Burt með próf úr skólakerfinu!

  Stöðluð próf,  tekin í einangrun og tímaþröng,  eru stórgölluð aðferð til að meta árangur nemenda í skóla.  Þau eru til skammar.  Einar Steingrímsson, stærðfræðingur, færir góð rök fyrir þessu í spjalli í útvarpsþættinum frábæra Harmageddon á X-inu.  Á það má og á að hlusta á með því að smella HÉR.  Ég vil bæta því við að svona próf eiga stóran þátt í því að mörg ungmenni þróa með sér þunglyndi sem háir þeim alla ævi.  Prófkvíðinn hellist yfir þau mörgum dögum fyrir próf.  Veldur þeim andvökunóttum heilu og hálfu vikurnar,  lystarleysi,  magakveisu og höfuðverki.  Þau fá ljótuna og  ofskynjanir.  Hakka í sig örvandi efnum til að geta lesið sem mest undir pressunni.   

 Prófin bera að stórum hluta ábyrgð á fjölda fíkniefnaneytenda sem hefðu aldrei byrjað að neyta þessara efna án prófpressu.  Prófin bera einnig að stórum hluta ábyrgð á fjölda fólks sem bilast undir prófpressunni og geggjast.  Geðdeildir eru fullar af nemendum sem "lásu yfir sig".  

  Prófin neyða grandvaralaus og fram að því heiðarleg ungmenni til óheiðarleika.  Ég tala af reynslu.  Í grunnskóla kom ég mér upp ýmsum aðferðum til að svindla á prófi.  Á skömmum tíma varð það vani.  Sparaði tíma.  

  Uppáhaldsaðferðin var að velja sæti við hlið góðs og hrekklauss námsmanns.  Þegar hann var nánast búinn að skrifa upp sín svör þá beið ég eftir að umsjónarkennarinn liti í átt frá mér.  Þá skaut ég með löngutöng af þumli litlu broti af töflukrít á töfluna fyrir aftan kennarann.  Ósjálfráð viðbrögð hans voru að líta á töfluna.  Á því sek-broti skipti ég um prófblað við sessunautinn - sem ætíð varð undrandi.  Eftir að hafa punktað niður hjá mér svör hans endurtók ég krítartrixið til að skipta aftur á blöðum.

  Nokkrar aðrar aðferðir notaði ég til hátíðarbrigða.  Ein var að brjótast inn í kennarastofu nóttina fyrir próf og taka ljósrit af prófinu.  Systursonur minn notaði síðar sömu aðferð en gleymdi frumritinu í ljósritunarvélinni.  Allt komst upp.  

  Að öðru leyti hafa prófsvindl sjaldnast háð nokkurri manneskju.  Þvert á móti.  Þau örva hugmyndaflug og útsjónarsemi.  Utan þeirra eru próf bölvaldur í skólastarfi.

     

Göngugarpar gefa heldur betur í

  Íslendingar eru ofdekraðir og latir.  Ekki allir.  Samt flestir.  Menn rölta ekki lengur út í sjoppu heldur aka í bíl - hvort heldur sem leiðin er 50 eða 100 metrar.  Menn leggja ólöglega við inngang líkamsræktarstöðva fremur en þurfa að ganga frá löglegu bílastæði - þó að munurinn sé aðeins örfáir metrar.

  Við Ikea í Garðabæ er alltaf þéttpakkað í öll bílastæði næst versluninni.  Ekkert óeðlilegt við það.  Nema í morgun.  Þá var þessu öfugt farið.  Bílastæðin fjærst versluninni voru þéttpökkuð.  Einungis einn og einn bíll var á stangli næst búðinni.

  Greinilega er eitthvað gönguátak í gangi - án þess að ég hafi orðið var við það fyrr en nú.  Ekki nóg með það.  Ég horfði á eftir fjöldanum - heilu fjölskyldunum - lengja göngutúrinn með því að stökkva út úr bílnum og ganga fyrsta spölinn í áttina frá Ikea.  Allir stikuðu stórum.  Nánast hlupu við fót.  Ég bar kennsl á forsætisráðherrann Bjarna Ben í hópnum.  

  Ég rölti í rólegheitum að Ikea.  Fram úr mér - með stuttu millibili - skokkuðu tveir menn.  Þeir tóku sitthvora Ikea-innkaupakerruna og brunuðu með þær frá Ikea.  Mér dettur í hug að þeir noti þær fyrir göngugrind.  Eða hvort að þeir vilji sýna þeim verslunarlengjuna sem er gegnt Ikea.  Þar má sjá Fiskó gæludýraverslun, Art2b gallerí, Bónus, Max raftækjaverslun, Costco, Hyundai-umboðið og eitthvað fleira.

