Síðasta ræða besta borgarstjóra Reykjavíkur, Ólafs F. Magnússonar, í borgarstjórn

Vísnasöngvar og þungarokk

 

  Í vikunni var bandaríska vísnasöngkonan Joan Baez vígð - við hátíðlega athöfn - inn í "Safn rokktónlistarleiðtoganna". Á ensku heitir safnið "Hall of fame".  Oftast ranglega beinþýtt í íslenskum fjölmiðlum sem "Frægðarhöll rokksins".

  Jóhanna frá Bægisá (eins og Halldór Laxness kallaði hana) á glæsilegan feril.  Framan af sjöunda áratugnum titluð drottning vísnasöngs (Queen of folk music).  Hæst skoraði hún þó á vinsældalistum á áttunda áratugnum.  

  Svo einkennilega vill til að hennar frægasta lag,  "Diamonds and Rust",  er sívinsælt þungarokkslag.  Ekki þó í flutningi hennar.  Það er þekktast í þungarokksdeildinni í flutningi bresku hljómsveitarinnar Judas Priest.  Líka í flutningi Thunderstone, svo og gítarleikara Deep Purple, Ritchie Blackmore.  Já, og hljómleikaskrá Nazareth og ýmissa fleiri.

 

  Hér er orginalinn með Joan Baez sjálfri.  Textinn fjallar um gamlan kærasta hennar,  Bob Dylan.  

 

 

Frjósemi í Færeyjum

  Til að viðhalda íslensku þjóðinni þurfa hverjir tveir einstaklingar að eignast tvö börn að meðaltali.  Vandamálið er að Íslendingar eru hættir að fjölga sér að þessu marki.  Þjóðin viðheldur sér ekki.  Margir vita ekki einu sinni hvernig á að búa til börn.  Halda að storkurinn komi með þau alveg upp úr þurru. 

  Þessu er ólíkt farið í Færeyjum.  Þar veit fólk allt um þetta.  Til gagns og gaman eru Færeyingar frjósamasta þjóð í Evrópu.  Fyrir örfáum árum voru þeir 48 þúsund.  Svo urðu þeir 49 þúsund.  Í síðustu viku náðu þeir yfir 50 þúsund manna múrinn.  Þrátt fyrir að töluvert sé um það að Færeyingar í framhaldsnámi erlendis snúi ekki aftur heim.

  Frjósemin í Færeyjum er ekki bundin við mannfólkið.  Algengt er að færeyskar kindur séu þrílembur eða meir.  Þess eru meira að segja nýleg dæmi að kindur beri allt upp í sjö lömbum í einum rykk - án þess að blása úr nös.  Sem er gott. Færeyskt lambakjöt er svo bragðgott.  Ekkert kjöt í heimi bragðast eins vel sem skerpukjöt.

  

 

.

Sepultura-bræður á leið til Íslands

  Útvarpsþátturinn Harmageddon á X977 skúbbaði all svakalega í þessari andrá.  Stefán Magnússon,  Eistnaflugstjóri,  upplýsti þar að Cavalera-bræðurnir úr Sepultura muni spila á hátíðinni í sumar.  

  Bræðurnir, Max og Igor, stofnuðu þungarokkshljómsveitina Sepultura í Brazilíu 1984.  Max var söngvari, gítarleikari og söngvahöfundur en Igor trommaði af krafti.  Áður en langt um leið var hljómsveitin komin í fremstu víglínu þrass-metals og harðkjarna á heimsvísu.  

  Eftir að hafa leitt Sepultura í 12 ár yfirgaf Max hljómsveitina - á hápunkti vinsælda og frægðar - og stofnaði annan risa,  hljómsveitina Soulfly. Einnig rak hann hljómsveitina Nailbomb um tíma ásamt Igori.

  Fyrir ellefu árum yfirgaf Igor Sepultura.  Þaðan í frá er enginn upprunaliðsmanna í hljómsveitinni.  Bræðurnir stofnuðu þá hljómsveitina Cavalera Conspiracy sem nú er á leið til Íslands.

