Hvert skal halda 2016?

  Breska dagblaðið Daily Mail hefur tekið saman lista yfir heitustu staðina til að heimsækja 2016.  Heitustu í merkingunni girnilegustu,  ætla ég.  Listinn spannar tíu staði.  Hver um sig er kynntur með fögrum orðum.  Sannfærandi rök eru færð fyrir veru þeirra á listanum.   Það er ekki gert upp á milli áfangastaða í uppröðun í sæti.   

  Að sjálfsögðu trónir Ísland á listanum.  Fyrirsögnin er Iceland´s Warm Front (Íslands heita framhlið).  Landinu er lýst sem afar framandi undri.  Þar megi finna staði sem gefi þá upplifun að maður sé staddur á tunglinu.   Höfuðborgin,  Reykjavík,  sé umkringd töfrandi fossum,  jöklum,  eldfjöllum og norðurljósum.  

  Mælt er með því að ferðamenn tjaldi úti í íslenskri náttúru.  Þeir skuli þó einnig gefa sér góðan tíma til að ræða við innfædda.  Viðhorf Íslendinga til lífsins og tilverunnar séu "ja,  öðruvísi" (well,  different).  

  Vísað er á tilboðsferð til Íslands með Easy Jet.  Flug og vikudvöl á 3ja stjörnu Bed & Breakfast kosti rösklega 77 þúsund kall (412 pund).  Það er assgoti girnilegur pakki.  Geta Wow og Icelandair ekki boðið betur?

  Daily Mail klikkar á að nefna goshverina,  álfabyggðir og Bláa lónið.  Alveg á sama hátt og í annars ágætu myndbandi,  Inspired by Iceland,  vantar sárlega álfa og norðurljós.   

  Hinir staðirnir sem Daily Mail mæla með eru:  Noregur,  Þýskaland,  Bali,  Sri Lanka,  Ibiza,  Perú,  Verona,  Mozambik og Bequia.  Enginn jafn spennandi og Ísland.  

 

Íslensk tónlist í Alicante

Fólskuleg árás

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sólin skein samviskusamlega upp á hvern dag í Alicante.  Það var hlýtt og notalegt. Það var ljúft að sitja úti á gangstétt með einn til tvo kalda á kantinum.  Njóta sólarinnar og hugsa til Íslands.  Sjá fyrir sér íslenska snjóskafla,  hrímaðar bílrúður og frostbarða Íslendinga.  

  Ég sat aldrei á sjálfri gangstéttinni heldur á stól.  Síðdegis þrengdust kostir.  Verslunum og veitingastöðum var lokað hverjum á fætur öðrum í tvo til þrjá klukkutíma í senn.  Sumum klukkan eitt.  Öðrum klukkan tvö.  Þá voru Spánverjar að taka sinn reglubundna síðdegislúr.  Svokallaðan "síesta".  Mér varð að orði:

  Spánverjar spígspora um götur

og spjalla um allt það besta

sem á dagana hefur drifið

og dorma svo í síesta.  

  Rannsóknir hafa sýnt að síðdegislúrinn sé hollur.  Í honum hleður líkaminn batteríin svo munar um minna. Þetta vissu íslenskir bændur fyrr á tíð.

  Fyrstu nóttina í Alicante varð ég fyrir fólskulegri árás.  Ég varð þó ekki var við neitt fyrr en að morgni.  Þá sá ég að moskítóflugur höfðu bitið mig.  Fyrst voru bitsárin varla sýnileg.  En þeim fylgdi kláði.  Á næstu dögum urðu þau sýnilegri:  Dökknuðu, stækkuðu, urðu dökkrauð og upphleypt.  Kláðinn jókst og bitsárum fjölgaði á hverri nóttu.  

 Moskítóflugan er lúmsk.  Hún felur sig.  Bíður eftir ljósaskiptum og því að fórnarlambið sofni.  Þá fer hún á stjá.  Í svefnrofanum má heyra lágvært suð frá henni á flugi.  Hún notar deyfiefni til að fórnarlambið verði einskis vart er hún sýgur úr því blóð.  

  Til að alhæfa ekki í óhófi þá er rétt að taka fram að karlflugan áreitir enga.  Einungis kvenflugan.

