Neyðarlegur happdrættisvinningur

 Á sjöunda áratugnum - og eflaust fyrr og síðar - urðu flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum sjálfkrafa áskrifendur að árlegum happdrættismiða flokksins.  Þar á meðal foreldrar mínir.  Svo bar til að einn miðaeigandi,  Grétar á Goðdölum í Skagafirði, fékk langlínusímtal frá Reykjavík.  Erindið var að tilkynna honum að hann hefði unnið glæsibifreið í happdrættinu.

 Á þessum tíma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins,  var heilmikið mál að ferðast landshluta á milli. Helsta ráð var að leita uppi vörubíl á leið suður.  Björninn var ekki unninn þegar komið var til höfuðborgarinnar.  Þá var eftir að finna hótel og gistingu næstu daga.  Það skaust enginn eina dagstund suður og til baka samdægurs. Í bestu færð við góð skilyrði fór dagurinn í ferð aðra leið.

  Farið til Reykjavíkur fékk Grétar á föstudegi.  Sanngjarnt þótti að hann tæki þátt í bensínkostnaði við ferðina.  Þar við bættist að það sprakk á tveimur dekkjum á leiðinni með tilheyrandi kostnaði.  Þetta var í tíð gúmmíslöngunnar og dekk voru fljót að étast upp á grófum malarvegum.  Farþeginn deildi kostnaði af hrakförunum með vörubílstjóranum.  Útgjöldin voru ekki óvænt.  Svona var þetta fyrir hálfri öld.

  Kominn til Reykjavíkur naut Grétar aðstoðar leigubílstjóra við að finna rándýra gistingu næstu örfáa daga. Hann gisti á Hótel Sögu.  Það var gaman.  Um helgina voru dansleikir á hótelinu.  Matartímar á Grillinu á Hótel Sögu voru glæsilegar veislur en dýrar.  

  Á mánudeginum mætti Grétar glaður og hamingjusamur á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins til að veita glæsibifreið móttöku.  Þá kom babb í bátinn.  Happdrættismiðinn sem hann framvísaði passaði ekki við vinningsnúmerið.  Þar skeikaði síðasta tölustaf. Við nánari athugun kom í ljós að bróðir Grétars,  Borgar,  átti vinningsmiðann.  Borgar bjó einnig í Goðdölum.

  Aldrei var fyllilega upplýst hvað fór úrskeiðis.  Kannski víxluðustu happdrættismiðar bræðranna þegar þeir voru póstlagðir.  Líklegra þótti þó að lélegt og frumstætt símasamband ætti sök að máli.  Hringja þurfti frá einni símstöð til annarrar til að koma á símtali.  Ein símadama þurfti að biðja aðra um að ná sambandi við þann sem kallaður var til.  Nafnið Borgar á Goðdölum varð við þessi skilyrði Grétar á Goðdölum.  Hugsanlega spilaði inn í að Grétar fékk oft langlínusímtöl en ekki Borgar.  

  Spenningurinn og tilhlökkun Grétars við að eignast nýjan bíl breyttist í spennufall.  Bílar voru ekki á öllum heimilum,  eins og í dag.  Hlutfallslega voru bílar miklu dýrari og meiri lúxus.  Grétar var gráti nær.  Að auki var hann að eyða mörgum dögum í ferðalagið,  mikilli fyrirhöfn og heilmiklum útgjöldum í platferð suður.

  Næsta skref var að á skrifstofu flokksins var hringt í Borgar.  Hann var upplýstur um stöðu mála.  Hann þurfti ekki að framvísa happdrættismiðanum.  Númer miðans var skráð á hann.  Er leið á símtalið var Grétari rétt tólið.  Hann sagði síðar þannig frá:  "Það var eins og nudda salti í sárið þegar Borgar bað mig um að grípa bílinn með norður fyrst að ég væri á norðurleið hvort sem er."

  Næstu ár bjó Grétar við það að horfa upp á glæsikerru Borgars í heimreiðinni á Goðdölum.  Á þeim tíma voru aðeins gamlir jeppar á öðrum sveitabæjum.  Ef þar var bíll á annað borð.

    

Framhaldsskólakennari vann Mercedes-Benz

Íslendingar mjakast hægt í humátt að nútímanum

 Fyrsta aldarþriðjung ævi minnar var bannað að selja bjór á Íslandi.  Utan Keflavíkurflugvallar,  vel að merkja.  Fólk laumaðist til að kaupa bjór af bandarískum hermönnum á Vellinum.  Þeim þótti þetta vitaskuld vera furðulegt og geggjað.  Og jafnframt verulega sprenghlægilegt.  Þeir voru allir af vilja gerðir að hjálpa til við smygl á bjór ofan af Velli.  Þaðan barst hann í bílförmum áratugum saman. 

  Bjórbannið stóð frá 1915 til 1989.  Eitthvað var um að veitingastaðir hefðu á boðstólum svokallað bjórlíki.  Þar var Kláravíni blandað út í óáfengt öl.  Eftirspurn var góð.  En þetta var meiriháttar kjánalegt.  

  Svo mátti ekki selja áfengi á skemmtistöðum á miðvikudögum  (þann dag átti að renna af mönnum).  Það mátti ekki sýna sjónvarpsdagskrá á fimmtudögum (það átti að vera fjölskyldukvöld) og ekki allan júní-mánuð (þá átti fjölskyldan að njóta sumarfrís).  Það mátti ekki selja mjólk nema í sérstökum mjólkurbúðum.  Það mátti ekki selja útvarpstæki nema í útvarpsverslun ríkisins.  Það mátti ekki selja ost nema í Osta- og smjörsölunni.  Það mátti ekki hafa verslanir opnar lengur en til klukkan 18.00.  Nema á föstudögum.  Þá mátti hafa opið til klukkan 19.00 (það þurfti að sækja formlega um leyfi til þess).  Á laugardögum máttu verslanir vera opnar á milli klukkan 11.00 til 14.00.  Allt lokað á sunnudögum og hátíðisdögum.