 

Bílalúgunnar á BSÍ er sárt saknað

  Allir - eða næstum því allir - sem hafa verið á næturdjamminu á höfuðborgarsvæðinu kannast við bílalúguna á BSÍ.  Þar mynduðust langar raðir af leigubílum með blindfulla en svanga farþega.  Þeir urðu allra manna hamingjusamastir í kjölfar kaupa á köldum sviðakjamma.  Á hátíðisdögum var splæst í kalda kótelettu.  Þá var stæll á liðinu.  Það var ævintýraljómi yfir bílalúgunni.  

  Eitt sinn að kvöldi var ég staddur inni í veitingasal BSÍ.  Þá bar að ungt par.  Sennilega um 17 - 18 ára.  Það var auðsjáanlega ekki daglegir kúnnar.  Gekk hægt um og skoðaði alla hluti hátt og lágt.  Að lokum kom stelpan auga á stóran matseðil upp við loft.  Hún kallaði til stráksins:  "Eigum við að fá okkur hamborgara?"

  Strákurinn svaraði:  "Við skulum frekar fá okkur hamborgara í bílalúgunni hérna rétt hjá."

  "Viltu frekar borða úti í bíl?" spurði stelpan undrandi.  

  "Já, borgararnir í lúgunni eru miklu betri," útskýrði stráksi.

  Stelpan benti honum á að þetta væru sömu hamborgararnir.  Hann hélt nú ekki.  Sagði að lúgan væri allt önnur sjoppa og á allt öðrum stað í húsinu.  Hvorugt gaf sig uns drengurinn gengur út.  Sennilega til að sjá betur staðsetningu lúgunnar.  Eftir skamma stund kemur hann aftur inn og kallar til afgreiðsludömu:  "Eru nokkuð seldir sömu hamborgarar hér og í bílalúgunni?"

  Hún upplýsti:  "Þetta er sama eldhúsið og sömu hamborgararnir."

  Strákurinn varð afar undrandi en skömmustulegur og tautaði:  "Skrýtið,  mér hefur alltaf þótt borgararnir í lúgunni vera miklu meira djúsí." 

    

Bílalúgunni á BSÍ lokað

Metnaðarlaus aprílgöbb

 Á mínum uppvaxtarárum - upp úr miðri síðustu öld - var 1. apríl viðburðparríkur dagur.  Fjölmiðlar lögðu mikið í vönduð og trúverðug aprílgöbb.  Markmiðið var að láta trúgjarna hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Inni á heimilum lögðu ungmenni metnað sinn í að láta aðra hlaupa yfir þrjá þröskulda.  

  Að mörgu leyti var auðveldara að gabba fólk í dreifbýlinu á þessum árum.  Dagblöð bárust með pósti mörgum dögum eftir útgáfudag.  Þá var fólk ekki lengur á varðbergi.  

  Í dag er ein helsta frétt í fjölmiðlum 1. apríl að það sé kominn 1. apríl og margir verði gabbaðir.  Sama dag eru net- og ljósvakamiðlar snöggir að segja frá aprílgöbbum annarra miðla.  Almenningur er þannig stöðugt varaður við allan daginn.

  Út af þessu eru fjölmiðlar hættir að leggja mikið í aprílgöbb.  Þeir eru hættir að reyna að fá trúgjarna til að hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Metnaðurinn nær ekki lengra en að ljúga einhverju.  Tilganginum er náð ef einhver trúir lygafrétt.  Vandamálið er það að í dag eru fjölmiðlar alla daga uppfullir af lygafréttum.

.   

   

Aprílgöbb um víða veröld

Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu

Ástæðulaust að veikjast eða deyja af völdum svitalyktareyðis

  Fólk veikist af völdum svitalyktareyðis.  Fólk deyr af völdum svitalyktareyðis.  Það er óþarfi.  Hefðbundinn svitalyktareyðir er óþverri.  Hann inniheldur álklóríð.  Það fer inn í svitaholurnar og gerir þær óvirkar í skamma stund.  Svitalyktareyðir inniheldur líka lyktarefni og spíra.  Lyktarefnið getur verið ertandi fyrir viðkvæma handkrikahúð.  Sérstaklega ef hár eru rökuð burt.  Spírinn þurrkar húðina.  

