Tálbeitur á vafasömu svæði

  Árlega er hringt í alla sjoppueigendur í Hafnarfirði.  Erindið er að upplýsa þá um að næstu daga muni tálbeitur kanna hvort að börn geti keypt sígarettur í sjoppunni.  Það er víst bannað.  Ég veit ekki hvers vegna.  Langi börn og unglinga að reykja sígarettur er það ekkert mál.  Allir sem vilja geta reddað sér sígarettum.  Jafn auðveldlega og að redda sér landa og hassi.

  Þrátt fyrir að sjoppueigendur séu upplýstir um væntanlega heimsókn tálbeitu þá eru alltaf einhverjir sem ganga í gildruna.  Láta standa sig að verki við að selja börnum sígarettur.  Fólk þarf ekki að vera gáfað til að reka sjoppu í Hafnarfirði.  En það hjálpar að vera ekki vitleysingur.  

  Tálbeiturnar eru á gráu svæði.  Þetta eru börn sem brjóta lög um leið og þau góma sjoppueigendur í gildru.  Börnin eru ekki sakhæf vegna ungs aldurs.  En þau komast að því hvar þau geta auðveldlega keypt sígarettur.  Barn sem hefur einu sinni brotið lög er komið yfir stóra þröskuldinn.  Það upplifir spennuna við að brjóta lög.  Það sækir í að endurupplifa adrenalín-"kikkið".  Þarna er verið að framleiða glæpamenn framtíðarinnar.

  

  

   

 

 

 

 

 

 

  Annað:  Fyrir þremur áratugum var ég á gangi ásamt 4ra ára syni mínum.  Á gangstéttinni mættum við gömlum manni sem kastaði frá sér logandi sígarettustubbi.  Strákurinn tók stubbinn upp,  skoðaði hann og setti hann í galsa á milli fingra sér eins og reykingamaður og hélt á honum fyrir framan munninn á sér.  Þóttist reykja.  Í þann mund kom einkennisklæddur strætóbílstjóri gangandi út úr húsi og mætti okkur.

  Ég segi þá hátt og skýrt:  "Davíð minn,  þú ættir að reyna að minnka við þig reykingarnar.  Ég var að lesa um að reykingar væru óhollar."

  Við þessi orð mín tók strætóbílstjórinn snöggt viðbragð.  Hann snérist á hæl og starði reiðilegur á svip á eftir okkur feðgum.  Við röltum áfram.  Út undan mér sá ég að strætóbílstjórinn starði hreyfingarlaus á eftir okkur á meðan við vorum í augsýn.  

   

Bestu tónlistarmyndbönd sögunnar

  Breska popptónlistarblaðið New Music Express leitar að besta tónlistarmyndbandi sögunnar.  New Musical Express er söluhæsta tónlistarblaðið í Evrópu.  Það selst líka með ágætum í Ameríku og víðar.  Til að finna bestu tónlistarmyndböndin hefur NME leitað til lesenda sinna.  Þeir hafa komist að eftirfarandi niðurstöðu:

1  Thriller með Michael Jackson

2  Sabotage með Bestie Boys

3  Just með Radiohead

4  Coffie and TV með Blur

5  Learn to Fly með Foo Fighters

6  Fell in Love with a Girl með White Stripes

7  All is full of Love með Björk

8  Weapon of Choice með Fatboy Slim

9  Buddy Holly með Weezer

10  Sledgehammer með Peter Gabriel

11  Common People með Pulp

12  Go With the Flow með Queens of the Stone Age

13  Around the World með Daft Punk

14  Born Free með MIA

15  Wicked Game með Chris Isaak

16  Bad Girls með MIA

17  Walk This Way með Run DMC

18  Get Ur Freak On með Missy Elliot

19  Like a Prayer með Madonnu

20  Sleep Now in the Fire með Rage Against the Machine 

Lulla frænka komst í hann krappan

  Lulla frænka var stundum á dagdeild stofnunar sem heitir Hvítabandið á Skólavörðustíg.  Öryrkjabíll sótti hana á morgnana og hún föndraði þarna yfir daginn.  Bjó til ávaxtaskálar úr trépinnum samskonar þeim sem eru í íspinnum.  Og eitthvað svoleiðis.  Þessar skálar og fleira dót gaf Lulla í jólapakka.  Um kvöldið var Lullu ekið heim til sín.  Hún talaði um þetta sem vinnuna sína.

  Einn daginn gerði brjálað veður.  Kafaldsbylur og gríðarleg niðurkoma lamaði allt höfuðborgarsvæðið.  Það var ófært.  Fólk komst ekki til vinnu.  Skólastarf og bara allt lagðist niður.  Það sá ekki handaskil utan húss.

  Um kvöldið hringdi Lulla í mig og sagði:  "Ég lenti í þvílíku puði í dag.  Öryrkjabíllinn sótti mig ekki í vinnuna.  Ég varð sjálf að keyra í Hvítabandið."

  Ég skil ekki hvernig henni tókst það.  Hún var ekki góður bílstjóri og átti gamlan Skoda.

  Lulla hélt áfram:  "Ég þurfti að gera allt á Hvítabandinu.  Ég þurfti að sjá um símann.  Ég þurfti að hella upp á kaffið og ég þurfti að sjá um allar kaffiveitingar.  Ég þurfti að leggja á borð, setja í uppþvottavélina og ganga frá. Það lenti öll vinna á mér.  Ég þurfti að sjá um alla föndurvinnu.  Ég var alein þarna.  Sem betur fer hringdi síminn aldrei.  Ég kann ekkert á símkerfið.  Ég hefði lent í vandræðum ef einhver hefði hringt."  