 Það mátti ekki halda rokkhljómleika í námunda við hátíðisdaga ríkiskirkjunnar.  Gríntímaritið Spegillinn var gert upptækt og útgefandinn sendur í gjaldþrot vegna góðlátlegs gríns um fermingarbörn.  Það var guðlast.  Engu mátti muna að Spaugstofan hlyti sömu örlög fyrir orðaleik um að Jesú gæfi blindum sýn (í útfærslu Spaugstofunnar gaf Jesú blindum áskrift að sjónvarpsstöðinni Sýn).  

  Það mátti ekki selja föt eða annað utandyra í göngugötu.  Sala á vöfflum bökuðum á staðnum utandyra var stöðvuð af því að það vantaði 4 cm upp á lofthæð þar sem deigið var hrært.  Ábúðafullir embættismenn fengu gott "kikk" út úr því að passa upp á að strangasta lögstaf væri fylgt í hvívetna.    

  Svona mætti lengi lengi lengi telja.  Enn í dag er starfandi manna- og hundanafnanefnd sem bíður á bak við skírnarfontinn og stekkur fram þegar henni mislíkar nafn.  Bann,  bann, bann!

  Ísland var og er ótrúlega forpokað land.  Öll skref í átt frjálsu og nútímalegu samfélagi eru stigin seint og hægt og mæta öflugu mótlæti.  

  Árið 2015 er það uppsláttarfrétt í fjölmiðlum að veitingastaðir tengdir bensínsölu ætli að selja bjór með mat.  Danskan Tuborg bjór í örfáa daga á örfáum matsölustöðum. Það að þetta sé frétt og til umfjöllunar á bloggsíðum sýnir hvað Ísland á langt í land með að komast inn í nútímann.  Í nágrannalöndum þykir sjálfsagt að kaupa bjór í úrvali á bensínstöðvum,  hverfissjoppum og hvar sem er.     

Bjór á bensínstöðvum Olís

Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss

2. hluti - Hvað verður um ungt fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

 

  Barátta bandarísku Verndarsamtaka foreldra,  PMRC,  gegn þungarokki á níunda áratugnum gekk út á að þungarokkið stæði fyrir ofbeldi, sado-masókisma, djöfladýrkun,  klám og sjálfsmorð.  Þessi afstaða byggði ekki á öðru en tilgátum.  Röngum tilgátum.  Hún var ekki studd neinum rannsóknum.  Þess í stað var vísað á örfá plötuumslög og afmörkuð dæmi án samanburðar við þá sem hlusta á aðra músíkstíla.

  Seinni tíma rannsóknir hafa leitt í ljós að Verndarsamtök foreldra fóru villu vegar. 

  Reyndar þarf engar rannsóknir til.  Hérlendis höfum við langa reynslu af þungarokkshátíðinni Eistnaflugi í Neskaupstaði.  Um og yfir 2000 gestir hafa aldrei sýnt af sér annað en góða hegðun.  Þar er ekkert ofbeldi.  Engir þjófnaðir.  Engar nauðganir.  

  Til samanburðar höfum við skallapoppshátíðir á borð við Þjóðhátíð í Eyjum um verslunarmannahelgina.  Þar er aldrei spurt um það hvort að einhverri manneskju hafi verið nauðgað eða hvort einhver hafi verið laminn.  Þar er aðeins spurt um fjölda nauðgana og barsmíða.

  Stærsta árleg þungarokkshátíð í Evrópu,  Wacken í Þýskalandi, telur 80 þúsund gesti.  Þar hafa aldrei komið upp vandamál.  Engar nauðganir.  Engar barsmíðar.  Enginn þjófnaður.

  Nú hefur verið birt í tímaritinu Self and Identidy niðurstaða rannsóknar á þungarokkurum.  Niðurstaðan passar við allar aðrar alvöru kannanir.  Hún staðfestir að ungir þungarokkarar eru almennt hamingjusamari en jafnaldrar sem hlusta á aðra músík.  Þeir eru heiðarlegri og í betra andlegu jafnvægi.  Gáfaðri og með meiri félagslega færni. Þungarokkarar spjara sig betur í lífinu en þeir sem hlusta á aðra músíkstíla.    

  Rannsóknin nær aftur til ársins 1980 (hálfan fjórða áratug).  Þá voru þungarokkarar að hlusta á Iron Maiden og Metallica.  

  Á síðasta ári voru þungarokkarar virkustu notendur Spotify.  Á síðasta ári toppaði rokkmúsík aðra músíkstíla í plötusölu í Bandaríkjunum.

  Heimska fólkið stillir á FM957 og Léttbylgjuna.   

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP37654

Hvað verður um fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

  Frá því að rokkið kom fram á sjónarsvið um miðjan sjötta áratuginn hefur það verið skilgreint sem afkvæmi djöfulsins.  Meðal þeirra sem héldu þessu fram var bandaríski sjónvarpspredikarinn Jimmy Swaggart.  Í dag má oft sjá hann fara á kostum í sjónvarpsstöðinni Omega.  Sonur hans hefur komið til Íslands,  predikað og fordæmt homma.

  Nýverið sá ég Jimmy Swaggart hæla sér af því að vera náfrændi Jerry Lee Lewis,  eins af frumherjum rokksins.  Hann er hættur að skilgreina rokk og ról sem afkvæmi djöfulsins.  Hann benti hinsvegar á að þungarokkið væri afkvæmi djöfulsins.  Því til sönnunar nefndi hann að norskar þungarokkshljómsveitir brenni kirkjur til kaldra kola.

  

  Um miðjan níunda áratuginn dvaldi ég - eins og stundum áður og síðar - í Bandaríkjunum í hálfan annan mánuð.  Þar fóru mikinn svokölluð Verndarsamtök foreldra,  PMRC.  Fremstar í flokki voru eiginkonur bandarískra öldungadeildarþingmanna.  Tipper Gore,  eiginkona Als Gores,  leiddi baráttuna.  Baráttuna gegn þungarokki.  Það var sagt upphefja grófasta ofbeldi,  klám,  guðlast og djöfladýrkun.