  Handakrikinn er einn af helstu hreinsunarleiðum líkamans.  Út um svitaholur hans losar líkaminn sig við ýmis óæskileg eiturefni.  Þegar þessi hreinsunarleið er gerð óvirk brýtur líkaminn sér nýja hreinsunarleið.  Það veldur bólum á baki og áreiti á viðkvæma eitla í brjóstum.  Afleiðingin getur leitt til brjóstakrabbameins.    

  Heppilegasta verkfærið til varnar svitalykt er alnáttúrulegur saltkristall.  Honum er strokið um blautan handakrika.  Bleytan leysir upp steinefnablöndu sem kemur í veg fyrir að lyktarbakteríur kvikni.  Fólk svitnar eftir sem áður en það er lyktarlaus sviti.     

  Áríðandi er að saltkristallinn sé merktur aluminium frír.  Fjöldi deo-kristala á markaðnum er álmengaður.

  Deo-kristalar fást út um allt.  Álfríir fást í Austurbæjarapóteki, Reykjavíkurapóteki og Urðarapóteki og eflaust víðar.

Lést af völdum svitalyktareyðis

Vond plötuumslög - og góð

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hver músíkstíll hefur sína ímynd.  Hún birtist í útliti tónlistarfólksins:  Hárgreiðslu og klæðnaði.  Til dæmis að taka eru kántrý-söngvarar iðulega með hatt á höfði og klæddir gallabuxum, köflóttri vinnuskyrtu og jakka með indíánakögri.  Á plötuumslögum sjást gjarnan hestar.

  Í pönkdeildinni eru það leðurjakkar,  gaddaólar og hanakambur.

  Þungarokkshljómsveitir búa jafnan að einkennismerki (lógói).  Stafirnir eru þykkir með kantaðri útlínu.  Oft er hönnuðurinn ekki fagmaður.  Þá hættir honum til að ganga of langt;  ofteikna stafina þannig að þeir verða illlæsilegir.  Það er klúður.

  Þungarokksumslög skarta vísun í norræna goðafræði, víkinga,  manninn með ljáinn,  grafir,  eld og eldingar.  Þau eru drungaleg með dularfullum ævintýrablæ.  Stundum er það óhugnaður.

  Hér fyrir ofan eru sýnishorn af vel heppnuðum þungarokksumslögum.  Upplagt er að smella á þau.  Þá stækka þau og njóta sín betur.  Það dugir að smella á eitt umslag og síðan fletta yfir á þau hin.  Ég veit ekki af hverju eldingar skila sér ekki hér á Metallica-umslaginu.  Þær voru til staðar á fyrirmyndinni sem ég kóperaði.  Hægt er að sjá umslagið með eldingunum með því að smella HÉR  

  Út af fyrir sig er skemmtilegra að skoða vond þungarokksumslög.  Hér eru nokkur fyrir neðan:  

  Myndin á Blue Oyster Cult umslaginu er klaufalega ósannfærandi unnin með úðapenna (air brush).  Hann gefur alltof mjúka áferð.  Nef og aðrir andlitsdrættir eru eins og mótuð úr bómull. 

  Svo er það útfærsla á "Risinn felldur".  Aumingjahrollur. 

  Teikningin á umslagi þýsku hljómsveitarinnar Risk er meira í stíl við litríkt barnaævintýri en þungarokk.

  Dangerous Toys er eins og björt og skærlit blómaskreyting fremur en ógnvekjandi öskrandi þungarokk.  Fínleg leturgerðin bætir ekki úr skák.

  Lógó Ezy Meat er barnalega langt frá "heavy mtal".  Líkist meira blóðmörskeppum en grjóthörðum metal.  Blóðdropar ná ekki að framkalla annað en fliss með titlinum "Ekki fyrir viðkvæma".  Ljótt og aulalegt.  Teikningin af manninum er gerð með of ljósu blýi.  Líkast til hefur það gránað meira þegar myndin var filmuð, lýst á prentplötu og þaðan prentuð á pappír.  Það er algengt þegar um fölgrátt blý er að ræða.    

  

 

  

     

    

Heldur betur Gettu betur

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einn af vinsælustu sjónvarpsþáttum á Íslandi er "Gettu betur"; spurningaþáttur þar sem nemendur í framhaldsskólum etja kappi saman.  Það er gaman.  Uppskriftin er afskaplega vel heppnuð.  Skipst er á flokkum á borð við hraðaspurningar, bjölluspurningar,  þríþraut og svo framvegis.  

