Margur verður af aurum api

Gríðarleg eiturlyfjaneysla í kirkjum

  Það er ekkert leyndarmál að í Alþingishúsinu og í kirkjum er almenn og töluvert mikil neysla á eiturlyfjum.  Einkum kókaíni og amfetamíni.  Líka hassreykingar og misnotkun þunglyndislyfja,  áfengis og munntóbaks.  Þetta vita allir sem vilja vita.  

  Þetta hefur verið sannreynt í breskum kirkjum.  Tekin voru sýni á klósettsetum 25 kirkja.  Af þeim reyndist næstum helmingur (11) vera löðrandi í kókaíni.  Undrun vakti að hlutfallið væri ekki hærra.  Á móti vegur að kókaín er svo sem ekkert vinsælasta eiturlyf í kirkjum.  E-pillur, hass,  LSD,  englaryk,  áfengi og sitthvað fleira er alveg eins vinsælt.  Ekki síst hérlendis.

 

Veitingaumsögn

 - Staður:  Tacobarinn,  Hverfisgötu 20,  Reykjavík

 - Réttur:  Taco

 - Verð:  1990 kr. fyrir þrjá rétti

 - Einkunn:  *** (af 5)

  Þegar ég gekk inn á Tacobarinn fékk ég fyrst á tilfinninguna að ég væri staddur úti á Spáni.  Kannski af því að ég er nýkominn frá Alicante.  Við nánari athugun blasti við að þetta er mexíkóskur staður.  Klárlega sitthvað líkt með spænskum og mexíkóskum veitingastöðum.  Til að mynda tónlistin sem hljómar úr hátölurum.

  Tacobarinn er rúmgóður og bjartur.  Glerveggir og glerþak ramma hann inn.  Ótal ljós í ýmsum litum og af ýmsu tagi upp um alla veggi og út um allt skapa suðræna stemmningu,  ásamt mynstri á borðum og framhlið stórs barborðs.   

  Eins og nafnið bendir til þá er Tapasbarinn bar fremur en matsölustaður. Bar sem býður upp á allskonar framandi og spennandi rétti.  Prentaður matseðill liggur ekki frammi.  Ástæðan er sú að það er dagamunur á þeim réttum sem í boði eru.  Það er of dýrt og tímafrekt að prenta nýjan matseðil á hverjum degi.  Í staðinn er nýr matseðill dagsins handskrifaður á krítartöflur.  Á honum eru taldir upp nokkrir tacoréttir,  pizzur og súpa. Af tacoréttum er þess gætt að eitthvað sé um kjötrétti,  sjávarréttataco og grænmetistaco.

  Tacoréttur samanstendur af þunnri hvítri hveitiköku,  um það bil 5 tommur að stærð.  Á henni er meirt (hægsteikt) kjöt með grænmeti og sósu eða sjávarréttur eða grænmetisréttur.  Stakur réttur kostar 790 kr. Heppileg máltíð samanstendur af þremur réttum á samtals 1990 kr. Matmikil súpa kostar 1350 kr.  Pizza kostar 1000 kall. Lambakjötstaco,  þorskur og kjúklingataco er góð blanda.  Allt alveg ágætlega bragðgott en frekar bragðdauft.  Hægt er að bera sig eftir bragðsterkum sósum til að skerpa á.  Þá er betra að þekkja sósurnar og styrkleika þeirra.  Það hjálpar.  

  Tacoréttirnir eru bornir fram án hnífapara.  Þetta er fingramatur að hætti fátækra Mexíkóa.  Við Íslendingar erum ekkert of góðir til að spara hnífapör einstaka sinnum.  Það sparar uppvask.  

  Ég mæli alveg með því að fólk kíki á Tacobarinn og prófi mexíkóska matreiðslu.   

       

  

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fleiri veitingaumsagnir með því að smella á HÉR 

Blindfull

  Um árámótin hlaut breskur barþjónn verðlaunin Wetherspoon Perfect Server.  Það eru ekki fréttir út af fyrir sig.  Einhver breskur barþjónn fær árlega þessi verðlaun.  Ekki samt alltaf sá sami.  Það sem er fréttnæmt nú er að verðlaunahafinn er blind kona.  54. ára amma í þokkabót.

  Júlía Richards var hjúkrunarkona.  Þegar hún blindaðist skipti hún um starf.  Gerðist barþjónn.  Hún er gleggri á gesti en aðrir barþjónar.  Hún þekkir lyktina af þeim,  skóhljóð þeirra, rödd og man hvaða drykk þeir vilja.  Áður en þeir hafa lokið við að bjóða gott kvöld er hún búin að rétta þeim BLINDfullt bjórglas í lúkur.  Afgreiðsla hennar gengur þess vegna mun hraðar fyrir sig en hjá öðrum.

