Eivör sungið sönglög hans inn á sínar sólóplötur.  Það hafa fleiri ungir færeyskir tónlistarmenn gert.

  Sumir kalla Hanus færeyskan Megas.  Það er villandi en samt ekki út í hött.  Söngstíllinn er ólíkur.  En þeir eru á líkum aldri.  Eiga rætur Bob Dylan og Woody Guthrie.  Báðir njóta ómældrar virðingar meðal yngri tónlistarmanna.

  Með Hanusi í för er 16 manna kvennakór undir stjórn Paulu í Sandgerði.

  Við af Hanusi tekur dúettinn Tróndur Enni og Liv Næs.  Tróndur er bróðir Brands Enni sem naut gríðarmikilla vinsælda sem barnastjarna á Íslandi um og upp úr 2002 og 2003.  Brandur söng inn á plötu með íslensku barnastjörnunni Jóhönnu Guðrúnu.  Tróndur var í hljómsveitinni Arts um það leyti og flutti inn á plötu lag eftir Hanus.  

  Liv Næs er mögnuð söngkona og lagahöfundur.  Um frábæra plötu hennar má lesa HÉR:

  Maríus Ziska lýkur færeysku hljómleikaveislunni.  Í fyrra átti hann eitt af vinsælustu lögum hérlendis og í Færeyjum,  Þokan.  Það var dúett Maríusar og Svavars Knúts.  Maríus hefur átt fleiri vinsæl lög á Íslandi og haldið hljómleika hérlendis á Airwaves og oftar.  

  Ég mæli eindregið með færeysku hljómleikunum í Hörpu.     

Ný hugsun gegn geggjaðri sóun á matvælum

  Íslendingar hafa löngum hent gríðarlega miklu magni af úrvals matvælum.  Matvælum sem eru í góðu lagi en nálgast merkingarnar "Best fyrir" og "Síðasti söludagur".  Báðar merkingarnar gefa upp dagsetningu sem stendur fyrir allt annað en síðasta neysludag.  Alltof margir rugla þessu saman.

 

 

  Ég hef horft upp á starfsmenn 10-11 henda í ruslagáma þessar ágætu vörur í miklum mæli.  Það er dapurleg sjón.  Þarna er um verðmæti að ræða.  Á sama tíma á fátækt fólk í vandræðum með að láta enda ná saman.  Það stendur í öllum veðrum í langri röð fyrir utan húsnæði Mæðrastyrksnefndar og Fjölskylduhjálpar Íslands.  

  Fyrir nokkrum árum mættu ábúðafullir embættismenn í Fjölskylduhjálpina og stöðvuðu dreifingu á úrvals góðum kartöfluflögum sem voru komnar á dagsetningu.  Vel að merkja dagsetningu sem vísaði á síðasta söludag en átti langt í síðasta neysludag.

  Það þarf hugarfarsbreytingu, vakningu og uppreisn hérlendis gegn því að matvælum í góðu lagi sé hent í ruslagáma.  Nú hafa verslanir Krónunnar tekið upp á því að selja útrunnin matvæli á spottprís.  Það er til fyrirmyndar.  Þetta er algengt erlendis og nýtur vinsælda.

  Einnig er til fyrirmyndar að hjá N1-bensínsjoppunni á Blönduósi fá gestir gjarnan hálfétna matarskammta.  Það gerist þannig að afgreiðsla á skyndibitanum (kjúlli eða hamborgari og franskar) fer öll úr skorðum á álagstímum.  Þegar greint er úr flækjunni þá er hálfétnum matarskömmtum komið snöfurlega í réttar hendur.  Hver matarskammtur nýtist þannig til fulls.  

   

Sala á útrunnum mat gengið vel

Pottþétt ráð sem tryggir að bílnum sé ekki stolið

  2007 dönsuðu Íslendingar umhverfis gullkálfinn sem aldrei fyrr.  Það þarf ekki að rifja upp fyrir neinum þá geggjun sem einkenndi dansinn.  Miðbærinn þagnaði ekki vegna flugs einkaþotna;  menn skruppu á einkaþyrlum í sjoppu til að fá sér pylsu.  Í stað þess að bjóða neftóbak í nefið að hætti bænda fyrri tíma buðu stórtækir dansarar hver öðrum hreint kók í nefið.

  Hámarki náði dansgleðin daginn fyrir bankahrunið 2008.  Þá flugu einkaþoturnar úr landi drekkhlaðnar töskum fullum af gjaldeyri.  Síðan heyrðist ekki í þeim meir.  Dansinn lagðist af og bank á búsáhöld tók við.