  Á heimleið var ég alsettur bitförum.  Húðin líktist yfirborði pizzu.  Það neyðarlega er að ég rek litla heildsölu og sel apótekum öfluga bitvörn í nettu úðaspreyi,  Aloe Up Insect Repellent.  Ég hafði enga rænu á að grípa hana með mér til Spánar.  Í apótekum í Alicante fann ég "roll on" sem átti að gera sama gagn.  Það gerði ekkert gagn.  Nema síður sé.  Sólvarnarkrem í þarlendum apótekum eru sömuleiðis algjört drasl.

  Ég ráðlegg væntanlegum Alicante-förum að grípa með sér frá Íslandi góðar sólarvörur og bitvörn.  Ekkert endilega Aloe Up,  Banana Boat eða Fruit of the Earth.  Eða jú.    

         

Ævintýri í Suðurhöfum

  Fyrir jól var veðurspá kaldranaleg.  Vetrarhörkur voru boðaðar;  hörkufrost á fróni.  Viðbrögð mín voru þau að flýja suður um höf.  Veðurspá fyrir Alicante á Spáni var notaleg,  16-20°.  Í þann mund er ég hélt upp á flugvöll ræddi ég við systir mína,  búsetta á Spáni.  Hún benti mér á að hitatalan segi aðeins hálfa sögu.  Vegna loftraka sé kaldara en ætla megi.  16-20° hiti í Alicante bjóði ekki upp á stuttbuxur og hlýrabol.

  Ég skellti þegar á mig hnausþykkri prjónahúfu,  vafði trefli um háls,  tróð mér í lopapeysu,  föðurland og fóðraða leðurhanska.  Kuldaúlpa með loðfóðraðri hettu tryggði að ekki myndi slá að mér.

  Á flugvellinum í Alicante var ég best dúðaður af öllum.  Enginn var léttklæddur.  Enda gustur úti.  Verra var að enginn talaði ensku.  Hinsvegar hefur fólkið þarna náð tökum á spænsku.  Sérlega var aðdáunarvert að heyra hvað ung börn tala góða og fumlausa spænsku.  Það kom mér ekki að gagni.  Ég kann ekki spænsku.

  Vandræðalaust fann ég strætó sem samkvæmt korti átti leið að hlaðvarpa gistiheimilis míns.  Þegar á reyndi stoppaði hann fjarri áfangastað.  Allir farþegar yfirgáfu vagninn möglunarlaust.  Nema ég. Bílstjórinn talaði ekki ensku fremur en aðrir.  Hann brá sér í hlutverk ágæts látbragðsleikara þegar ég kvartaði undan því að vagninn væri ekki kominn á áfangastað.  Um leið ýtti hann lauslega við mér til að koma mér út úr vagninum.  Það gekk treglega framan af.  Svo var eins og skepnan skildi.  Ljóst var að vagninn færi ekki lengra.  Kannski var þetta síðasti vagn leiðarinnar.  Klukkan nálgaðist miðnætti.

  Ég skimaði þegar í stað eftir stóru hóteli.  Þar er yfirleitt hægt að finna leigubíl.  Sem gekk eftir.  Leigubíllinn kostaði 700 ísl. kr.  Ég hefði alveg eins getað tekið leigubíl frá flugstöðinni.  Strætóinn kostaði 540 ísl. kr.    

  Innritunarborð gistiheimilis míns lokar á miðnætti.  Ég rétt slapp inn í tæka tíð. Fyrsta fólkið sem ég hitti á gistiheimilinu var ungt íslenskt par,  Ásthildur og kólumbískur Íslendingur.  Einu Íslendingarnir sem ég hitti á Alicante.  

  Meira á morgun.  

Jóla- og nýggjársheilsan

Eg ynskir tær og tinum eini gleðilig og hugnalig jól og eitt vælsignað og eydnuberandið nýggjár,  við tökk fyri tað brátt farna.

Köld kveðja frá Jóni

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  tók upp á því á gamals aldri að yrkja kvæði,  skrifa sögur, leikrit og skrá í bókarformi vangaveltur um heimsmálin.

  Árni Bergmann var bókmenntarýnir dagblaðs sem hét Þjóðviljinn.  Hann ritaði ördóm eða umsögn um eina ljóðabók Jóns.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Um það má lesa neðst til vinstri HÉR (neðst til hægri er hægt að stækka síðuna). 