 

Jólaleikrit - hugljúft og hjartnæmt

 

 

 

 

 

 

 

 

 Á sviðinu stendur aldraður maður við risastóran skífusíma.  Hann tekur ofursmátt tól af og snýr skífunni nokkrum sinnum.  

Rödd í símanum:  Jónmundur Sighvatur Ingólfur Sigurðar- og Guðbjargarson í Stóra-Lágholti á Snæfellsnesi hér.

Gamli maðurinn:  Sæll bróðir.  Langt síðan ég hef heyrt í þér.

Rödd í símanum:  Já, næstum því klukkutími.  Hvað er í gangi?

Gamli maðurinn:  Heyrðir þú útvarpsfréttirnar í hádeginu?

Rödd í símanum:  Nei,  ég er í fréttabanni samkvæmt læknisráði; út af kvíðakastinu.  

Gamli maðurinn:  Hjón í Hollywood eru að skilja.

Rödd í símanum:  Hvaða hjón?

Gamli maðurinn:  Mér heyrðist karlinn heita Hann og konan Hún.  Hugsanlega er Hún af kínverskum ættum.  

Rödd í símanum:  Það setur að manni ónot við svona tíðindi.  Hvað verður um börnin?  

Gamli maðurinn:  Það fór framhjá mér.  Ég dottaði áður en fréttinni lauk.  Þegar ég vaknaði aftur var komið kvöld og ég búinn að týna dagatalinu mínu.  Þessu sem ég erfði um árið þegar afi var drepinn.  Hvenær eru jólin?   

Rödd í símanum:  Það er 13. janúar.  Það er ekki seinna vænna fyrir þig að halda upp á jólin.  Þú ættir að halda upp á aðfangadag strax í kvöld.

Gamli maðurinn:  Snilld.  Ég var einmitt byrjaður að hlakka til.

Rödd í símanum:  Þetta er nær lagi núna en þegar þú hélst upp á jólin í apríl. 

Gamli maðurinn:  Það hefði sloppið betur til með betri nágrönnum.  Þeir hringdu stöðugt í lögguna og kvörtuðu undan jólalögunum sem ég spilaði úti í garði.  Ég átti bara ekki betri jólalög.  

Rödd í símanum:  Ekki lög.  Þú spilaðir einungis eitt lag og það um Jólaköttinn.  Þú hefðir betur látið vera að spila það úti í garði allan sólarhringinn.  

Gamli maðurinn:  Betra er að deila en drottna.  Ég tel það ekki eftir mér að deila jólagleði með öðrum.  Hinsvegar verð ég að biðjast velvirðingar á því að þú fáir ekkert jólakort frá mér í ár.

Rödd í símanum:  Ekki fremur en áður.

Gamli maðurinn:  Það er ekki við mig að sakast.  Ég póstlagði kort til þín og fjölda pakka með jólagjöfum;  svo dýrum og glæsilegum að ég varð að taka bankalán og veðsetja hús nágrannans án hans vitneskju.  Maður blaðrar ekki um svona hluti við Pétur og Pál.  Að minnsta kosti ekki Pál.  Hann kjaftar öllu.  Meira að segja í ókunnugt fólk úti á strætóstoppustöð.  Hann hefur elt ókunnuga heim til þeirra til að kjafta frá.  

Rödd í símanum:  Hvað varð um jólapakkana?

Gamli maðurinn:  Pósturinn reið með þá yfir á í vexti.  Skyndilega sökk hann á kaf í hyl.  Síðan hefur ekkert til hans spurst.

Rödd í símanum:  En hesturinn?  Ég hef mestar áhyggjur af honum.

Gamli maðurinn:  Hann slapp án reiðtygja og pósts.  Hljóp allsnakinn í ójafnvægi yfir tvö fjöll og stoppaði ekki fyrr en uppi á þaki á 2ja hæða húsi.  Þar var bóndi að sjóða saltfisk og kartöflur.

Rödd í símanum:  Uppi á þaki?

Gamli maðurinn:  Nei,  upp á palli inn í tjaldi út í fljóti illa drukkinn inn í skógi.  Vonandi skemmti hann sér vel.  

Rödd í símanum:  Bræddi hann hamsatólg með matnum?