  Núna er verið að endurreisa byggingakranana og rykið dustað af dansskónum.  Togast er á um hvern einasta flotta 15 - 20 milljón króna jeppann.  Vandamálið er að vondir menn sækja líka í fína jeppa.  Þeim er stolið.  

  Til er ráð.  Einföld aðferð til að forða fína dýra bílnum frá því að vera hnuplað af vondu fólki.  Það eina sem þarf að gera er að fá næstu skiltagerð til að þrykkja mynd af ryðguðum bíl á dúk.  Svo er fíni bíllinn klæddur í dúkinn.  Eini gallinn er sá að þá vita nágrannarnir ekki að þú eigir nýjan og fínan bíl.  Því er kippt í lið með því að taka ljósmynd af bílnum fyrir dúklagningu og sýna nágrönnunum myndina.  

   

Ísland á leið í hóp þeirra ríku

Gróft dýraníð Sea Shepherd

  Hvalir eru krútt.  Hvalkjöt er gott.  Það getur hver og einn sannreynt með því að skreppa á veitingastaðinn Bike Cave í Skerjafirði.  Sumir halda að hvalir séu gáfaðir.  Það eru þeir ekki.  Þeir eru nautheimskir.  Það réttlætir þó ekki að liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd pynti þá.    

  Ha?  Eru SS-liðar ekki hvalavinir?  Nei.  Þeir tala fjálglega um hvalavernd.  Í raun eru þeir fyrst og fremst ævintýraþyrst börn auðmanna.  Þau hafa nógan tíma til að "pósa" fyrir framan myndavélar.  Og rúm fjárráð til að skemmta sér að vild.  Að kljást við hvalveiðimenn er þeim góð skemmtun og hressandi útivera.  Miklu skemmtilegra en að húka inni og spila tölvuleiki.  

  Þegar færeyskir sjómenn hotta á eftir hvölum inn færeyska firði þá bregða SS-sveitir á leik.  Þær ýmist hoppa um í fjörunni eða stökkva um borð í spíttbáta.  Bátunum er siglt yfir hvalina.  Skrúfublöðin rista djúp sár á bol hvalanna.

  Til hvers að beita hvalina þetta hrottalegu ofbeldi?  Jú,  með því að sigla ofan á hvalina og særa þá er ætlunin að hvalirnir kafi.  Komnir á kaf,  trilltir af sársauka og í taugaáfalli eftir að hafa burðast með spíttbát á bakinu er þeim ætlað að synda undir veiðibátana og forða sér út úr firðinum.  

  Vandamálið er að hvalirnir eru of vitlausir til að fatta trixið.  Þess í stað öskra þeir, berjast um viti sínu fjær undan ofbeldinu og forða sér með hraði upp í fjöru.  Þar veita vel þjálfaðir slátrarar þeim líkn og binda snarlega enda á þjáningar þeirra.

  Á myndinni fyrir neðan má sjá hvalskrokk illa leikinn af SS-sveitum. 

 

   

Einstakt myndskeið af hvölum í Eyjafirði

Plötuumsögn

  

  - Titill:  Haust

 

  - Flytjandi:  Reggie Óðins

 

  - Einkunn:  ****

 

  Vegna nafnsins hélt ég lengi vel að Reggie Óðins væri reggíhljómsveit Ásatrúarfélagsins.  Nafnið hljómar þannig.  Þegar lagt er við hlustir kemur annað í ljós.  Þetta er ekki reggíhljómsveit.  Músíkstíllinn er rokkað popp,  stundum með nettum sálarkeim (soul).  Reggie er nafn söngkonunnar.  Faðir hennar,  Óðinn Hilmisson,  er bassaleikarinn.  

  Haust er önnur plata Reggie Óðins.  Fyrri platan heitir Hafið.  Hún kom út fyrir tveimur árum.   

  Upphafslag Hausts,  Falleg orð,  gefur tóninn: Falleg sálarkennd ballaða eftir Anton Rafn Gunnarsson. Hann á níu af tólf lögum plötunnar og alla texta.  Inn á milli keyrir rafmagnaður gítar Sævars Árnasonar lagið í rokkátt. Síðar á plötunni fer hann ítrekað á glæsilegt rokkflug.  Hann er tvímælalaust í hópi bestu rokkgítarleikara landsins.  Gítarleikur hans skreytir tónlistina heldur betur og er ævintýri út af fyrir sig.  Ég veit að hann var í Pops með Pétri Kristjáns í gamla daga.  Einnig í Örkinni hans Nóa.  Hann spilaði inn á fyrstu plötu stjúpdóttur sinnar,  Bjarkar Guðmundsdóttur, á áttunda áratugnum.  

