Ástæðulaust að veikjast eða deyja af völdum svitalyktareyðis

  Fólk veikist af völdum svitalyktareyðis.  Fólk deyr af völdum svitalyktareyðis.  Það er óþarfi.  Hefðbundinn svitalyktareyðir er óþverri.  Hann inniheldur álklóríð.  Það fer inn í svitaholurnar og gerir þær óvirkar í skamma stund.  Svitalyktareyðir inniheldur líka lyktarefni og spíra.  Lyktarefnið getur verið ertandi fyrir viðkvæma handkrikahúð.  Sérstaklega ef hár eru rökuð burt.  Spírinn þurrkar húðina.  

  Handakrikinn er einn af helstu hreinsunarleiðum líkamans.  Út um svitaholur hans losar líkaminn sig við ýmis óæskileg eiturefni.  Þegar þessi hreinsunarleið er gerð óvirk brýtur líkaminn sér nýja hreinsunarleið.  Það veldur bólum á baki og áreiti á viðkvæma eitla í brjóstum.  Afleiðingin getur leitt til brjóstakrabbameins.    

  Heppilegasta verkfærið til varnar svitalykt er alnáttúrulegur saltkristall.  Honum er strokið um blautan handakrika.  Bleytan leysir upp steinefnablöndu sem kemur í veg fyrir að lyktarbakteríur kvikni.  Fólk svitnar eftir sem áður en það er lyktarlaus sviti.     

  Áríðandi er að saltkristallinn sé merktur aluminium frír.  Fjöldi deo-kristala á markaðnum er álmengaður.

  Deo-kristalar fást út um allt.  Álfríir fást í Austurbæjarapóteki, Reykjavíkurapóteki og Urðarapóteki og eflaust víðar.

Lést af völdum svitalyktareyðis

Vond plötuumslög - og góð

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hver músíkstíll hefur sína ímynd.  Hún birtist í útliti tónlistarfólksins:  Hárgreiðslu og klæðnaði.  Til dæmis að taka eru kántrý-söngvarar iðulega með hatt á höfði og klæddir gallabuxum, köflóttri vinnuskyrtu og jakka með indíánakögri.  Á plötuumslögum sjást gjarnan hestar.

  Í pönkdeildinni eru það leðurjakkar,  gaddaólar og hanakambur.

  Þungarokkshljómsveitir búa jafnan að einkennismerki (lógói).  Stafirnir eru þykkir með kantaðri útlínu.  Oft er hönnuðurinn ekki fagmaður.  Þá hættir honum til að ganga of langt;  ofteikna stafina þannig að þeir verða illlæsilegir.  Það er klúður.

  Þungarokksumslög skarta vísun í norræna goðafræði, víkinga,  manninn með ljáinn,  grafir,  eld og eldingar.  Þau eru drungaleg með dularfullum ævintýrablæ.  Stundum er það óhugnaður.

  Hér fyrir ofan eru sýnishorn af vel heppnuðum þungarokksumslögum.  Upplagt er að smella á þau.  Þá stækka þau og njóta sín betur.  Það dugir að smella á eitt umslag og síðan fletta yfir á þau hin.  Ég veit ekki af hverju eldingar skila sér ekki hér á Metallica-umslaginu.  Þær voru til staðar á fyrirmyndinni sem ég kóperaði.  Hægt er að sjá umslagið með eldingunum með því að smella HÉR  

  Út af fyrir sig er skemmtilegra að skoða vond þungarokksumslög.  Hér eru nokkur fyrir neðan:  

  Myndin á Blue Oyster Cult umslaginu er klaufalega ósannfærandi unnin með úðapenna (air brush).  Hann gefur alltof mjúka áferð.  Nef og aðrir andlitsdrættir eru eins og mótuð úr bómull. 

  Svo er það útfærsla á "Risinn felldur".  Aumingjahrollur. 

  Teikningin á umslagi þýsku hljómsveitarinnar Risk er meira í stíl við litríkt barnaævintýri en þungarokk.

  Dangerous Toys er eins og björt og skærlit blómaskreyting fremur en ógnvekjandi öskrandi þungarokk.  Fínleg leturgerðin bætir ekki úr skák.