Gamli maðurinn:  Nei, en fékk sér grjónagraut í eftirrétt með rúsínum, kanil og rjómarönd.  Þrátt fyrir það harma ég örlög jólapakkanna til þín.  Á jólum á maður að muna eftir sínum minnsta bróðir.  Þú ert minnstur okkar bræðra.

Rödd í símanum:  Það munaði skósóla pabba að ég yrði dvergur.  En það getur átt eftir að togna úr mér.  Enginn veit sína ævi fyrr en öll er.  Né ævi sumra annarra.  

Gamli maðurinn:  Ég má ekki vera að því að masa lengur.  Jólaskrautið kallar.  Ekki hengir það síg sjálft upp.  Síst af öllu ljósaseríurnar.  

Gamli maðurinn skellir á án þess að kveðja.  Hann klórar sér ringlaður í höfðinu og segir við sjálfan sig:  Þetta er ljóta ruglið alltaf með jólin.  Það eru ekki nema tuttugu dagar síðan ég hélt upp á aðfangadag.  Og nú er hátíðin  skollin  á strax aftur.  Það tekur því ekki að rífa niður skraut á milli jóla á meðan þau hellast svona ört yfir.

Tjaldið fellur. 

Fleiri leikrit og smásögur HÉR

Belgískur rokkunnandi fjallar um íslenskt rokk

   Wim Van Hooste heitir maður.  Hann er frá Belgíu.  Hefur verið búsettur á Íslandi síðustu ár.  Hugfanginn af íslenskri rokkmúsík.  Einkum pönkaðri senunni.  Hann hefur meðal annars haldið upp á afmæli kvikmyndarinnar Rokk í Reykjavík.

  Með því að smella á HÉR má finna umfjöllun hans um íslenska rokkmúsík síðustu ára.  Mjög svo lofsamlegt og áhugavert dæmi.  

Davíð Bowie 1947-2016

  Margir hafa hvatt mig til að blogga um feril heiðnu bresku poppstjörnunnar Davíðs Bowie.  Ég hef ekki spurt en dettur í hug að það sé vegna fráfalls hans í gær.  Aðrir hafa undrast að enga minningargrein um hann sé að finna á þessari bloggsíðu.  

  Nú að kvöldi næsta dags hefur verið fjallað um Bowie og feril hans fram og til baka í helstu fjölmiðlum.  Ekki síst á Rás 2.  Fáu er við að bæta.  Nema að kveða niður draugasögu um framburð Íslendinga á nafninu Bowie.  Hann er Báví.  Illar tungur flissa að þessu og halda því fram að réttur framburður sé Bóí.  

  Staðreyndin er sú að enskumælandi meðreiðarsveinar Bowies eru ekki á einu máli.  Sumir brúka íslenska framburðinn.  Til að mynda bandaríski gítarleikarinn hans,  Steve Ray Vaughan.  Sumir aðrir tala um Bóí. Þar fyrir utan megum við Íslendingar kalla hvaða útlending sem er hvaða nafni sem okkur hugnast.  Kinnroðalaust höfum við kallað Juan Carlos fyrrverandi Spánarkonung Jóhann Karl. Við tölum aldrei um The Beatles heldur Bítlana.  Bruce Springsteen köllum við Brúsa frænda.  Þannig mætti áfram telja.

  Annað:  Bowie var og er oft kallaður kameljón.  Það er villandi.  Kameljón breytir um lit til að laga sig að umhverfinu.  Bowie hinsvegar breytti ítrekað um lit til að skera sig frá umhverfinu.

  Þó að ég hafni kameljónstilvísunni þá segir sitthvað um litskrúðuga lagaflóru Davíðs að í morgun taldi ég 23 lög sem jafn margir aðdáendur póstuð á Fésbók sem sitt uppáhalds Bowie-lag.   

 

  

  Í stað þess að skrifa og bæta við enn einni minningargrein um Bowie og endurtaka flóð greina um feril hans vitna ég hér í nokkra punkta af Fésbók:

  "Mér finnst eins og rokkið sé dáið og hugur minn er í hálfa stöng...bless Bowie"

 - Bubbi (Björn Jónsson)  

  "Sumir segja hann vera goðsögn áttunda áratugarins, en það er vægt til orða tekið.  Hann hefur verið einn af fremstu og áhugaverðustu listamönnum heims í næstum fimm samfleytta áratugi."

  - Rakel Andradóttir 

  "Þú kenndir mér svo ótrúlega margt en það mikilvægasta er örugglega það að ef þú mátt vera David Bowie þá hlýt ég að mega vera ég sjálfur."