  Söngrödd Reggie(ar) er sterk,  örugg og áberandi.  Hún þekkist auðveldlega og fellur vel að hörðum gítarleik Sævars.  

  Bassaleikur Óðins er styrkur og ákveðinn.  Hann nýtur sín best í rokkaðri lögunum.  Kassagítar Antons Rafns setur vinalegan þjóðlagablæ (folk) á tónlistina.  

  Þorbergur Ólafsson trommar af öryggi og hógværð.  

  Notaleg gítarlykkja einkennir lag númer 2,  Undir haustmána söng.  Textar Antons Rafns eru ljóðrænir.  Hann á líka textana við þrjú lögin Sævars. Þar á meðal "vinsældarlegasta" lag plötunnar,  Dúddið.  Reggie á einn texta ásamt Antoni.  Það er við rokkaðasta lag plötunnar,  Okkar stutta stund.  Það jaðrar við þungarokk (heavy metal).   

  Textarnir eru ýmist ástar- eða tregasöngvar.  

  Besta lag plötunnar er lokalagið,  Hérna án þín.  Gullfalleg og seyðandi ballaða með "fössuðum" og drífandi gítar.  Ég hef ítrekað staðið mig að því að setja hana á "repeat". Ég er áreiðanlega búinn að spila lagið 50 eða 100 sinnum og fæ ekki nóg af því. Í niðurlaginu bregður Reggie fyrir sig hljómfögrum höfuðtóni.  Það kemur vel út.  

  Í heild er Haust virkilega áheyrileg og góð plata.  Ég mæli með henni.  

 

        

Öðrum til viðvörunar

 

  Frökk og ósvífin dúfa gerði sér lítið fyrir og reyndi að smygla eiturlyfjum inn í Le Reforma fangelsi í Kosta Ríka.  Ekkert fer framhjá árvökulum augum lögreglunnar.  Síst af öllu eiturlyfjasmygl dúfna.  Hún var því snarlega snúin niður í jörðina af laganna vörðum.  Þar voru henni lesin réttindi sín og hún síðan handtekin,  sjálfri sér til niðurlægingar og háðungar.  

  Að öllu jöfnu hefði lögreglan ekki séð ástæðu til að greina fjölmiðlum frá málinu.  Hinsvegar getur hún ekki á sér setið og kýs að blása málið upp með myndbirtingu og öllu.  Fyrst og síðast öðrum dúfum til aðvörunar.  Skilaboðin eru skýr:  Svona gera dúfur ekki.  Að minnsta kosti ekki án afleiðinga.

  Eftir helgi verður dúfan færð fyrir dómara.  Hann mun ákveða hversu margra ára dvöl á bak við lás og slá bíður hennar.

  Á myndinni fyrir ofan má sjá hálft hundrað af þeim tæplega þúsund vel þjálfuðu og hugrökku lögreglumönnum sem handtóku dúfuna. 

Smygldúfa handtekin

Sea Shepherd-liði sakar Paul Watson um grófar lygar

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einn af herskáustu liðsmönnum hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd hefur nú vaknað upp við vondan draum.  Hann (hún) heitir Rosie Kunneke og hefur farið mikinn í baráttu gegn marsvínadrápi (grind) Færeyinga í sumar.  Hún er ein af þeim SS-liðum sem hefur verið handtekin og sektuð fyrir að reyna að hindra veiðarnar.  Nú hefur henni verið vísað úr Færeyjum með skít og skömm.

  Í gær var hún í viðtali hjá breska blaðamanninum Mark Wilson.  Þar segist hún hafa verið plötuð af SS-foringjanum Paul Watson.  Hann hafi fullyrt við sig og talið sér trú um að marsvínadráp Færeyinga væri þeim aðeins og eingöngu til skemmtunar.  Þetta væri gamall siður í eyjunum;  að leika sér að því að slátra hvölum.  

  Í dvöl sinni í Færeyjum í sumar hefur hún hinsvegar uppgötvað að Færeyingar hafi um aldir veitt marsvín sér til matar.  Hún hefur fullan skilning á því.  Á þessum smáu eyjum langt fjarri öðrum löndum hafi um aldir verið erfitt að nálgast fersk matvæli frá öðrum löndum.  Hvalvöður hafi verið eyjaskeggjum sannkallaður hvalreki.

