Ótrúlegt skilningsleysi stjórnarandstöðunnar á fjarveru forsætisráðherra

 

 

 

 

 

 

 

 

  Alveg er með ólíkindum hvað þingmenn stjórnarandstöðunnar hafa mikið óþol gagnvart fjarveru forsætisráðherra,  hæstvirts Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar,  frá Alþingi.  Við umræðu um rammaáætlun ætlaði allt um koll að keyra vegna fjarveru Sigmundar Davíðs.  Það var gólað,  skammast og gargað í allar áttir.

  Vita þingmenn ekki að í dag er alþjóðlegi djöflatertudagurinn? 

Kvörtuðu yfir fjarveru Sigmundar

Ekki fyrir lofthrædda

  Lofthræðsla er af hinu góða.  Hún er kröftug viðbrögð heila og líkama til að verjast hættu við glannalegar aðstæður í lofthæð upp að 70 metrum.  Þar fyrir ofan er skynjun meira sem fjarlægð.  Þess vegna finna fæstir fyrir lofthræðslu í flugvél,  svo að dæmi sé tekið.

  Sumir nýta lofthræðslu til að fá það sem kallast adrenalín-kikk.  Þeir storka sjálfum sér með því glæfraskap í mikilli lofthæð.  Þeir finna fyrir lofthræðslu með þeim afleiðingum að líkaminn framleiðir mikið magn af adrenalíni.  Það veitir þeim vellíðan eftir að hættan er liðin hjá.  Þetta eru veikir einstaklingar.  Það má flokka þá með fíklum á borð við eiturlyfjaneytendur.  Áhættuhegðun þeirra er ekki til fyrirmyndar.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Áhættufíklarnir fá heilmikið út úr því að láta ljósmynda sig utan í þverhníptum klettum.  Þar rölta þeir eftir þröngum klettasillum,  setjast niður og finna adrenalínið streyma um líkamann.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Víða um heim gera hótel og gistiheimili út á adrenalínfíkla.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sumir láta reyna á nánast yfirnáttúrulega jafnvægiskúnst.  Það má ekki muna um millimetra til að illa fari.  Það gefur kikkið.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vinsælast er að rölta eftir kaðli í mikilli hæð.  Það vekur ætíð athygli.  Fjölmiðlar og almenningur mætir á staðinn og fylgjast með.  

„Ef þú hrasar, þá deyrðu“

Á hvað hlustar löggukallinn?

  Halldór Bragason hefur til margra áratuga verið áberandi í tólistarlífi hérlendis og víðar.  Hann er allt að því andlit íslensku blússenunnar.  Hann hefur staðið fyrir glæsilegum blúshátíðum.  Flesta íslenska blústónlistarmenn dreymir um að spila með Dóra.  Líka heimsfræga útlenda blúsara. Margir hafa í gegnum tíðina fengið að upplifa drauminn í raunheimum.  Þá hafa þeir fengið að skilgreina sig sem Vini Dóra eða Blue Ice Band.

  Svo gerist það að Dóri sér rútu vera á leið inn íbúð hans.  Til að standa klár á öllu gagnvart tryggingum brá hann við skjótt og tók upp myndband.  Bar þá að ábúðafullan löggukall á mótorhjóli.  Með þjósti spyr hann blúskónginn að nafni.

  Á hvaða músík hlustar löggukall sem þekkir ekki andlit íslensku blússenunnar?  Spice Girls?  Skríplana?   

Reyndi að taka af honum símann

Mataræði fátækra tekið föstum tökum

  Bandaríki Norður-Ameríku eru allt að því heimsálfa út af fyrir sig.  Þau eru sambandsríki 50 skemmtilega ólíkra ríkja.  Sum líkjast V-Evrópu um margt.  Einkum Norðurríkin og vesturströndin.  Önnur eru okkur verulega framandi.  Einkum það sem kallast biblíubeltið og djúp-suðrið.    

  Wisconsin er mið-vestur Norðurríki.  Þar fá fátækir vesalingar matarmiða upp á 16 þúsund kall á mánuði.  Vandamálið er það að betur stæðir skattborgarar horfa upp fátæklinga kaupa og snæða mat sem er forboðinn í Biblíunni.

  Nú er vilji til að taka það föstum tökum.  Banna á vesalingunum að kaupa fyrir matarmiða skelfisk,  svínakjöt, túnfisk,  hnetur og allskonar. Listinn telur um tvo tugi ókristilegra hráefna.  

  Það er ekkert nema gott um það að segja að skattborgarar passi upp á að vesalingar fari ekki til helvítis.  