  - Óskar Zowie (Óskar Þór Arngrímsson)

  "Low og Heroes voru toppurinn fyrir mig.  Þær breytt því hvernig ég hugsaði um músík."

  - Trausti Júlíusson   

  "Og hann var ekki einu sinni leiðinlegur þægar hann var leiðinlegur."

  - Ísak Harðarson

  "Djöfull er nýja Bowie platan góð maður!"

  - Sigurjón Kjartansson

David Bowie látinn

Hvert skal halda 2016?

  Breska dagblaðið Daily Mail hefur tekið saman lista yfir heitustu staðina til að heimsækja 2016.  Heitustu í merkingunni girnilegustu,  ætla ég.  Listinn spannar tíu staði.  Hver um sig er kynntur með fögrum orðum.  Sannfærandi rök eru færð fyrir veru þeirra á listanum.   Það er ekki gert upp á milli áfangastaða í uppröðun í sæti.   

  Að sjálfsögðu trónir Ísland á listanum.  Fyrirsögnin er Iceland´s Warm Front (Íslands heita framhlið).  Landinu er lýst sem afar framandi undri.  Þar megi finna staði sem gefi þá upplifun að maður sé staddur á tunglinu.   Höfuðborgin,  Reykjavík,  sé umkringd töfrandi fossum,  jöklum,  eldfjöllum og norðurljósum.  

  Mælt er með því að ferðamenn tjaldi úti í íslenskri náttúru.  Þeir skuli þó einnig gefa sér góðan tíma til að ræða við innfædda.  Viðhorf Íslendinga til lífsins og tilverunnar séu "ja,  öðruvísi" (well,  different).  

  Vísað er á tilboðsferð til Íslands með Easy Jet.  Flug og vikudvöl á 3ja stjörnu Bed & Breakfast kosti rösklega 77 þúsund kall (412 pund).  Það er assgoti girnilegur pakki.  Geta Wow og Icelandair ekki boðið betur?

  Daily Mail klikkar á að nefna goshverina,  álfabyggðir og Bláa lónið.  Alveg á sama hátt og í annars ágætu myndbandi,  Inspired by Iceland,  vantar sárlega álfa og norðurljós.   

  Hinir staðirnir sem Daily Mail mæla með eru:  Noregur,  Þýskaland,  Bali,  Sri Lanka,  Ibiza,  Perú,  Verona,  Mozambik og Bequia.  Enginn jafn spennandi og Ísland.  

 

Íslensk tónlist í Alicante

Fólskuleg árás

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sólin skein samviskusamlega upp á hvern dag í Alicante.  Það var hlýtt og notalegt. Það var ljúft að sitja úti á gangstétt með einn til tvo kalda á kantinum.  Njóta sólarinnar og hugsa til Íslands.  Sjá fyrir sér íslenska snjóskafla,  hrímaðar bílrúður og frostbarða Íslendinga.  

  Ég sat aldrei á sjálfri gangstéttinni heldur á stól.  Síðdegis þrengdust kostir.  Verslunum og veitingastöðum var lokað hverjum á fætur öðrum í tvo til þrjá klukkutíma í senn.  Sumum klukkan eitt.  Öðrum klukkan tvö.  Þá voru Spánverjar að taka sinn reglubundna síðdegislúr.  Svokallaðan "síesta".  Mér varð að orði:

  Spánverjar spígspora um götur

og spjalla um allt það besta

sem á dagana hefur drifið

og dorma svo í síesta.  

  Rannsóknir hafa sýnt að síðdegislúrinn sé hollur.  Í honum hleður líkaminn batteríin svo munar um minna. Þetta vissu íslenskir bændur fyrr á tíð.

  Fyrstu nóttina í Alicante varð ég fyrir fólskulegri árás.  Ég varð þó ekki var við neitt fyrr en að morgni.  Þá sá ég að moskítóflugur höfðu bitið mig.  Fyrst voru bitsárin varla sýnileg.  En þeim fylgdi kláði.  Á næstu dögum urðu þau sýnilegri:  Dökknuðu, stækkuðu, urðu dökkrauð og upphleypt.  Kláðinn jókst og bitsárum fjölgaði á hverri nóttu.  

 Moskítóflugan er lúmsk.  Hún felur sig.  Bíður eftir ljósaskiptum og því að fórnarlambið sofni.  Þá fer hún á stjá.  Í svefnrofanum má heyra lágvært suð frá henni á flugi.  Hún notar deyfiefni til að fórnarlambið verði einskis vart er hún sýgur úr því blóð.  

