Ekki fyrir lofthrædda!

  Lofthræðsla er heppileg.  Hún forðar okkur frá því að glannast;  taka óþarfa áhættu við varasamar aðstæður.  Sumt fólk sækir samt í að storka örlögunum.  Það kann því vel að fá "adrenalín-kikk" út úr glæfraskap.  Sumir verða jafnvel háðir því.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ekkert má fara úrskeiðis þegar stokkið er á reiðhjóli yfir skarð í klettasillu Ef smellt er á myndina þá stækkar hún).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Vinsælt sport áhættufíkla er að sitja fremst á Tröllatungu í Noregi.  Ótrúlega fáir hafa hrapað þar niður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Árlega farast margir skíðamenn vegna glannaskapar.  Hér er stokkið niður snjóhengju.  Í þetta sinn fór allt vel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Horft yfir Lion.

 

 

 

 

 

 

 

 

Klifrað án hjálpartóla og öryggisbúnaðar upp þverhníptan hamar í S-Afríku (myndin stækkar ef smellt er á hana).

 

Veitingaumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

  -  Réttur:  Íslensk kjötsúpa

  -  Veitingastaður:  Perlan

  -  Verð: 1200 kr.

  -  Einkunn: *

  Kjötsúpan sem seld er á 4ðu hæð Perlunnar er hefðbundin íslensk kjötsúpa.  Hún inniheldur örlítið af rótargrænmeti á borð við gulrætur, gulrófubita og lauk og eitthvað svoleiðis.  En að uppistöðu var hún bara þunnur vökvi með grænmetis- og kjötbragði.  En ekkert kjöt. Ég gerði athugasemd við þetta við kassadömuna.  Hún svaraði því til að svona væri súpan í dag. Það var enginn ágreiningur á milli okkar um það.  

  Til að sanngirnis sé gætt þá get ég upplýst og vottað að ótal sinnum oft hef ég fengið þokkalega matarmikla kjötsúpu þarna.  Með ásættanlegu magni af smátt skornum kjötbitum.  En hér og nú er ég aðeins að gefa lýsingu á súpunni sem ég fékk í gær.  Með súpunni fylgir brauðbolla og smjör.  

  Þessi mynd er ekki af súpuskálinni í Perlunni en svipar til hennar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Alvöru íslensk kjötsúpa lítur aftur á móti svona út (fleiri veitingaumsagnir má finna hér )

Kvikmyndarumsögn

 

  - Titill:  Fúsi

  - Handrit og leikstjórn:  Dagur Kári

  - Leikarar:  Gunnar Jónsson,  Ilmur Kristjánsdóttir,  Margrét Helga Jóhannsdóttir,  Arnar Jónsson,  Sigurjón Kjartansson...

  - Einkunn: ***1/2

  Gunnar Jónsson (þekktur úr Fóstbræðrum) leikur Fúsa,  hálf fimmtugan mann sem býr ennþá heima hjá mömmu sinni (Margrét Helga Jóhannsdóttir). Hann er hrekklaus einfeldningur og ljúfmenni. Mamman er ákveðnari.  Og veitir ekki af.

  Fúsi er hleðslumaður á Keflavíkurflugvelli (hleður og afhleður farangur í og úr flugvélum).  Sjálfur hefur hann aldrei farið til útlanda.  Tilveran er í föstum skorðum.  Lífið gengur sinn vanagang.  

  Fúsi er lagður í einelti á vinnustaðnum.  Hann tekur því með jafnaðargeði.  Þetta er bara vinnustaðagrín, að hans mati.

  Fúsi kynnist Sjöfn (leikin af Ilmi Kristjánsdóttur).  Hún á við erfið vandamál að stríða.  Fúsi sogast inn í hennar tilveru.  Þar með tekur líf hans nýja stefnu. Hann þarf að kljást við sitthvað annað en tindátaleik og vangaveltur um hernað síðari heimstyrjaldarinnar.  

  Í fyrri hluta myndarinnar bregður fyrir nokkrum broslegum tilvikum.  Er á líður tekur dramatíkin yfir.  Framvindan er hæg.  Þannig kemst tilvera Fúsa vel til skila.

  Gunnar fer á kostum í hlutverki Fúsa.  Samúðin er með honum.  Hann er sannfærandi og trúverðugur í alla staði.     

  Myndin er hlý og notaleg.  Frumsamda tónlistin er snyrtilega afgreidd af Slowblow.  Hinsvegar þykir mér lagið "Islands in the Stream" með Dolly Parton og Kenny Rogers vera leiðinlegt.  Engu að síður má umbera það í samhengi við sögu myndarinnar.

  Ég mæli með myndinni um Fúsa sem "feel good" kvöldskemmtun í bíósal.  Þetta er ljúf,  lágstemmd og skemmtileg mynd.    

   

 

Stórhættulegir blautklútar. Geta valdið blindu!