Kjöt gæti lækkað mikið í verði

Gegndarlaus taprekstur áfengisverslana og vandræðalegur skortur á vínbúðum

 

  Eftir örfá ár verður einkasala ríkisins,  ÁTVR, á áfengi aðhlátursefni.  Alveg á sama hátt og bjórbannið,  sala á bjórlíki, áfengislausir miðvikudagar,  sjónvarpslausir fimmtudagar,  sjónvarpslaus júlí,  einkasala mjólkurbúða á mjólkurvörum,  einkasala Osta- og smjörsölunnar á ostum,  lokun verslana eftir klukkan sex á daginn og allar búðir lokaðar á tilteknum hátíðisdögum.  

  Reyndar er einkasala ríkisins á áfengi þegar aðhlátursefni.  

  Áfengissala ríkisins er rekin með tapi.  Rökin fyrir henni halda ekki vatni.  Það er að segja þau rök að ríkið beri kostnað af misnotkun áfengis og þurfi þess vegna að hafa tekjur af áfengissölu.

  Þar fyrir utan: Áfengi er löglegur heilsudrykkur.  Bjór inniheldur góðan skammt af B-vítamíni.  Er í raun brauð í fljótandi formi. Hóflega drukkið vín gleður mannsins hjarta hóflega.  Gróflega drukkið vín gleður mannsins hjarta gróflega.  Rauðvin er hollt.  Og bragðgott.

  Framboð á vínbúðum er í molum.  Það er engin vínbúð í Garðabæ.  Engin í Grafarvogi.  Engin í Grafarholti.  Engin í Vogum á Vatnsleysuströnd.  Engin í Sandgerði.  Engin í Garði.  Þannig mætti áfram telja.

  Burt með ríkiseinokunarsölu á áfengum drykkjum.  Inn á með nútímann og áfengissölu í allar matvöruverslanir landsins.  Líka bensínsjoppur,  sólbaðsstofur og byggingavöruverslanir.  Heimsendingarþjónusta spornar gegn ölvunarakstri.        

      

ÁTVR hafnar skýrslunni alfarið

Einföld aðferð til að verjast árásum bjarna

 

  Fólki gengur illa að læra hversu auðvelt er að verjast árásum bangsa.  Bangsar eru naut að afli.  Það er vonlaust að slást við þá.  Bangsar eru sömuleiðis mörgum sinnum spretthraðari en manneskja.  Það er vonlaust að forða sér á hlaupum frá bangsa.

  Aðferðin til að verjast árás bangsa er að lyfta höndum eins hátt upp fyrir höfuð og hægt er.  Bangsi þekkir af sínum átökum við aðra bangsa að stærð ræður því hver er sterkari.  Hitt ráðið er að syngja hátt og snjallt rólega slagara.  Til að mynda "Undir bláhimni" og "Skín við sólu Skagafjörður".  

  Bangsi ruglar sönglinu saman við grát bjarndýrshúna.  Það hvarflar ekki að honum að vera með leiðindi við húna.  Þvert á móti.  Hann vill allt fyrir húna gera.

  Þetta þekkja menn og kunna í Húnavatnssýslu.  Þess vegna heitir hún Húnavatnssýsla og félagsheimilið Húnaver. Þar voru löngum haldnar vinsælar Húnavökur.  

  Annað ráð til að sleppa við árásir bjarna er að vera á öðrum stað en þeir. 

 

 

Björn gróf konu lifandi

Fárveikur sólbrúnkufíkill

  Hin næstum þrítuga Tawny Willoughby er geggjuð.  Hún er fædd og uppalin í sólríku ríki, Alabama í Bandaríkjum Norður-Ameríku,  við hlið Florida.  Samt sem áður varði hún unglingsárum og fram á þrítugsaldur í ljósabekk.  Ekki á sólbaðsstofu heldur í foreldrahúsum. Flesta daga vikunnar steikti hún sig heilu og hálfu tímana í ljósabekknum ár eftir ár eftir ár.  Hún var fársjúkur fíkill með tanorexíu.  

  Rónar koma óorði á áfengi.  Tawny kemur óorði á sólböð.  

  Sólböð eru holl.  Mjög holl.  Ljósageislarnir framkalla D-vítamín á húðinni.  Það er lykill að upptöku á kalki.  Sólböð styrkja bein, tennur, húð og hár.  Vinna gegn beinþynningu.  Sólböð hafa öflugan lækningamátt varðandi húðvandamál á borð við exem, sporiasis og unglingabólur.  Sólböð sporna gegn allskonar krabbameinum (nema sortu).  Þau vinna gegn þunglyndi og depurð. Þannig mætti áfram telja.  

  Án sólarljóss væri lítið líf á jörðinni.  Þetta sést vel þegar sól hækkar á lofti á íslensku vori.  Ljósið kveikir líf.  Allt lifnar við.  Tré laufgast,  blóm springa út,  skordýr vakna úr dvala,  fuglar syngja og hefja hreiðurgerð,  kýrnar leika við hvurn sinn fingur og glaðværð færist yfir mannlífið.  Ljósið gleður.  Dægurlög léttast og kætast.  