  Til að alhæfa ekki í óhófi þá er rétt að taka fram að karlflugan áreitir enga.  Einungis kvenflugan.

  Á heimleið var ég alsettur bitförum.  Húðin líktist yfirborði pizzu.  Það neyðarlega er að ég rek litla heildsölu og sel apótekum öfluga bitvörn í nettu úðaspreyi,  Aloe Up Insect Repellent.  Ég hafði enga rænu á að grípa hana með mér til Spánar.  Í apótekum í Alicante fann ég "roll on" sem átti að gera sama gagn.  Það gerði ekkert gagn.  Nema síður sé.  Sólvarnarkrem í þarlendum apótekum eru sömuleiðis algjört drasl.

  Ég ráðlegg væntanlegum Alicante-förum að grípa með sér frá Íslandi góðar sólarvörur og bitvörn.  Ekkert endilega Aloe Up,  Banana Boat eða Fruit of the Earth.  Eða jú.    

         

Ævintýri í Suðurhöfum

  Fyrir jól var veðurspá kaldranaleg.  Vetrarhörkur voru boðaðar;  hörkufrost á fróni.  Viðbrögð mín voru þau að flýja suður um höf.  Veðurspá fyrir Alicante á Spáni var notaleg,  16-20°.  Í þann mund er ég hélt upp á flugvöll ræddi ég við systir mína,  búsetta á Spáni.  Hún benti mér á að hitatalan segi aðeins hálfa sögu.  Vegna loftraka sé kaldara en ætla megi.  16-20° hiti í Alicante bjóði ekki upp á stuttbuxur og hlýrabol.

  Ég skellti þegar á mig hnausþykkri prjónahúfu,  vafði trefli um háls,  tróð mér í lopapeysu,  föðurland og fóðraða leðurhanska.  Kuldaúlpa með loðfóðraðri hettu tryggði að ekki myndi slá að mér.

  Á flugvellinum í Alicante var ég best dúðaður af öllum.  Enginn var léttklæddur.  Enda gustur úti.  Verra var að enginn talaði ensku.  Hinsvegar hefur fólkið þarna náð tökum á spænsku.  Sérlega var aðdáunarvert að heyra hvað ung börn tala góða og fumlausa spænsku.  Það kom mér ekki að gagni.  Ég kann ekki spænsku.

  Vandræðalaust fann ég strætó sem samkvæmt korti átti leið að hlaðvarpa gistiheimilis míns.  Þegar á reyndi stoppaði hann fjarri áfangastað.  Allir farþegar yfirgáfu vagninn möglunarlaust.  Nema ég. Bílstjórinn talaði ekki ensku fremur en aðrir.  Hann brá sér í hlutverk ágæts látbragðsleikara þegar ég kvartaði undan því að vagninn væri ekki kominn á áfangastað.  Um leið ýtti hann lauslega við mér til að koma mér út úr vagninum.  Það gekk treglega framan af.  Svo var eins og skepnan skildi.  Ljóst var að vagninn færi ekki lengra.  Kannski var þetta síðasti vagn leiðarinnar.  Klukkan nálgaðist miðnætti.

  Ég skimaði þegar í stað eftir stóru hóteli.  Þar er yfirleitt hægt að finna leigubíl.  Sem gekk eftir.  Leigubíllinn kostaði 700 ísl. kr.  Ég hefði alveg eins getað tekið leigubíl frá flugstöðinni.  Strætóinn kostaði 540 ísl. kr.    

  Innritunarborð gistiheimilis míns lokar á miðnætti.  Ég rétt slapp inn í tæka tíð. Fyrsta fólkið sem ég hitti á gistiheimilinu var ungt íslenskt par,  Ásthildur og kólumbískur Íslendingur.  Einu Íslendingarnir sem ég hitti á Alicante.  

  Meira á morgun.  

Jóla- og nýggjársheilsan

Eg ynskir tær og tinum eini gleðilig og hugnalig jól og eitt vælsignað og eydnuberandið nýggjár,  við tökk fyri tað brátt farna.

Köld kveðja frá Jóni

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  tók upp á því á gamals aldri að yrkja kvæði,  skrifa sögur, leikrit og skrá í bókarformi vangaveltur um heimsmálin.

  Árni Bergmann var bókmenntarýnir dagblaðs sem hét Þjóðviljinn.  Hann ritaði ördóm eða umsögn um eina ljóðabók Jóns.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Um það má lesa neðst til vinstri HÉR (neðst til hægri er hægt að stækka síðuna). 

