Útvarp Saga - skemmtilegt og gott útvarp

  Ef ég væri einræðisherra þá myndi ég banna næstum því allar íslenskar útvarpsstöðvar.  Lagaval þeirra er hræðilega vont. Ég "sörfa" á milli stöðva og staldra hvergi við. Músíkin er viðbjóður hvar sem borið er niður.  Næstum því.  Undantekningar eru fáar.  

  Jú,  ég heyri áheyrilega músík á X-inu.  En þegar þar er minnst á boltaleiki þá legg ég á flótta. Það hendir of oft.

  Þá er gott að stilla yfir á Útvarp Sögu.  Hún er talmálsstöð.  Dagskráin þar er fjölbreytt og skemmtileg.  Meðal sérlega áhugaverðra dagskrárliða má nefna "Slappaðu af" með Rúnari Þór Péturssyni.  Hann spjallar við helstu rokkstjörnur sjöunda áratugarins.  Það er virkilega gaman og fróðlegt að heyra liðsmenn Hljóma, Flowers, Dáta og Roof Tops rifja upp ferilinn.  

  Annar þáttur á Útvarpi Sögu kallast "Gömlu góðu lögin".  Þar ræðir Magnús Magnússon (kenndur við diskótekið Dísu) við rokkstjörnur sjötta áratugarins: Liðsmenn Lúdó, Ragga Bjarna, Geirmund Valtýs,  Garðar Guðmundsson...  Líka Helgu Möller.  Í leiðinni dekrar hann hlustendur með súkkulaðitertum,  bóni á bílinn og allskonar.   

  Guðmundur Óli Scheving fer á kostum í þætti um meindýr og varnir.  Virkilega fróðlegir og forvitnilegir þættir um silfurskottur og veggjalýs.  Í bland spilar hann áheyrileg frumsamin lög.  Ber þar hæst lagið "Ég sigli".  Flott lag.  Alveg furðulegt að það fæst hvergi spilað nema á Útvarpi Sögu.  Ekki einu sinni á Rúv.  Ekki einu sinni á Sjómannadaginn.

  Uppistandarinn Rökkvi Vésteinsson og Jói Kristjánsson eru með fjölbreyttan þátt um grín og fleira.  Jói er einnig með morgunþátt ásamt Markúsi frá Djúpalæk á milli klukkan 7 - 9. Það er svo fjölskrúðugur og áheyrilegur þáttur að morgunþættir annarra útvarpsstöðva sitja á hakanum. 

  Í síðdegisþáttum Útvarps Sögu er rætt við fólk úr öllum áttum: Múslima,  ríkiskirkjupresta,   stjórnmálamenn allra sjónarmiða og allskonar. Sérlega gaman er að heyra spjall við Hauk Hauksson sérfróðan um Rússland.  Einnig hagfræðingana Ólaf Ísleifs og Ólaf Arnalds.  Svo og Ómar Ragnarsson,  Erík Jónsson og ótal fleiri virkilega áhugaverða og fræðandi.

  Fyrir hádegi - á milli klukkan 9-12 - er opinn símatími á Útvarpi Sögu. Þjóðin talar og þjóðin hlustar.  Þetta er lýðræðislegasti útvarpsþáttur í íslensku ljósvakaflórunni.  Allir fá að viðra sína skoðun án ritskoðunar.  

    

Gagnrýnir aðförina að Útvarpi Sögu

Túrhestarnir bjarga sér

  Ljósmyndir sem Garðar Valur Hallfreðsson tók á bílaþvottaplani á Egilsstöðum hafa vakið athygli.  Þær hafa farið eins og hvítur stormsveipur um netheima.  Á þeim sjást kviknaktir erlendir ferðamenn skola af sér ferðarykið,  gestum og gangandi til skemmtunar og nokkurrar undrunar.  

  Fyrir nokkrum dögum átti ég erindi að bensínstöð Neins í Fossvogi.  Ég þurfti að yfirfara loftþrýsting í dekkjum.  Á bílaþvottaplaninu birtist bíll eins og þruma úr heiðskýru lofti.  Út snöruðust tveir ungir menn.  Þeir töluðu útlensku.  Þeir báru út á planið handfylli af óhreinum borðbúnaði:  Djúpum og grunnum glerdiskum, skálum í ýmsum stærðum,  glös,  bolla,  hnífapör,  ausur, sleifar,  sax og sitthvað fleira.  Jafnframt stóran tóman bala.  Svo hófust þeir handa:  Tóku bílaþvottaburstana og skrúbbuðu leirtauið hátt og lágt.  Balann fylltu þeir af vatni og sprautuðu uppþvottasápu í.  Þangað stungu þeir uppvaskinu að þvotti loknum.  Að endingu skoluðu þeir allt og þurrkuðu samviskusamlega.  

  Túrhestarnir bjarga sér.  Þeir þurfa ekki uppþvottavél.

  Einn kom inn í kaffihús á dögunum og pantaði heitt íste (Can I have a hot ice tea?). 

   

Áríðandi að hafa í huga

  Margir kunna ekki fótum sínum forráð.  Þeir kaupa skó á kolvitlausum tíma.  Til að mynda þegar haldið er í sumarfrí til útlanda eða hringinn í kringum Ísland.  Eða hitt:  Að fólk fer til útlanda í ónýtum skóm til að láta sitt fyrsta verk í útlandinu vera að endurnýja skóbúnað.

