Lulla frænka í umferðinni

  Lulla frænka var tíður gestur á tilteknu bílaverkstæði.  Aðallega var gert við smádældir sem einkenndu iðulega bílinn hennar.  Hún rauk ekki með bílinn á verkstæði þó að ein og ein dæld og rispa bættist við.  Það var ekki fyrr en ljós brotnuðu líka eða stuðari losnaði eða eitthvað slíkt bættist við.

  Á meðan gert var við bílinn sat Lulla inni í honum og fylgdist með.  Hún skráði af nákvæmni í bók hvenær vinna við bílinn hófst og hvenær henni lauk.  Í hvert sinn sem viðgerðarmaður brá sér frá í kaffi,  mat,  síma (þetta var fyrir daga farsíma) eða annað þá tók Lulla tímann og skráði niður.  Með þessu afstýrði Lulla því að vera rukkuð um of.  Hún taldi sig merkja einbeittan vilja verkstæðisins til ofrukkunar.  Það réð hún meðal annars af því hvað starfsmenn þar lögðu hart að henni að koma út úr bílnum;  bíða frekar á kaffistofunni hjá þeim eða þá að þeir buðust til að skutla henni heim.   Lulla lét ekki plata sig.  Þó að viðgerð tæki 2 eða 3 daga þá var hún mætt í bílinn sinn á slaginu klukkan 8 að morgni og stóð vaktina til klukkan 18.00.     

  Afturendinn á bíl Lullu varð helst fyrir hnjaski.  Ég uppgötvaði einn daginn hvernig á því stóð.  Þannig var að Lulla bjó í bakhúsi við Laugaveg.  Að húsinu lá nokkurra metra löng innkeyrsla.  Við húsið lagði Lulla bíl sínum.  Pláss var ekki nægilegt til að snúa bílnum þarna.  Það þurfti að bakka til baka og út á Laugaveg þegar ekið var frá húsinu.  

  Svo vildi það til að ég var farþegi hjá Lullu er hún ók að heiman.  Hún leit ekki aftur fyrir sig né í spegla á meðan hún bakkaði út á Laugaveginn.  Þess í stað horfði hún aðeins fram fyrir sig og reykti af ákafa.  Hún bakkaði bílnum löturhægt á bíl sem ók niður Laugaveginn.  Hvorugur bíllinn varð fyrir eiginlegum skaða.  En það voru skrifaðar tjónaskýrslur.  Að því loknu nefndi ég við Lullu að hún þyrfti að gá aftur fyrir sig áður en hún bakki út á Laugaveginn.  Hún yrði að ganga úr skugga um að enginn bíll sé fyrir á Laugaveginum.  

  Lulla svaraði í rólegheitum:  "Nei,  ég hef prófað það.  Þá þarf maður að bíða svo lengi." 

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1332896/

Bókin um færeysku álfadísina Eivöru

  Í gær kom í verslanir bókin "Gata,  Austurey,  Færeyjar,  Eivör og færeysk tónlist".  Bókin er bæði gefin út í mjúkri kápu og harðspjaldakápu.  Harðspjaldakápan er töluvert dýrari (um 5 þúsund kall en mjúka kápan um 3 þúsund kall). 

  Nafn bókarinnar segir töluvert mikið um innihaldið.  Í gær atti bókin kappi við tvær öflugar bækur í útvarpsþættinum frábæra Virkir morgnar.  Eins og allir vita (nema Eiður Guðnason) þá er þátturinn Virkir morgnar skemmtilegasti morgunþáttur í íslensku útvarpi.  Þó er samkeppnin hörð á þeim vettvangi.  Andri Freyr og Gunna Dís fara á kostum í þættinum.  Þau eru svooooo afgerandi skemmtileg að það hálfa væri hellingur.  

  Bókin með langa titlinum,  "Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist",  rúllaði upp samkeppninni.  Engu að síður voru hinar bækurnar meiriháttar flottar:  Annars vegar "Brosbörn" og hinsvegar "Strákar".  Bókin "Brosbörn" er mega vel heppnuð og ævintýraleg barnabók. Gargandi snilld út í eitt.  Bókin "Strákar" er virkilega snjöll fyrir unglingsstráka.  Fjölbreytt, skemmtileg og unglingsstrákum nauðsynlegt hjálpartæki.   Það var mér mikill heiður að kynna bókina um Eivöru um leið og þessar glæsilegu og eigulegu bækur,  "Brosbörn" og "Strákar".   

 

Barnaníðingar

  Það má alveg vera rétt að opinberar upplýsingar um barnaníðinga forherði þessa fárveiku menn.  Á móti vegur að eftir því sem betri upplýsingar um þá liggja fyrir þá er auðveldar að verjast ódæðum þeirra.  Þess vegna er best að upplýsingar um þessa veiku menn séu aðgengilegar fyrir foreldra ungra barna. 

  Hátt hlutfall manneskjunnar situr uppi með brenglaðar hugmyndir um tilveruna.  Um fjórðungur Íslendinga glímir við geðveiki einhvern tíma á ævinni.  Í flestum tilfellum er dæmið frekar léttvægt og tímabundið.   

Níðingar reiðast nafnbirtingu

Nýja íslenska jólalagið sem er að slá rækilega í gegn

  Í gærkvöldi setti Þórður Bogason inn á youtube splunkunýtt frumsamið jólalag,  "Biðin eftir aðfangadegi".  Það var eins og kveikt á flugeldi.  Lagið rauk af stað í einskonar jó-jó þvers og kruss um Fésbók.  Ég hef aldrei séð annað eins flug á þeim vettvangi.  Í "commentakerfi" Fésbókar var laginu fagnað og það hlaðið lofið í bak og fyrir.  Margir lýsa því sem flottasta íslenska jólalagi síðustu ára.  Sumir nota tækifærið og hæða 2ja stjörnu (skv. mbl.is) jólaplötu "Ekki háttvirts" um leið og þetta lag er rómað sem hinn fullkomni jólasöngur.  Ég hef ekkert heyrt af jólaplötu "Ekki háttvirts" (hlusta ekki á Bylgjuna) og tek því ekki þátt í þeirri umræðu.  