  Konurnar drógu fram plötuumslög hljómsveitanna Twisted Sisters og WASP máli sínu til stuðnings.  Þær náðu töluverðum árangri.  Plötufyrirtæki voru skikkuð til að setja aðvörunarmiða á plötur með hættulegum boðskap.  Þau voru skikkuð til að prenta söngtextana á plötuumbúðir (til að foreldrar gætu sannreynt um hvað söngtextarnir fjölluðu án þess að þurfa að hlusta á djöflarokkið).  Jafnframt var bannað að selja plötur til 16 ára og yngri.  

  Frægt dæmi kom upp þegar 15 ára strákur í Flórída var fangelsaður fyrir að kaupa plötu.  

  Lögin eru enn í gildi.  Verndarsamtökin beittu þeirri aðferð að herja á auglýsendur útvarpsstöðva sem spiluðu þungarokk.  Útvarpsstöðvarnar eiginlega hættu að þora að spila þungarokk.  Þá kom sænska hljómsveitin Europe til sögunnar eins og frelsandi engill.  Snoppufríðir drengir sem ómögulegt var að tengja djöflum,  klámi og sadó-masókisma.  Allar konurnar í Verndarsamtökum foreldra bráðnuðu undir léttu og sakleysislegu þungarokki Europe.  Rokkútvarpsstöðvar sem höfðu lagt til hliðar allar plötur með Twisted Sisters og Black Sabbath fögnuðu sem aldrei fyrr né síðar að geta spilað "Final Countdown" án þess að auglýsendur sættu ofsóknum og þvingunum Verndarsamtaka foreldra.

  

Bíll og sími eiga ekki samleið

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er bannað að tala í "ófrjálsan" síma og stjórna bíl á sama tíma.  Við brot á lögum þar um liggur sekt.  Sennilega fimm eða tíu þúsund kall.  Samt fer næstum því enginn eftir þessu.  Enda hafa rannsóknir í útlöndum leitt í ljós að það er enginn munur á einbeitingu ökumanns hvort heldur sem hann talar í handfrjálsan síma eða heldur á honum við eyrað.  

  Þar fyrir utan er refsilaust að tala í talstöð og stjórna bíl á sama tíma.  Næsta víst er að það truflar einbeitingu ökumanns jafn mikið og þegar blaðrað er tóma vitleysu í síma.

  Sömuleiðis er refsilaust að senda sms eða djöflast í snjallsíma og aka bíl á sama tíma.  Engu að síður má ætla að það trufli einbeitingu við akstur miklu meira en kjaftæði í síma. Ef ekki verður tekið snöfurlega á þessu og fólk láti þegar í stað af glannaskapnum verður þess ekki langt að bíða að óhapp verði í umferðinni.

   

„Sé bíl koma fljúgandi á móti mér“

Viðbjóðslegt ofbeldi

 

  Í áranna rás hefur verið áhugavert að fylgjast með umræðu um bardagaíþrótt sem háð er undir merki UFC.  UFC er skammstöfun fyrir Ultimate Fighting Championship.  Það er fjölbragðaglíma sem lýtur ströngum reglum.  

  Í árdaga (á síðustu öld) voru glímurnar iðulega assgoti "brútal" og blóðugar.  Þær eru settlegri í dag.  Engu að síður má sjá á Fésbók upphrópanir og yfirlýsingar um að þessar glímur séu viðbjóðslegt ofbeldi.

  Strákar tuskast.  Það er í þeirra eðli.  Þannig er það líka hjá öðrum í dýraríkinu.  Ung karldýr takast á.  Frá því að ég man fyrst eftir mér þá voru áflog algeng - nánast dagleg góð skemmtun.  Fram eftir barnaskólaaldri og eitthvað fram á unglingsár.  Strákar tuskuðust.  Reyndu sig.  Sjaldan raunverulega í illu.  Oftast í góðu þó að fantabrögð slæddust með.  Eins og gengur.

  Í mörgum íþróttagreinum eru átök hörð.  Menn meiðast og slasast.  Fjöldamargir enda sinn feril í boltaleikjum sem illa farnir öryrkjar og vesalingar.  Allt í klessu:  Liðir ónýtir, hausinn í klessu (eftir að hafa ítrekað skallað bolta),  sinar slitnar,  tær maukaðar og svo framvegis.   

  Það hefur verið virkilega gaman að fylgjast með ferli Gunnars Nelsons.  Það er gaman að vera stoltur af framgöngu hans í UFC.  Hann er skemmtilega "öðruvísi".  Kemur inn í hringinn undir pollrólegum reggítakti hljómsveitarinnar Hjálma.  Kominn inn í hringinn sest hann á hækjur sér og bíður eftir að leikar hefjist.  Þegar flautað er til leiks er hann hinsvegar eldsnöggur í hreyfingum.  En jafnframt yfirvegaður.  Reiknar andstæðinginn út í snatri.  Svo lætur hann til skarar skríða.  Hraðinn er slíkur að það þarf að skoða árásina í "slow motion" til sjá hvernig hún gengur fyrir sig.  

  Í gólfinu er hann á heimavelli.  Og áfram rólegur og yfirvegaður.  Þegar hann stendur uppi sem sigurvegari þá hleypur hann ekki um búrið eins og aðrir sigurvegarar veifandi upp höndum sigurvegarans.  Hann röltir rólegur um og setur hendur á mjaðmir.  

  Það er meiriháttar góð skemmtun að fylgjast með bardagakappanum Gunnari Nelson.  Í bardaganum í nótt var keppinauturinn töluvert hærri,  með lengri arma og með góða ferilsskrá sem snöggur rotari.  Spörk langra fótleggja hans urðu aðeins fálm í átt að snöggri  undankomu Gunnars.  Gaurinn átti ekki möguleika.  Gunnar lék sér að honum eins köttur að mús. Veðbankar spáðu öðru.  En við vissum betur.