---------------------------------

Fyrri færslur um Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1326639/ 

   

  

Brjálæðislega flottar myndir

  Sumar myndir eru konfekt fyrir augað.  Áhrifaríkt og magnað listaverk.  Á þessari mynd er það náttúran sem hefur skapað listaverk með grýlukertum á mannvirki í Michigan.  

 

 

 

 

 

 

 

  Hér er það sandurinn í Namibiu sem rammar dyrakarma og hurð inn í skemmtilega þrívídd.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Risastór og glæsilegur hellir.  Taktu eftir manneskjunni  sem stendur neðst (fremst) á myndinni á einskonar þverslá.  Af henni má ráða stærð hellisins.  

  

 

 

 

 

 

 

  Flott og stórt minnismerki í Júgóslavíu.  Mér virðist sem súlurnar tákni fótaburð fíla.  

 

 

 

 

 

 

 

  Þetta er ekki alvöru fiðrildi.  Fiðrildið er götulistaverk,  teiknað og málað á götuna.  Rosalega vel útfært. 

 

 

 

 

 

 

 

  Listaverk gert úr Lego kubbum. 

Næpuhvítur bleiknefi náði kosningu með því að þykjast vera svertingi

  Í Houston í ríkinu Texas í Bandaríkjum Norður-Ameríku fóru fram kosningar til bæjarstjórnar.  Frambjóðandi nokkur,  Dave Wilson,  átti á bratta að sækja.  Skoðanakannanir sýndu að hann vantaði örfá atkvæði til að tryggja sér sigur.  Þar munaði um atkvæði blökkumanna.  Hann var öruggur með atkvæði hvítra.  Síðustu daga fyrir kjördag tók kauði upp á því að þykjast vera svertingi.  Hann sendi út fjöldapóst með ljósmyndum af blökkumönnum.  Myndirnar fann hann á netinu.  Undir myndunum var textinn:  "Vinsamlegast kjósið vin okkar og nágranna Dave Wilson."

   Hann hampaði því að vera frændi þekkts blökkumanns (það var lýgi) sem ber sama ættarnafn,  Ron Wilson.  Talaði stöðugt um að þeir svörtu frændurnir hafi verið saman á kafi í körfubolta í gamla daga.  

  Þetta virkaði.  Bleiknefinn vann með 26 atkvæða mun.  Íbúar eru 2,1 milljón.    

  Verra er að Dave Wilson er ákafur hommahatari.  Eins og flestir slíkir áreiðanlega skápahommi. 

  Eftir að hann vann kosningarnar segir hann að kosningabaráttan - með þessu útspili að þykjast vera blökkumaður - hafi verið saklaus hrekkur (prank).  

Er Veðurstofan nauðsynleg?

  Ég hlusta daglega vel og rækilega á Útvarp Sögu.  Fyrir bragðið verð ég fróðari um sitthvað á hverjum einasta degi.  Í gærdag krossbrá mér illilega.  Á Útvarpi Sögu kom fram að starfsmenn Veðurstofu Íslands séu fleiri en tuttugu og fimm og fleiri en fimmtíu og fleiri en hundrað og fleiri en hundrað og fimmtíu.  Starfsmenn Veðurstofunnar eru 152!  Segi og skrifa:  Eitt hundrað fimmtíu og tveir!

  Þeir eru fleiri en meðalstórt þorp;  til að mynda allir íbúar Laugavatns til samans.  Hvað kostar rekstur Veðurstofunnar á ári?  Þarna er allt vaðandi í stjórum (gæðastjóri, hópstjórar, fagstjórar, mannauðsstjóri, vaktstjórar, aðalbókari, bókasafnsfræðingur, framkvæmdastjórar, forstjóri, rannsóknastjóri, verkefnastjóri, náttúruvárstjóri...).  Allir sennilega með sér skrifstofu með tilheyrandi búnaði.  Áreiðanlega hið vænsta fólk, samviskusamt og fullt áhuga. 

  Nú nota flestir Íslendingar norsku veðurstofuna yr.no.  Er þörf á Veðurstofu Íslands?  Ef svo er þá þörf fyrir að íslenska ríkið reki veðurstofu?  Er ekki hægt að einkavinavæða Veðurstofuna?  

  Hvað kostar þátttakan í Nató?  Er ekki hægt að einkavinavæða hana í leiðinni? 

 

Blint verður í fyrramálið

Áríðandi að eyða þessum ljósmyndum

  Kanadískur söngvari,  Justin Bieber,  telur sig vera næstum því búinn að venja sig af því að hrækja yfir aðdáendur sína.  Hann er með smávegis bakþanka yfir hrákaslummunum.  Skammast sín pínulítið.  Þess vegna biðlar hann til allra að eyða ljósmyndum af uppátækinu af Fésbók,  bloggsíðum og öllum öðrum stöðum.  Hann vill að myndirnar hverfi með öllu og fyrir fullt og allt úr netheimum og sjáist aldrei aftur.  Þær skaða ímynd söngvarans, alveg eins og Gillz og Egill skaða ímynd hvors annars.