  Ég veit ekki hversu vinsælir eða almennt brúkaðir hérlendis eru svokallaðir blautklútar.  Þetta eru rakar einnota bréfaþurrkur.  Í vökva þeirra eru hreinsiefni ætluð til að fjarlægja andlitsfarða fyrir svefn.  Líka til að fá eins og kælandi strok yfir andlitið hafi fólk hitnað eða svitnað í andliti.

  Nú hefur komið í ljós að blautklútar eru hættulegir.  Ein frægasta kántrý-söngkona Færeyja,  Eva Tausen,  stórskaðaði sjón sína með notkun blautklúta.  Hún hefur unnið sem sjúkraflutningamaður.  Blautklútar hafa skaðað augu hennar svo mikið að hún hefur ekki lengur sjón til að stýra ökutæki.

  Blautklútarnir sem hafa leikið Evu Tausen svona illa heita First Price.  Þeir eru seldir á Íslandi.   

  Evi hefur átt lög í 1. sæti hollenska,  írska og sænska kántrýlista.  Hún hefur að auki náð hátt á kántrýlista fleiri þjóða og unnið til alþjóðlegra kántrýverðlauna. 

Einokunarsölusinnar endurtaka bullrökin

  Sú var tíð að íslenska ríkið var með einkasölu á útvarpstækjum.  Enginn mátti selja útvarpstæki annar en ríkið.  Að því kom að einhverjum þótti þetta vera gamaldags og úrelt fyrirkomulag.  Fram komu hugmyndir um að aflétta einokun ríkisins á sölu á útvarpstækjum.

  Þetta mætti harðri andstöðu.  Gáfumenni spruttu fram til varnar einokun ríkisins á sölu útvarpstækja.  Verð á útvarpstækjum myndi rjúka upp úr öllu valdi.  Úrvali myndi hraka.  Jafnvel svo að sala á þokkalegum útvarpstækjum myndi leggjast af.  Í besta falli yrði hægt að kaupa handónýt útvarpstæki á uppsprengdu verði.  Eða að það yrði ómögulegt að fá útvarpstæki hérlendis.  

  Reynslan varð önnur.  Úrvalið margfaldaðist,  verðið lækkaði og nú var hægt að kaupa útvarpstæki í öllum þéttbýliskjörnum landsins.  

  Í dag eru engar háværar raddir um að endurvekja einokun ríkisins á sölu á útvarpstækjum.  

  Sú var tíð að Mjólkursamsalan mátti ein selja mjólk.  Í mjólkurbúðum mátti líka kaupa snúða (ef ég man rétt).  Svo datt einhverjum í hug að aflétta einkasölu mjólkurbúða á mjólk.  Þetta mætti harðri andstöðu.  Gáfumenni spruttu fram og færðu þokkaleg rök fyrir því að allt færi í klessu ef aðrir mættu selja mjólk.  Mesta ógnin var sú að ómögulegt yrði að fá ferska nýmjólk.  Aðeins gamla útrunna mjólk.  Jafnframt myndi sala á skyri og öðrum mjólkurvörum hrynja.  Úrval yrði ekkert.  En verð á mjólk myndi fara upp úr öllu valdi.  Almenningi yrði ókleift að kaupa mjólk vegna okurverðs og ömurlegs úrvals.  

  Í dag vilja fáir endurvekja einkasölu mjólkurbúða.  Hrakspár gengu ekki eftir.  Þvert á móti.

  Sagan endurtók sig þegar einkasölu Osta- og smjörsölunnar var aflétt.

  Nú er sagan að endurtaka sig eina ferðina enn.  Í þetta sinn snýr hún að því að aflétta einokun ríkisins á sölu á bjór og léttvínum.  Rökin gegn því framfaraskrefi eru góðkunn:  Verðið muni rjúka upp úr öll valdi.  Úrvalið hrynji.  Þjónustan fjúki út um gluggann.  Það verði ekki hægt að kaupa bjór í Grafarvogi eða Grafarholti eða Garðabæ né Vogum á Vatnsleysuströnd.  Ekki einu sinni á Kjalarnesi.  

  Raunveruleikinn er sá að sagan mun endurtaka sig.  Einokunarsölusinnar hafa enn og aftur rangt fyrir sér.  Það er vont en það venst vel.  Þeim er farið að þykja það gott.  Þeir vilja láta söguna flengja sig enn einu sinni.  Þeir þekkja ekkert annað.   

    

   

„Okkur varð öllum illa við“

Ástæðulausir fordómar í garð prófsvindls

  Á öllum stigum menntakerfisins ríkja neikvæðir fordómar í garð prófsvindls.  Í þeim tilfellum sem kemst upp um prófsvindl er brugðist ókvæða við.  Prófsvindlarinn er rekinn með skít og skömm úr skólanum.  Prófúrlausn hans er ógild um aldur og ævi

  Hvað er svona merkilegt við það að skipta um dekk á vörubil?

  Útsjónarsamt prófsvindl staðfestir hæfileika nemanda til að komast af.  Komast yfir hindrun.  Það er hlutverk menntunar og tilgangur skóla:  Að skila út í lífið einstaklingum sem spjara sig.