Umdeildir kleinuhringir, sleiktir og ósleiktir

 

1100 mann hafa "lækað" frétt mbl.is af væntanlegri opnun kleinuhringjastaðarins Dunkin´Donuts á Laugavegi 3.  Formleg opnun verður um mánaðarmótin júlí/ágúst.  Eða því sem næst verslunarmannahelginni.  Flest "lækin" eru komin frá lögregluþjónum.  Þeir eru spenntir fyrir kleinuhringjunum.  Einkum þeim sem hafa mikið af glassúr.  Jafnframt hefur myndast mikill þrýstingur frá lögregluþjónum á landsbyggðinni um að fá í sitt þorp útibú frá DD kleinuhringjum.  

  Ekki fagna allir innrás DD.  Tónlistarmaðurinn frábæri Oddur Hrafn Björgvinsson - þekktastur sem rokkstjarnan Krummi í Mínus - hefur stigið fram og lýst yfir vanþóknun á þessu ullabjakki.  Og uppskorið á Fésbók hátt í sex hundruð "læk" á það.  Ekkert frá lögregluþjónum.  Krummi veit hvað hann syngur.  Einn besti söngvari landsins,  flottur lagahöfundur og túlkandi í hljómsveitum á borð við Esju og Legend.  

  Það er alltaf gott þegar poppstjörnur láta sig varða samfélagsmál.   

  Ég veit ekki hvernig á að túlka viðhorf bandarísku söngkonunnar Ariana Grande til kleinuhringja.  Hún hefur viðbjóð á þeim og merkir þá með slefi í búðum sem selja þá. Sleikir þá svo lítið ber á. Það er ekki til eftirbreytni.  Ef hún er með hundaæði,  herpes eða alnæmi þá er hætta á að hún smiti kleinuhringjaætur af þessum sjúkdómum.  Ástæða er fyrir íslenska DD staði og viðskiptavini til að vera á varðbergi gagnvart sleiktum kleinuhringjum.  

  Ég hef ekki smekk fyrir kleinuhringjum.  En þeim mun meiri smekk fyrir Legend, Esju og Mínus.  Hvort sem er harðkjarnarokki eða Kurts Weills-legri efnistökum. 

 

https://www.facebook.com/krummi.bjorgvinsson?fref=nf&pnref=story

Dunkin´Donuts fer ekki framhjá neinum

Nú er lag að græða á túrhestum

 

  Útlendingar sem leggja leið sína til Íslands eru vanir að reykja kannabis.  Sumir snæða það eins og hvert annað grænmeti með mat.  Aðrir taka það í nefið.  

  Á Íslandi bregður svo við að þessir menn eru flokkaðir í hóp með morðingjum,  nauðgurum og öðrum ofbeldishrottum.  Fyrir bragðið þurfa túrhestarnir fyrir komu til Íslands að ná sambandi við glæpaklíkur hérlendis.  Þær sjá þeim fyrir kannabisi strax við komu á flugvelli í Sandgerði.

  Þessi kannabissala sogar til sín helling af erlendum gjaldeyri sem hverfur eins og dögg fyrir sólu ofan í vasa neðanjarðarglæpamanna.  Þeir fara umsvifalaust með gjaldeyrinn úr landi til að kaupa allskonar eiturlyf í útlöndum.  Jafnvel rítalín.

  Þessu þarf að breyta.  Peningnum væri betur komið í íslenska hagkerfinu til að létta undir við launagreiðslur til starfsmanna heilbrigðiskerfisins.  Dómsmálaráðherra eða utanríkisráðherra eða einhver þarf að hliðra til í flugstöðinni.  Leyfa Fríhöfninni eða einhverri annarri verslun í flugstöðinni að koma sér upp söluborði með góðu úrvali af hágæða kannabisefnum.  Þar getur góður sölumaður reitt helling af útlendum seðlum upp úr vösum hálfrar annarrar milljón túrhesta á næsta ári.  Ef vel gengur þá á þarnæsta ári líka.   

Panta kannabis áður en þeir lenda

Takið vel á móti írsku hellu- og grjótlagningarmönnunum

  Á undanförnum árum hafa húseigendur á Norðurlöndunum verið svo lánsamir að fá heimsókn frá írskum hellu- og grjótlagningarmönnum.  Þeir bjóðast til að taka til í stóra og fína garðinum þeirra.  "Koma skikkan á garðinn,"  eins og þeir orða það. Þeir eru ótrúlega naskir að koma auga á garð sem þarnast lagfæringar.

  Írarnir eru hörkuduglegir til vinnu.  Þeir ganga snöfurlega til verks og draga hvergi af sér.  Hafa jafnvel endaskipti á garðinum þannig að húseigandinn ratar ekki um hann næstu daga.  

  Fyrir þetta rukka Írarnir eitthvað smáræði.  Þeir finna sanngjarna tölu út frá því hve ríkmannlega húseigandinn býr.  Stærð einbýlishússins, garðsins og lúxusbílanna í innkeyrslunni gefur ágætar upplýsingar um það.

  Eitt af því skemmtilega við þetta er að Írarnir laga garðinn eftir sínum eigin smekk.  Fyrir bragðið fær garðurinn írska stemmningu.  Það er ekkert nema dónaskapur að reyna að segja þeim hvernig garðurinn eigi að vera.  Enda fara þeir ekkert eftir því.  Þeir vita betur.  

  Nú hafa írsku hellu- og grjótlagnamennirnir borist til Íslands,  eins og lúsmýið.  Íslendingar eiga að taka vel á móti þessum frændum okkar.  Bjóða þeim upp á rótsterkt kaffi og kökubita.  Leyfa þeim að róta dálítið í garðinum og borga uppsett verð.  Írarnir hafa flestir fyrir fjölskyldu að sjá.  Efnahagsástandið á Írlandi hefur ekki verið upp á marga fiska síðustu árin.  Nýverið fengu þeir á sig nýjan vatnsskatt.  

  Sumum bregður dálítið við groddalega framkomu Íranna.  Hún er afleiðing þess að þeir ólust upp við harðneskju. Á N-Írlandi tókust kristnir söfnuðir á í áratugi.  Í þeim átökum var hvergi gefið eftir.  Kaþólikkar og mótmælendatrúar drápu í sameiningu allt að 100 manns í röðum hvors annars á ári auk sprellvirkja af ýmsu tagi.  Breskir hermenn og leyniskyttur drápu nokkra til viðbótar.  