  Vandamálið er að oft og tíðum þarf að ganga skó til.  Þó að þeir séu í réttri stærð þá eru fletir á þeim sem þrengja að hér og þar fyrstu dagana;  nuddast á húð og valda særindum.  Við það bólgnar fóturinn.  Þá nuddast hann ennþá meira.  Á faraldsfæti er fátt til ráða annað en láta þetta yfir sig ganga.  Og sumarfríið ónýtt.  Er undirlagt aumum og sárum fótum.

  Kunningi minn átti erindi til Asíu.  10 daga ferðalag.  Hann fjárfesti í nýjum skóm degi áður.  Um nóttina hófst ferðalagið á því að hann ók niður á Umferðamiðstöðina til að taka flugrútuna til Keflavíkur.  

  Skórnir voru strax til vandræða.  Það kostaði illindi að troðast í þá með aðstoð skóhorns.  Kominn í flugrútuna varð hann að taka af sér skóna vegna sársauka. Í flugstöðinni komst hann ekki í skóna.  Hann lét sig hafa það að ganga á sokkunum um hana og út í vél.  Í flugvélinni sofnaði hann skólaus og vær.  Síðla rumskaði hann við það að bornar voru fram veitingar.  Þá stal hann hnífnum;  vitandi að hans þyrfti við til að komast í skóna á áfangastað.  Veitti ekki af.

  Næstu daga tóku við fundarhöld.  Skórnir sem áttu að gangast til gerðu það ekki. Þeir þrengdust með hverjum degi.  Maðurinn sparaði þá.  Gekk á sokkunum meira en góðu hófi gegndi.  Þegar hann neyddist til að troðast í skóna (vegna rigningar) þá varð hann að beita undarlegu göngulagi til að lágmarka sársaukann.  Hann staulaðist á þeim upp á rönd þannig að iljar snéru inn.

  Hann var félaus að mestu.  Þetta var í árdaga greiðslukorta.  Kortið hans virkaði ekki í Asíu þegar á reyndi. Hann var aðeins með lágmarks gjaldeyri meðferðis.  Ekkert svigrúm til að kaupa nýja skó.

  Ferðin sem átti að vera ævintýri í framandi heimsálfu varð kvöl og pína.  Maðurinn var aldrei glaðari en þegar hann loks skjögraði hálf skríðandi inn um útidyrnar heima hjá sér.  Eiginkonan tók honum fagnandi opnum örmum og spurði:  "Af hverju fórstu í mínum skóm?"

   

Hvatt til sniðgöngu

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar fólki mislíkar við skoðanir,  framkomu eða aðgerðir annarra er sniðganga algeng viðbrögð.  Viðskiptabann af einhverju tagi.  Útfærslan fer eftir því hvort að óánægjan beinist gegn einstaklingum,  fyrirtækjum,  félagasamtökum,  þjóðum eða öðrum.  

  Reynslan hefur sýnt að í flestum tilfellum skilar viðskiptabann engum árangri.  Oft þvert á móti.  Til að mynda kemur viðskiptabann Íslands á Rússa ekki niður á Rússum.  Þess í stað kemur það aðeins niður á Íslendingum sjálfum.  Við töpum tugmilljörðum króna á þessu kjánalega viðskiptabanni.  Þökk sé Gunnari Braga Sveinssyni.

  Íslendingar eru sérlega klaufskir í þessum efnum.  Fyrir nokkrum árum var skipulagt sniðugt viðskiptabann á íslensk olíufélög vegna verðsamráðs þeirra.  Sniðganga átti eitt tiltekið olíufélag í viku,  annað vikuna þar á eftir og þannig koll af kolli.  Sömuleiðis átti að sniðganga algjörlega kaup á öðrum vörum en bensíni á bensínstöðvum.  Þetta misheppnaðist gjörsamlega.  Engin breyting varð á verslun við olíufélögin - þrátt fyrir hávært stríðsöskur og stórkallalegar yfirlýsingar á Fésbók og í bloggheimum.

  Rétt er að halda til haga að viðskiptabann á S-Afríku virkaði og braut á bak aftur aðskilnaðarstefnu þáverandi stjórnvalda.  Sömuleiðis eru viðskiptaþvinganir á Ísrael að bíta.

  Víkur þá sögu að hvalveiðum Færeyinga. Þeir náðu 48 marsvínum í Hvannasundi í dag.  Það er fyrsta uppskera sumarsins í ár.  Í fyrrasumar voru 500 liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd staðsettir í Færeyjum.  Þeir reyndu með ráðum og dáðum að hindra hvalveiðar Færeyinga.  Framganga þeirra varð háðungarför.  Allt klúðraðist sem gat klúðrast. Færeyska lögreglan tók SS-liðana föstum tökum.  Járnaði,  fjarlægði af vettvangi og gerði dýran búnað þeirra upptækan.  Allt frá bátum til rándýrra kvikmyndatökuvéla.  Að auki voru SS-liðarnir dregnir fyrir dómara og sektaðir persónulega hver og einn um hundruð þúsunda króna + greiðslu á málskostnaði sem nam ennþá hærri upphæð.  Síðan var þeim sparkað úr landi með skít og skömm og fá ekki að koma til Færeyja aftur næstu ár.