  Sumir nemendur skora hátt á prófi með því að læra eins og páfagaukar:  Þeir læra orð,  setningar og texta utan að án skilnings á því hvað um ræðir.  Aðrir stytta sér leið með útsjónarsemi.  Svindla á prófi með slóttugheitum.  Skilja samt jafnvel betur námsefnið en páfagaukarnir.  En nota aðra hæfileika til að standast prófið.  Það eru einmitt þeir hæfileikar sem skila þeim farsælla lífshlaupi þegar upp er staðið en páfagaukunum.  

 Á Indlandi beita foreldrar og ættingjar öllum aðferðum til að hjálpa nemendum við að svindla á prófum.  Á meðan próf er þreytt má sjá aðstandendur klifra eins og fjallageitur upp skólabyggingar í ákafri viðleitni til að hjálpa við prófsvindl.  Það er ekkert nema gaman að sjá samheldar fjölskyldur.  Verra er að vita af afskiptalausum börnum á Íslandi.

   

Meint svindl aldrei sannað

Börn framtíðarinnar verða ljót

  Í aldanna rás hefur mannkynið fríkkað jafnt og þétt.  Fólk fyrri alda var ljótt.  Karlmenn laðast frekar að fallegum konum en ljótum.  Aðrir eiginleikar skiptu minna máli.  Konur láta sig minna máli skipta útlit karla.  Það eru aðrir eiginleikar sem skiptu meira máli.  Til að mynda hæfileikinn til að vernda fjölskylduna,  sjá henni fyrir húsaskjóli og næringu.  

 Nú hefur snurða hlaupið á snærið.  Annarsvegar eru það lýtalækningar.  Nef,  haka,  varir,  kinnar,  augabrúnir og annað í andliti er endurhannað á lýtalæknastofum.  Gallinn er sá að afkvæmin erfa ekki útlit móðurinnar eftir að hún hefur verið gerð upp af lýtalækni.  Afkvæmin erfa "útlitsgallana".

  Hinsvegar hafa förðunarfræðingar náð þvílíkri leikni í förðun að á örfáum mínútum breyta þeir "venjulegri" konu í fallegasta súpermódel.  Ljótar konur þurfa í dag ekki annað en kíkja inn á snyrtistofu og þær geta pikkað á löpp hvaða kall sem er.

  Þetta er staðreynd.  Þetta er líka fordómafull og heimskuleg bloggfærsla með ofmat á útlit.  Hún ýtir undir kjánalega útlitsdýrkun.  Samt.  Svona er leikurinn í dag.  Konurnar eru alveg huggulegar ófarðaðar á myndunum til vinstri.  En dáldið ýktar eftir förðun á myndunum til hægri.

 

    

Jón Þorleifsson aðstoðaði Rannsóknarlögregluna

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var afar ósáttur við Gvend Jaka (Guðmundur J.  Guðmundsson).  Jakinn var alþingismaður og formaður verkalýðsfélagsins Dagsbrúnar.  Iðulega titlaður verkalýðsforingi.  Jón kallaði hann verkalýðsrekanda.

  Ég hef áður sagt frá samskiptum Jóns og Gvendar Jaka.  Hægt er að fletta því upp á hlekk hér fyrir neðan.

  Svo bar við eitt árið að skipafélagið Hafskip fór á hausinn.  Björgólfur Guðmundsson og fleiri sem þar réðu ferð voru dæmdir sakamenn í því uppgjöri.  

  Við rannsókn málsins uppgötvaðist að Hafskip og Eimskip höfðu sameiginlega lagt í sjúkrasjóð handa Gvendi Jaka.  Þetta var íslensk spilling.  Sárasaklaus.  Gvendur þurfti að leggjast inn á spítala í útlöndum.  Albert Guðmundsson,  alþingismaður og ráðherra,  hafði milligöngu um að smala í sjúkrasjóð handa honum.  Framlag skipafélaganna var greitt undir borði í beinhörðum peningum.  Albert stal hluta af upphæðinni.  Eða þannig.  Stakk nokkrum seðlabúntum í sinn vasa og hélt þeim þar fyrir sig.  Eins og gengur.

  Sem formaður Dagsbrúnar þurfti Gvendur að kljást við forráðamenn skipafélaganna í harðvítugri baráttu fyrir bættum kjörum verkamanna.  Gvendur var í einkennilegri stöðu er hann á sama tíma þáði peninga undir borði frá viðsemjendum sínum.

  Jón Þorleifs var ekki einn um að finnast þetta lykta af mútum.  Hann settist við skriftir.  Hann skráði niður á blað rökstuddar grunsemdir sínar um að Gvendur hefði óhreint mjöl í fleiri pokahornum.  Þetta var mikil greinargerð.  Það tók marga daga að klambra henni saman.  Síðan tók Jón af henni tvö ljósrit.  Hann fór með frumritið til Rannsóknarlögreglunnar - til að auðvelda henni að rannsaka þátt Gvendar Jaka í "mútumálinu".  

