Smásaga um mann

  Bjössi gengur léttfættur niður Skólavörðustíg.  Á miðri götunni mætir hann manni.  Þeir heilsast ekki.  Þeir þekkjast ekki.  Engir aðrir eru á ferli.  Ekki þarna.  Samt er klukkan 5 að morgni.  

  Bjössi heldur áfram för.  Kominn niður í Austurstræti rekst hann á vinnufélaga.  Áreksturinn er svo harkalega að þeir falla í götuna og kútveltast þar í góða stund.  Eftir að hafa rúllað fram og til baka bera þeir kennsl á hvorn annan.  Þeir brölta á fætur, faðmast og knúsast.

  Í þann mund sem ástandið er að verða erótískt spyr Bjössi:  "Hvað er að frétta?"   Vinnufélaginn lætur ekki koma að tómum kofa hjá sér.  Hann romsar óðamála: "Húsasmiðjan er með afslátt á blómum.  Allt upp í 50%.  Verkfæralagerinn er með opið til klukkan 5 á sunnudögum.  Í útlöndum var maður tekinn af lífi af því að allir voru orðnir leiðir á honum.  Íslendingar þurfa að skapa 60 þúsund ný störf næstu 30 árin.  Þjóðverjar eru farnir að kaupa hús í Færeyjum.  Einn keypti 3 hús á einu bretti.  Bítillinn og barnagælan Paul McCartney bregst hinn versti við ef einhver kallar Heather stjúpdóttur hans.  Þá skipar hann höstuglega að hún sé kölluð dóttir hans.  Hún sé jafn mikil dóttir hans og þær sem hann hefur eignast í hjónabandi.  Hann ættleiddi hana er hann tók saman við mömmu hennar,  Lindu.  Atvinnuleysi á Íslandi fer lækkandi.  Skiptar skoðanir eru á vindorkurafmagni.  Hafrannsóknarstofa leggur til minni þorskafla.  Minni þorskafli var upphaf kvótakerfisins á níunda ártugnum.  Sælgætisgerðin Nói Síríus er ósátt við að yfirvöld mismuni samkeppnisstöðu erlendra og innlendra framleiðenda með ofurtollum á hráefni.   EZ túpressan er þarfaþing á öllum heimilum.  Hún fullnýtir allt innihald túpu,  hvort sem er kaviar,  tannkrem, olíulitir eða annað. Fyrirhugað er slitlag á Dettifossveg.  Tónlistarmaðurinn Benni Hemm Hemm er frá Hólum í Hjaltadal.  John Lennon var ekki ættrækinn.  Enda ekki alinn upp af foreldrum sínum heldur kuldalegri frænku.  Frænkunni gaf hann höll.  Líka systrum sínum tveimur.  Í höllinni bjuggu systurnar ásamt fjárhaldsmanni og fleirum.  Þegar John Lennon var myrtur gerði ekkjan,  Yoko Ono,   sér lítið fyrir og sparkaði systrunum og liðinu í kringum þær út úr húsinu.  Bensínsölu í Verslun Haraldar Júl hefur verið hætt á Sauðárkróki.  Nasdaq vísitalan lækkaði um hálft prósent í gær."  

  Þegar hér er komið sögu bugast Bjössi undir tíðindunum.  Hann brestur í grát með miklum hljóðum.  Vinnufélaginn fattar strax að staðan er sorgleg.  Hann brestur einnig í grát og grætur miklu hærra en Bjössi.  Fær að auki blóðnasir.  Þeir ganga svo í sitthvora áttina án þess að kveðjast.  Hávær grátur þeirra bergmálar um næstu götur og vekur útlendinga í nálægum hótelum.     

              

Dæmalausir fordómar

  Ég veit ekki hvort ég fari rétt með orð Andreu Jónsdóttur;  hún sagði eitthvað á þá leið að fordómar væru í lagi en ekki miklir fordómar.  Allir hafa fordóma.  Ég hef fordóma gegn skallapoppi,  harmónikkumúsík,  kórsöng og ýmsu öðru músíktengdu.  Ég hugsa til þess með hryllingi að fara á elliheimili eftir 3 ár og sitja þar undir sömu músík og vistmenn þess í dag.  Ekkert Slayer.  Ekkert Dead Kennedys.  Ekkert Pantera.  Ekki einu sinni Skálmöld né Sólstafir. 

  Á elliheimilinu get ég væntanlega flúið inn á mitt herbergi og blastað í heyrnartólum Sepultura,  Mínusi og I Adapt.  Málið er að hæg líkamsstarfsemi aldraðra harmónerar ekki við hart og hratt rokk.      

  Verri eru fordómar gegn hörundslit, menningarmun, hárlit og appelsínugulum sjálfbrúnkulit.  

  Alltaf er gott að við sljóir hvítir eldri karlar fái olnbogaörskot og séu vaktir upp af værukærum svefni.  Ritskoðun á rasisma er hið besta mál.  Sérstaklega þegar hún beinist gegn styttum.  Þær eru út í hött.  Kannski.  Nú hefur gríni Fawlty Towers verið úthýst af netveitum ásamst Gone with the Wind (Á hvervandi hveli). 

 

Auglýsingar í íslenskum eða erlendum miðlum?