  Þekking keppenda er ótrúlega yfirgripsmikil.  Þeir eru eldsnöggir að hugsa, tengja og tjá sig.    

  Spurningar hafa iðulega skemmtanagildi auk þess að vera fræðandi.  Rétt svar skerpir á fróðleiknum.  

  Spyrill,  spurningahöfundar og stigaverðir geisla af öryggi;  léttir í lundu og hressir.  Allt eins og best verður á kosið.  Nema að óþarft er að þylja upp hverju átti eftir að spyrja að þegar svar kemur í fyrra falli. 

  Spurningaflóðið er hvílt með innliti í skólana sem keppa.  Einnig troða samnemendur keppenda upp með músík.  Jafnan mjög góðir söngvarar.  Gallinn er sá að þetta er of oft karókí:  Þreyttur útlendur slagari,  útjaskaður í sjónvarpsþáttum á borð við the Voice, Idol, X-factor...

  Ólíkt metnaðarfyllra og áhugaverðara væri að bjóða upp á tónlistaratriði frumsamin af nemendum.  Það eru margir lagahöfundar í hverjum menntaskóla.  Líka fjöldi ljóðskálda.

  Kostur er að ýmist spyrill eða spurningahöfundar endurtaka svör.  Ungu keppendurnir eru eðlilega misskýrmæltir.  Eiginlega oftar frekar óskýrmæltir.  Enda óvanir að tala í hljóðnema.  Stundum líka eins og að muldra hver við annan eða svara samtímis.  Netmiðillinn frábæri Nútíminn er með skemmtilegt dæmi af þessu vandamáli.  Smellið HÉR 

  Úrslitaþáttur "Gettur betur" verður í beinni útsendingu næsta föstudagskvöld.  Spennan magnast.  Ég spái því að spurt verði um bandaríska kvikmynd.  Einnig um bandarískan leikara.  Líka um bandaríska poppstjörnu.  Að auki spái ég því að ekki verði spurt um færeyska tónlist.         

     

Horfði á fótinn lengjast

  Þessa dagana kryddar danskur kraftaverkapredikari tilveru Færeyinga.  Hann heitir Hans Berntsen og fer eins og stormsveipur um eyjarnar með fyrirbænir og kraftaverk.  Fréttamaðurinn Snorri Brend segir á Fésbók frá heimsókn sinni til predikarans á þriðjudaginn.  Sá greindi þegar í stað að annar fóturinn væri nokkrum cm styttri en hinn.  Það kallaði á bæn og kraftaverk.  

  Svo bænheitur var Hans að Snorri horfði með eigin augum á fótinn lengjast um 4 cm.  Síðan hefur hann sofið værar um nætur en í langan tíma.  Áður hafði hann ekki hugmynd um að fæturnir væru mislangir.  

.

Hvar er dýrast að búa?

  Í gær opinberaði The Economist Intelligence Unit lista yfir það hvar dýrast er að búa.  Listinn er áhugaverður.  Hann er afmarkaður við borgir.  Staða þeirra á listanum er útskýrð.  Samantektin nær yfir laun,  matvælaverð,  eldneytisverð og eitthvað svoleiðis.

  Þetta eru dýrustu borgirnar í Vestur-Evrópu (þær sem við berum okkur helst saman við):

1  Zúrich í Swiss

2-3  Geneva í Swiss

2-3  París í Frakklandi

4  Kaupmannahöfn í Danmörku

5  Osló í Noregi

6-7  Helsinki í Finnlandi

6-7  Reykjavík

8  Vín í Austurríki

9  Frankfurt í Þýskalandi

10 London í Englandi

11 Dublin á Írlandi

12 Mílan í Ítalíu

13 Hamborg í Þýskalandi

14-15 Munich í Þýskalandi

14-15 Róm í Ítalíu

16-18 Dusseldorf í Þýskalandi

16-18 Barcelona á Spáni

16-18 Brussel í Belgíu

  Athygli vekur að Berlín kemst ekki á listann.  Aðrar þýskar borgir slá höfuðborginni við.