  Jón brást hinn versti við þessum skrifum.  Hann skilgreindi þau sem níð um sig og sín ljóð.  Þetta sat í honum alla ævi.  Hann margoft dró fram þessa litlu blaðaklausu,  hneykslaðist á henni með fussi og formælingum.  Lét þá fylgja með upplestur á meiningarlausri vísu og spurði:  "Hvar er heiftin í þessu?"   

  Á unglingsárum hreifst Jón af jafnöldru sinni.  Þeim varð vel til vina án þess að það næði lengra.  Leiðir skildu.  Hálfri öld síðar hittust þau á ný.  Þau smullu ekki saman í það skiptið.  Jón orti um endurfundinn:

 

  Þú varst svo fögur forðum,

fjörug og skemmtileg,

að þar er endurminning

sem aldrei gleymi ég.

  En nú ertu grett og gömul,

geðill með haltan fót,

svo mér ofbýður mest af öllu

hvað þú ert stirð og ljót. 

 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifssyni HÉR

Glútenfrí matvæli eru óþverri

 Í huga margra er samasemmerki á milli glútenfrírra matvæla og hollustu.  Ekkert er fjær sanni.  Glútenfrí matvæli eru óhollur óþverri.  Eina ástæðan fyrir því að einhver ætti að borða glútenfrí matvæli er þegar viðkomandi þjáist af glútenóþoli.  Fylgikvillar þess að snæða glútenfrían mat eru margir.  Þar á meðal hætta á krabbameini í meltingarvegi og hvítblæði.  Margar glútenfríar vörur eru ekkert annað en næringarlaus sterkja án trefja og próteina.

Hvar var hitt eista Hitlers?

 

  Þegar drengir þroskast frá því að vera börn yfir í að verða karlmenn þá gerist ýmislegt.  Þeim fer að vaxa grön.  Það er ekkert mál.  Drengirnir raka skeggið.  Eða láta það vaxa.  Eða bæði.  Raka hluta þess og leyfa barta að vaxa eða yfirvaraskegg.  Sanntrúaðir bókstafstrúar fylgja fyrirmælum Biblíunnar um skeggvöxt.  Annars fara þeir til helvítis.  Þar brenna þeir í vítislogum til eilífðar.  Sársaukinn er hræðilegur.  Er mér sagt.

  Um það bil sem drengir verða kynþroska þá ganga eistu niður í pung.  Það gerðist ekki í tilfelli Hitlers.  Bestu þuklarar 3ja ríkisins fundu aldrei nema annað eista Hitlers.  Gátan hefur aldrei verið leyst.  Hvar var hitt eistað?  Það fannst aldrei þrátt fyrir margskoðaða og mikla leit. 

Hitler var með eitt eista

Upptaka á verðmætum flóttamanna og hælisleitenda

  10. desember var lagt fram á danska þinginu frumvarp.  Það snýst um heimild til að skoða og skilgreina eignir flóttamanna og hælisleitenda.  Jafnframat um að gera megi verðmæti þeirra upptæk.  Rökin eru þau að verðmætin verði metin sem greiðsla upp í kostnað danska samfélagasins við að hýsa þetta fólk.  Það er að segja þangað til það er farið að vinna fyrir sér í Danmörku og leggja skerf til samfélagsins.  Rannsóknir unnar í nágrannalöndum sýna að á örfáum árum eru innflytjendur farnir að leggja meira til samfélagsins en þeir þiggja.  

  En eitthvað þarf til að brúa bilið þangað til.  Um það snýst frumvarpið.  Spurning er hvað langt á að ganga.  Sumir túlka þetta sem upptöku á öllum verðmætum.  Aðrir túlka það sem upptöku á skartgripum, demöntum og þess háttar.  Ekki upptöku á peningaseðlum,  fatnaði og bókum.  Enn aðrir velta fyrir sér upptöku á gullfyllingum í tönnum.  Sýnist þar sitt hverjum.

