Saltið er saklaust

  Löngum hefur fólk staðið í þeirri barnslegu trú að salt sé bölvaður óþverri.  Saltur matur framkalli yfirgengilegan þorsta.  Margir kannast við þetta af eigin raun:  Hafa snætt heldur betur saltan mat og uppskorið óstöðvandi þorsta - með tilheyrandi þambi á allskonar vökva.

  Á börum liggur iðulega frammi ókeypis snakk í skál.  Fyrst og fremst brimsaltar hnetur.  Þetta er gildra.  Viðskiptavinurinn maular hneturnar.  Þær framkalla þorsta sem skilar sér í bráðaþorsta.  Lausnin er að þamba nokkra kalda með hraði.

  Í framhjáhlaupi:  Hneturnar í skálinni eru löðrandi í bakteríum eftir að ótal óhreinar lúkur hafa káfað áfergjulega á þeim.

  Nú hefur fengist niðurstaða í merkilegri rannsókn á salti.  Sú var framkvæmd af evrópskum og amerískum vísindastofnunum á áhrifum salts á geimfara.  Þátttakendum í rannsókninni var skipt í tvo hópa.  Annar lifði um langan tíma á saltskertu fæði.  Hinn á venjulegu fæði þar sem salt var ekki skorið við nögl.

  Í ljós kom að síðarnefndi hópurinn sótti mun síður í vökva en hinn.  Þetta hefur eitthvað að gera með starfsemi nýrnanna.  Segiði svo að nýrun séu óþörf.  

 

8 ára á rúntinum með geit

  Landslag Nýja-Sjálands ku vera fagurt á að líta og um margt líkt íslensku landslagi.  Sömuleiðis þykir mörgum gaman að skoða fjölbreytt úrval villtra dýra.  Fleira getur borið fyrir augu á Nýja-Sjálandi.  

  Maður nokkur ók í sakleysi sínu eftir þjóðvegi í Whitianga.  Á vegi hans varð Ford Falcon bifreið.  Eitthvað var ekki eins og það átti að vera.  Við nánari skoðun greindi hann að barnungur drengur sat undir stýri.  Þrír jafnaldrar voru farþegar ásamt geit.

  Maðurinn gaf krakkanum merki um að stöðva bílinn.  Báðir óku út í kant og stoppuðu.  Hann upplýsti drenginn um að þetta væri óásættanlegt.  Hann hefði ekki aldur til að aka bíl.  Þá brölti út um afturdyr fullorðinn maður,  úfinn og einkennilegur.  Hann sagði þetta vera í góðu lagi.  Strákurinn hefði gott af því að æfa sig í að keyra bíl.  Eftir 10 ár gæti hann fengið vinnu við að aka bíl.  Þá væri eins gott að hafa æft sig.  

  Ekki fylgir sögunni frekari framvinda.  Líkast til hefur náðst samkomulag um að kallinn tæki við akstrinum.

   

Íslendingar færa Færeyingum listaverk að gjöf

  Í vikunni var listaverkið "Tveir vitar" afhjúpað við hátíðlega athöfn í höfuðborg Færeyja,  Þórshöfn.  Annika Olsen, borgarstjóri, og Högni Hoydal, þingmaður á færeyska lögþinginu og danska þinginu, fluttu ávörp og Hafnar-lúðrasveitin lék við hvurn sinn fingur.  

  "Tveir vitar" er gjöf Vestfirðinga til Færeyinga;  þakklætisvottur fyrir höfðinglegar peningagjafir færeyskra systra okkar og bræðra til endurreisnar Flateyrar og Súðavíkur í kjölfar mannskæðra snjóflóða 1995.

  Bæjarstjóri Ísafjarðar,  Gísli Halldór Halldórsson, afhenti listaverkið formlega.

  Það er virkilega fagurt og glæsilegt, samsett úr blágrýti og stáli.  Höfundurinn er myndlistamaðurinn Jón Sigurpálsson.  Hann er einnig kunnur sem bassaleikari djasshljómsveitarinnar Diabolus in Musica.

  Á klöppuðum uppreistum steini fyrir framan "Tvo vita" stendur:

TVEIR VITAR

"Þökk sé færeysku þjóðinni fyrir samhug og vinarþel í kjölfar snjóflóðanna í Súðavík og á Flareyri 1995.  Frá vinum ykkar á Vestfjörðum." 