  Í dýraríkinu hafa D-vítamínrík dýr mest aðdráttarafl.  Í mannheimum hafa sólbrúnir einstaklingar aðdráttarafl langt umfram föla og grámyglulega.  Náttúran leitar í heilsuhrausta sem sólin hefur kysst.

      

„Svona lítur meðferð við húðkrabbameini út“

Frakkar stelpur

  Ég sat í rólegheitum í kyrrstæðum bíl og las Stundina.  Ég átti mér einskis ills von.  Skyndilega var bankað kröftuglega á bílrúðuna. Mér krossbrá.  Úti fyrir stóð unglingsstúlka.  Ég renndi bílrúðunni niður.  Hún heilsaði ekki né kynnti sig heldur bar umsvifalaust upp erindið:  "Viltu gefa mér 300 kall?"

  Ég:  "Hvers vegna í ósköpunum ætti ég að gefa þér 300 kall?"

  Hún:  "Af því að mig langar í smávegis nammi í nammibarnum í 10-11."

  Þetta þótti mér vera sanngjörn og góð rök fyrir því að gefa henni 300 kall.  Svo heppilega vildi til að ég var með 300 kall í vasanum (reyndar aðeins meira.  En lét ekki á því bera).  Annars hefði ég þurft að fara í 10-11 - sem var þarna rétt hjá - og biðja kassastrákinn um að skipta fyrir mig seðli.  

  Þegar ég horfði ringlaður á eftir stelpunni storma hröðum skrefum í 10-11 mundi ég skyndilega eftir því að það var ekki nammidagur.  En það var of seint að bregðast við því. Hún slapp í nammið á virkum degi.  

Vafðar inn í teppi á vespu um nótt

Þefaði uppi heimsmet

  Færni fólks á lyklaborð hefur aukist jafnt og þétt með tilkomu tölvu og internets.  Flestir eru orðnir leiknir og hraðhentir með það.  Flestir nota fingurna til að hamra á lyklaborðið.  Hálfþrítugum Indverja að nafni Mohammed Khursheed Hussain þykir það ekki vera nógu mikla áskorun.  Hann vélritar með nefinu á sér.  Það tekur hann 47.44 sek að slá inn 103 orð.  Það er heimsmet.  Gott þefskin piltsins hjálpar.  Hann þefar uppi stafina.  

Áhorfendur plataðir upp úr skónum

  Það er sívinsæll og skemmtilegur samkvæmisleikur að plata áhorfendur.  Oft í því formi að frægar poppstjörnur fara í dulargervi og þykjast vera óþekktar.  Þetta er líka stundum gert til að poppstjarnan fái að vera í friði.  Bob Dylan dulbjó sig eitt sinn sem gamla konu og rölti langa leið um nótt til að skoða hús Bruce Springsteens að utan.  Lögreglukona á vakt sá til hans,  handjárnaði hann snarlega og færði niður á lögreglustöð.  Samt upplýsti Dylan konuna strax um það hver hann væri.

  Það vakti kátínu á lögreglustöðinni þegar í ljós kom að konan kannaðist ekki við nafnið Bob Dylan og því síður við hans raunverulega nafn,  Robert Zimmerman.  Hún hafði það sér til afsökunar að lesa aldrei nein blöð,  horfa einungis á bíórásir í sjónvarpi og hlusta aðeins á RnB músík.

  Michael Jackson dulbjó sig stundum.  Þá setti hann upp stóran skrautlegan konuhatt,  risastór skreytt sólgleraugu, rykgrímu yfir nef og munn og klæddist lúðrasveitargalla með gullhnöppum og utanáliggjandi herðapúðum með dúski.  Aðal trixið var síðan að klæðast hvítum hanska á báðum höndum - í stað þess að vera með hanska á annarri hendi þegar hann mátti þekkjast.

  Þrátt fyrir gott felugervi föttuðu alltaf allir strax hver var þar á ferð.  Verra var þegar hann dulbjó sig svona í Bretlandi.  Þá var sólarlaust dumbungsveður.  Sólgerlaugun birgðu honum sýn.  Hann gekk á vegg, hurð, ljósastaur og allskonar.  Ráðið var að skipta um dulargerfi.  Hann hermdi eftir klæðaburði Yoko Ono frá því í lok sjöunda áratugarins.  Þóttist vera Yoko.  Já, til að fá að vera í friði.  Fékk sér svartan klæðnað frá toppi til táar.  Hatt og allt.  Og gleraugu með glæru rúðugleri.  Allir þekktu hann undir eins.  Samt var erfitt að bera kennsl á hann í dulargervinu.  Bretar eru bara svo ótrúlegir mannþekkjarar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þegar Stuðmenn túruðu í fyrsta skipti um Ísland földu þeir höfuð sitt innan í dýrahausum.  Það mátti enginn vita að þarna voru á ferð Jakob Magnússon úr Rifsberju,  strákarnir í Spilverki þjóðanna,  Preston Heyman (trommuleikari Tom Robinson Band) og einhverjir fleiri.