  Í stuttu máli þá rassskelltu Færeyingar SS-liða svo rækilega að þeir hafa ekki látið sjá sig í Færeyjum í ár.  Hinsvegar hafa þeir farið hamförum á Fésbók og Tísti í dag.  Þar fer fremstur í flokki forsprakkinn,  Páll Watson. Nú hvetur hann heimsbyggðina til sniðgöngu á færeyskum laxi.  Hann segir laxinn vera alinn við vond skilyrði í kvíum í færeyskum fjörðum.  Hann fái hvergi um frjálst höfuð strokið.  Um sé að ræða gróft dýraníð af verstu tegund. Páll skorar á heimsbyggðina við kaup á sushi að spyrja hátt og snjallt í matvöruverslunum og á veitingastöðum hvort að laxinn sé Færeyskur. Ef svarið sé "já" þá skuli samstundis lýsa yfir vanþóknun,  góla um dýraníð og yfirgefa staðinn með formælingar á vör.

          

Veiddu 50 grindhvali í Færeyjum

Móðursýki

  Ég skil ekki ákafan áhuga fólks á boltaleikjum.  Nenni ekki að horfa á þá.  Mér er svo slétt sama um það hvort að einhver skori mark.  Ennþá meira sama um það hverjir skora mark.  Undarlegast þykir mér þegar boltalið er hyllt sem hetjur fyrir að tapa leik 5 - 2.  

  Hvað með öll þessi öskrandi andlit inni á vellinum?  Hverskonar hegðun er það?

  Hitt er skemmtilegt:  Að fylgjast með boltaáhugamanni fylgjast með boltaleik.  Gott dæmi um það má sjá með því að smella HÉR og smella síðan á örina á myndbandinu.  Takið eftir því að æsingurinn er slíkur að gaurinn kófsvitnar á bakinu.  

Hundruð hylltu strákana á Reykjanesbraut

Hörmulegustu rokk húðflúrin

  Suðurríkjarokkunnendur í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru sjálfbjarga. Þeir redda hlutunum þó að sitthvað skorti upp á fagmennsku.  Rauðhálsinn (red neck) er ekkert að stressa sig á smáatriðum.  Hann kýlir bara á hlutina.  Húðflúr í suðrinu bera þess mjög svo merki.

  Rokksveitin Foo Fighters er vinsæl. Forsprakkinn,  Dave Grohl,  er í hávegum.  Rauðhálsinn er ekki í vandræðum með að teikna mynd af honum og heiðra með húðflúri.  Hann veit að Dave líkist mörgum öðrum svo að húðflúrið er rækilega merkt Dave Foo Grohl.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Teiknarinn er nokkuð góður í að rissa upp sannfærandi sólgleraugu og höfuðklút.  Það skiptir öllu máli þegar Axl Rose er heiðraður með húðflúri.  Andlitið skiptir minna máli.  Verulega afmyndað.  Skiptir ekki máli.  Það eru klúturinn og sólgleraugun sem skipta máli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Einkennismerki hljómsveitarinnar Slayer er ljótt og amatörlegt.  Á húðflúrstofu í suðri fá aðdáendur innblástur við að hrista lógóið fram úr erminni.  Fyrst að orginalinn er ljótur þá er í fínu lagi að húðflúrið sé líka ljótt.  Miklu ljótara.  Sjáið hvað Y er ömurlega útfært. Svo ekki sé talað um R.  S snýr öfugt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Rokkunnandinn á alveg eins hatt og Slash.  Töff.  Black Sabbath krossinn er næstum því þokkalega teiknaður.  Hitt er verra að stafabrengl blasa við.  Rétt stafsetning er SabbaTH en ekki Sabbaht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Danski trommarinn í Metallica,  Lars Ulrich,  þykir þess verður að vera heiðraður í húðflúri.  Jú,  augnsvipurinn rímar að hluta (samt aulalega tileygður).  Og ennið passar alveg.  Meiri undrun vekur að einhver vilji vera svona áberandi merktur ljótu húðflúri af dönskum trommuleikara.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Húðflúr af Bono í U2 eru tiltölulega auðveld.  Maðurinn er með skyggð gleraugu,  jafnan stuttklipptur og með skeggbrodda.  Samt er öruggara að merkja húðflúrið með nafni hans.  Annars myndu fáir fatta hver þetta er, eins og höfuðið sé samanvöðlað líkt og fótbolti,  skarpt nefið er einhversskonar klessa.  Framstæð hakan er innfallin.  Augun út úr kú.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

Hvar er dýrast að búa?

  Hvar er dýrast að dvelja þegar allur helsti kostnaður við það er tekinn saman?  Við erum að tala um húsaleigukostnað,  verðlag á veitingastöðum,  verð í stórmörkuðum,  kaupmátt innfæddra og eitthvað svoleiðis.  Netmiðillinn Numbeo þykir vera sá marktækasti í heiminum þegar kemur að samanburði á þessu.  Á hálfs árs fresti tekur hann saman lista yfir þetta.  Nú hefur birt lista yfir dvalarkostnað í borgum heimsins.  

  Hann spannar 372 borgir í hinum ýmsu löndum.  Eðlilega hrúga sig saman á listann borgir í sama landinu.  Hér hef ég aðeins dýrustu borg hvers lands:

1.  Hamilton,  Bermuda

2.  Zurich,  Sviss

3.  Luanda,  Angóla

4.  Tromsö,  Noregi

5.  Tokyo,  Japan

6.  Reykjavík,  Íslandi

7.  New York,  Bandaríkjunum

8.  Kaupmannahöfn,  Danmörku

9.  Singapore,  Singapore

10. Perth,  Ástralíu

11. Kuweit,  Kuweit

12. Hamilton,  Nýja-Sjálandi

13. Stokkhólm,  Svíþjóð

14. London,  Englandi

15. París,  Frakklandi 

16. Dublin, Írlandi

17. Turku,  Finnlandi

18. Busan,  Suður-Kóreu

19. Linz,  Austurríki

20. Tel Aviv,  Ísrael

  Kostnaður á Bermúda er um það bil 36% hærri en á Íslandi.  Þó að kostnaður í Reykjavík og New York sé nánast sá sami þá er kaupmáttur launa Reykvíkinga aðeins 86% af kaupmætti New York búa.  