  Færeyingum þykir afskaplega vænt um þessa táknrænu þakkargjöf.  

 

N-Kórea smíðar herflugvél úr spýtum

  Norður-Kórea er um flest vanþróað ríki.  Þar er þó öflugur her.  Hann er í stöðugri framþróun á tæknisviði.  En fer fetið.  Til áratuga hefur fjórðungur allra eldflaugaskota mistekist.  Eldflaugin lyppast niður á fyrst metrunum.  

  Sá sem ber höfuðábyrgð á eldflaugasmíðinni hverju sinni lærir aldrei neitt af mistökunum.  Hann hverfur.   

  Metnaður ráðamanna í N-Kóreu á hernaðarsviði er mikill.  Mönnum dettur margt sniðugt í hug.  Nýjasta uppátækið er að smíða herflugvélar úr timbri.  Þær sjást ekki á radar.  Þar með getur n-kóreski herinn flogið að vild um svæði óvina án þess að nokkur fatti það.  

  Aðferðin er einföld en seinvirk og kallar á mikla vandvirkni.  Hún felst í því að flugvélum sem heita Antonov An-2 er umbreytt.  Hægt og bítandi er hverjum einum og einasta málmhluta skipt út fyrir nákvæmlega eins hluti úr timbri.

 

 

Lóðrétt reglugerð

  Æðsta ósk margra er að verða embættismaður.  Fá vald til að ráðskast með annað fólk.  Gefa fyrirmæli um að fólk megi haga sér svona en ekki hinsegin.  Tukta fólk til.  Fátt er skemmtilegra en að þreifa á valdinu.  

  Margir fá ósk sína uppfyllta.  Þeir verða embættismenn.  Fá vald.  Þá eru jól.  Þá er hægt að gera eitthvað sem eftir verður tekið.  Reisa sér minnisvarða um röggsamt tiltæki.

  Nú hefur umhverfis- og auðlindaráðuneytið sent frá sér stórkostlegt dæmi um svona.  Það er í formi reglugerðar um strikamerki á drykkjarumbúðum.  Hún tekur gildi eftir örfáa daga.  Þaðan í frá verður óheimilt að selja umbúðir með láréttu strikamerki.  Þau skulu vera lóðrétt.  Þau mega halla pínulítið.  En mega ekki vera lárétt.

  Hvers vegna?  Jú,  það er ruglingslegt að hafa sum strikamerki lárétt en önnur lóðrétt.  Það er fallegra að hafa þetta samræmt.  Sömuleiðis er þægilegra að láta drykkjarvörur renna lárétt framhjá skanna á afgreiðsluborði.  Margar drykkjarvörur eru í háum flöskum sem geta ruggað á færibandi og dottið.  Það er ekkert gaman að drekka gosdrykki sem eru flatir eftir að hafa dottið og rúllað á færibandi.  

  Vandamálið við þessa þörfu reglugerð er að engir aðrir í öllum heiminum hafa áttað sig á þessu.  Þess vegna eru strikamerki á drykkjarvörum ýmist lárétt eða lóðrétt.  Það verður heilmikið mál fyrir erlenda framleiðendur að breyta staðsetningu strikamerkja.  Líka fyrir innlenda framleiðendur.  Heilmikill aukakostnaður.  Neytendur borga brúsann þegar upp er staðið.  Þökk sé umhverfis- og auðlindaráðuneytinu.

  Annað vandamál er að á sumum drykkjarubúðum er strikamerkingin á botninum.  Nefnd háttlaunaðra flokksgæðinga verður skipuð til að finna lausn.  Þeir fá 2 - 9 milljónir á ári fyrir að kíkja á kaffifund með smurbrauði allt upp í þrisvar á ári.          

  Stundum er sumum embættismönnum lýst sem ferköntuðum.  Nú höfum við einnig lóðrétta embættismenn.

  

Strikamerkin lóðrétt en ekki lárétt

Breskt hreindýr heitir Gylfi Sigurðsson

  Jólin byrja snemma hjá enskum bónda.  Sá heitir Robert Morgan.  Hann er trjáræktandi.  Ræktar jólatré.  Sömuleiðis heldur hann hreindýr.  Ein kýrin bar fyrir fjórum dögum.  Robert var ekki lengi að kasta nafni á kálfinn;  gaf honum nafnið Gylfi Sigurðsson.  