  Þetta svínvirkaði.  Enginn vissi hverjir Stuðmenn voru.

  Áratug síðar eða svo tóku Stuðmenn annan snúning á þessu.  Þá spiluðu tvífarar Stuðmanna á hljómleikum á Lækjartorgi.  Áhorfendur voru grunlausir uns hinir raunverulegu Stuðmenn ruddust upp á svið og hröktu tvífarana á brott.  

  Nokkru áður en Elvis Presley dó var sagt frá því í bandaríska vikublaðinu Weekly World News að hann hafi - undir dulnefni - tekið þátt í Presley eftirhermukeppni.  Með góðum árangri.  Hann náði 3ja sætinu og var alsæll.  Hann ku hafa endurtekið leikinn af og til eftir dauða sinn.    

  Út um allan heim er fjöldi manna sem telur sig vera Presley endurfæddan.  Eða launson hans. Eða tvíburabróðir hans sem dó í fæðingu.  Þeir herma nákvæmlega eftir Presley í söng, útliti og klæðnaði.  Það er enginn munur á þeim og Presley.  Eina vandamálið er að þeir eru farnir að hverfa til Valhallar eða Heljar hver á fætur öðrum.  Enda flestir fæddir mörgum árum á undan Presley.  

 

U2 hélt tónleika í dulargervi

Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Bakk

 - Handrit:  Gunnar Hansson

 - Leikstjórn:  Gunnar Hansson og Davíð Óskar Davíðsson

 - Leikendur:  Gunnar Hansson,  Víkingur Kristjánsson,  Saga Garðarsdóttir,  Ágústa Eva...

 - Tónlist:  Snorri Helgason

 - Einkunn: ****

  Í fljótu bragði hljómar ekki spennandi kvikmynd um fólk að bakka bíl hringinn í kringum Ísland.  En kvikmyndin Bakk er góð skemmtun.  

  Myndin hefst á því að ungur leikari frá Hellissandi,  Gísli (Gunnar Hansson),  er á sviði í leikhúsi í Reykjavík.  Hann er í lítilvægu hlutverki.  Er "drepinn" í upphafssenu og leikur dauðan mann á sviðinu þaðan í frá.  Þetta reynist vera táknrænt fyrir raunverulegt lífshlaup hans.  Hann er með allt niðrum sig.  Hann er ekki endurráðinn hjá leikhúsinu.  Konan sparkar honum.  Hann flýr vestur til pabba síns á Hellissandi. Pabbinn hefur meiri metnað fyrir hans hönd en hann sjálfur.  

  Í fljótfærni hörfar Gísli undan stjórnsemi pabbans með því að ákveða að bakka bíl í kringum Ísland. Tilgangurinn - í og með - er að safna peningum fyrir langveik börn.  Hann suðar í og neyðir æskuvin sinn,  Viðar (Víkingur Kristjánsson) til að slást með í för. Á leiðinni taka þeir upp puttaferðalang sem heitir því fagra nafni Blær (Sara Garðarsdóttir).

  Ferðalagið verður viðburðarríkt.  Samt ekki þannig að eins og sé verið að troða atburðum inn í söguna.  Framvindan er öll trúverðug og lipur.  Sagan rennur eðlilega áfram.  Ekki átakalaus en eins og búast mátti við eftir á að hyggja.

  Þar komum við að einum helsta styrkleika myndarinnar:  Persónusköpun er svo sterk að áhorfandinn fær þegar í stað samkennd með öllum persónunum.  Gallar þeirra og kostir er eitthvað sem við þekkjum í kunningjahópi okkar.

  Annar styrkleiki myndarinnar er að hún er verulega fyndin.  Ég hef ekki hlegið jafn oft upphátt í bíóhúsi síðan ég sá Klovn og Bjarnfreðarson.  Ég stóð mig ítrekað að því að garga úr hlátri.  

  Jú, jú.  Það slæðast með fimmaurabrandarar og endurnýttir góðir brandarar.  Það jaðrar við að vera ofnotað flotta stilbragðið að hafa viðmælanda næst myndavél úr fókus í samtölum en viðmælanda lengra frá í fókus.  Á móti kemur að allt er þetta afgreitt svo skemmtilega að útkoman er harla góð.  Leikararnir vinna hvern leiksigur á fætur öðrum.  Valinn maður í hverju rúmi.  Mest mæðir á Gunnari Hanssyni og Víkingi Kristjánssyni.  Þeir fara á kostum.  Eins og allir aðrir.