  Lægstur er kostnaður á Indlandi.  Þar er kaupmáttur launa lítill.  Sama á við um Úkraínu þar sem kostnaður er næst lægstur og Moldova sem vermir 3ja neðsta sætið. 

  Með því að smella á kortið má betur sjá hvar ódýrast er að hreiðra um sig í sumarfríinu.

Stórefla kafbátaleit

  Utanríkisráðherra Íslands,  Lilja Alfreðsdóttir,  og varavaravarnarmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  Róbert Óh Work a lot, undirrituðu í gær sameiginlega á mikilvægt plagg um áframhaldandi samstarf Íslands og Bandaríkja Norður-Ameríku.  Einkum á sviði varnarmála.  Ekki seinna vænna nú þegar sótt er að Íslandi úr öllum áttum.

  Bandaríkjaher var búinn að greina ítarlega frá inntaki samningsins í málgagni sínu löngu áður en íslenski utanríkisráðherrann var settur inn í málið.

  Plaggið er áþekkt eldri plöggum frá 1951 og 2006.  Pappírinn er þó vandaðri og áferðarfallegri og blásvart pennablekið skarpara.  

  Í plagginu heita ríkin tvö því að eiga samstarf.  Ísland skuldbindur sig til að leyna Bandaríkin engu um sín varnarmál.  Síst af öllu því sem snýr að loftrýmisgæslu.  Hvorugt landið mun upp á sitt einsdæmi og í leyni í skjóli nætur stunda viðhald á mannvirkjum.

  Víkur þá sögu að megin inntaki skjalsins.  Það kveður á um stóraukna kafbátaleit um allt Ísland.  Til að byrja með verður meginþunga leitarinnar beint að Hveragerði og nágrenni.

 

Áður en fræga fólkið varð frægt

  Áður en fræga fólkið varð frægt þá var það bara alveg eins og venjulegt fólk. Það var ekkert hægt að átta sig á því að síðar meir yrði það frægt.  Yrði fræga og fína fólkið.  Svo gerðist það og allt breyttist.  Fjöldinn fór að herma eftir hárgreiðslu þess,  klæðnaði og hverju sem er.  

  Einu sinni var Bill Clinton unglingur. Hann dreymdi um að verða saxófónleikari í Fleetwood Mac.  Svo fór hann í framhaldsskóla.  Þar hitti hann Hillary.  Þá vissu þau ekki að hann yrði forseti Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hvað með hana?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar Bob Marley var unglingur á Jamaíka þá vann hann sér inn pening sem spámaður.  Hann las í laufblöð fyrir trúgjarna.  Og trúði sjálfur á spágáfu sína.  Nokkru síðar var hann frægasta reggí-stjarna heims.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Guðni Th.  Jóhannesson var ungur handboltakappi sem lærði sagnfræði.  Allt í einu er hann orðinn forseti Íslands.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

Hvað réði því hver fékk atkvæðið?

  Á laugardaginn (kosningadag) kom ég við á bókasafni. Þar sat öldruð kona og talaði í farsíma.  Sennilega var heyrn ekki í góðu lagi. Henni lág hátt rómur og kváði í annarri hverri setningu.  Ég veit ekkert hvað viðmælandinn sagði.  Að því slepptu sagði gamla konan þetta (ég sleppi öllu:  "Ha?,  "Hvað varstu að segja?"):

  - Nei,  ég hef ekkert kynnt mér það.  Það væri vinna að reyna að kynna sér þessa frambjóðendur. Ég hef innsæi.  Ég finn á mér hvort að mér líkar við fólk.

  - Nei,  ég kýs hann ekki.  Hann er svo sjálfhverfur að ég er viss um að hann kýs sjálfan sig.  Jafnvel þó að það kosti að hann ógildi atkvæði sitt.  Hann er svo mikið ég-um-mig,  frá-mér-til-mín.   

  -  Það getur ekki verið.  Að menn fái að kjósa sjálfan sig?  Það er hálfgert svindl.  

  -  Já,  ég ætla að kjósa hann.  Ég hef góða tilfinningu fyrir honum.  Embættið snýst um að vera góður gestgjafi.  Hann er ekta í það.    

 ------------------------------

Allt annað:  Færeyingar að fylgjast með - á torgum og túnum - Íslendingum í boltaleik:  

Hvað næst?

 

 

 

 

 

 

  Níu voru í framboði til forseta Íslands á dögunum.  Svo hlálega tókst til að átta þeirra náðu ekki þeim árangri sem þurfti til.  Einungis einn,  Guðni Th. Jóhannesson,  sagnfræðingur úr Garðabæ,  náði þeim fjölda greiddra atkvæða sem dugði.  Margir telja líklegt að hann sætti sig við úrslitin.  Það er ekki vont hlutskipti fyrir sex manna fjölskyldu að setjast að í rúmgóðu einbýlishúsi í Garðabæ,  sér að kostnaðarlausu.  

  Hvað með hina frambjóðendur?  Hvað verður um þá?  