  Ástæðan er sú að kallinn er áhangandi fótboltaliðs í Swansea.  Þar ku maður að nafni Gylfi Sigurðsson spila.  Hann kemur frá hreindýralandinu Íslandi,  að sögn hreindýrabóndans.  

Brosti er hann var spurður um Gylfa

Átta ára krúttbomba

  Stelpa er nefnd Anastasia Petrik.  Hún er fædd og uppalin í Úkraínu (eða Úkraníu, eins og Skagfirðingar kalla landið - ef miðað er við leiðtogann, Gunnar Braga Sveinsson).  Hún á afmæli á morgun,  4. maí.  Þá fagnar hún fæðingardeginum í fimmtánda sinn.

  Í myndbandinu hér að ofan er hún nýorðin átta ára að keppa í söngvarakeppni barna (8 - 12 ára) í beinni útsendingu í úkraínska sjónvarpinu.  Hún geislar af leikgleði og sjálfsöryggi.  Skemmtir sér vel.  Hún gerir þetta gamla Bítlalag að sínu.  Hnikar lipurlega til áherslum í laglínu.  Þarna kunni hún ekki ensku.  Textinn skolast því dálítið til.  En kemur ekki að sök nema síður sé.  Úkraínskur almenningur kann ekki ensku.  

  Án þess að þekkja frammistöðu annarra keppenda kemur ekki á óvart að hún - yngst keppenda - bar sigur úr bítum.  Síðan hefur hún verið atvinnusöngkona og sungið inn á vinsælar plötur.  Góð söngkona.  Þannig lagað.  En um of "venjuleg" í dag.  Það er að segja sker sig ekki frá 1000 öðrum atvinnusöngkonum á sömu línu.  Ósköp lítið spennandi.  Hér er ný klippa frá henni:

  

   

Tyrkir réttdræpir?

  Til áratuga - jafnvel alda - hefur verið klifað á því að Tyrkir séu réttdræpir á Íslandi.  Þetta heyrist í spjalli í ljósvakamiðlum.  Einnig í blaðagreinum og í athugasemdakerfum netmiðla.  Þegar orðin Tyrkir réttdræpir eru "gúggluð" koma upp 818 síður (sumar fjalla reyndar um að að Baskar hafi verið réttdræpir á Vestfjörðum).  

  Ég hef aldrei orðið var við efasemdir um þetta.  Né heldur að þessu sé mótmælt.  Fyrr en núna.  Vísað var á Vísindavefinn.  Þar var málið rannsakað.  Niðurstaðan er sú að hafi lög heimilað dráp á Tyrkjum þá hafi þau verið numin úr gildi fyrir löngu síðan.  

  Um þetta má lesa HÉR 

.

Það er svo undarlegt með dóma - suma dóma

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Dómar í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru margvíslegir.  Þeir eru mismunandi eftir ríkjum; mismunandi eftir sýslum;  mismunandi eftir dómstólum;  mismunandi eftir dómurum.  Sumir dómarar hugsa öðruvísi en aðrir.  Einn þeirra,  Mikjáll í Ohio, hugsar mjög frábrugðið öðrum dómurum.  Sumir dómar hans þykja skrýtnir.  Aðrir þykja við hæfi.

  Tökum dæmi:

  - Kærustupar var staðið að verki er það hafði kynmök í almenningsgarði.  Dómarinn dæmdi þau til að hreinsa upp allt rusl í garðinum.  Einkum ættu þau að skima vel eftir smokkum og fjarlægja þá.  Til viðbótar var þeim gert að skrifa lesendabréf í bæjarblaðið.  Þar myndu þau biðja sjónarvotta að samförunum afsökunar á því að hafa sært blygðunarsemi þeirra.

  - Kattakona sleppti 35 kettlingum úti í skóg.  Henni var gert að sitja úti í skóginum í heila nótt,  hrollkalda nóvembernótt,  án matar, drykkjar eða tölvu.

  - Kjaftfor ruddi kallaði lögregluþjón svín.  Hann var látinn standa á fjölförnu götuhorni ásamt stóru svíni.  Þar veifaði hann skilti með áletruninni:  "Þetta er ekki lögregluþjónn".