  Ég tók ekki þátt í gönguátakinu.  Fór þess í stað upp í veitingasölu Ikea og fékk mér ýsu í raspi.  Þar var óvenju fámennt.  Nánast eins og í dauðs manns gröf.  Enda áttu göngugarparnir eftir að skila sér.  

  

   

Þannig sleppur þú við sumarpláguna

 

 

 

 

 

 

 

 

  Eins skemmtilegt og sumarið getur verið þá fylgja því einnig ókostir.  Ekki margir.  Aðeins örfáir.  Sá versti er frjókornaofnæmi.  Verra er að þeim fjölgar stöðugt sem þjást af þessu ofnæmi - eins og flestum öðrum ofnæmum.  Margir vita ekki af þessu.  Þeir skilgreina einkennin sem flensu.  Tala um bölvaða sumarflensuna.  Sífellda nefrennslið, rauð augu,  særindi í hálsi, hnerri...

  Góðu fréttirnar eru þær að auðveldlega má verjast frjókornunum.  Meðal annars þannig:

- Forðist garðslátt og heyvinnu.

- Halda sig sem mest innandyra.

- Loka öllum gluggum rækilega.

- Ekki þerra þvott utandyra. 

- Fjarlægja öll gólfteppi úr húsinu.

- Losa sig við alla loðfeldi.

- Skúra öll gólf daglega.

- Ryksuga sófasett og önnur húsgögn sem mögulega geta hýst frjókorn.

- Vera með sólgleraugu.  Einkum þar sem hætta er á sólarljósi.

- Fara í sturtu eða bað fyrir háttinn.  Mikilvægt að þvo hár og skegg rækilega.

- Skola nasir og augu með léttsöltuðu vatni.

- Vera með súrefnisgrímu utandyra.

Costco veldur vonbrigðum

  Ég átti erindi í Hafnarfjörðinn.  Um leið var bíllinn að suða um að fá bensín.  Af því að ég er töluvert á rúntinum um allt höfuðborgarsvæðið þá var upplagt að virkja gömlu kaupfélagshugsjónina og gerast félagsmaður í breska útibúi Costco í Garðabæ (sem er útibú frá bandarísku demókratamóðurfélagi).  Ég sé í hendi mér að til lengri tíma er sparnaður að kaupa bensínlítrann þar á 170 (fremur en 186 í Orkunni).   

  Allt gekk þetta hratt og vel fyrir sig. Allir sem ég átti samskipti við voru Bretar (allt í góðu.  Það er ekkert atvinnuleysi á Íslandi.  En eitthvað atvinnuleysi í Bretlandi). Frekar fáir á ferli - miðað við að það er 2. í Costco.  Ég rölti hring inni í búðinni.  Einsetumaður sem eldar ekki mat þarf ekki að fínkemba matvörubretti.  Þó sá ég út undan mér að flest allt er selt í miklu stærri pakkningum en íslenskir neytendur eiga að venjast.  Einnig að ekki er hægt að kaupa staka flösku af hinu eða þessu.  Aðeins 20 - 40 flöskur í einingu.  Enda heitir Costco fullu nafni Costco heildverslun.  Fjölmennir vinnustaðir og stærri mötuneyti geta gert hagstæð kaup.  Einnig stórar fjölskyldur.  Ýmislegt er á hærra verði en fyrst var slegið upp.  Til að mynda kranavatn.  Það er á 11 krónur en ekki 6.  Aðeins í 30 flaskna pakkningu.  Sem svo sem eru ekki vond kaup - nema í samanburði við ókeypis kranavatn. 

  Ég skimaði vel um fatadeildina.  Rúmfatalagerinn er töluvert ódýrari.  Hvort sem um er að ræða gallabuxur, skyrtur, nærföt eða sokka.

  Bónus, Krónan, Kostur, Nettó, Iceland og Elkó þurfa ekki að óttast flótta á sínum viðskiptavinum yfir til Costco.  Að því leyti olli Costco mér vonbrigðum.  Verðlagningin þar er ekki sú róttæka bylting sem lá í loftinu - og var boðuð.

  Ég keypti ekkert í Costco nema bensín.  Ég skráði ekki hjá mér  verð sem ég sá.  Ég man að kílóverð á Prince Póló er um 1100 kall.  Svipað og í Bónus.  Heitur kjúklingur er á 1300 kall.  Er það ekki svipað og í Krónunni?  Kókómjólkin er á 230 kall.  Er það ekki svipað og í Bónus?  Kellog´s kornflögur á 475 kall.  Sama verð og í Bónus.  Pylsa og gosglas kostar 400 kall í Costco en 195 kall í Ikea (hinumegin við götuna). 