  Næsta víst er að stjórnmálaflokkar munu togast á um Höllu Tómasdóttur og Andra Snæ Magnason.  Þau heilluðu landsmenn með glaðlegri framkomu,  kurteisi og ljúfmennsku. Buðu af sér mjög góðan þokka.  Nálægt þriðjungur kjósenda greiddi Höllu atkvæði sitt og Andri fékk 14,3%. Þar af 23,8% í Reykjavíkurkjördæmi norður.  Annað þeirra tveggja hefði orðið forseti ef Guðni hefði ekki þvælst fyrir þeim.

  Í Suðurkjördæmi fékk Sturla Jónsson 5,1%.  Það fylgi fleytir honum léttilega inn á Alþingi í komandi kosningum.  Þar á hann heima.  Jafnvel betur en á Bessastöðum.

  Þessi þrjú,  Halla, Andri Snær og Sturla,  verða alþingismenn í haust.  

  1280 manns greiddu Elísabetu Kristínu Jökulsdóttur atkvæði.  Hún heillaði mun fleiri.  Eiginlega alla.  Lífgaði verulega mikið upp á kosningabaráttuna.  Frábær manneskja - en er ekki beinlínis klæðskerasniðin í embætti forseta Íslands.  Það er að segja í ímynd fólks af forseta.

  Frambjóðendur drottins allsherjar,  Hildur og Guðrún,  slógu Íslandsmet.  Aldrei áður hafa frambjóðendur fengið jafn fá atkvæði í forsetakosningum.  Hvergi í heiminum.  Í tilfelli Hildar kemur það ekki að sök.  Hún býður sig aftur fram í næsta lífi.  Ef það gengur ekki þá í þar næsta lífi.  200 ár,  400 ár. Skiptir ekki máli.  Hennar tími mun koma í Jesú nafni.  Eða ekki.  Spurning hvort að drottinn sendir Guðrúnu í fleiri fýluferðir af þessu tagi upp á grín.  

  

   

   

Guðni stefnir á sigur í Nice

Hvað fór úrskeiðis?

  Í maí-byrjun hélt ég því fram á Fésbók að DOddsson væri á leið í forsetaframboð.  Skrif hans í Morgunblaðinu bentu sterklega til þess.

  8. maí tilkynnti hann um framboð sitt.  Þann dag skrifaði ég bloggfærslu og nefndi að hann ætti öruggt rauðvínsfylgi (12 - 18%).  Með aðstoð kvótakónga gæti talan hækkað. 

  11. maí skrifaði ég bloggfærslu undir fyrirsögninni "Hvenær hefst skítkastið?".  Þá voru fjórtán í framboði en framboðsfrestur ekki runninn út.  Ég spáði því að þriðjungur þeirra myndi helltast úr lestinni.  Sem varð raunin.

  Um þetta leyti mældist fylgi við Guðna Th. um 70% í skoðanakönnunum.  Ég sagði að það væri útilokað að sú yrði niðurstaðan á kjördegi.  30 - 40% yrði lokatalan.  Nú liggur fyrir að hann fékk 39,1%.

  Andri Snær var með um 10% fylgi.  Ég spáði því að eitthvað af fylgi Guðna myndi færast yfir til Andra Snæ en ekki DOddsson.  

  Á þessum tíma vissi ég ekkert um Höllu. Hún mældist með 2%.   

  Skekkjumörk í spám 11. maí lágu í því að kosningabarátta var ekki hafin.  Ekkert var vitað um það hvernig auglýsingaherferðum frambjóðenda yrði háttað.  Samt rættust mínar spár.

  29. maí mældist fylgi við DOddsson 22,2% í skoðanakönnunum.  Þá voru frambjóðendur kynntir í þættinum Eyjunni á Stöð 2.  Hann slátraði framboði sínu þar.  Ótrúlegt klúður.  Hann hafði alla möguleika á að koma fyrir sem landsföðurlegt sameiningartákn;  allt um vefjandi og faðmandi þjóðarleiðtogi allrar þjóðarinnar.  Þess í stað mætti hann með hrútshorn,  illgjarn í árásarham,  geðvondur,  úfinn, óskammfeilinn og án sómakenndrar.

  Sem þaulvanur og farsæll almannatengill skil ég hvorki upp né niður hvers vegna kallinn framdi þetta "hara kirí".  Það er útilokað að fagmaður í PR hafi ráðlagt honum.  Líklegast þykir mér að hann hafi sjálfur verið fastur í síðustu öld umkringdur já-bræðrum amatöra sem kunna ekkert á PR.   

  Ég spáði þegar í stað í bloggfærslu að fylgi við DOddsson myndi hrapa.  Það gekk eftir.  Fylgið hrundi niður í 19% næsta dag.  Það ennþá einkennilegra var að kauði lærði ekkert af klúðrinu.  Því fór sem fór.  Sannaðist þar máltækið að erfitt sé að kenna gömlum hundi að sitja.

  Halla kom afskaplega vel fyrir í sjónvarpsþættinum. Ég spáði henni í bloggfærslunni vaxandi fylgi.  Það gekk heldur betur eftir.    

  Það er grobb að hreykja sér af því að hafa lesið rétt í forsetakosningarnar alveg frá upphafi.  Allar spár gengið eftir.  Ég kann þetta.

  Hitt skilur eftir spurningar:  Tvær konur buðu sig fram að fyrirmælum Jahve, Drottins allsherjar.  Þær slógu Íslandsmet.  Aldrei áður í sögu Íslands hafa forsetaframbjóðendur fengið jafn fá atkvæði. Engir utan stórfjölskyldunnar kusu þær.  Var hann að grínast og hrekkja?  

  Ný spá: Á næstu dögum munum við sjá lúserana og fylgismenn þeirra kenna fjölmiðlum um hrakfarirnar.  Sannaðu til.    