  Mér finnst sjálfsagt að hlaupa undir bagga hjá Justin svo að hann endurheimti flekklausa ímynd.  Ég leitaði myndirnar umræddu uppi á netinu til að átta mig á því hvaða myndir það eru sem þurfa að hverfa úr netheimum.  Ég hvet ykkur til að dreifa myndunum út um allt:  Á Fésbók,  á bloggsíðum,  á heimasíðum og hvar sem því verður viðkomið.  Til að bón Justins verði uppfyllt þurfa allir að vita hvaða myndir þetta eru.  Annars er hætta á að fólk eyði vitlausum myndum.

 

Bráðskemmtileg bók

  Fyrir tæpum áratug kom út létt og fjörleg vísnabók eftir Akureyringinn Magnús Geir Guðmundsson.  Sú heitir Geiravísur.  Áður var Magnús Geir þekktur sem flottur blaðamaður hjá dagblöðunum Tímanum og Degi.  Þar skrifaði hann um dægurlagamúsík og hélt úti plötugagnrýni.  Ég keypti þessi blöð fyrst og fremst til að fylgjast með skrifum Magnúsar Geirs.   

  Nú var Magnús Geir að senda frá sér aðra vísnabók,  Limrurokk.  Nafnið bendir til þess að hún innihaldi limrur.  Vísbendingin er rétt.  

   Eins og algengt er með limrur þá ræður kímni víða för í limrum Magnúsar.  Þær eru flestar ortar í tilefni einhverrar fréttar eða einhvers atburðar.  Þar á meðal er ort um fjölda nafngreindra íslenskra og erlendra stjórnmálamanna,  tónlistarmanna,  boltasparkara og fjölda annarra.  Samtals eru limrurnar hátt á annað hundrað.  Hverri limru fylgir frásögn af tilurð hennar.  Frásögnin hefur mikið að segja.  Hún útskýrir margt og gefur limrunni dýpt.  

  Þannig rifjar Magnús Geir upp þegar höfundur þessa bloggs vakti 2007 athygli á einelti sem átti sér stað á Veðurstofunni.  Sýndist þar sitt hverjum og upphófst heilmikið þref.  Þá varð Magnúsi að orði:

  Jens minn, þú stendur í ströngu,

  ert stöðugt í baráttugöngu.

  Með kjafti og klóm

  og kraftmiklum róm,

  að greina hið rétta frá röngu!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Vert er að geta skemmtilegrar hönnunar á bókakápu.  Höfundur hennar er Jakob Jóhannsson.   

  Það er óhætt að mæla með Limrurokki,  hvort heldur sem er til jólagjafa eða til eigin brúks.  Limrurnar laða fram bros.  Það er upplagt að hafa bókina á náttborðinu og renna yfir nokkrar blaðsíður fyrir svefninn.  Þá svífur maður með bros á vör inn í draumaheim. 

Lulla frænka - II

  Um daginn kynnti ég til sögunnar á þessum vettvangi Lullu,  föðursystur mína.  Áður en lengra er haldið ráðlegg ég þér að fletta upp á þeirri færslu svo ég þurfi ekki að endurskrifa þá kynningu:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1301441/

  Lulla átti það til að hafa allt á hornum sér gagnvart tilteknum manneskjum.  Það þurfti lítið sem ekkert til.  Þá málaði Lulla upp sterka og neikvæða mynd af viðkomandi og ýkti verulega allt sem að þeim snéri.  Þetta átti einungis við um fólk sem var Lullu alls óskylt og ótengt fjölskylduböndum. 

  Í gegnum svilkonu sína kynntist Lulla systrum sem bjuggu saman.  Lulla tók upp á því að heimsækja þær af og til.  Ekki mjög oft.  Kannski 3 - 4 sinnum á ári.  Systurnar voru afskaplega gestrisnar og lögðu á borð fyrir gesti veglega veislu.  Þær vissu að Lulla eldaði sjaldan eða aldrei heitan mat fyrir sig eina heima fyrir.  Þess vegna lögðu þær sig fram um að tína til og útbúa heitan mat handa Lullu - þrátt fyrir að hún kæmi ætíð í heimsókn utan matmálstíma.

  Eitt sinn kom Lulla í heimsókn til svilkonu sinnar.  Það var ólund í Lullu.  Hún hóf upptalningu á öllu því sem henni datt í hug systrunum til vansa.  Svilkonan brást til varnar og sagði hvasst:  "Að þú skulir leyfa þér að tala illa um systurnar.  Þær hafa aldrei sýnt þér annað en vinsemd.  Þú ert ekki fyrr komin inn úr dyrum hjá þeim en þær eru farnar að tína til allt það besta matarkyns sem þær eiga og útbúa veislumáltíð fyrir þig."

  Það hnussaði í Lullu af vandlætingu og hún sagði:  "Þær nota mig nú bara fyrir ruslafötu.  Henda í mig leifunum!"

  

Þvottur á höndum léttir lund

  Vísindaleg rannsókn,  framkvæmd í Háskólanum í Cologne,  hefur nú staðfest niðurstöðu sem kom út úr hliðstæðri vísindalegri rannsókn,  framkvæmdri í Háskólanum í Michigan fyrir tveimur árum.  Báðar rannsóknirnar snérust um þvott á höndum;  hvaða áhrif hann hefur á andlega líðan fólks. 

  Niðurstaðan var afgerandi og óvænt:  Þvottur á höndum léttir lund svo um munar.  Því betur og rækilegar sem fólk þvær hendur sínar þeim mun glaðværara og hamingjusamara verður það.  Þegar hendurnar eru skrúbbaðar í bak og fyrir með bursta svífur fólk á bleiku hamingjuskýi lengi á eftir.  