  Fyrir minn smekk er jólalag Þórðar Bogasonar virkilega grípandi og gott jólalag.  Það hefur alla eiginleika til að verða sívinsælt jólalag.  Eitt útspilið er hvernig lagið er brotið upp með örstuttu ágengu rokkgítarsólói.  Til viðbótar við hvað laglínan er sterk bæði í versi og viðlagi.  Trompin eru lögð á borðið á færibandi. 

  Hljómsveitin Foringjarnir er skráð fyrir laginu.  Mér virðist þó sem að þetta sé sólóverkefni Þórðar Bogasonar,  söngvara,  lagahöfundar,  textahöfundar og gítarleikara.  En skiptir ekki máli.  Jólalagið í ár og næstu ára.  Þegar ég smellti á lagið á youtube í gærkvöldi hafði það verið spilað 5 sinnum.  Í dag þegar ég sá hversu mjög rösklega því hafði verið deilt á Fésbók sá ég að það hafði verið spilað  500 sinnum á innan við sólarhring.  Ég man ekki eftir jafn rosalegum viðbrögðum.  

  Þetta er nýja íslenska jólalagIÐ (með ákveðnum greini).  Toppurinn í nýjum jólalögum 2013.  Dreifið laginu og leyfið öðrum að komast í rétta jólagírinn.    

   

Eru allir að verða geggjaðir?

  Á rúnti um netheima rekst maður víða á ljósmyndir af fólki.  Sumt af þessu fólk hagar sér þannig að vandasamt er að átta sig á því hvað liðinu gengur til.  En kannski er bara gott að allir séu ekki steyptir í sama mót.  Þá er hægt að brosa eða skella upp úr þegar það allra skrítnasta ber fyrir augu.

Ég veit ekki hvort þessi dama er að dansa eða hvað.  Hvort sem er þá átta ég mig ekki á því hvers vegna hún hefur troðið hendinni á sér alveg ofan í kok.  

Sumir hafa hring í eyranu.  Aðrir hafa hring í nefinu.  Ég hef ekki áður séð neinn með skæri í nefinu.  Þetta gæti orðið tískubylgja ef til að mynda Justin Bieber tæki upp á þessu.   

 Skemmtileg fjölskyldumynd af mislítið sólbrúnu fólki.  En hvað er þetta með öxina?  Faðirinn hefur skorðað blaðið á bakvið brjóstið á stúlkubarninu. 

  Amma er fótalúin en vill ólm vera með í búðarrápinu.  Þá er bara að skorða hana ofan í innkaupakerrunni og hlaða ofan á kellu kókflöskum, kexkökum, pylsupökkum, mjólk og öllu hinu.  Sumar vörurnar kæla hana notalega í hitamollunni.

 Bleika slímið er það kallað.  Það er einskonar kjötfars úr uppsópi af gólfum kjötvinnslunnar.  Það er þvegið upp úr ammoníaki og fínhakkað í leðju eða slím.  Slímið er notað til að drýgja hamborgara og fleiri kjötrétti.  Þarna er það hinsvegar notað í stað lambhúshettu.  Bleika slímið er einkum notað í Bandaríkjunum.  En einnig í Bretlandi.  Notkun þess er þó ýmsum skorðum sett.  Það má til að mynda ekki nota það í skólamáltíðir í Bretlandi.        

Bestu plötur ársins 2013

  Nokkrir fjölmiðlar hafa þjófstartað og birt áramótauppgjör,  lista yfir bestu plötur ársins 2013.  Það er gaman að skoða niðurstöðuna.  Málið er að taka þetta ekki of hátíðlega.  Þetta er aðeins léttur og saklaus samkvæmisleikur.  Hér er niðurstaða nokkurra miðla.  Fyrst er það listi netmiðilsins Pitchfork. 

  Fremsti sviginn sýnir niðurstöðu breska vikublaðsins NME.  Næsti svigi er útkoman hjá bresku netsíðunni Aoty.  Þriðji sviginn er sóttur í smiðju netsíðunnar Best ever albums.  Fjórði sviginn er listi bandaríska tímaritsins Spin.  Aftasti sviginn er niðurstaðan hjá Rolling Stone. 

1  (6) (6) (6) (1) (2) Kanye West - Yeezus

 

 

2  (-) (18) (3) (3) (1) Vampire Weekend - Modern Vampires of the City

3  (-) (-) (1) (37) (5) Arcade Fire - Reflektor

4  (-) (-) (-) (5) (13) Disclosure - Settle

5  (-) (3) (8) (39) (23) My Bloody Valentine - m b v

6  (-) (-) (-) (-) (-) Darkside - Psychic

7  (-) (1) (-) (22) (-) Deafheaven - Sunbather

8  (2) (-) (4) (19) (3) Daft Punk - Random Access Memories

9  (-) (-) (-) (-) (-) Phosphorescent - Muchacho

10 (-) (8) (-) (-) (17) Danny Brown - OLD

 

  Í 1. sæti hjá NME er AM með hljómsveitinni Arctic Monkeys. 