   Eftirskrift þessu óviðkomandi:  Vegna umræðu um vímuefnameyslu íslenskra alþingismanna - sem fer jafnan úr skorðum í desember:  Í húsakynnum danska þingsins er bar.  Þar er stöðug traffík.  Þingmenn standa í halarófu.  Þeir kaupa margfaldan skammt þegar röð kemur að þeim.  Til að þurfa ekki aftur í röðina fyrr en eftir klukkutíma.  Danskir þingmenn eru almennt "ligeglad".  Íslendingur spurði hvort að þingmenn sem sniðgangi barinn séu litnir hornauga.  Svarið:  "Það hefur ekki reynt á það."

 

Vilja leggja hald á verðmæti

Alþingismenn eru að reyna að taka sig á

  Á síðustu árum hafa alþingismenn reynt að taka sig á.  Þeir hafa reynt að draga úr áfengisneyslu á vinnustað.  Það ber að virða.  En þetta er erfitt.  Freistingar kalla á hverju húshorni.  Alþingi er umkringt vínveitingahúsum.  Það er eðlilegt.  Þar blómstra viðskiptin mest og best.  Þetta er keðjuverkun.  

  Betur hefur gengið í baráttunni við sniffið.  Við bankahrunið 2008 varð einnig hrun á því.  Þar var um keðjuverkun að ræða.  Framboð dróst saman.  Banksterarnir í stuðningsmanna- og vinahópnum hættu að bjóða hægri vinstri.  Einnig hafði uppstokkun í þingliði vorið 2009 töluvert að segja.  En þetta er snúið.  Venjuleg manneskja getur eiginlega ekki verið allsgáð í Alþingishúsinu.  

 

„Svona áburður er óþolandi“

Plötugagnrýni

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Örlagagaldur

 - Flytjandi:  Kalli Tomm

 - Einkunn: ****

  Það var saga til næsta bæjar þegar rokksveitin Gildran í Mosfellsbæ snéri upp tánum fyrir tveimur árum. Hljómsveitin hafði átt farsælan feril í næstum hálfan fjórða áratug. Að auki höfðu trommuleikarinn Karl Tómasson og söngvarinn Birgir Haraldsson starfað saman í vinsælum hliðarverkefnum.  Til að mynda í hljómsveitunum 66 og Gildrumezz.

  Viðbrögð Karls við nýrri stöðu voru þau að hefja sólóferil.  Nokkuð bratt.  Trommuleikari sem hafði hvorki samið lög né sungið.  Hann henti sér út í djúpu laugina.  Snarar fram út hendinni sólóplötu með frumsömdum lögum er hann syngur dável.  Söngröddin er lágstemmd,  látlaus og þægileg.   

  Athygli vekur að Kalli trommar sjálfur aðeins í einu lagi - svo ágætur trommuleikari sem hann er.  Ásmundur Jóhannsson og Ólafur Hólm Einarsson sjá um trommuleik og áslátt að öðru leyti.  Eðalfínir í sínu hlutverki eins og allir aðrir sem að plötunni koma.

  Lögin bera engin merki þess að vera byrjendaverk.  Þvert á móti.  Þau hljóma eins og samin af þaulreyndum höfundi sem leikur sér með formið og vinnur í því.  Framvinda þeirra er ekki fyrirsjáanleg við fyrstu hlustun.  En þau vinna hratt á við ítrekaða spilun.  Flott lög,  hlýleg og notaleg.  Mig grunar að þau séu samin í slagtogi við kassagítarpikk.

  Tvö lög eru eftir Jóhann Helgason.  Eitt eftir Guðmund Jónsson (Sálin).  Þeir tveir eru í fremstu röð íslenskra lagahöfunda.  Það segir mikið um ágæti plötunnar að lög þeirra stinga ekki í stúf.     

  Eins og fleira sem vekur undrun við plötuna þá er hún róleg og ljúf.  Á um margt samleið með lítt rafmögnuðum vísnasöngvum.  Hljómsveitarferill Kalla liggur, jú, í hörðu og háværu rokki. Textarnir skerpa á samleið með vísnasöng.  Þeir eru að uppistöðu til vel ort ljóð sem geta flest hæglega staðið styrk á eigin fótum.  Höfundar eru Vigdís Grímsdóttir,  Bjarki Bjarnason og Kalli sjálfur.  