  Sálfræðilega skýringin á þessu er sú að á meðan hendurnar eru þvegnar þá notar undirmeðvitundin tækifærið og losar sig við sektarkennd,  minnimáttarkennd,  neikvæðni og aðrar niðurbrjótandi hugsanir.  Eftir stendur manneskjan með tandurhreinar hendur,  sjálfsöryggi og jákvæðar hugsanir.

  Næst þegar þú sérð reiða,  bitra og neikvæða manneskju þá veistu um leið að hún hefur ekki þvegið sér um hendur.  Við höfum séð þetta í umræðuþáttum í sjónvarpi.  Þangað hafa einstaklingar mætt úr jafnvægi,  kófsveittir og æstir.  Ef þeir bara hefðu haft rænu á að þvo sér um hendur eftir klósettferðir þá væru þeir ljúfir sem lömb;  ósveittir og sáttir í sínu skinni.     

   Gott dæmi um mann sem þvær sér aldrei um hendurnar.   

Þjófar stela músík

  Á sjötta áratug síðustu aldar áttu fáir plötuspilara.  Samt alltaf einhver í hverri sveit.  Í sumum sveitum jafnvel tveir.  Plötueign var af skornum skammti.  Framboð var rýrt og platan dýr.  75 snúninga plasthnullungur.  Þó að hún innihéldi aðeins tvö lög þá þótti fyrirbærið göldrum líkast.  Nágrannarnir fjölmenntu í heimsókn til eiganda plötuspilarans og fengu að hlusta.  

  Í hvert sinn sem þeir hlustuðu þá fengu höfundar söngvanna engan pening.  Ekki flytjandinn heldur.  Hlustendur hlustuðu ókeypis.  Þetta var þjófnaður á höfundarvörðu efni.  Ég hafði áhyggjur af þessu.  Það var ekki gripið í taumana og ennþá eru Soffía og Anna Sigga rændar.  Ég man ekki hvers vegna ég braut plötuna með Soffíu og Önnu Siggu.  Mig minnir að ég hafi notað hana eins og frisby disk.  

  Í sveitum þar sem plötuspilari var á tveimur bæjum var gengið enn frekar á höfundarréttinn.  Plötueigendur skiptust á að lána hver öðrum plötur.  Þeir hlustuðu dögum saman á plötur sem þeir áttu ekki sjálfir.  Alveg ókeypis.  Tónlistarmennirnir á plötunum fengu ekki krónu í sinn vasa þegar menn hlustuðu á lánsplötur.  Þetta var þjófnaður.

  Hægt og bítandi fjölgaði plötuspilurum.  Plötuúrval batnaði.  Til viðbótar við 75 snúninga hnullunginn komu á markað þunnar,  léttar og mjúkar vinylplötur.  Minni gerðin var 45 snúninga.  Stærri gerðin var 33ja snúninga og gat geymt marga söngva.  Jafnframt fjölgaði þjófunum sem hlustuðu ókeypis á plötur sem þeir höfðu ekki sjálfir keypt.

  Ástandið súrnaði þegar menn komust yfir segulbandstæki.  Þau voru kölluð Real-to-Real.  Stór og klunnaleg tæki með stórum spólum.  Segulbönd voru notuð til að afrita músík af plötum.  Segulbandseigendur borguðu tónlistarmönnunum aldrei neitt.  Þetta var þjófnaður.  

  Þegar leið á sjöunda áratuginn flæddu lítil og nett ferðasegulbönd yfir markaðinn.  Þau voru með litlum kassettum.  Kassettutæki voru nánast á hverju heimili.  Flestir notuðu tækin til að hljóðrita lög úr útvarpinu.  Svo voru þessi lög spiluð í tíma og ótíma.  Þetta var þjófnaður á höfundarvörðu efni.  Gríðarmikill og grófur þjófnaður.   

  Á níunda áratugnum kom geisladiskurinn á markað.  Nokkru síðar var hægt að kaupa svokallaða skrifara.  Það var tæki sem gat afritað tónlist af plötum og diskum yfir á "tóma" diska.  Fáir fjárfestu í skrifara.  Kúvending varð þegar tölvan flæddi inn á öll heimili.  Tölvan var með skrifara.  Næstum því allir eiga skrifara í dag.  Upp til hópa er það fólk ósvífnir þjófar.  Þeir afrita heilu plöturnar og skrifa þær á diska.  Þeir ósvífnustu gefa öðrum skrifaða diska.  Tónlistarmennirnir fá ekkert fyrir sinn snúð þegar höfundarvörðu efni er rænt á þennan hátt.

  Á ensku heitir þetta "burn".  Plötubrennur eins og tíðkuðust með Bítlaplötur í Bandaríkjunum fengu nýja merkingu.  

  Nú er internetið helsti vettvangur glæps.  Fólk getur flett upp á allskonar tónlist á netinu og hlustað á hana ókeypis.  Það er hægt að hala tónlist niður og geyma hana.  Það gerir fólk sér til hagræðis.  Þá þarf ekki að leita aftur að laginu.  Eftir situr tónlistarmaðurinn slippur og snauður með grátstaf í kverkunum.  Hann fær ekki aur.  Hann er svangur.   Hann er svekktur og sár,  fúllyndur spældur.  Í hvert sinn sem hlustað er á lag hans þá er hann rændur.  Líka þó að hann hafi áður stolið laginu frá öðrum höfundi.  

  Heiðarlegast er að hlusta á tónlist í útvarpinu.  Því lengur og ákafar sem hlustað er þeim mun heiðarlegra.    