  Öðru ljósritinu hélt Jón til haga fyrir sig.  Hitt fór hann með heim til Gvendar Jaka.  Afhenti honum það með þeim orðum að hann væri að hjálpa lögreglunni að rannsaka glæpaferil hans.  Að sögn Jóns var Gvendi brugðið við tíðindin og fámáll,  sem aldrei áður.  

  Jón var ekki fyrr kominn heim til sín en hann mundi eftir fleiri grunsemdum sínum um óheiðarleika Gvendar Jaka.  Það var ekki um annað að ræða en setjast aftur við skriftir. Að nokkrum dögum liðnum var Jón kominn með viðbótargreinargerð,  álíka stóra og hina fyrri.  Hann hafði sama hátt á:  Lögreglan fékk frumritið.  Sjálfur hélt hann eftir ljósriti og fór með annað heim til Jakans.  

  Jón ljómaði af gleði sigurvegarans er hann sagði frá:  "Það leyndi sér ekki að Gvendur hefur gríðarmiklar áhyggjur af málinu.  Hann var eins og ósofinn og tuskulegur.  Ég get svo svarið það að hann er búinn að eldast um mörg ár á þessum fáu dögum er liðu á milli þess sem ég lét hann fá afritin."

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fleiri sögur af Jóni hér 

   

  

  

Bestu lög Bítlanna

  Lög og plötur Bítlanna hafa í meira en hálfa öld trónað í efstu sætum á listum yfir bestu lög og bestu plötur poppsögunnar.  Þetta eru ekki alltaf nákvæmlega sömu lögin eða sömu plöturnar.  Það er svo merkilegt.  

  Breska poppblaðið NME snéri sér til margra helstu lagasmiði rokksins í leit að bestu lögum Bítlanna.  Til að mynda liðsmenn íslensk-ensku rokksveitarinnar Vaccines,  Arctik Monkeys,  Oasis,  Beach Boys,  The Who,  Muse,  Foo Fighters,  Smiths og allskonar.    Niðurstaðan varð þessi:

1.  Strawberry Fields Forever

  Höfundur:  John Lennon

2.  A Day In The Life

  Höfundar:  John Lennon (að mestu) og Paul McCartney (millikaflinn á mín 2:08 á eftir sólókaflanum)

3.  I Want To Hold Your Hand

  Höfundar:  John Lennon og Paul McCartney.  Eitt af mörgum lögum á fyrri hluta ferils Bítlanna þar sem John og Paul sömdu lögin saman nótu fyrir nótu.  

4.  Here Comes The Sun

  Höfundur:  George Harrison.  

5.  Blackbird

  Höfundur:  Paul McCartney

6.  Tomorrow Never Knows

  Höfundur:  John Lennon

7.  Across The Universe

  Höfundur:  John Lennon

8.  While My Guitar Gentle Weeps

  Höfundur:  George Harrison.  Það er góð og réttmæt niðurstaða að Harrison eigi tvö lög á listanum yfir 10 bestu lög Bítlanna - þrátt fyrir að hann hafi eigi afar fá lög á plöturm Bítlanna.  

9.  I Am The Walrus

  Höfundur:  John Lennon

10. Hey Jude

  Höfundur:  Paul McCartney

Mannanafnanefnd lýgur

  Íslenska mannanafnalöggan er aðhlátursefni víða um heim.  Ekki að ástæðulausu.  Þetta er enn ein ríkisrekna óþurftarnefndin.  Nú liggur blessunarlega fyrir frumvarp á Alþingi um að nafnalöggan verði lögð niður.  Nefndin hefur brugðist ókvæða við.  Hún mótmælir því harðlega að vera lögð niður.  Meginrökin eru ótti við að stelpu verði gefið nafnið Sigmundur.  Ofsafengin hræðslan við það er langsótt.  Nafnið Sigmundur nýtur ekki vinsælda. Fjarri því. Þetta er skammaryrði.

  Önnur rök snúa að hræðsluáróðri gegn ættarnöfnum.  Brýnt sé að slá skjaldborg um að börn séu kennd við nafn foreldris.  Um það segir Mannanafnanefnd:  "Þetta ævaforna germanska nafnakerfi hefur eingöngu varðveist hér á landi."

  Þetta er lygi.  Í Færeyjum eru börn iðulega kennd við föður sinn. Gott dæmi um það er færeyska álfadísin Eivör.  Hún er kennd við Pál föður sinn.  Hún heitir Eivör Pálsdóttir.  Önnur færeysk tónlistarkona þekkt hérlendis er Guðríð (helmingur dúettsins Byrtu.  Nafnið er framborðið Gúrí),  er Hansdóttir.      

Ósvífinn áróður

 

  Frá unglingsárum hef ég heyrt því haldið fram að ýsan sé hrææta.  Fyrir bragðið fúlsa margir við henni.  Það fer hrollur um fólk við að heyra orðið hrææta. Samt eru nánast allir Íslendingar hræætur.  Við lifum á hræjum.  Kjöt og fiskur sem við borðum er af dýrum sem fyrir löngu síðan voru drepin og eru hræ.