  Hún er sár og svekkt út í Paul Watson fyrir lygarnar.  Hún segist aldrei muni trúa orðum hans framar.  Hún telur hann hafa meira óhreint mjöl í pokahorninu.  Til að mynda fullyrði hann að hann borði engar dýraafurðir.  Hann neyti einungis grænmetis og ávaxta.  Rosie segir að pattaralegt vaxtalag hans sýni að þetta sé enn ein blekkingin.

  Rosie íhugar að segja skilið við Sea Shepherd. Sjálf neytir hún stundum kjöts.  En bara þegar hún er svöng og einungis í tilbúnum réttum á borð við nautahamborgara og kjúklinganagga á skyndibitastöðum.  Ekki af dýrum sem er slátrað.   

  

  

Norðurlandaráð styður hvalveiðar Færeyinga

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa daga stendur yfir þing Norðurlandaráðs.  Þar gengur á ýmsu.  Meðal annars er til umfjöllunar svívirðileg framkoma íslenskra embættismanna í garð færeyska fiskveiðiskipsins Nærabergs.  Skipinu var meinað að sækja til Íslands grænlenska áhöfn.  Rökin voru þau að Næraberg væri að veiða makríl við Grænlandsstrendur án þess að Færeyingar hafi samið um það við Íslendinga.  Á sama tíma dekstruðu Íslendingar rússnesk skip sem veiddu á sömu slóðum.  Fróðlegt verður að vita að hvaða niðurstöðu Norðurlandaráð kemst í því fáránlega máli.

  Hitt er merkilegra að í morgun samþykkti Norðurlandaráð eiróma stuðning við hvalveiðar Færeyinga.  Mér vitanlega hefur sú merkilega samþykkt ekki ratað í íslenska fjölmiðla.  Hún er engu að síður stórfrétt og hér með "skúbb".

  Hér má hlera fróðleiksmola um hvalveiðar Færeyinga:  

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP38358 

Rasismi hefur margar hliðar

  Kynþáttafordómar,  lífsstílsfordómar og menningarfordómar hafa margar birtingamyndir.  Ein er sú að hörundsdökkt fólk leggur mikið á sig til að líkjast bleiknefjum.  Frægasta dæmið er bandaríska poppstjarnan Michael Jackson.  Þessi ein frægasta poppstjarna heims hefði getað nýtt ofurvinsældir sínar til að vera stoltur blökkumaður og fyrirmynd.  Þess í stað kaus hann að nota auðævi sín til að láta breyta sér í hvíta konu (Sófíu Lóren).

 En hvað getum við bleiknefjar sett okkur á stall og gagnrýnt þá leið sem hann valdi?  Við búum við forréttindi.  Þau forréttindi að húðlitur háir okkur ekki.  Truflar okkur ekki á neinn hátt.  Hvorki gagnvart vinnu eða viðhorfum almennings til okkar.

  Við bleiknefjar tökum ekki eftir flestu því mótlæti sem hörundsdekkri mæta.  Til að mynda getum við mætt skælbrosandi í plástursrekka hvaða apóteks eða súpermarkaðs sem er.  Þar finnum við gott úrval af plástrum í sama lit og okkar húðlit.  Plástrar í öðrum húðlit eru ekki í boði.

   

  

Elska konur sem skína í nóttinni

Heilaþvegin þjóð - hnípin í vanda

  Fyrir nokkrum árum dvaldi ég í góðu yfirlæti í Ósló,  höfuðborg Noregs.  Á sama hóteli þar í borg var meðal gesta ungur maður frá Suður-Kóreu.  Okkur varð vel til vina.  Forvitnir um þjóðir hvors annars spjölluðum við saman yfir bjór úti á gangstétt allt að því á hverju kvöldi.

  Hann spurði margs um Ísland.  Ýmislegt sem ég upplýsti hann um vakti undrun.  Mér þótti áhugaverðara sitthvað sem hann sagði mér af sínu lífi.

  Dvölin í Noregi var hans fyrsta alvöru frí til nokkurra ára.  Og fyrsta utanlandsferð.  Hann var svo óheppinn að verkstjóri hans var vinnualki.  Naut þess að vinna alla daga og oftar fram á kvöld en ekki.  Í S-Kóreu vinna undirmenn jafn lengi og yfirmenn.  Það er svo algjör regla að hún er ekki rædd.  