  Uppröðun laga er sérdeilis vel heppnuð.  Þegar hlustað er á plötuna í heild þá styðja lögin hvert annað.  Opnunarlagið,  Gríman grætur,  er ekki poppaðasta lag plötunnar - ólíkt því sem venja er á plötum. Þess í stað er það ofur rólegt og fallegt með kontrabassa,  flottri röddun Jóa Helga,  kassagítar gítarsnillingsins Tryggva Hübners og settlegu orgelspili Ásgríms Angantýssonar. Lokaagið,  Takk fyrir það,  er ekki hefðbundin "sing-a-long" ballaða heldur stemma strípuð niður í söng Kalla og kontrabassa Þórðar Högnasonar.  Það er virkilega töff.   

  Það er ekki fyrr en í þriðja lagi,  titillaginu,  sem leikar æsast.  Rafgítar Guðmundar Jónssonar er ágengur.  Hann kallast á við ásækið Hammondorgel Jóns Ólafssonar.  Gestasöngvari er Siggi "kjötsúpa".  Hann skilar sínu glæsilega.  Þetta er sterkasta lag plötunnar.

 Fleiri góðir söngvarar leggja hönd á plóg og setja svip á plötuna.  Þar á meðal Jóhann Helgason,  Kristjana Stefánsdóttir og Einar Hólm Ólafsson.  Vert er að geta þess að plötuumbúðir eru virkilega falleg hönnun hjá Pétri Baldvinssyni.  Þetta er vel heppnuð plata í alla staði og skemmtileg.

 

Þarf að endurskoða reglur MMA?

  Áflog í MMA (mixed martial arts) eru góð skemmtun.  Þar tuskast hraustir menn.  Sjálfviljugir.  Þeir eru valdir saman sem jafningjar.  Eða því sem næst.  Fyrir bragðið getur glíman orðið verulega spennandi.  Það getur munað dagsforminu einu hvor nær yfirhönd í atinu áður en upp er staðið.

  Eitt er pínulítið truflandi við MMA.  Það er þessi árátta margra að berja keppinautinn í höfuðið.  Aftur og aftur.  Jafnvel yfir 140 sinnum í einum bardaga.  Þó að ég hafi unnið í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar þá þykir mér óþægilegt að horfa á blóðugt andlit.  Ekki síst þegar haldið er áfram að lemja í það í heilar þrjár lotur.  Það er spurning hvort að ástæða sé til að endurskoða reglur í MMA.  Einkum í þá átt að draga úr höfuðhöggum. Gott skref væri að leyfa keppendum að bera íslenska prjónahúfu til að verja heilasvæðið.

  Öll þekkjum við einstaklinga sem stunduðu barsmíðar með hnúum og hnefum í götubardögum á unglingsárum.  Eða öllu heldur kýldu og spörkuðu á skemmtistöðum.  Á dansleikjum og hljómleikum.  Þeir sem sóttu stífast í atið búa í dag við áberandi CTE heilabilun. 

  Einkennin eru hvimleið:  Árásagjörn hegðun,  stuttur kveikjuþráður,  hvatvísi,  dómgreindarskortur,  rangar ákvarðanir,  rugl,  minnisgloppur,  kvíði og þunglyndi.

 

  

Heilabilun afleiðing höfuðhögga

Íslenskir launþegar eru ofdekraðir

  "Tölur ljúga ekki," sagði vinnufélagi minn í álverinu í Straumsvík þegar talið barst að helför gyðinga á tímum nasista í Þýskalandi.  Hann var nasisti og veifaði pappírum sem sýndu að gyðingum fækkaði lítið sem ekkert á árum seinni heimsstyrjaldarinnar.  

  Þetta var á fyrri hluta áttunda áratugarins.  Löngu fyrir daga tölvu,  internets og wikipedíu.  

  Í dag er auðvelt að fletta upp á netsíðum og kanna áreiðanleika ýmissa fullyrðinga.  Gleypa þær hráar eða kafa dýpra í dæmið.  Allt eftir því hverju menn vilja trúa.

  Á netsíðu fjármálaráðuneytisins er upplýst að laun á Íslandi séu þau hæstu í heimi.  Sem dæmi er tekið að læknar á Íslandi séu með hálfa aðra milljón í mánaðarlaun.  Á sama tíma lepji læknar í nágrannalöndum dauða úr skel. Með herkjum nái þeir að nurla saman launum sem í besta falli eru þriðjungi lægri.  Annað eftir því. Íslenskt heilbrigðiskerfi ku vera það besta í heimi.  Til samanburðar er heilbrigðiskerfið í Albaníu það versta í samanlagðri Evrópu og Asíu.  Mörgum ljósárum á undan eða eftir því íslenska (eftir því hvort átt er við sjúklinga eða fjárfesta).