  Einhverjir hafa eflaust tekið eftir því að íslenska samfélagið höktir um þessar mundir.  Sjaldan hafa jafn mörg fyrirtæki átt í erfiðleikum.  Atvinnuleysi er óásættanlegt.  Áfram mætti telja.  Þess vegna velti ég fyrir mér eftirfarandi:

  Helsta tekjulind stærstu samfélagsmiðlanna er auglýsingasala.  Svo ég taki Facebook sem dæmi þá er tiltölulega ódýrt að auglýsa þar.  Einn auglýsingapakki kostar kannski 5000 kall.  Útlagður kostnaður miðilsins er enginn.  Auglýsendur græja þetta allt sjálfir.

  Ýmsir gallar eru við auglýsingar á Facebook.  Það er kúnst að nýta miðilinn þannig að snertiverð sé hagstætt. 

  Ástæða er til að gagnrýna samfélagsmiðlana sem auglýsingavettvang.  Þeir borga enga skatta eða gjöld af auglýsingatekjum sínum.  Ekki einu sinni virðisaukaskatt.  Þess vegna er einkennilegt að sjá Alþýðusamband Íslands,  ASÍ,  auglýsa í þeim.

  Ég hvet íslenska auglýsendur til að sniðganga samfélagsmiðlana.  Auglýsa einungis í íslenskum fjölmiðlum. Ekki endilega til frambúðar.  Aðeins og fyrst og fremst núna þangað til hjól atvinnulífsins ná að snúast lipurlega.  Á svona tímum þurfum við Íslendingar að snúa bökum saman og gera allt sem í okkar valdi stendur til að yfirstíga yfirstandandi þrengingar.  Ferðast innanlands og til Færeyja,  Gefa erlendum póstverslunum frí um stund;  beina viðskiptum til íslenskra fyrirtækja og blasta íslenskri tónlist sem aldrei fyrr.    

  

Var John Lennon góður gítarleikari?

  Gróf skilgreining á rhythma-gítarleik er sú að hann haldi utan um takt og hljómagang í dægurmúsík.  Slái takt með trommaranum og "strömmi" samtímis hljómaganginn á meðan sólógítarleikarinn leikur lausum hala.  Eða einhver annar í sólóhlutverki.  Gott dæmi er Addi Sigurbjörns í Glugganum með Flowers.

  Þrátt fyrir mikilvægi rhythma-gítarleikara stendur hann jafnan í skugga þeirra sem spila sóló.  Sólógítarleikari fær að troða sér framarlega á sviðið á meðan hann afgreiðir sólóið.  Jafnvel troðast fram fyrir söngvarann (ég hef lent í þessu).

  John Lennon var rhythma-gítarleikari Bítlanna. Hann var aldrei í skugga vegna þess að hann samdi flest lög Bítlanna,  söng mörg þeirra og var í huga margra - þar á meðal annarra Bítla - forsprakki hljómsveitarinnar.  Þar að auki einn besti söngvari og textahöfundur rokksögunnar.  Margt fleira gott mætti segja um hann annað en að hann lamdi fyrri eiginkonu sína,  einnig bassaleikara sína,  Paul og Stu Sutcliffe,  trommuleikarann sinn í Querrymen og marga fleiri.

  Flottur sólógítarleikari Bítlanna var George Harrison.  Paul McCartney var einnig góður gítarleikari.  Í upphafi ferils Bítlanna kom til ágreinings um hvor ætti að afgreiða sólógítarinn.  Það var þegar Stu helltist úr lestinni.  Leikar fóru þannig að Paul varð að sætta sig við að George væri betri sólógítaleikari.  

  John Lennon fór ekki troðnar slóðir í gítarleik fremur en öðru.  Í einu af fyrstu Bítlalögum,  All My Loving,  stelur hann senu með óvæntu og nýstárlegu gítarspili.  Þar hamrar hann hratt í gegnum lagið - eins og í kapphlaupi - í stað þess að fylgja trommutaktinum. 

  Blessunarlega voru Bítlarnir - allir - lausir við sólórembing.  Bassaleikarinn Paul trommaði í stöku lagi.  Ekki til að gera betur en Ringo.  Bara halda takti.  John og Paul tóku mörg gítarsóló á síðustu plötum Bítlanna.  Þar á meðal spilaði John sólógítar lagsins Get Back á lokakonserti Bítlanna á Abbey Road.  Síðar sagðist hann hafa farið í hlutverkaleik,  eins og þeir Paul gerðu svo oft.  Í þessu tilfelli þóttist hann vera George.  Spilaði sólógítarleik eins og George hefði gert. 

  John var meiriháttar flottur kssagítarplokkari. Fór samt einkennilega sparlega með það.  Hann var meira í rokkinu.

.

  John var eldfljótur að læra á hvaða hljóðfæri sem var.  Hann var dúndurgóður munnhörpuleikari.  Alls spilaði hann á fast að tuttugu hljóðfæri.  Vegna óþolinmæði og athyglisbrests nennti hann aldrei að æfa hljóðfæraleik.  Hann glamraði oft á hljómborð - bæði með Bítlum og ennfremur á sólóferli - en vissi aldrei hvað hljómarnir hétu sem hann spilaði. 