  Drengurinn hafði gegnt herþjónustu.  Að mig minnir til tveggja ára.  Hún fólst í gæslu við landamæri Suður- og Norður-Kóreu.  Á milli þessara ríkja er svæði sem er skilgreint hlutlaust.  Það er um 4 km breitt.  Sitthvoru megin sitja hermenn ríkjanna gráir fyrir járnum.  Iðulega má lítið út af bregða til að skipt sé á skotum.   

  Kunninginn var svo heppinn að hermenn beggja ríkjanna á þessu varðsvæði höfðu vingast.  Þeir léku sér saman í fótbolta,  tefldu og tóku í spil.  Fóru meira að segja saman í gönguferð upp á hátt fjall.  Horfðu saman á sjónvarp og voru ágætir vinir.  Skiptust á gjöfum og eitthvað svoleiðis.  Forðuðust samt eins og heitan eld að ræða pólitík.  

  Meðal annars horfðu þeir saman á beina útsendingu frá einhverri heimsmeistarakeppni í fótbolta.  Þar kepptu S- og N-Kórea.  Leikar fóru þannig að N-Kórea tapaði illilega.  Þá brá svo við að n-kóresku hermennirnir fóru að gráta.  Þeir hágrétu eins og kornabörn.  Þeir ætluðu ekki að trúa sínum eigin augum.  

  S-kóresku hermennirnir reyndu að hugga þá.  Sögðu að þetta væri bara saklaus leikur.  Það væri eðli svona leiks að stundum vinnur annað liðið.  En n-kóresku hermennirnir voru óhuggandi.  

  Þá áttaði kunninginn sig á því hvað n-kóresku vinirnir voru og eru svakalega heilaþvegnir.  Í þeirra huga var óhugsandi að n-kóreskt landslið gæti tapað leik.  

  Hárgreiðsla Kim Jong Un leiðtoga N-Kóreu kallast kústur.  Hann fann upp á henni sjálfur.  Nú nýtur hún gríðarmikilla vinsælda aðdáenda N-Kóreu um allan heim.  

  Forveri hans og faðir,  Kim Jong Il, var þekktari fyrir að þamba allsnakinn koníak á hverju kvöldi.  Uns hann dó á miðjum aldri vegna vinnuálags.  Hann lagði sig hart fram um að finna upp nýja og spennandi rétti.  Til að mynda hamborgara.  Heimshorna á milli drúpa jarðarbúar höfði í lotningu og snæða hamborgara - Kim Jong Il til heiðurs.  

Kveikja á hátölurum við landamærin

Uppreisn Jóns Þorleifs

 

 

 

 

 

 

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var að sumu leyti Helgi Hóseason.  Þeir voru á svipuðum aldri.  Unnu saman í byggingarvinnu.  En varð ekki vel til vina.  Þvert á móti.  Hvor um sig taldi hinn vera öfgamann.  Barátta Helga snéri að því að fá ógilt skírn sína í ríkiskirkjuna.  Barátta Jóns snéri að því að afhjúpa verkalýðsforingja sem stéttarsvikara.  

  Eitt sinn mætti Jón heim til mín með stóra og dökkfjólubláa marbletti á höndum og handleggjum.  Þá hafði hann gert sér erindi á Hótel Loftleiðir.  Þar var einhverskonar hátíð eða samkunda verkalýðsfélags í kjallara.  Jón gerði þar þegar í stað hróp að ræðumönnum.  Á hann stukku margir menn sem fjarlægðu hann af staðnum.  

 Jón var lágvaxinn en mikill um sig.  Honum var fleygt láréttum á dyr.  Það gekk ekki lipurt fyrir sig.  Upp um stiga þurfti að fara.  Jón brá á aðferð krókódíslins.  Hann vatt stöðugt upp á sig eins hratt og hann gat og eins og kraftar leyfðu.  Við það misstu útkastarar takið hvað eftir annað.  Þá sætti Jón lagi og greip rígfast um handrið.  Þurftu menn ítrekað að plokka fingur hans af til að halda áfram að varpa honum á dyr. Við það hlaut Jón alla þessa stóru og ljótu marbletti.  Hann taldi að það hafi alveg tekið um 15 - 20 mínútur að henda sér út þann daginn.     