  Ýsan er ekki hrææta. 

  Misskilningurinn liggur í því að ýsan étur sand til að hreinsa meltingarveginn.  Í innyflum hennar er þess vegna svört leðja.  En hún étur ekki hræ.  Hún lifir á sprelllifandi botndýrum (rækjum,  krabba, slöngustjörnum,  skrápdýrum...).  Það munar öllu.  Þess vegna er hold ýsunnar skjannahvítt, þétt og bragðmikið hér á Norðurhöfum.  Einhver besti matur sem til er.  Ýsa var það heillin.    

  

Gróf vörusvik

 

  Fyrst skal tekið fram að ég veit sjálfur lítið sem ekkert um málið.  Þannig er að kunningi minn hafði samband við mig.  Hann var í mikilli geðshræringu og miður sín.  Eiginlega nánast í taugaáfalli og ekki í jafnvægi.  Langt frá því.

  Á barns- og unglingsárum fékk hann mikið dálæti á breskri hljómsveit,  Smokie.  Söngvarinn og aðal lagahöfundurinn,  Chris Norman, var í sérstöku uppáhaldi.  Margir fleiri kunnu vel við Smokie.  Hljómsveitin átti fjölda vinsælla laga á áttunda áratugnum.

  Svo týndist Smokie og var eins og tröllum gefin.  Féll í gleymskunnar dá.  Pönkið kom,  nýbylgjan,  rapp,  tölvupopp,  grugg,  nu-metal og allskonar

  Um liðna helgi tróð Smokie óvænt upp á hljómleikum í Reykjavík.  Að vísu með aðdraganda en óvænt að því leyti að hljótt hafði verið um hana svo lengi sem yngri menn muna.

  Kunningi minn sá sér leik á borði.  Nú var lag að endurupplifa bernskuna,  hella sér í nostalklígju og sjá og heyra goðið Chris Norman á sviði.

  Fljótlega runnu á vininn tvær grímur.  Hann hélt sig þekkja alla liðsmenn Smokie í útliti.  Svo og söngstíl Chris og músíkstíl hinna í hljómsveitinni.  En þetta var ekki alvöru Smokie.  Þetta var dæmigert krákuband (cover/tribute).  Enginn Chris Norman.  Ekki sólógítarleikarinn Alan Silson.  Ekki trommarinn Pete Spencer.  Kunninginn hafði keypt kött í sekknum. 

  Á sviðinu voru aðeins session menn og gamli Smokie bassaleikarinn.  Kunninginn sagði með grátstaf í kverkum:  "Þetta var eins og Bill Wyman kæmi með session lið og héldi hljómleika undir nafni The Rolling Stones!" 

  Wyman hefur reyndar haldið úti ágætri hljómsveit,  Rhythm Kings.  Sem samt vissulega er ekki The Rolling Stones.  En 1000 sinnum áheyrilegri en Smokie-leiðindin. 

Ekki sjóða fisk í vatni

 

  Í gamla daga var á allflestum íslenskum heimilum vinsæll hversdagsréttur sem kallaðist soðning.  Um var að ræða þverskorna ýsu eða þorsk með roði og beinum.  Með þessu voru snæddar soðnar kartöflur.  Til hátíðisbrigða var brætt smjör út á.  Krakkar fengu að auki tómatsósuslettu.  

  Bitarnir voru soðnir í vatni vel og lengi.  Í það minnsta tuttugu mínútur. Á yfirborði vatnsins myndaðist hvít froða.  Á þessum árum vissi fólk ekki að í froðunni voru næringarefnin úr fiskinum.  Þau voru soðin úr honum.  Mörg bráðholl prótein,  vítamín og önnur næringarefni eru í fiski.  

  Engu að síður var og er soðningin góður matur sem aldrei er hægt að fá leiða á.   

  Síðar lærði fólk að heppilegra er að snöggsjóða fisk.  Til að mynda með því að taka pottinn af eldavélahellunni í um leið og vatnið nær suðu.

  Besta aðferðin er að hita fisk í ólívuolíu.  Ekki aðeins til að næringarefnin haldist í fiskflakinu heldur skilar þetta bragðbesta og þéttasta holdinu.

  Fyrst skal salta roðlaus og beinlaus fiskiflökin þokkalega.  Leyfa þeim síðan að hvíla í algjörum friði í 5 mínútur og 12 sek.  

  Á meðan er um það bil 3 dl af besta fáanlega hvítvíni hitaðir í potti (undir loki til að lágmarka uppgufun).  Um leið og beðið er eftir að hvítvínið í pottinum nálgist suðu skulu 5 dl af köldu og fersku hvítvíni sötraðir af áfergju.