Tómt svindl og svínarí

   Hvernig stendur á því að búið er að tilnefna bækur í hinum ýmsu flokkum til Íslensku bókmenntaverðlaunanna 2013?  Langt er til áramóta.  Fjöldi bóka kemur út í desember.  Jafnvel fleiri en allan hinn hluta ársins til samans.  Reyndar byrja bækur að streyma á markað í lok nóvember. 

  Samtals koma út rösklega 700 bækur í ár.  12 ágætar manneskjur lesa og velja og tilnefna 20 bækur til verðlauna.  Hvað les hver dómnefnd margar bækur á örfáum dögum í nóvember?  175?  

  Nei,  alveg rétt.  Flestar bækurnar koma ekki út fyrr en eftir að dómnefndir hafa komist að niðurstöðu.  Það léttir verulega á lestrarvinnunni.  

  Sennilega er það Félag íslenskra bókaútgefenda sem stendur fyrir þessu skemmtilega uppátæki.  Uppátækið er viðskiptalegs eðlis fremur en að allir sitji við sama borð.  Tilnefning á bókum til bókmenntaverðlauna er gott fréttaefni.  Hún kemur af stað umræðu um nýjar íslenskar bækur.  Beinir kastljósi að bókum og sparkar jólabókasölunni af stað.  Það er gott mál.

  Ég tek það fram að allar tilnefndar bækur eiga það áreiðanlega skilið.  Þetta eru gullmolar, að því er ég hef hlerað.  

  Í næstu viku koma á markað margar bækur.  Ein af þeim heitir  Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist.  Nafnið gefur sterka vísbendingu um hvað bókin fjallar.  Mér segir svo hugur að lesendur verði fróðari um margt við lestur á bókinni.  Sumt kemur skemmtilega á óvart.  Meira um það þegar bókin kemur út.  Myndin hér fyrir ofan sýnir frábæru styttuna af hinum merka og þvera Þrándi í Götu.  Myndin er ekki í bókinni.  En þær eru samt margar myndirnar í bókinni.  Þar á meðal af styttunni. 

15 bækur tilnefndar

Forvitnilegir fróðleiksmolar um þakkargjörðardaginn

  Öldum saman út um allan heim hafa bændur fagnað uppskerulokum með veisluhöldum.   Á mínum uppvaxtarárum í Skagafirði var veislan kölluð töðugjöld.  Ég hef grun um að töðugjöld hafi lagst af eftir að heyskapur vélvæddist gróflega.  

  Önnur íslensk uppskeruhátíð,  slægjur,  lagðist af um þarsíðustu aldamót.  Við af slægjum tók almennt skemmtanahald sem kallast haustfagnaður.  Með því að smella á eftirfarandi slóð má lesa um elstu heimild um slægjur:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1331030/

.

.

  Í Norður-Ameríku fögnuðu frumbyggjar, indíánar,  haustuppskerunni með kalkúnaveislu löngu áður en þeir kynntust evrópskum nýbúum.   

  Á 17. öld flúði hópur breskra pjúritana undan trúarofsóknum til Norður-Ameríku.  Indíánar kenndu þeim að rækta korn og koma því í hlöðu fyrir veturinn.  Indíánarnir kenndu þeim matreiðslu.  Þar á meðal að matreiða kalkúna.       

  Um haustið héldu indíánarnir og ensku pjúritanarnir sameiginlega uppskeruhátíð.  Pjúritanarnir þekktu til hliðstæðrar uppskeruhátíðar meðal mótmælendatrúar á Englandi.  Fyrstu árin sem indíánar og pjúritanar héldu sameiginlega uppskeruhátíð var veislan einfaldlega kölluð uppskeruhátíð.  Löngu síðar var farið að kalla hana þakkargjörðardag.   

.

  Þakkargjörðardagur hafði þá verið haldinn hátíðlegur árlega í Kanada frá því á 16. öld.  Þar var ekki um uppskeruhátíð að ræða heldur fögnuð enskra sæfara yfir því að hafa náð landi í Kanada eftir miklar hrakningar á sjó.   

  Franskir nýbúar í Kanada héldu hinsvegar uppskeruhátíð. 

.

  Á 19. öld varð uppskeruhátíðin,  þakkargjörðardagurinn,  opinber frídagur í Kanada og Bandaríkjunum.  Í Kanada er hann annan mánudag í október.  Í Bandaríkjunum er hann síðasta fimmtudag í nóvember. 

  Víða um heim er uppskeruhátíðin kennd við þakkargjörð. 

  Í Þýskalandi er uppskeruhátíðin kölluð emtedankfest (þakkargjörðarhátíð).  Hluti af hátíðarhöldunum er bjórhátíðin Oktoberfest.

  Í Grenada er þakkargjörðardagurinn 25. október opinber frídagur.  Uppruni hans er að minnsta kosti jafn gamall og uppskeruhátíðirnar í Kanada og Bandaríkjunum.

  Í Japan heitir dagurinn verkalýðs-þakkargjörðardagurinn.  Hann er opinber frídagur 23. nóv.

  Í Líberíu er þakkargjörðardagurinn fyrsta fimmtudag í nóvember.

  Þannig mætti áfram telja.

.

  Íslenskar verslanir og veitingastaðir hafa valið bandaríska þakkargjörðardaginn sem fyrirmynd.  Bæði dagsetninguna, kalkúnann og meðlætið.  Það sem vantar inn í íslensku útgáfuna er að í Kanada og Bandaríkjunum er þakkargjörðarhelgin samverustund stórfjölskyldunnar.  Safnast er saman heima hjá ættarhöfðingjum fjölskyldunnar (nema um annað sé samið).  Hefðin er svo sterk að þeir yngri ferðast um langan veg til að sameinast stórfjölskyldunni. 