  Næst besti kostur tónlistarmannsins er að helga líf sitt baráttu við að verja bankaræningja.  Brauðmolarnir sem hrökkva af borði bankaræningja geta vegið upp á móti aurunum sem tapast þegar hlustað er ólöglega á stolin lög.  

Ótrúlega hraðvirk aðferð til að læra tungumál

  Það eru til ýmsar aðferðir til að læra enn eitt tungumálið.  Flestar eru aðferðirnar seinvirkar og kalla á mikla og tímafreka yfirlegu.  Það er líka til aðferð sem kallast ofurminnistækni (super learning memory).  Gallinn við hana er að fyrst þarf að læra ofurminnistæknina.  Það kostar margra daga námskeið.  Kosturinn er að ofurminnistæknin er öflugt hjálpartæki við margt annað en tungumálanám.

  Hraðvirkasta aðferðin við að læra tungumál er jafnframt sú einfaldasta.  Aðferðin felst í því að læra orðin sögð með texta úr móðurmáli viðkomandi.  Tökum dæmi af enskumælandi manneskju sem vill læra íslensku:

sömuleiðis = same old ladies

góða helgi = go to hell key

gerðu svo vel = go there so well

þökk fyrir = duck fairy    

Tónlist skiptir sköpum

  Tónlist er manninum nauðsynleg.  Tónlist kemur næst á eftir þörfinni fyrir mat og svefn.  Tónlistin deilir röðinni með þörfinni fyrir að ávaxta kyn sitt.  Tónlistin sefar,  linar þjáningar,  léttir geð,  lyftir andanum,  nærir sálina,  veitir ómælda gleði,  styttir stundir og það sem skiptir mestu máli:  Er gott hjálpartæki þegar löngun til að dansa kviknar.  

  Allar manneskjur hafa unun af tónlist.  Margir eru tónlistarfíklar.  Tilvera þeirra snýst að meira eða minna leyti um tónlist.  Margir iðka tónlist.  Spila á hljóðfæri og syngja.  

  Tónlistariðkun er bráðholl.  Hún eflir hæfileika viðkomandi á mörgum sviðum:  Ýtir undir skapandi hugsun,  samvinnu,  hæfni til að hlusta á aðra,  taka nýjum hugmyndum fagnandi,  deila upplifun með öðrum,  taka tillit til annarra,  skerpir skilning á gildi fortíðarinnar,  njóta augnabliksins og horfa til framtíðar.

  Vegna þessa hafa tónlistariðkendur forskot á aðra þegar kemur að öðrum hlutum.  Gott dæmi um það er framboð Besta flokksins.  Þetta var framboð vinahóps tónlistarmanna.  Hann tók önnur framboð í nefið.  Kosningabaráttan var snilldin ein.  Kosningalag Besta flokksins gerði kosningalög allra annarra framboða - í gegnum söguna - að hallærislegu prumpi.  Frambjóðendur Besta flokksins voru á heimavelli og tóku slaginn með óverjandi trompi.

  Fremstur í flokki fór bassaleikarinn úr pönksveitinni Nefrennsli,  Jón Gnarr.  Þegar ég hlustaði á Nefrennsli spila á pönkhljómleikum Útideildar fyrir röskum þremur áratugum þá vissi ég strax að þarna væri á sviði borgarstjóraefni Reykjavíkur.  Nei,  reyndar ekki.  Það blasti ekki við.  Ég hugsaði ekkert út í það.  Ekki frekar en þegar ég hlustaði á hljómsveitina Ske og þar var hljómborðsleikari,  Guðmundur Steingrímsson,  sem í dag leiðir Bjarta framtíð.  Þingflokk sem nú tekur við kefli Besta flokksins í Reykjavík.  

  Farsæll miðborgarstjóri Reykjavíkur er stuðmaðurinn,  hljómborðsleikarinn og djassgeggjarinn Jakob Magnússon.  Forstjóri Höfuðborgarstofu,  Einar Bárðarson,  er gamalreyndur gítarleikari og  lagahöfundur.  

  Jón Gnarr er ekki eini tónlistarmaðurinn sem hefur orðið borgarstjóri Reykjavíkur.  Ólafur F. Magnússon er gítarleikari og söngvari.  Birgir Ísleifur er djassgeggjari og píanóleikari.  Árni Sigfússon er gítarleikari,  lagahöfundur og söngvari.  Ingibjörg Sólrún hefur sungið inn á plötu.  Davíð Oddsson samdi dægurlagatexta og söng á hljómleikum með Gunnari Þórðarsyni.  

  Það voru svo tíð borgarstjóraskipti í Reykjavík um tíma að ég man í fljótu bragði ekki hverjir komu þar við sögu.  Borgarstjórnarfulltrúinn Oddný Sturludóttir var hljómborðsleikari hinnar ágætu rokksveitar Enzími.  

  Tónlistarmenn eru í forystu í hinum ýmsu sveitastjórnum um allt land.  Söngvari og selló-leikari Todmobile,  Eyþór Arnalds,  er í Árborg.  Matti Matt var í Dalvíkurbyggð.  Guðmundur í Sé Ellen og söngvari (ég man ekki nafn hans) sem var í hljómsveit á Laugarvatni og síðar í hljómsveitinni Bumbunum eru í Fjarðarbyggð.  

  Gott ef Magnús Stefánsson í Upplyftingu og fyrrverandi þingmaður er ekki sveitastjóri í Garði.  