  Lógó Ezy Meat er barnalega langt frá "heavy mtal".  Líkist meira blóðmörskeppum en grjóthörðum metal.  Blóðdropar ná ekki að framkalla annað en fliss með titlinum "Ekki fyrir viðkvæma".  Ljótt og aulalegt.  Teikningin af manninum er gerð með of ljósu blýi.  Líkast til hefur það gránað meira þegar myndin var filmuð, lýst á prentplötu og þaðan prentuð á pappír.  Það er algengt þegar um fölgrátt blý er að ræða.    

  

 

  

     

    

Heldur betur Gettu betur

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einn af vinsælustu sjónvarpsþáttum á Íslandi er "Gettu betur"; spurningaþáttur þar sem nemendur í framhaldsskólum etja kappi saman.  Það er gaman.  Uppskriftin er afskaplega vel heppnuð.  Skipst er á flokkum á borð við hraðaspurningar, bjölluspurningar,  þríþraut og svo framvegis.  

  Þekking keppenda er ótrúlega yfirgripsmikil.  Þeir eru eldsnöggir að hugsa, tengja og tjá sig.    

  Spurningar hafa iðulega skemmtanagildi auk þess að vera fræðandi.  Rétt svar skerpir á fróðleiknum.  

  Spyrill,  spurningahöfundar og stigaverðir geisla af öryggi;  léttir í lundu og hressir.  Allt eins og best verður á kosið.  Nema að óþarft er að þylja upp hverju átti eftir að spyrja að þegar svar kemur í fyrra falli. 

  Spurningaflóðið er hvílt með innliti í skólana sem keppa.  Einnig troða samnemendur keppenda upp með músík.  Jafnan mjög góðir söngvarar.  Gallinn er sá að þetta er of oft karókí:  Þreyttur útlendur slagari,  útjaskaður í sjónvarpsþáttum á borð við the Voice, Idol, X-factor...

  Ólíkt metnaðarfyllra og áhugaverðara væri að bjóða upp á tónlistaratriði frumsamin af nemendum.  Það eru margir lagahöfundar í hverjum menntaskóla.  Líka fjöldi ljóðskálda.

  Kostur er að ýmist spyrill eða spurningahöfundar endurtaka svör.  Ungu keppendurnir eru eðlilega misskýrmæltir.  Eiginlega oftar frekar óskýrmæltir.  Enda óvanir að tala í hljóðnema.  Stundum líka eins og að muldra hver við annan eða svara samtímis.  Netmiðillinn frábæri Nútíminn er með skemmtilegt dæmi af þessu vandamáli.  Smellið HÉR 

  Úrslitaþáttur "Gettur betur" verður í beinni útsendingu næsta föstudagskvöld.  Spennan magnast.  Ég spái því að spurt verði um bandaríska kvikmynd.  Einnig um bandarískan leikara.  Líka um bandaríska poppstjörnu.  Að auki spái ég því að ekki verði spurt um færeyska tónlist.         

     

Horfði á fótinn lengjast

  Þessa dagana kryddar danskur kraftaverkapredikari tilveru Færeyinga.  Hann heitir Hans Berntsen og fer eins og stormsveipur um eyjarnar með fyrirbænir og kraftaverk.  Fréttamaðurinn Snorri Brend segir á Fésbók frá heimsókn sinni til predikarans á þriðjudaginn.  Sá greindi þegar í stað að annar fóturinn væri nokkrum cm styttri en hinn.  Það kallaði á bæn og kraftaverk.  

  Svo bænheitur var Hans að Snorri horfði með eigin augum á fótinn lengjast um 4 cm.  Síðan hefur hann sofið værar um nætur en í langan tíma.  Áður hafði hann ekki hugmynd um að fæturnir væru mislangir.  

.

Hvar er dýrast að búa?

  Í gær opinberaði The Economist Intelligence Unit lista yfir það hvar dýrast er að búa.  Listinn er áhugaverður.  Hann er afmarkaður við borgir.  Staða þeirra á listanum er útskýrð.  Samantektin nær yfir laun,  matvælaverð,  eldneytisverð og eitthvað svoleiðis.

  Þetta eru dýrustu borgirnar í Vestur-Evrópu (þær sem við berum okkur helst saman við):

1  Zúrich í Swiss

2-3  Geneva í Swiss

2-3  París í Frakklandi

4  Kaupmannahöfn í Danmörku

5  Osló í Noregi

6-7  Helsinki í Finnlandi

6-7  Reykjavík

8  Vín í Austurríki

9  Frankfurt í Þýskalandi

10 London í Englandi

11 Dublin á Írlandi

12 Mílan í Ítalíu

13 Hamborg í Þýskalandi

14-15 Munich í Þýskalandi

14-15 Róm í Ítalíu

16-18 Dusseldorf í Þýskalandi

16-18 Barcelona á Spáni

16-18 Brussel í Belgíu

  Athygli vekur að Berlín kemst ekki á listann.  Aðrar þýskar borgir slá höfuðborginni við.