  Í bland við brandarana er sagan drama í aðra röndina.  Allt í réttum hlutföllum og í góðum takti myndina út í gegn.  

  Kántrýblús-skotin þjóðlagakennd tónlist Snorra Helgasonar leikur stórt og áhrifamikið hlutverk.  Skemmtileg og vel við hæfi tónlist.  Hún neglir í mark í öllum tilfellum. Gerir mikið fyrir myndina.  Líka fagurt íslenskt landslag.

  Ég mæli með og hvet til þess að fólk fari í bíó og upplifi góða kvöldskemmtun.  Virkilega vel heppnuð mynd.  Sem lærður grafískur hönnuður er ég að auki hrifinn af "lógói" myndarinnar.

           

Slóttugheit Skota

  Fyrir nokkrum árum kusu Skotar um hugsanlegan aðskilnað frá breska heimsveldinu.  Um tíma leit út fyrir að sjálfstæðissinnar myndu fara með sigur af hólmi.  Þegar betur er að gáð þá var sigurinn þeirra þó að niðurstaða kosninganna sýndi annað - í fljótu bragði.  Ég sá strax í gegnum þetta.

  Skotar eru lúmskir.  Þeir hafa þurft á því að halda öldum saman.  Það hefur verið illa farið með þá,  svo sem sjá má í kvikmyndinni Braveheart.  Þeir hafa verið fótum troðnir og fátækir.  Þegar skotið er úr fallbyssum 12 skotum (með litlu s) á hádegi þvers og kruss um Bretland þá hinkra Skotar um klukkutíma og skjóta einu skoti klukkan eitt.

  Þegar Skotar kusu gegn aðskilnaði frá breska heimsveldinu voru þeir í raun að styðja sjálfstæði Skotlands.  Bara á annan og metnaðarfyllri hátt.  Óopinbert markmið Skota er að tilheyra áfram breska heimsveldinu en yfirtaka það.  Leggja það undir yfirráð Skota.  Skoski þjóðarflokkurinn hefur þegar hafið stórsókn í Bretlandi.  Kosningarnar í fyrradag færðu honum 56 þingsæti á breska þinginu.  Hann bætti við sig 50 þingsætum. Flokkurinn er jafnframt búinn að úthýsa öðrum flokkum úr Skotlandi.  Skotland er svo gott sem einsflokks kjördæmi skoska þjóðarflokksins í dag.  Það eru fleiri ísbirnir í Skotlandi en breskir Íhaldsmenn.  Breska Verkamannaflokknum var sömuleiðis sparkað endanlega út úr Skotlandi í kosningunum.

 

Vekur upp fjölda spurninga

Á misjöfnu þrífast börnin best

 

  Mörgum myndi bregða í brún ef þeir vissu hvernig hreinlætismálum er háttað í eldhúsi sumra veitingahúsa.  Kona er vann sem unglingur á pizza-stað er bólusett gegn pizzum til frambúðar.  Lúkur pizza-gerðarfólks voru ekki alltaf hreinar í upphafi vinnudags.  En urðu hægt og bítandi tandurhreinar eftir að hafa hnoðað nokkur pizza-deig.  Það þótti sport að þeyta deiginu með snúningi hátt á loft þannig að í smástund festist það við óhreint loft eldhússins.

  Breski sjónvarpskokkurinn Ramsey Gordon hefur sýnt okkur inn í eldhús margra bandarískra veitingastaða.  Þar er iðulega pottur brotinn hvað varðar hreinlæti.  Á einum stað var kjúklingaréttur afgreiddur á tréprjóni.  Viðskiptavinir nöguðu kjötið af prjónunum.  Þeir voru notaðir aftur handa næstu viðskiptavinum.  Jafnvel með kjötleifum frá fyrri viðskiptavinum.  

  Konu sem vann á Hressingarskálanum á síðustu öld var brugðið er hún uppgötvaði að þeyttur rjómi var margnýttur.  Með tertusneið og heitu súkkulaði fylgdi skál með þeyttum rjóma. Fæstir átu allan rjómann.  Leifarnar voru seldar næsta kúnna.  Vandræðalegt atvik kom upp þegar kúnni drap í sígarettustubbi í rjómanum.  Hann gerði það svo snyrtilega að það sást ekki.  Næsti kúnni hrökk í kút er hann mokaði sígarettustubbi út á tertusneiðina sína.  

  Fyrir nokkru las ég í bandarísku dagblaði viðtal við starfsfólk veitingastaða.  Umræðan snérist um þjórfé.  Fleiri en einn upplýsti að nískum fastakúnnum væri refsað með því að skyrpa í matinn þeirra.

  Eftir tilkomu internetsins hafa ófá myndbönd birst af starfsmönnum veitingastaða hreykja sér sóðaskap.  Meðal annars með því að troða frönskum kartöflum upp í nefið á sér áður en þær eru bornar fram handa kúnnanum.  