  Jón brást hinn versti við þessum skrifum.  Hann skilgreindi þau sem níð um sig og sín ljóð.  Þetta sat í honum alla ævi.  Hann margoft dró fram þessa litlu blaðaklausu,  hneykslaðist á henni með fussi og formælingum.  Lét þá fylgja með upplestur á meiningarlausri vísu og spurði:  "Hvar er heiftin í þessu?"   

  Á unglingsárum hreifst Jón af jafnöldru sinni.  Þeim varð vel til vina án þess að það næði lengra.  Leiðir skildu.  Hálfri öld síðar hittust þau á ný.  Þau smullu ekki saman í það skiptið.  Jón orti um endurfundinn:

 

  Þú varst svo fögur forðum,

fjörug og skemmtileg,

að þar er endurminning

sem aldrei gleymi ég.

  En nú ertu grett og gömul,

geðill með haltan fót,

svo mér ofbýður mest af öllu

hvað þú ert stirð og ljót. 

 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifssyni HÉR

Glútenfrí matvæli eru óþverri

 Í huga margra er samasemmerki á milli glútenfrírra matvæla og hollustu.  Ekkert er fjær sanni.  Glútenfrí matvæli eru óhollur óþverri.  Eina ástæðan fyrir því að einhver ætti að borða glútenfrí matvæli er þegar viðkomandi þjáist af glútenóþoli.  Fylgikvillar þess að snæða glútenfrían mat eru margir.  Þar á meðal hætta á krabbameini í meltingarvegi og hvítblæði.  Margar glútenfríar vörur eru ekkert annað en næringarlaus sterkja án trefja og próteina.

Hvar var hitt eista Hitlers?

 

  Þegar drengir þroskast frá því að vera börn yfir í að verða karlmenn þá gerist ýmislegt.  Þeim fer að vaxa grön.  Það er ekkert mál.  Drengirnir raka skeggið.  Eða láta það vaxa.  Eða bæði.  Raka hluta þess og leyfa barta að vaxa eða yfirvaraskegg.  Sanntrúaðir bókstafstrúar fylgja fyrirmælum Biblíunnar um skeggvöxt.  Annars fara þeir til helvítis.  Þar brenna þeir í vítislogum til eilífðar.  Sársaukinn er hræðilegur.  Er mér sagt.

  Um það bil sem drengir verða kynþroska þá ganga eistu niður í pung.  Það gerðist ekki í tilfelli Hitlers.  Bestu þuklarar 3ja ríkisins fundu aldrei nema annað eista Hitlers.  Gátan hefur aldrei verið leyst.  Hvar var hitt eistað?  Það fannst aldrei þrátt fyrir margskoðaða og mikla leit. 

Hitler var með eitt eista

Upptaka á verðmætum flóttamanna og hælisleitenda

  10. desember var lagt fram á danska þinginu frumvarp.  Það snýst um heimild til að skoða og skilgreina eignir flóttamanna og hælisleitenda.  Jafnframat um að gera megi verðmæti þeirra upptæk.  Rökin eru þau að verðmætin verði metin sem greiðsla upp í kostnað danska samfélagasins við að hýsa þetta fólk.  Það er að segja þangað til það er farið að vinna fyrir sér í Danmörku og leggja skerf til samfélagsins.  Rannsóknir unnar í nágrannalöndum sýna að á örfáum árum eru innflytjendur farnir að leggja meira til samfélagsins en þeir þiggja.  

  En eitthvað þarf til að brúa bilið þangað til.  Um það snýst frumvarpið.  Spurning er hvað langt á að ganga.  Sumir túlka þetta sem upptöku á öllum verðmætum.  Aðrir túlka það sem upptöku á skartgripum, demöntum og þess háttar.  Ekki upptöku á peningaseðlum,  fatnaði og bókum.  Enn aðrir velta fyrir sér upptöku á gullfyllingum í tönnum.  Sýnist þar sitt hverjum.

   Eftirskrift þessu óviðkomandi:  Vegna umræðu um vímuefnameyslu íslenskra alþingismanna - sem fer jafnan úr skorðum í desember:  Í húsakynnum danska þingsins er bar.  Þar er stöðug traffík.  Þingmenn standa í halarófu.  Þeir kaupa margfaldan skammt þegar röð kemur að þeim.  Til að þurfa ekki aftur í röðina fyrr en eftir klukkutíma.  Danskir þingmenn eru almennt "ligeglad".  Íslendingur spurði hvort að þingmenn sem sniðgangi barinn séu litnir hornauga.  Svarið:  "Það hefur ekki reynt á það."