  Ég fagna innkomu Costco alla leið.  Undanfarnar vikur hafa íslenskar verslanir lagt sig fram um að lækka verð til að mæta samkeppninni.  Ekki aðeins íslenskar verslanir.  Líka erlendir framleiðendur og heildsalar.  Margir þeirra hafa skilgreint Ísland sem hálaunasvæði; dýrt land og verðlagt sínar vörur hátt til samræmis við það.  Nú þurfa þeir að endurskoða dæmið til að mæta samkeppninni.

  Annað gott:  Costco selur ekki innkaupapoka.  Viðskiptavinir verða að taka poka með sér að heiman.  Eða fá hjá Costco pappakassa - ef þeir eru til staðar í það skiptið.  Ég sá fólk draga upp úr pússi sínu platspoka frá Bónus og Hagkaupum.  

  Ástæða er til að taka með í reikninginn að viðskiptavinir Bónus, Krónunnar, Kosts, Iceland, Nettó og Elkó þurfa ekki að borga 5000 kall með sér til að spara aurinn og henda krónunni.  Eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Túpupressan fæst nú í Skagafirði

  Túpupressan vinsæla fæst ekki í Costco.  Hinsvegar fæst hún núna á Sauðárkróki.  Nánar tiltekið hjá Nudd & trimform,  Skagfirðingabraut 6.  Listi yfir aðra sölustaði má finna með því að smella HÉR      

        

Ódýrara í Costco en hann bjóst við

Dularfulla bílhvarfið

  Þjófnaður á bíl er sjaldgæfur í Færeyjum.  Samt eru bílar þar iðulega ólæstir.  Jafnvel með lykilinn í svissinum.  Þess vegna vakti mikla athygli núna um helgina þegar færeyska lögreglan auglýsti eftir stolnum bíl.  Þann eina sinnar tegundar í eyjunum,  glæsilegan Suzuki S-Cross.  

  Lögreglan og almenningur hjálpuðust að við leit að bílnum.  Gerð var dauðaleit að honum.  Hún bar árangur.  Bíllinn fannst seint og síðar meir.  Hann var á bílasölu sem hann hafði verið á í meira en viku.  Samkvæmt yfirlýsingu frá lögreglunni leiddi rannsókn í ljós að bílnum hafði aldrei verið stolið.  Um yfirsjón var að ræða.  

Hversu hættulegir eru "skutlarar"?

 

 

  Á Fésbókinni eru svokallaðir "skutlarar" með nokkrar síður.  Sú vinsælasta er með tugi þúsunda félaga.  "Skutlarar" eru einskonar leigubílstjórar á svörtum markaði.  Þeir eru ekki með leigubílstjóraleyfi.  Þeir eru hver sem er;  reiðubúnir að skutla fólki eins og leigubílar.  Gefa sig út fyrir að vera ódýrari en leigubílar (af því að þeir borga engin opinber gjöld né fyrir félagaskráningu á leigubílastöð).

  Leigubílstjórar fara ófögrum orðum um "skutlara".  Halda því fram að þeir séu dópsalar.  Séu meira að segja dópaðir undir stýri.  Séu ekki með ökuleyfi.  Séu þar með ótryggðir.  Vísað er á raunverulegt dæmi um slíkt.  Séu dæmdir kynferðisbrotamenn.  Hafi með í för handrukkara sem innheimti í raun mun hærri upphæð en venjulegir leigubílar.  

  Ég veit ekkert um "skutlara" umfram þessa umræðu.  Ætli þeir séu svona hættulegir?  

Ég man ekki neitt

  Þegar bankar eru einkavinavæddir er brýnt að setja gjafþegann í minnispróf.  Án þess að fyrir liggi læknisvottorð sem staðfestir að hann hafi þokkalegt minni er næsta víst að illa geti farið.  Menn sem eru að þvælast með tugi þúsunda milljóna út um allt - aðallega í aflandsfélögum - muna ekki degi lengur hvað af peningunum verður - nema minni sé þokkalegt.  Peningarnir hverfa í "money heaven".  