  Dýrtíðin í Reykjavík er útskýrð með lítilli innanlandsframleiðslu.  Íslendingar verði að flytja flestar vörur inn frá útlöndum.  Það kosti sitt.

   

Af hverju páskaegg strax eftir jól?

  Mörgum var illilega brugðið á dögunum þegar fullorðinn maður gekk í skrokk á páskaeggjum í verslun vestur á Seltjarnarnesi.  Ekki vegna ofbeldisins.  Það er alvanalegt að páskaegg séu mölbrotin.  Ekki síst á Seltjarnarnesi.  Viðbrögðin beindust fyrst og fremst að því að páskaegg væru komin í verslanir mörgum mörgum vikum fyrir frjósemishátíðina.

  Fólk var hneykslað.  Jafnvel reitt.  Aðallega samt undrandi.  Ótal spurningar vöknuðu.  Vangaveltur teygðu verulega á athugasemdaþráðum við Fésbókarfærslur og blogg.  

  Ég kannaði málið.  Snéri mér eldsnöggt og fumlaust að afgreiðsludömu í matvöruverslun.  Yfirheyrði hana frá öllum hliðum.  Hún mælti:

  Það er ágæt sala í páskaeggjum þetta langt fyrir páska.  Verslanir eru að mæta eftirspurn.  Páskaegg eru vinsæl tækifærisgjöf.  Þau eru ekki til sölu næstu níu til tíu mánuði eftir páska.  Mjög algengt er að fólk grípi með sér páskaegg til útlanda.  Þá er verið að gleðja þarlenda ættingja og vini með íslensku páskaeggi.  Íslensku páskaeggin eru miklu veglegri og betri en útlend.  Útlend páskaegg eru aðeins á stærð við hænuegg.  Þau eru ekkert skreytt.  Bara pökkuð inn í mislitan álpappír.  

  Því má bæta við að víða erlendis er súkkulaðikanínum hampað sem frjósemistákni umfram súkkulaðiegg.  Þær eru ekkert merkilegri.  Að vísu súkkulaðimeiri og fallegri fyrir augað.  Komast þó ekki með tærnar þar sem glæsileg íslensk páskaegg hafa hælana.

      

Heil! Heil! Chuck Berry!

 

  Hann var einn af frumherjum rokksins á sjötta áratugnum.  Hann átti drjúgan þátt í hönnun rokksins.  Ekki síst hvað varðar gítarleik og laglínur.  Allir sungu söngva hans:  Presley, Jerry Lee Lewis, Little Richard...

  Bítlahljómsveitir sjöunda áratugarins voru ekki síður uppteknar af Chuck Berry.  Allar  spiluðu söngva hans:  Bítlarnir,  Byrds,  Rolling Stones,  Beach Boys...

  Söngvar hans áttu stað í hipparokkinu.  Einnig þungarokki áttunda áratugarins.  Líka í pönkbylgjunni og reggae-senunni.  Líka hjólabrettapönki þessarar aldar.  Tónlist hans umvefur allt og fellur aldrei úr gildi.

  Ekki má gleyma að textar hans eru dágóðir.  Þeir skerptu á unglingauppreisninni sem rokkið var í árdaga,  svo sem titillinn "Roll over Beethoven" undirstrikar. 

  John Lennon komst þannig að orði:  Ef rokkið fengi nýtt nafn þá yrði það Chuck Berry.

  

Stjörnurnar votta Berry virðingu sína

Ungur og efnilegur tónlistarmaður - sonur rokkstjörnu

  Fátt er skemmtilegra en að uppgötva nýtt, efnilegt og spennandi tónlistarfólk;  ungar upprennandi poppstjörnur.  2015 kom út hljómplatan "Void" með ungum rappara.  Listamannsnafn hans er Andsetinn,  hressilega frumlegt nafn.  Raunverulegt nafn er Arnar Jóhann Þórðarson.  Hann hefur verið að kynna ný lög á samfélagsmiðlinum Soundcloud.  