 

  Annar bandarískur siður, tengdur þakkargjörðarhelginni,  er svarti föstudagurinn.  Hann er að ryðja sér til rúms hérlendis.  Hann er daginn eftir þakkargjörðardaginn.  Þá byrja jólainnkaup með látum.  Verslanir bjóða upp á verulegan afslátt.  Lengst af voru verslanir opnaðar snemma á föstudeginum.  Á allra síðustu árum hefur opnunartíminn færst sífellt framar.  Undanfarin ár hefur verið miðnæturopnun aðfaranætur föstudags.  Í ár þjófstörtuðu verslanir að kvöldi þakkargjörðardags.  

 

  Trix verslananna er að bjóða aðeins örfá eintök af hinum ýmsu vörum á veglegu afsláttarverði.  Þetta skilar sér í því að múgurinn safnast saman fyrir framan verslanirnar mörgum klukkutímum fyrir opnun.  Þegar opnað er verður allt brjálað.  Fólk slæst,  stingur hvert annað með hnífum.  kýlir,  brýtur bein og er æst.  Öryggisverðir standa í ströngu.  Það hentar Íslendingum vel að troðast út af lækkuðu verði á minnislykli úr 980 kr. í 890 kr.         

 

Kalkúnninn sprakk í loft upp

Þegar Lulla frænka fór til útlanda

  Lulla frænka hélt að hún væri altalandi á dönsku og ensku.  Það var misskilningur.  Að vísu kunni hún nokkur orð í þessum tungumálum.  En hún var ekki með réttan skilning á þeim öllum.  Til að mynda hélt hún að "spiser du dansk?" þýddi "talar þú dönsku?" (í stað "borðar þú dönsku?").  Þetta kom ekki að sök.  Útlendingar urðu lítið sem ekkert á vegi Lullu frænku.  Þangað til eitt árið að hún fór í utanlandsreisu með skipi.  Það var til Englands og Hollands. 

  Í Hollandi keypti Lulla helling af litlum styttum af vindmillum.  Þær fengu ættingjar í jólagjöf næstu ár.  Fallegar og vel þegnar litlar skrautstyttur.  Í Englandi keypti Lulla fátt.  Ástæðan var tungumálaörðugleikar.  Lulla sagði þannig frá:

  "Það kom mér á óvart hvað Englendingar eru lélegir í ensku.  Það var ekki hægt að ræða við þá.  Þeir skilja ekki ensku.  Ég reyndi að versla af þeim.  Það gekk ekki neitt.  Hollendingar eru skárri í ensku.  Samt eru þeir líka óttalega lélegir í ensku.  En mér tókst að versla af þeim með því að tala hægt og benda á hluti."

----------------------

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1330749/

Verðsamanburður borgar sig!

  Það eru eins og samantekin ráð hjá helstu verslunum landsins að hringla með verð á öllum vörum nánast daglega.  Það er sama hvort um er að ræða stórmarkaði,  lágvöruverslanir,  hávöruverslanir,  byggingavöruverslanir eða hvað sem er.  Tilgangurinn er sá einn að koma í veg fyrir að nokkur manneskja læri verð á vörum.  Viðskiptavinurinn verður þannig ónæmur fyrir verði.

  Full ástæða er til að vera á verði.  Gera verðsamanburð á milli verslana af minnsta tilefni.  Það getur sparað háar upphæðir.

  Siggi Lee Lewis,  vinur minn,  var í dag að huga að kaupum á útiseríu.  Hann kannaði verð á 80 ljósa seríu í Blómavali.  Verðið reyndist vera 29.900 krónur.  Það þótti Sigga heldur ríflegt.  Í bríeríi datt honum í hug að kanna verðið í Byko.  Viti menn:  Þar fann hann 120 ljósa seríu á 4990 kr.  Siggi kemur ekki auga á neitt sem réttlætir að miklu minni sería í Blómavali sé 25 þúsund kalli (500%)dýrari.  80 ljósa serían í Byko kostar rúmar 3000 kr.  en Siggi er svo ánægður með verðið á 120 ljósa seríunni að hún er málið. 

  Tekið skal fram að ég hef engin tengsl við Byko eða Blómaval.

 

Rás 2 er frábært útvarp

  Öll fyrirtæki hafa gott af því að ganga í gegnum allsherjar endurskoðun.  Þess vegna - meðal annars - ber að fagna kreppu og grófum samdrætti.  Þumalputtaregla er að fyrirtæki stofnað í aðdraganda kreppu eða eftir að kreppa er skollin á verði langlífari og blómstri betur en fyrirtæki sett á laggir í góðæri.

  Kreppa og samdráttur kalla á hagræði.  

  Fyrstu viðbrögð eru jafnan að segja upp þeim sem skúrar og þrífur klósettin.  Æðstu stjórnendur með margföld laun þess sem skúrar slá skjaldborg um sín 16 milljón króna árslaun,  jeppa,  síma og það allt.  Hjá Rúv eru 11 æðstu stjórnendur með hátt á annað hundrað milljón króna launakostnað.  Þegar aðrir yfirstjórnendur eru meðtaldir er talan - að mig minnir - um 260 milljónir króna.  

  Þetta er svo sem ekki há tala.  Ríkiskirkjan er með 4000 milljónir.  Domino´s var verðlaunað sem markaðsfyrirtæki ársins 2013 eftir 2000 milljón króna afskriftir (eða voru þær bara 1000 milljónir?).  Morgunblaðrið:  4000 milljónir, 

  Ég kann ekki nöfnin á öllum þeim Björgúlfum sem hafa fengið afskrifaðar svo margar milljónir að ég get ekki talið núllin án þess að ruglast í talningunni.