  Væntanlega gerist það um svipað leyti að fiskiflökin hafa hvílt í nægilegan tíma og næstum því er farið að sjóða á hvítvíninu.  3 dl af ólívuolíu er hellt út í og fiskflökin lögð ofan í blönduna. Þar fá þau að svamla í 6 mínútur og 52 sek.  Að þeim tíma liðnum er flökunum pakkað inn í álpappír til að olían og vínið fái að vinna í friði í 5 mínútur.  Eftir það bragðast fiskurinn betur en nokkurntíma áður.

  Upplagt er - ef einhver nennir - að laga sósujafning úr hvítvíns- og olíublöndunni.  Einnig má skvetta kæruleysislega smá af blöndunni yfir fisk og meðlæti eftir að það er komið á disk. 

  Soðnar kartöflur henta vel sem meðlæti,  ásamt smjörsteiktum lauk,  rúgbrauði og smjöri.  Mestu munar um að hafa nóg af kældu hvítvíni með til að skola kræsingunum niður.  Og ekki síður að hafa nóg af kældu hvítvíni það sem eftir lifir dags til að halda rækilega upp á góða veislumáltíð.

 

 

Woodstock og forvitnilegar launagreiðslur

  Haustið 1969 var haldin merkilegasta og frægasta tónlistarhátíð dægurlagasögunnar.  Hún fór fram dagana 15. til 17.  ágúst.  Hátíðin var og er kennd við Woodstock í útjaðri New York.  Upphaflega var hún skipulögð út frá áætlun sem gerði ráð fyrir 15 þúsund gestum.  Þegar nær dró virtist áhugi vera það mikill að gert var ráð fyrir allt að 25 þúsund manns.  Þegar á reyndi mætti næstum hálf milljón.  Nákvæmari tala mun vera 475 þúsund manns.

  Allt fór í klessu.  Allt fór úr skorðum.  Aðstaða annaði engan veginn þessu mannhafi.  Hvorki varðandi hreinlætismál,  mat og drykk né gistiaðstöðu.  Til viðbótar rigndi hátíðin niður í svaðið.  Jarðvegur varð eitt allsherjar leðjusvað.

  Þrátt fyrir ömurlegar aðstæður fór allt fram í mestu friðsæld.  Það komu ekki upp svo mikið sem deilumál á milli manna.  Þetta var út í eitt ást,  friður og tónlist.

  Woodstock-hátíðin hafði mikil áhrif á stöðu tónlistarfólksins sem þar kom fram.  Allir urðu stórstjörnur.  Sumir voru það áður.  Það er gaman og forvitnilegt að skoða launalista þeirra sem komu fram á Woodstock.  Hann er ekki að öllu leyti til samræmis við stöðu þessa sama fólks á markaðnum síðar.  En segir margt um stöðu þeirra á markaðnum haustið 1969.  

  Þessir tónlistarmenn fengu hæstu greiðslur:

1.  Jimi Hendrix  18.000 dollarar

  Slúðursagan segir Hendrix hafa verið svo dópaðan á Woodstock að hann hafi ekkert munað eftir þátttöku sinni þar.  Kannski ekki rétt en samt trúverðugt.

  2.  Blood,  Sweat & Tears  15.000 dollarar

  Bandarísk hljómsveit sem var - ásamt Chicago - brautriðjandi í djass-rokki á þessum árum.  

  3.  Joan Baez  10.000 dollarar

  Bandaríska vísnasöngonan Joan Baez var ofurvinsæl á sjöunda áratugnaum og fram þann áttunda.  Hún var fyrst dægurlagapoppara til að skreyta forsíðu frægasta fréttablaðs heims,  Time.  Fjöldi laga og platna með Joan Baez rataði ofarlega á vinsældalista.  Allt lágstemmd og ljúf tónlist.  

  Til gamans má geta þess að á sínum tíma kom Jóhanna frá Bægisá (eins og Nóbelsskáldið Laxness kallaði hana) Bob Dylan á framfæri í kjölfar þess að þau urðu kærustupar.  

  3.  Creedence Clearwater Revival  10.000 dollarar

  4.  The Band  7500 dollarar

  4.  Janis Joplin 7500 dollarar

  4.  Jefferson Airplane  7500 dollarar

  5.  Sly & Thwe Family Stone  7000 dollarar

  6.  Canned Heat  6500 dollarar

  7.  The Who 6250 dollarar

  8.  Rtchie Heavens 6000 dollarar

  9.  Arlo Guthrie  5000 dollarar

  9.  Grosby,  Stills,  Nash & Young  5000 dollarar

 10.  Ravi Shankar  4500 dollarar

 11.  Johnny Winter  3750 dollarar

 12.  Ten Years After  3250 dollarar

 13.  Country Joe & The Fish  2500 dollarar

 13.  Greatful Dead  2500 dollarar

 14.  Incredible String Band  2250 dollarar

 15.  Mountain 2000 dollarar

 15.  Tim Hardin  2000 dollarar

  Tíu til viðbótar fengu lægri greiðslur.  Þar á meðal Joe Cocker,  Melanie og Santana.       