  Dýrtíðin í Reykjavík er útskýrð með lítilli innanlandsframleiðslu.  Íslendingar verði að flytja flestar vörur inn frá útlöndum.  Það kosti sitt.

   

Af hverju páskaegg strax eftir jól?

  Mörgum var illilega brugðið á dögunum þegar fullorðinn maður gekk í skrokk á páskaeggjum í verslun vestur á Seltjarnarnesi.  Ekki vegna ofbeldisins.  Það er alvanalegt að páskaegg séu mölbrotin.  Ekki síst á Seltjarnarnesi.  Viðbrögðin beindust fyrst og fremst að því að páskaegg væru komin í verslanir mörgum mörgum vikum fyrir frjósemishátíðina.

  Fólk var hneykslað.  Jafnvel reitt.  Aðallega samt undrandi.  Ótal spurningar vöknuðu.  Vangaveltur teygðu verulega á athugasemdaþráðum við Fésbókarfærslur og blogg.  

  Ég kannaði málið.  Snéri mér eldsnöggt og fumlaust að afgreiðsludömu í matvöruverslun.  Yfirheyrði hana frá öllum hliðum.  Hún mælti:

  Það er ágæt sala í páskaeggjum þetta langt fyrir páska.  Verslanir eru að mæta eftirspurn.  Páskaegg eru vinsæl tækifærisgjöf.  Þau eru ekki til sölu næstu níu til tíu mánuði eftir páska.  Mjög algengt er að fólk grípi með sér páskaegg til útlanda.  Þá er verið að gleðja þarlenda ættingja og vini með íslensku páskaeggi.  Íslensku páskaeggin eru miklu veglegri og betri en útlend.  Útlend páskaegg eru aðeins á stærð við hænuegg.  Þau eru ekkert skreytt.  Bara pökkuð inn í mislitan álpappír.  

  Því má bæta við að víða erlendis er súkkulaðikanínum hampað sem frjósemistákni umfram súkkulaðiegg.  Þær eru ekkert merkilegri.  Að vísu súkkulaðimeiri og fallegri fyrir augað.  Komast þó ekki með tærnar þar sem glæsileg íslensk páskaegg hafa hælana.

      

Heil! Heil! Chuck Berry!

 

  Hann var einn af frumherjum rokksins á sjötta áratugnum.  Hann átti drjúgan þátt í hönnun rokksins.  Ekki síst hvað varðar gítarleik og laglínur.  Allir sungu söngva hans:  Presley, Jerry Lee Lewis, Little Richard...

  Bítlahljómsveitir sjöunda áratugarins voru ekki síður uppteknar af Chuck Berry.  Allar  spiluðu söngva hans:  Bítlarnir,  Byrds,  Rolling Stones,  Beach Boys...

  Söngvar hans áttu stað í hipparokkinu.  Einnig þungarokki áttunda áratugarins.  Líka í pönkbylgjunni og reggae-senunni.  Líka hjólabrettapönki þessarar aldar.  Tónlist hans umvefur allt og fellur aldrei úr gildi.

  Ekki má gleyma að textar hans eru dágóðir.  Þeir skerptu á unglingauppreisninni sem rokkið var í árdaga,  svo sem titillinn "Roll over Beethoven" undirstrikar. 

  John Lennon komst þannig að orði:  Ef rokkið fengi nýtt nafn þá yrði það Chuck Berry.

  

Stjörnurnar votta Berry virðingu sína

Ungur og efnilegur tónlistarmaður - sonur rokkstjörnu

  Fátt er skemmtilegra en að uppgötva nýtt, efnilegt og spennandi tónlistarfólk;  ungar upprennandi poppstjörnur.  2015 kom út hljómplatan "Void" með ungum rappara.  Listamannsnafn hans er Andsetinn,  hressilega frumlegt nafn.  Raunverulegt nafn er Arnar Jóhann Þórðarson.  Hann hefur verið að kynna ný lög á samfélagsmiðlinum Soundcloud.  