Vafasamur maður í Vogahverfi

Skjaldborg um kynferðisbrotamenn

  Þegar hópur kvenna stígur fram og sakar þekktan mann um kynferðislegt áreiti, nauðgun og þess háttar fer ætíð af stað sama ferli:  Fjöldinn allur stormar af stað og kemur manninum til varnar.  Allt er reynt til að draga úr trúverðugleika kvennanna.  Hamrað er á klisjunni:  "Allir eru saklausir uns sekt er sönnuð."  Jafnfram er dustað ryk af dæmi um falska nauðgunarkæru eða upploginn áburð um barnaníð (í öllum brotaflokkum eru til dæmi um falskar kærur.  Allt frá kærðum innbrotum til bilaþjófnaðar. Þau dæmi eru aldrei dregin fram í umfjöllun um önnur afbrot en kynferðisbrot).   

  Við þekkjum allt um þetta af máli Ólafs Skúlasonar biskopps.  Einnig af máli predikarans Gvendar "smjörsýru" Byrgismanns og pastors.  Bara svo tvö þekkt dæmi séu nefnd. Þrátt fyrir vitneskju um barnaníð biskoppsins og kynferðisofbeldi gagnvart fullorðnum konum sátu embættismenn biskupsstofu glaðir og reifir undir málverki af níðingnum.  Þar á bæ þótti við hæfi að hampa delanum og heiðra svo lengi sem kostur var.  Karl Sigurbjörnsson,  þá biskup,  sparaði aldrei lofsöng um kynferðisglæpamanninn - hvar sem hann kom því við.  Fremur en þeir sem lofsungu barnaníðinga kaþólsku kirkjunnar hérlendis og erlendis,  barnaníðinginn Karl Vigni aðventísta,  kynferðisofbeldi á stúlknaheimili Auðar Eir,  Bjargi, og allskonar.  

  Nú hefur verið opinberað að bandaríska sjónvarpsstjarnan Bill Cosby viðurkenndi fyrir dómi 2005 að hafa byrlað konu ólyfjan og nauðgað henni. Hópur fleiri kvenna hefur sakað hann um hið sama. Þrátt fyrir það eru ennþá til manneskjur sem halda áfram að verja Cosby með kjafti og klóm.  Þeirra á meðal er leikkonan Whoopi Goldberg. Sumir aðrir í harðlínu stuðningsmannahópi Cosbys hafa dregið í land - eða látið af háværum opinberum stuðningi - eftir að játning hans var opinberuð.  

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.solstafir.is

www.blattafram.is

 

    

   

Felur ekki lengur sannleikann

Drullusokkurinn Mike Tyson

  Á Fésbók hafa ýmsir brugðist til varnar óþverranum Mike Tyson.  Þar segja menn eitthvað á þessa leið:  Jú, jú.  Honum varð á að nauðga konu.  Það var ekki til fyrirmyndar né eftirbreytni.  En hann tók út sína refsingu í fangelsi.  Hann er þess vegna í dag saklaus eins og kornabarn.  Það má ekki nudda honum endalaust upp úr þessum bernskubrekum.  Allir eiga sína fortíð.  Allir eiga skilið annað tækifæri.

  Þeir sem hvítþvo Tyson með þessum rökum eru í fyrsta lagi að gera lítið úr ofbeldi á borð við nauðganir.  Nauðgun er ekkert sem gerandi "lendir í".  Nauðgari nauðgar vegna þess að hann nýtur þess að brjóta aðra manneskju undir sig.  Hann fær "kikkið" út úr því að niðurlægja og beita valdi.

  Þetta hefur einkennt feril Tysons í samskiptum við konur og karla.  Hann hefur margoft orðið uppvís af því að lemja og misþyrma konum.  Hann er ofbeldismaður;  sadisti og vondur maður.  Hann á ekkert skilið annað en fyrirlitningu og fordæmingu.  Hann hefur aldrei sýnt iðrun vegna nauðgunar, heimilisofbeldis eða annars ofbeldis.  Þvert á móti.  Hann er forhertur drullusokkur.  Íslenskir áhangendur hans og varnarmenn skilgreina sig umsvifalaust í flokk með þeim sem umbera og afsaka nauðganir,  heimilisofbeldi og annað ofbeldi gegn konum og körlum.  

  Viðbrögð óþokkans er hann var að tapa ati við Holyfield voru lýsandi fyrir drullusokkinn. Hann beit bita af eyra Holyfields.  Jú, jú.  Tyson var góður boxari.  En sem persóna er hann dusilmenni.  Þennan mann á ekki að upphefja sem nauðgara er hefur tekið út sína refsingu í fangelsi. Þennan mann á að fordæma sem nauðgara, forhertan konulemjara og vondan mann.  Í leiðinni á að fordæma þá sem bera í bætifláka fyrir ódáminn.  Þeir eru litlu betri.  

  Kvennaathvarfið,  Stígamót,  Aflið,  Sólstafir og önnur álíka samtök hafa ekki undan að taka á móti fórnarlömbum heimilisofbeldis og nauðgana.  Ofbeldismennirnir hafa um þessar mundir ekki undan við að afsaka og verja Mike Tyson.  Aðal "trixið" er að reyna að láta umræðuna snúast um það eitt að ofbeldismaðurinn hafi afplánað fangelsisdóm.  Fyrir bragðið eigi að ríkja þöggun um allt ofbeldi hans og hrottaskap.  En þar er af nógu að taka.  Nauðgunin og fangelsisvistin eru aðeins dropi í hafið í ferilsskrá þessa óþokka.  Nánast aukaatriði - í stóru myndinni - þó að ekki sé gert lítið úr þeim glæp.  

  

http://www.petitions24.com/vid_motmaelum_syningu_mike_tyson

 

    

.

Auðvelt að verjast biti lúsmýs

 

  Til er sprey sem heitir Aloe Up INSECT REPELLENT.  Það heldur öllum bitvargi í skefjun.  Það inniheldur lyktarefni sem bitvargurinn forðast eins og heitar lummur.  Ef hinsvegar svo illa tekst til að lúsmýið nær að narta í mann er næsta ráð að bera á sárið hraðgræðandi hreint Aloe Vera gel.  Þá er vandamálið úr sögunni svo hratt sem augað eygir.  Svona einfalt er þetta.