  - Sauðdrukkinn ökumaður var staðinn að verki.  Dómarinn skyldaði hann til að mæta í líkhúsið og skoða þar lík fórnarlamba ölvunaraksturs.

  - Kona stakk af úr leigubíl án þess að borga fargjaldið.  Hún var skikkuð til að fara fótgangandi sömu leið og bíllinn ók með hana:  48 km langa leið, álíka og frá Reykjavík til Selfoss.

  - "Betri borgari" stal söfnunarbauki Hjálpræðishersins.  Honum var gert að deila aðstæðum með heimilslausum útigangsmönnum yfir heila nótt.  

 

Dráp og morð

  Ríkismorð eru áhugavert fyrirbæri.  Þau eru á undanhaldi víðast í heiminum. Nema í frumstæðum þriðja heims löndum þar sem mannréttindi eru almennt fótum troðin á flestum sviðum. Á Íslandi voru ríkismorð lögð af samkvæmt lögum 1928.  

  Svo skemmtilega vill til að iðulega fer saman stuðningur við ríkismorð og barátta gegn fóstureyðingum.  Rök gegn fóstureyðingum eru hin bestu:  Líf hefur kviknað.  Það er glæpur gegn mannkyni að breyta því.  Lífið er heilagt.  Í helgri bók segir að eigi skuli mann deyða né girnast þræl náungans.  Hinsvegar eru fóstureyðingalæknar réttdræpir,  rétt eins og margir aðrir glæpamenn.  

  Margir baráttumenn gegn fóstureyðingum - á forsendum heilags réttar til lífs - eru hlynntir hernaðaraðgerðum úti í heimi sem slátra börnum, gamalmennum og öðrum óvinum.  Ekkert að því.  

  Í Arkansas-ríki í Bandaríkjum Norður-Ameríku hafa embættismenn dregið lappir til margra ára við að drepa fanga.  Þeir hrukku upp við það á dögunum að lyf sem sljákkar í föngum við morð á þeim er að renna út á dagsetningu.  Þá var spýtt í lófa og nokkrir myrtir fyrir hádegi.  Það væri vond meðferð á verðmætum að nota ekki tækifærið á meðan lyfið er virkt.

  Önnur saga er að þetta næstum því útrunna lyf er bölvað drasl. Það er svo lélegt að margir fangar hafa verið pyntaðir til dauða.  Eða réttara sagt upplifað sársaukafullt dauðastríð í allt að 43 mínútur.  Margt er skemmtilegra en það.

  Embættismannakerfið er ekki alltaf hið skilvirkasta.  Hvorki á Íslandi né fyrir vestan haf.  Auðveldasta væri að skjóta vonda kallinn.  Næst auðveldast væri að gefa honum svefntöflu.  Þá væri hann rænulaus þegar hann er myrtur.

  Enn einn flöturinn eru lög sem kveða á um að sá réttdræpi megi velja sér draumamáltíð áður en hann er myrtur.  Þetta er galið.   Til hvers að tefja drápið um 20 mínútur eða 30 á meðan kvikindið gúffar í sig hamborgara eða KFC kjúklingabita?  Já,  glæpamenn hafa einfaldan og ömurlegan matarsmekk.  Það er reyndar kostur í þessu samhengi.       

    

        

Fjórða aftakan á viku

Írsk kjötsúpa

  Á borðstofuvegg gistiheimilis sem ég dvaldi á í Belfast hékk innrömmuð uppskrift að írskri kjötsúpu.  Eða kannski er nær að kalla hana kjötkássu (stew).  Uppskriftin er fyrir sex manns.  Hún er skemmtilega einföld og auðveld:

600 ml vatn

600 ml Guinness-bjór

8 saxaðir laukar

8 saxaðar gulrætur

8 niðursneiddar kartöflur

1 kg lambakjöt

Salt, pipar, steinselja og olía

  Lambakjötið er skorið í litla bita.  Þeir eru brúnaðir í olíu á pönnu.  Þessu næst er þeim sturtað ofan í pott ásamt rótargrænmetinu og vökvanum.  Mallað undir loki á lágum hita í 8 klukkutíma.  Borið fram í djúpum diskum.  Kryddinu og steinselju er stráð yfir.  