  2015 fór platan "Void" alveg framhjá mér.  Samt reyndi ég að hlusta á flestar plötur þess árs. Meðal annars vegna þess að fjölmiðlar óska jafnan eftir mati mínu á bestu íslensku plötum ársins.  Áreiðanlega vissu aðrir álitsgjafar fjölmiðla ekki af plötunni heldur.  Þetta er dálítið snúið.  Það koma kannski út 500 plötur.  Við sem erum álitsgjafar í áramótauppgjöri heyrum varla helming af þeim.

  Andsetinn á fjölmennan og harðsnúinn aðdáendahóp.  Myndbönd hans hafa verið spiluð hátt í 28 þúsund sinnum á þútúpunni.  Lögin hafa verið spiluð 100 þúsund sinnum á Soundcloud.  

  Þegar ég kynnti mér nánar hver þessi drengur væri þá kom í ljós að hann á ekki langt að sækja tónlistarhæfileikana.  Faðir hans,  Þórður Bogason (Doddi Boga),  var áberandi í rokksenu níunda og tíunda áratugarins.  Einkum þeirri sem var með annan fótinn í söngrænu þungarokki.  Hann var söngvari hljómsveita á borð við Foringjana, Rickshaw, Skytturnar,  Þukl,  Þrek,  Rokkhljómsveit Íslands,  DBD og Warning.  Eflaust er ég að gleyma einhverjum.  Hann rak jafnframt vinsæla hljóðfæraverslun,  Þrek,  á Grettisgötu.  Hún gekk síðar inn í Hljóðfærahús Reykjavíkur.

  Þórður er ennþá að semja og syngja tónlist.  Á til að mynda besta jólalag síðustu ára,  "Biðin eftir aðfangadegi".  Það hentar ekki að blasta því hér í mars.  En fyrir þá sem átta sig ekki á um hvaða lag er að ræða þá er hægt að hlusta á það með því að smella HÉR   

  Mig rámar í slagtog Dodda með bandarísku hljómsveitinni Kiss.  Með aðstoð "gúggls" fann ég þessa ljósmynd af þeim Paul Stanley.     

 

     

       

Umhugsunarverð umræða

  Breska götublaðinu Daily Mail barst bréf á dögunum.  Bréfritari var kona sem sagði farir sínar ekki sléttar.  Hún hafði gengist undir mjaðmaskipti á sjúkrahúsi (hvar annarsstaðar?).  Þar deildi hún herbergi með annarri konu.  Sú fór í uppskurð.  Vandamálið var að hún talaði ekki ensku.  Maður hennar þurfti að þýða allt fyrir hana.

  Bréfritari spurði manninn hvað konan hafi lengi búið í Englandi.  Svarið var:  Í 21 ár.  Bréfritari fékk áfall.  Lét að því liggja að þetta væri hneyksli sem ætti ekki að líða.

  Blaðamaðurinn tekur undir:  Þegar flutt er til annars lands ætti nýbúinn að læra mál innfæddra.  Þetta hafi Bretar hinsvegar aldrei gert.  Þeir óðu á skítugum skóm yfir Indland og fjölda afrískra landa.  Það hvarflaði aldrei að þeim að læra mál innfæddra.  Innfæddir urðu að læra ensku til að eiga samskipti við þá.  Mörg þúsund Bretar eru búsettir á meginlandi Evrópu.  Þar af flestir í Frakklandi og á Spáni.  Enginn þeirra hefur lært frönsku eða spænsku.  Þeir halda sig út af fyrir sig,  blandast ekki innfæddum og tala einungis ensku.  

  Í lokaorðum svarsins er hvatt til þess að Bretar endurskoði tungumálakunnáttu sína fremur en kasta steinum úr glerhúsi. 

Heimsfræg hljómsveit spilar íslenskan slagara

  Í gær bloggaði ég um konu sem spilar á trommur.  Hún er aðeins sjö ára brazilísk stelpuhnáta.  Konur fá iðulega ástríðu fyrir trommuleik á þeim aldri.  Uppáhalds hljómsveit brazilísku telpunnar er bandaríska þungarokkshljómsveitin System of a Down.  Það er hið besta má.  System of a Down er flott hljómsveit.  Ein vinsælasta og ferskasta rokkhljómsveit heims.  

  Víkur þá sögu að sígildu íslensku dægurlagi,  "Sá ég spóa".  Hér er það í flutningi Savanna tríós.