 

Lúsmý dreifir úr sér

Ævintýri í Skerjafirði

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar ekið er eftir Suðurgötu í átt að Reykjavíkurflugvelli er ástæða til að beygja ekki inn Þorragötu heldur halda áfram sem leið liggur að Einarsnesi.  Sama skal gera þegar ekið er eftir Njarðargötu.  Nema í því tilfelli er best að beygja til hægri við Þorragötu og til vinstri þegar komið er að Suðurgötu.

  Við Einarsnes stendur ævintýralegasta veitingahús landsins,  Bike Cave.  Nafnið eitt og sér (hjólahellir) staðfestir að þetta er ekki hefðbundið veitingahús.  Samt er það afskaplega "kósý" og heimilislegt í aðra röndina.  En líka "töff" og "öðruvísi" í hina röndina.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar komið er að húsinu vekur athygli að fyrir utan er fjöldi mótorhjóla.  Aðallega svokallaðar vespur.  Þegar inn er komið blasa við allskonar hlutir sem tengjast viðgerðum á hjólum.  Á gafli hússins er stór rennihurð.  Stærstu mótorhjól komast lipurlega inn í hús.

  Veitingahúsið Bike Cave er nefnilega einnig hjólaverkstæði.  Verkstæði þar sem hjólatöffarinn gerir sjálfur við hjólið sitt með bestu græjum (lyfta,  hjólastandur, dekkjavél,  jafnvægistillingarvél,  stærsta og fullkomnasta verkfærakista...) og varahlutum og getur notið aðstoðar fagmanns á staðnum.  Reynslan hefur kennt að gestum þykir sömuleiðis gaman að hlaupa undir bagga.  Í Bike Cave eru allir ein stór fjölskylda.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ástæðan fyrir vespunum fyrir utan Bike Cave er sú að veitingahúsið er líka reiðhjóla- og vespuleiga.  Staðurinn er í göngufæri frá Reykjavíkurflugvelli.  Það er bráðsniðugt fyrir ferðamenn utan af landi - eða útlendinga - að hefja Reykjavíkurdvöl á því að fá vespu hjá Bike Cave.  Þaðan í frá er leigubílakostnaður úr sögunni en auðvelt að skottast út um allt á litlu vespunni.  

   Margt fleira er í boði í Bike Cave.  Til að fátt eitt sé nefnt má tiltaka að þar er þvottavél og þurrkari. Svokallað "laundromat".  Viðskiptavinurinn hendir í þvottavél,  sest síðan niður með kaffibolla og gluggar í dagblöð og hjólatímarit sem liggja frammi.  Eða fer í internet í tölvu staðarins.

  Risastór flatskjár er á vegg.  Hann nýtur vinsælda meðal gesta þegar íþróttaviðburðir eru í beinni útsendingu.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í einu horni staðarins er "svið" (ekki upphækkað),  "diskókúla" og hljóðkerfi með hljóðnema - og píanó í grennd.  Þarna troða upp trúbadorar og hver sem er.  Upplagt fyrir nýliða (leikmenn) til að spreyta sig fyrir framan áheyrendur;  vini og kunningja.   

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þar fyrir utan:  Þetta er veitingahús.  Eitt ódýrasta og besta veitingahús landsins.  Dæmi:  Ljúffeng kjötsúpa kostar 995 kr.  Til samanburðar kostar kjötsúpudiskurinn 1200 kr. í kaffiteríu Perlunnar, 1490 kr. í Café Adesso,  1590 kr. í Kænunni og 1790 kr. í Matstofunni Höfðabakka.

 Matseðil Bike Cave má sjá með því að smella HÉR  

 

Hlegið að hryðjuverkasamtökum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd boðuðu komu sína til Færeyja um miðjan júní.  Þar hyggjast þau standa vakt fram í október.  Yfirlýstur tilgangur er að koma í veg fyrir hvalveiðar eyjaskeggja.  Raunverulegur tilgangur er þó fyrst og fremstur sá að safna fjárframlögum frá vellauðugum rokkstjörnum og kvikmyndaleikurum.

  Á dögunum blésu samtökin í herlúðra og héldu blaðamannafund í Færeyjum.  Þar ætluðu þau að upplýsa heimspressuna um baráttuna gegn hvalveiðum Færeyinga og svara spurningum.  Fjórir vígalegir fulltrúar SS komu sér makindalega fyrir við fundarborð og höfðu með sér bæklinga og fleiri gögn til að dreifa meðal blaðamanna,  ljósmyndara,  útvarpsfréttamanna og sjónvarpsfólks.

  Aðeins einn fjölmiðlamaður mætti á fundinn.  Það var kvikmyndatökumaður færeyska sjónvarpsins,  Kringvarpsins.  Niðurlútir og skömmustulegir reyndu SS-liðar að bera sig vel og gera gott úr þessu.  Kvikmyndatökumanninum var boðið að leggja spurningar fyrir gestgjafana.  Sjónvarpsmaðurinn afþakkaði það.  Sagðist ekkert hafa við SS að tala.  Við það varð fundurinn ennþá vandræðalegri og kvikmyndatökumaðurinn hélt á brott.

  Blaðamannafundurinn hefur þegar verið útnefndur neyðarlegasti blaðamannafundur aldarinnar.

  Um helgina bar svo við vart varð við marsvínavöðu (grind) í Færeyjum snemma morguns.  Hvalurinn var í snatri veginn fyrir framan nokkra SS-liða sem áttu að standa vakt en höfðu sofnað.  Vakti þetta ennþá meiri kátínu heimamanna en blaðamannafundurinn.  Nú eru SS uppnefndir Sleep Shepherd.