 

Vilja leggja hald á verðmæti

Alþingismenn eru að reyna að taka sig á

  Á síðustu árum hafa alþingismenn reynt að taka sig á.  Þeir hafa reynt að draga úr áfengisneyslu á vinnustað.  Það ber að virða.  En þetta er erfitt.  Freistingar kalla á hverju húshorni.  Alþingi er umkringt vínveitingahúsum.  Það er eðlilegt.  Þar blómstra viðskiptin mest og best.  Þetta er keðjuverkun.  

  Betur hefur gengið í baráttunni við sniffið.  Við bankahrunið 2008 varð einnig hrun á því.  Þar var um keðjuverkun að ræða.  Framboð dróst saman.  Banksterarnir í stuðningsmanna- og vinahópnum hættu að bjóða hægri vinstri.  Einnig hafði uppstokkun í þingliði vorið 2009 töluvert að segja.  En þetta er snúið.  Venjuleg manneskja getur eiginlega ekki verið allsgáð í Alþingishúsinu.  

 

„Svona áburður er óþolandi“

Plötugagnrýni

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Örlagagaldur

 - Flytjandi:  Kalli Tomm

 - Einkunn: ****

  Það var saga til næsta bæjar þegar rokksveitin Gildran í Mosfellsbæ snéri upp tánum fyrir tveimur árum. Hljómsveitin hafði átt farsælan feril í næstum hálfan fjórða áratug. Að auki höfðu trommuleikarinn Karl Tómasson og söngvarinn Birgir Haraldsson starfað saman í vinsælum hliðarverkefnum.  Til að mynda í hljómsveitunum 66 og Gildrumezz.

  Viðbrögð Karls við nýrri stöðu voru þau að hefja sólóferil.  Nokkuð bratt.  Trommuleikari sem hafði hvorki samið lög né sungið.  Hann henti sér út í djúpu laugina.  Snarar fram út hendinni sólóplötu með frumsömdum lögum er hann syngur dável.  Söngröddin er lágstemmd,  látlaus og þægileg.   

  Athygli vekur að Kalli trommar sjálfur aðeins í einu lagi - svo ágætur trommuleikari sem hann er.  Ásmundur Jóhannsson og Ólafur Hólm Einarsson sjá um trommuleik og áslátt að öðru leyti.  Eðalfínir í sínu hlutverki eins og allir aðrir sem að plötunni koma.

  Lögin bera engin merki þess að vera byrjendaverk.  Þvert á móti.  Þau hljóma eins og samin af þaulreyndum höfundi sem leikur sér með formið og vinnur í því.  Framvinda þeirra er ekki fyrirsjáanleg við fyrstu hlustun.  En þau vinna hratt á við ítrekaða spilun.  Flott lög,  hlýleg og notaleg.  Mig grunar að þau séu samin í slagtogi við kassagítarpikk.

  Tvö lög eru eftir Jóhann Helgason.  Eitt eftir Guðmund Jónsson (Sálin).  Þeir tveir eru í fremstu röð íslenskra lagahöfunda.  Það segir mikið um ágæti plötunnar að lög þeirra stinga ekki í stúf.     

  Eins og fleira sem vekur undrun við plötuna þá er hún róleg og ljúf.  Á um margt samleið með lítt rafmögnuðum vísnasöngvum.  Hljómsveitarferill Kalla liggur, jú, í hörðu og háværu rokki. Textarnir skerpa á samleið með vísnasöng.  Þeir eru að uppistöðu til vel ort ljóð sem geta flest hæglega staðið styrk á eigin fótum.  Höfundar eru Vigdís Grímsdóttir,  Bjarki Bjarnason og Kalli sjálfur.  

  Uppröðun laga er sérdeilis vel heppnuð.  Þegar hlustað er á plötuna í heild þá styðja lögin hvert annað.  Opnunarlagið,  Gríman grætur,  er ekki poppaðasta lag plötunnar - ólíkt því sem venja er á plötum. Þess í stað er það ofur rólegt og fallegt með kontrabassa,  flottri röddun Jóa Helga,  kassagítar gítarsnillingsins Tryggva Hübners og settlegu orgelspili Ásgríms Angantýssonar. Lokaagið,  Takk fyrir það,  er ekki hefðbundin "sing-a-long" ballaða heldur stemma strípuð niður í söng Kalla og kontrabassa Þórðar Högnasonar.  Það er virkilega töff.   