  John var uppátækjasamur frá fyrstu tíð.  Hann var knúinn áfram af takmarkalausri sköpunargleði. Til að mynda notaði hann endurkast sem inngang í I Feel Fine.  1964 hafði svoleiðis ekki heyrst áður.  Sömuleiðis samdi hann gítar-riffið sem gengur í gegnum lagið.

  Mestu varðaði að gítarleikur Johns skipti iðulega sköpum fyrir stemmningu lagsins. 

   Hér má heyra hvað gítarleikur Johns vó þungt í flutningi Bítlanna.  Á mínútu 2:58 hleypur áheyrandi upp að honum.  Hann fipast og sleppir úr nokkrum töktum.  Við það fellur krafturinn og botninn úr flutningnum.

            

Svívirðilegur áróður gegn Íslandi

  Á Norðurlöndunum er gríðarmikill áhugi fyrir því að sækja Ísland heim.  Ástæðurnar eru margar.  Þar á meðal að íslenska krónan er lágt skráð.  Einnig að Íslendingar hafa staðið sig sérlega vel í baráttunni gegn kórónaveiruna.  Þar að auki þykir íslensk tónlist ævintýraleg og flott,  sem og íslenskar kvikmyndir og sjónvarpsþættir.

  Ekki eru allir sáttir við þetta.  Norska dagblaðið VG hvetur fólk til að heimsækja EKKI Ísland.  Bent er á að Ísland þyki svalt og íbúarnir ennþá svalari.  Vandamálið sé yfirþyrmandi ferðamannafjöldi:  Sex ferðmenn á móti hverjum einum Íslendingi og það sé eins og allir ætli í Bláa lónið á sama tíma og þú.

  VG segir að til sé vænni valkostur.  Þar séu reyndar hvorki jöklar né eldfjöll.  Hinsvegar öðlast fólk þar sálarró og frið í afskekktum óspilltum sjávarþorpum og fordómaleysi. 

  Staðurinn sé óuppgötvaður eyjaklasi sem svo heppilega vill til að er landfræðilega nær Noregi en Ísland.  Hann heiti Færeyjar.  

 

 

 

  

 

 

Smásaga um mann

  Hann er kallaður Graði brúnn.  Það er kaldhæðni.  Hann hefur aldrei verið við kvenmann kenndur.  Því síður karlmann.  Ástæðan umfram annað er rosaleg feimni.  Ef kona ávarpar hann þá fer hann í baklás.  Hikstar,  stamar og eldroðnar.  Hann forðar sér á hlaupum úr þannig aðstæðum. Gárungar segja hann eiga sigurmöguleika í 100 metra spretthlaupi.  Svo hratt hleypur hann. 

  Nýverið varð breyting á.  Kallinn keypti sér tölvu.  Þó að hann kunni lítið í ensku gat hann skráð sig á útlendar stefnumótasíður.  Með aðstoð translate.google gat hann ávarpað útlenskar konur.  Feimnin þvælist ekki fyrir honum fyrir framan tölvuskjá.  Að vísu setur hann upp kolsvört sólgleraugu til að finna öryggi.    

  Svo skemmtilega vildi til að finnsk kona sýndi honum óvæntan áhug.  Hún var sérlega spennt fyrir því að Graði brúnn safnar servíettum,  merktum pennum og tannstönglum notuðum af frægum Íslendingum.

  Finnska fraukan lýsti fljótlega yfir löngun til að heimsækja okkar mann.   Framan af varðist hann fimlega.  Bar fyrir sig dauðsfalli móður.  Þvínæst dauðsfalli föður.  Svo annara helstu ættingja.  Vörnin brast þegar hann var farinn að telja upp dauðsfall fjarskyldra ættingja og vini þeirra.  Dauðsföllin slöguðu upp í fórnarlömb Víetnam-stríðsins.

  Einn daginn tilkynnti sú finnska að hún væri á leið til Íslands.  Búin að kaupa flugmiða og hann ætti að sækja hana upp á flugstöð.  Hann fékk áfall.  Fyrst leið yfir hann.  Svo fékk hann kvíðakast.  Því næst át hann kornflex-pakka í taugaveiklunarkasti.  Sporðrenndi ekki aðeins kornflexinu heldur einnig sjálfum pappakassanum.  Honum datt í hug að skrökva því að hann væri dáinn.  Hefði verið myrtur af ofbeldismanni.  Aðrir eru ekki að drepa fólk. 

  Að lokum komst Graði brúnn að þeirri niðurstöðu að nú væri að duga eða drepast.  Helst að duga.  Hann keyrði á réttum tíma til flugstöðvarinnar.  Hann þekkti finnsku dömuna þegar í stað.  Enda eina konan á svæðinu búin að raka af sér allt hárið nema fjólubláa fléttu fyrir ofan annað eyrað. 

  Strax við fyrstu kynni í raunheimum blossaði feimnin upp.  Komin út í bíl sýndi hann dömunni með leikrænum tilþrifum að hann væri að hlusta á útvarpið.  Hann stillti það hátt.  Þulurinn á Rás 2 malaði:  "Klukkan er 5 mínútur gengin í sex.  Nóg framundan til klukkan sex.  Metsölubókahöfundur er að koma sér fyrir hérna.  Um hálf sex leytið mætir vinsælasta hljómsveit landsins og frumflytur nýtt lag... Klukkan sex taka fréttir við..."