  Stóra skeiðarmálið á Akureyri skilur eftir eina áleitna spurningu.  Sleikt skeið er ekki stóra málið.  Það er að segja ef hún var snyrtilega sleikt.  Þá er hún næstum því hrein.  Spurningin snýr að fullyrðingu eiganda veitingastaðarins um að diskar með sósu slettri á þá úr sleiktri skeið hafi aldrei farið út úr eldhúsinu.

  Staðurinn var undirmannaður.  Fjögurra manna starfslið sat uppi með vinnu átta manna.  Það er dáldið skrítið að undir þeim kringumstæðum hafi vinna verið lögð í að útbúa fjölda veisludiska sem aldrei fóru út úr eldhúsinu. 

  Til varnar einu og öðru í veitingum á matsölustöðum er ráð að skola þeim niður með góðu hvítvíni.  Ennþá betra er að taka eitt eða tvö vodka-skot með.  Eða þrjú.  Þau eru sótthreinsandi.  Og gera máltíðina skemmtilega þegar upp er staðið.  

    

Yfirmaður kokksins sem sleikti skeiðina miður sín

Stóri bróðir í góðu stuði

  Ráðherrar eiga það margir sameiginlegt að hrökkva úr sambandi við raunveruleikann á milli þess sem þeir mæta í kokteilboð,  viðra sig í útlöndum á Saga Class og og skutla sér á tertusneið hvenær sem þeir fá vitneskju um súkkulaðitertu á boðstólum.

  Það er góð skemmtun að setja lög.  Og breyta reglum.  Það þarf ekkert að hugsa málið til enda.  Hitt skiptir meira máli.

  Í síðustu ríkisstjórn bannaði Álfheiður Ingadóttir fólki undir 18 ára að fara í sólbað.  Enginn hefur eftirlit með því.  Samt er það farið að skila sér í D-vítamínskorti og beingisnun.  

  Reisupassinn er annað dæmi um geggjaða hugmynd um nefskatt / gjaldtöku sem var dauðadæmd della frá fyrsta degi.  En þráast var við fram á síðasta dag.  Icesave I, II og III vvar ítrekað reynt að troða þversum ofan í landsmenn.  Tölum ekki ógrátandi um makrílfrumvarpið.  

  Ég veit ekki hver það var sem stytti gildistíma vegabréfa úr 10 árum niður í 5 ár.  Það var út í hött.  Síðan hefur allt verið í klessu hjá vegabréfadeild Sýslumannsins í Kópavogi.  Álagið er að sliga embættið.  Einnig allskonar sérviskulegar reglur.  Svo sem að það verði að póstsenda ný vegabréf til sýslumannsembætti viðkomandi.  Fólk sem mætir á staðinn má ekki fá afhent vegabréf þó að starfsmaður embættisins sé með það í höndunum.  Computer says no.

 Vegabréf miðaldra og eldri eiga að duga alveg í 10 - 15 ár.  Ljósmynd sýnir sömu manneskju.  Ólíklegt er að hæð hennar breytist verulega, fæðingardagur eða augnlitur.  

    

Hafa fengið nóg

Hárþvottur upp úr kúahlandi

  Í aldir hafa vel hærðar konur þvegið hár sitt upp úr kúahlandi.  Kúahlandið er í raun jurtasjampó.  Beljan lifir alfarið á grasi.  Hún er sólgin í gras.  Grasið inniheldur ýmis góð næringarefni.  Meðal annars fyrir hárið.  

  Ókosturinn við að þvo hárið upp úr kúahlandið er að beljan pissar ekki eftir klukkunni.  Fagurhærðar konur þurfa þess vegna að sitja tímum saman úti í fjósi og bíða eftir því að belju verði mál.  Þegar að því kemur er nauðsynlegt að hafa snör handtök og setja höfuðið undir bununa.  Til að hámarks árangur náist þarf kúahlandið góða stund til að koma sér fyrir í hársverðinum og næra hann.  Kannski hálftíma eða svo.

  Kostur við að næra hárið með kúahlandi er að það skilur eftir sig þægilega fjósalykt.

  Önnur hárnærandi aðferð til að þrífa hárið er að þvo það upp úr hreinu Aloe Vera geli.  Það hefur hreinsandi eiginleika og nærir hársvörðinn af 75 vítamínum og steinefnum.  Ókosturinn er að þá vantar fjósalyktina.  

 

Má bjóða þér hland í hárið?

Bjánapopp, hamfarapopp

  Fyrir nokkrum dögum skrifaði Jón Gnarr hnyttinn pistil um bjánapopp.  Þetta er nýyrði hans og samheiti yfir það sem hingað til hefur verið kallað hamfarapopp.  Orðið hamfarapopp varð til þegar Gunnar Jökull Hákonarson sendi frá sér sólóplötuna Hamfarir.  