  Annað mál er og þessu óskylt:  Sá sem segir satt þarf ekki að leggja sérstaklega á minni hvað hann hefur sagt og gert.  Hann man sjálfvirkt hvað gerðist.  Lygarinn hinsvegar hefur ekki við að muna hverju hann laug í það og það skiptið.  Þá er haldreipi að bera við minnisleysi.  Stinga jafnvel upp á því að um einhvern allt annan Ólaf sé að ræða.

    

„Ég kom honum á óvart“

Saltið er saklaust

  Löngum hefur fólk staðið í þeirri barnslegu trú að salt sé bölvaður óþverri.  Saltur matur framkalli yfirgengilegan þorsta.  Margir kannast við þetta af eigin raun:  Hafa snætt heldur betur saltan mat og uppskorið óstöðvandi þorsta - með tilheyrandi þambi á allskonar vökva.

  Á börum liggur iðulega frammi ókeypis snakk í skál.  Fyrst og fremst brimsaltar hnetur.  Þetta er gildra.  Viðskiptavinurinn maular hneturnar.  Þær framkalla þorsta sem skilar sér í bráðaþorsta.  Lausnin er að þamba nokkra kalda með hraði.

  Í framhjáhlaupi:  Hneturnar í skálinni eru löðrandi í bakteríum eftir að ótal óhreinar lúkur hafa káfað áfergjulega á þeim.

  Nú hefur fengist niðurstaða í merkilegri rannsókn á salti.  Sú var framkvæmd af evrópskum og amerískum vísindastofnunum á áhrifum salts á geimfara.  Þátttakendum í rannsókninni var skipt í tvo hópa.  Annar lifði um langan tíma á saltskertu fæði.  Hinn á venjulegu fæði þar sem salt var ekki skorið við nögl.

  Í ljós kom að síðarnefndi hópurinn sótti mun síður í vökva en hinn.  Þetta hefur eitthvað að gera með starfsemi nýrnanna.  Segiði svo að nýrun séu óþörf.  

 

8 ára á rúntinum með geit

  Landslag Nýja-Sjálands ku vera fagurt á að líta og um margt líkt íslensku landslagi.  Sömuleiðis þykir mörgum gaman að skoða fjölbreytt úrval villtra dýra.  Fleira getur borið fyrir augu á Nýja-Sjálandi.  

  Maður nokkur ók í sakleysi sínu eftir þjóðvegi í Whitianga.  Á vegi hans varð Ford Falcon bifreið.  Eitthvað var ekki eins og það átti að vera.  Við nánari skoðun greindi hann að barnungur drengur sat undir stýri.  Þrír jafnaldrar voru farþegar ásamt geit.

  Maðurinn gaf krakkanum merki um að stöðva bílinn.  Báðir óku út í kant og stoppuðu.  Hann upplýsti drenginn um að þetta væri óásættanlegt.  Hann hefði ekki aldur til að aka bíl.  Þá brölti út um afturdyr fullorðinn maður,  úfinn og einkennilegur.  Hann sagði þetta vera í góðu lagi.  Strákurinn hefði gott af því að æfa sig í að keyra bíl.  Eftir 10 ár gæti hann fengið vinnu við að aka bíl.  Þá væri eins gott að hafa æft sig.  

  Ekki fylgir sögunni frekari framvinda.  Líkast til hefur náðst samkomulag um að kallinn tæki við akstrinum.

   

Íslendingar færa Færeyingum listaverk að gjöf

  Í vikunni var listaverkið "Tveir vitar" afhjúpað við hátíðlega athöfn í höfuðborg Færeyja,  Þórshöfn.  Annika Olsen, borgarstjóri, og Högni Hoydal, þingmaður á færeyska lögþinginu og danska þinginu, fluttu ávörp og Hafnar-lúðrasveitin lék við hvurn sinn fingur.  

  "Tveir vitar" er gjöf Vestfirðinga til Færeyinga;  þakklætisvottur fyrir höfðinglegar peningagjafir færeyskra systra okkar og bræðra til endurreisnar Flateyrar og Súðavíkur í kjölfar mannskæðra snjóflóða 1995.

  Bæjarstjóri Ísafjarðar,  Gísli Halldór Halldórsson, afhenti listaverkið formlega.

  Það er virkilega fagurt og glæsilegt, samsett úr blágrýti og stáli.  Höfundurinn er myndlistamaðurinn Jón Sigurpálsson.  Hann er einnig kunnur sem bassaleikari djasshljómsveitarinnar Diabolus in Musica.

  Á klöppuðum uppreistum steini fyrir framan "Tvo vita" stendur:

TVEIR VITAR

"Þökk sé færeysku þjóðinni fyrir samhug og vinarþel í kjölfar snjóflóðanna í Súðavík og á Flareyri 1995.  Frá vinum ykkar á Vestfjörðum." 