  Í annað skipti gerði Jón sér erindi á skrifstofu Sósíalistafélags Reykjavíkur svipaðs fyrirbæris.  Einn stafsmaður var á skrifstofunni.  Jón las honum pistilinn.  Sá vísaði Jóni á dyr.  Jón sýndi ekki á sér fararsnið heldur herti á skömmum.  Starfsmaðurinn rauk þá að Jóni og reyndi að henda honum út með afli.  Jón brást við með því að standa gleiður til að halda jafnvægi.  Hann hafði hendur í vösum og lét ekki haggast.  Gekk svo um hríð.  Maðurinn reyndi ýmist að hrinda Jóni eða toga hann til.  Leikar fóru þannig að maðurinn rykkti í nýjan sparijakka Jóns með þeim afleiðingum að jakkinn rifnaði.  En Jón stóð keikur í sömu sporum og gróf hendur dýpra í vasana.

  Þegar sparijakki Jóns rifnaði komst styggð að starfsmanninum.  Hann hljóp á brott.  Skildi Jón einan eftir á skrifstofunni.  Jón reiknaði út hversu langan tíma tæki fyrir starfsmanninn að skila sér til síns heima.  Þá hringdi Jón í hann.  Gerði honum grein fyrir því hversu óábyrgt var að skilja ókunnugan mann einan eftir á skrifstofunni. Hægur leikur hefði verað að rústað skrifstofunni,  stela öllu fémætu og gera annan óskunda.  Það væri hinsvegar ekki sinn siður.  Aftur á móti gerði hann þá kröfu að starfsmaðurinn bæði sig afsökunar á að hafa rifið jakkann.  Hinn tók það ekki í mál, setti upp snúð og skellti á Jón.  Jón hringdi nokkrum sinnum til viðbótar.  Án árangurs.  Hinn svaraði ekki.

  Nokkrum dögum síðar mætti Jón aftur á skrifstofuna.  Hann henti þar rifna jakkanum á borðið með þeim orðum að jakkinn væri best geymdur þarna sem tákn um að starfsmaðurinn væri vesalingur.  Frekari orðaskipti urðu ekki né fleiri samskipti Jóns við skrifstofuna.   

  Fleiri sögur af Jóni:  HÉR 

  Til gamans má geta að í nýjasta tölublaði tímaritsins Heima er bezt eru nokkrar sögur af Jóni Þorleifs.  

Furðufólk í útlöndum - Varúð! Rasismi!

  Sinn er siður í landi hverju.  Því lengra sem fólk er búsett frá Íslandi þeim mun furðulegar hegðar það sér.  Það er þumalputtaregla.  Tökum Japani sem dæmi.  Þegar heitt er í veðri þá klæða þeir ung börn sín í vatnsmelónur.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í tengslum við brúðkaup klæðist brúðguminn brúðarkjólnum og keppir í spretthlaupi fyrir hönd brúðurinnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanskar konur eru nýlega teknar upp á því að ganga í sundbol á baðströndinni.  Þær eru spéhræddar.  Til að slá á spéhræðsluna hylja þær andlitið með lambhúshettu.  Hugmyndina fengu þær frá rússnesku kvenpönksveitinni Pussy Riot.  Giska ég á.

 

 

 

 

 

 

 

 

   Vestrænar þjóðir eru vanar svokölluðum fingramat;  skyndibita sem einfaldast er að slafra í sig án hnífapara.  Japanir snerta ekki mat með berum höfnum.  Þeim þykir það vera sóðalegt og villimannslegt.  Japanir stinga upp í sig ruslfæðinu með prjónum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanir eru gríðarlega spenntir fyrir öllu sem tengist hugsanlegum geimverum.  Þeim finnst fátt skemmtilegra en klæða sig í furðubúning með ævintæýralegu geimveru-þema.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japönsk flugfélög hafa góðar tekjur af því að rúnta um með fólk á flugvöllum.  Japanirnir sitja þá ofan á flugvélinni.  Flugmönnum er stranglega bannað að taka á loft með þessa farþega.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar japanskir töffarar taka upp vestrænar tískubylgjur í hárgreiðslu þá fara þeir alla leið.  Trompa vestrænu fyrirmyndina  Sama hvort Elvis er stældur eða Smutty Smitt.  

 

 

.

Hryðjuverkamenn vængstífðir í Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í vor gengu í gildi ný lög í Færeyjum.  Þau voru og eru umdeild,  bæði innan og utan Færeyja.  Þau breyttust töluvert í meðförum færeyska Lögþingsins áður en samstaða náðist.  Lögin kveða á um það að hver sá sem reynir að hindra hvalveiðar Færeyinga skuli sektaður um 500 þúsund ísl. kr.  Einnig sá sem kemur auga á hvalvöðu í færeyskum fjörðum án þess að tilkynna "grindboð".  