  Með uppskriftinni fylgja ekki leiðbeiningar um meðlæti.  Mér þykir líklegt að upplagt sé að sötra nokkra Guinness-bjóra á meðan súpan mallar.  Einnig að lokinni máltíð.  Það skerpir á írsku stemmningunni.  Líka lög á borð við "Dirty Old Town".       

   

Bestu synir Belfast

  Frægustu synir Belfast eru tónlistarmaðurinn Van Morrison,  fótboltakall sem hét George Best og skip sem hét Titanic.  Í fyrra var Van aðlaður af Karli bretaprinsi,  sleginn til riddara fyrir að vera (eitt) helsta aðdráttarafl ferðamanna til Belfast.  Æskuheimili hans er rækilega merkt honum.  Það er ekki til sýnis innandyra.  Íbúar þess og nágrannar láta sér vel líka stöðugan straum ferðamanna að húsinu.  Þykir gaman að svara spurningum þeirra og aðstoða við ljósmyndatökur.  

  Einnig er boðið upp á 2ja tíma göngutúr um æskuslóðir Vans.  Leiðin spannar hálfan fjórða kílómetra.  Með því að skanna með snjallsíma uppgefna kóda á tilteknum stöðum má heyra Van syngja um áfangastaðina.  

  Fyrir utan að bera Sir-titilinn er Van heiðursdoktor við Belfast háskólann - og reyndar líka heiðursdoktor við Ulster háskólann.

  Á æskuárum mínum var George Best vinsæll boltakall.  Ég hef 0% áhuga á boltaleikjum.  Hann var hinsvegar fyrirferðamikill í slúðurfréttum þess tíma.  Aðalega vegna drykkju að mig minnir, svo og hnittinna tilsvara.  Gamall og blankur sagðist hann hafa sóað auðæfum sínum í áfengi og vændiskonur.  Afgangurinn hafi farið í vitleysu.  

  Í Belfast heitir borgarflugvöllurinn George Best Belfast City Airport.  

  Frægasta safnið í Belfast er Titanic.  Einkennilegt í aðra röndina að Belfast-búar hæli sér af því að hafa smíðað þetta meingallaða skip sem sökk eins og steinn í jómfrúarferðinni.  Með réttu ættu þeir að skammast sín fyrir hrákasmíðina.  Ekki síst eftir að gerð var kvikmynd um ósköpin.  Hræðilega ömurlega væmin og drepleiðinleg mynd með viðbjóðslegri músík.  

  Af ferðabæklingum að ráða virðist Belfast ekki eiga neina fræga dóttir.  Ekki einu sinni tengdadóttir.        

Böðlast í Belfast

  Ég viðraði mig í Belfast á Norður-Írlandi yfir frjósemishátíð vorsins,  páskana (kenndir við frjósemisgyðjuna Easter - eða Eoster samkvæmt eldri stafsetningu).  Ástæðan fyrir áfangastaðnum er sú að fyrir tveimur árum skrapp ég til Dublin í írska lýðveldinu.  Þar kunni ég afskaplega vel við mig.  Heimamenn eru mjög félagslyndir,  glaðlegir og ræðnir.  Þegar ég settist inn á pöbb leið aldrei á löngu þar til einhverjir settust hjá manni til að spjalla.  Allir kátir og hressir.  

  Guinness-bjórinn á Írlandi er sælgæti.  Hann er ekkert góður á Íslandi.  Bragðgæðin ráðast af því að hann verður að vera splunkunýr og ferskur af krana.  

  Í Dublin var mér sagt að Belfast væri afar ólík Dublin.  Það væri eins og sitthvort landið.  Fólkið ólíkt.  Sitthvor gjaldeyrinn (evra í Dublin, enskt pund í Belfast).  Sitthvor trúarbrögðin (kaþólikkar ráðandi í Dublin,  mótmælendatrúar í Belfast og níðast á kaþólska minnihlutanum).  

  Fyrir tveimur áratugum eða svo var Belfast hættusvæði.  Ferðamenn hættu sér ekki þangað.  Trúfélögin drápu um 100 manns á ári,  slösuðu ennþá fleiri og sprengdu í leiðinni upp allskonar mannvirki og bíla.  Breski herinn fór hamförum,  dómsmorð voru framin á færibandi.  Bítillinn Paul McCartney kom lítillega inn á þetta í laginu "Give Ireland back to the Irish".