  Pistill Jóns Gnarrs hefur vakið hörð viðbrögð.  Þó aðeins vegna þess að hann blandaði Gunnari Jökli í dæmið.  Fólk hefur - að mér vitanlega - ekki gert athugasemd við annað í hans pistli.

  Það sem fer fyrir brjóst á sumum er að Gunnar Jökull var í andlegu ójafnvægi þegar hann gerði plötuna Hamfarapopp.  Platan vitnar glöggt um það.  Mjög svo.  

  Vegna þess að Gunnar Jökull var áður besti trommuleikari heims þá vilja sumir fela plötuna eins og óhreinu börn Evu.  Með því að minnast á þessa plötu er verið að ráðast á veikan mann.  Það er ljótt.  Þessu á að sópa undir teppið.  Það má enginn vita af þessu.  Hann var nefnilega frábær trommuleikari.  Fólk má aðeins muna og vita það.

  Það er allt í lagi með hina bjánapopparana.  Þeir hafa hvort sem er alltaf verið bjánapopparar.  

  Vissulega er hugtakið bjánapopp óþægilega gildishlaðið.  Líka orðið hamfarapopp.  Í enskumælandi löndum er það kallað utangarðspopp.  Kannski má fara milliveg og kalla það utanvegarpopp.  Samt.  Plata Gunnars Jökuls heitir Hamfarir.  Hún er fullkomlega dæmigerð fyrir nævískt Casio-skemmtarapopp sem í almennu tali hefur síðan verið kallað hamfarapopp.

  Í stað þess að stinga höfðinu í sandinn,  fela óhreinu börn Evu og fara í afneitun er ráð að vekja athygli á og gera sem mest úr glímunni sem Gunnar Jökull tapaði við eiturlyfjadjöfulinn.  Þessi frábæri tónlistarmaður átti möguleika á heimsfrægð og var skær rokkstjarna í hæstu hæðum á Íslandi.  Klár náungi,  stórhuga,  kappsamur og allt það.  En varð skaðlegustu eiturlyfjum að bráð.  Hann fárveiktist og lést langt fyrir aldur fram.

  Sögu hans á að nota til fræðslu í forvörnum í grunnskólum um skaðsemi eiturlyfja.  Ekki beita þöggun. Þöggun og afneitun eru af hinu vonda.

 

 

Heimskir glæpamenn

  Hér má sjá skjáskot af Fésbókarsíðum nokkurra heimskra afbrotamanna.  Lögreglan hafði hendur í hári þeirra allra.  Einmitt vegna þessara Fésbókarfærslna.  

 

 

 

 

Þessi segist halda að hann sé smákrimmi.  Var að aka á einhvern bíl á bílastæði  Sem betur fer hafi ekkert vitni verið að atvikinu svo hann stakk af. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gaurinn birtir ljósmynd af bílnum sínum með brotna framrúðu.  "Þetta er það sem gerist þegar gangandi vegfarandi ákveður að verða á vegi manns."

  Spurt:  "Er allt í lagi með þig og þennan gangandi?"

  Svar:  "Allt í lagi með mig en get ekki sagt það sama um gaurinn."

  Athugasemd:  "Ég vona að þú sért ekki búinn að koma þér í kast við lögin."

  Svar:  "Af hverju segir þú það?"

 

 

 

 

  "Ölvunarakstur...sígildur :) en ég bið eiganda ökutækisins sem ég klessti á afsökunar hver sem hann er. :P"

 

 

 

 

  "Stal úr búð - við Charlestown torg."

Fésbókin tengdi statusinn sjálfvirkt við samnefnda verslun um leið og honum var póstað.

 

 

 

  "Kynntist virkilega svalri 15 ára. Ástin spyr ekki um aldur."

  Svar:  "En alríkislög Bandaríkjanna gera það."

Lét handtaka 10 ára son sinn

Jón Þorleifs í einkennilegum mótmælagöngum

  Ég hef áður sagt frá því hvers vegna Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var reglulega fjarlægður af lögreglunni 1. maí.  Um það má lesa með því að smella á hlekk hér neðst.  Jón tók aftur á móti virkan þátt í mörgum öðrum mótmælagöngum.  En gekk ekki í takt við aðra göngumenn.  Þvert á móti.  Hann gekk í öfuga átt;  á móti göngumönnum.  Hann þandi út olnbogana til að gera sig sem breiðastan.  Göngumenn urðu að taka stóran sveig til að komast framhjá honum.  Stundum til vandræða,  til að mynda þegar tveir eða fleiri héldu á lofti breiðum borða.  Eða hópur foreldra í einni kös ýtti á undan sér barnavögnum.  Eða þegar nokkrir fatlaðir voru hlið við hlið í hjólastólum.  Aldrei vék Jón fyrir neinum.  Hann stoppaði við svona aðstæður og beið eftir því að hinir sveigðu til hliðar.   