       

  Ég skammast mín fyrir að hafa sem krakki slátrað plötum föður míns með Savanna tríói.  Ég notaði þær fyrir flugdiska (frisbie).  Þær þoldu ekki meðferðina.

  Hlerum þessu næst lagið "Hypnotize" með System of a Down.  Leggið við hlustir á mínútu 0.12.  

       

Kona spilar á trommu

  Konur tromma.  Þær elska að spila á trommur.  Ekki allar, vel að merkja.  En margar.  Ein er brazilískur krakki.  Aðeins sjö ára stelpuskott, Eduarda Henklein.  Hún var varla byrjuð að skríða þegar trommuástríðan braust út.  Hún trommaði á allt sem hönd á festi.  Foreldrarnir gáfu henni litið leikfangatrommusett.  Hún skildi það ekki við sig.  Lúbarði það allan daginn.    

  Þegar hún var fjögurra ára bættu foreldrarnir um betur;  gáfu henni alvöru trommusett.  Hún hefur nánast ekki staðið upp af trommustólnum síðan.  Ekki nema til að setja þungarokksplötur á fóninn.  Henni drepleiðist létt og einföld tónlist.  Hún sækir í rokklög sem eru keyrð upp af afgerandi trommuleik þar sem allt rommusettið fær að njóta sín.  Hún elskar taktskiptingar og "breik".  Litlu fæturnar hamast af sama ákafa og hendurnar.     

  Uppáhalds hljómsveitir hennar eru System of a Down og Led Zeppelin.  Hún kann líka vel við Metallica, AC-DC,  Slipknot og Guns N Roses.  

  Það er gaman að horfa á hana spila.  Út úr andlitinu skín gleði og svipur sem gefur til kynna að trommuleikurinn sé án fyrirhafnar.  Hér spilar hún - sennilega 5 ára - syrpu úr smiðju Ac-Dc, Bítlanna og System of a Down.    

 

Mætir sterkur til leiks

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað gerist þegar grípandi tónlist U2 og Coldplay er blandað saman ásamt tölvupoppi og söngrödd Herberts Guðmundssonar?  Útkoman gæti hljómað eitthvað í humátt að því sem heyrist í myndbandinu hér fyrir neðan.  Flytjandinn kallar sig Wildfire.  Raunverulegt nafn er Guðmundur Herbertsson.  "Up to the Stars" er hans fyrsta lag.  Flott lag.

  Eins og einhvern grunar eflaust er Guðmundur sonur poppstjörnunnar Hebba Guðmundssonar.  Sonurinn hefur erft söngrödd föður síns og hæfileikann til að semja snotur "syngjum með" lög.  Til hamingju með sterkt byrjendaverk, Guðmundur!

 

Samviskusamur þjófur

  Fyrir fjórum áratugum rataði í fjölmiðla krúttleg frétt af þjófnaði í skemmtistaðnum Klúbbnum í Borgartúni í Reykjavík.  Svo framarlega sem þjófnaður getur verið krúttlegur.  Þannig var að í lok dansleiks uppgötvaði karlkynsgestur á skemmtistaðnum að seðlaveski hans var horfið.  Sem betur fer voru ekki mikil verðmæti í því.  Aðeins eitthvað sem á núvirði gæti verið 15 eða 20 þúsund kall.

  Nokkrum dögum síðar fékk maðurinn seðlaverskið í pósti.  Án penings.  Þess í stað var handskrifað bréf.  Þar stóð eitthvað á þessa leið:  

  Ég biðst fyrirgefningar á því að hafa stolið af þér veskinu.  Ég var í vandræðum:  Peningalaus og þurfti að taka leigubíl til Keflavíkur.  Ég vona að þú virðir mér til vorkunnar að ég skili þér hér með veskinu - reyndar án peningsins.  En með því að skila veskinu spara ég þér fyrirhöfn og kostnað við að endurnýja ökuskírteini, vegabréf, nafnskírteini og annað í veskinu.  Strætómiðar og sundkort eru þarna. 

  Því má bæta við að eigandi veskisins var hinn ánægðasti með þessi endalok.  

Þjófur skildi eftir skilaboð og peninga

Hvernig getum við blóðmjólkað ferðamenn?

  Fyrir örfáum árum aflaði sjávarútvegurinn lungann af gjaldeyristekjum Íslands. Erlendir ferðamenn voru sjaldgæf sjón.  Nema yfir hásumarið.  Þá brá nokkrum bakpokaferðalöngum fyrir sjónir.  Þeir tjölduðu uppi á öræfum og létu lítið fyrir sér fara.  