  Gott ef satt er.  Ég veit ekkert um þetta.  Hinsvegar þekki ég marga Íslendinga sem nýverið hafa flutt frá Íslandi til hinna Norðurlanda.  Þeir halda því fram að þeir eigi í fyrsta skipti á ævinni afgang í seðlaveskinu um mánaðarmót.  Þeir kaupi sér húsnæði og lán lækki við hverja afborgun.  Þeir kaupa sér bíla og hafa það óvænt gott fjárhagslega.  Tölur ljúga ekki.  En einhver lýgur.

 

Hæstu launin á Íslandi

Hvaða þjóðir ala af sér flesta spennandi tónlistarmenn?

  Bandarísk netsíða,  Echo Nest,  hefur tekið saman og birt áhugaverðan lista.  Einkum áhugaverðan fyrir Íslendinga.  Líka áhugaverðan fyrir flesta aðra.  Hann byggir á yfirgripsmiklum gagnagrunni.  Þar á meðal hvaða ný og nýleg lög eru oftast spiluð (10 þúsund vinsælustu lögin),  hvernig fjallað er um þau og flytjendur þeirra á netinu og svo framvegis.  Þjóðerni flytjenda er greint og íbúafjölda lands þeirra deilt í útkomuna.  Þannig fæst út listi yfir þær þjóðir sem - miðað við höfðatölu - ala af sér eftirsóttasta og mest spennandi tónlistarfólk heims.  Þessar þjóðir skipa efstu sætin:

1. Ísland

2. Svíþjóð

3. Finnland

4. Noregur

5. Bretland 

6.  Danmörk

7.  Írland

8.  Bandaríkin

9.  Ástralía

10. Holland

11. Nýja-Sjáland

12. Kanada

13. Jamaíka

14. Belgía

15. Austurríki

16.  Þýskaland

17.  Frakkland

18.  Sviss

19.  Puerto Ríco

20.  Spánn

21.  Pólland

22.  Slóvakía

23.  Ísrael

24.  Ítalía

25.  Grikkland

 

 

 

 

 

 

 

 

  Listanum er fylgt úr hlaði með vangaveltum um leyndarmálið á bak við það að Norðurlöndin fimm raði sér í 6 efstu sætin.  Tilgáta er sett fram um að þetta hafi eitthvað með veðurfar að gera.  Þjóðirnar haldi sig innandyra vegna kulda yfir vetrartímann.  Í þeim aðstæðum verði til spennandi tónlist sem heillar hlustendur.  

Agg-gagg-gagg, sagði tófan á grjóti

  Eðlilega vakti það mikla athygli á sínum tíma þegar helstu fálkar bankahrunsins voru í aðdraganda hrunsins merktir með fálkatákni af forseta Íslands. Það var táknrænt.  Eðlilega vekur það einnig umtal og umræðu þegar kóngurinn á Bessastöðum bannar nú einum þeirra að bera fálkatáknið.  Heppilegra væri að skikka hann til að vera merktur fálki.  

   

Sviptur rétti til að bera orðuna

Hættulegt grænmetisfæði

  Sumir halda að grænmetisfæði sé hollt.  Þeir sömu óttast að kjöt,  fiskur og allar aðrar dýraafurðir séu óhollar.  Þetta er rugl.  Það hefur verið hrakið rækilega og ítrekað með vísindalega rannsóknum.

 Reyndar þarf engar rannsóknir.  Það dugir að virða grænmetisætu fyrir sér.  Hún er hrukkótt,  litlaus, grá og guggin;  máttleysisleg og eins og við það að falla í yfirlið (og gerir það af og til svo lítið ber á).

  Verra er að grænmetisætan er iðulega fjarræn og döpur til sljórra augna.  Einnig eins og ringluð á svip og glaseyg.  Hún er niðurlút og forðast augnsamband.