  Þegar hér var komið sögu sló sú finnska hann af alefli í andlitið.  Hann varð hissa og spurði:  "Ertu að lemja mig í andlitið?"  Blóðnasirnar svöruðu spurningunni. 

  Kella hafði ekki sagt sitt síðasta orð.  Hún gargaði á kauða:  "Hvernig vogar þú þér að spila fyrir framan mig klámútvarp?  Sex, sex, sex í annarri hverri setningu.  Heldur að ég fatti ekki neitt, klámhundur!" 

     

Kallinn sem reddar

  Er eitthvað bilað?  Þarf að breyta einhverju?  Þarf að bæta eitthvað?  Þarf að laga eitthvað?  Þá getur komið sér vel að vita af kallinum sem reddar ÖLLU.  Sjón er sögu ríkari:

  

Áhrifarík plata

 - Titill:  Sameinaðar sálir

 - Flytjandi:  Guðmundur R. Gíslason

 - Einkunn: ****

  Mér telst til að þetta sé þriðja sólóplata Guðmundar Rafnkels Gíslasonar.  Hann er einnig þekktur fyrir að hafa verið söngvari hljómsveitarinnar Sú Ellen í Norðfirði. Söngstíll hans er snyrtilegur, mildur og notalegur.  Engin öskur eða læti.  Sama má segja um lög hans, sem og Guðmundar Jónssonar og Jóns Ólafssonar.  Þau eru snotur, söngræn og hafa eiginleika til að lifa lengi (verða sígild).

  Textar Guðmundar vega þungt.  Þeir vekja til umhugsunar.  Eru blúsaðir.  Þeir fjalla margir hverjir um sársaukafullar aðstæður:  Eiturlyfjafíkn, dauðsföll, alzheimer og aðra erfiða lífsreynslu.  Margt er það haganlega ort.  Innihalda gullkorn á borð við:

"Ég veit þú ræður ekki yfir þér;

þú meinar ekki hvert orð.

 Menn geta drepið

þótt þeir fremji ekki morð!"

  Sérkennilegt er að á milli laga bregður fyrir talbútum.  Fyrst hélt ég að þeir myndu eldast illa.  Svo er þó ekki.  Þvert á móti.  Þeir dýpka heildarsvip plötunnar og gera mikið fyrir stemmninguna þegar á reynir.

  Útsetningar eru látlausar og smekklegar.  Músíkin er fjölbreytt nett nýbylgjukennt popp-rokk.   Mestu skiptir að platan er öll hin áheyrilegasta.   

Vinsælustu lögin

  Á Fasbók hef ég til nokkurra ára haldið úti grúppu sem heitir "Færeyskir tónar - Faroese music".  Þangað inn pósta ég færeyskri tónlist (myndböndum) - eins og titillinn bendir sterklega til.  Fylgjendur  síðunnar eru 831 og "lækarar" 824.  Flestir Íslendingar.  Líka nokkrir útlendingar. 

  Forvitnilegt og áhugavert er að fylgjast með því hvaða lög eru oftast spiluð.  Ég veit að sama fólkið spilar iðulega aftur lög sem heilla.  

  Þetta eru vinsælustu lögin.  Innan sviga er hvað þau hafa oft verið spiluð á síðunni:

1.  "Dreymurin" með Alex heitnum Bærendsen (449 sinnum).  Hann kom fram á hljómleikum í Laugardalshöll í byrjun þessarar aldar.  Dóttir hans,  Kristína Bærendsen, söng nokkrum sinnum hérlendis á hljómleikum.  Tók meðal annars þátt í söngvakeppni sjónvarpsins, júrivisjon.  Hún býr núna á Íslandi.

2.  "Hon syndrast" með dómdagshljómsveitinni Hamferð (doom metal) (326 sinnum).  Hamferð hefur túrað með Skálmöld bæði hérlendis og erlendis.

3.  "Tú er min spegil" með Jórunni (219 sinnum).  Sjaldgæft er að sjá í færeysku 2 n í röð. 

 

4.  "Brotin" með Eivöru (215 sinnum)

5.  "Langt burt frá öðrum löndum" með Eivöru (209 sinnum)

6.  "Færeyingur á Íslandi" með Árna Tryggvasyni (184 sinnum).  Það er aðeins að finna á Fasbók (ekki youtube):  https://www.facebook.com/plotuskapurinn.glymskrattinn/videos/140518442709494/

7.  "Aldan" með Anniku Hoydal (175 sinnum)

8.  "Dansaðu vindur" með Eivöru (172 sinnum)

 

9-10.  "Ólavur Riddararós" með Harkaliðinu (168 sinnum)

 

9-10.  "Vilt tú at Jesus skal koma tær nær" með Manskór úr Rituvík (168 sinnum).  Lagið er ekki til á youtube.  Bara á Fasbók.  https://www.facebook.com/sjomansmissionin/videos/213463456262854/

Óþægilega þröngar skorður

  Mér áskotnaðist "Cashout Ticket" frá Gullnámunni.  Gullnáman er spilavíti rekið af góðmennsku af Happdrætti Háskóla Íslands (HHÍ).  Upphæð miðans er kr. 25,-.  Það er metnaðarlítil upphæð.  Þess vegna datt mér í hug að hressa upp á upphæðina,  Bæta nokkrum núllum við.  Ég gerði það oft - með góðum árangri - á dögum ávísana. 