  Nú er öldin önnur.  Á þessu ári koma 2,3 milljónir ferðamanna til Íslands.  7 sinnum fleiri en íbúar landsins.  Þeir koma með alla vasa fulla af gjaldeyri.  Dreifa honum út um allt land, eins og þegar fræjum er sáð í mold.  Til samans skilja þeir eftir í landinu 560 þúsund milljónir (næstum 7 milljónir á hverja 4ra manna fjölskyldu).  Þetta er næstum því helmingur af öllum gjaldeyristekjum þjóðarbúsins.  Til samanburðar er sjávarútvegurinn lítilfjörleg tómstundariðja.

  Einhverjum gæti dottið í hug að þessar gríðarmiklu nýju gjaldeyristekjur af túrisma - hreinar og klárar viðbótartekjur - gæfu svigrúm til að lækka allskonar skatta,  álögur,  tolla og gjöld á íslenska þegna.  Nýja gjaldeyrisgullnáman gæti niðurgreitt allt svoleiðis um helming.  Allir Íslendingar fengju ókeypis gleraugu og heyrnartæki.  Nei,  slíkt hvarflar ekki að neinum.  Þess í stað keppast landsmenn jafnt sem stjórnmálamenn við að stinga upp á nýjum álögum,  sköttum,  tollum og gjöldum:  Komugjöldum,  vegatollum,  gistináttagjöldum,  reisupössum,  klósettsköttum,  útsýnisgjöldum,  tryggingagjöldum,  flugmiðasköttum,  náttúrupössum og allskonar.

  Keppnin gengur út á að finna sem flestar leiðir til að blóðmjólka ferðamenn - og Íslendinga í leiðinni.  Hugmyndin er sú að ferðamaðurinn muni glaður í bragði borga sömu krónuna aftur og aftur við hvert fótmál.  Eftir því sem hann borgar fleiri gjöld þeim mun dýpra fer hann í vasa sinn og dregur upp sömu krónuna í hvert sinn.  

  Annar ávinningur verður sá að í atvinnuleysiskorti landsins hefjist stórfelldur innflutningur á útlendingum til að rukka fyrir okkur alla sem nálægt landinu koma.  Allt umhverfis höfuðborgarsvæðið verði reistar margar risastórar og gulli slegnar tollheimtustöðvar.  Líka við alla helstu ferðamannastaði landsins.  Prentsmiðjur framleiði dag og nótt glæsilega passa og skírteini af öllu tagi.  Út um allar grundir hlaupi eftirlitsmenn og gæti að því að ferðamenn laumist ekki til að horfa ókeypis á landið.

     

Ferðast 334 km til að þrífa kamra

Hrikalegar ofsóknir

  Tölvunarfræðingur vann um tíma við skjalavörslu.  Þar varð hann fyrir einelti.  Hann heldur úti heimasíðu og gerir grein fyrir þeim raunum og öðrum.  Það er svakaleg lesning.  Ég vil ekki gefa upp nafn eða slóð síðunnar.  Ástæðan er sú að þar er margt nafngreint fólk borið þungum sökum.

  Í kæru til landlæknis segir frá einkennilegum vinnubrögðum tannlæknis.  Sá boraði fjórar holur í tennur mannsins án þess að fylla upp í þær.  Maðurinn varð sjálfur að kaupa kröftugt lím og troða í holurnar.  Ein holan varð eftir.  Hún er í endajaxli og örðugt að komast að henni.  Eðlilega telur maðurinn fullvíst að tannlæknirinn sé á mála hjá dönsku krúnunni.

  Í framhjáhlaupi upplýsir hann landlækni um eineltið á vinnustaðnum.  Kynntir eru til sögunnar gerendur.  Þeir eru:  Fulltrúi dönsku krúnunnar á Íslandi;  frímúrari;  fyrrum skátahöfðingi;  svo og maður sem myrðir íslenska þegna fyrir dönsku krúnuna.

  Þetta fólk sakaði manninn um sitthvað misjafnt sem hann er saklaus af.  Svo sem að vera gyðing.  Einnig hefur það haft í hótunum.  Þar á meðal að hann:

  - verði laminn í klessu með kúbeini.  Ekki aðeins risastóru heldur einnig ryðguðu.