  Í gær féllu fyrstu dómar yfir fimm einstaklingum sem brutu þessi lög í sumar.  Þar var um að ræða liðsmenn bandaríska hryðjuverkahópsins Sea Shepherd.  Aðeins einn þeirra var dæmdur til 500 þúsund króna sektar.  Annar fékk aðeins 100 þúsund króna sekt.  Ástæðan var sú að sá náungi var illa áttaður þegar hann var handtekinn fyrir að trufla hvalveiðar.  Hann var eins og vankaður.  Kannski vegna vímuefnaneyslu.  Kannski vegna andlegrar vanheilsu.  Kannski hvorutveggja í bland.

  Fyrir rétti var hann jafn ringlaður.  Saksóknari og dómarar sáu aumur á vesalingnum.

  Tveir SS-liðar voru dæmdir hvor um sig til 600 þúsund kr. sektar.  Til refsiþyngingar var metið að um samantekin ráð var að ræða.  Einnig að þeir sinntu ekki fyrirmælum lögreglu.

  Rosemarie hlaut 700 þúsund kr. sekt.  Til refsiþyngingar var metið að hún sé foringi og forsprakki SS í Færeyjum;  beri þar með höfuðábyrgð á starfseminni þar.

  Önnur kona þóttist ekkert kannast við Sea Shepherd.  Hún þóttist vera óbreyttur túristi í Færeyjum og hefði ekkert áttað sig á að þar væru hvalveiðar í gangi.  Myndbandsupptökur af henni og ljósmyndir sýndu að hún var í klæðnaði merktum Sea Shepherd í bak og fyrir.  Jafnframt er hún formlega skráð í áhöfn Sea Shepherd-skipsins Sam Simon.  

  Hún lýsti því jafnframt yfir að hún hafnaði færeyskum lögum.  Þau gætu átt við Færeyinga en kæmu sér ekki við.  

  Til viðbótar þeim einstaklingum sem hlutu dóm voru hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd dæmd til sektar upp á hálfa aðra milljón ísl. kr. Rökin fyrir því eru þau að eigur Sea Shepherd (skip og litlir spíttbátar) voru notaðar til óhæfuverkanna.  Spíttbátarnir og allskonar dót (myndavélar,  vídíóupptökutæki og sitthvað fleira) var gert upptækt.

  Það verður áhugavert að fylgjast með framhaldinu.  Sumir dæmdra SS-liða hafa lýst því yfir að þeir muni frekar sitja af sér skuldafangelsi í Færeyjum en borga sektirnar. Á samfélagsmiðlum hafa þeir talað um að það geti kostað sig 8 ára fangelsi.  Aldrei áður hefur reynt á slíkt í Færeyjum. Líklegra er að vangreidd sekt kosti 2 vikur í fangelsi.   

  Annar möguleiki er sá að dómunum verði áfrýjað til danskra dómstóla.  Að því er ég best veit eru allar líkur á að það verði aðeins gálgafrestur.  Danskur dómstóll geti ekki ógilt færeysku lögin.  Nema þá aðeins að einhver stórvægileg mistök hafi átt sér stað við málsmeðferðina í Færeyjum.  

  Tveir SS-liðar til viðbótar hafa verið ákærðir.  Dómur yfir þeim verður felldur síðar.  

    

Hrokafullir Íslendingar virða Færeyinga ekki viðlits

 

 

 

 

 

 

 

  Það er komið á þriðju viku frá því að íslenska umhverfis-,  auðlindar-, landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherranum,  Sigurði Inga Jóhannssyni,  barst bréf frá færeyskum kollega sínum. Sá heitir Jacob Vestergaard.  Hann hefur verið sjávarútvegsráðherra meira og minna út alla þessa öld.  

  Í bréfinu óskar Jacob skýringar á því hvers vegna færeyska fiskveiðiskipinu Nærabergi var meinað að sigla til Íslands 20. júlí.  Skipið var á leið til Íslands þegar það var stöðvað 12 mílur frá landi.  Erindið var að sækja áhöfn sem hafði flogið frá Grænlandi.

  Gráir fyrir járnum tilkynntu íslenskir embættismenn skipstjóra Nærabergs að færeysk skip væru óvelkomin til Íslands.  Færeyingar séu á svörtum lista sem óvinir Íslendinga.  