 

 

 

 

 

 

 

 

  SS gáfu um daginn út yfirlýsingu þess efnis að í sumar yrði öll áhersla lögð á baráttuna gegn hvalveiðum Færeyinga.  Skip samtakanna yrðu kölluð frá Asíu og Ástralíu og plantað í færeyska firði.  Þar á meðal eitt aðal skipið,  Sam Simon.  Einhverra hluta vegna hefur það ekki ennþá skilað sér til Færeyja heldur lagðist við bryggju í Tromsö í Noregi.  Þar virðist það vera í reiðuleysi og án tilgangs.   

Vigdís kom mér í opna skjöldu. Og aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrir nokkrum árum átti ég erindi í Pósthúsið á Eiðistorgi á Seltjarnanesi.  Þar var töluverður erill.  Tvær dömur stóðu vakt við afgreiðsluborðin.  Ég var að venju með smá frekju.  Tróðst fram fyrir raðir og bað um tiltekna límmiða og og eitthvað fleira. Þá snýr sér við í röð kona og segir við mig:  "Mikið er gaman að heyra skagfirskan framburð."  Þetta var Vigdís Finnbogadóttir.  

  Ég er fæddur og uppalinn í Skagafirði.  Flutti þaðan á unglingsárum fyrir næstum hálfri öld og hélt að skagfirski framburðurinn hefði fjarað út strax á unglingsárum.  En greinilega ekki alveg miðað við viðbrögð Vigdísar.

  Ég efast um að fleiri en Vigdís nemi það sem ennþá eimir eftir af skagfirskum framburði mínum. Það er ekki tilviljun að hún reki Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur.  Sú stofnun hefur allt að segja um allskonar tungumál.  Ég hef skrautskrifað ýmsa diplóma fyrir hana - án þess að hitta Vigdísi þar.      

 1983 skrifaði ég af hvatvísi og í miklu tímahraki ömurlega bók sem heitir Poppbókin. Bókaforlag Æskunnar gaf hana út.  Bókin mokseldist. Því miður.  Einn góðan veðurdag birtist Vigdís inn á gólfi hjá Æskunni og óskaði eftir því að kaupa eintak af bókinni.  Viðbrögð urðu þau að vilja gefa henni eintak af bókinni.  Hún tók það ekki í mál.  Áreiðanlega er þetta versta bók í bókasafni hennar.   

  Ég kaus Vigdísi í forsetakosningunum.  Og er stoltur af.  

 

Vigdísi fagnað í miðborginni

Fátt er hollara en sól

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar sól hækkar á lofti hér á Norðurslóðum þá tekur náttúran við sér.  Tré laufgast,  blóm spretta út,  fuglar hefja söng og hreiðurgerð,  kindur og kýr bera,  skordýr skríða úr híði,  mannfólkið fækkar fötum og tekur gleði sína.  Gamalt bros tekur sig upp,  rykið er dustað af grillinu og hlátrasköll einkenna stemmninguna.

  Á undanförnum árum hefur á vesturlöndum verið rekinn hávær áróður gegn sólinni.  Hann hefur náð hæðum öfgafyllsta hræðsluáróðurs með ýktustu viðbrögðum.  Fólk hefur allt að því verið hvatt til þess að fela sig kappklætt niðri í gluggalausum kjallara til að halda lífi á meðan sólin skín.  Lög hafa verið sett sem banna stranglega 18 ára og yngri að láta sólargeisla skína á bert hörund.  

  Afleiðing hræðsluáróðursins hefur ekki látið á sér standa.  Beinþynning er orðin faraldur ásamt lélegri tannheilsu og allskonar húðsjúkdómum á borð við bólur, exem, sóríasis og svo framvegis.  Svo ekki sé talað um andlegan vanlíðan eins og þunglyndi,  kvíða,  félagsfælni og þess háttar.

  Karólínska vísindastofnunin í Svíþjóð hefur fylgst með og skrásett hegðun og heilsu 30.000 kvenna í á þriðja áratug.  Niðurstaðan er sláandi:  Konur sem forðast sólargeisla tvöfalda líkur á ótímabæru dauðsfalli til samanburðar við konur sem stunda sólböð.      

    

Allt að 22 stiga hiti í dag

Aldrei flugvöllur í Hvassahrauni

  Á árum áður kvörtuðu ferðamenn hástöfum undan gríðarlegu og stöðugu hvassviðri í hrauninu á milli Voga á Vatnsleysuströnd og Hafnarfjarðar. Alla tíð síðan hefur hraunið gengið undir nafninu Hvassahraun. Það er í dag formlegt heiti hraunsins.  

 Nú ber svo til að rokrassgatið í hrauninu hefur ratað í fréttir dagsins.  Svokallaður stýrihópur,  einnig kallaður Rögnunefnd,  ber ábyrgð á því.  Í stýrihópnum er enginn flugmaður.  Enginn flugkennari.  Enginn læknir af bráðamóttöku.  Enginn fulltrúi landsbyggðarinnar.  Enginn notandi innanlandsflugs.  Enginn rokkari.  

   Hópurinn telur nokkra ágæta andstæðinga Reykjavíkurflugvallar.  Ljúfa embættismenn sem aldrei eiga erindi með flugvél út fyrir 101 Reykjavík.  En troðast fremstir í flokki þegar utanlandsferðir eru í boði.  Þeim fylgja feitir dagpeningar í útlöndum.

  Rögnunefnd amatöranna hefur boðað að vænlegasti kostur sé að flytja Reykjavíkurflugvöll til Hvassahrauns.  Rökin eru rýr,  illa útfærð og eiginlega út í hött.  

  Inn í dæmið vantar að Reykvíkingar hafa ekkert með Hvassahraun að gera.  Það er bratt að ráðstafa Reykjavíkurflugvelli til niðursetningar í önnur sveitarfélög að þeim forspurðum.  Íbúar og ráðamenn í Vogum á Vatnsleysuströnd eru ekkert á þeim buxum að leggja hraunið undir flugvöll fyrir Reykvíkinga.  Þeir vilja frekar fá álver.  Það hefur ólyginn Vogabúi sagt mér.