  - verði skotinn ítrekað í afturendann með skammbyssu

  - fái óvart tölvuskjá ofan á hausinn 

  - verði stunginn í hálsinn og það framanfrá

  - verði grafinn ofan í holu án þess að mokað verði yfir

  - verði lokaður inni á geðveikrahæli ásamt köngulóm

  - verði étinn af ísbjörnum á Svalbarða

  - verði skilinn eftir fáklæddur uppi á hálendi

  Reynsla af lögreglunni hefur verið slæm.  Í skýrslum skráir hún hann ónákvæmt hitt og þetta og þar á meðal kvíðasjúkling.  Hið rétta er að hann hefur aðeins einu sinni fengið kvíðakast.  Þá var hann að keyra með pizzu.

 

  

Níðst á varnarlausum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hóflega drukkið vín gleður mannsins hjarta hóflega.  Gróflega drukkið vín gleður mannsins hjarta gróflega.  Ofurgróflega drukkið vín getur valdið því að vínsmakkarinn lognist út af;  sofni ölvunarsvefni.  Í því ástandi er hann eins og rotaður.  Getur hvorki hreyft legg né lið.  Veit ekki af sér.  

  Það er upplagt í einrúmi eða innan um traust og hrekklaust fólk.  Verra er þegar drykkjufélagarnir eru ósvífin hrekkjusvín.  Þá er tækifærið nýtt:  Búinn til hrekkur og fórnarlambið ljósmyndað.  

  Á myndinni fyrir ofan hefur ölvaður drengur verið hengdur upp til þerris.  Efsta myndin fyrir neðan er ósköp saklaus.  Ónotuðum túrtappa er stungið upp í drenginn.  Ósmekklegra hefði verið að rauðmála tappann.

  Á næstu mynd hafa kanínueyru verið sett á höfuð, raksápuhnoðri settur fyrir munn og klámblaði stillt upp.  Gæti verið ágæt auglýsing fyrir Playboy.

  Þriðja myndin sýnir heilsufæðisútfærslu.  Grænmeti og ávextir leika aðal hlutverk.  

Kona stal í búð

  Sá fáheyrði atburður átti sér stað í Þórshöfn,  höfuðborg Færeyja,  í fyrradag að kona stal í búð.  Þetta gerðist í sjoppu í miðbænum.  Afgreiðslumaður í búðinni sá út undan sér hvar konan tróð einhverju ofan í buxur sínar.  Síðan hvarf hún á braut eins og ekkert hefði í skorist.  Kvaddi ekki einu sinni.

  Afgreiðslumanninum var eðlilega illa brugðið.  Hann hringdi umsvifalaust í lögregluna og sagði tíðindin.  Í þessu 19 þúsund manna sveitarfélagi þekkja allflestir alla.  Kannski ekki endilega persónulega alla.  En vita deili á nánast öllum.  Líka lögregluþjónar.  Þeir eru meira að segja með símanúmer fingralöngu konunnar.

  Næsta skref er að öðru hvoru megin við helgina ætla þeir að hringja í konuna.  Ætla að freista þess að semja við hana um að skila þýfinu.  Ef hún fellst á það fæst góð lending í málið.  Þangað til harðneitar lögreglan að upplýsa fjölmiðla um það hverju konan stal.

  Elstu Færeyingar muna ekki til þess að þarlend kona hafi áður stolið úr búð.  Hinsvegar eru dæmi þess að Íslendingar hafi stolið úr búðum og bílum í Færeyjum.

  Meðfylgjandi myndband er ekki frá Færeyjum.

 

  

Manneskjan er vanþroskuð fram að þrítugu

  Lengi hefur verið skrafað um að unglingur taki ekki út fullan þroska fyrr en átján ára.  Reyndar má hann aka eins og ljón ári fyrr.  Engu að síður fær hann ekki sjálfræði fyrr en átján ára.  Þrátt fyrir það er honum forboðið að kaupa áfengi.

  Samkvæmt tímaritinu Neuron hafa nýjar rannsóknir í Harvard háskóla leitt í ljós að heilinn er ekki fullþroskaður fyrr en í 30 ára afmælinu.  Þetta getur verið skýring á því hvers vegna margir þráast við að flytja úr foreldrahúsi fyrr en þetta.  Vanþroskinn lýtur að þáttum eins og einbeitingu, athyglisgáfu, ákvarðanatöku, varkárni.  Þetta er ástæðan fyrir því að fyrir þrítugt er maðurinn glanni;  tekur lífshættulegar áhættur.  Finnst hann vera ódauðlegur.  Komist upp með næstum því allt.  