  Það er ekki fyrr en í þriðja lagi,  titillaginu,  sem leikar æsast.  Rafgítar Guðmundar Jónssonar er ágengur.  Hann kallast á við ásækið Hammondorgel Jóns Ólafssonar.  Gestasöngvari er Siggi "kjötsúpa".  Hann skilar sínu glæsilega.  Þetta er sterkasta lag plötunnar.

 Fleiri góðir söngvarar leggja hönd á plóg og setja svip á plötuna.  Þar á meðal Jóhann Helgason,  Kristjana Stefánsdóttir og Einar Hólm Ólafsson.  Vert er að geta þess að plötuumbúðir eru virkilega falleg hönnun hjá Pétri Baldvinssyni.  Þetta er vel heppnuð plata í alla staði og skemmtileg.

 

Þarf að endurskoða reglur MMA?

  Áflog í MMA (mixed martial arts) eru góð skemmtun.  Þar tuskast hraustir menn.  Sjálfviljugir.  Þeir eru valdir saman sem jafningjar.  Eða því sem næst.  Fyrir bragðið getur glíman orðið verulega spennandi.  Það getur munað dagsforminu einu hvor nær yfirhönd í atinu áður en upp er staðið.

  Eitt er pínulítið truflandi við MMA.  Það er þessi árátta margra að berja keppinautinn í höfuðið.  Aftur og aftur.  Jafnvel yfir 140 sinnum í einum bardaga.  Þó að ég hafi unnið í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar þá þykir mér óþægilegt að horfa á blóðugt andlit.  Ekki síst þegar haldið er áfram að lemja í það í heilar þrjár lotur.  Það er spurning hvort að ástæða sé til að endurskoða reglur í MMA.  Einkum í þá átt að draga úr höfuðhöggum. Gott skref væri að leyfa keppendum að bera íslenska prjónahúfu til að verja heilasvæðið.

  Öll þekkjum við einstaklinga sem stunduðu barsmíðar með hnúum og hnefum í götubardögum á unglingsárum.  Eða öllu heldur kýldu og spörkuðu á skemmtistöðum.  Á dansleikjum og hljómleikum.  Þeir sem sóttu stífast í atið búa í dag við áberandi CTE heilabilun. 

  Einkennin eru hvimleið:  Árásagjörn hegðun,  stuttur kveikjuþráður,  hvatvísi,  dómgreindarskortur,  rangar ákvarðanir,  rugl,  minnisgloppur,  kvíði og þunglyndi.

 

  

Heilabilun afleiðing höfuðhögga

Íslenskir launþegar eru ofdekraðir

  "Tölur ljúga ekki," sagði vinnufélagi minn í álverinu í Straumsvík þegar talið barst að helför gyðinga á tímum nasista í Þýskalandi.  Hann var nasisti og veifaði pappírum sem sýndu að gyðingum fækkaði lítið sem ekkert á árum seinni heimsstyrjaldarinnar.  

  Þetta var á fyrri hluta áttunda áratugarins.  Löngu fyrir daga tölvu,  internets og wikipedíu.  

  Í dag er auðvelt að fletta upp á netsíðum og kanna áreiðanleika ýmissa fullyrðinga.  Gleypa þær hráar eða kafa dýpra í dæmið.  Allt eftir því hverju menn vilja trúa.

  Á netsíðu fjármálaráðuneytisins er upplýst að laun á Íslandi séu þau hæstu í heimi.  Sem dæmi er tekið að læknar á Íslandi séu með hálfa aðra milljón í mánaðarlaun.  Á sama tíma lepji læknar í nágrannalöndum dauða úr skel. Með herkjum nái þeir að nurla saman launum sem í besta falli eru þriðjungi lægri.  Annað eftir því. Íslenskt heilbrigðiskerfi ku vera það besta í heimi.  Til samanburðar er heilbrigðiskerfið í Albaníu það versta í samanlagðri Evrópu og Asíu.  Mörgum ljósárum á undan eða eftir því íslenska (eftir því hvort átt er við sjúklinga eða fjárfesta).

  Gott ef satt er.  Ég veit ekkert um þetta.  Hinsvegar þekki ég marga Íslendinga sem nýverið hafa flutt frá Íslandi til hinna Norðurlanda.  Þeir halda því fram að þeir eigi í fyrsta skipti á ævinni afgang í seðlaveskinu um mánaðarmót.  Þeir kaupi sér húsnæði og lán lækki við hverja afborgun.  Þeir kaupa sér bíla og hafa það óvænt gott fjárhagslega.  Tölur ljúga ekki.  En einhver lýgur.

 

Hæstu launin á Íslandi