  Þar fyrir utan:  Allur kostnaður við flutning Reykjavíkurflugvallar til Hvassahrauns er vanreifaður.  Flutningurinn myndi kosta gríðarleg útgjöld við gatnamál til og frá Reykjavík.  Innanlandsflug myndi að mestu leggjast af.  Það færi allt í klessu. Reynsla er af beinu flugi á milli Keflavíkur og Akureyrar.  Þegar sú staða er uppi kjósa flestir fremur að keyra á milli.  Með tilheyrandi sliti og álagi á þjóðvegi.  Allt eftir því.  Sem skiptir svo sem engu máli.  Það verður aldrei lagður flugvöllur í Hvassahrauni.  Hvað kostaði Röggunefndin?  Af hverju er himinninn blár?  

Dálæti Jóns Þorleifs á Hólmfríði Karlsdóttur

  Jóni Þorleifssyni,  verkamanni og rithöfundi,  varðaði lítið um fræga fólkið.  Hann var afar gagnrýninn á flesta íslenska stjórnmálamenn.  Líka á erlenda stjórnmálamenn.  Nema Stalín, Maó, Lenín og kannski einhverja örfáa aðra.  Á tímabili fékk hann dálæti á Davíð Oddssyni.  Þá fordæmdi hann að venju íslenska stjórnmálamenn á einu bretti.  Sakaði þá um að vera glæpamenn, mútuþega,  svikara.  drullusokka og eitthvað álíka.  En bætti við:  "Nema Davíð Oddsson.  Hann er meira í listum og menningu."

  Margir urðu til að fussa yfir afstöðu Jóns.  Þá gaf hann í.  Vísaði til Doddssonar sem snjalls höfundar skopseríunnar Matthildar (naut vinsælda á Rás 1 á áttunda áratugnum).  Eitthvað fleira tíndi hann til.  Ég man ekki hvort að Davíð var á þessum tíma búinn að senda frá sér sögur og leikrit á prenti. Held ekki.

  Jón hafði gengið á fund Doddssonar,  þáverandi borgarstjóra, og upplýst hann um meinta glæpastarfsemi verkalýðsforingjanna Gvendar Jaka og Eðvarðs Sigurðssonar.  Davíð tók undir gagnrýni Jóns.  Jón vildi gefa honum bækur sínar.  Doddsson krafðist þess að fá að borga fyrir þær fullu verði.

  Jón orti nokkur kvæði Doddssyni til dýrðar.  Síðar móðgaðist hann út í kappann.  Fannst hann sýna glæpamönnum verkalýðshreyfingarinnar algjört fálæti.

  Um svipað leyti,  1985, var Hólmfríður Karlsdóttir krýnd alheims fegurðardrottning.  Jón fékk mikið dálæti á henni.  Hann las öll viðtöl við hana,  keypti öll tímarit og blöð með viðtölum við hana;  gekk með þau á sér og vitnaði óspart í þau.  Að mati Jóns var hún ótrúlega vel gerð í alla staði.  Jón mætti ítrekað í heimsókn til mín með blaðaviðtöl við hana og sagði. "Þetta er einstaklega trygglynd kona.  Hún getur valið úr öllum strákum heims.  En hún sýnir kærasta sínum fulla tryggð.  Það er mikið varið í þessa stelpu."

  Einnig:  "Hún hefur möguleika á að vera heimsfrægt módel.  En hún hefur ákveðið að halda áfram að vera leikskólakennari í Garðabæ.  Svona er hún heilsteypt og hænd að börnum.  Það er gott í þessari stelpu."

  Hólmfríður Karlsdóttir spilaði á klarínett með Stuðmönnum í áramótaþætti sjónvarpsins.  Jón hreifst af því:  "Henni er margt til lista lagt.  Hún gæti orðið heimsfræg poppstjarna en hún vill bara vera barnfóstra í Garðabæ og halda tryggð við æskuástina sína.  Það er afskaplega mikið varið í þessari stelpu."  

  Jón var bókelskur mjög.  Keypti hann nánast einungis "hágæðabækur".  Það er góðar ljóðabækur og merkar skáldsögur.  Eina "léttúðuga" bókin sem hann keypti á sinni löngu - næstum tíræðu - ævi var myndabók um alheimsfegurðardrottninguna Hólmfríði Karlsdóttur.  

  Ég er sannfærður um að Jón skilgreindi það ekki þannig;  en ég hef grun um að hann hafi verð pínulítið skotinn í Hólfríði - á sinn hátt.   

______________________________

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: hér 

         

Synir Hófíar Karlsdóttur unnu í WOW cyclothon

Varasöm matvæli

 Oft er ekki allt sem sýnist þegar kemur að mat í útlöndum.  Sjálfur formaður Framsóknarflokksins,  Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, hefur vakið athygli á því.  Hann hefur sagt frá veirum eða einhverju álíka í útlendu kjöti sem breytir hugunarhætti og hegðun heilu þjóðanna;  það með svo afgerandi hætti að enginn framsóknarmaður finnst í öllu útlandinu.  Ekki einu sinni í Kína þó að það sé fjölmennasta land heims.

  Margur Íslendingurinn hefur bjargað sér frá hættulegri kjötvöru í útlöndum með því að seðja sárasta hungrið með rjómaköku.  Betra er að skoða kvikindið vandlega.  Oft leynist padda í henni.   

 

 

 

 

 

 

 

  Enn aðrir snúa sér að súkkulaðibollu.  Í henni leynist iðulega súkkulaðiormurinn ægilegi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ýmsir veðja á ferskt salat í útlöndum.  Salat er bara gras.  Hvað getur verið varasmat við gras?  Mörg dýr lifa góðu lífi á grasi.  Salat geymir samt eitt og annað fleira en grasið grænt.  Til að mynda haus af eðlu.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Svo ekki sé talað um blessaða músina.  Hún finnur sér ætíð leið í allskonar mat og drykk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Meira að segja í gosdósirnar.  Þetta er þráhyggja.  Hún vill vera hluti af fæðu mannsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Maðurinn lifir ekki á brauði einu saman.  Það er músarkenningin í hnotskurn

 

 

 

 

 

 

 

 Djúpsteiktir kjúklingabitar luma stundum á skemmtilegu viðbiti í formi flugu.

. 

Fundu áratugagamalt frosið kjöt