  Þetta er líka ástæðan fyrir því að vandræðagemsar vaxa upp úr glæpahneigð með aldrinum. Hlutfallslega miklu færri yfir þrítugt stunda innbrot, bílaþjófnað og þess háttar.  Ábyrgðarlausustu einstaklingar breytast í ráðvanda og yfirvegaða manneskju á fertugsaldri.

 

Af hverju allur þessi saltaustur?

  Í gær var sprengjudagur.  Þá var sprengt sem aldrei fyrr í Vaðlaheiðargöngum.  Landsmenn fögnuðu með því að sötra hnausþykka baunasúpu ásamt því að japla á saltkjöti, kartöflum og rófum eða gulrótum.  Í útvarpsauglýsingum hljómaði:  "Saltskert saltkjöt, sama bragð!" og "Helmingi minna salt, óbreytt bragð!"

  Getur þetta staðist?  Eru aðrir kjötsalar - aðrir en þeir sem auglýstu - að bruðla með salt algjörlega að óþörfu?  Þarf aðeins helming af því saltmagni sem áður var notað til að ná fram nákvæmlega sama bragði?  Er það af því að margir eru hættir að nota götusalt (iðnaðarsalt) í matinn?

  Hver sem skýringin er þá grunar mig að margir geti tekið undir óvæntan fróðleiksmola næringarfræðings Landlæknisembættisins:  "Saltkjöt er í eðli sínu mjög saltrík vara."

 

  

Einkennileg þjónustulund hjá N1

 

 

 

 

 

 

 

  Kunningjahjón mín áttu erindi í bensínsjoppuna Neinn í Lækjargötu 46 í Hafnarfirði.  Það var í gær.  Þau ætluðu að steikja sér egg, beikon og bandarískar pönnukökur með sýrópi, smjöri og bláberjum.  Þá kom í ljós að gaskútur eldavélarinnar var ekki á vetur setjandi.

  Hjónin renndu í Neinn.  Konan skottaðist inn. Kom út að vörmu spori og sagði afgreiðslumanninn neita að selja sér gas.  Það væri snjór úti.  Líka þar sem gasið er geymt.

  Húsbóndinn tók tíðindunum illa.  Hann snaraðist inn í bensínsjoppuna og endurtók erindið.  Hann fékk sama svar.  Þá spurði hann hvort að málið væri ekki að moka snjóinn frá gaskútageymslunni.  "Nei, þetta er töluverður snjór," var svarið. Hann spurði:  "Er ekki nein skófla á bænum?"  "Jú, í næstu dyrum," viðurkenndi starfsmaður á plani fúslega.

  Viðskiptavinurinn gerði sér lítið fyrir:  Sótti skóflu og mokaði frá geymslunni.  Það tók 3 mínútur.  Snjórinn var mjúkur og léttur eins og fiður.  Það hefði verið auðveldara að sópa honum í burt.

  Undir lok snjómokstursins kom starfsmaðurinn út.  Hann sagði:  "Það þarf ekki að moka meira.  Ég næ gaskútnum."  Sem reyndist rétt.  

  Útnefnir Neinn ekki fyrirmyndarstafsmann mánaðarins?

  Hvernig er það:  Var Neinn ekki að fá einhverja milljarða afskrifaða vegna tapreksturs eða eitthvað svoleiðis?  Kannski vegna vafnings með aflandskrónur í Dubai.  Eða hvort að það var bótasjóður Sjóvá.  Eða hvort að þetta blandaðist saman í vafning.

  Annað tengt snjómokstri:  Bíllinn minn var í morgun innilokaður í 4ra metra snjóskafli sem náði upp að gluggum.  Ég mokaði og mokaði í hálftíma.  Lengst af létt verk vegna þess hvað snjórinn var mjúkur og léttur.  Síðasta spölinn syrti í álinn.  Þar var hár ruðningur frá snjóbíl.  Samanfrosinn pakki.  Bar þá að ungan mann á snjóbíl.  Hann gerði sér lítið fyrir;  tók krók inn á innkeyrsluna hjá mér og ruddi öllum snjó burt.  Sparaði mér að minnsta kosti hálftíma snjómoksturspuð.  Hafi hann bestu þökk fyrir.

             

„Hún ætlar að moka alla götuna“