  Þá kom reiðarslag.  Ég kíkti á bakhlið miðans.  Þar stendur skýrum stöfum:  Miðar eru ógildir ef þeir eru falsaðir eða þeim hefur verið verið breytt. 

  Hver er munur á breyttum miða og fölsuðum?  

Vigdís

  Nei,  ekki Vigdís Hauks.  Nú snýst allt um Vigdísi Finnbogadóttur út af afmæli hennar.  Ég þekki hana ekki neitt.  Samt hef ég skrautskrifað á ótal skjöl fyrir Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur.  Aðrir starfsmenn stofnunarinnar hafa séð um samskiptin við mig.  Sem er hið besta mál. Ég á ekkert vantalað við Vigdísi.  Áreiðanlega er hún þó viðræðugóð.

  Dorrit Moussaieff segir Vigdísi vera besta forseta Íslands.  Dáldið vandræðalegt fyrir Ólaf Ragnar.  

  1983 var ég beðinn um að skrifa bók um íslenska rokkmúsík.  Sem ég gerði.  Bókin,  Poppbókin, hefur fylgt mér eins og skuggi og virðist - því miður - ekki falla í gleymskunnar dá.  Árlega hringja í mig ungir námsmenn sem eru að skrifa ritgerð um íslenska rokkmúsík.  Sömuleiðis hitti ég stöðugt rokkáhugafólk sem segist hafa verið að lesa hana núna næstum fjórum áratugum eftir útkomu hennar.

  Ég frétti af tveimur mönnum sem toguðust á um hana í Góða hirðinum.  Það urðu ekki slagsmál en næsti bær þar við.  

  Víkur þá sögu að útgáfuári Poppbókarinnar.  Skyndileg birtist Vigdís Finnbogadóttir á skrifstofu Bókaútgáfu Æskunnar. Erindið var að kaupa bókina. 

  Þarna var Vigdís rösklega fimmtug.  Hún hafði eitthvað sungið með hjómsveitum.  Því kom áhugi hennar á Poppbókin ekki á óvart.  Jú,  reyndar kom það starfsmönnum Æskunnar á óvart.  Þeir höfðu ekki vanist því að vera með forseta Íslands inni á sínu gólfi.

  Á þessum árum var forsetaembættið hágöfugt og sveipað dýrðarljóma.

  Næst gerðist það að ég átti leið í Pósthús á Eiðistorgi.   Þetta var áður en númerakerfi var tekið upp.  Viðskiptavinir tróðust.  Aðallega ég.  Ruddist með frekju framfyrir aðra.  Var í tímahraki.  Ég komst fram fyrir virðulega konu.  Einhver orðskipti átti ég við afgreiðsludömuna.  Í kjölfar segir virðulega konan við mig:  "Afskaplega er gaman að heyra skagfirsku."  Ég sá þá að þetta var Vigdís.   Ég flutti úr Skagafirði til Reykjavíkur 16 ára.  Ég hélt að næstum þremur áratugum síðar væri ég búinn að tapa niður allri norðlensku.  En Vigdís er tungumálaséní umfram flesta aðra. 

Heyra má Vigdísi syngja með því að smella á HÉR 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Myndin er ekki af Bill Clinton og Monicu Lewinsky.  Jú,  reyndar af Bill. 

 

Furðuleg sölubrella

  Á föstudaginn bauð 10-11 landsmönnum í kaffi- og kakóveislu.  Það gerði fyrirtækið með 2ja dálka x 40 cm auglýsingu í grænum lit í Fréttablaðinu (einkennislit fyrirtækisins).  Hvað með það?  Vel boðið.  Nema hvað.  Svo einkennilega vill til að fyrirtækið 10-11 er ekki til.  Þetta var vinsæl matvöruverslun.  Hún vann sér til frægðar að vera dýrasta búð landsins.  Svo breyttist hún í Kvikk og Krambúðina.  Þá lækkaði verðið um 25% með einu pennastriki.  Svo einfalt og auðvelt var það.  

  Þetta var hrekkur.  Langt frá 1. apríl.  Kaffiþyrstur kunningi minn ók til Mosfellsbæjar og Voga á Vatnsleysuströnd.  Honum fannst hann vera hafður að fífli.  Hvergi var ókeypis kaffi að finna.  Reyndar þurfti þetta ekki til að hann væri eins og hafður að fífli.  Hann er fífl. 

  Annað:  Rory and The Hurricanes voru stóra nafnið í Liverpool á undan Bítlunum.  Miklu munaði að Bítlarnir sömdu sín eigin lög.  Góð lög.   Bestu lög rokksögunnar.  Að auki tefldu Bítlarnir fram tveumur bestu rokksöngvurum dægurlagaheims.  Ringo var trommari Hurrycanes.  Já, og síðar Bítlanna.  Þar veðjaði hann á réttan hest.  Mestu skipti að honum þótti Bítlarnir vera miklu fyndnari og skemmtilegri en liðsmnenn Hurrycanes.  Að vera í Bítlunumn var eins og að vera í skemmtiþætti Monty Python.  Fyndnustu brandarar í heimi á færibandi.     