  Ég skemmti mér mun betur í Dublin en í Belfast.  Inn í samanburðinn spilar að veitingastaðir og verslanir voru meira og minna í lás yfir hátíðisdagana í Belfast.  Og þó að einstakur matvörumarkaður væri opinn þá mátti hann ekki afgreiða bjór - þó að bjórinn væri að glenna sig um búðina.

  Ég skrapp á pöbba í Belfast.  Ólíkt í Dublin héldu kúnnar sig út af fyrir sig.  Blönduðu ekki geði við aðkomumenn.  Ég nefndi þetta við tvær gestkomandi Dublínar-dömur á gistiheimilinu mínu í Belfast.  Þær könnuðust vel við þennan mun.  Tiltóku að auki að Dublín-búum þyki sérlega gaman að spjalla við Íslendinga.  Ólíkt öðru fólki svari þeir ekki spurningum með jái eða nei heldur með því að segja stuttar sögur.  Sennilega eru það ýkjur. Og þó?

      

Síðasta ræða besta borgarstjóra Reykjavíkur, Ólafs F. Magnússonar, í borgarstjórn

Vísnasöngvar og þungarokk

 

  Í vikunni var bandaríska vísnasöngkonan Joan Baez vígð - við hátíðlega athöfn - inn í "Safn rokktónlistarleiðtoganna". Á ensku heitir safnið "Hall of fame".  Oftast ranglega beinþýtt í íslenskum fjölmiðlum sem "Frægðarhöll rokksins".

  Jóhanna frá Bægisá (eins og Halldór Laxness kallaði hana) á glæsilegan feril.  Framan af sjöunda áratugnum titluð drottning vísnasöngs (Queen of folk music).  Hæst skoraði hún þó á vinsældalistum á áttunda áratugnum.  

  Svo einkennilega vill til að hennar frægasta lag,  "Diamonds and Rust",  er sívinsælt þungarokkslag.  Ekki þó í flutningi hennar.  Það er þekktast í þungarokksdeildinni í flutningi bresku hljómsveitarinnar Judas Priest.  Líka í flutningi Thunderstone, svo og gítarleikara Deep Purple, Ritchie Blackmore.  Já, og hljómleikaskrá Nazareth og ýmissa fleiri.

 

  Hér er orginalinn með Joan Baez sjálfri.  Textinn fjallar um gamlan kærasta hennar,  Bob Dylan.  

 

 

Frjósemi í Færeyjum

  Til að viðhalda íslensku þjóðinni þurfa hverjir tveir einstaklingar að eignast tvö börn að meðaltali.  Vandamálið er að Íslendingar eru hættir að fjölga sér að þessu marki.  Þjóðin viðheldur sér ekki.  Margir vita ekki einu sinni hvernig á að búa til börn.  Halda að storkurinn komi með þau alveg upp úr þurru. 

  Þessu er ólíkt farið í Færeyjum.  Þar veit fólk allt um þetta.  Til gagns og gaman eru Færeyingar frjósamasta þjóð í Evrópu.  Fyrir örfáum árum voru þeir 48 þúsund.  Svo urðu þeir 49 þúsund.  Í síðustu viku náðu þeir yfir 50 þúsund manna múrinn.  Þrátt fyrir að töluvert sé um það að Færeyingar í framhaldsnámi erlendis snúi ekki aftur heim.

  Frjósemin í Færeyjum er ekki bundin við mannfólkið.  Algengt er að færeyskar kindur séu þrílembur eða meir.  Þess eru meira að segja nýleg dæmi að kindur beri allt upp í sjö lömbum í einum rykk - án þess að blása úr nös.  Sem er gott. Færeyskt lambakjöt er svo bragðgott.  Ekkert kjöt í heimi bragðast eins vel sem skerpukjöt.

  

 

.

Sepultura-bræður á leið til Íslands

  Útvarpsþátturinn Harmageddon á X977 skúbbaði all svakalega í þessari andrá.  Stefán Magnússon,  Eistnaflugstjóri,  upplýsti þar að Cavalera-bræðurnir úr Sepultura muni spila á hátíðinni í sumar.  

  Bræðurnir, Max og Igor, stofnuðu þungarokkshljómsveitina Sepultura í Brazilíu 1984.  Max var söngvari, gítarleikari og söngvahöfundur en Igor trommaði af krafti.  Áður en langt um leið var hljómsveitin komin í fremstu víglínu þrass-metals og harðkjarna á heimsvísu.  