  2015 fór platan "Void" alveg framhjá mér.  Samt reyndi ég að hlusta á flestar plötur þess árs. Meðal annars vegna þess að fjölmiðlar óska jafnan eftir mati mínu á bestu íslensku plötum ársins.  Áreiðanlega vissu aðrir álitsgjafar fjölmiðla ekki af plötunni heldur.  Þetta er dálítið snúið.  Það koma kannski út 500 plötur.  Við sem erum álitsgjafar í áramótauppgjöri heyrum varla helming af þeim.

  Andsetinn á fjölmennan og harðsnúinn aðdáendahóp.  Myndbönd hans hafa verið spiluð hátt í 28 þúsund sinnum á þútúpunni.  Lögin hafa verið spiluð 100 þúsund sinnum á Soundcloud.  

  Þegar ég kynnti mér nánar hver þessi drengur væri þá kom í ljós að hann á ekki langt að sækja tónlistarhæfileikana.  Faðir hans,  Þórður Bogason (Doddi Boga),  var áberandi í rokksenu níunda og tíunda áratugarins.  Einkum þeirri sem var með annan fótinn í söngrænu þungarokki.  Hann var söngvari hljómsveita á borð við Foringjana, Rickshaw, Skytturnar,  Þukl,  Þrek,  Rokkhljómsveit Íslands,  DBD og Warning.  Eflaust er ég að gleyma einhverjum.  Hann rak jafnframt vinsæla hljóðfæraverslun,  Þrek,  á Grettisgötu.  Hún gekk síðar inn í Hljóðfærahús Reykjavíkur.

  Þórður er ennþá að semja og syngja tónlist.  Á til að mynda besta jólalag síðustu ára,  "Biðin eftir aðfangadegi".  Það hentar ekki að blasta því hér í mars.  En fyrir þá sem átta sig ekki á um hvaða lag er að ræða þá er hægt að hlusta á það með því að smella HÉR   

  Mig rámar í slagtog Dodda með bandarísku hljómsveitinni Kiss.  Með aðstoð "gúggls" fann ég þessa ljósmynd af þeim Paul Stanley.     

 

     

       

Umhugsunarverð umræða

  Breska götublaðinu Daily Mail barst bréf á dögunum.  Bréfritari var kona sem sagði farir sínar ekki sléttar.  Hún hafði gengist undir mjaðmaskipti á sjúkrahúsi (hvar annarsstaðar?).  Þar deildi hún herbergi með annarri konu.  Sú fór í uppskurð.  Vandamálið var að hún talaði ekki ensku.  Maður hennar þurfti að þýða allt fyrir hana.

  Bréfritari spurði manninn hvað konan hafi lengi búið í Englandi.  Svarið var:  Í 21 ár.  Bréfritari fékk áfall.  Lét að því liggja að þetta væri hneyksli sem ætti ekki að líða.

  Blaðamaðurinn tekur undir:  Þegar flutt er til annars lands ætti nýbúinn að læra mál innfæddra.  Þetta hafi Bretar hinsvegar aldrei gert.  Þeir óðu á skítugum skóm yfir Indland og fjölda afrískra landa.  Það hvarflaði aldrei að þeim að læra mál innfæddra.  Innfæddir urðu að læra ensku til að eiga samskipti við þá.  Mörg þúsund Bretar eru búsettir á meginlandi Evrópu.  Þar af flestir í Frakklandi og á Spáni.  Enginn þeirra hefur lært frönsku eða spænsku.  Þeir halda sig út af fyrir sig,  blandast ekki innfæddum og tala einungis ensku.  

  Í lokaorðum svarsins er hvatt til þess að Bretar endurskoði tungumálakunnáttu sína fremur en kasta steinum úr glerhúsi. 

Heimsfræg hljómsveit spilar íslenskan slagara

  Í gær bloggaði ég um konu sem spilar á trommur.  Hún er aðeins sjö ára brazilísk stelpuhnáta.  Konur fá iðulega ástríðu fyrir trommuleik á þeim aldri.  Uppáhalds hljómsveit brazilísku telpunnar er bandaríska þungarokkshljómsveitin System of a Down.  Það er hið besta má.  System of a Down er flott hljómsveit.  Ein vinsælasta og ferskasta rokkhljómsveit heims.  

  Víkur þá sögu að sígildu íslensku dægurlagi,  "Sá ég spóa".  Hér er það í flutningi Savanna tríós.

       

  Ég skammast mín fyrir að hafa sem krakki slátrað plötum föður míns með Savanna tríói.  Ég notaði þær fyrir flugdiska (frisbie).  Þær þoldu ekki meðferðina.

  Hlerum þessu næst lagið "Hypnotize" með System of a Down.  Leggið við hlustir á mínútu 0.12.  

       

Kona spilar á trommu

  Konur tromma.  Þær elska að spila á trommur.  Ekki allar, vel að merkja.  En margar.  Ein er brazilískur krakki.  Aðeins sjö ára stelpuskott, Eduarda Henklein.  Hún var varla byrjuð að skríða þegar trommuástríðan braust út.  Hún trommaði á allt sem hönd á festi.  Foreldrarnir gáfu henni litið leikfangatrommusett.  Hún skildi það ekki við sig.  Lúbarði það allan daginn.    

  Þegar hún var fjögurra ára bættu foreldrarnir um betur;  gáfu henni alvöru trommusett.  Hún hefur nánast ekki staðið upp af trommustólnum síðan.  Ekki nema til að setja þungarokksplötur á fóninn.  Henni drepleiðist létt og einföld tónlist.  Hún sækir í rokklög sem eru keyrð upp af afgerandi trommuleik þar sem allt rommusettið fær að njóta sín.  Hún elskar taktskiptingar og "breik".  Litlu fæturnar hamast af sama ákafa og hendurnar.     

  Uppáhalds hljómsveitir hennar eru System of a Down og Led Zeppelin.  Hún kann líka vel við Metallica, AC-DC,  Slipknot og Guns N Roses.  

  Það er gaman að horfa á hana spila.  Út úr andlitinu skín gleði og svipur sem gefur til kynna að trommuleikurinn sé án fyrirhafnar.  Hér spilar hún - sennilega 5 ára - syrpu úr smiðju Ac-Dc, Bítlanna og System of a Down.    

 

Mætir sterkur til leiks

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað gerist þegar grípandi tónlist U2 og Coldplay er blandað saman ásamt tölvupoppi og söngrödd Herberts Guðmundssonar?  Útkoman gæti hljómað eitthvað í humátt að því sem heyrist í myndbandinu hér fyrir neðan.  Flytjandinn kallar sig Wildfire.  Raunverulegt nafn er Guðmundur Herbertsson.  "Up to the Stars" er hans fyrsta lag.  Flott lag.

  Eins og einhvern grunar eflaust er Guðmundur sonur poppstjörnunnar Hebba Guðmundssonar.  Sonurinn hefur erft söngrödd föður síns og hæfileikann til að semja snotur "syngjum með" lög.  Til hamingju með sterkt byrjendaverk, Guðmundur!

 

Samviskusamur þjófur

  Fyrir fjórum áratugum rataði í fjölmiðla krúttleg frétt af þjófnaði í skemmtistaðnum Klúbbnum í Borgartúni í Reykjavík.  Svo framarlega sem þjófnaður getur verið krúttlegur.  Þannig var að í lok dansleiks uppgötvaði karlkynsgestur á skemmtistaðnum að seðlaveski hans var horfið.  Sem betur fer voru ekki mikil verðmæti í því.  Aðeins eitthvað sem á núvirði gæti verið 15 eða 20 þúsund kall.

  Nokkrum dögum síðar fékk maðurinn seðlaverskið í pósti.  Án penings.  Þess í stað var handskrifað bréf.  Þar stóð eitthvað á þessa leið:  

  Ég biðst fyrirgefningar á því að hafa stolið af þér veskinu.  Ég var í vandræðum:  Peningalaus og þurfti að taka leigubíl til Keflavíkur.  Ég vona að þú virðir mér til vorkunnar að ég skili þér hér með veskinu - reyndar án peningsins.  En með því að skila veskinu spara ég þér fyrirhöfn og kostnað við að endurnýja ökuskírteini, vegabréf, nafnskírteini og annað í veskinu.  Strætómiðar og sundkort eru þarna. 

  Því má bæta við að eigandi veskisins var hinn ánægðasti með þessi endalok.  

Þjófur skildi eftir skilaboð og peninga