 

Ósvífin sölubrella

  "Hvenær drepur maður mann og hvenær drepur maður ekki mann?" spyr Jón Hreggviðsson í Íslandsklukkunni.  Eðlileg spurning sem margir hafa spurt sig.  Og aðra.  Ennþá brýnni er spurningin:  Hvenær er dýrari vara ódýrasta varan? 

  Í Fréttablaðinu í dag er heilsíðu auglýsing í rauðbleikum lit.  Þar segir í flennistórum texta:  "LÆGSTA VERÐIÐ Í ÖLLUM LANDSHLUTUM". 

  Í litlum og illlæsilegum neðanmálstexta má með lagni stauta sig framúr fullyrðingunni:  "Orkan býður lítrann á lægsta verðinu í öllum landshlutum - án allra skilyrða." 

  Auðséð er á uppsetningu að auglýsingin er ekki hönnuð af fagmanni.  Líka vegna þess að fagmaður veit að bannað er að auglýsa með hæsta stigs lýsingarorði.  Líka vegna þess að ekki má ljúga í auglýsingum. 

  Ég átti erindi um höfuðborgarsvæðið.  Ók framhjá nokkrum bensínstöðvum Orkunnar (Skeljungs).  Þar kostaði bensínlítrinn kr. 216,80,-  Nema á Reykjavíkurvegi.  Þar kostaði hann kr. 188.8,-.  Sú stöð var merkt í bak og fyrir textanum:  "Ódýrasta eldneytisverð á landinu". 

  Ég var nokkuð sáttur við það.  Þangað til ég ók framhjá Costco.  Þar kostaði bensínlítrinn kr. 180.9,-  

Falskt öryggi

  Einnota hanskar eru í tísku um þessar mundir.  Hvítir þykja flottastir. Bláir og grænir njóta einnig vinsælda.  Annars fer þetta að mestu eftir litnum á fötunum sem fólk klæðist hverju sinni. 

  Einnota hanskar eru ekki aðeins skemmtilegur klæðnaður.  Þeir geta líka spornað gegn útbreiðslu kórónaveirunnar.  Eða hvað?  Jú,  ef rétt er að farið.  Verra er að þeir geta einnig gefið falskt öryggi.

  Veiran smitast ekki bara við snertingu.  Hún svífur um loftin blá;  ferðast allt í kringum smitað fólk.   Veik manneskja þarf ekki einu sinni að hósta hraustlega til að smita aðra.  Henni nægir að anda án rykgrímu.

  Einnota hanski venur fólk ekki af því að snerta andlitið á sér.  Í hanska flaðrar fólk upp hurðahúna sem löðra í veirum; stigahandrið, innkaupakerrur,  slær inn PIN-númer og svo framvegis.  Þegar hanskaklætt fólkið snertir síðan á sér andlitið þá er það engu betur sett en berhentir.

  Yfirleitt liggja hanskarnir þétt um höndina.  Við það verður húðin þvöl.  Það er kjörlendi fyrir veiruna.  Mikilvægt er að hendur séu vel þurrar þegar þeim er stungið í hanska.  

 Töluverð kúnst er að fara úr einnota hanska.  Margir fara þannig úr þeim að þeir gætu eins sleikt hurðahún. 

  Tíður handþvottur er heppilegri en hanskar.  Hann skilur heldur ekki eftir sig sama sóðaskap og hanskinn.  Víða fyrir utan matvöruverslanir má sjá einnota hanska fjúkandi út um öll bílastæði.

  Sumir klippa framan af fingrum hanskans;  breyta honum í grifflur.  Það er töff en veitir falskt öryggi gegn kórónaveirunni. 

    

Ljúf plata

  Undanfarna daga hefur platan Songbird rúllað í spilaranum hjá mér.  Á henni syngur Helga Fanney.  Faðir hennar,  Tómas Malmberg,  spilar snyrtilega undir ýmist á píanó eða kassagítar.  Hann er jafnframt höfundur gullfallegs lokalags plötunnar,  Þú lífs míns ljós.  Textinn er eftir Ruth Reginalds Moore.  Hin 9 lögin eru kunnar og sívinsælar ballöður.  Allar nema ein engilsaxneskar.  Lagavalið hefur kosti og galla.  Kostirnir eru meðal annars þeir að lögin eru góð.  Hlustandinn þekkir lögin strax við fyrstu spilun og kann væntanlega vel við þau flest. 

  Gallinn er sá helstur að þau hafa verið sungin af mörgum bestu poppsöngvurum heims.  Söngvarinn er í þeirri stöðu að vera borinn saman við þá.  Það er ekki auðvelt hlutskipti.  Helga Fanney sleppur nokkuð vel út úr samanburðinum.  Meðal annars vegna þess að söngur hennar er einlægur, tilgerðarlaus og blæbrigðaríkur.  Söngröddin er hljómfögur og raddbeiting ágæt. 

  Flutningurinn er skemmtilega hrár,  hljóðritaður í einni töku.  Gaman hefði verið að heyra íslenska texta sem til eru við sum lögin.  Til að mynda Imagine eftir John Lennon (Að hugsa sér kallast þýðing Þórarins Eldjárn),  Arms of an angel eftir Söru Mclachian  (Umvafin englum í þýðingu Valgeirs Skagfjörð) og Hallelujah eftir Leonard Cohen (íslenskur texti eftir Jóhönnu F. Karlsdóttur, líka eftir Ragnar Geir Brynjólfsson og eftir Val Gunnarsson,  svo og Stefán Gíslason).

  Af öðrum lögum er vert að nefna Make you feel my love eftir Bob Dylan og When I think of angels eftir KK. 

  Helga Fanney er aðeins 14 ára í sumum lögunum en hljómar ekki eins og barn.  Hún er eitthvað eldri í öðrum lögum.  Ég giska á 16 - 17 ára.  Aldursmunurinn heyrist ekki.

  Songbird er notaleg plata.     

 

Kvikmyndarumsögn

 - Titill:  Klovn the Final

 - Höfundar og helstu leikarar:  Frank Hwam og Casper Cristensen

 - Einkunn: ***1/2

  Dönsku sjónvarpsþættirnir Klovn eru snilld.  Húmorinn er grófur, ferskur, ófyrirséður og bráðfyndinn. 2010 kom á markað kvikmyndin Klown.  Hún var sprengja.  Í henni var gengið lengra í groddadagangi og húmorinn tekinn fram á ystu nöf.  Vinsældum hennar var fylgt eftir með myndinni Klown Forever 2015.  Henni háði að væntingar áhorfandans voru miklar.  Jafnframt var hann orðinn brynjaður fyrir senum sem annars hefðu gengið fram af honum.  Engu að síður  slagaði hún upp í fyrri myndina á öllum sviðum.

  Nú er verið að sýna þriðju myndina,  Klovn the Final.  Hún er sögð vera lokamyndin í þríleiknum.  Það er skynsamleg niðurstaða.  Hún stendur fyrri myndunum örlítið að baki.  Samt er hún bráðskemmtileg.  Salurinn hló oft og mikið.  Líka ég.  Hún hefur sérstakt gildi fyrir Íslendinga.  Söguþráðurinn snýst um ferðlag kumpánanna til Íslands.  Ef ekki væri vegna kórona-vírusins væri myndin góð auglýsing fyrir Íslands.  Það getur svo sem skilað sér síðar.   

  Einhverra hluta vegna hefur myndin verið illa auglýst hérlendis.  Kannski gerir það ekki til vegna samkomubannsins.  Þá er bara að ná henni í sjónvarpi eða einhverjum netveitum. 

  Vegna meðfylgjandi sýnishorna skal tekið fram að í íslenskum kvikmyndahúsum er myndin textuð á íslensku. 

    

Bestu trommuleikarar sögunnar

  Kanadíska tímaritið Drumeo hefur tekið saman áhugaverðan lista yfir bestu trommuleikara allra tíma.  Þeim er raðað í sæti.   Eflaust geta verið skiptar skoðanir um sætaröðina.  En tæplega um þá sem eru á listanum.

  Svona listi er ekki heilagur sannleikur.  Til að mynda einblínir hann á engilsaxneska trommuleikara.  Þetta er fyrst og fremst skemmtilegur samkvæmisleikur.  Í leiðinni vekur hann athygli á trommuleikurum sem áhugasamir eiga mögulega eftir að kynna sér.  Þessir raðast í efstu sætin:

1  Buddy Rich

  Hann er þekktur fyrir kraft, orku, ótrúlegan hraða, fullkomna tækni og ýmsar brellur.  Auk þess að vera hljómsveitarstjóri eigin hljómsveitar þá spilaði hann með bandarískum samlöndum sínum,  svo sem Louis Armstrong, Ellu Fitzgerald,  Charlie Parker, Frank Sinatra, Count Basie,  Harry James og mörgum fleiri.    

2  Neil Peart

Kanadískur trommari prog-hljómsveitarinnar Rush.  Trommusóló hans voru jafnan hápunktur á hljómleikum tríósins. 

3  John Bonham

Enskur trommuleikari Led Zeppelin.  Besti rokktrommuleikarinn.  Hann var þó undir miklum áhrifum frá djasstrommuleikurum á borð við Buddy Rich, Max Roach og Elvin Jones.  Aðalsmerki hans var tilfinningahiti,  "grúv" og hraður bassatrommusláttur með einu fótstigi.

4  Vinnie Colaiuta

Bandarískt kameljón.  Hóf feril með Frank Zappa.  Hefur síðan spilað með svo ólíkum tónlistarmönnum sem Noruh Jones,  Megadeath,  Sting,  Steely Dan,  Bill Evans,  Ray Charles,  Chick Corea,  Joni Mitchelle og mörgum fleiri. 

5  Tony Williams

Bandaríkjamaður sem vakti 17 ára gamall athygli í hljómsveit Miles Davis.  Hann spilaði af tilraunagleði og var einn af frumkvöðlum í að bræða saman tónlistarstíla.  Auk þess að halda úti eigin tríói þá spilaði hann með Sonny Rollins,  Herbie Hancock,  Ron Carter,  Stanley Clarke,  Chet Baker,  Winton Marsalis og Eric Dolphy.

6  Steve Gadd

Bandarískur djassisti.  Hefur spilað með Chick Corea,  Jaco Pastorius,  Steely Dan,  Steve Khan,  Paul Simon,  Paul McCartney,  Frank Sinatra og Weather Report.