  Færeyski ráðherrann óskaði eftir skjótum svörum.  Hann hefur engin svör fengið.  Íslenski ráðherrann,  Sigurður Ingi, og embættismenn hans virða Færeyinga ekki viðlits.  Sigurður Ingi svarar ekki færeyskum fjölmiðlum neinu.  Hann leyfir þeim ekki að ná á sér og sinnir ekki beiðnum um viðtal.  

  Hrokinn og rembingsleg framkoman í garð Færeyinga er ekki nýlunda.

  Í fyrra var Næraberginu siglt með bilaða vél til Íslands.  Áhöfninni var meinuð landganga.  Hún fékk hvorki að kaupa mat né drykk eða annað.  Það var afar niðurlægjandi fyrir íslenskan almenning að fylgjast með.  Góðmenni tóku sig til og báru í Færeyingana hamborgara, gosdrykki,  pizzur og kex með súkkulaðikremi.

  Sigurður Ingi flissaði að þessu í íslenskum og færeyskum fjölmiðlum.  Hann fullyrti að þessu yrði snarlega kippt í lag.  Svona ætti ekki að koma fram við Færeyinga.  Engu að síður sinnti hann þessu engu.  Gerði dögum saman ekkert í málinu annað en flissa yfir því.  

  Rök íslenskra embættismanna fyrir hrokafullri framkomu gagnvart Færeyingum eru þau að Færeyingar veiði makríl í grænlenskum sjó án þess að semja við íslendinga um það.  

  Færeyingar benda á móti á Hoyvíkursamninginn. Þar er skýrt tekið fram og undirstrikað að Ísland og Færeyjar séu sameiginlegt efnahagssvæði.  Þjóðirnar skuldbindi sig til að mismuna ekki á neinn hátt hvor annarri.

  Að auki benda Færeyingar á að Íslendingar dekstri rússnesk fiskveiðiskip sem eru að makrílveiðum á sama stað.  Rússar hafa ekki samið við íslendinga um þessar veiðar.

    HÉR má lesa um vandræði Nærabergs í fyrra.

    

Svívirðileg framkoma

  Hjálparsveitir,  björgunarsveitir og eiginlega allar sveitir - líka lúðrasveitir - vinna gott starf hérlendis (og víðar).  En ekki alltaf óaðfinnanlegt starf,  þrátt fyrir eflaust góðan hug.  Mörgum er illilega brugðið við fréttaflutning af frönskum ferðamanni sem björgunarsveitir Landsbjargar fundu á Hornströndum.  Að honum var veist og tilraun gerð til að troða upp í hann ógeðstuggu af útlendu ullabjakki sem kallast Snickers.

  Vitaskuld varðist nýfundni Frakkinn fimlega.  Það hefði næstum því verið meiri mannsbragur af því að bjóðast til að æla upp í hann máltíðum síðustu tveggja daga.  

  Það er forkastanlegt að íslensk björgunarsveit þrammi um óbyggðir og ógni  rammvilltum útlendum strandaglópum með útlendum viðbjóði.  Hvað segir Guðni Ágústsson við þessu?  Hvar er harðfiskurinn með rammíslensku smjöri (nýhækkað í verði um tæp 12%)?  Hvar er metnaðurinn?  Hvar er Nóa konfektið með fallegum myndum af íslenskri náttúru?  Besta konfekt í heimi?      

 

 

 

 

 

Afþakkaði Snickers

Voru Bítlarnir írskir?

 

  Seint á níunda áratug síðustu aldar dvaldi ég í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Bítlarnir njóta mikilla vinsælda þar á bæ.  Í sjónvarpinu var daglega í barnatíma sýnd teiknimyndasería um Bítlana.  Ég nennti ekki að fylgjast með henni.  Lét barnunga syni mína um það.  Merkilegra þótti mér að horfa á heimildarmynd um Bítlana.  Af henni mátti ráða að Bítlarnir væru bandarísk hljómsveit.

  Töluverðu púðri var varið í hljómsveit George Harrison gítarleikara Bítlanna,  Traveling Vilburys.  Með honum í hljómsveitinni voru bandaríkjamennirnir Bob Dylan,  Tom Petty og Roy Orbison.  Bretinn Jeff Lynn slæddist með.  Eiginkona Georges,  barnsmóðir og tengdamóðir íslenskrar dóttur Kára Stefánssonar,  Ólavía,  er fædd mexíkósk en bjó í Bandaríkjunum.

  Af framsetningu mátti ráða að Traveling Wilburys væri bandarísk hljómsveit.  Sem er ekki alrangt.  

  George Harrison söng með sínu nefi Vestmannaeyarlag.