  Áströlsk rannsókn leiddi í ljós að grænmetisætur eru svartsýnar og hafa litla tiltrú á bjartri framtíð.  Fimmtungi fleiri þeirra glíma við þunglyndi umfram kjötætur.  Þriðjungi fleiri upplifa áfallastreituröskun og þjást af hræðilegum kvíðaköstum.  Liggja skjálfandi í fósturstellingu undir sæng.  Óttasst allt hið versta án þess að vita hvað.    

  Kjöt inniheldur ýmis holl og nauðsynleg vítamín og steinefni sem eru fágæt og aðeins í litlu magni í einstaka grænmeti.  Það eru samt önnur hollefni í grænmeti.  Það er ástæða til að hafa það sem meðlæti.  Bökuð kartafla er heppileg með grilluðu kjöti.  

  Hér eru tvær þekktar konur,  matgæðingar,  á sextugsaldri.  Önnur er kjötsælkeri og dálítið eldri.  Hin slafrar einungis í sig tuggu og tuggu af grasi og jórtrar á rótarávöxtum.  Það leynir sér ekki hvor er hvað. 

  

Ný bók frá Helga Seljan

  Fyrir fimm árum kom út bókin 1001 gamansaga eftir Helga Seljan.  Hún naut mikilla vinsælda.  Enda sögurnar 1001 hver annarri hnyttnari.  Allar meira og minna sannar.  

  Eftir helgi kemur út ný og stórskemmtileg bók frá Helga,  Ljósbrot liðinna stunda.  Hún inniheldur gamansögur, glettna bragi,  smásögur,  kvæði,  æviþætti og fleira.  

  Helgi var kennari,  skólastjóri,  svo alþingismaður,  síðar fræðslustjóri Öryrkjabandalagsins og loks framkvæmdastjóri þess.  Jafnframt kom hann fram um áratugi með gamansöng og sögur.  

 

Orðaleikir Jóns Þorleifssonar - framhald frá í gær

 

  1988 hófust útsendingar Útvarps Rótar.  Þetta var merkileg útvarpsstöð.  Hún var starfrækt til 1991.  Uppskriftin var almannaútvarp.  Allskonar félög og einstaklingar stóðu að stöðinni.  Dagskrá var fjölbreytt.  Meðal aðstandenda og dagskrárgerðarfólks voru allt frá trúfélögum og stjórnmálahreyfingum til rokkmúsíkunnenda og allskonar.  Gott ef Öryrkjabandalagið og ég man ekki hverjir komu að borðinu.

  Rótin var fjármögnuð með hlutabréfum og auglýsingum.  Fólk og félagasamtök keyptu ódýr hlutabréf í stöðinni og áttu þá greiða leið að dagskránni.  Þetta voru skemmtilegir tímar.  Margir sem hófu feril sinn á Útvarpi Rót hafa síðar haslað sér völl í öðrum fjölmiðlum.  Dæmi um það eru Stjáni stuð,  Jóhannes K. Kristjánsson tæknitröll 365 miðla,  Andrés Jónsson almannatengill og vinsæll álitsgjafi,  Guðlaugur Falk þungarokksgítarleikari,  Sveinn H. Guðmarsson (RÚV),  Kristinn Pálsson (Rás 2),  Guðrún Ögmundsdóttir síðar alþingiskona,  Ragnar "Skjálfti" veðurstofustjóri og Soffia Sigurðardóttir sem síðar rak Útvarp Suðurlands.  Mig minnir að Kiddi Rokk í Smekkleysu og Kiddi kanína í Hljómalind hafi einnig komið við sögu.

  Nema hvað.  Þegar unnið var að undirbúningi Útvarps Rótar birtist Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  heima hjá mér.  Hann veifaði hlutabréfi í Útvarpi Rót.  Það kom mér á óvart í aðra röndina.  Ég spurði:  "Hvað kemur til að þú kaupir hlutabréf í útvarpi Rót?"

  Jón svaraði:  "Þetta er samkvæmt læknisráði.  Ég hef verið heilsulítill að undanförnu." 