  Víkur þá sögu að Rúv og Rás 2.  Rás 2 hefur gegnt stóru hlutverki í íslenskri tónlist.  Rás 2 er ábyrg fyrir þeirri sterku stöðu sem íslensk tónlist gegnir innanlands og ekki síður erlendis.  Með tilheyrandi gjaldeyristekjum íslenska ríkisins (sameiginlegum sjóði landsmanna) - ef menn vilja meta dæmið út frá krónutölu.  Sem er þó ekki eftirsóknarverðasti þáttur í menningu og listum.  Að næra sálina er nauðsynlegra en að telja aura.

  Rás 2 og Rúv hafa sinnt sínu hlutverki frábærlega vel. Hljómsveitin Kukl varð til í útvarpsþætti á Rúv.  Kukl var þúfan sem velti stórum steini.  Kukl varð Sykurmolarnir.  Sykurmolarnir urðu heimsfræg hljómsveit. Söngkona Sykurmolanna,  Björk,  varð frægasti Íslendingur sögunnar.  Heimsfrægð Bjarkar lagði grunn að því að útlendum ferðamönnum til Íslands fjölgaði úr 80.000 í 600.000.  Þegar á leið með fulltingi Sigur Rósar,  Of Monster and Men og fleiri.  

  Hvar og hvenær sem eitthvað er um að vera í íslenskri tónlist þar er Rás 2.  Hvort heldur sem eru Músíktilraunir,  Airwaves,  Menningarnótt,  17. júní eða annað.  Ferill Of Monster and Men hófst með sigri í Músíktilraunum og fór á flug á Airwaves.   

  Rás 2 býr að þeirri gæfu að þar hefur safnast saman hugsjónafólk sem leggur sig fram um að styðja íslenska tónlist.  Dagskrárgerðarmenn sem hafa metnað, elju, ástríðu og ákafa  í að sinna þessu hlutverki:  Óli Palli,  Andrea Jóns,  Guðni Már,  Matti Matt,  Doddi litli,  Andri Freyr og Gunna Dís, Ásgeir Eyþórs,  Þossi,  Valli Dordingull og fleiri.  Ég er að gleyma svoooo mörgum.

  Í áranna rás hef ég af og til stússað í kringum tónlist með íslenskum og útlendum tónlistarmönnum.  Flestar - nánast allar - músíkútvarpsstöðvar eru lok, lok og læs.  Nema Rás 2.  Meira að segja þegar "Ormurin langi" með færeysku hljómsveitinni Tý seldist í 4000 eintökum á Íslandi var hann einungis spilaður á Rás 2.  Sama var þegar Eivör seldi 10 þúsund eintök af Krákunni.  Hún var aðeins spiluð á Rás 2.  Þannig mætti áfram telja.  

  Rás 2 stendur öllum tónlistarstílum opin.  Engu er hafnað á þeirri forsendu að það falli ekki að lagalista stöðvarinnar.  

  

Adolf Inga sagt upp

Útvarp Saga er þjóðarútvarp

   Ég kann vel að meta Útvarp Sögu.  Útvarp Saga er þjóðarútvarp.  Þjóðin talar og þjóðin hlustar.  Frá klukkan 09 að morgni til hádegis fær almenningur að hringja inn og tjá sig í beinni útsendingu.  Ranglega fullyrða sumir að örfáir innhringendur séu ráðandi í þessum símatímum.  Athugun hefur hrakið það.  Jú, jú, inn á milli ná einhverjir inn sem áður hafa látið í sér heyra.  Er eitthvað að því?  Umræðuefnið er af ýmsu tagi.  Þeir sem ná inn og eru alveg jafn góður þverskurður af íslenskum almenningi og þeir sem daglega taka þátt í "lofi og lasti" á Bylgjunni. 

  Símatímar Útvarps Sögu spegla umræðuna á Íslandi dag hvern.  Þar fyrir utan er margt annað áhugavert dagskrá Útvarps Sögu utan þessara 3ja klukkutíma símatíma.  Til að mynda skemmtilegur og fjölbreyttur morgunþáttur Markúsar Þórhallssonar og Jóhanns Kristjánssonar.  Núna er Jóhann að auki með bókmenntaþátt.  Rúnar Þór er með forvitnilega og fróðlega viðtalsþætti.  Þar rekur hann garnir úr þekktum tónlistarmönnum.  Torfi Geirmundsson og Guðný í Heilsubúðinni eru með þátt um hár og heilsu.  Annar heilsuþáttur heitir Heilsan heim.  Magnús Magnússon spilar gamlar dægurlagaperlum,  talar við tónlistarmenn og gefur hlustendum tertur,  bílabón og fleira.  Arnþrúður er með þátt um mat og matreiðslu.  Pétur Gunnlaugsson og Erlingur Már eru með síðdegisþátt.  Þangað fá þeir iðulega góða gesti í spjall.  Margt fleira áhugavert er á dagskrá Útvarps Sögu.

  Nýlega var hleypt af stokkum nýrri útvarpsstöð,  Jóla-Sögu:  89 á fm.  Nafnið segir sína sögu. 

 

Það þarf stöðugt að hafa vit fyrir heimska fólkinu

  Morgunblaðrið verður ekki oft á vegi mínum.  Hugsanlega er það vegna þess að ég er ekki áskrifandi.  En þegar ég rekst á blaðið þá les ég það mér til gagns og gaman.  Í dag fór ég á matsölustað.  Þar rakst ég á rifrildi úr tölublaði frá síðustu viku.  Örfáar blaðsíður.  Og las þær í bak og fyrir.  Á einni síðu voru tvær aðsendar greinar.  Önnur var frá tveimur konum.  Önnur er prófessor og hin næringarfræðingur.  Þær færðu í löngu máli rök fyrir því að gosdrykki og aðra svaladrykki eigi umsvifalaust að fjarlægja úr almennum matvöruverslunum og sjoppum  Þessir drykkir eru óhollir.  Svo sannarlega.  Bölvaður óþverri.  Litað sykurvatn með bragðefnum.  Það er mesta furða að fólk kaupi og drekki þennan viðbjóð.