  Færeyingum þykir afskaplega vænt um þessa táknrænu þakkargjöf.  

 

N-Kórea smíðar herflugvél úr spýtum

  Norður-Kórea er um flest vanþróað ríki.  Þar er þó öflugur her.  Hann er í stöðugri framþróun á tæknisviði.  En fer fetið.  Til áratuga hefur fjórðungur allra eldflaugaskota mistekist.  Eldflaugin lyppast niður á fyrst metrunum.  

  Sá sem ber höfuðábyrgð á eldflaugasmíðinni hverju sinni lærir aldrei neitt af mistökunum.  Hann hverfur.   

  Metnaður ráðamanna í N-Kóreu á hernaðarsviði er mikill.  Mönnum dettur margt sniðugt í hug.  Nýjasta uppátækið er að smíða herflugvélar úr timbri.  Þær sjást ekki á radar.  Þar með getur n-kóreski herinn flogið að vild um svæði óvina án þess að nokkur fatti það.  

  Aðferðin er einföld en seinvirk og kallar á mikla vandvirkni.  Hún felst í því að flugvélum sem heita Antonov An-2 er umbreytt.  Hægt og bítandi er hverjum einum og einasta málmhluta skipt út fyrir nákvæmlega eins hluti úr timbri.

 

 

Lóðrétt reglugerð

  Æðsta ósk margra er að verða embættismaður.  Fá vald til að ráðskast með annað fólk.  Gefa fyrirmæli um að fólk megi haga sér svona en ekki hinsegin.  Tukta fólk til.  Fátt er skemmtilegra en að þreifa á valdinu.  

  Margir fá ósk sína uppfyllta.  Þeir verða embættismenn.  Fá vald.  Þá eru jól.  Þá er hægt að gera eitthvað sem eftir verður tekið.  Reisa sér minnisvarða um röggsamt tiltæki.

  Nú hefur umhverfis- og auðlindaráðuneytið sent frá sér stórkostlegt dæmi um svona.  Það er í formi reglugerðar um strikamerki á drykkjarumbúðum.  Hún tekur gildi eftir örfáa daga.  Þaðan í frá verður óheimilt að selja umbúðir með láréttu strikamerki.  Þau skulu vera lóðrétt.  Þau mega halla pínulítið.  En mega ekki vera lárétt.

  Hvers vegna?  Jú,  það er ruglingslegt að hafa sum strikamerki lárétt en önnur lóðrétt.  Það er fallegra að hafa þetta samræmt.  Sömuleiðis er þægilegra að láta drykkjarvörur renna lárétt framhjá skanna á afgreiðsluborði.  Margar drykkjarvörur eru í háum flöskum sem geta ruggað á færibandi og dottið.  Það er ekkert gaman að drekka gosdrykki sem eru flatir eftir að hafa dottið og rúllað á færibandi.  

  Vandamálið við þessa þörfu reglugerð er að engir aðrir í öllum heiminum hafa áttað sig á þessu.  Þess vegna eru strikamerki á drykkjarvörum ýmist lárétt eða lóðrétt.  Það verður heilmikið mál fyrir erlenda framleiðendur að breyta staðsetningu strikamerkja.  Líka fyrir innlenda framleiðendur.  Heilmikill aukakostnaður.  Neytendur borga brúsann þegar upp er staðið.  Þökk sé umhverfis- og auðlindaráðuneytinu.

  Annað vandamál er að á sumum drykkjarubúðum er strikamerkingin á botninum.  Nefnd háttlaunaðra flokksgæðinga verður skipuð til að finna lausn.  Þeir fá 2 - 9 milljónir á ári fyrir að kíkja á kaffifund með smurbrauði allt upp í þrisvar á ári.          

  Stundum er sumum embættismönnum lýst sem ferköntuðum.  Nú höfum við einnig lóðrétta embættismenn.

  

Strikamerkin lóðrétt en ekki lárétt

Breskt hreindýr heitir Gylfi Sigurðsson

  Jólin byrja snemma hjá enskum bónda.  Sá heitir Robert Morgan.  Hann er trjáræktandi.  Ræktar jólatré.  Sömuleiðis heldur hann hreindýr.  Ein kýrin bar fyrir fjórum dögum.  Robert var ekki lengi að kasta nafni á kálfinn;  gaf honum nafnið Gylfi Sigurðsson.  