  Við frekari eftirgrennslan svaraði hann áfram í dularfullum útúrsnúningum.  Að lokum upplýsti Jón að hann hefði heimsótt heimilislækni sinn,  Svein Rúnar Hauksson.  Sá hefði bent honum á að kaupa sér aðgang að Útvarpi Rót.  Þar gæti hann komið á framfæri gagnrýni á verkalýðshreyfinguna.  Sem reyndi svo aldrei á.  Jóni varð fljótlega uppsigað við Útvarp Rót.  Fyrst út af því að Samtökin 78 (samtök samkynhneigðra) komu að dagsrká stöðvarinnar.  Fleira í dagskránni lagðist illa í Jón.  Eins og gengur.  Ég var með rokkmúsíkþátt á Útvarpi Rót.  Alveg burt séð frá hlutabréfi Jóns í stöðinni þá skreytti ég dagskrána stundum með því að lesa upp eitt og eitt ljóð eftir Jón í bland við pönkrokk.   

Útvarp Rót

Fleiri sögur af Jóni HÉR

Orðaleikir Jóns Þorleifs

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  var orðhagur.  Þegar best lét var hann talandi skáld.  Stökur hrukku upp úr honum af minnsta tilefni.  Verra var að undir hæl var lagt hvort að hann hélt þeim til haga.  Margar gleymdust jafn óðum.

  Einn daginn birtist Jón með sjúkraumbúðir og plástra yfir ennið.  Mér brá við og spurði tíðinda.  Jón svaraði því til að maður með hárbeittan hníf að vopni hafi lagt til sín.  Góðu fréttirnar væru þær að atlagan hafi ekki beinst að öðrum líkamshlutum.  "Ég held fullri heilsu og það skiptir mestu máli," útskýrði hann.

  Við nánara spjall kom í ljós að Jón hafði leitað til lýtalæknis.  Hann hafði látið fjarlægja hnúð af enninu.  Honum var stríðni af þessum hnýfli.  Vegna hans var hann uppnefndur Jón kindarhaus.  Uppnefnið var ósmekklegt og Jón tók það nærri sér.  Margir áttuðu sig ekki á því.  Jón var algengasta karlmannsnafn á Íslandi.  Menn sem umgengust marga Jóna aðgreindu þá með uppnefnum.

  Það sem fyllti mælinn hjá Jóni var pistill í Lesbók Morgunblaðsins eftir Ólaf Ormsson,  rithöfund.  Í pistlinum rifjaði hann upp samskipti við samtíðamenn.  Jón var þar nefndur ásamt öðrum í upptalningu án þess að hans væri frekar getið.  Þarna var hann nefndur Jón kindarhaus.  Ég er þess fullviss að Ólafi gekk ekkert illt til.  En vissulega var þetta ónærgætið og ruddalegt.  Jón sýndi mér þessa blaðagrein og var mikið niðri fyrir.  Honum var það mikið brugðið við að hann lét þegar í stað fjarlægja hnúðinn.  Svo vildi til að á sama tíma spurði barnung systurdóttir mín Jón í sakleysi að því af hverju hann væri með "kúlu á enninu". 

 

  Framhald á morgun.

  Fleiri sögur af Jóni má lesa með því að smella HÉR 

Hver platar hvern?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Síðasti Freyjudagur var af verslunarmönnum kallaður Black Friday.  Á þannig degi eru vörur verslunarinnar seldar með auglýstum 25 - 70% afslætti.  Þó að uppátækið sé kennt við Freyjudag þá gildir afslátturinn í flestum verslunum yfir alla helgina.  Í dag tekur við Cyber Monday.  Þá er hægt að gera góð kaup í netheimum.

  Þegar um risaútsölu er að ræða bregður verslunin iðulega á leik.  Það er ekki góður bisness að borga með vörunni.  Algengt bragð er að hækka vöruverð í tæka tíð.  Síðan er gefinn afsláttur.  Þegar upp er staðið borgar kúnninn hefðbundið verð fyrir vöruna.

  Þeir sem ganga lengst í leiknum hækka verðið svo ríflega að á útsölunni er varan seld á hærra verði en venjulega.  

  Sumir standa verslunina að verki.  Þá brýst fram óánægja.  Fólki finnst eins og það hafi verið haft að fífli.  Sem er tilfellið.  

  Þegar betur er að gáð er það kaupandinn - umfram aðra - sem hefur haft sjálfan sig að fífli.  Hann var ánægður með kaupin til að byrja með.  Honum þótti verðið það gott að hann keypti vöruna.  Þar með borgaði hann í raun sanngjarnt verð.