  Konurnar eru með lausn á vandamálinu.  Hún er sú að bannað verði að selja sykraða drykki annars staðar en í ríkisreknum vínbúðum.  Þar með verði sala á sykruðum drykkjum til yngri en 20 ára stranglega bönnuð að viðlögðum háum fjársektum og vist í skammarkrók.  Þeir einir sem náð hafa 20 ára aldri og geti sannað það með framvisun vegabréfs fái að kaupa þessa óhollu drykki.

 Fólk er fífl.  Þess vegna þarf að passa það og vakta og skammta ofan í það óhollustu.  Annars endar þetta með óhófi.  Það þarf að festa í lög og fylgja þeim rækilega eftir að fólk gæti hófs í þambi á sykruðum drykkjum.  Eitt kókglas á sunnudögum með mat er hámarkið.  Hálft aukaglas á hátíðisdögum á borð við jól og sumardaginn fyrsta.

  Ríkislögreglustjóri og hans embætti verður að halda utan um að lögum og reglum um þetta sé fylgt í hvívetna.  Kæruleysi leiðir til upplausnar.

  Á sömu blaðsíðu og prófessorinn og næringarfræðingurinn settu fram sína kröfu var grein eftir kaupmann í Reykjavík.  Hann vill flugvöll burt úr Vatnsmýri.  Hann vill ná umræðunni niður á jörðina í stað þess að gapa upp í loft á eftir flugvélum.  Til að ná umræðunni niður á jörðina skipti hann flugvellinum út fyrir fjós í Vatnsmýri.  Stillti upp dæmi um lítið sveitakot með fjósi.  Hver vill ríghalda í og varðveita fjós á svæði þar sem annars er hægt að byggja þétta byggð blokkaríbúða?  Ég náði ekki að lesa alla rökfærsluna til enda.  Mig sundlaði eftir að hafa lesið innganginn.  Grínarar hringstigans eru víðar en þeir gera sér grein fyrir.      

Vandræðalegt

  Öllum getur orðið á.  Meira en það.  Öllum verður á.  Sumum oft.  Það er misskilningur út um allt.  Bæði réttur og rangur.  Það átta sig ekki allir á því hvernig best er að nota regnhlíf.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Það er heldur ekki öllum gefið að vita um mögulegt notagildi skyggnis á húfu.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Ef vel er að gáð sést að konan heldur spjaldtölvunni sinni upp að eyranu eins og símtóli (eða litlum farsíma)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumum ferðatöskum fylgir enginn leiðbeiningabæklingur.  Fyrir bragðið dregur sumt fólk níðþunga tösku á eftir sér alla ævi.  Það veit ekki að taskan er á hjólum.  Til að þau komi að gagni þarf taskan að snúa rétt.  Þau koma ekki að gagni ef taskan snýr vitlaust.  

 

 

 

 

 

 

 

  Þessi tók mynd af lyftunni til að sýna vinum sínum.  Honum þykir svo heimskulegt að í lyftunni sé takki fyrir hæðina sem hann er á.  

Handrukkarar bönkuðu hjá lögreglu

Íslenska þakkagjörðarhátíðin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Elsta heimild um íslensku þakkargjörðarhátíðina,  slægju,  er í sögu af Ólafi Noregskonungi digra (hann var assgoti búttaður og þrútinn).  Ólafur (konungur 1015 - 1028) spurði Íslending hvort að satt sé að bændur gefi húskörlum sínum hrút til slátrunar á haustin.  Íslendingurinn kannaðist við það.  Þannig var heyskaparlokum fagnað og fé komið af fjalli.  Noregskonungur mælti þegar í stað fyrir um að Íslendingar í hans liði skuli fá hrút til slátrunar.  Reyndist þar vera um óvin Ólafs digra að ræða,  Hrút að nafni.  Íslendingarnir létu ekki segja sér það tvisvar.  Þeir slátruðu Hrúti þegar í stað og öllum hans mönnum.      

 

Lulla frænka og lögreglan

  Lulla frænka var það sem kallast "góðkunningi lögreglunnar".  Ekki vegna þess að hún væri í neinum afbrotum.  Það var hún ekki.  Alls ekki.  Ekki þannig lagað.  Lulla frænka var strangheiðarleg.  Hitt er annað mál að hún hafði annan skilning á umferðarlögum en flestir.  Hún tók lítið mark á umferðarljósum,  umferðarskiltum og öðru slíku.  Hún var svipt ökuréttindum.  Það breytti engu.  Hún ók eftir sem áður.  Svo fékk hún ökuskírteinið aftur.  Á sjöunda og áttunda áratugnum var mun meira umburðarlyndi gagnvart því að ökumenn túlkuðu umferðarlög frjálslega en er í dag. 

  Á þessum árum voru gangandi lögregluþjónar áberandi á gatnamótum.  Einkum í miðbænum.  Þegar Lulla ók yfir á rauðu ljósi eða virti ekki stöðvunarskyldu hlupu lögregluþjónarnir á eftir bíl Lullu og veifuðu ákaft.  Lulla veifaði á móti og flautaði til að endurgjalda þessa vinalegu kveðju frá þeim.  Hún var upp með sér af því:  "Ég er í miklu uppáhaldi hjá lögreglunni.  Hvert sem ég keyri þá veifa og veifa lögregluþjónarnir mér eins og ég sé gömul skólasystir þeirra eða eitthvað."   

  Þegar ég var í heimavistarskóla á Laugarvatni fékk ég einstaka sinnum bæjarleyfi.  Þá heimsótti ég alltaf Lullu frænku.  Það var svo gaman.  Í einu bæjarleyfi fékk ég Lullu til að skutla mér og Viðari Ingólfs frá Reyðarfirði,  skólabróður mínum,  á hljómleika í félagsmiðstöðinni Tónabæ.  

  Á leiðinni ókum við frammá mann sem gekk yfir merkta gangbraut.  Lulla sló hvergi af né beygði framhjá manninum.  Hún ók harkalega utan í hann.  Hann flaug í götuna.  Mér var brugðið og hrópaði í undrun og taugaveiklun á Lullu:  "Þú keyrðir manninn niður!"  

  Ég ætlaðist til að Lulla stöðvaði bílinn svo við gætum hugað að slösuðum manninum.  Lulla ók áfram og svaraði sallaróleg eins og ekkert væri eðlilegra:  "Hann á náttúrulega ekkert með það að vaða svona í veg fyrir umferðina."  

----------------------------

Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1328591/

„Hef ekkert á móti lögreglunni“

Fegurstu fossar í heimi

  Netsíðan mobilelikez.com hefur tekið saman og birt myndir og lista yfir fegurstu fossa heims.  Það er gaman að sjá myndir af þessum fallegu fossum.  Listinn er jafnframt áhugaverður.  Ekki síst fyrir okkur sem búum á þessu landi tilkomumikilla fossa, elds og ísa.  Fegursti foss heims að mati mobilelikez.com er Suðurlandsfoss á Nýja-Sjálandi.  

  Hann virðist ekki vera neitt merkilegur þessi Suðurlandsfoss.  Það vantar nefnilega eitthvað á myndina sem sýnir stærð fossins.  Hann er næstum hálfur kílómetri að lengd og fellur í þrennu lagi.  Efsti hlutinn er 229 m,  miðbunan er 248 m og neðsta gusan er 103 m.  

  Fossinn er sagður fegurstur séður úr lofti.  Einkum séður úr þyrlu í frosti.

  Næst fegursti fossinn er Dettifoss í Jökulsárgljúfri á Íslandi.  Til samanburðar við þann ný-sjálenska er Dettifoss ekki nema 45 m hár (innan við 1/10).  

 

  Á móti vegur að Dettifoss er 100 m breiður og straumharður. 

  Ljósmyndin sem mobilelikez.com birtir og ég endurbirti hér er ekki af Dettifossi heldur Goðafossi.

  Númer 3 er Gullfoss í Haukadal á Íslandi.  

 Fegurð Gullfoss er sögð liggja í því hvernig vatnið ferðast niður fossinn í þremur þrepum.

  Númer 4 er foss sem kallast Kaieteur og er í Guyana.  

 

  Hæð hans er 229 m.

  Númer 5 er Yosemite í Kaliforníu.  Könunum hefur ekki tekist að finna út hæð hans í metrum talið.  Þeir átta sig ekki á því hvernig metrakerfið virkar.  Þess í stað hafa þeir mælt hæðina í fetum.  Hún er 2425 fet.   Þau geta samsvarað 739 m. 

Búðarhnupl úr sögunni

  Í Asíu,  til að mynda í Suður-Kóreu og Japan,  er búðarhnupl óþekkt í stórmörkuðum.  Vörurýrnun er engin,  0%.  Hvernig stendur á því?  Það er heilmikil vörurýrnun í íslenskum verslunum.  Ekki síst stórmörkuðum.  Ástæðan fyrir þessum mun hefur ekki aðeins að gera með mismunandi siðferði viðskiptavina á Íslandi og í Asíu að gera.  Ástæðan er líka sú að verslanirnar eru ólíkar.

  Í Seúl í Suður-Kóreu sér viðskiptavinurinn vörurnar sem hann girnist.  En hann getur ekki tekið þær úr hillunum.  Þess í stað ýtir hann á mynd af vörunum.  Myndirnar eru snertiskjár.  Um leið og viðskiptavinurinn ýtir á myndirnar færast viðkomandi vörur af lager verslunarinnar og fara í innkaupapoka.  Þegar viðskiptavinurinn kemur að búðarkassanum bíða hans þar vörurnar í innkaupapokum ásamt upplýsingum um verðmæti þeirra.  Viðskiptavinurinn borgar glaður í bragði og fær innkaupapokana afhenta.

  Í fljótu bragði líta hillur stórmarkaðarins út alveg eins og hillurnar í Hagkaup,  Nóatúni,  Nettó og Fjarðarkaupum.  

  Það er líka hægt að gera innkaupin með snjallsíma.  Ég veit hinsvegar ekkert hvað snjallsími er og veit þess vegna ekki hvernig það gengur fyrir sig.   

 

 

  Þangað til þessi tækni berst seint og síðar meir út fyrir Asíu þurfa verslanir að styðjast við eftirlitsmyndavélar og ljónharða afgreiðslumenn sem slá þjófa umsvifalaust í gólfið.

Breyttar áherslur

  Fyrir mörgum árum ók ég í rólegheitum niður Njálsgötu í átt að Snorrabraut. Skyndilega bakkaði út úr stæði rétt fyrir framan mig bíll.  Þetta var svo óvænt að litlu munaði að árekstur yrði.  Ég flautaði til að gera vart við mig og afstýra að bíllinn bakkaði á minn bíl.  Ég hafði varla látið af flautinu fyrr en bílstjóri hins bílsins stökk út úr bílnum sínum.  Hann rauk að mínum bíl,  reif sig úr skyrtubol (mig minnir að hann hafi hent bolnum á götuna.  Kannski henti hann honum á húddið á sínum bíl?),  reif upp bílhurðina hjá mér og öskraði:  "Hvað er í gangi?  Hvert er vandamálið?"  Hann titraði og skalf og var kófsveittur. 