7  Ringo Starr

Breskur Bítill.  Hann spilaði ólíkt því sem áður þekktist.  Hann hlóð einstaklega vel undir tónlistina og gerði hana þannig að sterku vörumerki.

8  Billy Cobham

Fæddur í Panama en flutti á barnsaldri til Bandaríkjanna.  Á stóran þátt í mótun nútíma trommuleiks.  Var frumkvöðull í að nota af árásargjörnum krafti tvær bassatrommur og spila bræðing (fusion). 

9  Max Roach

Bandarískur djassisti.  Spilaði meðal annars með Dizzy Gillespie.  Miles Davis,  Sonny Rollins,  Duke Ellington,  Chet Baker,  Clifford Brown og Charlie Parker.

10 Stewart Copeland

Fæddur í Bandaríkjunum en fjölskyldan flutti til Mið-Austurlanda þegar hann var aðeins nokkurra mánaða.  12 ára hóf hann trommunám í Englandi.  Hann er þekktur fyrir reggískotinn trommuleik með breska tríóinu The Police. 

Af ofantöldum trommurum eru á lífi aðeins Vinnie Colaiuta,  Steve Gadd,  Ringo Starr,  Billy Cobham og Stewart Copeland. 

Fjölmiðlar ljúga gróflega

  Íslenskir fjölmiðlar hafa hamrað á því dögum og vikum saman að coronaveiran - Covid 19 - sé komin til allra Norðurlandanna.  Framan af var reyndar hengt við fréttina að Ísland væri undanskilið.  Svo kom veiran til Íslands. 

  Stóra lygin í þessum fréttaflutningi er að veiran hefur ekki borist til Færeyja (í þessum skrifuðu orðum).  Hafa Færeyingar þó hvergi dregið af sér að spígspora um Tenerife og Ítalíu.

  Ólíklegt er að Færeyingar sleppi við veiruna til frambúðar.  Samt.  Færeyingar eru heilsubesta þjóð í Evrópu (og kannski í heiminum?).  Líka hamingjusamasta þjóð Evrópu (og kannski heims?).  Atvinnuþátttaka Færeyinga er sú mesta í Evrópu.  Bæði meðal karla og kvenna.  85,4 Færeyinga, 15 ára og eldri,  vinna sér til gagns og gamans.  Að auki eru Færeyingar frjósamasta þjóð Evrópu.  Þannig mætti áfram telja.  

  Annað en þó þessu skylt.  Samkvæmt óstaðfestum fréttum greindist maður í N-Kóreu með veiruna.  Hann var skotinn með það sama. 

 

Þannig má laga skemmd lungu

  Sígarettur eru ekki eins hollar og margir halda.  Að reykja þær veldur ertingu og álagi á lungun.  Einkum ef mikið og oft er reykt;  þá skaðast lungun.  Strompar fá þrálátan hósta,  lungnateppu og jafnvel krabbamein,  svo fátt eitt sé nefnt. 

  Háskóli í Maryland í Bandaríkjum Norður-Ameríku hefur rannsakað dæmið og skoðað hvað sé til ráða.  Niðurstaðan kemur á óvart.  Ávöxturinn tómatur getur gert kraftaverk.  Aðeins þarf að snæða tvo tómata á dag til að þeir hefji viðamikla viðgerð á skemmdum lungum. 

  Tómatsósa skilar minni árangri.  Skiptir þar engu máli hvort hún er framleidd úr tómötum eða eplamauki.  Hinsvegar geta fersk epli hjálpað. 

Þegar Harrison hrekkti Phil Collins

 

  Ýmsir tónlistarmenn líta á Phil Collins sem fígúru.  Eða hafa að öðru leyti lítið álit á persónunni.  Til að mynda Liam Callagher.  Bítlarnir Paul McCartney, Ringo Starr og George Harrison líka.  

  1970 fékk sá síðastnefndi Phil til að spila á bongótrommur í laginu "Art of dying" fyrir plötuna flottu "All things must pass".  Hann var þá í hljómsveitinni Flaming Youth.  Þetta var nokkru fyrir daga Brand X og Genesis. 

  Þegar platan kom út var bongótrommuleikur Phils fjarri góðu gamni.  Það var áfall fyrir unga manninn sem dýrkaði Bítlana og hafði stúderað trommuleik Ringos út í hörgul.  Hann kunni ekki við að leita skýringar fyrr en mörgum árum síðar.  Þá var hann orðinn frægur og kominn með sjálfstraust til þess.

  George brá á leik.  Hann var alltaf stríðinn og hrekkjóttur.  Hann fékk Ray Cooder til að koma í hljóðver og spila afar illa og klaufalega á bongótrommur undir lagið.  Svo skemmtilega vildi til að í lok upphaflegu hljóðritunarinnar á laginu heyrist George kalla:  "Phil,  við hljóðritum þetta aftur og nú án bongótrommuleiks."  

  Þessa upptöku með lélega bongóleiknum spilaði George fyrir Phil.  Honum var verulega brugðið; miður sín yfir því hvað bongótrommuleikur "hans" var ömurlegur.  Einnig við að heyra George í raun reka hann.  

  Phil sá sem George ávarpaði í upptökunni var ekki Collins heldur upptökustjórinn, Phil Spector.   Mörgum árum síðar sagði George kauða frá hrekknum.  Þungu fargi var af honum létt.