  Ástæðan er sú að kallinn er áhangandi fótboltaliðs í Swansea.  Þar ku maður að nafni Gylfi Sigurðsson spila.  Hann kemur frá hreindýralandinu Íslandi,  að sögn hreindýrabóndans.  

Brosti er hann var spurður um Gylfa

Átta ára krúttbomba

  Stelpa er nefnd Anastasia Petrik.  Hún er fædd og uppalin í Úkraínu (eða Úkraníu, eins og Skagfirðingar kalla landið - ef miðað er við leiðtogann, Gunnar Braga Sveinsson).  Hún á afmæli á morgun,  4. maí.  Þá fagnar hún fæðingardeginum í fimmtánda sinn.

  Í myndbandinu hér að ofan er hún nýorðin átta ára að keppa í söngvarakeppni barna (8 - 12 ára) í beinni útsendingu í úkraínska sjónvarpinu.  Hún geislar af leikgleði og sjálfsöryggi.  Skemmtir sér vel.  Hún gerir þetta gamla Bítlalag að sínu.  Hnikar lipurlega til áherslum í laglínu.  Þarna kunni hún ekki ensku.  Textinn skolast því dálítið til.  En kemur ekki að sök nema síður sé.  Úkraínskur almenningur kann ekki ensku.  

  Án þess að þekkja frammistöðu annarra keppenda kemur ekki á óvart að hún - yngst keppenda - bar sigur úr bítum.  Síðan hefur hún verið atvinnusöngkona og sungið inn á vinsælar plötur.  Góð söngkona.  Þannig lagað.  En um of "venjuleg" í dag.  Það er að segja sker sig ekki frá 1000 öðrum atvinnusöngkonum á sömu línu.  Ósköp lítið spennandi.  Hér er ný klippa frá henni:

  

   

Tyrkir réttdræpir?

  Til áratuga - jafnvel alda - hefur verið klifað á því að Tyrkir séu réttdræpir á Íslandi.  Þetta heyrist í spjalli í ljósvakamiðlum.  Einnig í blaðagreinum og í athugasemdakerfum netmiðla.  Þegar orðin Tyrkir réttdræpir eru "gúggluð" koma upp 818 síður (sumar fjalla reyndar um að að Baskar hafi verið réttdræpir á Vestfjörðum).  

  Ég hef aldrei orðið var við efasemdir um þetta.  Né heldur að þessu sé mótmælt.  Fyrr en núna.  Vísað var á Vísindavefinn.  Þar var málið rannsakað.  Niðurstaðan er sú að hafi lög heimilað dráp á Tyrkjum þá hafi þau verið numin úr gildi fyrir löngu síðan.  

  Um þetta má lesa HÉR 

.

Það er svo undarlegt með dóma - suma dóma

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Dómar í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru margvíslegir.  Þeir eru mismunandi eftir ríkjum; mismunandi eftir sýslum;  mismunandi eftir dómstólum;  mismunandi eftir dómurum.  Sumir dómarar hugsa öðruvísi en aðrir.  Einn þeirra,  Mikjáll í Ohio, hugsar mjög frábrugðið öðrum dómurum.  Sumir dómar hans þykja skrýtnir.  Aðrir þykja við hæfi.

  Tökum dæmi:

  - Kærustupar var staðið að verki er það hafði kynmök í almenningsgarði.  Dómarinn dæmdi þau til að hreinsa upp allt rusl í garðinum.  Einkum ættu þau að skima vel eftir smokkum og fjarlægja þá.  Til viðbótar var þeim gert að skrifa lesendabréf í bæjarblaðið.  Þar myndu þau biðja sjónarvotta að samförunum afsökunar á því að hafa sært blygðunarsemi þeirra.

  - Kattakona sleppti 35 kettlingum úti í skóg.  Henni var gert að sitja úti í skóginum í heila nótt,  hrollkalda nóvembernótt,  án matar, drykkjar eða tölvu.

  - Kjaftfor ruddi kallaði lögregluþjón svín.  Hann var látinn standa á fjölförnu götuhorni ásamt stóru svíni.  Þar veifaði hann skilti með áletruninni:  "Þetta er ekki lögregluþjónn".

  - Sauðdrukkinn ökumaður var staðinn að verki.  Dómarinn skyldaði hann til að mæta í líkhúsið og skoða þar lík fórnarlamba ölvunaraksturs.

  - Kona stakk af úr leigubíl án þess að borga fargjaldið.  Hún var skikkuð til að fara fótgangandi sömu leið og bíllinn ók með hana:  48 km langa leið, álíka og frá Reykjavík til Selfoss.