  Ég bjó mig ósjálfrátt undir áflog,  velti snöggt fyrir mér hvernig best væri að standa að þeim en svaraði rólega:  "Ég óttaðist að þú værir við það að bakka á bílinn minn.  Flautið var til að afstýra því."

  Náunginn andaði ótt og títt eins og hann væri að koma úr líkamsrækt.  Róleg rödd mín hafði sefandi áhrif á manninn.  Hann slakaði á og virtist róast.  Hann tók nokkur skref aftur á bak,  benti á mig og sagði:  "Ekki ögra mér,  félagi."

  Samskiptin urðu ekki meiri.  Gaurinn tók upp skyrtubolinn og settist upp í sinn bíl.  Ók á brott og ég líka.

  Glæpum á Íslandi fækkar ár frá ári.  Einungis er aukning í kærum á kynferðisglæpum.  Ekki vegna fjölgunar kynferðisglæpamanna heldur vegna þess að fórnarlömb kynferðisglæpa leita réttar síns í meira mæli en áður.  

  Þjóðfélag í kreppu,  hnípin þjóð í vanda,  hefur ekki efni á fyrirhuguðu nýju lúxusfangelsi á Hólmsheiði.  Hver fangaklefi þar er lúxsusíbúð með einkabaðherbergi,  nuddpotti og öllum stöðlum 5 stjörnu hótels.  Þetta er rugl.  Þegar er dekstrið við fanga um of.  Þeir eru mataðir á Stöð 2,  Skjá 1 og veislumat í hvert mál.  Bara svo fátt eitt sé upp talið. 

  Í nágrannalöndum, eins og í Svíþjóð, er vandræðastaða komin upp vegna fækkandi glæpa.  Þar er verið að loka fjórum fangelsum vegna skorts á glæpamönnum.  Til viðbótar er búið að loka þar gæsluvarðhaldsfangelsi.  Skortur á föngum er til vandræða.  Er ekki lag að semja við Svía um að fangelsa glæpamenn dæmda á Íslandi?  Vistun fanga á Íslandi kostar 100 þúsund kall sólarhringurinn eða eitthvað álíka.  Hættum við þetta lúxusfangelsi á Hólmsheiði og virkjum norræna samvinnu. 

  

Reiddist mjög þegar „svínað“ var á hann

Meira af vafasömum tálbeitum

  Í síðustu bloggfærslu setti ég spurningamerki við notkun tálbeitu.  Þar í tilfelli eftirlits með sjoppum sem selja börnum sígarettur.  Ég set líka spurningamerki við notkun tálbeitu í eftirliti með kampavínsstöðum.  Vandamálið með tálbeitu er það að hún getur búið til glæp sem annars yrði kannski aldrei framinn.

  Tökum dæmi:  Peningaveski er viljandi skilið eftir í aftasta sæti í strætisvagni.  Farþegi sem rekst á veskið er í fjárkröggum.  Íbúðin hans verður boðin upp eftir nokkra daga ef ekki tekst að bjarga afborgun.  Veskið blasir við eins og óvæntur bjargvættur.  Farþeginn uppgötvar að í veskinu er upphæð sem getur bjargað fjölskyldunni frá því að vera borin út.  

  Farþeginn myndi aldrei stela veski undir öðrum kringumstæðum.  En þarna væri hann gripinn glóðvolgur af tálbeitu og settur í járn.

  Ég hef oft hugsað um þetta.  Á staurblönkum námsárum mínum fann ég seðlaveski í strætó.  Ég var svo blankur að við hjónin lifðum á hrísgrjónagraut og makkarónugraut til skiptis í öll mál.  Heimsóknir til ættingja var eina tilbreyting á matseðlinum.    

  Með veskið í höndunum barðist ég við freistinguna.  Ef það væri peningur í veskinu (sem var líklegast) þá kæmu þeir mér vel.  Svo varð mér hugsað til þess að rík manneskja væri ekki að ferðast með strætó.  Ég stóðst freistinguna.  En þorði samt ekki að kíkja í veskið.  Ég vissi ekki hvernig viðbrögð mín yrðu ef há upphæð væri í veskinu.  

  Eftir nokkuð harða innri baráttu fór ég til vagnstjórans.  Til að hann myndi ekki falla í freistni bað ég hann um að kalla upp í stjórnstöð að veski hefði fundist á þessari strætóleið.  Sem hann og gerði.  

   Áður hafði ég oft stolið úr búðum.  Aðallega hljómplötum.  Líka fatnaði og sælgæti.  Á þessum tímapunkti varð ég stoltur af sjálfum mér fyrir rétta ákvörðun.  Ég upplifði þetta atvik eins og staðfestingu á því að galgopaháttur og siðblinda unglingsáranna væri að baki.  Þarna var kominn til sögunnar tvítugur maður með siðferðisþröskuld.    

  Eina tilfellið sem ég er afdráttarlaus samþykkur notkun tálbeitu snýr að barnaníðingum.  Þeir hafa öll spjót úti í leit að fórnarlambi.  Þess vegna er tálbeita ekki beinlínis að draga þá inn í stöðu sem þeir myndu annars aldrei fara í.  Þvert á móti er tálbeitan aðeins að henda á lofti eitt af þeim spjótum sem þeir hafa úti.    

Segir lögreglu hafa boðið kókaín