Gerum út á íslenskar heimsstjörnur

Hvergi sér fyrir enda á íslenska mannanafnagríninu

  Mannanafnanefnd hefur mótmælt því harðlega að vera lögð niður.  Það er gott grín.  Eins og allt sem að mannanafnanefnd snýr.  Þessi nefnd hefur aldrei verið annað en til mikillar óþurftar,  kostnaðar og aðhláturs.  Ekki aðeins á Íslandi heldur víða um heim.

  Mannanafnanefnd óttast umfram annað að án síns nafnalögguhlutverks muni stúlku vera gefið nafnið Sigmundur.  Ég deili þeim áhyggjum - óháð því hvort að nafninu sé klínt á stúlku, dreng eða heimilishundinn.

  Inn á milli hefur nefndin verið flengd fram og til baka af Mannréttindadómstól Evrópu.  Og þykir það gott.  Skemmst er að minnast afgreiðslu á hinu mjög svo fallega kvenmannsnafni Blær.  Sem er einnig til sem fallegt karlmannsnafn.  Og nákvæmlega ekkert að því.  Nema síður sé.

  Nú hefur Þjóðskrá hótað að beita fjársektum foreldra sem í óþökk mannanafnanefndar kalla dóttir sína Alex:  547.500 kr. á ári (1500 kr. á dag),  takk fyrir.  Geggjunin er spaugileg.  En getur verið foreldrunum dýr. 

  Vonandi hefur innanríkisráðherra bein í nefinu til að bregðast sköruglega við og rassskella forpokaða embættismenn mannanafnanefndar og Þjóðskrár.  Og um leið að leggja hina fáránlegu og illilega óþurftar mannanafnanefnd niður.  

  Alex er fallegt nafn,  hvort sem er á strák eða stelpu.  Ein þekktasta sálarsöngkona Breta ber þetta nafn með reisn,  Alex Hepburn heitir hún.  Ég hef líka lúllað hjá breskri sjónvarpskonu sem heitir Alex.  Það var gaman.  Síðar póstsendi ég henni íslenskt Nóa konfekt.  Henni þótti það gott.   

 

Kolbrenglaður og villandi fréttaflutningur

 

  Hversu marktækur væri vinsældalisti sem byggði á útgáfu laga af plötum frá aðeins þremur handvöldum útgáfufyrirtækjum?  Hversu áreiðanlegur væri metsölulisti bóka ef hann mældi einungis sölu frá þremur handvöldum bókaútgefendum?  Ólíklegt er að nokkur alvöru fjölmiðill myndi taka þannig lista hátíðlega.  Hvað þá að leggja út af þeim í fréttaflutningi.

  Þannig er því samt varið varðandi útvarpshlustun.  Capacent mælir hlustun á útvarpsstöðvar þriggja fyrirtækja.  Þau eru Ríkisútvarpið,  365 og Síminn.  Fyrir helgi birtist í Morgunblaðrinu stór og ítarleg frétt eða fréttaskýring um útvarpshlustun.  Hún byggði alfarið á þessari meingölluðu mælingu Capacent - gagnrýnislaust.  Af textanum mátti ráða að íslenski útvarpsmarkaðurinn spanni einungis stöðvar fyrirtækjanna þriggja. 

  Inn í mælingu Capacent vantar á annan tug útvarpsstöðva.  Þar á meðal útvarpsstöð sem í marktækri könnun MMR mælist ein þriggja vinsælustu útvarpsstöðva landsins. Hér á ég vitaskuld við Útvarp Sögu.  Hlustun á Útvarp Sögu,  Bylgjuna og Rás 2 er langt yfir árangur annarra útvarpsstöðva.  Þess vegna er ósvífin fölsun að undanskilja Útvarp Sögu í umfjöllun um útvarpshlustun.  Og í raun gróf lygi að bera á borð að Rás 1 sé þriðja vinsælasta útvarpsstöðin.  Þó að margt sé þar ágætt á dagskrá þá eiga dagblöð ekki að ljúga.  Það er ljótt.    

 

   

Ekki tengdur og aðsóknin hrundi

Veitingahússumsögn

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    -  Staður:  Dirty Burger and Ribs

  -  Staðsetning:  Austurstræti 8,  Reykjavík

  -  Réttur:  Kjúklingavængir  (8 stk.)

  -  Verð:  990 kr.  

  -  Einkunn:  *****

  Síðasta haust var opnaður veitingastaður á Miklubraut,  gegnt Kringlunni.  Hann heitir Dirty Burger and Ribs.  Á mínum átta ára ferli sem matarbloggari var og er þetta fyrsti veitingastaðurinn sem ég hef gefið hæstu einkunn,  5 stjörnur.  Reyktu BBQ svínarifin þar eru þvílíkt sælgæti.  Ég er allt að því háður þeim.  Fæ mér þau allt að því tvisvar í mánuði.  Áður en lengra er haldið tek ég fram að ég hef ekki myndað persónuleg tengsl við starfsfólk Durty Burger and Ribs.  Jákvæð afstaða mín til staðarins ræðst aðeins af matnum þar.  Viðhorf annarra er greinilega hið sama.  Það er stöðug og þung traffík á staðinn alla daga.  Oft þarf ég frá að hverfa vegna þess að biðröð er löng.