  - "Betri borgari" stal söfnunarbauki Hjálpræðishersins.  Honum var gert að deila aðstæðum með heimilslausum útigangsmönnum yfir heila nótt.  

 

Dráp og morð

  Ríkismorð eru áhugavert fyrirbæri.  Þau eru á undanhaldi víðast í heiminum. Nema í frumstæðum þriðja heims löndum þar sem mannréttindi eru almennt fótum troðin á flestum sviðum. Á Íslandi voru ríkismorð lögð af samkvæmt lögum 1928.  

  Svo skemmtilega vill til að iðulega fer saman stuðningur við ríkismorð og barátta gegn fóstureyðingum.  Rök gegn fóstureyðingum eru hin bestu:  Líf hefur kviknað.  Það er glæpur gegn mannkyni að breyta því.  Lífið er heilagt.  Í helgri bók segir að eigi skuli mann deyða né girnast þræl náungans.  Hinsvegar eru fóstureyðingalæknar réttdræpir,  rétt eins og margir aðrir glæpamenn.  

  Margir baráttumenn gegn fóstureyðingum - á forsendum heilags réttar til lífs - eru hlynntir hernaðaraðgerðum úti í heimi sem slátra börnum, gamalmennum og öðrum óvinum.  Ekkert að því.  

  Í Arkansas-ríki í Bandaríkjum Norður-Ameríku hafa embættismenn dregið lappir til margra ára við að drepa fanga.  Þeir hrukku upp við það á dögunum að lyf sem sljákkar í föngum við morð á þeim er að renna út á dagsetningu.  Þá var spýtt í lófa og nokkrir myrtir fyrir hádegi.  Það væri vond meðferð á verðmætum að nota ekki tækifærið á meðan lyfið er virkt.

  Önnur saga er að þetta næstum því útrunna lyf er bölvað drasl. Það er svo lélegt að margir fangar hafa verið pyntaðir til dauða.  Eða réttara sagt upplifað sársaukafullt dauðastríð í allt að 43 mínútur.  Margt er skemmtilegra en það.

  Embættismannakerfið er ekki alltaf hið skilvirkasta.  Hvorki á Íslandi né fyrir vestan haf.  Auðveldasta væri að skjóta vonda kallinn.  Næst auðveldast væri að gefa honum svefntöflu.  Þá væri hann rænulaus þegar hann er myrtur.

  Enn einn flöturinn eru lög sem kveða á um að sá réttdræpi megi velja sér draumamáltíð áður en hann er myrtur.  Þetta er galið.   Til hvers að tefja drápið um 20 mínútur eða 30 á meðan kvikindið gúffar í sig hamborgara eða KFC kjúklingabita?  Já,  glæpamenn hafa einfaldan og ömurlegan matarsmekk.  Það er reyndar kostur í þessu samhengi.       

    

        

Fjórða aftakan á viku

Írsk kjötsúpa

  Á borðstofuvegg gistiheimilis sem ég dvaldi á í Belfast hékk innrömmuð uppskrift að írskri kjötsúpu.  Eða kannski er nær að kalla hana kjötkássu (stew).  Uppskriftin er fyrir sex manns.  Hún er skemmtilega einföld og auðveld:

600 ml vatn

600 ml Guinness-bjór

8 saxaðir laukar

8 saxaðar gulrætur

8 niðursneiddar kartöflur

1 kg lambakjöt

Salt, pipar, steinselja og olía

  Lambakjötið er skorið í litla bita.  Þeir eru brúnaðir í olíu á pönnu.  Þessu næst er þeim sturtað ofan í pott ásamt rótargrænmetinu og vökvanum.  Mallað undir loki á lágum hita í 8 klukkutíma.  Borið fram í djúpum diskum.  Kryddinu og steinselju er stráð yfir.  

  Með uppskriftinni fylgja ekki leiðbeiningar um meðlæti.  Mér þykir líklegt að upplagt sé að sötra nokkra Guinness-bjóra á meðan súpan mallar.  Einnig að lokinni máltíð.  Það skerpir á írsku stemmningunni.  Líka lög á borð við "Dirty Old Town".       

   

Bestu synir Belfast

  Frægustu synir Belfast eru tónlistarmaðurinn Van Morrison,  fótboltakall sem hét George Best og skip sem hét Titanic.  Í fyrra var Van aðlaður af Karli bretaprinsi,  sleginn til riddara fyrir að vera (eitt) helsta aðdráttarafl ferðamanna til Belfast.  Æskuheimili hans er rækilega merkt honum.  Það er ekki til sýnis innandyra.  Íbúar þess og nágrannar láta sér vel líka stöðugan straum ferðamanna að húsinu.  Þykir gaman að svara spurningum þeirra og aðstoða við ljósmyndatökur.  