  

Hildur með fæst atkvæði sögunnar

Garðsláttur lata fólksins

  Tími garðsláttar er að renna upp.  Hver hefur sitt lag á því.  Sumir nenna ekki að ganga á eftir handsláttuvélinni.  Það er sama fólkið og nennir ekki að ganga frá bílastæðinu fyrir utan líkamsræktarstöðina og inn á göngubrettið.  Það leggur bílnum ólöglega eins nálægt inngöngudyrum og mögulegt er.

  Til að sleppa undan því að labba á eftir handsláttuvél er ráð að banka upp hjá nágranna og biðja hann um aðstoð.  Það eina sem nágranninn þarf að gera er að keyra á eftir sláttuvél þess lata með hann sitjandi á húddinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ef enginn er nágranninn - eða nágranninn nennir ekki - er ráð að keyra sjálfur á golfbíl á eftir sláttuvélinni.  Það er meiri kúnst.  En hver er svo sem að flýta sér?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Eitt ráðið fyrir þá lötu er að eyða óhóflegum fjármunum í að kaupa stóra sláttuvél með sæti.  Mikið er í húfi.  Kannski þarf að slá tvisvar í sumar.  Vandamálið er að það þarf að kynnast vélinni áður en til alvörunnar kemur.  Læra inn á jafnvægispunkta hennar og þess háttar.  Enginn verður óbarinn biskup frá þeim kynnum.  Fjöldi marbletta staðfestir að menn hafa farið í gegnum það ferli. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Undir venjulegum kringumstæðum átta flestir sig á því hvaða klæðnaður er við hæfi utandyra.  Menn rölta ekki á nærbuxunum einum fata út í búð.  Þegar kemur að garðslætti hverfur sómakennd eins og dögg fyrir sólu.  Nágrönnum,  gestum og gangandi til æpandi skelfingar.  Þá kemur sér vel að vera með eyrnahlífar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Margir andvarpa þegar kemur að því að klippa limgerðið.  Það er rosalega seinlegt og drepleiðinlegt vandaverk.  Þá er gott að finna stæðilegt járnrör,  stinga því í sláttuvélina,  festa rækilega með sterku límbandi og rölta með hana eftir limgerðinu.  Þetta sparar heilmikinn tíma.  Þetta sparar einnig heimsókn á líkamsræktarstöð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Kaup á rándýrri sláttuvél með sæti gengur svo nærri fjárhag heimilisins að iðulega er enginn afgangur til að kaupa og reka bíl.  Vandamálið er samt ekki stærra en svo að auðveldlega má skottast á henni með frúna út í matvörubúð.  Vélin fer hægt yfir og tefur bílaumferð.  Þolinmæði er kostur.

 

 

 

Bítlarnir sameinast

  Allir eftirlifandi Bítlarnir (The Beatles) hafa sameinast í baráttu fyrir hertum skotvopnalögum.  Þetta eru Paul McCartney,  Ringo Starr og, já,  Yoko Ono.  Íslandsvinurinn Yoko (með annan fótinn á Íslandi) er ekkja bítilsins Johns Lennons.  Hann var skotinn til bana af geðveikum aðdáanda 1980.  Nítján árum síðar reyndi annar geðveikur aðdáandi að myrða bítilinn George Harrison sofandi í rúmi sínu um nótt.  Honum til lífs varð að árásarvopnið var hnífur en ekki byssa.  Þrátt fyrir stungusár í lungu og hjarta tókst George að yfirbuga árásarmanninn og halda honum þangað til lögreglan tók hann í sína vörslu.  Þökk sé gömlum slagsmálatöktum frá unglingsárum Bítlanna í Liverpool.    

  Áskorun eftirlifandi Bítlanna er beint til bandarískra þingmanna.  Þingmennirnir ku njóta rausnarlegra fjárstyrkja (mútur) frá skotvopnaframleiðendum.  Bítlarnir vilja að skorður verði settar á skotvopnasölu til geðveikra og félagsmanna í hryðjuverkasamtökum á borð við Isis og Al-Kaida.  Þetta er snúið.  Skotvopnasala er arðvænlegur bisness.  Þessir eru góðir viðskiptavinir skotvopnaframleiðenda og skotvopnasala.  

  Þegar Ringo skrifaði undir áskorunina lét hann þess getið að hann væri reyndar hættur að gefa eiginhandaráritanir.  En nauðsyn brýtur lög.  

  Paul og Yoko notuðu tilefnið jafnframt til að senda bandarískum þingmönnum erindi vegna laga um greiðslur til höfunda tónlistar í stafrænu formi og plötuútgefenda.  Þeim þykir halla á höfunda.   

Skotárás í Þýskalandi

Keppt í nefarækt

  Gott er talið að vita lengra en nef sitt nær.  Einkum þykir það gott hjá þeim sem skarta stóru og löngu nefi.  Þar fyrir utan er margskonar kostur við stórt nef.  Það rennur betur á lykt af nýbökuðu brauði.  Það auðveldar fólki að reykja í sturtu.  Þannig mætti áfram telja

  Víðast um heim eru stór nef eftirsótt.  Enda hvers manns prýði.  Í aldir hafa Þjóðverjar,  Austurríkismenn og fleiri reynt að rækta sem stærst nef í sínum fjölskyldum.  Metnaðurinn er slíkur að hann hefur gert nefrækt að gríðarvinsælli keppnisgrein.  Heimsmeistarakeppni nefstórra var að ljúka í Þýskalandi.  Hér fyrir ofan má sjá hvernig staðið var að henni.  Í lokin sést sigurvegarinn kampakáti.

     

Heilinn platar þig - og þú getur platað hann!

  Lengi hefur verið vitað að heilinn er ekki allur þar sem hann er séður.  Til að mynda er varhugavert að setja sér markmið sem inniheldur orðið ekki.  Dæmi:  "Ég ætla ekki að drekka gosdrykki um helgina!"  Eða:  "Ég ætla ekki að hanga á Fésbók í kvöld!"  

  Heilinn lætur svona setningar bergmála í undirmeðvitundinni.  Nema að hann sleppir orðinu ekki.  Fyrir bragðið endurtekur heilinn í sífellu:  "Ég ætla að drekka gosdrykki!" og "Ég ætla að hanga á Fésbók!"

  Þetta er heilaþvottur. Nánast ósjálfrátt kaupir þú gosdrykki og opnar Fésbókina.

  Svo einkennilega vill til að þessu er öfugt farið með markmið án orðsins ekki.  Til að mynda áramótaheiti á borð við:  "Ég ætla að hætta að borða nammi!" Eða:  "Ég skal fara að stunda líkamsrækt!"  

  Í þessum tilfellum bætir heilinn orðinu ekki inn í setningarnar.  Í undirmeðvitundinn bergmálar stöðugt:  "Ég ætla EKKI að hætta í nammi!" og "Ég ætla EKKI í líkamsrækt!"

  Þetta hefur verið rannsakað víða í marga áratugi.  Meðal annars í Washington háskóla í meira en fjóra áratugi.  Þar hefur fundist aðferð sem heilinn afbakar ekki.  Hún er sú að setja markmið upp í spurningarform:  "Ætti ég að byrja í líkamsrækt?" eða "Ætti ég að sleppa gosdrykkjum um helgina?"  

  Heilinn bergmálar spurningarnar og svarar ósjálfrátt:  "Já!"  Svona einfalt er það.  Og snarvirkar!

Hver skóp gjá á milli ráðamanna og þjóðar?

  Mikla undrun og athygli vakti að almenningi var kyrfilega haldið frá Austurvelli þjóðhátíðardaginn 17. júní.  Margir hafa vanið sig á - alveg frá 1944 - að standa á "sínum stað" á Austurvelli undir hátíðarræðum ráðamanna. Í gær mættu þeim girðingar og lögregluþjónar,  gráir fyrir járnum með kylfur og handjárn í beltisstað og gasúða á brúsum. Aldrei jafn tilbúnir og nú að hrópa:  "Gas! Gas! Gas!".

  Gamla fólkið vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið.  Það fékk ekki að brölta í gamla stæðið sitt.  Þarna utan girðingar hvorki sá það né heyrði í ráðamönnum þjóðarinnar.  Kannski táknrænt.  Á Fésbók hefur yngra fólk einnig kvartað undan því að hafa ekki náð að heyra né sjá hvað landsfeður höfðu þarna að færa,  Höfðu þó sumir einlæga þörf fyrir að fá leiðsögn frá þeim í lífinu. 

  Enginn kannast við að hafa búið til þessa gjá á milli ráðamanna og þjóðar. Hver vísar á annan.  Forsætisráðherra vísar á lögregluna. Hún vísar til baka á forsætisráðherra.  Segir þetta hafa verið samráðsverkefni forsætisráðherra og þjóðhátíðarnefndar.  Þjóðhátíðarnefnd kannast ekki við sína aðkomu.  

  Lögreglan hefur bent á að hún hafi aðeins staðið vörð um hefðbundna gjá á milli þjóðar og ráðamanna.  Þetta hafi verið nákvæmlega eins í fyrra. Gjáin hafi einungis verið stækkuð um 5 metra á kant,  samtals aðeins 20 metra.  

  Einhverjir hafa vísað til þess að hróp voru gerð að Sigmundi Davíð,  þáverandi forsætisráðherra, í fyrra.  Aðrir benda á að sú uppákoma hafi verið vel og rækilega boðuð og auglýst fyrirfram.  Nú hafi aftur á móti ekkert slíkt verið boðað eða fyrirhugað.  Enda hefur núverandi forsætisráðherra,  Sigurður Ingi, gagnrýnt lögregluaðgerðirnar.  Þrátt fyrir að löggan fullyrði að hann og hans embætti hafi staðið fyrir því að gjáin á milli ráðamanna og þjóðar var breikkuð í gær.

      

   

Undrast lokanir lögreglu á Austurvelli

Tóti trúður í illindum

 

  Tóti trúður er jafn samfléttaður þjóðhátíðardeginum 17. júní og helíumblöðrur,  íslenski fáninn og fjallkonan.  Hann reitir ótt og títt af sér ferska og beinskeytta brandara á færibandi.  Þeir smellhitta í mark hjá foreldrum ekki síður en börnum.  Jafnvel líka hjá fjarskyldum.  

  Á síðustu öld skrapp hann til Hollands.  Gott ef ekki til að kaupa trúðadót.  Hann gekk snemma til náða á dýru hóteli.  Enda þreyttur eftir langt flug og rútuferðir, bæði hérlendis og í útlandinu.  Hinsvegar ákvað hann að taka morgundaginn snemma og stillti vekjaraklukkuna á átta.  Því næst sofnaði hann vært og dreymdi margt fallegt.  

  Þegar vekjaraklukkan vakti hann af værum blundi brá hann sér umsvifalaust í sturtu,  rakaði sig og tannburstaði.  Þessu næst fór hann í sitt fínasta skart.  Hann vildi koma vel fyrir í útlandinu.

  Hann gekk ábúðafullur niður í veitingasal hótelsins.  Þar pantaði hann enskan morgunverð (spæld egg, pylsur, beikon, bakaðar baunir, grillaða tómata,  steikta sveppi, ristað brauð) og glas með nýkreistum appelsínusafa.  Svo undarlega vildi til að þjónninn brást hinn versti við.  Baðst undan því að taka niður pöntun á enskum morgunverði.  Þess í stað vakti hann athygli á vinsælli og vel rómaðri nautasteik. Mælti með tilteknu hágæða rauðvíni með.  

  Trúðurinn fúlsaði við uppástungunni.  Sagðist hafa andúð á áfengi.  Nautasteik væri út í hött á þessum tíma dags.  Varð af þessu töluvert þref.  Þjónninn kom með fleiri uppástungur sem hlutu sömu viðbrögð.  Að því kom að síga fór í báða.  Rómur hækkaði og fleiri þjónar blönduðust í málið.  Þegar allt var komið á suðupunkt og forviða matargestir farnir að fylgjast með kom í ljós hlálegur misskilningur:  Það var kvöld en ekki morgun.

  Kappinn hafði lagst til svefns um klukkan hálf átta að kvöldi. Klukkan vakti hann hálftíma síðar.  

 

 

 

 

 

 

 -----------------------------

http://utvarpsaga.is/kludur-a-vefsidu-frambjodanda-kreistir-fram-bros/

Heitir drykkir heilsuskaðandi

  Læknavísindum fleygir fram.  Stöðugt er verið að rannsaka hitt og þetta sem snýr að heilsu okkar.  Út um allan heim eru rannsóknir í gangi.  Margar þeirra leiða til óvæntrar niðurstöðu og auka skilning okkar á líkamsstarfseminni.  Löngum hefur legið fyrir að kaffidrykkja eykur líkur á krabbameini í vélinda.  Fyrir vikið hefur kaffi verið á lista Alþjóða heilbrigðisstofnunarinnar WHO yfir krabbameinsvalda.  Ný rannsókn leiðir í ljós sannleikann.

  Kaffið er í sjálfu sér saklaust.  Það er heilsudyrkkur fremur en eitthvað annað.  Hressir og kætir.  Vandamálið liggur í hita drykksins.  Skiptir þá engu máli hvort að drukkið er sjóðandi heitt kaffi,  te eða súkkulaði.  Nauðsynlegt er að leyfa drykknum að kólna dálítið áður en hann er þambaður.  Ekki er mælt sérlega með því að kæla hann með mjólk.  Hún er fyrir kálfa.

           

Fylgi Guðna hrynur

  Morgunblaðið / mbl.is er í herskárri kosningabaráttu í aðdraganda kosninga á forseta íslenska lýðveldisins;  sameiningartákni þjóðarinnar,  umvefjandi jákvæðs og glaðlegs landsföðurlegs þjóðarleiðtoga og andliti Íslands úti í hinum stóra heimi. Það er ekkert nema hið besta mál að ritstjóri Morgunblaðsins/mbl.is - sem er í framboði - nýti sín tæki og tól.  Án þess væri hann að misnota aðstöðu sína herfilega.

  Vinsælasta fyrirsögn Morgunblaðsins/mbl.is síðustu vikurnar er:  "Fylgi Guðna minnkar".  Fylgið hrynur þvílíkt að á örfáum vikum er það ítrekað komið niður fyrir 60%.  Í dag rétt slefar það í 56%.  Sem er ekkert voðalega mikið meira en fylgi allra hinna frambjóðenda til samans.

  365 miðlar léku þann ljóta leik að pikka fjóra frambjóðendur af níu út úr og láta allt snúast um þá.  Það kom Höllu Tómasdóttur sérlega vel.  Hún er í náðinni hjá 365 miðlum.  Hún hefur margfaldað sitt fylgi eftir að 365 miðlar létu umræðuna snúast einungis um Guðna Th.,  DOddsson,  Andra Snæ og Höllu.  Fylgi við Höllu nálgast óðfluga fylgi DOddssonar - sem dalar jafnt og þétt. Hægt og bítandi.  Hún er á fljúgandi siglingu.

  Ég er hallur undir framboð Sturlu Jónssonar.  Skrifaði undir meðmæli með hans framboði. Þrátt fyrir að hans framboð sé ekki í náðinni hjá 365 miðlum þá er það mjög rísandi þessa dagana.  Er komið fast að 3% (og meira en tífalt það í sumum skoðanakönnunum,  svo sem á www.hringbraut.is og www.utvarpsaga.is). Ef hans framboð hefði fengið að vera með í framboðskynningum 365 miðla er næsta víst að það væri á svipuðu róli og framboð DOddssonar,  Höllu og Andra Snæs.  

  Nýjustu tíðindi koma úr herbúðum forsetaframjóðandans þaulvana, Ástþórs Magnússonar:  Ástþór býður nú upp á kostakjör; "2 fyrir 1".  Ef - ef - EF - hann verður forseti þá skipar hann Sturlu þegar í stað sem aðstoðarforseta.  Fleiri forsetaframbjóðendur mættu taka upp svona pakkatilboð.  

  Svo er framboð Elízabetar Jökulsdóttur skemmtilegt.  Hún er frábær.  

  Tveir frambjóðendur voru handvaldir til framboðs af himnaföður.  Framboð þeirra nýtur ekki stuðnings annarra.  Því miður.  

 

      

Fylgi Guðna minnkar