  Í gær var opnaður annar Dirty Burger and Ribs staður.  Hann er í Austurstræti 8.  Af því tilefni bættist við á matseðilinn kjúklingavængir.  Ég hef aldrei verið æstur í kjúklingavængi.  En ákvað að prófa.  Það var upplifun.  Lang lang bestu kjúklingavængir sem ég hef bragðað.  Ég óttast að verða háður þeim.  Að minnsta kosti langar mig strax í þá aftur.  Þeir eru löðrandi í framandi rosalega bragðgóðri sósu sem ég kann ekki deili á.  Fannst sem um eitthvert ostasósuafbrigði væri að ræða.  Ég ætla ekki að reyna að efnagreina hana frekar. Jafnframt fylgir fersk hvít ídýfusósa með.  Gott ef ekki með hvítlaukskeim.

  Eins og nafn staðarins ber með sér eru hamborgarar í boði auk svínarifja og kjúklingavængjanna.   Eigandi staðarins er heimsfrægasti matreiðslumaður Íslands,  Agnar Sverrisson.  Hann er búsettur í Englandi.  Hann er eini íslenski Michelin-verðlaunakokkurinn.  

  Dirty Burger and Ribs í Austurstræti er töluvert stærri staður en sá á Miklubraut.  Hann er opinn til klukkan 6 á morgnana.  Innréttingar eru einstaklega skemmtilegar.  Jafnvel þess virði að gera sér ferð til að skoða þær.  Staðurinn virðist vera mjög gamall.  Þarna má sjá orf og ljá uppi á vegg,  gamlar olíutunnur,  olíuluktir,  netadræsur,  dráttavélasæti,  kamínu og svo framvegis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Við hliðina á Dirty Burger and Ribs í Austurstræti er nýopnaður amerískur bar,  American bar.  Þessir staðir eru samhangandi.  Viðskiptavinir ganga á milli.  Ameríski barinn er ekki með neina grænlenska,  mexíkóska eða kanadíska bjóra heldur bandaríska.  Hann er alfarið bandarískur bar.  Sem hefur sárvantað eftir að bandaríski herinn yfirgaf Miðnesheiði snautlega um árið.  Mér til mikillar gleði hljómaði "Killing in the Name" með Rage Against the Machine í hljóðkerfi American Bars er ég steig þar fæti inn í gær.  Það er ávísun á fleiri heimsóknir þangað um leið og ég fæ mér kjúklingavængi á Dirty Burger and Ribs.  

 

  Fleiri veitingaumsagnir:  hér

          

Ljótir glæpamenn eru handteknir aftur og aftur

  Eitt einkennir glæpamenn umfram annað:  Þeir eru ljótir.  Svo ljótir að iðulega kemst upp um þá vegna þess.  Þeir nást vegna þess hvað þeir eru áberandi ljótir.  Það þarf ekki að fletta upp á mörgum síbrotamönnum til að sjá hvað þeir eru áberandi ljótir.

 Þetta hefur verið rannsakað til margra ára í Bandaríkjunum.  Niðurstaðan er öll á einn veg:  Glæpamenn eru ljótir.  Um það má lesa hér 

 Til þessa er einungis vitað af tveimur þokkalega vel útlítandi síbrotamönnum.  Annar er ungur drengur.  Hinn ung stúlka.  Ef þau láta sér ekki segjast er næsta víst að þau verði ljótunni að bráð.

  Hér eru myndir - valdar af handahófi - af nokkrum þekktum síbrotamönnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi er í Flórida.  Gengur undir gælunafninu Dracula.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daman er góðkunningi lögreglunnar í Flórída. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Glæpagutti í Kaliforníu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það vantar neðri hlutann á höfuð glæpadrengsins í Phoenix.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Framan á þennan krimma vantar nef og varir.

 

 

 

 

 

 

 

 

Breskir glæpamenn eru lítið skárri en þeir bandarísku.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Texas-glæpakvenndi.

 

 

„Sæta“ glæpastúlkan handtekin aftur

Fréttatíminn lýgur

 

  Veðurfræðingar eru ekki einir um að ljúga.  Ótrúlegt en satt.  Fjölmiðlar eiga það líka til að bregða fyrir sig ónákvæmni,  hálfsannleik og hreinum og tærum ósannindum.  

  Í Fréttatímanum í dag er skemmtilegur spurningaleikur á blaðsíðu 56.  Ein spurningin er:  "Hvaða bítill samdi lagið Yellow Submarine?"

  Á sömu síðu eru rétt svör gefin upp.  Svarið við þessari spurningu er sagt vera:  "Ringo Starr."

  Þetta eru rakin ósannindi frá rótum.  Ringo samdi ekki Yellow Submarine.  Höfundurinn er Paul McCartney - þó að lagið sé skráð á Lennon-McCartney.

 

  

Paul McCartney mætir á Hróarskelduhátíðina