  Einnig er boðið upp á 2ja tíma göngutúr um æskuslóðir Vans.  Leiðin spannar hálfan fjórða kílómetra.  Með því að skanna með snjallsíma uppgefna kóda á tilteknum stöðum má heyra Van syngja um áfangastaðina.  

  Fyrir utan að bera Sir-titilinn er Van heiðursdoktor við Belfast háskólann - og reyndar líka heiðursdoktor við Ulster háskólann.

  Á æskuárum mínum var George Best vinsæll boltakall.  Ég hef 0% áhuga á boltaleikjum.  Hann var hinsvegar fyrirferðamikill í slúðurfréttum þess tíma.  Aðalega vegna drykkju að mig minnir, svo og hnittinna tilsvara.  Gamall og blankur sagðist hann hafa sóað auðæfum sínum í áfengi og vændiskonur.  Afgangurinn hafi farið í vitleysu.  

  Í Belfast heitir borgarflugvöllurinn George Best Belfast City Airport.  

  Frægasta safnið í Belfast er Titanic.  Einkennilegt í aðra röndina að Belfast-búar hæli sér af því að hafa smíðað þetta meingallaða skip sem sökk eins og steinn í jómfrúarferðinni.  Með réttu ættu þeir að skammast sín fyrir hrákasmíðina.  Ekki síst eftir að gerð var kvikmynd um ósköpin.  Hræðilega ömurlega væmin og drepleiðinleg mynd með viðbjóðslegri músík.  

  Af ferðabæklingum að ráða virðist Belfast ekki eiga neina fræga dóttir.  Ekki einu sinni tengdadóttir.        

Böðlast í Belfast

  Ég viðraði mig í Belfast á Norður-Írlandi yfir frjósemishátíð vorsins,  páskana (kenndir við frjósemisgyðjuna Easter - eða Eoster samkvæmt eldri stafsetningu).  Ástæðan fyrir áfangastaðnum er sú að fyrir tveimur árum skrapp ég til Dublin í írska lýðveldinu.  Þar kunni ég afskaplega vel við mig.  Heimamenn eru mjög félagslyndir,  glaðlegir og ræðnir.  Þegar ég settist inn á pöbb leið aldrei á löngu þar til einhverjir settust hjá manni til að spjalla.  Allir kátir og hressir.  

  Guinness-bjórinn á Írlandi er sælgæti.  Hann er ekkert góður á Íslandi.  Bragðgæðin ráðast af því að hann verður að vera splunkunýr og ferskur af krana.  

  Í Dublin var mér sagt að Belfast væri afar ólík Dublin.  Það væri eins og sitthvort landið.  Fólkið ólíkt.  Sitthvor gjaldeyrinn (evra í Dublin, enskt pund í Belfast).  Sitthvor trúarbrögðin (kaþólikkar ráðandi í Dublin,  mótmælendatrúar í Belfast og níðast á kaþólska minnihlutanum).  

  Fyrir tveimur áratugum eða svo var Belfast hættusvæði.  Ferðamenn hættu sér ekki þangað.  Trúfélögin drápu um 100 manns á ári,  slösuðu ennþá fleiri og sprengdu í leiðinni upp allskonar mannvirki og bíla.  Breski herinn fór hamförum,  dómsmorð voru framin á færibandi.  Bítillinn Paul McCartney kom lítillega inn á þetta í laginu "Give Ireland back to the Irish".

  Ég skemmti mér mun betur í Dublin en í Belfast.  Inn í samanburðinn spilar að veitingastaðir og verslanir voru meira og minna í lás yfir hátíðisdagana í Belfast.  Og þó að einstakur matvörumarkaður væri opinn þá mátti hann ekki afgreiða bjór - þó að bjórinn væri að glenna sig um búðina.

  Ég skrapp á pöbba í Belfast.  Ólíkt í Dublin héldu kúnnar sig út af fyrir sig.  Blönduðu ekki geði við aðkomumenn.  Ég nefndi þetta við tvær gestkomandi Dublínar-dömur á gistiheimilinu mínu í Belfast.  Þær könnuðust vel við þennan mun.  Tiltóku að auki að Dublín-búum þyki sérlega gaman að spjalla við Íslendinga.  Ólíkt öðru fólki svari þeir ekki spurningum með jái eða nei heldur með því að segja stuttar sögur.  Sennilega eru það ýkjur. Og þó?