  Jón þurfti ekki að vera ósammála baráttumálum göngunnar til að bregðast svona við.  Þó var það í sumum tilfellum.  Oftar var þetta þó vegna þess að Jón var ósáttur við einhverja þá sem stóðu að göngunni eða auglýsta ræðumenn.  Það þurfti ekki mikið til.

  Síðustu áratugi ævi sinnar sinnaðist Jóni við ættingja sína.  Mér skilst að upphaf þess megi rekja til andúðar hans á verkalýðsforingjunum Gvendi Jaka og Eðvarði Sigurðssyni.  Bróðir Jóns hafi reynt að leiðrétta einhverjar ranghugmyndir hans varðandi þessa menn eða eitthvað í gjörðum þeirra.  Jón tók því illa.  

  Tekið skal fram að ættingjar Jóns voru og eru afskaplega gott og vandað fólk.  Suma þeirra þekki ég.  Samhljóða vitnisburð hef ég frá öðrum um þá sem ég þekki ekki.

  Í fyrsta skipti sem ég heyrði Jón nefna bróðir sinn var í sambandi við verkalýðsforingjana.  Jón úthúðaði þeim og sagði síðan óvænt:  "Ég skil ekki hvað ég þoldi helvítið hann Kristján bróðir lengi."

 Ég hissa:  "Ha?  Af hverju segir þú þetta?"

 Jón:  "Þetta fífl trúir öllu sem Gvendur Jaki og Eðvarð ljúga að honum."

 Ég:  "Hvernig þá?"

 Jón:  "Hann er trúgjarnasti maður sem ég þekki.  Hann er svo trúgjarn að þegar hann lýgur einhverju sjálfur þá trúir hann því samstundis."  

----------------

Fleiri sögur af Jóni  hér   

  

Tónlistarsmekkur staðnar við 33ja ára aldur

  Fyrir nokkru heimsótti ég í fyrsta skipti eftir hálfrar aldar hlé æskuvin.   Við erum að detta inn á sjötugs aldur.  Hann á gott plötusafn.  Allar plötur Led Zeppelin,  Deep Purple,  Jimi Hendrix,  The Doors,  Janis Joplin og svo framvegis.  Eftir að hafa flett í gegnum hans stóra plötusafn (sem þekur stóran vegg) uppgötvaði ég að hann á enga plötu með neinum tónlistamanni sem hefur komið fram á sjónarsvið eftir miðjan áttunda áratug.

  Þá varð mér hugsað til fleiri jafnaldra okkar.  Staðan er lík. Jú,  einhverjir Bítlageggjarar hafa meðtekið Oasia.  Stónsarar hafa bætt Primal Scream í púkkið.  Kinksarar hafa tekið Blur opnu örmum.  Í öllum þeim tilfellum er um að ræða smekk fyrir sömu músík þó að flytjendur séu aðrir.

  Rannsókn byggð á spilun tónlistar á spotify.com hefur leitt í ljós að tónlistarsmekkur almennt staðnar við 33ja ára aldur. Þetta er hærri aldur en áður hefur verið talið.  Hingað til hefur verið útbreidd skoðun að tónlistarsmekkur mótist á unglingsárum og staðni um það leyti sem framhaldsskólanámi lýkur.  Það er að segja á þeim árum sem nýstofnað fjölskyldulíf tekur við af skólagöngu.  Nú hefur þeirri kenningu verið hnekkt.

Ekki borða pizzu beint úr pizzukassanum!

  Ítalskt fátækrafæði,  svokölluð pizza eða flatbaka,  nýtur rosalega mikilla vinsælda á Íslandi.  Þetta er stór hringlaga ofnbökuð hveitiflatbaka,  bökuð með margvíslegum matarafgöngum úr ísskápnum sem álegg. Hún er vinsæl í heimsendingu.  Einnig til að grípa með heim (take away).   

  Hún er afgreidd í flötum pappakassa,  skorin í misstórar sneiðar (líkt og rjómaterta).  Fólk gúffar græðgislega í sig sneið og sneið.  Á meðan malla óétnu sneiðarnar eftir í pizzakassanum þangað til röðin kemur að þeim.  

  Í pappanum eru skaðleg flúorefni sem berast auðveldlega í pizzuna.  Komin inn í líkama neytandans safnast þau þar fyrir.  Sem dæmi um skaðsemi þeirra má nefna að tíðni fósturláta sextánfaldast.  Barátta gegn þessu er mikilvægari en barátta gegn hefðbundnum fóstureyðingum.      

  Til að sporna gegn skaðsemi pizzu í pappakassa er ráð að færa hana eldsnöggt á stóran disk um leið og heim er komið.

  Ef að pizzakassinn er merktur svansmerki er öllu óhætt.