  Geir Haaarde söng inn á plötu með South River Band.  

  Menntamálaráðherrann,  Illugi Gunnarsson,  er píanóleikari og hefur sent frá sér plötu. 

  Bill Clinton,  fyrrverandi forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  er saxafónleikari.  George eldri Bush er blúsgeggjari og gítarleikari.  Tony Blair,  fyrrverandi forsætisráðherra Bretlands,  er rokkgítarleikari.  

  Upptalningin er endalaus.

  Fæstir tónlistarmenn eru "bara" tónlistarmenn.  Flestir koma víðar við.  Margir eru í leiklist.  Margir eru listmálarar.  Margir fást við ritstörf.  Um síðustu aldamót gerðu margir fjölmiðlar upp við tuttugustu öldina.  Völdu mann aldarinnar.  Eða tónlistarmann aldarinnar.  Flestir helstu fjölmiðlar heims enduðu á því að velja á milli Johns Lennons og Bobs Dylans.  Jafnan með þeirri niðurstöðu að Lennon hefði vinning.  Hljómsveit hans,  Bítlarnir,  vóg það þungt.  Lennon og Dylan voru ekki aðeins tónlistarmenn heldur einni myndlistamenn og rithöfundar.  

Jón Gnarr hættir í vor

Einkennileg vinnubrögð

  Ég fór á pósthús.  Við innpökkunarborðið var háaldraður maður að loka stóru bólstruðu umslagi.  Hann var auðsjáanlega afar máttlaus og hreyfingar voru hægar.  Hann teygði sig í breiðu glæru límbandsrúlluna og límdi þvers og kruss yfir framhlið umslagsins.  Hugsanlega var ætlunin að styrkja umslagið.  Samt eru þessi bólstruðu umslög níðsterk. 

  Ég þurfti að nota límbandið og fylgdist þolinmóður með vinnubrögðum gamla mannsins.  Þau voru eins og kvikmynd í "slow motion".  Ég beið og ég beið.  Og beið og beið.  Eftir óralangan tíma var maðurinn búinn að þekja framhlið umslagsins með glæra límbandinu.  Hann ætlaði að taka umslagið upp.  Þá kom í ljós að límbandsrenningarnir stóðu vel út fyrir umslagið.  Það var límt fast á stóra og þunna skjalatösku sem lá undir umslaginu.  

  Gamli maðurinn reyndi ítrekað að rykkja umslaginu af töskunni.  Án árangurs.  Það var pikkfast.  Hann reyndi að toga umslagið af töskunni.  Það gekk ekki heldur.  Eftir töluvert streð náði kallinn í skæri og klippti umslagið laust.  Eftir sat ferhyrndur límbandsrammi á töskunni.  

  Maðurinn snéri umslaginu við og ýtti töskunni til hliðar.  Svo hófst hann handa við að þekja bakhlið umslagsins með límbandi.  Að því loknu ætlaði maðurinn að taka umslagið upp.  Þá var það kyrfilega límt við borðið og að hluta við töskuna.  Nú var sá gamli kominn í æfingu við að leysa svona vandamál.  Hann klippti umslagið laust.  Á meðan notaði ég límbandsrúlluna í fljótheitum.  

   Áður - þegar ég sá að bið mín eftir límbandinu styttist - náði ég mér í afgreiðslunúmer.  Útreikningurinn stóðst.  Skömmu eftir að ég hafði límt minn pakka kom afgreiðslunúmer mitt upp á skjáinn.  Um það bil sem ég snéri mér að afgreiðsludömunni ruddist sá gamli fram fyrir mig og rétti henni númerið sitt.  Það var 15 númerum á undan mínu.  Daman fór að hlæja og sagði eitthvað á þá leið að það væri ekkert mál að afgreiða okkur báða í einu.  Sem hún gerði og var eldsnögg að afgreiða mig.

  Á leiðinni út velti ég því fyrir mér hvernig gamli maðurinn haldi að númerakerfi póstsins virki.   Ég komst ekki að niðurstöðu.    

Færeyskir brandarar

  Færeyskur húmor er snilld.  Brandararnir eru yfirleitt stuttir og hnitmiðaðir.  Þeir geta líka verið langir þegar það á við.  Lengdin þjónar þá þeim tilgangi að gera "lokahnykkinn" (pönslæn) áhrifameiri.  Gott dæmi um færeyskan húmor er þegar eina helgi merktu hrekkjusvín saltgeymslu eyjanna rækilega með afar vel máluðum risastöfum sem mynduðu orðið PIPAR.

  Hér eru nokkrir færeyskir brandarar:  

  -  Þjónn!  Það liggja tvær augnlinsur ofan á súpunni minni!

  -  Hvar?  Hvar?

 ----------------------------------------------

  Dani kom inn í Vesturkirkjuna.

  -  Prestur,  ég vil skipta um nafn.  Þú getur umskírt mig.

  -  Svo, hvað heitir þú?

  -  Hans Hommi

  -  Guð minn góður.  Ég skil,  ég skil.  Hvaða nafn viltu taka upp?

  -  Karl Hommi

----------------------------------------------

  Húsbóndinn mætir óvenju snemma heim og kemur að konunni allsnakinni. 

  -  Hvað er í gangi?

  -  Ég er að fara í bæinn að mótmæla?

  -  Er það jafnréttisbarátta?

  -  Nei,  ég ætla bara að láta alla í bænum vita að maðurinn minn sé svo nískur að hann bannar mér að kaupa ný föt?

  -  Og hvað?  Ætlar þú að ganga ber niður í bæ?

  -  Já,  alla leið niður að Vagli!

  -  Og framhjá Eikar-bankanum og allt?

  -  Já!

  -  Heppilegt.  Taktu þetta umslag með þér og renndu því inn um bréfalúguna hjá Eik.      

Ljótt fólk og fallegt

  Á næstum sex áratuga langri ævi hef ég kynnst mörgu fólki.  Sumt er fallegt.  Sumt ekki.  Fallegt fólk fær forskot við fyrstu kynni.  Það er staðreynd.  Við nánari kynni fjara út áhrif útlits.  Fallegur persónuleiki eða neikvæður persónuleiki taka yfir.  Fögur manneskja getur jafnframt verið með fallegan persónuleika.  Ekki eins falleg manneskja getur líka verið með svo fallegan persónuleika að við nánari kynni yfirtekur jákvætt viðhorf til persónuleikans álit á manneskjunni.

  Útlitsdýrkun sækir ört á.  Mörg tímarit,  íslensk sem erlend,  "fótósjoppa" ljósmyndir út í öfgar.  Fólkið á myndunum virðist vera fullkomið.  Engar hrukkur, engir baugar,  engar misfellur.  Í hverjum sjónvarpsþættinum á fætur öðrum er áherslan á útlit.  Kappsmálið er fullkomið útlit.

   

   Fallegt andlit er ofmetið.  Illilega ofmetið.  Það eru aðrir eiginleikar manneskjunnar sem skipta öllu máli.  Gott dæmi um þetta eru liðsmenn bresku hljómsveitarinnar The Rolling Stones. 

   Þeir eru ekki snoppufríðir.  En þeir eru dáðir og elskaðir af milljónum manna fyrir tónlist sína.  Gítarleikarinn Keith er sérstaklega í hávegum fyrir skemmtilegan persónuleika.  

  Útlitsdýrkun er af hinu vonda.  Flest annað skiptir meira máli.  Það er ömurlegt að lesa um börn sem verða fyrir aðkasti vegna skarðs í vör eða að þau stami eða eitthvað annað sem skiptir nákvæmlega engu máli.  

  Einelti af hvaða ástæðu sem er á að vera refsivert.  Einelti er ofbeldi og á að vera skilgreint sem glæpur.   Ég stamaði sem barn og var með drómasýki.  Það er afbrigði af flogaveiki.  Reyndar varð ég ekki fyrir neinu einelti né stríðni vegna þess.  Kannski vegna þess að ég var uppvöðslusamur (bully).  Kannski vegna þess að eldri bróðir minn í skólanum var ennþá uppvöðslusamari.  Kannski tók ég aldrei eftir stríðni vegna stams eða drómasýki.   Kannski kom aldrei upp neitt tilvik varðandi það.  

  Selma Björk sem hefur opinberað sína sögu um einelti vegna skarðs í vör á skilið hrós.  Mikið hrós.  Út af fyrir sig skiptir ekki máli að hún er gullfalleg.  Öllu máli skiptir að hún er gáfuð,  klár og tæklar eineltið af einstakri yfirvegun,  jákvæðni og snilld.  Afstaða hennar til allra þátta sem snúa að dæminu er til mikillar fyrirmyndar.  Skömm þeirra sem ráðast hafa að henni er mikil.  Mjög mikil.  Þar eru vondar manneskjur að verki.      

 

„Þú gleymdir að fæðast með venjulegt andlit“

Það er svo undarlegt með unga menn í bakgrunni

  Það er ekki alltaf nægilegt að "pósa",  stilla sér upp fyrir ljósmyndatöku.  Það þarf að hyggja að fleiru.  Til að mynda öðru fólki.  Fólkinu í bakgrunni sem veit ekki af fyrirhugaðri myndatöku.  Það er sérlega skætt.  En það er jafnframt það sem gerir marga ljósmyndina bráðskemmtilega þegar betur er að gáð. 

   Manninum í bakgrunninum er greinilega illa brugðið við að sjá tvær huggulegar dömur kyssast innilega.  Hann gapir af undrun og augun standa á stiklum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað er maðurinn í bakgrunni að gera?  Miðað við hvernig skyrtubolurinn lyftist og hvernig lúkurnar snúa virðist sem gaurinn sé í frjálsu falli.  Ég hef séð mann drepast áfengisdauða á nákvæmlega þennan hátt.

 

   Drengurinn neðst til vinstri á myndinni virðist vera að leita að einhverju sem hann hefur týnt.

   

 

 

 

 

 

 

   Maðurinn montar sig af upphandleggsvöðvunum.  Stelpan tekur ekki eftir því.  Enda upptekin við að kasta upp.

 

  Hvað ergir drenginn?  Varla er bjórinn svona vondur.

Það er draumur að vera með réttar tölur

  Fyrir hálfum fjórða áratug sat kona í kyrrstæðum bíl á Austurstræti.  Út um opinn glugga seldi hún happdrættismiða fyrir Hjartavernd.  Bíllinn var vinningurinn.  Meirihluti þeirra sem keyptu miða hafði dreymt fyrir vinningi.  Aðra hafði dreymt tiltekna tölu eða númer.  Þá þurfti að fletta í gegnum óselda miða til að finna miða með draumanúmerinu.  Ég veit ekki hver varð heppni vinningshafinn.  En töluverðar líkur eru á að með vinningnum hafi draumur ræst.  Berdreyminn vinningshafi.  

  Fyrir nokkrum vikum langaði mig í Malt.  Ég vatt mér inn í sjoppu.  Þar var á undan mér kona sem keypti Lottó-miða fyrir meira en 30 þúsund kall.  Fyrir minn smekk voru þetta stórtæk innkaup.  Mér varð á að nefna það við konuna.  Hún svaraði því til að hana hafi um nóttina dreymt Lottó-vinning.  Ég benti henni á að ef hún væri berdreymin þá ætti 1 Lottó-röð að gilda jafn vel og margar raðir.  Svar hennar var:  "Ég ætla ekki að sitja uppi með það að hafa ekki gert allt sem ég gat til að láta drauminn rætast!"

  Stóri vinningurinn gekk ekki út vikuna sem konan fjárfesti í vinningsmiða.  Kannski var draumurinn ekki nógu skýr.  Kannski átti hún að kaupa miða í öðru happdrætti.  

  Hvað er annars berdreymi?  Hver stýrir draumum fólks og hunda?  Eru það guðirnir?  Eða sprelligosar að gera grín?  Hvað á að taka drauma hátíðlega?  

      

   

Dreymdi fyrir vinningsröð

Mögnuð markaðssetning

  Góð markaðssetning er gulls ígildi.  Markviss og vel hönnuð auglýsingaherferð skiptir sköpum.  Dæmi um slíkt er auglýsingaherferðin "Taktu Pepsi áskorun".  Herferðin gekk út á það að þvers og kruss um heiminn var viðskiptavinum matvöruverslana boðið að smakka Pepsi kóla og Kóka kóla blindandi.  Síðan átti smakkarinn að gefa upp hvor drykkurinn væri bragðbetri og hvor væri Pepsi og hvor væri Kók. 

  Þessi herferð stóð í nokkur ár.  Afleiðingarnar urðu þær að sala á Pepsi kóla margfaldaðist og raunar líka á Kóka kóla.  Síðan hafa kóladrykkir annarra framleiðanda ekki átt möguleika á markaðnum.  Fólk er ennþá forritað fyrir því að velja á milli Pepsi og Kóla.

  Sælgætisgerðin Góa er ekki þekkt af merkilegri markaðssetningu né vel hönnuðum auglýsingaherferðum.  Undan er skilið að forstjórinn,  Helgi í Góu,  hefur verið duglegur að halda sér í sviðsljósinu og taka þátt í umræðu um lífeyrissjóði og íbúðir aldraðra.  

  Nú hefur Góa skyndilega og óvænt spilað út stóru trompi fyrir súkkulaðibita sem kallast Hraun.  Stofnaður hefur verið hópur sem samanstendur af aðdáendum Hraunbita.  Hann kallast Hraunavinir.  Fyrir hópnum fara margir landsþekktir menn.  Þeir hafa verið duglegir við að vekja athygli á Hrauni.  Fara mikinn.  Svo mikinn að lögreglan hefur ekki svigrúm til að eltast við skipulagða glæpastarfsemi og kveða hana niður.  Lögregluflotinn er upptekinn við að vakta Hraunavini og bera þá á höndum sér fram og til baka um holt og hæðir.

  Það gefst alltaf vel að stilla upp í auglýsingaherferð frægum andlitum.  Almenningur treystir fræga fólkinu betur en sjálfum sér til að vita hvaða súkkulaði er gott á bragðið.   

  Þessa dagana er togast á um hvern kassa af Hrauni í sjoppum og matvöruverslunum landsins.  Samt er Hraun ekkert gott.  Nóa Kropp er miklu betra.  Nóa hlýtur að koma með mótleik í stöðunni.  Stofna hóp Nóa-Kroppsvina og valta yfir Hraun.  Hvaða frægir ætli verði í forsvari fyrir Nóa Kropp?  Forsetinn?  Björk?  John Lennon?  Þetta eru spennandi tímar.     

   

Engar landbætur vegna Álftanesvegar

Líkamlegt ofbeldi er af hinu vonda

  Líkamlegt ofbeldi,  líkamlegar refsingar,  eru af hinu vonda.  Þetta hafa bandarískar rannsóknir leitt í ljós.  Reyndar er þetta svo augljóst að það á varla að þurfa að ræða það.  Hvað þá rannasaka það.   Samt eru alltaf einhverjir sem réttlæta líkamlegar refsingar á börnum.  Í lok síðustu aldar refsuðu 70 % bandarískra foreldra börnum sínum með flengingum.  Í dag er talan komin niður í 57% mæðra og þriðjungur feðra.

  Börn, sem er refsað líkamlega,  eru 70% líklegri til að þróa með sér þunglyndi á fullorðins árum.  Það er svakalega há tala.  

  Columbia háskólinn í New York var að ljúka við 15 ára rannsókn á flengingum.  Í Bandaríkjunum eru líkamlegar refsingar algengari en í Evrópu.   Algengasta ofbeldi gagnvart börnum í Bandaríkjunum er flenging.  Niðurstaða rannsóknar Columbia háskólans er sú að flengingar draga úr hæfileika barna til að tjá sig með orðum.  Þau verða ofbeldisfyllri.  Þau eru líklegri til að leysa ágreiningsmál með ofbeldi. Þau skortir hæfileika til að leysa ágreining með orðum og rökum.  

  Raunar er undarlegt að nokkurt foreldri geti fengið sig til að beita barn ofbeldi.  Ofbeldi gagnvart börnum ætti að vera refsivert eins og annað ofbeldi.