  Eftir að hafa leitt Sepultura í 12 ár yfirgaf Max hljómsveitina - á hápunkti vinsælda og frægðar - og stofnaði annan risa,  hljómsveitina Soulfly. Einnig rak hann hljómsveitina Nailbomb um tíma ásamt Igori.

  Fyrir ellefu árum yfirgaf Igor Sepultura.  Þaðan í frá er enginn upprunaliðsmanna í hljómsveitinni.  Bræðurnir stofnuðu þá hljómsveitina Cavalera Conspiracy sem nú er á leið til Íslands.

 

Bílalúgunnar á BSÍ er sárt saknað

  Allir - eða næstum því allir - sem hafa verið á næturdjamminu á höfuðborgarsvæðinu kannast við bílalúguna á BSÍ.  Þar mynduðust langar raðir af leigubílum með blindfulla en svanga farþega.  Þeir urðu allra manna hamingjusamastir í kjölfar kaupa á köldum sviðakjamma.  Á hátíðisdögum var splæst í kalda kótelettu.  Þá var stæll á liðinu.  Það var ævintýraljómi yfir bílalúgunni.  

  Eitt sinn að kvöldi var ég staddur inni í veitingasal BSÍ.  Þá bar að ungt par.  Sennilega um 17 - 18 ára.  Það var auðsjáanlega ekki daglegir kúnnar.  Gekk hægt um og skoðaði alla hluti hátt og lágt.  Að lokum kom stelpan auga á stóran matseðil upp við loft.  Hún kallaði til stráksins:  "Eigum við að fá okkur hamborgara?"

  Strákurinn svaraði:  "Við skulum frekar fá okkur hamborgara í bílalúgunni hérna rétt hjá."

  "Viltu frekar borða úti í bíl?" spurði stelpan undrandi.  

  "Já, borgararnir í lúgunni eru miklu betri," útskýrði stráksi.

  Stelpan benti honum á að þetta væru sömu hamborgararnir.  Hann hélt nú ekki.  Sagði að lúgan væri allt önnur sjoppa og á allt öðrum stað í húsinu.  Hvorugt gaf sig uns drengurinn gengur út.  Sennilega til að sjá betur staðsetningu lúgunnar.  Eftir skamma stund kemur hann aftur inn og kallar til afgreiðsludömu:  "Eru nokkuð seldir sömu hamborgarar hér og í bílalúgunni?"

  Hún upplýsti:  "Þetta er sama eldhúsið og sömu hamborgararnir."

  Strákurinn varð afar undrandi en skömmustulegur og tautaði:  "Skrýtið,  mér hefur alltaf þótt borgararnir í lúgunni vera miklu meira djúsí." 

    

Bílalúgunni á BSÍ lokað

Metnaðarlaus aprílgöbb

 Á mínum uppvaxtarárum - upp úr miðri síðustu öld - var 1. apríl viðburðparríkur dagur.  Fjölmiðlar lögðu mikið í vönduð og trúverðug aprílgöbb.  Markmiðið var að láta trúgjarna hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Inni á heimilum lögðu ungmenni metnað sinn í að láta aðra hlaupa yfir þrjá þröskulda.  

  Að mörgu leyti var auðveldara að gabba fólk í dreifbýlinu á þessum árum.  Dagblöð bárust með pósti mörgum dögum eftir útgáfudag.  Þá var fólk ekki lengur á varðbergi.  

  Í dag er ein helsta frétt í fjölmiðlum 1. apríl að það sé kominn 1. apríl og margir verði gabbaðir.  Sama dag eru net- og ljósvakamiðlar snöggir að segja frá aprílgöbbum annarra miðla.  Almenningur er þannig stöðugt varaður við allan daginn.

  Út af þessu eru fjölmiðlar hættir að leggja mikið í aprílgöbb.  Þeir eru hættir að reyna að fá trúgjarna til að hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Metnaðurinn nær ekki lengra en að ljúga einhverju.  Tilganginum er náð ef einhver trúir lygafrétt.  Vandamálið er það að í dag eru fjölmiðlar alla daga uppfullir af lygafréttum.

.   

   

Aprílgöbb um víða veröld

Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu